. . Του Θωμά Ακρωτηριανάκη . . Παραμένω στο κλίμα του δημοσιεύματός μου της 31ης Ιαν. 2008 (δείτε το, εδώ ). Στις 7 Φεβρ.2008 (δεν πιστεύω ...
Του Θωμά Ακρωτηριανάκη
..Παραμένω στο κλίμα του δημοσιεύματός μου της 31ης Ιαν. 2008 (δείτε το, εδώ). Στις 7 Φεβρ.2008 (δεν πιστεύω να έχουν "πρόβλημα" οι προληπτικοί με την ημερομηνία αυτή,επειδή θα γίνει τότε έκλειψι ηλίου,ορατή από τη Νέα Ζηλανδία και το ένα τρίτο περίπου της Αυστραλίας...!! ) θα κλεγεί ο νέος Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος.
Για μένα ο καλύτερος μητροπολίτης της Εκκλησίας της Ελλάδος είναι ο Ναυπακτίας και Αγ.Βλασίου κ.κ. Ιερόθεος, διότι γράφει στο Διαδίκτυο τα πιο πολλά και πιο καλά ανθενωτικά και αντιοικουμενιστικά άρθρα, και δεν είναι καθόλου αποστασιοποιημένος από την Ορθόδοξη Εκκλησία της Ρωσσίας, όπως είναι οι φιλενωτικοί και οι οικουμενιστές.Δεν πρέπει να υποστηριχθεί όποιος υποστηρίζεται από τον Αμβρόσιο Αιγιαλείας, ή τον Καλλίνικο πρώην Πειραιώς, αρκετά έβλαψε την Εκκλησία η παττακο-Χρυσοπηγή. Δηλαδή δεν πρέπει να υποστηριχθεί ο Ευστάθιος Σπάρτης ή ο Ιγνάτιος Δημητριάδος και Αλμυρού. Και καθ' όσον "ούπω καιρός" να είναι υποψήφιος ο Ιερόθεος, βλέπω ως λύσι την εκλογή του Ιερωνύμου Θηβών και Λεβαδείας.
Ο Ιερώνυμος είναι σοβαρός και πεπειραμένος, παρουσιαζόταν ως δήθεν βαρθολομαιικός,για να εξουδετερώσει τις επιζήμιες τάσεις αυτοπροβολής του Χριστόδουλου πιο αποτελεσματικά.
Ο Ιερώνυμος δεν είναι φιλενωτικός, δεν είναι οικουμενιστής. Αλλωστε,τον "υπαρχηγό" του,τον Ζακύνθου Χρυσόστομο, η παττακο-Χρυσοπηγή (αιτιώδης συνάφεια εδώ με τους προκλητικούς εντελώς πρόσφατους επαίνους Χριστόδουλου για τον Παττακό, που από αυτόν έμαθε και άκουσε και το "εώμεν τους νόμους καθεύδειν", που είπε στη συγκέντρωσι της 21.06.2000, για τις ταυτότητες) τον έλεγε υβριστικά "καγκεμπίτη", επειδή ο άνθρωπος ήταν αντιπρόεδρος μιας παγκόσμιας εκκλησιαστικής επιτροπής ειρήνης με έδρα την Πράγα της Τσεχοσλοβακίας, τότε που υπήρχε η ΕΣΣΔ (με επιτροπή κρατικής ασφαλείας την Κα-Γκε-Μπε), και παρα πολύ καλά έκανε ο Ζακύνθου, που ήταν αντιπρόεδρος.
Το Κράτος του ... Αλαβάνου !
