Το άλλοθι του συμβιβασμού...

. . Του Μπάμπη Πετρά . Για τι ποσότητα μιλάμε ; Κάτι περισσότερο από το 70% του φιλοθεάμονος ραδιοτηλεοπτικού κοινού που επενδύει την κριτ...

..

Του Μπάμπη Πετρά

.

Για τι ποσότητα μιλάμε; Κάτι περισσότερο από το 70% του φιλοθεάμονος ραδιοτηλεοπτικού κοινού που επενδύει την κριτική του ικανότητα στη λαζοπούλια παρακαταθήκη και ουδέν μονιμότερον του προσωρινού. Μια πρακτική που είναι καλά εκπαιδευμένοι οι Έλληνες πολίτες, δεν πρόκειται για φαινόμενο που προέκυψε ως παρθενογένεση το 2007. Από τον συμβιβασμένο σοσιαλισμό του ΠΑΣΟΚ τη δεκαετία του 1980 και την άξαφνη εθνική αφύπνιση του 1991 μέχρι τον Λαζόπουλο, ετούτη η αλάνθαστη πρακτική προσφέρει τις υπηρεσίες της στην αφασία..
Ο συμβιβασμός χρειάζεται πάντα το άλλοθί του για να μοιάζει η αφασία ανίκητη, άρα κυρίαρχη, επομένως καλά κρυμμένη πίσω από κάθε mediaκη πραγματικότητα. Τα τελευταία γεγονότα Ζαχόπουλου είναι να σε εξωθούν στα άκρα; Αν είναι να γίνει τόσος μεγάλος καυγάς για ένα σεξάκι τότε τι έπρεπε να γίνει για τόσα και τόσα πριν από αυτό; Αν δεν υπήρχε αυτό το πικάντικο περιεχόμενο, σεξ και χρήμα, θα έκανε τόσο επιτυχία ο σατυροειδής Λάκης;
Η αλήθεια είναι ότι η αναταραχή είναι στον αφρό της θάλασσας και ο πυθμένας απολαμβάνει την ακινησία του, παγωμένος και ήσυχος, σαν το κοινό του Λαζόπουλου. Σαν ένα κήτος που ανεβαίνει λίγο στην επιφάνεια για να πάρει αέρα μέσω του αναπνευστήρα Λαζόπουλου και επανα-καταδύεται, ικανοποιημένο ότι έκανε το καθήκον του ως πολίτης. Είδε ο πολίτης Λαζόπουλο που τα λέει ωραία, με την εξουσία της τέχνης και της κουλτούρας, και πάει για ύπνο, πάει στα μπουζούκια ή κάνει κι αυτός άγριο σεξ με τη γυναίκα του νομίζοντας ότι είναι ο Τσε, μετά από αυτή του την «επιλογή» να δει Λάκη..
Δεν υπάρχει κάτι πιο επικίνδυνο από το να πιστέψει κανείς ότι η λαζοπουλική σάτιρα προσφέρει στη δημοκρατία. Κάπου αλλού, σε μια άλλη χρονική συγκυρία μπορεί, εδώ και τώρα αποκλείεται. Δεν είναι δυνατόν ένας πενηντάρης που λαμβάνει χρήματα από το Υπ. Πολιτισμού να ρίξει γροθιά στο κατεστημένο, μπορεί όμως κάλλιστα να δώσει το άλλοθι στην αφασία των πολιτών οι οποίοι συναλλάσσονται καθημερινά με τη διαφθορά, δεν είναι εκτός του συστήματος, ούτε ο Λάκης ούτε το κοινό του. Θα ξεβολευτούν πολλοί ανάξιοι, αγράμματοι και ανίκανοι αν το σύστημα λειτουργήσει όπως θα έπρεπε και φυσικά όλοι το γνωρίζουμε, γι αυτό και τα παιδιά του άρθρου 16 παρουσιάστηκαν ως ταραξίες. Είναι ο Λαζόπουλος γρονθοκόπος του κατεστημένου κι οι 20άρηδες και 25αρηδες ταραχομανείς μειοψηφίες;
Σε καμία περίπτωση, αλλά οι «μειοψηφίες» εκείνες δεν προσέφεραν το άλλοθι, ακόμα και με τα λάθη τους, ξεγύμνωσαν την αφασία και τον συμβιβασμό της γενιάς που τις μεγαλώνει. Έτσι, ο κάθε Λάκης Λαζόπουλος, με όλο το πακετάκι του, προσφέρει τις υπηρεσίες του πλήρως ενταγμένος σε όσα ασκεί κριτική και κερδίζει, όχι μόνο χρήματα αλλά και το δικό του άλλοθι στο συμβιβασμό.
Όταν λοιπόν με το καλό ξανακούσουμε ότι το 70% προσφέρει νομιμοποίηση στην αγανάκτηση του Λάκη και τον στηρίζει, ας σκεφτούμε ότι η επιλογή του τηλεθεατή δεν είναι αθώα, δεν είναι αυθόρμητη. Είναι ακριβώς η ίδια λογική της ελληνικής ψήφου, δηλαδή το βόλεμα των συμφερόντων ή τη συνείδησης..