.. ... Απαιτείται ολοκληρωτική ρήξη με το παρελθόν . Του ΣΤΡΑΤΗ ΠΑΠΑΜΑΝΟΥΣΑΚΗ . Αν επρόκειτο απλά για τη δυσπιστία της αξιωματικής αντιπολί...
...Απαιτείται ολοκληρωτική ρήξη με το παρελθόν
.Του ΣΤΡΑΤΗ ΠΑΠΑΜΑΝΟΥΣΑΚΗ
.
Αν επρόκειτο απλά για τη δυσπιστία της αξιωματικής αντιπολίτευσης προς την κυβέρνηση, το πράγμα δεν θα είχε και τόση σημασία. Θα λυνόταν στα κοινοβουλευτικά πλαίσια σε ένα τριήμερο και η ζωή θα προχωρούσε. Τα γεγονότα ωστόσο του τελευταίου καιρού, σε συνδυασμό με τις ευρύτερες ανακατατάξεις, μας δείχνουν μια γενικότερη αμφισβήτηση.
Η πολιτική δυσπιστία είναι δεδομένη τουλάχιστον από τις βουλευτικές εκλογές του Σεπτεμβρίου και εκφράζεται ήδη σαφώς, όπως και να ερμηνεύσουμε τις δημοσκοπήσεις. Αυτή η δυσπιστία εμφιλοχωρεί και στις σχέσεις των κομμάτων μεταξύ τους, και στο εσωτερικό τους, και στις διαθέσεις των πολιτών προς την πολιτική, γενικότερα.
Η οικονομική δυσπιστία αποτυπώνεται όχι μόνο στους δείκτες του χρηματιστηρίου, και στην κρίση των ενεργειακών πηγών, αλλά και στις προβλέψεις των σοβαρών οικονομολόγων, που μιλούν ήδη για φαινόμενα 1929.
Η κοινωνική δυσπιστία, σε επίπεδο θεσμών και αξιών, είναι ορατή στον τρόπο ζωής, στο διχασμό γνώσης και βίωσης, στην απόσταση δικαιωμάτων και ελευθερίας. Στην αναζήτηση στόχων χωρίς πραγματική αλλαγή, με αποδοχή της εξουσιαστικής ιεραρχίας, χωρίς αντιστοίχιση τεχνοοικονομικής προόδου και ηθικής ανάπτυξης.
Αυτή η αχρηστία της πολιτικής, η επιδείνωση της οικονομίας, η αμοραλιστική ηθική, συγκροτούν ένα σύστημα που κλείνει το δρόμο προς μια διέξοδο. Πρόκειται για μια γενικότερη διαπλοκή, που δεν είναι δυνατόν να διαρραγεί από τους διαπλεκόμενους, κυβερνώντες και κυβερνώμενους, χωρίς μια υπέρβαση, προσωπική και συλλογική. Για μια τέτοια όμως υπέρβαση απαιτείται ολοκληρωτική ρήξη με το παρελθόν, τελειωτική έξοδος από το παλιό, πλήρης απόρριψη του μερικού. Και αντίστοιχα αποδοχή νέων μορφών, νέων μεθόδων, νέων προοπτικών. Ποιός όμως μπορεί να αναλάβει αυτό το μεγάλο έργο της αλλαγής ; Είναι αυτό καθήκον, αρμοδιότητα, ευθύνη προσώπων, ή τάξεων, ή ιδεολογιών; Σε παγκόσμιο γεωστρατηγικό πλαίσιο, καθώς η αυτοκρατορία κατευθύνεται προς τη Δύση της, αναδύονται ταχύτατα νέες δυνάμεις. Στο φιλοσοφικό πεδίο οι θεωρίες της μετανεοτερικότητας, δεν μας έχουν πείσει για την αλήθεια τους και θα πρέπει να αναμένεται μια στροφή στην επαναξιολόγηση του λόγου. Στις κοινωνικές δομές τα κινήματα της οικολογίας, της αντικατανάλωσης, της χειραφέτησης, πραγματοποιούν καθημερινά επιτεύγματα. Η παγκοσμιοποίηση καταστρέφει τα όρια των πολιτισμών, αλλά ενισχύει και την αυτογνωσία και τη συνεννόηση των αρνητών της. Πρόκειται να μας δώσει τα μέσα για την ανατροπή της, όπως είχε πει ο Μαρξ για τον καπιταλισμό;
To σίγουρο είναι ότι ο κόσμος ολόκληρος βρίσκεται σε αναζήτηση εμπιστοσύνης σε ένα μέλλον, που μπορεί να μην είναι ακόμη διαυγές, αλλά προσδιορίζεται από τις ανάγκες και τις προσδοκίες μας. Κάθε προσπάθεια προς αυτή τη διαύγαση, προς την ελάττωση της γενικευμένης δυσπιστίας, μέσω της κριτικής, της ανάλυσης, της πρακτικής, μας φέρνει πιο κοντά προς το σκοπό μας.