ΑπάντησηΔιαγραφήΠροερχόμενος από το άλλοτε ΚΚΕ εσωτερικού, αλλά και την αποτυχούσα απόπειρα της αριστεράς, πλην ΠαΣοΚ, να βρει πολιτική έκφραση υπό ενιαίο σχήμα, στα τέλη της δεκαετίας του ʼ80, ο Συνασπισμός έχει ένα μόνιμο πρόβλημα ταυτότητας: Άλλοτε ως Συνασπισμός της Αριστεράς και της Προόδου, άλλοτε ως Συνασπισμός της Αριστεράς, των Κινημάτων και της Οικολογίας, και άλλοτε ως Συνασπισμός της Ριζοσπαστικής Αριστεράς, προσπαθεί να επιβιώσει πολιτικά, μπαινοβγαίνοντας στην Βουλή, αλλάζοντας ονόματα και αρχηγούς και, κυρίως, αναζητώντας το ιδεολογικό στίγμα που θα του επιτρέψει να απεγκλωβιστεί από την ασφυκτική πολιτική και, κυρίως, ψυχολογική πίεση, που ασκούν, στην αυθυπαρξία του και στους οπαδούς του, από την μια πλευρά το ΚΚΕ και από την άλλη το ΠαΣοΚ. Έναντι του ΚΚΕ, υστερεί διότι, στην μυθολογία της ελληνικής αριστεράς, οι ʽαγωνιστικές περγαμηνέςʼ, δηλαδή οι ʽτίτλοι τιμήςʼ από την βίαιη απόπειρα των κομμουνιστών να καταλάβουν την εξουσία και να μετατρέψουν την χώρα σε ʽλαϊκή δημοκρατίαʼ, καταλογίζονται στο παραδοσιακό όσο και δογματικό ΚΚΕ, το οποίο δεν εννοεί να του αναγνωρίσει ούτε καν το δικαίωμα συνύπαρξης. Έναντι του ΠαΣοΚ ο Συνασπισμός υστερεί διότι τα, κατά βάση, καλοζωισμένα στελέχη του έλκονται, σε βαθμό απελπιστικό, από την αίγλη του κόμματος εξουσίας, με αποτέλεσμα, από τις αρχές της δεκαετίας του ʼ80 και μέχρι σήμερα, να υπάρχει μια ανοικτή χοάνη μεταξύ των δύο κομμάτων, με μονόπλευρη όμως κατεύθυνση, εξ αιτίας της οποίας, το κόμμα του +-3% χάνει συνεχώς στελέχη και οπαδούς, που αναζητούν στο κίνημα του Α. Παπανδρέου τα αγαθά που δεν μπορεί να τους προσφέρει η δική τους κομματική έκφραση.
Όμως, πάρʼ ότι ευρισκόμενος ανάμεσα σε συμπληγάδες, ο Συνασπισμός έχει επιτύχει να διαθέτει έναντι αυτών ένα ασύγκριτο πλεονέκτημα: Έχει καταφέρει να συμπεριλαμβάνει στους κόλπους του το μεγαλύτερο τμήμα της λεγόμενης ʽπροοδευτικήςʼ διανόησης. Πανεπιστημιακοί, δημοσιογράφοι, καλλιτέχνες, γενικότερα οι άνθρωποι του πνεύματος και δη οι περισσότερον θορυβούντες εξ αυτών, πυκνώνουν τις, κατά τα άλλα, αραιοκατοικημένες τάξεις του, σε βαθμό αντιστρόφως ανάλογο από την ολίγιστη κομματική ισχύ του στο σύνολο της ελληνικής κοινωνίας. Αποτέλεσμα αυτής της πραγματικότητας είναι το κόμμα, που σε κάθε εκλογική αναμέτρηση κυριολεκτικά αγκομαχά για το αν και κατά πόσον θα καταφέρει να εισέλθει στην Βουλή, να εμφανίζεται πανίσχυρο στους χώρους εκείνους, που έχουν τη δυνατότητα να προβάλλουν και να διακινούν, ευχερέστερα παντός άλλου, τις θέσεις τους και τις απόψεις τους. Είναι προφανές ότι, οι διαθέτοντες το ακαταμάχητο όπλο της δημοσιότητας, όπως συμβαίνει με τους δημοσιογράφους, τους καλλιτέχνες, τους συγγραφείς, τους ποιητές, αλλά και τους πανεπιστημιακούς, μέσα από την επαφή τους με τη νεολαία, αλλά και την έντυπη και ηλεκτρονική δημοσιογραφία, όπου εμφανίζονται ως ʽειδικοίʼ επί παντός επιστητού, έχουν την άνεση να διατυπώνουν και να διαδίδουν τις οποιεσδήποτε απόψεις τους, εκμεταλλευόμενοι άριστα την ʽαναγνωρισιμότηταʼ που τους προσφέρει η ιδιότητά τους και χάρη στην οποία δημιουργούν, εκ προοιμίου, σχέσεις οικειότητας και αμεσότητας με την κοινή γνώμη. Αυτή, άλλωστε, η δημοσιότητα και το βιοποριστικού χαρακτήρα κυνήγι της, υποδηλώνει και τα βαθύτερα κίνητρα της ιντελιγκέντσιας, της διανόησης, σε ότι αφορά την σχέση της με τον Συνασπισμό.
