Αυτοκτονεί η κυβέρνηση...

Δεν μπορεί να την σώσει, την δεύτερη τετραετία, η απλή διαχείριση των σκανδάλων, όποια κι αν είναι η στάση της αντιπολίτευσης Του Δημολόγου ...

Δεν μπορεί να την σώσει, την δεύτερη τετραετία, η απλή διαχείριση των σκανδάλων, όποια κι αν είναι η στάση της αντιπολίτευσης

Του Δημολόγου

http://dimolog.blogspot.com
...

Μπορούν επικοινωνιακές μανούβρες να υποστήλουν τα προφανή στοιχεία που αρχίζουν να συσσωρεύονται , σχετικά με σκάνδαλα και παρανομίες στις οποίες εμπλέκονται ολοένα και περισσότερα κυβερνητικά στελέχη;
Η απόπειρα αυτοκτονίας Ζαχόπουλου, λίγες ημέρες μετά την αποπομπή Μαγγίνα αποτελεί μια σοβαρότατη προειδοποίηση προς την κυβέρνηση : η αντίστροφη μέτρηση έχει αρχίσει! Ουδείς δεν αμφέβαλε, με την ανάληψη της διακυβέρνησης της χώρας από τη Νέα Δημοκρατία το 2004 οτι αρπακτικές διαθέσεις στελεχών της θα δημιουργούσαν σκάνδαλα κατά τη διάρκεια της θητείας της. Σ'αυτό συντελούσε η μακρά απουσία από την εξουσία και η ανάγκη αναπλήρωσης του "χαμένου χρόνου".
Κατά τη διάρκεια της πρώτης τετραετίας, η ανοχή τόσο των ΜΜΕ, όσο και του κοινού ήταν δεδομένη, λόγω της ανάγκης να υπάρξει αλλαγή πορείας, ανεξάρτητα από μεμονωμένες περιπτώσεις ατασθαλιών και σκανδάλων.
Τα πράγματα αλλάζουν άρδην στη δεύτερη τετραετία. Οι μεταρρυθμίσεις δεν είναι ορατές κι όταν είναι, οι πολίτες τις βλέπουν με κακό μάτι, τα κρούσματα ατασθαλιών αυξάνονται, τα ΜΜΕ γίνονται συνεχώς πιο αποκαλυπτικά, σε σημείο που να μπορούμε να μιλήσουμε για κούρσα αποκαλύψεων. για ράλλυ, όπου όλοι θέλουν να βγουν πρώτοι.
Είναι αλήθεια οτι οι αποφασίζοντες δε φείδονται αφορμών για αποκαλύψεις. Τα ροζ σκάνδαλα αποτελούν τις πιο light εκδοχές σκανδάλων. Οι περιπτώσεις ιδιωτικών παραβάσεων παραμένουν οι πιο επιβαρυντικές για το μέλλον των αυτουργών τους. Είναι ένα δείγμα της νεοελληνικής υποκρισίας : ο έλληνας μπορεί να παρανομεί ασύστολα ο ίδιος, μπορεί να κάνει τα στραβά μάτια σε οφθαλμοφανείς περιπτώσεις ατασθαλιών, όταν όμως βγει κάτι στη φόρα, λειτουργεί η κοινή συνείδηση του καθωσπρεπισμού που υποκριτικά καταστηλιτεύει τους θύτες, ζητώντας την κεφαλή τους επι πίνακι. Και αυτό τα ΜΜΕ το γνωρίζουν καλά.
Και φτάνουμε στην απόπειρα αυτοκτονίας Ζαχόπουλου. Η δραματοποίηση λειτουργεί αποτρεπτικά στη νηφάλια ακτίμηση των γεγονότων. Παρ' όλα αυτά, είναι κοινό μυστικό οτι όλα όσα βγαίνουν στη φόρα σήμερα για τις εκτροπές διαχείρισης του πρώην γενικού γραμματέα του Υπουργείου Πολιτισμού, ήταν γνωστά σε πάρα πολλούς εδώ και ΧΡΟΝΙΑ. Τι συνέβη και δεν υπήρξε απομάκρυνσή του νωρίτερα; Απλά, ήταν θέμα timing. Η πρωθυπουργική στήριξη επιμήκυνε την περίοδο ανοχής προς το πρόσωπο του κ. Ζαχόπουλου, τα χαρτιά που κρατούσε στα χέρια του τον καθιστούσαν επίφοβο αντίπαλο σε περίπτωση που, πικραμένος, ζητούσε εκδίκηση. Έτσι, αφέθηκε να "πλέει" μέχρι τις εκλογές, με στόχο την απομάκρυνσή του εν ευθέτω χρόνω...
Η "απονεννοημένη κίνηση" της απόπειρας αυτοκτονίας άνοιξε τους ασκούς του Αιόλου. Η κυβέρνηση βάζει σε λειτουργία όλους τους επικοινωνιακούς της μηχανισμούς για να αποφύγει την καταβάρθρωση της εικόνας της. Ο πρωθυπουργός αποχωρεί για Χριστούγεννα στα Γρεβενά, θέλοντας να αποσυμπιέσει την κατάσταση μέσω της επίκλησης της γιορτινής ραστώνης. Το επιτελείο στην Αθήνα, με επικεφαλής το Θεόδωρο Ρουσόπουλο κινεί τους μηχανισμούς άμυνας, δια της μεθόδου της αποκλιμάκωσης.
Τα αποτελέσματα της χρήσης των προαναφερόμενων επικοινωνιακών μεθόδων είναι αμφίβολα. Πιθανώς η εμβέλεια των πρόσφατων γεγονότων να ξεπερνά τα μικρά χρονικά περιθώρια των γιορτών. Η συγκυρία θα καταδείξει κατά πόσον η σημερινή ελληνική κοινωνία έχει αλλοτριωθεί στη θέαση σκανδάλων και σε ποιό βαθμό τα ΜΜΕ είναι έτοιμα να χαριστούν στην κυβέρνηση.
Και φυσικά θα φανεί με τον πιο αξιόπιστο τρόπο πώς η αντιπολίτευση προτίθεται να συμμετάσχει στην πολιτική διαδικασία, αν θα μείνει απαθής θεατής (στην περίπτωση ΠΑΣΟΚ), γενικόλογα καταγγέλων (ΣΥΝ), στερεότυπα και αναποτελεσματικά αντίθετος (ΚΚΕ), ή καιροσκοπικά ενεργών υπέρ ή κατά, κατά το δοκούν ( ΛΑ.Ο.Σ.).
Όποια και είναι η στάση της αντιπολίτευσης όμως, το βέβαιο είναι οτι, λειτουργώντας ως διαχειριστής σκανδάλων και καταπολεμώντας τις αποκαλύψεις (και όχι τις αιτίες των σκανδάλων) με επικοινωνιακές ντρίπλες η κυβέρνηση δεν κυβερνά σίγουρα, δε μεταρρυθμίζει σαφέστατα, αλλά απλά ΑΥΤΟΚΤΟΝΕΙ.