Ωμοί εκβιασμοί εναντίον παιδιών...

. Πώς αθλητικά σωματεία και παράγοντες κάνουν άθλιο εμπόριο του "αθλητικού δελτίου" για τα δικά τους συμφέροντα! . Γράφει η Βέρα Σ...

.

Πώς αθλητικά σωματεία και παράγοντες κάνουν άθλιο εμπόριο του "αθλητικού δελτίου" για τα δικά τους συμφέροντα!

.

Γράφει η Βέρα Σιρτάκη

.

Το διάστημα που πέρασε, το κεντρικό θέμα των συζητήσεων ήταν οι παράνομες ουσίες που καταναλώνουν κάποιοι αθλητές μας προκειμένου να φέρουν πίσω στην πατρίδα μετάλλια και διακρίσεις. Ειδήμονες και μη, παρέλασαν από τα παράθυρα των δελτίων ειδήσεων. Άλλοι μας εξέφρασαν την έκπληξή τους, ενώ μερικοί επέλεξαν το ρόλο του υποψιασμένου και κλείνοντας συνωμοτικά το μάτι, μας απήυθυναν το αμείλικτο ερώτημα: «Τι, δεν το ξέρατε;»
Όμως, ο προβληματισμός δεν αφορά μόνο την Ολυμπιάδα και τις θυσίες που απαιτούνται για να ανέβει κανείς στο βάθρο. Δυστυχώς για τα παιδιά μας, η παθογένεια του συστήματος γύρω από τον αθλητισμό αρχίζει από το κύτταρό του, τα σωματεία. Επειδή ο αθλητισμός συμβάλλει στην αποχή των νέων από την παραβατικότητα και επειδή η σωματική άσκηση αποτελεί ακρογωνιαίο λίθο για τη βελτίωση της υγείας, παίρνουμε τα παιδιά μας από το χέρι και στις πιο τρυφερές ηλικίες τα εμπιστευόμαστε σε κάποιο σωματείο.
Στη συνέχεια και προκειμένου για τη συμμετοχή στις αγωνιστικές δραστηριότητες τού όποιου αθλήματος, καλούμαστε να συναινέσουμε στην έκδοση δελτίου αθλητικής ιδιότητας του ανήλικου παιδιού μας, ένα δελτίο το οποίο ανήκει στο σωματείο – όχι στον αθλητή. Αυτό είναι κάτι που η πλειονότητα των γονέων το αγνοεί.
Ας μιλήσουμε με παραδείγματα. Στο κεφάλαιο Ανάπτυξη – Σχεδιασμός μπάσκετ της Ελληνικής Ομοσπονδίας Καλαθοσφαίρισης (Ε.Ο.Κ.) αναφέρονται τα εξής: «Η παιδαγωγική αξία του μπάσκετ είναι πολύ μεγάλη, είναι ένα παιχνίδι που σύμφωνα με τις παιδαγωγικές αντιλήψεις αποτελεί θαυμάσιο μέσο για τη φυσική αγωγή των παιδιών. Η προσφορά του συνίσταται στην ανάπτυξη των στοιχείων της κοινωνικότητας, συντροφικότητας, φυσικής βελτίωσης, θάρρους και αυτοπεποίθησης. Συνδυάζει την άθληση και το παιχνίδι. Οι οργανικές και ψυχικές βελτιώσεις πηγάζουν μέσα από την χαρά του παιχνιδιού.» Τα κίνητρα που ωθούν στη συμμετοχή των παιδιών μας στο άθλημα, δε θα μπορούσαν να εκφραστούν καλύτερα. Αυτά τα κίνητρα όμως αποδυναμώνονται όταν έρθει κανείς αντιμέτωπος με την πραγματικότητα που βιώνουν τα παιδιά σε κάποια σωματεία.
Υπάρχουν τρία ηλικιακά τμήματα: παίδων/κορασίδων, εφήβων/νεανίδων και αντρικό/γυναικείο. Αν το σωματείο είναι σχετικά μικρό, που έτσι είναι τα περισσότερα, ο προπονητής και οι παράγοντες επιτρέπουν, αν όχι ενθαρρύνουν, την συμμετοχή ενός παιδιού ηλικίας 13-15 ετών σε όλες τις προπονήσεις και τους αγώνες και των τριών τμημάτων. Το έχουν σε ένα πρόγραμμα υπό τύπον πρωταθλητισμού προσφέροντάς του ένα συνονθύλευμα γνώσεων στηριγμένο πάνω σε σαθρές βάσεις αφού η ανέλιξή του είναι αλματώδης και όχι σταδιακή. Δεν του μένει ούτε μια μέρα ρεπό με αυτό το εξουθενωτικό πρόγραμμα και θέτουν έτσι σε άμεσο κίνδυνο τόσο τη σωματική, όσο και την ψυχική του υγεία. Αναγκάζεται έτσι ο γονέας να παρέμβει στο προπονητικό έργο και να υποδείξει το αυτονόητο, πως πρέπει δηλαδή να γίνει σωστή διαχείριση του χρόνου του ανηλίκου και να περιοριστεί η εντατικοποίηση του προγράμματος, μία υπόδειξη η οποία απλά επαναλαμβάνει το γράμμα του αθλητικού νόμου.