Η εξήγηση αυτού που φαινομένου είναι απλή. Ευρισκόμενος μεταξύ του δογματικού και αθεράπευτα προσκολλημένου στο σταλινικό του παρελθόν ΚΚΕ και του ΠαΣοΚ, που έχοντας ασκήσει επί 20 και πλέον έτη την εξουσία, συγκεντρώνει την αρνητική προδιάθεση μεγάλου τμήματος της κοινής γνώμης, ο Συνασπισμός εμφανίζεται ως η τέλεια λύση για όλους εκείνους που θέλουν να διατηρούν τον τίτλο του ʽπροοδευτικούʼ, χωρίς τις αρνητικές εντυπώσεις που, μοιραία, συνοδεύουν τα δύο μεγαλύτερα κόμματα της ευρύτερης αριστεράς. Όποιος, δηλαδή, δεν θέλει να κουβαλά την ʽρετσινιάʼ μια απολιθωμένης ιδεολογίας, η οποία, μετά, μάλιστα, την θεαματική κατάρρευση των κοσμοειδώλων της, έχει μετατρέψει σε γραφικούς τους αμετανόητους εραστές της και, από την άλλη πλευρά, όποιος δεν αρέσκεται να απολογείται για τις κυβερνητικές αστοχίες του ΠαΣοΚ, αλλά και τα ανεπανάληπτα φαινόμενα σήψης και διαφοράς που το τελευταίο επισώρευσε στον δημόσιο βίο της χώρας, μπορεί να βρει ʽασφαλέςʼ καταφύγιο στην ιδεολογικά ευρύτατη αγκάλη του Συνασπισμού, διατηρώντας ταυτόχρονα και μια πολύτιμη παρακαταθήκη: Την παρακαταθήκη εκείνου προς τον οποίο προσβλέπουν και στοχεύουν εκλογικά τα άλλα δύο κόμματα (ΚΚΕ και ΠαΣοΚ), προκειμένου να αλιεύσουν τις αναγκαίες ψήφους, που θα τους επιτρέψουν να αυξήσουν την κοινοβουλευτική τους ισχύ. Άλλωστε, αυτή ακριβώς η παρακαταθήκη είναι εκείνη που ανοίγει διάπλατα, στους κατά τα άλλα ʽιδεολόγουςʼ του Συνασπισμού, τον δρόμο προς την εξουσία, όταν οι περιστάσεις και οι συγκυρίες το ευνοούν: Τα παραδείγματα της Δαμανάκη και του Μπίστη είναι οι καλύτερες απαντήσεις, για εκείνους που, πιθανόν, θα αγανακτήσουν με την ʽιερόσυληʼ σκέψη περί ευκαιριακής συμπεριφοράς των άλλοτε σκληροπυρηνικών σταλινικών, που βρήκαν στις ʽπλάτεςʼ του Συνασπισμού το καταλληλότερο εφαλτήριο των ʽπροοδευτικώνʼ φιλοδοξιών τους?.
Μέσα σʼ αυτό το ʽπρονομιακόʼ κομματικό πλαίσιο και εκμεταλλευόμενοι πλήρως την απόλυτη ιδεολογική αδιαφορία και αδράνεια του ευρύτερου φιλελεύθερου χώρου, τα στελέχη και οι οπαδοί του Συνασπισμού, αλλά κυρίως οι αμέτρητοι εραστές της ευεργετικής προστασίας, που δημιουργεί αυτή η ʽλίγο απʼ όλα αριστεράʼ, έχουν διαμορφώσει, με απίστευτη ευκολία, ένα γενικόλογο και ασαφές ʽπολυσυλλεκτικόʼ κίνημα, στο οποίο μπορεί να ενταχθεί, χαλαρά και χωρίς δεσμεύσεις, οποιαδήποτε ιδεολογική τάση, απόκλιση και απόφυση, που αρέσκεται να αυτοπροσδιορίζεται ως ʽπροοδευτικήʼ, χωρίς να είναι υποχρεωμένη να κουβαλά τις ʽαμαρτίεςʼ του δογματικού ΚΚΕ και του άλλοτε τριτοκοσμικού ή εσχάτως εκσυγχρονιστικού ΠαΣοΚ.
