., Όλα αυτά που "ζούμε" -σε εικονική η πραγματική διάσταση- μου έφεραν στο μυαλό το φοβερό τραγούδι του παντοτινού raper Μάρκο...
.,Όλα αυτά που "ζούμε" -σε εικονική η πραγματική διάσταση- μου έφεραν στο μυαλό το φοβερό τραγούδι του παντοτινού raper Μάρκου Βαμβακάρη "Ο Μάρκος Υπουργός".
Παραθέτω τους στίχους για να θυμηθούν οι παλιοί και να μαθαίνουν οι νέοι:
Όσοι γινούν πρωθυπουργοί
όλοι τους θα πεθάνουν
τους κυνηγάει ο λαός
απ' τα καλά που κάνουν
Βάζω υποψηφιότητα
πρωθυπουργός να γίνω
να κάθομαι τεμπέλικα
να τρώω και να πίνω
Και ν' ανεβαίνω στη Βουλή
εγώ να τους διατάζω
να τους πατώ τον αργιλέ
και να τους μαστουριάζω
Στίχοι Μ. Βαμβακάρη και Φράγκου
Σημ. Από τότε, για τους ίδιους λόγους που σήμερα λέμε "politically correct", έχει υπάρξει τουλάχιστον μία εκτελέση (με την Β. Μοσχολιού, 1975) όπου οι "επικίνδυνες" λέξεις έχουν αντικατασταθεί με "πρέπουσες", ενώ στην εκτέλεση με τον Ν. Παπαδάτο αναφέρονται και ονομαστικά οι εκλιπόντες Κονδύλης, Βενιζέλος (sic) και Δεμερτζής.
Σημ. 2 Για όσους δεν το θυμούνται υπάρχει στην διεύθυνση http://www.greektube.org/content/view/3662/2/ μουσικό βίντεο από εκπομπή της ΕΡΤ με τον Στέλιο Βαμβακάρη χωρίς λογοκρισία.
zscooter/K.A.
ΓΙΑ ΠΟΙΕΣ ΠΕΡΙΟΧΕΣ,
ΑπάντησηΔιαγραφήΠΟΙΟΥΣ ΕΦΟΠΛΙΣΤΕΣ,
ΠΟΙΟΥΣ ΑΠΟΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΜΟΥΣ,
ΜΙΛΟΥΣΕ ΑΠΟΨΕ TO EXTRA;
Ωραίος.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑλλαξε όμως το "Μ. Βαμβακάρη και Φράγκου" σε "Μ. Βαμβακάρη ή (διαζευτικό) Φράγκου" γιατί είναι το ίδιο πρόσωπο.
Ο Μάρκος είχε πολλά παρατσούκλια, ένα εκ των οποίων λόγω της καταγωγής του απ' τη Σύρα που ήταν καθολικοί οι περισσότεροι ("Φράγκοι").
Α, και στο link παίζει ο γιός του Μάρκου, ο Στέλιος που τον είχε από μικρό στα πάλκα μαζί του.
A ΣΥΣΚΕΨΗ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ
ΑπάντησηΔιαγραφήΜαζεύτηκαν οι αρχηγοί για σύσκεψη μεγάλη
να πούνε τις απόψεις τους σε ένα ακρογιάλι
ο Πρόεδρος Γιωργάκης μονολογεί σαν γραία
και κλαίει και οδύρεται μαζί με Τηλέμαχο Χυτήρη πούχει παρέα:
Γιωργάκη:
Μου ‘φυγε το Αντάκι μου και πήγε με τον Χοντρο Βαγγελάκι
Λες και δεν είχα και εγώ αρχίδια και παπάρι.
Πάγγαλος:
Ησύχασε Γιωργάκη μην κανείς σαν Μωρό
ξέρεις εγώ τα κλάματα πολύ τα τιμωρώ
θα στον τσακίσω τον μπινέ και θε να βλαστημήσει
την ώρα π’ απεφάσισε να σου την εγαμήσει.
Είναι κι αυτή παλιόπραμα και για δυο φρέσκα μήλα
με Δαμανάκη και λοιπές γαμιέται σαν τη σκύλα.
