«Τριανταπεντάχρονες» με γενειάδες...

. Εμφανίστηκαν λοιπόν και πάλι, μαζικά και αναπάντεχα σε παράθυρα, ραδιόφωνα και εφημερίδες. Ομώνυμοι του συνοικιακού νονού, που γνωρίζεις ...

.

Εμφανίστηκαν λοιπόν και πάλι, μαζικά και αναπάντεχα σε παράθυρα, ραδιόφωνα και εφημερίδες. Ομώνυμοι του συνοικιακού νονού, που γνωρίζεις ότι υπάρχει, του δίνεις τον οβολό σου και υποκρίνεσαι ότι εξαφανίζεται. Όμως εν καιρώ επανέρχεται για να ζητήσει ακόμα περισσότερα και εσύ απροστάτευτος και ανήμπορος να αντιδράσεις, υποκύπτεις σε αυτό τον θεσμικό πλέον εκβιασμό.
Νάτοι λοιπόν οι Κύριοι της ΔΕΗ. Αυτοί που υπάρχουν στο ημίφως αλλά φέρουν το σκότος. Νοσηρά κατάλοιπα που συνεχίζουν να αποτελούν πρότυπα σε μέρος κομματικών αποβλήτων που ταυτίζουν το υπαρξιακό τους νόημα με έναν γλοιώδη παρασιτικό τρόπο ζωής, επενδυμένο σε προθάλαμους κομματικών γραφείων και ενίοτε εκδιδόμενο σε γραμματείς και Φαρισαίους δημοσίων υπηρεσιών.
Κύριοι «εργαζόμενοι» συνδικαλιστές της ΔΕΗ, δεν είστε τίποτε άλλο από «τριανταπεντάχρονες» με σωστότερο timing έκδοσης. Συνεχίζετε να αναμασάτε κλισέ πεντηκονταετίας περί κακών βιομηχάνων που πίνουν το αίμα του λαού και ζητάτε μείωση του βιομηχανικού ρεύματος προκειμένου να καλυφθούν οι ανάγκες των πολιτών. Για ποιες βιομηχανίες μιλάτε κύριοι; Αυτές που επι δεκαετίες το συνάφι σας έκλεινε και εξεβίαζε οδηγώντας στο μαρασμό ολόκληρες πόλεις και στην εξαθλίωση οικογένειες πραγματικών εργαζομένων; Όπου το προσφιλές σας σύνθημα «εργάτη πολέμα σου πίνουνε το αίμα» ακολουθούσε το απεγνωσμένο «Θέλουμε δουλειά και όχι ανεργία;» Στο δεύτερο σύνθημα βεβαίως δεν ήσασταν παρόντες, διότι απολαμβάνατε την ανταμοιβή των «κόπων» σας με αναβαθμίσεις στις κομματικές βαθμίδες.
Η μόνη βιομηχανία που υπάρχει σήμερα στη χώρα κύριοι, είναι αυτή του θράσους, της οποίας βεβαίως ηγείστε. Επαγωγικά βεβαίως, με το θάνατο της βιομηχανίας, επήλθε και ο θάνατος της αριστεράς που εκφράζεται γνήσια από το βιομηχανικό εργάτη. Οπότε κύριοι, οι μόνοι προνομιούχοι και φασιστικά πλουτίζοντες σήμερα είστε εσείς. Απολαμβάνοντας μάλιστα ασφάλεια μεγαλύτερη από αυτή που έχαιρε ακόμη και ο στυγνότερος καπιταλιστής. Αφού είστε σε θέση να παγιδεύετε και να κακοποιείτε ανήμπορους ανθρώπους, βιοτέχνες, μικρομεσαίους επαγγελματίες. Αφού είστε σε θέση να εκβιάζετε τον άνθρωπο που χτίζει νόμιμα το σπιτάκι των ονείρων του, τον επιχειρηματία που προσπαθεί νόμιμα να επιπλεύσει εκλιπαρώντας για το αυτονόητο, πχ «βιομηχανικό» ρεύμα σε «βιομηχανική» περιοχή.
Από την άλλη βέβαια, έχετε φροντίσει να εξυπηρετήσετε δεκάδες χιλιάδες αυθαίρετα και κάθε λογής παρανομίες με το αζημίωτο. Γιατί μη μου πείτε ότι ο κάθε Αθανασόπουλος έδινε την εντολή γι’ αυτές τις εξόφθαλμες παρανομίες στον δικό σας κομισσάριο της εκάστοτε περιοχής!
Η θέση σας κύριοι, είναι η ίδια με αυτή του πυροσβέστη, του αστυνομικού, του εργαζόμενου στην ΕΥΔΑΠ ή οποιουδήποτε άλλου λειτουργού σε μονοπωλιακό ίδρυμα κοινής ωφέλειας. Είστε λειτουργοί κύριοι και κάποτε πρέπει να το συνειδητοποιήσετε. Λειτουργοί, στην υπηρεσία του προλετάριου των 600 Ευρώ ο οποίος είναι και ο τροφοδότης σας. Εάν δε σας αρέσει αυτός ο ρόλος, παραιτηθείτε και αναζητήστε την τύχη σας στην ελεύθερη αγορά. Ειδ’ άλλως αναλάβετε επιτέλους την κοινωνική ευθύνη που σας αναλογεί, διότι εσείς και το φασιστικό σύστημα που υπηρετείτε είναι υπεύθυνο για την κατάρρευση του ασφαλιστικού συστήματος, την κοινωνική ανέχεια και αδικία.
Είναι προκλητικό και απάνθρωπο να απολαμβάνετε περισσότερα χωρίς να έχετε μοχθήσει. Να τρέφεστε παρασιτικά από το υστέρημα του μισθωτού και χαμηλοσυνταξιούχου και να περιχαρακώνεστε στα δήθεν «κεκτημένα». Κανένα κεκτημένο για εσάς κύριοι. Αν υπήρχε δε κοινωνική δικαιοσύνη, η θέση σας θα ήταν δίπλα στην τριανταπεντάχρονη, η οποία άλλωστε εμπνεύστηκε από τη δική σας ύπαρξη.
Μπορεί το σύστημα να σας φυλά ως κόρην οφθαλμού, καιρός είναι όμως οι παραγωγικές, αγωνιζόμενες τάξεις να αποβάλλουν εσάς και τα «κεκτημένα» σας δια παντός από το κοινωνικό γίγνεσθαι. Για να υπάρξει κάποτε ένα ψήγμα κοινωνικής δικαιοσύνης.

Ανδρέας Π.