Με αυτά τα δεδομένα, οι πάντες, από τους ʽτιποτόφρονεςʼ της λεγόμενης αντιεξουσιαστικής αριστεράς μέχρι τους βαθυστόχαστους μελετητές της μαρξιστικής μελλοντολογίας, από τους καταπιεσμένους ομοφυλόφιλους μέχρι τους αυτοπροβαλλόμενους προστάτες των ταλαιπωρημένων μεταναστών, από τους εραστές οποιουδήποτε, ανά την υφήλιο, απελευθερωτικού κινήματος και, ταυτόχρονα λυσσαλέους αρνητές κάθε εκδήλωσης σεβασμού και τιμής προς την ελληνική πατρίδα μέχρι τους θρασύδειλους πυρπολητές, εν ειρήνη, δημοσίας περιουσίας και εθνικών συμβόλων και από τους πρόθυμους αβανταδόρους κάθε κλακαδόρικου πεζοδρομιακού συνθήματος μέχρι τους εμβριθείς κουλτουριάρηδες αναλυτές κάθε ακατανόητης μαρξογενούς μπουρδολογίας, όλοι αυτοί και χιλιάδες άλλοι ʽανένταχτοιʼ της οποιασδήποτε περιθωριακής ιδιοπροσωπείας, μπορούν να αισθάνονται καλυπτόμενοι από την ιδεολογική ομπρέλα του Συνασπισμού. Χωρίς τούτο να σημαίνει ότι θα προσφέρουν σʼ αυτόν και την ψήφο τους, αφού, άλλωστε, το κόμμα του +-3% φαίνεται να αρκείται στην ηδονή που προσφέρει η ψευδαίσθηση της ιδεολογικής υπεροχής, ακόμη και όταν τα αποτελέσματα της κάλπης είναι για γοερά κλάματα.
Αυτή η περίεργη κατάσταση, δηλαδή η συμπλεγματική αίσθηση πολιτικής κυριαρχίας από ένα κόμμα που, στην πραγματικότητα, ουδέποτε μετέτρεψε σε πράξη τις ψηφοθηρικές ονειρώξεις της εκάστοτε ηγεσίας του, φαίνεται ότι προσδίδει φτερά στον σημερινό ηγέτη του, τον ʽσύντροφοʼ Αλαβάνο. Αισθανόμενος, προφανώς, ότι, με κάθε του λέξη, με κάθε του κίνηση, με κάθε του βήμα και με κάθε του ενέργεια, γοητεύει τα ?μιλιούνια των οπαδών του, ο σημερινός ηγέτης του Συνασπισμού εκδηλώνεται καθημερινά με τρόπο που, αν τον εμιμείτο κάποιος ʽαντιδραστικός δεξιόςʼ, θα χαρακτηριζόταν από όλη την ʽπροοδευτική ιντελιγκέντσιαʼ, με πρώτον τον Συνασπισμό, ως ο πλέον αποκρουστικός φασίστας επί της γης.
Όμως, ο σύντροφος Αλαβάνος δεν έχει τέτοιου είδους αναστολές. Περιβεβλημένος με την αίγλη που του προσδίδει η ιδιότυπη θέση του Συνασπισμού στον χώρο της αριστεράς, εννοεί να εκδηλώνει τα υπολείμματα του όχι μακρινού σταλινικού παρελθόντος του σε κάθε έκφραση της ηγετικής του συμπεριφοράς. Έσχατο επίτευγμά του η θρασυτάτη απαίτησή του, ενώπιον του αρμοδίου Εισαγγελέα κ. Ντογιάκου, υπό την επίκληση της βουλευτικής του ιδιότητας, να απελευθερώσει (!) υπόδικους κρατουμένους, χωρίς, φυσικά να αγνοεί, ότι η δικονομία μιας δημοκρατικής χώρας έχει κανόνες τους οποίους οφείλουν να σέβονται κυρίως και πρωτίστως οι φορείς της νομοθετικής εξουσίας.