.
Αν επρόκειτο απλά για τη δυσπιστία της αξιωματικής αντιπολίτευσης προς την κυβέρνηση, το πράγμα δεν θα είχε και τόση σημασία. Θα λυνόταν στα κοινοβουλευτικά πλαίσια σε ένα τριήμερο και η ζωή θα προχωρούσε. Τα γεγονότα ωστόσο του τελευταίου καιρού, σε συνδυασμό με τις ευρύτερες ανακατατάξεις, μας δείχνουν μια γενικότερη αμφισβήτηση.
Η πολιτική δυσπιστία είναι δεδομένη τουλάχιστον από τις βουλευτικές εκλογές του Σεπτεμβρίου και εκφράζεται ήδη σαφώς, όπως και να ερμηνεύσουμε τις δημοσκοπήσεις. Αυτή η δυσπιστία εμφιλοχωρεί και στις σχέσεις των κομμάτων μεταξύ τους, και στο εσωτερικό τους, και στις διαθέσεις των πολιτών προς την πολιτική, γενικότερα.
Η οικονομική δυσπιστία αποτυπώνεται όχι μόνο στους δείκτες του χρηματιστηρίου, και στην κρίση των ενεργειακών πηγών, αλλά και στις προβλέψεις των σοβαρών οικονομολόγων, που μιλούν ήδη για φαινόμενα 1929.
Η κοινωνική δυσπιστία, σε επίπεδο θεσμών και αξιών, είναι ορατή στον τρόπο ζωής, στο διχασμό γνώσης και βίωσης, στην απόσταση δικαιωμάτων και ελευθερίας. Στην αναζήτηση στόχων χωρίς πραγματική αλλαγή, με αποδοχή της εξουσιαστικής ιεραρχίας, χωρίς αντιστοίχιση τεχνοοικονομικής προόδου και ηθικής ανάπτυξης.
Αυτή η αχρηστία της πολιτικής, η επιδείνωση της οικονομίας, η αμοραλιστική ηθική, συγκροτούν ένα σύστημα που κλείνει το δρόμο προς μια διέξοδο. Πρόκειται για μια γενικότερη διαπλοκή, που δεν είναι δυνατόν να διαρραγεί από τους διαπλεκόμενους, κυβερνώντες και κυβερνώμενους, χωρίς μια υπέρβαση, προσωπική και συλλογική. Για μια τέτοια όμως υπέρβαση απαιτείται ολοκληρωτική ρήξη με το παρελθόν, τελειωτική έξοδος από το παλιό, πλήρης απόρριψη του μερικού. Και αντίστοιχα αποδοχή νέων μορφών, νέων μεθόδων, νέων προοπτικών. Ποιός όμως μπορεί να αναλάβει αυτό το μεγάλο έργο της αλλαγής ; Είναι αυτό καθήκον, αρμοδιότητα, ευθύνη προσώπων, ή τάξεων, ή ιδεολογιών; Σε παγκόσμιο γεωστρατηγικό πλαίσιο, καθώς η αυτοκρατορία κατευθύνεται προς τη Δύση της, αναδύονται ταχύτατα νέες δυνάμεις. Στο φιλοσοφικό πεδίο οι θεωρίες της μετανεοτερικότητας, δεν μας έχουν πείσει για την αλήθεια τους και θα πρέπει να αναμένεται μια στροφή στην επαναξιολόγηση του λόγου. Στις κοινωνικές δομές τα κινήματα της οικολογίας, της αντικατανάλωσης, της χειραφέτησης, πραγματοποιούν καθημερινά επιτεύγματα. Η παγκοσμιοποίηση καταστρέφει τα όρια των πολιτισμών, αλλά ενισχύει και την αυτογνωσία και τη συνεννόηση των αρνητών της. Πρόκειται να μας δώσει τα μέσα για την ανατροπή της, όπως είχε πει ο Μαρξ για τον καπιταλισμό;
To σίγουρο είναι ότι ο κόσμος ολόκληρος βρίσκεται σε αναζήτηση εμπιστοσύνης σε ένα μέλλον, που μπορεί να μην είναι ακόμη διαυγές, αλλά προσδιορίζεται από τις ανάγκες και τις προσδοκίες μας. Κάθε προσπάθεια προς αυτή τη διαύγαση, προς την ελάττωση της γενικευμένης δυσπιστίας, μέσω της κριτικής, της ανάλυσης, της πρακτικής, μας φέρνει πιο κοντά προς το σκοπό μας.
