...το λάθος της υποψηφιότητας Χριστόφια! . Toυ Παναγιώτη Ήφαιστου Καθηγητή Διεθνών Σχέσεων-Στρατηγικών Σπουδών στο Πανεπιστήμιο Πειραιώς ht...
.
Toυ Παναγιώτη ΉφαιστουΚαθηγητή Διεθνών Σχέσεων-Στρατηγικών Σπουδών
στο Πανεπιστήμιο Πειραιώς
'Για όλες τις κοινωνίες η εθνική ανεξαρτησία είναι το αντίστοιχο της ελευθερίας στις διεθνείς σχέσεις. Όσοι λαοί δεν είναι ανεξάρτητοι αγωνίζονται να γίνουν ανεξάρτητοι και όσοι είναι ανεξάρτητοι διαφυλάττουν το κράτος τους ως κόρη οφθαλμού.
Στην Κύπρο συνοδοιπόροι ή συνένοχοι της πλεκτάνης του σχεδίου Αναν που σκοπό είχε να καταργήσει την Κυπριακή Δημοκρατία, ζητούν να ψηφιστούν για το προεδρικό αξίωμα. Γι’ αυτό, στις επερχόμενες προεδρικές διακυβεύεται, εν τέλει, η εθνική επιβίωση των κυπρίων. Σίγουρα κινδυνεύει άμεσα η ειρήνη και σταθερότητα: Υπάρχει ο κίνδυνος οι ελληνοκύπριοι / τουρκοκύπριοι (αμφότεροι χωρίς την Κυπριακή Δημοκρατία, δηλαδή το μόνο κράτος που διαθέτουν για να συμβιώσουν μελλοντικά), το ελλαδικό και το τουρκικό κράτος, να βρεθούν όλοι σε μια αδιέξοδη δίνη αντιπαραθέσεων, συγκρούσεων και πολέμων.
Στην Άγκυρα φαίνεται πως υπάρχει σχέδιο, στην Αθήνα υπάρχει πολιτική αφασία και στην Κύπρο η μαύρη προπαγάνδα των ανανιστών οργιάζει.
Οι ψηφοφόροι του ΑΚΕΛ να επανορθώσουν το λάθος της υποψηφιότητας Χριστόφια.
Το βασικό επιχείρημα εδώ είναι ότι στην παρούσα ιστορική συγκυρία το συμφέρον επιβίωσης της Κύπρου απαιτεί όπως οι ψηφοφόροι του ΑΚΕΛ διορθώσουν το (πολιτικό) λάθος της υποβολής υποψηφιότητας εκ μέρους του Δημήτρη Χριστόφια και όπως υπερψηφίσουν τον Τάσσο Παπαδόπουλο.
Η παρούσα Ακελική πολιτική ηγεσία βαρύνεται με πολλά πολιτικά σφάλματα, γεγονός που την καθιστά επικίνδυνη εάν εκλεγεί στην Προεδρία. Ουσιαστικά, όπως και όλοι οι υπόλοιποι Κύπριοι, οι ψηφοφόροι του ΑΚΕΛ δεν ψηφίζουν για κάποιο κόμμα ή για κάποια ιδεολογία αλλά για κάτι που είναι υπέρτερο αμφοτέρων: Κυριολεκτικά, ψηφίζουν για το κατά πόσο θέλουν να συνεχίσουν να ζουν ελεύθερα και ειρηνικά στην Κύπρο ή αντίστροφα να εξανεμιστούν και να χαθούν.
Υπό τις περιστάσεις, θα υποστηρίξω πιο κάτω, κομματική πειθαρχία σημαίνει, ουσιαστικά, αυτοκτονία. Αυτό γιατί τα λάθη, τα σφάλματα και οι παραλήψεις του ΑΚΕΛ του παρελθόντος πάνω στα οποία και σήμερα περπατά είναι πολλά. Πολλά θα μπορούσαν να αναφερθούν αλλά προς το παρόν περιορίζομαι σε αυτά που ακολουθούν...
Διαβάστε το πλήρες άρθρο εδώ.
Διαβάστε το πλήρες άρθρο εδώ.
ΠΩΣ ΤΑ ΠΑΘΑΤΕ ΡΕ ΣΕΙΣ ΚΑΙ ΒΑΛΑΤΕ ΤΟ post ΚΑΠΟΙΟΥ ΜΟΡΦΩΜΕΝΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ; ΑΝΤΕ ΚΑΙ ΚΑΛΗ ΑΡΧΗ!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίναι λυπηρό : ο κ. Ηφαιστος προκάλεσε 1 σχόλιο για ΤΟ εθνικό θέμα, ενώ τα ροζ DVD και η συναφής φιλολογία προκαλούν εκατοντάδες.
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ ελληνική κοινωνία και το αξιακό της σύστημα βρίσκονται σε ελεύθερη πτώση. Χωρίς πάτο. Γκελ θα κάνουμε μόνο σε εθνική καταστροφή.
Ας ελπίσουμε ο Τάσσος και οι Κύπριοι να (ξανα)κάνουν το θαύμα τους.
Ο Προφήτης
Και τι θα πετύχει ο Τάσσος;Να μην λυθεί ποτέ το Κυπριακό!Ό,τι και να του προτείνουν,θα το συζητά και θα το απορρίπτει.Θα βγάζει διάγγελμα και με κλάματα θα λέει ότι δεν μπορεί να το δεχτεί.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι στο τέλος θα διχοτομηθεί η Κύπρος (κάτι που σταδιακά ήδη συμβαίνει)!Τα τουρκικά στρατεύματα θα παραμένουν στην Κύπρο,το βόρειο τμήμα θα αναγνωριστεί από τη διεθνή κοινότητα και μετά θα αναρωτιόμαστε γιατί θα αποκαλούν την ΤΔΒΚ ως κράτος!
Δεν ξέρω αν σας θυμίζουν τίποτα ...πιο δικό μας όλα αυτά.
Αυτό είναι το ...μεγάλο όραμα που έχουν οι υπερπατριώτες;
Το μεγαλύτερο λάθος του Χριστόφια ήταν ότι στήριξε στην προηγούμενη εκλογή τον Παπαδόπουλο.Ουσιαστικά του χάρισε την Προεδρία.
Και χάθηκε έτσι το 2004 μια σπουδαία ευκαιρία να λυθεί το Κυπριακό.
Ο Παπαδόπουλος δεν ήθελε λύση.Δεν διαπραγματεύτηκε σοβαρά για να είναι και το Σχέδιο Ανάν καλύτερο από ότι παρουσιάστηκε στο τέλος.Δεν υπήρχε και καμία βοήθεια από τον Καραμανλή που έλεγε ΝΑΙ μόνο στις επίσημες ανακοινώσεις...
Είναι αμφίβολο αν ο Παπαδόπουλος θέλει ακόμα και τη διζωνική δικοινοτική ομοσπονδία.Περισσότερο δείχνει να βολεύεται με την τωρινή κατάσταση.
Σίγουρα,πολλοί δεν θέλουν λύση.Κυρίως,κατεστημένες δυνάμεις της ελληνοκυπριακής πλευράς!Δυστυχώς,πέρασε η γραμμή τους στο δημοψήφισμα.