Κάθε καλόπιστος και στοιχειωδώς αληθινών δημοκρατικών αισθημάτων πολίτης, ασφαλώς και μπορεί να διανοηθεί τι ακριβώς θα συνέβαινε, εάν ο κάθε Αλαβάνος κατόρθωνε ποτέ να φθάσει στην εξουσία. Είναι προφανές ότι, η αίσθηση περί δημοκρατίας του συντρόφου Αλαβάνου και του κόμματος του οποίου ηγείται, δεν ταυτίζεται με την συντριπτική πλειοψηφία των ελλήνων πολιτών και γιʼ αυτό, άλλωστε, αυτή η κομματική παραφυάδα διατηρείται, επί δεκαετίας, στα επίπεδα του +-3%. Όμως, το γεγονός αυτό δεν φαίνεται να πτοεί τον σύντροφο Αλαβάνο. Γιʼ αυτό, επί μήνες τώρα, όσο δηλαδή διαρκεί αυτή η πρωτόγνωρη αναστάτωση στον χώρο της ανωτάτης παιδείας, ο Συνασπισμός και τα στελέχη του δεν βρήκαν ούτε μια λέξη για να καταδικάσουν τις καθημερινές αθλιότητες, που διαδραματίζονται στο όνομα της δημοκρατίας και της δημόσιας εκπαίδευσης. Προφανώς, αυτή η πολύπλευρη παράνομη δράση των αργόσχολων μικροϋπαλληλίσκων της μειοψηφικής ΠΟΣΔΕΠ (συνδικαλιστικού οργάνου 3.000 πανεπιστημιακών επί συνόλου 15.000 περίπου συναδέλφων τους), των ρέμπελων του φοιτητικού κινήματος και των, συμπαθέστατων σε κάποιες κυρίες των τηλεοπτικών μας μέσων, κουκουλοφόρων, εκφράζει απόλυτα τις ιδεολογικές ανησυχίες και αναζητήσεις του Συνασπισμού και της ηγεσίας του. Το ζητούμενο είναι, εάν και κατά πόσον, αυτή η δράση μπορεί να γίνει εσαεί ανεκτή από την ελληνική κοινωνία και, βεβαίως, από την κυβέρνηση, που στηριζόμενη στην λαϊκή πλειοψηφία, έχει την εντολή να κυβερνήσει και όχι να παρακολουθεί την ανεξέλεγκτη δράση μερικών εκατοντάδων παρανόμων, έστω και αν αυτοί βρίσκουν ιδεολογικό καταφύγιο στην θερμουργό αγκάλη του Συνασπισμού και του πολυπράγμονος ηγέτη του.
Τελικά, το ερώτημα, που απασχολεί την κοινή γνώμη, θα μπορούσε να διατυπωθεί και ως εξής: Κυβερνά η πλειοψηφία, ή μήπως, χωρίς να το έχουμε καταλάβει, ζούμε στο κράτος του Αλαβάνου?
Sta arxidia mas oi tragopapes! Agnoeiste tous kai parte tous tis periousies. Eytyxws sthn Krhth den mas apasxolei mias kai eimaste ane3arthtoi toulaxiston ekklhsiastikws
ΑπάντησηΔιαγραφή"Τα παράδοξα των ημερών" είναι ο τίτλος ενός e - mail ( γράμμα ηλεκτρο¬νικού ταχυδρομείου). Είναι γραμμένο από ένα φοιτητή στο Πανεπιστήμιο της Κολούμπια, στις ΗΠΑ, που θέλει να πα¬ραμείνει ανώνυμος.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο παράδοξο της εποχής μας, γράφει, είναι ότι έχουμε πλατύτερους δρόμους, αλλά στενότερες αντιλήψεις.
Ξοδεύουμε πολλά και έχουμε λίγα.
Αγοράζουμε πολλά, αλλά απολαμβά¬νουμε λίγο.
Έχουμε μεγαλύτερα σπίτια και μι¬κρότερες οικογένειες.
Περισσότερες ανέσεις, αλλά λιγότερο χρόνο.
Έχουμε περισσότερα πτυχία, αλλά λιγότερους λογικούς ανθρώπους.
Περισσότερη γνώση, μα λιγότερη κρί¬ση.
Έχουμε πολλούς ειδήμονες, αλλά πε¬ρισσότερα προβλήματα.
Πολλαπλασιάσαμε τα υπάρχοντα μας και μειώσαμε τις αξίες μας.
Μιλάμε πολύ, αγαπάμε σπάνια και μισούμε συχνά.
Μάθαμε πώς να εξασφαλίζουμε τα προς το ζην, αλλά δεν μάθαμε να ζούμε.
