Το "μνημόσυνο" της δημοσιογραφίας...

...δεν ανασταίνει την θεαματικότητα! Μια χαμένη ευκαιρία ν΄ακούσουμε τι λένε οι Τούρκοι της Σμύρνης για τον "συνωστισμό". . Απο τ...

...δεν ανασταίνει την θεαματικότητα!
Μια χαμένη ευκαιρία ν΄ακούσουμε τι λένε οι Τούρκοι της Σμύρνης για τον "συνωστισμό".

.

Απο το liberopoulos.gr
..
Η Σεμίνα Διγενή είναι το «βρέφος- ρεπόρτερ» της εποχής της λινοτυπικής μηχανής, που μόλις και πρόλαβε να νιώσει το αντιμόνιο στα ρουθούνια της... Γιατί βρέθηκε στη μεγάλη αλλαγή, στο κατακλυσμιαίο τσουνάμι της ηλεκτρονικής δημοσιογραφίας και των ΜΜΕ, που ισοπέδωσε τον παλιό τρόπο κυνηγιού του ρεπορτάζ, του καλού γραψίματος και της ευπρέπειας στην έντυπη δημοσιογραφία… Η κοπέλα αυτή πριν ακόμη προλάβει να μπουσουλίσει στο χειρόγραφο, βρέθηκε να δρασκελίζει με βήμα ταχύ στο χώρο της ηλεκτρονικής δημοσιογραφίας και να πετάει σε μεγάλα ύψη θεαματικότητας στη τηλεόραση…
Το ρεπορτάζ της εποχής μου (αν εξαιρέσουμε την εμφάνιση των παπαράτσι) ήταν ένα «κυνήγι της αλεπούς» με όλη την ιεροτελεστία και τους κανόνες της αγγλοσαξωνικής παράδοσης, ενώ το σημερινό έχει γίνει ένα σαφάρι θηρίων, που πάσει θυσία πρέπει να αιχμαλωτιστούν και να παρουσιαστούν στο tabloid και στο τσίρκο της μικρής οθόνης…
Ο Γιάννης Καψής, με το επιτόπιο ρεπορτάζ του στη γενέθλια πόλη των γονιών του, τη Σμύρνη, κινήθηκε σαν λιοντάρι στη δική του περιοχή και δεν εγκλωβίστηκε κάτω από τους προβολείς του τηλεοπτικού θεάματος… Αλλά δεν άδραξε την ευκαιρία με τους ελληνόφωνους Τούρκους από τη Κρήτη που συνάντησε, να μιλήσει μαζί τους, να του πουν τι πιστεύουν αυτοί για την ελληνοτουρκική "λυκοφιλία", εν όψει μάλιστα του ταξιδιού στην Άγκυρα του κ. Καραμανλή... Στην εκπομπή, δίπλα του τα λιονταράκια, συνδετικοί κρίκοι του μολυβιού, της γραφομηχανής και του υπολογιστή, που όμως από καιρό έχουν εγκαταλείψει το χειρόγραφο για χάρι του λόγου μπροστά στη κάμερα... Καλά τα όσα είπαν και "δεν είπαν", για τον παλιό τους χαλκέντερο και σκληρό διευθυντή, Αλλά δυστυχώς οι νεκρολογίες περι δημοσιογραφίας δεν ανασταίνουν εκπομπές...
Η καλή εκπομπή της Σεμίνας ήταν μνημόσυνο μιάς εποχής που μου θύμισε ακόμη την Ελένη Βλάχου, τον Χρήστο Λαμπράκη (της προ Ψυχάρη εποχής), το Νίτσο, τον Πασαλάρη, τον Φιλιππόπουλο, τον Κρανιώτη, τον Λιδωρίκη, τον Καράγιωργα, τον Λαμπρία, τον Γερμανό, ακόμη και τον Μαστοράκη, που ακόμη αναρωτιέμαι αν ήταν παιδί-θαύμα ή τέρας της τηλεόρασης...
Υ.Γ. Η Σεμίνα είναι ευρηματική παρουσιάστρια της μικρής οθόνης, αλλά ανακατεύτηκε για πολύ καιρό με τα κλαμπατσίμπαλα και τα τσιφτετέλια και οι άνθρωποι του καναπέ ίσως δεν την θεωρούν πιά κατάλληλη για σοβαρά θέματα... Κι΄επειδή την πιστεύω, της προτείνω να βγάλει το πολύ μπλα μπλα και να βάλει στα θέματά της δράση για να γίνουν πιασάρικα...
Αχ ρε Κώστα Μαρδά, γιατί δεν άρπαζες κάποια στιγμή το μικρόφωνο από τον καπετάν Γιάννη και να το βάλεις μπροστά στη τουρκιά για ν΄ακούγαμε ζωντανά τι θά λεγε για τους ραγιάδες και τι πιστεύει για τον "συνωστισμό" στη προκυμαία της Σμύρνης...