Ας ελπίσουμε ότι θα βγει ο Χριστόφιας.Το ΑΚΕΛ έχει μεγάλο έρεισμα και στους τουρκοκύπριους.
Αν όχι αυτός,ας βγει έστω ο Κασουλίδης!
Τουλάχιστον αυτοί θα προσπαθήσουν για τη λύση και όχι για τη διχοτόμηση!
Αρκετές καταστροφές μας έχουν επισωρεύσει οι εθνικιστές(από Μικρασιατική καταστροφή και δώθε).
Μην προσθέσουμε άλλη μία!
Όποιος έγραψε το παραπάνω σχόλιο προφανώς δεν έχει διαβάσει ποτέ την αρθρογραφία του Παναγιώτη Ήφαιστου, ο οποίος και υπήρξε ένας από τους πρωτεργάτες της ένταξης της Κύπρου στην Ε.Ε.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ ανώνυμος "υπο-πατριώτης" για να μιμηθούμε και το ύφος επιχειρηματολογίας προφανώς νοσταλγεί το σχέδιο Ανάν με το οποίο:
1)Διχοτομείτο οριστικά η Κύπρος, άμεσα,εδώ και τώρα και μάλιστα με πρωτη-πρωτη αναγνώριση εκείνη των Ελληνοκυπρίων, οι οποίοι και αναλάμβαναν το κύριο οικονομικό βάρος για την παγίωση του νέου κράτους.
2)Η Τουρκία αποκτούσε θεσμική επιρροή ακόμα και στο ελεύθερο τμήμα του νησιού μέσω ενός επισφαλούς συστήματος χαλαρής συνομοσπονδίας
3)Δεκάδες χιλιάδες Κυπρίων έχαναν το αυτονόητο -σε όλη την υπόλοιπη Ευρώπη- "δικαίωμα στην ιδιοκτησία" μαζί με τη δυνατότητα προσφυγής στα διεθνή δικαστήρια προς υπεράσπισή του.Σήμερα τουλάχιστον στο δικαστήριο ανθρωπίνων δικαιωμάτων μπορεί ακομα να προσφύγει ο καθένας σε αντίθεση με ο,τι πρέσβευε το σχέδιο Ανάν.
4)Η Κυπριακή Δημοκρατία έπαυε να υφίσταται ως διεθνής οντότητα και τη θέση της έπαιρνε ένα μεταμοντερνο προτεκτόράτο τύπου Βοσνίας και Κοσόβου:
http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_world_2_12/01/2003_50047
Αυτά τα λίγα στα γρήγορα.Ας ελπίσουμε ότι οι Ελληνοκύπριοι θα ακολουθήσουν τη συμβουλή του καθηγητή Ήφαιστου και θα βάλουν στην άκρη τον κομματικό πατριωτισμό προς όφελος της συλλογικής τους επιβίωσης.
Οχι παιδιά που πιπιλάτε το Σχέδιο Ανάν και κάνετε πως δεν βλέπετε τη ΔΙΧΟΤΟΜΗΣΗ που ο Τάσσος σας εδραιώνει και είναι και πανευτυχής. Άλλωστε αυτός καλά την έχει, είναι εκατομμυριούχος, τι τον νοιάζουν οι πρόσφυγες και ο λαουτζίκος...
ΑπάντησηΔιαγραφήΘα αρπάξει μαύρο ο Τάσσος σας, και ίσως εξαφανιστεί απο τον πρώτο γύρο. Και ο Ήφαιστος άς πουλά πατριωτισμό απο την Αθήνα... ( Πόσα;;;;;).
Φίλε 4,27
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο θέμα μου δεν είναι ο Ήφαιστος Πάντως ...έχασες,τον έχω διαβάσει.
Γράφει κοντολογίς ότι για όλα στην Κύπρο από το 1955 ως σήμερα φταίει το ΑΚΕΛ...έλεος!!!
Και γιατί μπλέκεις την ένταξη στην ΕΕ;Είπα εγώ ότι ο Ήφαιστος δεν ήταν υπέρ της ένταξης;
Λέω απλώς ότι είχε το κουτοπόνηρο σκεπτικό του Παπαδόπουλου:συζητώ προσχηματικά μια λύση την οποία δεν θέλω να αποδεχτώ ποτέ,κάνω τον καλό στην ΕΕ και στη διεθνή κοινότητα για να μπω στην ΕΕ,καταφέρνω να μπω χωρίς να έχει λυθεί το Κυπριακό (ανήκουστο πριν από 15-20 χρόνια) με την καθοριστική βοήθεια και τις πλάτες της Ελλάδας (η οποία τότε τύχαινε να έχει και ευρωπαϊκό κύρος)
και μετά παρακωλύω τις διαπραγματεύσεις!
Ό,τι έκανε ο Ντενκτάς τόσα χρόνια,τώρα το κάναμε εμείς!
Αν έχει τόση σημασία για σένα η άποψή μου για το Σχέδιο Ανάν (με τα ''προφανώς νοσταλγεί'' κλπ.που γράφεις) ,είναι ότι με μερικές υπέρ μας τροποποιήσεις είναι η μοναδική διέξοδος στην κατάσταση διχοτόμησης που δρομολογείται.
Γι αυτό ελπίζω ότι θα βγει ο Χριστόφιας.Έχει διεθνές κύρος,αποδοχή και στις δυο πλευρές του νησιού και πραγματική διάθεση για λύση και όχι για διχοτόμηση.
Ναι,ένα Ανάν 2 περιμένω,για να σε διευκολύνω.
Οι κατεστημένες δυνάμεις (οικονομικές-εκκλησιαστικές κλπ.) στην Κύπρο δεν θέλουν καμία λύση,κάτι που οδηγεί ήδη στην αναβάθμιση του τουρκοκυπριακού τομέα και στη διχοτόμηση.
Για περισσότερες λεπτομέρειες
ΑπάντησηΔιαγραφήπερί του Τάσσου:
http://www.makarios.ws
Είναι καλό όταν κάνουμε χαβαλέ να λέμε από την αρχή αντί να προσποιούμαστε ότι μιλάμε σοβαρά. Για όσους ενδιαφέρονται για επιχειρήματα και όχι χαβαλέ μπορούν να βρουν στις διευθύνσεις http://www.ifestos.edu.gr/42.htm και http://www.ifestos.edu.gr/63.htm. Το ζήτημα είναι ότι επί δεκαετίες μια μεγάλη παράταξη δεν αφήνει το έδαφος να φεύγει κάτω από τα πόδια του με καταστροφικές συνέπειες για την πατρίδα. Ένα μεγάλο κόμμα που το εμπιστεύεται το ένα τρίτο του πληθυσμού ποτέ δεν πιάνεται στον ύπνο. Παλεύει και κερδίζει τον σωστό αγώνα και αν δεν το κάνει φέρει βαρύτατη πολιτική ευθύνη. Είμαι ο τελευταίος που θα κάνω τον δικηγόρο του Τάσσου Παπαδόπουλου. Λέω μόνο για τα blog στα οποία παρεπέμπουν κάποιοι και στα οποία το κύριο χαρακτηριστικό είναι ύβρεις, ότι με τέτοιους εχθρούς ο Τάσσος Ππαδόπουλος δεν χρειάζεται φίλους.