Προσθέσαμε χρόνια στη ζωή μας, αλλά όχι ζωή στα χρόνια μας.
Φτάσαμε ως το φεγγάρι, αλλά δυσκο¬λευόμαστε να διασχίσουμε ένα δρόμο, για να συναντήσουμε το γείτονά μας.
Κατακτήσαμε το διάστημα και χάσα¬με το δικό μας πλανήτη.
Διασπάσαμε το άτομο, αλλά όχι και τις προκαταλήψεις.
Έχουμε υψηλότερα εισοδήματα, αλλά χαμηλότερες ηθικές αξίες. Ζούμε στην εποχή των υψηλών κερδών και των ρηχών ανθρώπινων σχέσεων.
Υπάρχουν περισσότερα τρόφιμα, αλλά και χειρότερη διατροφή.
Κτίζουμε πολυτελή σπίτια, αλλά δια¬λύουμε την οικογένεια.
Η βιτρίνα της ζωής μας φαίνεται πλού¬σια και γεμάτη. Η αποθήκη της όμως, εί¬ναι έρημη και άδεια
Αυτό το e - mail, (καταλήγει ο απο¬στολέας από την Αμερική), "χάρη στην τεχνολογία μπορεί να φτάσει στα χέρια σας. Εσείς όμως θα αποφασίσετε, εάν θα κάνετε κάτι πραγματικά, για ν' αλλά¬ξετε τη ζωή σας, ή αν απλώς θα το δια¬γράψετε”.
Ο Μητροπολίτης Σπάρτης είναι μια μορφή κληρικού λιαν λιαν συντηρητική που ακόμα εκστρατεύει εναντίον των ... αμβλώσεων .
ΑπάντησηΔιαγραφήΑν βγει Αρχιεπίσκοπος , ο Δεσπότης της Σπάρτης , αυτό θα είναι επιστροφή της
Εκκλησίας της Ελλάδας στον σκοτεινό Μεσαίωνα της Ιερά Εξέτασης . Μπρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρ
OXI
ΑπάντησηΔιαγραφήστο σκοταδισμό
ΟΧΙ
στις μπούρκες
Δεν ντρέπεσαι λίγο, και παριστάνεις και τον παραδοσιακό Ορθόδοξο, να υπερασπίζεσαι τον εκλεκτό των Κουναλάκηδων και των Μπίστηδων και όλων των χριστιανόφοβων γραικύλων Ιερώνυμο;
ΑπάντησηΔιαγραφήΝτροπή!
Εδώ κινδυνεύουμε να αποκτήσουμε αρχιεπίσκοπο - δηλωσία, ο οποίος πριν την εκλογή του θα δηλώσει στην... «Ελευθεροτυπία», ότι δεν θα «ενοχλεί» την νεοταξική εξουσία...
Από το ΡΕΣΑΛΤΟ:
Άρχισε το νεοταξικό-"αριστερό" παρακράτος τις γνωστές λασπολογίες κατά του Ευστάθιου Σπάρτης.
Είναι εκπαιδευμένοι στη σκανδαλολογία.
Αλλά δεν χρειάζεται να έχει κανείς μυαλό για να αντιληφτεί.
ΟΤΑΝ ο Πρετεντέρης, ο Κουναλάκης και οι λοιποί φωταδιστές, καθώς και τα Ιερατεία των ΜΜΕ προπαγανδίζουν αφηνιασμένα τον Ιερώνυμο Θηβών, τότε τα πράγματα γίνονται ΟΛΟΚΑΘΑΡΑ, για όποιον θέλει να σκεφτεί.
ΟΙ ΦΑΝΑΤΙΚΟΙ εχθροί της Ορθοδοξίας σέρνουν τον αγώνα, "συνωστισμένοι" στην πρώτη γραμμή υπέρ του Θηβών και κατά του Ευσταθίου!!!