Μετά τα λόγια τα σοφά του φίνου Θεόδωρου
το λόγο δίνουν στον ψηλό, το Γραμματέα τον Ρέπα:
Ρέπας:
Φίλε μου Τηλέμαχε, φίλε Ακη γεια σας
και οπως λεν οι σύγχρονοι ψωλή μου στα μεριά σας
Το έμαθα Γιωργάκη, μάλακα να σε βράσω
στην έσκασε ο ψωλαράς και σ’ άφησε στον άσσο
κι αν η Αντα σου ‘φυγε δική σου ήταν βλακεία
ομως μην απελπίζεσαι σου μένει η μαλακία.
τώρα απομένει σύντροφοι, να δούμε τι θα γίνει
και την δική του προσβολή γρήγορα να ξεπλύνει
Ακόμα δεν σας μίλησα και μου ‘ρθε μια ιδέα
τι διάβολο Γιωργάκη, Γιατί με λένε Ρέπα:
Είμαι της γνώμης το λοιπόν να μεταμφιεστούμε
σαν αστυνομικοί κρυφοί, στην Θεσσαλονίκη οι δυο να μπούμε.
εσύ του Υγειονομικού και εγώ της ασφαλείας
ζητάμε από τον Μπακατσέλο εξέταση υγείας.
Ολες τις εξετάζουμε, φτάνουμε στην Αντα
κοιτάμε το μουνάκι της με πούτσα καυλωμένη
της βρίσκεις τάχα σύφιλη και υπερμετρωπία
την παίρνουμε για του Συγγρού να κάνει θεραπεία.
Και ετσι δίχως βάσανα και δίχως φασαρία
στο Καστρί την πηγαίνουμε και λήγει η Ιστορία.
Χυτήρης:
Καλή είναι η ιδέα σου μα θ’ ανακαλυφθούμε
και δεν θα τη γλυτώσουμε, σκληρά θα γαμηθούμε,
και δεν το θέλω ούτε εγώ ούτε κανένας άλλος
αφού τη γλύτωσε μικρός να γαμηθεί μεγάλος.
Γιωργάκη:
Φέρτε μου το Αντάκι μου κι άμα μου το ζητήσετε
πολύ ευχαρίστως κάθομαι να μου τον κοπανίσετε.
Τοτ’ επενέβη ο Ακης και μίλησε σταράτα
στο Πρόεδρο Γιωργάκη και του ‘σκισε τη γάτα:
Αστα κουβαρνταλίκια σου κι εμείς δεν τα μασάμε
το ξέρεις δα πολύ καλά πως κώλο δεν γαμάμε
κι αν κάτι τέτοιο κάνουμε μια μέρα παρά φύση
τότε ο πούτσος ο καυτός να μην μπορεί να χύσει.
Ετσι εσταματήσανε χωρίς να καταλήξουν
για να σκεφθούν καλύτερα προτού να ξανασμίξουν
και ο καθένας χωριστά τη λύση για να φέρει
να γλυτωθούν τα βάσανα μακριά σε ξένα μέρη.
Τ’ απόγευμα συνέχισαν, μα είχαν άλλες βλέψεις
με βάση το φιλότιμο και λανθασμένες σκέψεις.
ξανά εκυριάρχησε για πόλεμο η γνώμη
κι ετσι αρχίσαν τα δεινά, το αίμα και οι τρόμοι...
B ΟΙ ΓΑΠΙΚΟΙ ΚΕΡΔΙΣΑΝ
ήταν σχεδόν αδύνατο μες την παλιά την πόλη
να βρει κανείς για να κρυφτεί χαντάκι η περβόλι
την θεσσαλονίκη πια την όμορφη την είχαν ξεκληρίσει
και οι γυναίκες στην σειρά, κάνανε όλες πλύση.
Πλένανε και χτυπούσανε τον κώλο τους στη γη
για να ‘βγει το ψωλόχυμα και κάνανε πληγή.
Κι αδιάκοπα ακουγόντουσαν σπαρακτικές κραυγές
κι όποιος αντιστέκετο, έπεφταν και σφαγές.
Από την άλλη την πλευρά, στων Γαπικών τα πλήθη
γλέντια, χαρές, ξεφάντωμα, γαμήσια κακοήθη.
Τα πάντα σε ερείπια ήτανε σωριασμένα
κι όλοι γυρνούσαν σαν τρελοί και τα ‘χανε χαμένα.