ΑπάντησηΔιαγραφήΛυπάμαι γιατί ο κομματικός πατριωτισμός δείχνει να υπερισχύει, τουλάχιστον όσων αφορά μερικούς (λίγους ελπίζω) νεο-έλληνες και νεο-κυπρίους.Ο Ηφαιστός εχεί σύρει τα εξ αμάξης τόσο στο ΑΚΕΛ όσο και τους υπερπατριώτες ή πράκτορες της χουντικής περιόδου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕπαναλαμβάνω τις συνέπειες του σχεδίου Ανάν:
1)Άμεση και de facto διχοτόμηση του νησιού δίχως κανένα περιθώριο επαναδιαπραγμάτευσης στο μέλλον(αφού το τουρκοκυπριακό κράτος θα έχει αναγνωριστεί διεθνώς με ελληνική πρωτοβουλία).
2)Θεσμικός ρόλος της τουρκίας ακόμα και στο ελεύθερο τμήμα του νησιού (δηλαδή ακόμα χειρότερα και από την πιθανολογούμενη μετά από μερικά χρόνια ή και δεκαετίες διχοτόμηση)
3)Δεκάδες χιλιάδες Κύπριοι με ανταλλαγματα πενιχρά εως ανύπαρκτα χάνουν οριστικά τις ιδιοκτησίες τους δίχως το παραμικρό δικαίωμα προσφυγής στα διεθνή δικαστήρια.Το δικαίωμα προσφυγής στο δικαστήριο ανθρωπίνων δικαιωμάτων θα παραμείνει ως έχει.Αρκεί οι ίδιοι οι κύπριοι να μην το απεμπολήσουν με γκάφες τύπου "σχέδιο Ανάν 2".
Σύμφωνα με παραδοχή του ιδιου του Ντενκτας
http://www.in.gr/news/article.asp?lngEntityID=542622
"Έκανε τον δύσκολο" ως προς το σχέδιο Ανάν "με εντολή της άγκυρας"
Εν ολίγοις η στάση του δεν ήταν τίποτα περισσότερο από το γνωστό ανατολιτικο παζάρι της άγκυρας και των ανθρώπων της στην κύπρο.(Βοηθήστε με εμένα τον "μετριοπαθή" Ταλατ, γιατί ο κακός Ντενκτάς με πιέζει και πρέπει να πάρω κάτι παραπάνω για να τον καθησυχάσω)
Σχολιάζοντας τώρα τον Ταλαατ ο ίδιος ο Ντενκτάς εξυμνεί τα χαρίσματά του:
"ΤΟΝ Ταλάτ τον παρακολούθησα και είδα ότι είναι ψυχρός όπως το φίδι. Έχει την υπομονή να εξοργίσει τους Eλληνοκυπρίους".
"Δεν είναι κακό να πάρει τη θέση μου... Είναι έξυπνος άνθρωπος και έχει προετοιμασθεί καλά... Τώρα με έχει ξεπεράσει"
Το αγγλό-σαξωνικό κατεστημέο σήμερα επιδιώκει μία ηγεσία που θα υπηρετήσει με προθυμία τις γεωπολιτικές του προτεραιοτητες εις βάρος του κυπριακού λαού.
Αυτοί που ροκανίζουν σήμερα τον παπαδοπουλο ευαγγελιζόμενοι επαναφορά του σχεδιου Ανάν είναι:
1)οι αφελείς, πορωμένοι κατά κύριο λόγο κομματάνθρωποι.
2)οι πράκτορες,αυτοί δηλαδή που καταβρόχθισαν τα διαβόητα πλέον μυστικά κονδύλια των ΗΠΑ για την προώθηση του σχεδίου
http://www.ifestos.edu.gr/26.htm#Το%20αμερικανικό%20πρόγραμμα%20στην%20Κύπρο
μέσω της γνωστής τακτικής του character assasination.
3)Οι μεγαλοεργολάβοι της λαμογιας και της αρπαχτής που ονειρεύονται τα παχυλά συμβόλαια για την ανοικοδόμηση του Βορά εφόσον προωθήσουν το σχέδιο Ανάν και χρησιμοποιήσουν την επιρροή τους στα ΜΜΕ υπέρ μίας αρεστής σε κάποιους ηγεσίας Κουισλιν.
Το θανατηφόρο σχέδιο Ανάν και οι "χαμένες ευκαιρίες"
ΑπάντησηΔιαγραφήΠΟΛΙΤΗΣ - 20/01/2008, Σελίδα: 17
http://www.politis.com.cy/cgibin/hweb?-A=768232&-V=columns&-p
Το παρόν είναι επίσης αναρτημένο στην διεύθυνση http://www.ifestos.edu.gr/74Cy.htm
του Παναγιώτη Ήφαιστου
Ο κουρνιαχτός της κατά τα άλλα θεμιτής προεκλογικής προπαγάνδας για τις προεδρικές του Φεβρουαρίου 2008 επισκιάζει κρίσιμα ζητήματα, ο φωτισμός των οποίων, είναι προϋπόθεση ενός ορθολογιστικού δημόσιου διαλόγου και ορθολογιστικών κινήσεων τους μήνες που έρχονται. Για ένα ακόμη λόγο, αυτές οι προεδρικές εκλογές είναι οι κρισιμότερες της μακραίωνης ιστορίας των Κυπρίων: Κρίνεται το α) κατά πόσο θα παραμείνουν ελεύθεροι ή αντίθετα θα καταστούν παντοτινά υποτελείς και υπόδουλοι, β) το κατά πόσο όπως όλοι οι άλλοι λαοί δικαιούνται να είναι ανεξάρτητοι και γ) το κατά πόσο ο δικός τους τρόπος ζωής, η δική τους δημοκρατία, η δική τους λαϊκή κυριαρχία, ο δικός τους πολιτισμός και η δική τους ταυτότητα θα προσδιοριστούν από τους ίδιους ή από κάποιους περιφερόμενους εντολοδόχους των διεθνοπολιτικών παρασκηνίων τύπου Χάνεϊ και Ντε Σότο.