Αγαπητοί και εξαιρετικοί μου φίλοι
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο πισωγύρισμα της εκκλησίας μας που συνίσταται στην εκοσμικευση και στην πολιτικοποίηση της εκκλησίας μας στα χρόνια του Χριστόδουλου έλαβε τέλος με το θάνατο του.O Μακαριστός αρχιεπίσκοπος μετέτρεψε εμφανώς την εκκλησία μας σε φανερό όργανο έντονης πολιτικοποιημένης Δεξιάς η ακροδεξιάς .Δεν είναι τυχαίοι οι κλαυθμοί και οδυρμοί των Δεξιών και ακροδεξιών της χώρας μας με το θάνατο του που σε πολλές περιπτώσεις έφτασαν στα όρια της γραφικότητας .Τι να πρωτοθυμηθούμε.. Τις ταυτότητες , τις έντονες πολιτικές παρεμβάσεις του ,τα χειροκροτήματα εντος των ιερών ναών κλπ. Η εκκλησία μας επί των ημερών του έχασε τον βηματισμό της. Έγινε πολιτικό παραμαγαζο της ΝΔ και της ακροδεξιάς.
Με την εκλογή του νέου αρχιεπισκόπου δίνεται η ευκαιρία στους σεβαστούς Μητροπολίτες, αναλογιζόμενοι το λάθος δρόμο που έχει πάρει η εκκλησία μας από την πολιτική που ακολουθησε ο Χριστόδουλος , με την εκλογή του νέου αρχιεπισκόπου να σηματοδοτήσουν την νέα πορεία. Η νέα πορεία σηματοδοτείται με την εκλογή του Σεβασμιότατου Μητροπολίτου Θηβών και Λεβαδειας Ιερωνύμου στην ηγεσία της εκκλησίας μας. Ο Σεβασμιότατος Ιερώνυμος είναι ένας παπάς με Π κεφαλαίο. Σεβάσμιος ,τίμιος ευσεβής. Ένας πνευματικός άνθρωπος που λείπει από την κεντρική σκηνή. Χωρίς τυμπανοκρουσίες και θεατρινισμούς , χαμηλών τόνων , είναι απαραίτητος για να δώσει νέο σωστό βηματισμό στην εκκλησία μας. Ένας παπάς που εμπνέει, πνευματικότητα, αγάπη, σωφροσύνη. Τίποτα άλλο. Δεν χρειαζόμαστε τίποτα άλλο. Πιστοί και άπιστοι μπορούν να εμπνευστούν από αυτόν.
Με εκτίμηση
babis
Άρχισε το νεοταξικό-"αριστερό" παρακράτος τις γνωστές λασπολογίες κατά του Ευστάθιου Σπάρτης.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίναι εκπαιδευμένοι στη σκανδαλολογία.
Αλλά δεν χρειάζεται να έχει κανείς μυαλό για να αντιληφτεί.
ΟΤΑΝ ο Πρετεντέρης, ο Κουναλάκης και οι λοιποί φωταδιστές, καθώς και τα Ιερατεία των ΜΜΕ προπαγανδίζουν αφηνιασμένα τον Ιερώνυμο Θηβών, τότε τα πράγματα γίνονται ΟΛΟΚΑΘΑΡΑ, για όποιον θέλει να σκεφτεί.
ΟΙ ΦΑΝΑΤΙΚΟΙ εχθροί της Ορθοδοξίας σέρνουν τον αγώνα, "συνωστισμένοι" στην πρώτη γραμμή υπέρ των Θηβών και κατά του Ευσταθίου!!!
Ο βουτηγμένος μες στα οικονομικά σκάνδαλα Ιερώνυμος και μόνιμος υπονομευτής του μακαριστού Χριστόδουλου, με πρωτοπαλλήκαρα τα μεγαλύτερα καθάρματα, τον γνωστό χυδαίο υβριστή και αγαπημένο των τηλε- βόθρων Ζακύνθου Χρυσόστομο («μητροπολίτη Πενθχάουζ»), τον δυτικιστή- ευρωλιγούρη που μοιάζει πρτεστάντης (καλά καλά ούτε ράσο και γενειάδα δεν έχει) Ιωαννίνων, τον αριστεριστή Περιστερίου και τον... Πρετεντέρη, τον Αλαβάνο, τον Κουναλάκη, και τον Μπίστη! Όλη η αλητεία. (Ούτε σύγκριση με τον Άγιο Σπάρτης, που και μόνο το γαλήνιο και καλοσυνάτο πρόσωπό του εκπέμπει χριστιανική καλοσύνη...)
