... Οι "εκκλησιαστικές" και όχι μόνο ειδήσεις , το παρασκήνιο, τα σχόλια και η κριτική σε ελεύθερη έκδοση. Στο νέο blog http://ecc...
Οι "εκκλησιαστικές" και όχι μόνο ειδήσεις, το παρασκήνιο, τα σχόλια και η κριτική σε ελεύθερη έκδοση. Στο νέο blog http://ecclesia-news.blogspot.com
"Με λίγα λόγια"- Οι μικρές ειδήσεις που κρύβουν μεγάλες αλήθειες
Μηνύματα για την περίφημη "κάμπια" και τη δημοσιογραφική της παρέα, που θέλουν τον αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο να...πεθαίνει!
Το θρίλερ στα Ιεροσόλυμα και η "νέα κατσταση" που κρατά φυλακισμένο τον Πατριάρχη Ειρηναίο- Η επιστολή καταπέλτης του πανεπιτημιακού καθηγητή Θανάση Αγγελόπουλου για τους φατριαστές και τον Θεόφιλο, τους φρουρούς και την απάνθρωπη συμπεριφορά τους.
------------------------------------------------
Είναι αλήθεια πως την Παρασκευή του Πάσχα σε τοπική εορτή στο ΄Αστρος Κυνουρίας Νομού Αρκαδίας ο λειτουργών μητροπολίτης Μαντινείας Αλέξανδρος μνημόνευσε κατά σειρά πρώτα τον οικουμενικό πατριάρχη, την ιερά σύνοδο και ύστερα τον αρχιεπίσκοπο; Είναι η τάξη αυτή, ή η ΜΕΓΑΛΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗ ΑΤΑΞΙΑ; Η περιοχή ΔΕΝ ανήκει στις νεες χώρες οπου μνημονεύεται ο πατριάρχης.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠοιός θα μου απαντήσει;
Τί έγινε βρε παιδιά; Βγήκανε οι παπάδες παγανιά στο Internet;
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα 'ρθούνε να μου κάνουνε κανένα ευχέλαιο (dry όμως) στο laptop που τά 'φτυσε.
Χριστιανισμός ή Αρχαιότητα ?
ΑπάντησηΔιαγραφήΠώς είναι δυνατόν να επικράτησε ο Χριστιανισμός ? Γιατί οι Έλληνες πίστεψαν στη νέα αυτή θρησκεία ? Στη συνέχεια παραθέτουμε ένα μέρος της κατάστασης στην Αρχαία Ελλάδα σχετικά με τις ανθρωποθυσίες, και την παιδεραστία. Σε άλλες χώρες τα πράγματα ήταν πολύ χειρότερα:
*************************************************************************************************
Ανθρωποθυσίες
Παυσανίας, Ελλάδος Περιήγησις Θ 8,2: "Εδώ στις Πότνιες της Βοιωτίας υπάρχει και ναός του Διονύσου Αιγοβόλου. Κι αυτό γιατί κάποτε, ενώ θυσίαζαν στον θεό, έγιναν τόσο βίαιοι εξαιτίας του κρασιού που σκότωσαν τον ιερέα του Διονύσου. Αμέσως μετά τον φόνο τους επισκέφτηκε επιδημία, και το Μαντείο των Δελφών είπε ότι για να φύγει πρέπει να θυσιάζουν ένα αγόρι στο άνθος της νιότης του. Μερικά χρόνια αργότερα, όπως λένε, ο θεός αντικατέστησε το αγόρι με μια κατσίκα ως θύμα".
ΠΛΟΥΤΑΡΧΟΥ, Λυκούργος, 16: «Το γεννημένο παιδί (...) αν όμως ήταν ασθενικό και κακόμορφο, το έστελναν στις λεγόμενες Αποθέτες, βαραθρώδη τόπο πλησίον του Ταϋγέτου, διότι φρονούσαν, ότι παιδί που δεν είχε εξαρχής γεννηθεί υγιές ούτε εύρωστο, ήταν συμφερότερο και για το ίδιο και για την πόλη να μη ζεί».