Παραλείψεις, αστοχίες, αδυναμία και εμφύλιοι που δεν είναι του παρόντος να αναλυθούν, οδήγησαν στην παράνομη εισβολή και στα τετελεσμένα του 1974. Δεν θα κατανοήσουμε ποτέ τι μας συμβαίνει -και τα προεκλογικά συνθήματα θα είναι άνευ νοήματος- αν δεν κατανοήσουμε τους λόγους για τους οποίους έγινε η υποβολή αίτησης ένταξης πριν ενάμιση περίπου δεκαετία, το πού βρεθήκαμε το 2001-2003, τι λάθη διαπράχτηκαν σ' εκείνη τη φάση, πού βρισκόμαστε σήμερα, ποιες είναι οι δυνατότητές μας και ποιες οι προοπτικές. Σήμερα όσο ποτέ άλλοτε, είναι επιτακτικό να κατανοήσουμε ότι η υποβολή αίτησης ένταξης της ΚΔ στην ΕΕ έγινε για να υπερβούμε τις λεγόμενες "συμφωνίες" του 1977 και 1979 από τη διχοτομική λογική των οποίων, παρά τις τουρκικές υπαναχωρήσεις, εμφανιζόμασταν αδύναμοι να αποκολληθούμε. Εν ολίγοις, δεν αρκούσαν οι διαδοχικοί κύκλοι ενδοκυπριακών συνομιλιών όπου σταθερά και επαναλαμβανόμενα οι Τούρκοι πρότασσαν συνομοσπονδία-διχοτόμηση και εμείς τη διεθνή νομιμότητα και το βιώσιμο Ενιαίο Κράτος. Συντομογραφικά, οι βασικοί άξονες της στρατηγικής μας -που καταπολεμήθηκε λυσσαλέα από ξένους συνωμότες, "χρήσιμους (ντόπιους) ηλίθιους", ξενόβαλτα ελλαδικά ευαγή ιδρύματα και εγχώριους ιδεολογικοπολιτικούς αντιπάλους της προσχώρησης στην ΕΕ- ήταν οι εξής: Πρώτον, ο συνδυασμός στρατιωτικής εξισορρόπησης και υποβολής αίτησης ένταξης, αφενός θα μας διασφάλιζε νέες διπλωματικές πρωτοβουλίες κατά στρατιωτικών εκβιασμών, και αφετέρου, η προοπτική ένταξης θα δημιουργούσε δομή βιώσιμης λύσης συμφέρουσας για όλους τους εμπλεκόμενους συμπεριλαμβανομένης της Τουρκίας. Δεύτερον, η ένταξη "ανεξαρτήτως λύσης" ήταν αναπόδραστη γιατί η ΕΕ δεν είχε τη νομικοπολιτική δυνατότητα ενοχοποίησης του θύματος, δηλαδή της ΚΔ, όταν άλλοι παραβίαζαν τις αποφάσεις του Συμβουλίου Ασφαλείας, το διεθνές δίκαιο, και στο σύνολό τους τις διεθνείς και ευρωπαϊκές συμβάσεις. Τρίτον, η προοπτική ειρηνικής βιώσιμης λύσης του Κυπριακού ήταν και συνεχίζει να είναι ισχυρή και πραγματική: τα δικαιώματα που βρίσκονται ενσωματωμένα στην ΕΕ και στις άλλες ευρωπαϊκές συμβάσεις είναι καταστατικής σημασίας και δεσμευτικά. Δεσμεύουν κράτη και συμπεριφορές στη βάση των αρχών της ελευθερίας, της δημοκρατίας, του σεβασμού για τα ανθρώπινα δικαιώματα και στο κράτος δικαίου. Η ένταξη στην ΕΕ και οι υποχρεώσεις των συμβάσεων -η Τουρκία θέλει να ενταχθεί στην πρώτη και δεσμεύεται από τις δεύτερες-, κατά συνέπεια, δεσμεύει και ταυτόχρονα εφοδιάζει με το πιο αυστηρό και το πιο αποτελεσματικό σύστημα προστασίας των δικαιωμάτων του ανθρώπου και των μειονοτήτων διεθνώς (για εμπεριστατωμένη ανάλυση ο αναγνώστης μπορεί να ανατρέξει στη διεύθυνση http://www.ifestos.edu.gr/32.htm).
Τέταρτον, η ένταξη όταν ολοκληρώθηκε, υπογράφηκε και επικυρώθηκε το 2001-3, δημιουργούσε δεσμευτικό πλαίσιο συμφωνιών επί όλων σχεδόν των πρακτικών πτυχών που επί δεκαετίες συζητούσαμε: Ελεύθερη κυκλοφορία και εγκατάσταση, κράτος δικαίου για όλους, απαγόρευση διακρίσεων και ισόρροπη ευημερία για όλο τον κυπριακό λαό. Η προοπτική αυτή αποτελούσε και λογικά πρέπει να συνεχίζει να αποτελεί ισχυρό έρεισμα και ισχυρό κίνητρο για όλους τους Κυπρίους που έχουν έτσι τη δυνατότητα να ζήσουν ειρηνικά σε ένα ενιαίο δημοκρατικό κράτος απολαμβάνοντας την ετερότητά τους, τον πολιτισμό τους, τη θρησκεία και την εθνική τους ταυτότητα.
Πέμπτον, για την Τουρκία και την Ελλάδα, πρόσφερε μοναδική ευκαιρία πλήρους απαγκίστρωσης από την Κύπρο και, σε συνδυασμό με πιθανές εγγυήσεις του Συμβουλίου Ασφαλείας, μια πραγματική αποστρατικοποίηση κατευνάζει τις τουρκικές αιτιάσεις επί ζητημάτων εθνικής της ασφαλείας. Στις δύο εθνικές μητροπόλεις, εξάλλου, το 2001-3 αποτελούσε ευκαιρία για μια μεγάλη διαπραγμάτευση που θα επίλυε το σύνολο των μεταξύ τους προβλημάτων συμπεριλαμβανομένου ασφαλώς και του Κυπριακού. Έτσι και μόνο έτσι μπορούσαν οι ευρωπαϊκές φιλοδοξίες της Τουρκίας να τύχουν ελληνικής υποστήριξης. Όχι τζάμπα και βερεσέ.
Αντί, λοιπόν, να θρέψουμε τους καρπούς της στρατηγικής μας για ένταξη και ειρηνική επίλυση του Κυπριακού και των ελληνοτουρκικών -είναι αλήθεια ότι ο θάνατος του αείμνηστου Γιάννου Κρανιδιώτη που γνώριζε όλα αυτά στην Ελλάδα αποδυνάμωσε τα πολιτικά αντανακλαστικά, βλ. ανάλυση στη διεύθυνση http://www.ifestos.edu.gr/42.htm-, η πολιτική μας ηγεσία και οι διανοούμενοί μας εξανέμισαν τα ερείσματά μας. Ταυτόχρονα, η απόρριψη των ραδιουργιών του Χάνεϊ από τον κυπριακό λαό τον Απρίλιο του 2004 μας προκάλεσε ένα αλλόκοτο και παράδοξο διεθνές πολιτικό βάρος, από το οποίο τώρα θα πρέπει να απαλλαγούμε. Εν συντομία, το 2001-3 προσφέρθηκε μοναδική ευκαιρία γόνιμης διαπραγμάτευσης για συνολική και σφαιρική ειρηνική επίλυση των προβλημάτων. Έπρεπε όμως να προτάξουμε τα ερείσματά μας: Τη διεθνή και ευρωπαϊκή νομιμότητα, τουτέστιν, τις αποφάσεις του Συμβουλίου Ασφαλείας, τις Υψηλές Αρχές του Διεθνούς Δικαίου, το δεσμευτικό δίκαιο των Συμβάσεων της Γενεύης και των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και ασφαλώς το σύνολο της ευρωπαϊκής νομικής και πολιτικής τάξης. Το αντίθετο έγινε: Προτάθηκε η παντοτινή κατάργηση της κυπριακής ανεξαρτησίας, η καταστολή της δημοκρατίας, της λαϊκής κυριαρχίας και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και η μετατροπή του νησιού σε παντοτινό αβύθιστο αεροπλανοφόρο του ιμπεριαλισμού.