Στους καυλερούς τους Γαπικούς σαν άλμπουρα οι ψώλοι
στους Βενιζελικούς σκούζοντας "πονάνε πια οι κώλοι"
το βράδυ που κουράστηκαν απ’ την πολλή καβάλα
αρχίσανε να σκέπτονται για σύντομη φευγάλα.
Στα αμάξια κουβαλούσανε δονητές μαστίγια και προφυλακτικά
πλαστικούς ψώλους μεσ’ τα βαθιά σκοτάδια
τα πήγαιναν στις κωλάρες τους
τις με χύσια παραφορτωμένες
κι από τα γαμήσια τα πολλά τα είχανε χαμένα.
Κι αφού τελειώσαν όλα αυτά, τα τόσο λυπηρά
την χιλιογαμημένη πήρανε, σαν να ‘τανε κυρα
και την παρουσιάσανε πως ήταν αρπαγμένη
και πως με ζόρι κι απειλές ήτανε γαμημένη.
Γιατί σαν συναντήθηκαν στη ξένη τη βιλάρα
έξυπνη και πανέμορφη και καύλα όλο γεμάτη
κι ολόγυμνη με το μουνί καλά αρωματισμένο
με μόνο το βρακάκι της κι αυτό μισό βγαλμένο
μπροστά εις τον Γιωργάκη εστάθη το Αντάκι
κι αυτός θωρώντας την βουβά με πούτσα καυλωμένη
άρχισε να γυμνώνεται, πετώντας το βρακί
και στη στιγμή οι σύντροφοι του τον έχουν μιμηθεί
και όσο αυτός εγάμαγε μ’ ορμή και φλυαρία
όλος ο άλλος ο κομματικός στρατός βαρούσε μαλακία.
Μα όλα ετελείωσαν, τέρμα στα πανηγύρια
έλυσαν τα ζωνάρια τους, χάλασαν τα τσαντίρια
στοιβάζουν τις αιχμάλωτες, βουνό τις κακομοίρες
νέες μικρές ανύπαντρες, γεμάτες όλο ψείρες
θυσίασαν του Μπακατσέλου την κόρη Πολυξένη
για να τιμήσουν τους Θεούς σ’ όλη την οικουμένη.
Φύσηξ’ αέρας τρομερός, κι αγρίεψε η φύση
κι έτσι επροσπαθήσανε και περιπλανηθήκαν
κι άλλοι γυρίσαν νικητές κι άλλοι γαμημένοι.
Δωστε ψηφο στον Λεβέντη!
ΑπάντησηΔιαγραφήNai... vevaia egw na taftistw synaisthimatika me to tragoudi kai ton stiho tou Markou einai ligo dyskolo. Mou fainetai arketa ghino kai laiko kai aplo kai timio, alla ti douleia ehei me mia kritiki metamonterna antilipsh toy shmera? Afto to tragoudi kai oli afti i klhronomia pigazei apo epohes poy to ypokeimeno kai to antikeimeno mporoysan na antikathreftizontai me amoivaia pisti. En merei, afto poy travame stin Ellada, afto to zori me tin ysteri monternikotita, shetizetai amesa kai me tin toso anepexergasti shesi mas me to anousio tou ousiastikou. Gia na antexei kaneis kai na diaheiristei to keno ws yliki roh tha prepei na ehei hwnepsei pente pragmata peri shetikotitas, kalis pistis, syghronismou mesa sti shetikotita kai peri apodohis mias symvatikis oriothetisis tou koinou kai tou proswpikou. An einai kapoios prwthypourgos na mas voithisei me ola afta, mallon mathitis tou Baudrillard kai anipsios tou Pentziki prepei na einai. Alla afti einai i defteri fora poy anaferw afta ta dyo onomata simera kai to dis... ou gynaikos sofis estin. Syghwreste despota, alla ehw mallon exagriwthei me tis farawnikes kideies prwtostatountos tou ex Istanbul afihthentos, kati poy methodefse o anekdiigitos eklipwn (akomi kai meta thanaton methodevei symboliki kyriarhia sti magiki skepsi tou agrotikou poimniou)
ΑπάντησηΔιαγραφήKai ypoferw, ypoferw, ypoferw poly -den mporei kapoio souxe tha yparhei poy na leei the above.
Φράγκος που γράφετε είναι το παρατσούκλι του Μάρκου Βαμβακάρη γιατί έτσι όπως το γράφεται φένεται σαν άλλο πρόσωπο
ΑπάντησηΔιαγραφή