ΠΛΟΥΤΑΡΧΟΥ, ΘΕΜΙΣΤΟΚΛΗΣ, 13: (Έχουμε και το παράδειγμα ανθρωποθυσίας, που οι Σαλαμινομάχοι τού Χρυσού Αιώνα τής αρχαίας Αθήνας, τέλεσαν πριν από τη Ναυμαχία τής Σαλαμίνας, προς τιμή του Διονύσου)
«Ενώ ο Θεμιστοκλής προσέφερε κοντά στη ναυαρχίδα θυσία, του έφεραν τρεις αιχμαλώτους, οι οποίοι ήταν ωραιότατοι και στολισμένοι μεγαλοπρεπώς (...) Όταν τους είδε ο μάντης Ευφραντίδης, επειδή εκείνη την ώρα υψώθηκε από τα ιερά μεγάλη και λαμπρή φλόγα, ταυτόχρονα δε κάποιο φτέρνισμα από τα δεξιά έδωσε το σημάδι, τον συμβούλευσε να αρχίσει από τους νέους αιχμαλώτους και αφού προσευχηθεί, να τους θυσιάσει όλους στον Ωμηστή Διόνυσο. Έτσι, είπε, θα εξασφαλιστεί στους Έλληνες η νίκη συγχρόνως και η σωτηρία. (...) Και ο Θεμιστοκλής εξεπλάγη, (....) αλλά το πλήθος άρχισε με ομαδικές φωνές να επικαλείται τη βοήθεια του θεού, ωδήγησε βιαίως τους αιχμαλώτους στο βωμό και επέβαλε να εκτελεστεί η θυσία, όπως συμβούλευσε ο μάντης. Αυτά τα διηγείται εκ των ιστορικών ο Φανίας ο Λέσβιος, ο οποίος ήταν φιλόσοφος και όχι άπειρος στα ιστορικά ζητήματα».
«Πάπυρος Λαρούς Μπριτάννικα»: «(..) Στον Τάφο του Φιλοποιμένος θυσιάζονται Μεσσήνιοι αιχμάλωτοι (183 π.Χ.) Κορυφαία θέση έχει η θυσία βρέφους επάνω στο βωμό του Λυκαίου Διός στην Αρκαδία, κατά την οποία ακολουθούσε διανομή και βρώση των ψημένων τεμαχίων του θυσιασθέντος βρέφους. Ο Λυκούργος δια νόμου κατάργησε τις ανθρωποθυσίες που γίνονταν στη Σπάρτη προς τιμήν της Αρτέμιδος. Στη Χίο και τη Λέσβο αναφέρονται συχνές ανθρωποθυσίες που γίνονταν κάθε χρόνο για να τιμήσουν τον Δία και τον Διόνυσο(…)»
«Υδρία»: «(..)Υπάρχουν αρκετές μαρτυρίες για ανθρωποθυσίες στην Αρχαία Ελλάδα. Τα κυριότερα κέντρα ανθρωποθυσιών ήταν: Στο Λύκαιο όρος της Πελοποννήσου όπου το ιερό του Λύκαιου Δία. Εδώ οι ανθρωποθυσίες συνεχίστηκαν ως τον 3ο μ.Χ. αιώνα (...)" .
«Νεώτερον Εγκυκλοπαιδικόν λεξικόν του Ήλιου»: «(...) Απαντώμεν ανθρωποθυσίας επίσης εις την Μεσσηνίαν, εις την Πέλλην της Θεσσαλίας, εις την Αρκαδίαν, εις την οποίαν ο Ζευς εδέχετο ανθρώπινα θύματα και μετά την εμφάνισιν του Χριστιανισμού(...)"