Τα λάθη αυτά δεν είναι χωρίς συνέπειες. Ο δρόμος μπροστά μας είναι ακανθώδης. Πιο επικίνδυνη, όμως, είναι η επαναφορά των ίδιων ή παρόμοιων ιδεών. Το ζητούμενο στις εκλογές, λοιπόν, δεν είναι εν ονόματι "κομματικών πειθαρχιών" να ψηφιστούν ανανόπληκτοι αλλά να αποφασιστεί μια νέα πορεία προσεκτικής διαχείρισης των ερεισμάτων της ένταξης, να διαχειριστούμε προσεκτικά τα συμφέροντα των συντοπιτών μας Τουρκοκυπρίων (χωρίς όμως να χάσουμε την Κυπριακή Δημοκρατία) και να καιροφυλακτούμε για μια συνολική και γόνιμη διαπραγμάτευση, οριοθετημένη από τη διεθνή και ευρωπαϊκή νομιμότητα. Οτιδήποτε άλλο αποτελεί αυτοκτονία. Και δεν αυτοκτονείς σήμερα από φόβο μήπως πεθάνεις αύριο ή μεθαύριο. Σε κάθε περίπτωση διαθέτουμε την ανεξαρτησία που μας προσφέρει η Κυπριακή Δημοκρατία για να παλεύουμε για ένα Ενιαίο κράτος (και όχι "Ενωμένο Κράτος", όπως λένε κάποιοι ανανόπληκτοι, οι οποίοι χωρίς ίσως να το κατανοούν, επιχειρούν να χρυσώσουν το χάπι της διχοτόμησης και να προωθήσουν εγκαθίδρυση μιας παντοτινής αγγλοτουρκικής επικυριαρχίας).
* Καθηγητής Διεθνών Σχέσεων-Στρατηγικών σπουδών, Πανεπιστήμιο Πειραιώς www.ifestos.edu.gr
Σαν Κύπριος, μη κομμουνιστής, θεωρώ την υποψιφιότητα Χριστόφια το μοναδικό καλό που έτυχε στον τόπο από το ΟΧΙ μας το 2004. Επιτέλους δίνεται μια ελπίδα στον λαό της Κύπρου να επιλέξει ένα υποψήφιο που δεν πάσχει από αλαζωνία, απορρηπτικότητα και εθνικισμό. Ο Παπαδόπουλος δυστυχώς μας πρόδωσε. Μας έταξε καλύτερες μέρες μετά το ΟΧΙ και τα χτυπήματα από τον διεθνή παράγοντα έρχονται σαν ριπές πολυβόλου. Το τραγικό είναι που ο πρόεδρος Παπαδόπουλος δεν αντιλαμβάνεται την κατάσταη στην οποία ήρθαμε και την εκτιμά με την εξής φράση, με λεξιλόγιο δημοτικού: "σπουδαία τα λάχανα". Σπουδαία τα λάχανα λοιπόν που όλοι πλέον αναγνωρίζουν τα κατεχόμενα, που τα λιμάνια και αεροδρόμια μας [τους] δεν θεωρούνται παράνομα από την ΕΕ, που προσκαλούν τον Ταλάτ και τον "ΥΠΕΞ" του στα προεδρικά μεάγαρα των χωρών της ΕΕ, που το Εθρωπαϊκό Δικαστήριο ανθρωπίνων Δικαιωμάτων διόρισε 2 ΤΚύπριους δικαστές, δεχόμενο σαν πείρα των δικαστών αυτών την εξάσκηση του επαγγέλματος τους στα κατεχόμενα, που η Συρία αναγνώρισε τα Τουρκοκυπριακά διαβατήρια και κάνει απ'ευθείας δρομολόγια ΛΑττάκεια-Αμμόχωστος και τόσα άλλα που θα μπορούσα να πω.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔυστυχώς, και το τονίζω, ο Παπαδόπουλος δεν πείθει ΚΑΝΕΝΑΝ πως θέλει λύση. Ανήκει άλλωστε στην γνωστή-άγνωστη ελιτ του οικονομικού κατεστημένου του νησιού που ελέγχουν τα πράγματα, όπως είναι σήμερα. Δεν είναι καθόλου τυχαία η δήλωση του άλλωστε στο Ελσίνκι που είπε "η παρούσα κατάσταση στη Κυπρο είναι η δεύτερη καλύτερη λύση"... Αν είναι δυνατόν, πρόεδρος τηε Κύπρου να θεωρεί την διαίρεση του νησιού έστω και σαν δεύτερη καλύτερη λύση!!! Γι'αυτό λοιπόν, η υποψηφιότητα Χριστόφια αποτελεί την μοναδική μας ελπίδα για λύση. Διότι αυτός θέλει λύση. Και όχι οποιαδήποτε λύση, όπως θα έλεγε κανείς για τον Κασουλίδη. Είναι ο άνθρωπος με τον οποίο μπορούμε να έρθουμε σε ομαλοποίηση των σχέσεων μας με τους Τουρκοκύπριους, είναι ο άνθρωπος που είναι ρεαλιστής, είναι ο άνθρωπος και η παράταξη που ΟΥΔΕΠΟΤΕ έβλαψε την εθνική υπόθεση της Κύπρου. Πάντα ήταν εχθρός του εθνικισμού, πάντα προσπαθούσε να διατηρεί σχέσεις με τους Τκύπριους, πάντα αναζητά πρωτοβουλίες και έχει πλήρη αίσθηση του τι θα σημαίνει για την Κύπρο μια τυχόν διχοτόμηση, αν επανεκλεγεί ο Τάσσος. Ο Τάσσος, που με το Ευρωκό στο πλευρό του, δεν θα είναι ο ίδιος Τάσσος όπως τον είδαμε όταν ήταν μαζί με το ΑΚΕΛ. Τα χειρότερα έπονται αν επανεκλεγεί ο Τάσσος και χαίρομαι ιδιαίτερα που βλέπω κάποια σημάδια πως οι δύο άσπονδοι εχθροί (ΑΚΕΛ-ΔΥΣΗ) παρουσιάζονται έτοιμοι να κάνουν την υπέρβαση για το καλό του τόπου. Κάτι που ασφαλώς θα αποτελέσει και το μεγαλύτερο κοινωνικό κέρδος... ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΣΥΜΦΙΛΙΩΣΗ.
