Της ανωμαλίας…

. Του Αγίου . . Γενικά, δεν έχω τίποτε εναντίον της κοινωνικής ανωμαλίας . Αντίθετα, την θεωρώ πολύ χρήσιμη για δύο συστηματικούς λόγους: α...

.

Του Αγίου
. .
Γενικά, δεν έχω τίποτε εναντίον της κοινωνικής ανωμαλίας. Αντίθετα, την θεωρώ πολύ χρήσιμη για δύο συστηματικούς λόγους:

α) αποτελεί απομυθοποιητικό στοιχείο για την κάθε καθεστωτική ομαλότητα και

β) συμβάλλει στην αποκρυστάλλωση ιδεών και θεσμών για την νομιμοποίηση της επόμενης ομαλής φάσης, στην οποία τείνει να ισορροπήσει το σύστημα.
Οι έχοντες σχέση με τη φυσική θα με καταλάβετε. Οι μη έχοντες θα με «διαβάλετε», αλλά δεν έχει σημασία. Έτσι και αλλιώς το concept της «ανωμαλίας» για να κατανοηθεί απαιτεί την εμπειρία της ασυνέχειας, της ρήξης και την γνώση της θεσμικής (αξιωματικής) συγκρότησης της κάθε «ομαλότητας».
Η ομαλότητα στην κοινωνία επιβάλλεται πολιτικά, διοικητικά και αστυνομικά, ως δομημένη ενότητα.
Εάν απουσιάζει η νομιμοποίηση του πολιτικού στοιχείου, τότε απομένει η επιβολή μέσω καταναγκαστικών μηχανισμών και η όποια ομαλότητα αποτελεί μη εσωτερικευμένη ανάγκη για το κοινωνικό άτομο.Τότε μιλάμε για την ανάγκη ύπαρξης της ομαλότητας χάριν της ομαλότητας, της εξουσίας, με άλλα λόγια και όχι του κοινωνικού σώματος στο σύνολο του.
Μια τέτοιου είδους ομαλότητα αποτελεί εν δυνάμει κοινωνικο-πολιτική ανωμαλία την οποία κάποια μέλη της κοινωνίας επιχειρούν να ανατρέψουν, όχι πάντα στο όνομα μιας νέας ομαλότητας. Τις περισσότερες φορές τα άτομα ή οι ομάδες που συγκροτούν τα άτομα αυτά θεωρείται ότι κάνουν επαναστατική γυμναστική, ενώ οι φορείς τους χαρακτηρίζονται άδικα «επαναστάτες χωρίς αιτία».
Είναι αλήθεια ότι η δημοκρατία συμβάλει στην κοινωνική ομαλότητα, διότι νομιμοποιεί στις συνειδήσεις τα μέσα καταναγκασμού που ασκούνται για την επιβολή της τάξης και της οργάνωσης σε ένα κοινωνικό σύνολο.
Η ικανότητα αυτή της δημοκρατίας φαλκιδεύεται όταν απουσιάζει η συναίνεση πάνω σε κάποιον διακηρυγμένο πολιτικό στόχο, ο οποίος παρουσιάζεται ως πολύτιμο δημόσιο αγαθό ή ως εγγύηση για την διασφάλιση του δημοσίου συμφέροντος. Όταν, λοιπόν, έχεις να κάνεις με μια κυβέρνηση που δεν ντρέπεται να υποστηρίζει διά του «αρμοδίου» υπουργού της ότι « τα ΑΕΙ για να στρώσουν χρειάζονται να υποστούν ένα σοκ από την ίδρυση ιδιωτικών φορέων τριτοβάθμιας εκπαίδευσης» και έναν άλλο, πρωτοκλασάτο, να υποστηρίζει ότι η κυβέρνηση αναζητεί τρόπο να παραβιάσει τη βούληση του συντακτικού νομοθέτη, τότε πηγή της ανωμαλίας είναι η ίδια η κυβέρνηση.
Σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να χαρακτηριστεί «ομαλή» η δήλωση Αλογοσκούφη: «Πρέπει να περιμένουμε μερικά χρόνια. Μέχρι τότε, το μόνο που μπορούμε να δούμε είναι αν υπάρχει κάποιο νομικό παράθυρο, το οποίο μας επιτρέπει να δημιουργήσουμε ιδιωτικά πανεπιστήμια με τη συνεισφορά κοινωφελών ιδρυμάτων και εύπορων ατόμων». Η παραβίαση του Συντάγματος μέσω παραθύρων ή μέσω τεθωρακισμένων με μακριά κάνη αποτελεί ανωμαλία, δίχως συζήτηση.
Η κυβέρνηση Καραμανλή είναι φανερό ότι δεν ήρθε για να πολιτευθεί προκαλώντας κοινωνική συναίνεση, αλλά για να επιβάλλει σε κοινωνικές ομάδες τη βούληση της, ακόμη και με την παραβίαση των εγγυήσεων που προσφέρει το Σύνταγμα. Η κυβέρνηση, λοιπόν, ακολουθώντας «πολιτική των νομοθετικών παραθύρων», επιτείνει την ανωμαλία, καθώς διαταράσσοντας «ψευδο-επαναστατικά» (πραξικοπηματικά θα ήταν το ορθότερο) την ομαλότητα, στερείται δημοκρατικής κουλτούρας και πολιτικής νομιμοποίησης, ώστε να συμβάλλει καθοριστικά στην μετάβαση του συστήματος σε μια νέα μορφή ομαλότητας. Έτσι, η κυβέρνηση-Καραμανλή, άριστα θα μπορούσε να χαρακτηριστεί παράγοντας ανωμαλίας.
Μέσα σε αυτό το ανώμαλο κλίμα που επικρατεί στο χώρο της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, με ευθύνη ανώμαλων συμπεριφορών της κυβέρνησης, κάθε ομαλή (δημοκρατική) έκφραση θεωρείται από κάποιες ομάδες της πανεπιστημιακής κοινότητας ανωμαλία που πρέπει να παρεμποδιστεί.Κάπως έτσι κάνανε φτερά και οι κάλπες.
Φωνάζει ο φίλος και σεβαστός δάσκαλος, Δ. Τσάτσος, ότι οι καταλήψεις και οι απαλλοτριώσεις ψηφοδόχων στα πανεπιστήμια είναι αντισυνταγματικές και σαφώς αντιδημοκρατικές συμπεριφορές, και έχει δίκιο, αλλά άντε να πεις στον «επαναστατημένο» ότι είναι αυτός που προκαλεί την ανωμαλία!
Δυστυχώς για την δημοκρατία μας, την ανωμαλία την προκαλεί η κυβέρνηση και μάλιστα προκλητικά και επιθετικά και όχι αυτοί που με την αντιδημοκρατική συμπεριφορά τους επιχειρούν να αναδείξουν την αντιδημοκρατικότητα και την έλλειψη νομιμοποίησης της κυβερνητικής αβελτηρίας.
Εδώ, λοιπόν, δεν έχουμε να κάνουμε με μια μορφή κοινωνικής ανωμαλίας, η οποία ίσως να αποτελούσε θετικό, δυναμικό στοιχείο για την κοινωνική εξέλιξη, αλλά για μια πολιτικο-κοινωνική ανωμαλία που προκαλεί η εξουσία για να απαξιώσει έναν δημόσιο θεσμό, που αντιμάχεται, συκοφαντεί και εξευτελίζει διαρκώς.
Ο ακτιβισμός με τις απαλλοτριωμένες κάλπες, στο βαθμό που εξελίσσεται σε τραμπουκισμό δεν με βρίσκει σύμφωνο. Αλλιώς, ίσως, θα έπρεπε να εκφραστεί η αντίδραση στις «ανωμαλίες» της κυβέρνησης, μόνο που δεν είμαι εγώ αυτός που έχει άμεσο λόγο σε αυτό…

bloopers
---------------------------