Δικαιολογημένα κάποιος δε συγχωρεί την αμέλεια και επιδιώκει την αποδέσμευση του παιδιού του και την εγγραφή του σε άλλη ομάδα. Υπάρχει η περίπτωση, σπάνια ομολογουμένως, να βρεθεί αντιμέτωπος με έναν προπονητή ο οποίος μόλις ενημερωθεί για τη σχετική απόφαση του γονέα, να απαντήσει με συγκαταβατικό ύφος: «Σου ΑΠΑΓΟΡΕΥΩ να ενδιαφέρεσαι για το μπασκετικό μέλλον του παιδιού σου»! Η θέση του προπονητή σε ένα σωματείο δεν εκχωρεί αυτοδικαίως δικαιώματα γονικής μέριμνας και κηδεμονίας των ανήλικων αθλητών, αλλά αντιθέτως τον καθιστά -πάνω από οτιδήποτε άλλο- παιδαγωγό και, κάποιοι αποτυγχάνουν οικτρά σ’ αυτό.
Οι παράγοντες του σωματείου, μπροστά στην επιμονή του γονέα να απομακρύνει το παιδί του, αν θεωρούν πως ο συγκεκριμένος αθλητής τους έχει ταλέντο και μέλλον, επιδίδονται σε ένα άθλιο εμπόριο του δελτίου του. Απαιτούν εξωφρενικά ποσά για ελεύθερη μεταγραφή και βάζουν το ανήθικο δίλημμα «ή τα λεφτά, ή καρφώνω το δελτίο του στον τοίχο». Κάποιοι μάλιστα, αν το σωματείο στο οποίο θα μετακινηθεί το παιδί δεν μπορεί να προσφέρει τα χρήματα, στρέφονται στο γονέα του για να συμπληρώσει το ποσό! Τέτοια απαίτηση είναι παράνομη και συνιστά ωμό εκβιασμό. Αν δεν ικανοποιηθούν, προβαίνουν στην πραγματοποίηση της απειλής τους, μη αποδεσμεύοντας το παιδί και στερώντας του τη δυνατότητα συμμετοχής με άλλο σωματείο στους αγώνες του αθλήματος που τόσο αγαπά.
Αν η προσφυγή του γονέα στα αρμόδια όργανα γίνει εκτός της περιόδου μεταγραφών, της οποίας η διάρκεια δεν υπερβαίνει τις 30 μέρες μέσα στο χρόνο, απορρίπτεται ως εκπρόθεσμη. Επίσης, δυστυχώς για τα παιδιά μας, τα προαναφερθέντα δεν συμπεριλαμβάνονται στις προϋποθέσεις του Κανονισμού Μεταγραφών της Ε.Ο.Κ. και δε θεωρούνται σπουδαίοι λόγοι που μπορεί να επικαλεστεί κανείς ώστε να του επιτραπεί να μείνει ελεύθερος και να εγγραφεί σε σωματείο της επιλογής του. Ίσως αυτή η παράλειψη να οφείλεται αποκλειστικά και μόνο στο ότι ο νομοθέτης δε διανοήθηκε ότι ένα σωματείο θα αντιμετώπιζε μ’ αυτόν τον τρόπο έναν ανήλικο αθλητή. Έτσι, για να ασκήσει το δικαίωμά του να είναι και να παραμείνει παιδί, να αθλείται επειδή το επιλέγει ο ίδιος και όχι ως άλλος ενήλικας, επαγγελματίας, αθλητής για να αποφέρει οικονομικά οφέλη στο σύλλογο που ανήκει, πρέπει να περιμένει την περίοδο των μεταγραφών.