Συγχαρητήρια Κύριε Cypriot(;). Είναι εθνικισμός να απορρίψεις την κατάργηση της δημοκρατίας, την κατάργηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, την κατάργηση της συλλογικής ελευθερίας των κυπρίων και την μετατροπή της Κύπρου σε αβύθιστο αεροδρόμιο!!! Αν οι Κύπριοι στην βάση σαθρών αιτιάσεων ψηφίσουν ανανικό yesman των αμερικανών διεθνοφασιστών, απλά όπως στρώσουν θα κοιμηθούν (ή όπως λέμε "ο καθένας παθαίνει αυτό που του αξίζει"). Δεν είναι συνειδητοποιημένοι Κύριε Cypriot, όσοι (έλληνες;) λόγω πάθους ή για άλλους λόγους [ποιους άλλους λόγους, άραγες; Τα ελληνικά σας είναι πολύ καλά για να τα έγραψε κάποιος στην Άγκυρα ή στο Λονδίνο, άρα μάλλον πρόκειται περί ελληνικής εθελοτυφλίας και συνήθων αυτοκτονικών τάσεων ή εθελούσια εξυπηρέτηση ξένων συμφερόντων, οι "χρήσιμοι ηλίθιοι" όπως έλεγε και ο Λένιν] θέλουν να οδηγήσουν την Κύπρο στην υποδούλωση. Έχετε κάθε δικαίωμα να μιλάτε όπως θέλετε και να ψηφίζετε όποιον θέλετε [δημοκρατία έχουμε, ακόμη, πριν οι ανανικοί διαλύσουν την Κύπρο για να εγκαταστήσουν φασιστική τουρκοαγγλική δικτατορία, όπου με τις απόψεις που έχετε, θα κατακτήσετε σπουδαία θέση, Κύριε Cypriot]. Δεν ενοχλεί το ότι θέλετε να ψηφίσετε έναν ανανικό yesman των αμερικανών. Αυτό που προκαλεί αηδία είναι οι εμετικοί υβριστικοί χαρακτηρισμοί σας κατά όσων θέλουν την δημοκρατία και την ελευθερία. Σας τα επιστρέφουμε με θυμό και αηδία. Θα έλεγα ότι αυτά που με προπέτεια ξιφουλκήσατε στην ανώνυμη παρέμβασή σας είναι αυτό που βλέπετε κάθε πρωί όταν κοιτάζετε τον εαυτό σας στον καθρέφτη, Κύριε.
ΑπάντησηΔιαγραφήτεχνικά στο μήνυμα που έστειλα προηγουμένως βγήκε ως ανώνυμος "Παναγιώτης". Ο αποστολέας είναι ο Π. Ήφαιστος, www.ifestos.edu.gr
ΑπάντησηΔιαγραφή17.2.2008. Αποτελέσματα Πρώτου γύρου προεδρικών στην Κύπρο. Σχόλιο
ΑπάντησηΔιαγραφήΠ. Ήφαιστος. Σχόλιο μετά το αποτέλεσμα του πρώτου γύρου των προεδρικών εκλογών στην Κύπρο. Αναρτημένο στην διεύθυνση http://www.ifestosedu.gr/74Cy.htm. Η ιστορία επαναλαμβάνεται. Η καταψήφιση του Βενιζέλου πριν οκτώ περίπου δεκαετίες νομίζω πως επαναλήφθηκε στην Κύπρο. Την πιο κρίσιμη στιγμή της κυπριακής ιστορίας η μυωπική προσκόλληση του έλληνα στην κομματική πειθαρχία και στις κοντόφθαλμες πελατειακές σχέσεις, οδήγησε στην αποχώρηση του Τάσσου Παπαδόπουλου από την ηγεσία του κυπριακού λαού. Αν και ελπίζω ολόψυχα να διαψευστώ, οι συνέπειες θα είναι βαρύτατες αν ο ένας εκ των δύο που θα εκλεγεί μείνει προσκολλημένος στο παρελθόν, αποδεχόμενος την φιλοσοφία του σχεδίου Αναν. Σ’ αυτή την περίπτωση η κυπριακή κοινωνία μπαίνει σε πορεία εξαφάνισης. Αυτό μόνο μπορεί να συμπεραίνει κανείς από τον βίο και την πολιτεία των δύο υποψηφίων και από τις παλινωδίες τους κατά την διάρκεια του προεκλογικού αγώνα. Αν κινηθούν στην πεπατημένη –δυστυχώς το πιο πιθανό– αργά ή γρήγορα οι Κύπριοι θα χάσουν το κράτος τους και το νεοελληνικό κράτος θα φορτωθεί την ευθύνη για την ασφάλεια εκατοντάδων χιλιάδων κατατρεγμένων ελλήνων. Τα αγγλοαμερικανικά σχέδια απονεύρωσης, διαίρεσης και διχασμού των κυπρίων θα μπουν ξανά σε εφαρμογή με σκοπό την κοινωνική αφαίμαξη και την δημιουργία συνθηκών ηγεμονικού ελέγχου επί του νησιού. Κανείς δεν πρέπει να αμφιβάλλει: Οι άνομοι και καταχρηστικοί στρατηγικοί σκοποί των αγγλοαμερικανών στην Κύπρο είναι καταγεγραμμένοι με πολύ μεγάλη λεπτομέρεια. Όποιος δεν τους θυμάται να διαβάσει προσεκτικά το σχέδιο Αναν. Οι συνέπειες για την ελληνική διπλωματία θα είναι αυτονόητα εξίσου καταστροφικές. Αυτές οι δυσοίωνες προβλέψεις ανατρέπονται, ασφαλώς, αν ο «ανανάνθρωπος» –εγκλωβισμένος μάλιστα σε κρατίδια υπό ηγεμονική επιτήρηση τύπου Βοσνίας– μπορεί να αποτελέσει την ανθρωπολογική βάση ενός βιώσιμου κράτους. «Good lack» για όσους θα βιώνουν κάτι τέτοιο και ας πρόσεχαν όσοι δεν πρόσεξαν και τώρα πιθανότατα θα γευτούν ένα τέτοιο διεθνοφασιστικό ανοσιούργημα. Εμείς κάναμε το καθήκον μας και προειδοποιήσαμε έγκαιρα για το τι εκτιμούμε ότι επέρχεται. Αιτιολογήσαμε γιατί, επίσης, αυτή η παρέμβασή μας ήταν έκτακτη. Μετά τις εκλογές, ο ρόλος μας τελειώνει και επανερχόμαστε στις συνήθεις ενασχολήσεις μας. Χωρίς αυταπάτες για το πώς εξελίσσεται το νεοελληνικό κράτος και οι νεοέλληνες. Απλά, η Κύπρος προηγείται του νεοελληνικού κράτους στον κατήφορο αμφοτέρων. Η επανεκλογή του Τάσσου Παπαδόπουλου δεν θα ήταν κατ’ ανάγκη σωτήρια. Διάνοιγε όμως όποιες, ελάχιστες, ελπίδες απέμειναν. «Ο καθένας παθαίνει ότι του αξίζει», μας προειδοποιεί η λαϊκή ρήση. Οι εγχώριοι μεταπράτες του «Άλλου», βεβαίως, αναμένοντας ότι η αποχώρηση του Τάσσου Παπαδόπουλου θα