Χωρίο του Πορφυρίου, Νεοπλατωνικού φιλοσόφου εκ Τύρου, του 3ου αιώνα μ.Χ. στο έργο του Περί Αποχής των εμψύχων: "Αφ ου μέχρι του νυν ουκ εν Αρκαδία μόνον τοις Λυκαίοις, ούδ εν Καρχηδόνι τω Κρονω, κοινή πάντες ανθρωποθυτούσι, αλλά κατά περίοδον της του νομιμου χάριν μνήμης εμφύλιον αεί αίμα φαίνουσιν προς τους βωμούς, καίπερ τοις παρ αυτοίς οσίας εξειγούσης των Ιερών, τοις περιρραντηρίοις κηρύγματι, ει τις αίματος ανθρωπείου μεταίτιος". Παντού μας λέει ο Πορφύριος, οι αρχαίοι Έλληνες ειδωλολάτρες έδειχναν το ήθος τους ΑΝΘΡΩΠΟΘΥΩΝΤΑΣ! (Θεόφραστος στον Πορφύριο, Περί αποχής εμψύχων 2, 27 καθώς και: Ηρόδοτος 7, 197, Πλάτ., Μίνως 315c, Θεόφραστος στον Πορφύριο, Περί αποχής εμψύχων 2, 27).
Ancient Mysteries by Peter James and Nick Thorpe: Το 1979, σε μια αρχαιολογική αποστολή στην Κνωσό, στην Κρήτη, ο καθηγητής της αρχαιολογίας με το όνομα Peter Warren ανακάλυψε σπίτια όπου το ταβάνι τους είχε πέσει στο πάτωμα. Ανακάλυψε μερικά σπιτικά αντικείμενα όπως και ένα μεγάλο βάζο που περιείχε κατάλοιπα από τροφές, καμένη γη και οστά ανθρώπου (σπόνδυλο) με σημάδια από κοψίματα. Ερευνώντας περισσότερο στο διπλανό δωμάτιο, ανακάλυψαν 251 οστά από ζώα (πρόβατα, γουρούνια, σκύλους, κ.λ.π.) μαζί με 371 ανθρώπινα κόκαλα και θραύσματα από κόκαλα, όλα όμως ήταν κόκαλα παιδιών. Όλα αυτά τα κόκαλα είχαν σημάδια από κοψίματα. Ο Warren συμπέρανε πως επρόκειτο για κάποιο είδος καvνιβαλισμού, μιας και τα σημάδια των οστών έμοιαζαν με εκείνα που παρουσιάζονται όταν κάποιος προσπαθεί να αφαιρέσει το κρέας από αυτά. Κάποιο μακάβριο είδος λατρείας, με τον θάνατο και το φάγωμα των παιδιών για θρησκευτικούς σκοπούς, έδινε υπόσταση στο μύθο του ανθρωποφάγου Μινώταυρου.
Δεν είναι οι πρώτοι αρχαιολόγοι του προϊστορικού Aιγαίου που γράφουν ότι ανέσκαψαν μια ανθρωποθυσία. Πρώτος ο X. Tσούντας έγραψε πως σε δύο σημεία των Mυκηνών σημείωσε, πολλαπλές μάλιστα, ανθρωποθυσίες κι ακολούθησαν πολλοί άλλοι, Eλληνες και ξένοι ανασκαφείς. Και αναφέρονται οι: A.J.B. Wace στις Mυκήνες, C. Blegen στην Πρόσυμνα, Vollgraff στο Άργος, A. Persson στα Δενδρά, E. Πρωτονοταρίου-Δεϊλάκη στην Kαζάρμα, ενώ στους πεπεισμένους συγκαταλέγεται και ο M. Aνδρόνικος, ο οποίος μάλιστα "θεωρεί πιθανότατο πως οι ίδιοι οι Mηκυναίοι εισήγαγαν το έθιμο της ανθρωποθυσίας στην Kύπρο, όπου επανειλημμένως έχει διαπιστωθεί ανασκαφικά".