ΑπάντησηΔιαγραφήΜε ωραίους «χριστιανούς» συμμαχείτε, με τον Πρετεντέρη, τον Αλαβάνο, τον Κουναλάκη, και τον Μπίστη! Α, και τον Καρκαγιάννη, και τον Μανδραβέλη! (Χριστιανοί όλοι τους... γι' αυτό φανατικοί υποστηρικτές του Ιερώνυμου...) Όλους τους δυτικολιγούρηδες χριστιανόφοβους. Και παριστάνετε και τους... γνήσιους χριστιανούς! Αλλά πές μου τον φίλο σου, να σου πω ποιος είσαι...
Ο Χριστόδουλος ήταν με την ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ και μόνον. Πού τον είδατε τον κομματισμό; Όταν υπερασπίζεται την εκκλησία από τις επιθέσεις που αυτή δέχεται από διαπλεκόμενους πολιτκάντηδες είναι... κομματάρχης; ΜΑΡΤΥΡΑΣ είναι αγόρι μου, που υπερασπίζεται την εκκλησία, δηλαδή τον λαό, απέναντι στην βάρβαρη πολιτική εξουσία; Ή μήπως κομματιζόταν ο... άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος, όταν τά έβαζε με την πολιτική αυθαιρεσία του αυτοκράτορα;
Ξυπνήστε! «Χριστιανοί» σε συμμαχία με τον... Κουναλάκη και τον Μανδραβέλη, είναι εμετικό. ΕΜΕΤΙΚΟ. Τουλάχιστον πείτε, είμαστε άθεοι, θέλουμε την εκκλησία στο περιθώριο, γι' αυτ΄θέλουμε να βγει αδύναμος αρχιεπίσκοπος που θα κάθεται σαν κότα και δεν τολμά να ενοχλεί την κρατική εξουσία.
Ρε υπάρχουν και σοβαρά πράγματα να ασχοληθείτε εκτός από τους τραγοπαπάδες.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΤΟ ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΜΕ ΟΤΙ Ο ΑΚΡΩΤΗΡΙΑΣΜΕΝΟΣ ΘΑ ΗΤΑΝ ΚΑΙ ΕΙΔΙΚΟΣ ΕΠΙ ΤΩΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΩΝ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠΑΠΑΔΟΠΑΙΔΙ Ε!!!
Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ΚΛΕΙΣΤΟ CLUB ΠΟΥ ΚΑΘΕ ΤΟΣΟ ΕΚΛΕΓΟΥΝ ΚΑΠΟΙΟΥΣ ΜΕΛΗ ΤΟΥ ΚΑΙ ΕΝΑΝ ΑΠΟ ΑΥΤΟΥΣ ΠΡΟΕΔΡΟ. ΤΟ ΚΑΚΟ ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ ΤΟΥΣ ΧΡΗΜΑΤΟΔΟΤΟΥΜΕ ΟΛΟΙ ΜΑΣ. ΠΙΣΤΟΙ ΚΑΙ ΑΠΙΣΤΟΙ...
ΠΡΟΤΕΙΝΩ ΓΙΑ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟ ΤΟΝ ΜΗΤΣΟΤΑΚΗ !!.
1. ΓΙΑΤΙ ΕΙΝΑΙ ΑΠΟΔΕΔΕΙΓΜΕΝΑ Ο ΠΙΟ ΔΙΕΦΘΑΡΜΕΝΟΣ ΑΠΟ ΟΛΟΥΣ ΚΑΙ
2. ΓΙΑΤΙ ΘΑ ΠΕΘΑΝΕΙ ΣΥΝΤΟΜΑ ΚΑΙ ΘΑ ΕΧΟΥΜΕ ΚΑΙ ΠΑΛΙ ΑΡΓΙΑ.........
PROTEINOYME TON KO ANTHIMO.H SYMPRO TEYOYSA EXEI PNEYMATIKA KEFALAIA.PAGKAKIA DEN EXEI LOGV K....DHMOY.PAGKAKIA./././
ΑπάντησηΔιαγραφήΕΞΩ ΟΙ ΠΑΠΑΔΕΣ ΚΑΙ ΟΙ ΡΑΣΟΦΟΡΟΙ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔΕ ΤΟΥΣ ΧΡΕΙΑΖΟΜΑΣΤΕ,ΝΑ ΕΠΙΣΤΡΕΨΟΥΝ ΤΙΣ ΠΕΡΙΟΥΣΙΕΣ ΤΟΥΣ ΣΤΟ ΛΑΟ!!!!