εκπληρώσει τα διεστραμμένα σχέδια των ιδεολογικοπολιτικών τους πατρώνων, σίγουρα θα «επιχαίρουν». Βυθισμένοι μέσα στην «βρώμικη πολιτική χαρά τους», το ίδιο κάνουν όποτε ένας λαός υποχωρεί μπροστά σε ηγεμονικές δυνάμεις: Χαριεντίζονται σαν βρικόλακες που βλέπουν αίμα (αποσχίσεις κτλ). Επιδίδονται στο αποκρουστικό έργο της εκκόλαψης του αβγού του φιδιού της ξενοκρατίας και της ηγεμονοκρατίας. Σίγουρα οι συνήθεις εγχώριοι μεταπράτες ξένων συμφερόντων ακονίζουν τα αγγλοαμερικανικά μαχαίρια τους. Ο καθένας στον ρόλο του, λοιπόν, και η ζωή συνεχίζεται. Καμιά προσωπική μομφή κατά των δύο άλλων υποψηφίων δεν έχω κάνει, παρά μόνο εκτίμηση ότι, βυθισμένοι στα λάθη τους και μπερδεμένοι σε παρωχημένες ιδεολογίες δεν θα πουν ΟΧΙ στις επερχόμενες ιμπεριαλιστικές επιβουλές που δεδηλωμένα σκοπό έχουν να καταργήσουν την Κυπριακή Δημοκρατία για να καταστήσουν τον λαό της υποχείριό τους. Αν αυτός που θα εκλεγεί αλλάξει στάση και διαψευστούν οι εκτιμήσεις μου, παραδόξως ταυτοχρόνως θα επιβεβαιωθώ στην πρόβλεψή μου πως οι κοινωνίες μπορούν και πρέπει να καιροφυλακτούν γιατί για κάθε λαό η εθνική ανεξαρτησία είναι θεσμός συλλογικής ελευθερίας. Έτσι, τελειώνω λέγοντας πως είναι αυτονόητο ότι, για τους λόγους που εξέθεσα στην πρόσφατη αρθρογραφία μου, εύχομαι ολόψυχα να διαψευστώ ως προς την εκτίμησή μου για την εξέλιξη της θέσης των δύο υποψηφίων μετά τον δεύτερο γύρο, όποιος και αν εκλεγεί. Αν διαψευστώ ως προς τα άτομα, και επαναλαμβάνω ότι το εύχομαι ολόψυχα, παραδόξως ταυτόχρονα επιβεβαιώνομαι στα υπόλοιπα, δηλαδή, ως προς την ανάγκη να διαφυλαχτεί η Κυπριακή Δημοκρατία. Γι’ αυτό σε κάθε περίπτωση εμμένουμε και επιμένουμε. Οι παρεμβάσεις μου όπως και όλες οι άλλες μετά το 2003 θα παραμείνουν αναρτημένες στην παρούσα ιστοσελίδα www.ifestos.edu.gr. Ισχύει το scripta manent.
Ο επερχόμενος ανανάνθρωπος
ΑπάντησηΔιαγραφήΑναρτημένο στον διεύθυνση http://www.ifestos.edu.gr/74Cy.htm, Σημερινή 20.2.2008
Παναγιώτης Ήφαιστος, Καθηγητής Διεθνών Σχέσεων www.ifestos.edu.gr, info@ifestosedu.gr
Ούτε ένας, μάλλον, από τους εκατοντάδες χιλιάδες ψηφοφόρους των κυπριακών προεδρικών της 17ης Φεβρουαρίου, δεν γνώριζε τι ακριβώς διακυβεύεται. Οι περισσότεροι θα άκουσαν για τα σχέδια στρατηγικού ελέγχου του νησιού, ελάχιστοι ή κανείς, εν τούτοις, σκέφτηκαν πως η επαναφορά της φιλοσοφίας του σχεδίου Αναν –αυτό βασικά ήταν η ουσία των συζητήσεων και όχι τα πρόσωπα που θα καθίσουν στην προεδρική καρέκλα– θα καταστήσει τους κύπριους πειραματόζωα στην πιο στενόχωρη και διεστραμμένη κοινωνικοπολιτική κατασκευή της σύγχρονης ιστορίας. Αναμφίβολα, ποτέ μέχρι τώρα δεν νοηματοδοτήθηκαν προϋποθέσεις μιας ανθρωπολογικά στέρεα θεμελιωμένης πολιτειακής δομής. Κουτσά στραβά, όμως, και παραπαίοντας, κάποιες κοινωνίες ενίοτε ορθοποδούν πριν βυθιστούν ξανά στο βούρκο των αντιφάσεών τους. Τα κριτήρια είναι πολλά και σύνθετα, τα μεταξύ τους ζεύγη άπειρα, η ρευστότητά τους μόνιμο στοιχείο αστάθειας και η χρυσή συνταγή των πιθανών συνδυασμών «ιστορικό μυστικό». Ανθρωπολογικά πρότυπα διαρκώς συγκρούονταν, χωρίς ποτέ να έχει σταθεροποιηθεί ένα μη αμφισβητούμενο μίγμα ανθρωπολογικών κριτηρίων και παραγόντων του κοινωνικοπολιτικού γίγνεσθαι: α) Ο ιστορικός άνθρωπος (συνείδηση, μνήμη, ταυτότητα, πολιτισμός, φυλετικά χαρακτηριστικά, κτλ). β) Ο πνευματικός άνθρωπος (θρησκεία, μεταφυσική πίστη, κάθε άλλου είδους μετά-φυσική ετερότητα). γ) Ο οικονομικός άνθρωπος (οικονομικές συναλλαγές, προσδοκίες υλικού οφέλους, χρησιμοθηρία, συμφεροντολογικές προσδοκίες ατομικού κέρδους). δ) Ο θεσμικός άνθρωπος (ατομοποίηση του δημόσιου βίου, νομικά επιβεβλημένη κοινωνική συνοχή, είδος δημοκρατίας, βάθος λαϊκής κυριαρχίας, χρηστικές ιδεολογίες, είδος κοινωνικής δικαιοσύνης, πνευματικά θεμελιωμένες κοσμοθεωρίες). ε) Ο τεχνόμορφος άνθρωπος (τεχνολογία, διαδίκτυο, μηχανιστικές ανταλλακτικές σχέσεις). Κτλ. Ποιο ανθρωπολογικό μίγμα, λοιπόν, είναι αυτό που εγκαθιδρύει πνευματική αρμονία και αισθητή λειτουργικότητα μεταξύ Κοινωνικού υπόβαθρου και Πολιτειακού εποικοδομήματος; Η απάντηση σε αυτό το κεντρικό ερώτημα όλων των εποχών, είναι ότι, δεν υπήρξε ποτέ οτιδήποτε συγκρίσιμο με το μέγα ανθρωποκεντρικό επίτευγμα της κλασικής Πόλης. Τα Νέα Χρόνια και την ύστερη εποχή, Δύση και Ανατολή, ταλαντεύονται ακανόνιστα, συγκρούονται ενδοκρατικά, διεξάγουν διακρατικούς πολέμους, κτίζουν νομικούς πύργους στην άμμο μιας ανθρωπολογικά ρευστής και στρατηγικά εξαρτημένης δυτικής Ευρώπης και ιδεολογικά, ταλαντεύονται μεταξύ ρατσισμού και πολιτικής ορθότητας-εθνικισμού ή διεθνοφασισμού και