Παιδεραστία
"Συμπόσιον" Πλάτων: (179) αναφέρει τον θεσμό των Ιερών Λόχων που αποτελούνταν από εραστές και ερωμένους. (182) αναφέρει την ομοφυλοφιλία στην Σπάρτη, την Θήβα κλπ, όπου πρέπει οι άνδρες να προκαλούν ευχαρίστηση στους εραστές τους. (191-192) περιγράφεται και επαινείται η παιδεραστία ως "αρρενωπή"
Πλάτων, Φαιδρός: (254) γράφει πως ο παιδεραστής πείθει τον ερωμένο να κάνουνε «αφροδίσια»
Πλάτων, Παρμενίδης: (127) Αναφέρει πως ο φιλόσοφος Ζήνων ήταν «παιδικός» του Παρμενίδη
Πλάτων, Χαρμίδης: (155d) Λέει πως ο Σωκράτης πόθησε έναν νεαρό, όταν τον είδε χωρίς ενδύματα στην παλαίστρα.
Στράβων, Γεωγραφικά Ι' 4, 12 και Ι' 4,21: Αναφέρεται ότι στην Κρήτη ήταν πολύ συνηθισμένη η παιδεραστία και είναι νόμιμο το να απαγάγει κάποιος ένα αγόρι για σεξουαλικό σκοπό.
Πλούταρχος, Ερωτικός, 17: Γράφει για τις προτιμήσεις του Θηβαίου στρατηγού Επαμεινώνδα για νεαρά αγόρια.
Ξενοφών, Λακεδαιμονίων Πολιτεία, Β' 12: Λέει πως στην Σπάρτη ο έρωτας για τα παιδιά ήταν στωικός και παιδαγωγικός, αλλά στη Βοιωτία ο παιδεραστής συζούσε με τον ερωμένο, σαν παντρεμένο ζευγάρι, και στην Ήλιδα ο εραστής κέρδιζε τον ερωμένο με χατήρια. Β' 14: «εν πολλαίς γαρ των πόλεων οι νόμοι ΟΥΚ εναντιούνται ταις προς τους παίδας επιθυμίαις», δηλαδή στις περισσότερες πόλεις οι νόμοι δεν εναντιώνονται στις επιθυμίες για νεαρά αγόρια.
Αισχίνη, Κατά Τιμάρχου, εκδ. Ι. Ζαχαρόπουλος: (137) Ισχυρίζομαι ότι το (...) να γίνεται ένας νέος ερωμένος κάποιου ανδρός χωρίς χρήμα, επειδή τον αγαπά, είναι πολύ καλόν, αισχρόν δε είναι το να πορνεύεται αντί χρημάτων
Στράτωνας, Παλατινή Ανθολογία, βιβλίο δωδέκατο: «Αν το αγόρι είναι δώδεκα ετών τότε μου κάνει χαρά, κι αν βρίσκεται στα δεκατρία τότε με τραβάει ακόμα ισχυρότερα. Κι όμως στα 14 του είναι η γλυκύτερη ακμή του έρωτα, όταν αρχίζει το 15ο έτος προσφέρει ακόμα ομορφότερη ηδονή. Οι 16ρηδες είναι για όλους τους θεούς. (..)»
Μελέαγρου, Παλατινή Ανθολογία, XII, 86: «Η Κύπρις ως γυναίκα με φλόγες για γυναίκες σε τυλίγει. Όμως τον γλυκό πόθο για τα αγόρια τον κυβερνά αυτοπροσώπως ο Έρως. Να δείξω την προτίμησή μου προς τα που; Προς το αγόρι ή προς τη μητέρα; Όμως κι η ίδια η Κύπρις θα έλεγε νομίζω: Το θρασύ το παιδάριον νικάει».
(Σόλων, αποσπάσματα 21 και 23, Berg. Th. Hiller E. – Crusius O. Anthologia lyrica sive lyricorum Graecorum reterum praeter Pindarum reliquiae potiores, BT, από τον Πλούτ. Ερωτ. 5 (751bc)): Σ’ ένα ποίημά του ο Σόλων λέει ότι ευτυχισμένος και αξιομακάριστος είναι εκείνος που έχει τα εξής τέσσερα πράγματα: αγόρια που να τα χρησιμοποιεί ως κίναιδους, άλογα, κυνηγετικά σκυλιά, και φίλο στο εξωτερικό. Στο δεύτερο ποίημα κατονομάζει πώς ακριβώς επιθυμεί να απολαύσει το αγόρι.