---------------------------------------------------------------
Η συγκέντρωση για αύριο αναβάλεται επ'αόριστον λόγω μη συμμετοχής κόσμου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑκόμη κι εγώ ο ίδιος δεν θα πάω.
Χωριάτης
ΡΕ ΤΟΝ ΠΑΡΑΝΟΪΚΟ ΕΛΛΗΝΟΕΒΡΑΙΟ ΡΑΒΒΙΝΟ ΜΙΝΕΪΚΟ ΤΣΑΝΤ -ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ
ΑπάντησηΔιαγραφήΜισητοί και κάκιστοι μου εχθροί,
ΑπάντησηΔιαγραφήΣημαντικά νέα και διαπιστώσεις πάντα.
Το «ενωμένο» πασοκ (το ΝΕΟ πάζλ της Mattel, με την ευγενική χορηγία του γιωργάκη) είναι πάντα κοντά μας.
Η ανοικοδόμηση του «νέου, νέου» (δικού του) πασοκ συνεχίζεται και ο γιωργάκης μεγαλουργεί.
Η καραμέλα του γιωργάκη-Στάλιν και των μαριονετών και έμμισθων γραφίδων του ότι τον πολεμούν τα δημοσιογραφικά συγκροτήματα έλιωσε. Το «Βήμα» σήμερα χαιρετίζει ΠΡΩΤΟΣΕΛΙΔΑ το βλήμα, το ξύπνημα του οποίου βλήματος βραδείας καύσης οφείλεται στο ότι ο Βαγγέλης Βενιζέλος ανέλαβε την αντιπολιτευτική τακτική του (κάποιου) πασοκ στη Βουλή.
Είμαστε εν αναμονή των επομένων «ανακαλύψεων» των εχθρών του από το γιωργάκη-Στάλιν τώρα που τα παραμύθια για μικρά παιδιά (δίκην δικαιολογιών για την καταφανεστατη ανεπάρκειά του) περί υπονομευτών και εξωθεσμικών κέντρων μας χαιρετούν ανεπιστρεπτί.
Η παράσταση «Ο καραγκιόζης συνθέτης τάσεων» συνεχίζεται σε όλη την επικράτεια και χαρίζει άφθονο γέλιο, εντός και εκτός πασοκ.
Χωρίς καμμία εκτίμηση,
sibab
Το πιο σωστό το είπε ο/η 9:46 πμ, η *μόνη* ουσιαστική διέξοδος είναι η μετανάστευση σε μέρη όπου λειτουργεί ο νόμος και η δημοκρατία.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠάντως είναι καταθλιπτικό μετά από τόσο μεγάλη διαδρομή που έκανε το πολιτικό σύστημα και την αναμφισβήτητη πρόοδο που είχαμε στην Ελλάδα να υπάρχει μια τόσο μεγάλη οπισθοδρόμηση σε επίπεδο κοινωνικής πολιτικής θεσμών και εμπιστοσύνης στα χρόνια της κυβέρνησης της ΝΔ.
Νοιώθω Πάντως ότι υπάρχει κάτι βαθιά χαλασμένο στην ελληνική κοινωνία, χάθηκε η εμπιστοσύνη, η αξιοκρατία, οι άξιες. Η μόνη άξια που φαίνεται να κυριεύει είναι ο γρήγορος πλουτισμός...