επιθετικότητας. Κανείς, δεν έχει παρά να μελετήσει στοιχειωδώς την νεότερη και ύστερη ιστορία για να το διαπιστώσει. Αν και δεν είναι του παρόντος να επεκταθώ, η ρίζα του κακού (τους) εαυτού βρίσκεται στις αντιπνευματικές και αντιμεταφυσικές καταβολές της νεότερης σκέψης, τα δύο πολιτικά εκτρώματα της οποίας είναι η δυτική λειτουργιστική πολιτική ορθότητα και η άλλη όψη του ίδιου νομίσματος, ο μορφικά πανομοιότυπος ισοπεδωτικός πρώην διεθνιστικός κομμουνισμός. Η εκατέρωθεν πολιτική ορθότητα παρέκαμψε την κλασική και δοκιμασμένη αριστοτελική αντίληψη της ανθρωποκεντρικής διαμόρφωσης του κοινωνικού γίγνεσθαι που συντελείται υπό το πρίσμα ενός αδιάλειπτου συλλογικού κατ’ αλήθειαν βίου υπό συνθήκες δημοκρατίας και εθνικής ανεξαρτησίας. Αυτός είναι, βασικά, ο μόνος δοκιμασμένος και επιτυχημένος συλλογικός «τρόπος ζωής». Αντί αυτού αφθονούν επίπλαστες ιδεολογικές κατασκευές και ασταθείς κρατικές κατασκευές που τις ενσαρκώνουν. Αναπόδραστα, συχνά καταλήγουν στον μηδενισμό της ανθρώπινης ετερότητας, φαινόμενο πολύ ευδιάκριτο, πλέον, στις δυτικές κοινωνίες. Όσο και αν ακούεται περίεργο στα αυτιά της περιδεούς κυπριακής κοινωνίας που παθιασμένη ψήφισε κομματικά, το αποκορύφωμα αυτών των πολιτικών διαστροφών είναι το σχέδιο Αναν και οτιδήποτε αυτό εκφράζει: α) Κατάργηση της Κυπριακής Δημοκρατίας (καταστολή της εσωτερικής-εξωτερικής ανεξαρτησίας-συλλογικής ελευθερίας, αφοπλισμός, ξένες βάσεις, ξένες «εγγυήσεις», ξένοι στρατοί). β) Εφαρμογή της πλέον ακραίας τεχνόμορφης ανθρωπολογικής κατασκευής που ποτέ επινοήθηκε σε Δύση και Ανατολή. Η ανανική κατασκευή, με πολύ μεγάλη ακρίβεια περιγράφει 1) τον μηδενισμό κάθε έννοιας ελευθερίας μ’ οποιονδήποτε τρόπο και αν νοηματοδοτηθεί και 2) τον απόλυτο έλεγχο των βρικολάκων της διεθνούς πολιτικής επί της κυπριακής κοινωνίας με ολοκληρωτική κατάργηση της εσωτερικής-εξωτερικής κυριαρχίας της ΚΔ. Επινόησε έτσι την πιο ακραία θεσμική κατασκευή φασιστικού μοντέλου της «κοινωνικής» ζωής που περιστέλλει την σύνθετη ανθρώπινη ετερότητα σε άθροισμα ωφελιμιστικών και χρησιμοθηρικών λειτουργιών. Ο Χανευϊκός «ανανάνθρωπος» αγγίζει τα ακρότατα όρια όλων των γνωστών ιδεολογικών διαστροφών. Θεμέλιο της «κοινωνικοπολιτικής» ζωής είναι ο μηδενισμός όλων ανεξαιρέτως, ακόμη και των πιο στοιχειωδών, οντολογικών και ανθρωπολογικών προϋποθέσεων του κοινωνικοπολιτικού βίου. Ίσαμε τις ακραίες συνέπειές της, η φιλοσοφία του «ανανικού κράτους» οδηγεί στην κατασκευή ενός «ανανάνθρωπου» που ενσαρκώνει όλες τις αποτυχημένες αντιλήψεις κοινωνικοπολικής οργάνωσης του παρελθόντος: Μηδενισμός της ιστορικότητας, μηδενισμός των εθνικών ταυτοτήτων, μηδενισμός των συμβόλων, μηδενισμός της λαϊκής κυριαρχίας, μηδενισμός της δημοκρατίας, νομιμοποίηση των εγκλημάτων πολέμου και μηδενισμός ακόμη και αυτών των ελάχιστων που τα ταλαίπωρα δυτικά κράτη προσφέρουν στους πολίτες τους, δηλαδή των ανθρώπινων δικαιωμάτων. Κοντολογίς, για να χωρέσουν στις στενόχωρες και έξωθεν εξαρτώμενες θεσμικές κατασκευές, οι ανανάνθρωποι απαιτείται να στερούνται αξιώσεων εθνικής ανεξαρτησίας, λαϊκής κυριαρχίας και δημοκρατίας. Αυτό είναι προϋπόθεση ούτως ώστε Βρετανία, Τουρκία και Αμερική να μπορούν αδιατάρακτα να εκπληρώνουν τους στρατηγικούς τους σκοπούς, συνεταιρικά και παντοτινά. Είναι πάντως εκπληκτικό, αφενός, ότι οι αρχιτέκτονες της ανανικής πολιτικής διαστροφής αδίστακτα κατέγραψαν επακριβώς το πώς θα μηδενιστεί η ανθρώπινη ετερότητα των κυπρίων σ’ όλες τις πιθανές εκφάνσεις, και αφετέρου, ότι τα εν δυνάμει ανθρώπινα πειραματόζωα (οι υποψήφιοι δηλαδή «ανανάνθρωποι») δεν το βλέπουν. Έχοντας ακόμη λίγα περιθώρια να διασωθούν, οι κύπριοι –ελληνοκύπριοι και τουρκοκύπριοι–, έστω και αν ψήφισαν απερίσκεπτα, ας διαβάσουν προσεκτικά αυτό που ενστικτωδώς απέρριψαν πριν 4 χρόνια. Κάποιοι στο εξωτερικό, πυρετωδώς το ξαναμαγειρεύουν, την στιγμή μάλιστα που εγχώριοι μεταπράτες καιροφυλακτούν να το σερβίρουν με νέα περιτυλίγματα. Πολλοί από την συνομοταξία των τελευταίων, εξάλλου, ονειρεύονται ρόλο έξωθεν εντεταλμένου πραιτοριανού στο επερχόμενο ανανικό κράτος (σύνηθες «ελληνικό φαινόμενο», και όχι μόνο). Όσοι ανανάνθρωποι αρνούνται να μηδενίσουν την ετερότητά τους θα καταστέλλονται. Ήδη κάποιοι μουρμουρούν περί «ανανικών πλειοψηφιών» μετά τις προεδρικές της Κύπρου. Μάλλον λάθος κατάλαβαν! Ότι και να συμβαίνει, από την μακρινή Αθήνα, χαιρετίσματα, λοιπόν, στην νέα εκκολαπτόμενη και ίσως επερχόμενη εξουσία: Την πραιτοριανή «φρουρά ανανανθρώπων» ενός πολύ πιθανού πλέον ανανικού κράτους. Έπεται η «μητρόπολη», δηλαδή το νεοελληνικό κράτος.