Από το 1945...

. Εν έτει 1945 ο Στρατάρχης Τίτο αναγνωρίζει ως συνιστώσα της Γιουγκοσλαβικής Δημοκρατίας, την Δημοκρατία της Μακεδονίας περιοχή που τώρα α...

.
Εν έτει 1945 ο Στρατάρχης Τίτο αναγνωρίζει ως συνιστώσα της Γιουγκοσλαβικής Δημοκρατίας, την Δημοκρατία της Μακεδονίας περιοχή που τώρα αποκαλείται πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας. Καμία Ελληνική αντίδραση ούτε από την τότε κυβέρνηση, ούτε από τις μετέπειτα κυβερνήσεις.
Θες γιατί η Ελλάδα ως «56η Πολιτεία των Η.Π.Α.» δεν ήθελε να στενοχωρήσει τον Τίτο που απέστρεφε το βλέμμα από την Ε.Σ.Σ.Δ.-αντίπαλο δέος των Η.Π.Α. Θες γιατί η Ελλάδα πράγματι αναγνώριζε ως Μακεδονία την γεωγραφική περιοχή που άνηκε εδαφικά στο τότε κυρίαρχο Κράτος της Γιουγκοσλαβίας. Ο καθένας ας προσθέσει τον λόγο που νομίζει κατάλληλο.
Το κρίσιμο είναι ότι ουδείς αντέδρασε. Ούτε ο Μακεδών Καραμανλής ο πρεσβύτερος αντέδρασε -που αργότερα δάκρυσε συγκινημένος on camera μιλώντας για την Ελληνικότητα της Μακεδονίας- παρόλο που επί σχεδόν 14 χρόνια ήταν Πρωθυπουργός και άλλα 7 (έως το ’92) Πρόεδρος της Δημοκρατίας. Ούτε ο Ανδρέας παρόλο που είχε στενές σχέσης με τους Γιουγκοσλάβους...
Εν έτει 1990 στο Βερολίνο σε μια παρέα αλλοδαπών φοιτητών μια Ελληνίδα φοιτήτρια συναντά έναν νεαρό που της συστήνεται ως Μακεδόνας από τα Σκόπια. Ένας απλός πολίτης της π.Γ.Δ.Μ. και όχι κάποιο όργανο προπαγάνδας το 1990 συνειδητά αποκαλούσε εαυτόν Μακεδόνα.
Πριν οι Έλληνες πληροφορηθούν (1992) -από την τηλεόραση όπως πάντα ότι κάποιοι κακοί ξύπνησαν μια ωραία πρωία και αυτοαποκαλούνται Μακεδόνες-, οι άνθρωποι αυτοί είχαν ήδη διαμορφωμένη συλλογική συνείδηση ότι είναι Μακεδόνες και μαζί τους ο υπόλοιπος κόσμος πλην των Ελλήνων.
Προ ολίγων ημερών ο γράφων βρισκόμενος με μια παρέα νέων στην Τσεχία, συνάντησε έναν πολίτη της π.Γ.Δ.Μ. Ο οποίος μάλλον σεβόμενος την παρουσία ενός Έλληνα συστήθηκε σε τρίτο (Πολωνό) ως προερχόμενος από την «Former Yugoslavic Republic of Macedonia». Ο Πολωνός αδυνατούσε να καταλάβει ποια χώρα είναι αυτή και απ’ την δύσκολη θέση βγήκε όταν του είπα ότι εννοεί την Macedonia και φυσικά τότε κατάλαβε για ποιο κράτος μιλούσαμε.
Στο Διεθνές Δίκαιο ο παράγοντας με την βαρύτερη σημασία στην επίλυση προβλημάτων μεταξύ Κρατών είναι το έθιμο, δηλαδή η επί μακρού χρόνου ομοιόμορφη συμπεριφορά με την πεποίθηση δικαίου. Επί 50 χρόνια οι κάτοικοι αυτής της περιοχής, αποκαλούσαν την περιοχή τους Μακεδονία και τον εαυτό τους Μακεδόνες και μαζί με αυτούς πολλά Κράτη έχοντας όλοι την πεποίθηση ότι πράττουν ορθά, αφού κανείς δεν είχε αντιδράσει ως το 1992. Από άποψη Διεθνούς Δικαίου λοιπόν το ζήτημα έχει λυθεί υπέρ της π.Γ.Δ.Μ. αφού πλέον 120 Κράτη την αναγνωρίζουν ως Δημοκρατία της Μακεδονίας.
Μένει λοιπόν το πολιτικό επίπεδο για να ασκήσουμε πιέσεις και να επιτύχουμε κάτι ρεαλιστικό ως προς το όνομα και την αλυτρωτική προπαγάνδα της κυβέρνησης της π.Γ.Δ.Μ.
Φυσικά μόνο βλάξ μπορεί να χαρακτηριστεί κάποιος που νομίζει ότι δεν θα περιέχεται στο όνομα ο όρος Μακεδονία. Η σύνθετη ονομασία για όλες της χρήσεις θα ήταν η ιδανική λύση. Μια λύση που είχε αποδεχτεί η Ελληνική Κυβέρνηση το 1992 με το όνομα Νέα Μακεδονία, αλλά ο Μητσοτάκης φοβούμενος ότι θα πέσει η κυβέρνησή του δεν υπέγραψε την συμφωνία. Σημειωτέον μετά από λίγους μήνες η κυβέρνησή του έπεσε.
Σήμερα τρέχουμε και δεν φτάνουμε να συμμαζέψουμε τα ασυμμάζευτα. Έχουμε καταντήσει περίγελος της οικουμένης με τους παπάδες-Χομεϊνήδες και τους κάθε λογής κοντόφθαλμους πολιτικούς που ασκούν από τηλεοράσεως εξωτερική πολιτική αδυνατώντας να καταλάβουν το αδιέξοδο που οδηγούν τα πράγματα. Όσο περνάει ο χρόνος όλο και περισσότερες χώρες θα αναγνωρίζουν την π.Γ.Δ.Μ. ως Δημοκρατία της Μακεδονίας και τόσο ποιο δύσκολη θα είναι η λύση.
Υ.Γ. 1 Πόσο λυπηρό είναι να ακούς από τον μεγάλο μας συνθέτη απόψεις που ούτε ο Μεταξάς θα τολμούσε εκφέρει. Πόσο λυπηρό αυτός ο μεγάλος Έλληνας να είναι εκτός τόπου και χρόνου.
Υ.Γ.2 Αν είναι δυνατόν να υπάρχουν σοβαροί άνθρωποι που θεωρούν τον κάθε τυχάρπαστο που σχολιάζει ένα κείμενο σε ένα blog εν δυνάμει εκβιαστή που χρίζει ποινικής μεταχείρισης. Ήμαρτον, πόση βλακεία μπορεί να αντέξει αυτός ο τόπος;
Πατρινός