Αθηναίος, 13, 77 (601e): Για τους Χαλκιδείς μαρτυρεί ο Αθηναίος, ότι μαζί με τους Κρήτες ήταν παράφοροι στην παιδοφιλία («..περί τα παιδικά δαιμονίως επτόηνται..»)
*************************************************************************************************
Προς Θεού με τα παραπάνω δεν θέλω να εκμηδενίσω την προσφορά της Αρχαίας Ελλάδος στις επιστήμες, τις τέχνες και τη φιλοσοφία. Κάθε άλλο. Αυτό που θέλω να τονίσω είναι η ηθική κατάπτωση από την οποία μας έβγαλε ο Χριστιανισμός. Αν δεν είχε έρθει ο Χριστός πολύ πιθανόν να είμαστε ακόμα στην ίδια κατάσταση.
Και καταλήγοντας: Γιατί υπάρχουν ακόμα εκατομμύρια Χριστιανοί ενώ έχουν εξελιχθεί τόσο πολύ οι επιστήμες και έχει αυξηθεί η γνώση ?
(1) Διότι το Ευαγγέλιο είναι μοναδικό. Όλοι καταλαβαίνουμε την τελειότητα του κηρύγματος του Ευαγγελίου (να αγαπάς τον συνάνθρωπό σου όπως τον εαυτό σου, να φροντίζεις τον φτωχό, τον πεινασμένο, τον άστεγο, τον μετανάστη, τον ασθενή, τον φυλακισμένο, να τιμάς τους γονείς, να αγαπάς τους εχθρούς σου, να μην κάνεις ότι δεν θέλεις να σου κάνουν κλπ.). Συνήθως όμως δέχεται έντονη κριτική όχι λόγω των λαθών του αλλά λόγω των παθών μας. Για παράδειγμα ο μοιχός το κατακρίνει επειδή του απαγορεύει να έχει σχέσεις με άλλη εκτός από τη νόμιμη σύζυγό του. Ο κλέφτης το κατακρίνει επειδή του απαγορεύει την κλεψιά. Ο ψεύτης γιατί του απαγορεύει το ψέμα κ.ο.κ. Αντί λοιπόν να κοιτάξει ο καθένας μας να διορθώσει τα πάθη του, κοιτάμε να διορθώσουμε το ΝΟΜΟ. Ας κοιτάξουμε να διορθώσουμε ο καθένας τον εαυτό του γιατί η ζωή αυτή είναι πολύ σύντομη. Μετά ακολουθεί κρίση. Και πολύ σωστά και λογικά ακολουθεί κρίση διότι σε αυτό τον κόσμο πολλές φορές δεν βρίσκεις το δίκαιό σου.
(2) Διότι παρά την τόσο μεγάλη εξέλιξη, κάποια στιγμή έρχεται για ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ ο σωματικός θάνατος. ΚΑΝΕΙΣ ΚΑΙ ΚΑΜΙΑ ΕΠΙΣΤΗΜΗ δεν μπόρεσε ποτέ να νικήσει το σωματικό θάνατο. ΜΟΝΟ Ο ΧΡΙΣΤΟΣ (και κάποιοι Άγιοι οι οποίοι ανέστησαν νεκρούς ΣΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ). Αν ο ΧΡΙΣΤΟΣ δεν είχε νικήσει το θάνατο, δηλαδή δεν είχε ΑΝΑΣΤΗΘΕΙ, τότε σύντομα αυτό το ψέμα θα είχε σβήσει. Για να μην έχει σβήσει εδώ και 2000 χρόνια και να υπάρχουν εκατομμύρια πιστοί και μάλιστα υπό το πρίσμα τόσων νέων γνώσεων και τέτοιας εξέλιξης των επιστημών σημαίνει ότι ΑΛΗΘΩΣ ΑΝΕΣΤΗ !