Φονιάδες των δασών…

...Νεοδημοκράτες (Βουλευτές) . Την 21η Μαρτίου, είναι η παγκόσμια ημέρα ποίησης αλλά και της Δασοπονίας. Με την ευκαιρία αυτή, λοιπόν, ας δ...

...Νεοδημοκράτες (Βουλευτές)
.
Την 21η Μαρτίου, είναι η παγκόσμια ημέρα ποίησης αλλά και της Δασοπονίας. Με την ευκαιρία αυτή, λοιπόν, ας δούμε την εγκληματική πρόθεση της ΝΔ να αναθεωρήσει το πολυσυζητημένο άρθρο 24 του Συντάγματος (Σ), το οποίο πιθανόν δεν θα αναθεωρηθεί. Αξίζει παρόλαυτα να δούμε πως οι κυβερνητικοί προσπάθησαν αναίσχυντα να βάλουν χέρι στα δάση και ειδικότερα στις νομικά χαρακτηριζόμενες δασικές εκτάσεις.
Δασικές εκτάσεις είναι οι πέριξ των δασών εκτάσεις που καλύπτονται από αραιά δασική βλάστηση, η οποία μαζί με τον σκληρό πυρήνα του δάσους αποτελούν το ιδιαίτερο δασογενές περιβάλλον. Η προσπάθεια τους να βάλουν χέρι εκδηλώνεται με τις προτάσεις τροποποίησης του α. 24 του Σ. αλλά και των παρ. 3 και 4 του α. 117 του Σ.
Το άρθρο 24 όριζε ότι: Η προστασία του φυσικού και πολιτιστικού περιβάλλοντος αποτελεί υποχρέωση του Κράτους και δικαίωμα του καθενός. Για τη διαφύλαξή του το Κράτος έχει υποχρέωση να παίρνει ιδιαίτερα προληπτικά ή κατασταλτικά μέτρα στο πλαίσιο της αρχής της αειφορίας.
Η ΝΔ με την πρότασή της ζητούσε την αντικατάσταση του όρου αρχή της αειφορίας με αυτόν της βιωσίμου αναπτύξεως. Η δικαιολογία τους ήταν ότι ο παγκοσμία χρησιμοποιούμενος όρος είναι αυτός της βιωσίμου αναπτύξεως (sustainable development) και ο όρος αειφορία δεν υπάρχει.
Φυσικά ο πραγματικός λόγος είναι ότι ο όρος βιώσιμη ανάπτυξη εμπεριέχει την έννοια της οικονομικής εκμετάλλευσης σε μεγαλύτερο βαθμό απ’ ότι η αειφορία. Η λέξη αειφορία προέρχεται από τις λέξεις αει-φέρω· που σημαίνει φέρω για πάντα το οποίο υποδηλώνει, μη προσπάθεια ελάττωσης του δάσους και των δασικών εκτάσεων δηλαδή με λίγα λόγια αφήνει το δάσος ως έχει και να διαχειρίζεται με τις δυνατόν λιγότερες επεμβάσεις. Με τον όρο βιώσιμη ανάπτυξη θα μπορούσε ο κοινός νομοθέτης να έρθει και να βάλει χέρι στα δάση δικαιολογώντας την πρόθεσή του στην συνταγματική επιταγή της βιωσίμου ανάπτυξης και μετατρέποντας τις δασικές εκτάσεις σε οικόπεδα.
Η δεύτερη πρόταση της ΝΔ, είναι την αλλαγή, του λόγου μεταβολής του προορισμού των δασών και των δασικών εκτάσεων. Λόγος μεταβολής του προορισμού ήταν η Εθνική Οικονομία, η αγροτική εκμετάλλευση ή άλλη τους χρήση, που την επιβάλλει το δημόσιο συμφέρον. Η πλειοψηφία προτείνει ως λόγο μεταβολής του προορισμού μόνο των δασικών εκτάσεων -θεωρώντας αυτές κάτι διαφορετικό από τα δάση- την πολεοδομική και χωροταξική ανάπτυξη της χώρας· με την δικαιολογία της περαιτέρω προστασίας του δάσους αφού αυτό εξαιρείται από κάθε προσπάθεια μεταβολής του προορισμού του.