Όμως ο εφιάλτης δε σταματά εκεί. Αν άλλο σωματείο αγκαλιάσει με φίλαθλο πνεύμα τον συγκεκριμένο ανήλικο και του προσφέρει τη δυνατότητα να συνεχίσει απρόσκοπτα τις προπονήσεις του, συμβάλλοντας έτσι στην προσωπική του ανέλιξη και πληρότητα χωρίς ανταλλάγματα, τότε απαιτείται από τους παράγοντές του να υπηρετήσουν συντεχνιακά συμφέροντα και να τον εκδιώξουν. Σε περίπτωση άρνησης, γίνονται στόχος μιας επίθεσης λάσπης, ύβρεων και κατηγορούνται για «προσπάθεια υφαρπαγής αθλητών.»
Η αυτορύθμιση και η αυτονομία του αθλητικού κινήματος, τόσο στον ελλαδικό, όσο και τον ευρωπαϊκό χώρο, είναι εγνωσμένης σημασίας, τούτο όμως δεν εννοεί ότι οι σύλλογοι και οι αντίστοιχες ομοσπονδίες τους αποτελούν κράτος εν κράτει, αλλά αντιθέτως, οφείλουν να επιδεικνύουν στην κοινωνία άψογη από απόψεως ήθους και συμπεριφοράς διαγωγή.
- Στα χρηματοδοτικά μέσα της Επιτροπής Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων υπάρχει το πρόγραμμα
Νεολαία και Ενεργός Συμμετοχή του Πολίτη στα Κοινά (συνεργασία μεταξύ αθλητικών οργανώσεων, σχολείων, κοινωνίας των πολιτών, γονέων και άλλων εταίρων σε τοπικό επίπεδο).
- Η Πολιτεία σε συνεργασία με την Ελληνική Ομοσπονδία Καλαθοσφαίρισης και κατά το τρέχον έτος, στέλνει 91 κλιμάκια προπονητών στα σχολεία της χώρας, προκειμένου ανάμεσα στις ηλικίες των 8-9 ετών να ανακαλύψουν παιδιά που θέλουν να ασχοληθούν με το μπάσκετ και που έχουν τις δυνατότητες να διακριθούν. Αυτά τα παιδιά, με την προϋπόθεση της συναίνεσης των γονέων τους, θα εγγραφούν στα κατά τόπους αθλητικά σωματεία.
- Το Κράτος χορηγεί κονδύλια στην Τοπική Αυτοδιοίκηση για την προώθηση και την προστασία του αθλητισμού, η οποία με τη σειρά της τα μοιράζει αναλογικά στους κατά τόπους συλλόγους.
Οι περισσότεροι από αυτούς προσφέρουν στα παιδιά των δημοτών τη χαρά του αθλητισμού και τα διαπαιδαγωγούν σωστά και σύμφωνα με τις αρχές του Ολυμπιακού Ιδεώδους. Υπάρχουν όμως και σύλλογοι που καταχρώνται την εμπιστοσύνη της δημοτικής αρχής και χρησιμοποιούν ως εφαλτήριο δημοτικούς χώρους για να εκμεταλλευτούν ερασιτέχνες ανήλικους αθλητές. Όταν μία τέτοια περίπτωση πέσει στην αντίληψη των φορέων ενός Δήμου, έχουν ηθική υποχρέωση απέναντι στους δημότες να λάβουν μέτρα προς αποφυγήν επανάληψης αυτών των πρακτικών από το συγκεκριμένο σωματείο και να σταθούν στο πλευρό των παιδιών μας προστατεύοντάς τα με την παρέμβασή τους. Η παρέμβαση αυτή αποτέλεσμα θα έχει την εκρίζωση των ζιζανίων που παρεμποδίζουν την απρόσκοπτη ανάπτυξη και εξέλιξη των παιδιών σε υγιείς προσωπικότητες και ολοκληρωμένους πολίτες του αύριο.
Η Πολιτεία όταν της γίνει σχετική καταγγελία για την ισχύουσα αθλητική νομοθεσία, οφείλει να κάνει τις απαραίτητες αλλαγές, ώστε η προστασία να μην είναι αποκλειστικά και μόνον προς το συμφέρον των διαφόρων σωματείων και Ομοσπονδιών, αλλά η πλάστιγγα να γέρνει προς τη μεριά των ανήλικων αθλητών. Εν όψει της επικαιρότητας με την αποπομπή της Ελλάδας από το Πρωτόκολλο Κιότο, θα ήταν κρίμα η χώρα μας να διασυρθεί για μια ακόμη φορά στο εξωτερικό για παραβίαση της Σύμβασης για τα Δικαιώματα του Παιδιού.

----------------------------------------------