Εκ πρώτης όψεως φαίνεται σωστή σκέψη. Για να δούμε όμως τι βρίσκεται μέσα στο μυαλό τους. Καταρχήν διαχωρίζουν τα δάση από τις δασικές εκτάσεις σε επίπεδο συντάγματος και αυτό μπορεί να δικαιολογήσει άλλο επίπεδο προστασία αυτών σε επίπεδο νόμου –χαλαρότερο δηλαδή για τις δασικές εκτάσεις παραγνωρίζοντας ότι για τους δασολόγους αποτελούν ένα και το αυτό- που θα έχει ως συνέπεια όταν ο κοινός νομοθέτης το θελήσει να μετατρέψει πολλές δασικές εκτάσεις σε οικόπεδα.
Το «τυρί» της περαιτέρω προστασίας των δασών δεν είναι αληθές γιατί οποιαδήποτε προσπάθεια νομοθετικής καταπάτησης των δασών και των δασικών εκτάσεων που έχει γίνει από το 1987 και μετά έχει βρει μπρος του το τέρας που λέγεται Συμβούλιο της Επικρατείας (ΣτΕ) και έχει επιστρέψει ως αντισυνταγματικά όλα τα επικίνδυνα νομοθετήματα και οσονούπω θα πράξει το ίδιο με τον δασικό νόμο του ΠΑ.ΣΟ.Κ. τον οποίο είχε χαρακτηρίσει ως δασοκτόνο ο cappo Καραμανλής, αλλά τώρα τρέχει όχι μόνο να τον εφαρμόσει αλλά και να τροποποιήσει προς το χειρότερο το σύνταγμα.
Γνωρίζοντας λοιπόν η κυβέρνηση την ύπαρξη του μπαμπούλα ΣτΕ. λαϊκίζει με την και καλά ζέση της για το δάσος –το οποίο ξέρει ότι δεν μπορεί να πειράξει- και βάζει στο μάτι τις δασικές εκτάσεις.
Τρίτη πρόταση είναι η αλλαγή της ερμηνευτικής του συντάγματος δήλωσης περί του ορισμού του δάσους-πράγμα πρωτότυπο παγκοσμίως να γίνεται το σύνταγμα λεξικό και να ορίζεται σε αυτό τι είναι δάσος και τι δασική έκταση- χωρίς όμως να έχει κατατεθεί μέχρι τώρα ο προτεινόμενος ορισμός. Καταλαβαίνεται πως θα είναι αυτός ο ορισμός που τον κρύβουν, μόνο ο μαϊντανός στις γλάστρες θα πιάνεται ως δάσος.
Τέταρτη πρόταση η αναθεώρηση των παρ. 3 και 4 του α. 117 Σ. Με την ισχύουσα μορφή του, το άρθρο ορίζει: Δημόσια ή ιδιωτικά δάση και δασικές εκτάσεις που καταστράφηκαν ή καταστρέφονται από πυρκαγιά ή που με άλλο τρόπο αποψιλώθηκαν ή αποψιλώνονται δεν αποβάλλουν για το λόγο αυτό το χαρακτήρα που είχαν πριν καταστραφούν, κηρύσσονται υποχρεωτικά αναδασωτέες και αποκλείεται να διατεθούν για άλλο προορισμό.
Η πρόταση της ακτιβίστριας ΝΔ είναι δάσος ή δασική έκταση να λογίζεται ως τέτοιο μόνο αυτό που ήταν δάσος ή δασική έκταση από 11 Ιουνίου 1975 και έπειτα. Δηλαδή τα πριν του 1975 καταπατημένα δάση και οι καταπατημένες δασικές εκτάσεις χαρίζονται για πάντα ως δώρο στους καταπατητές ελεύθεροι πλέον από την τσιμπίδα του νόμου και του άγχους να βαφτίζουν αναψυκτήρια τις βίλλες τους, στέλνοντας παράλληλα μήνυμα και σε άλλους να πράξουν το ίδιο, δίνοντάς τους την ελπίδα ότι θα βρεθεί μια λύση και για αυτούς.
Τέλος ενδιαφέρον έχει και ο παραστάτης ΛΑ.Ο.Σ. στην προσπάθεια της ΝΔ να βάλει χέρι στα δάση. Ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του θιάσου (θου κύριε) Καρατζαφέρη, κ. Πλεύρης με μια εντός της Βουλής τηλεπαραθυράτη αγόρευση, έτεινε χείρα βοηθείας στη Δεξιά της δεξιάς του λέγοντας ότι το δάσος δεν είναι μουσειακό είδος και πρέπει να το εκμεταλλευτούμε.
Πατρινός
(πρακτικά Βουλής για την αναθεώρηση του α. 24 και 117 του Σ.). (άρθρο 24 Σ.). (άρθρο 117 Σ.). (πρόταση της Δασοφάγου ΝΔ για την αναθεώρηση του Σ.).