H ώρα του Φώτη Κουβέλη;

. Του Χρήστου Πουλάκη . Ο Αλέκος Αλαβάνος ανακοίνωσε την πρόθεσή του να μη θέσει εκ νέου υποψηφιότητα για το αξίωμα του προέδρου του Συνασ...

.
Του Χρήστου Πουλάκη
.
Ο Αλέκος Αλαβάνος ανακοίνωσε την πρόθεσή του να μη θέσει εκ νέου υποψηφιότητα για το αξίωμα του προέδρου του Συνασπισμού. Η απόφαση αυτή ξάφνιασε πολλούς, δεδομένου πως χάρη στο ρητορικό του χάρισμα, στο προσιτό και οικείο επικοινωνιακό στυλ του ο ΣΥΡΙΖΑ ενστερνίστηκε μεγάλο κομμάτι των αριστερών και προοδευτικών πολιτών. Επί των ημερών του, το κόμμα της Κουμουνδούρου κεφαλαιοποίησε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο τη δυσαρέσκεια αυτής της κοινωνικής μερίδας για το ΠΑΣΟΚ , βλέποντας τα εκλογικά ποσοστά του να εκτοξεύονται στο 5.1% και να ξεφεύγει κατά πολύ από το στόχο της επίτευξης του ορίου επιβίωσης του 3%.
Μένει τώρα να βρεθεί ο διάδοχος… Η Ελευθεροτυπία και δη ο «Συνασπισμολόγος» της, Φώτης Παπούλιας, προκρίνουν το όνομα του Αλέξη Τσίπρα. Εύγλωττος και ικανός στο χειρισμό της εικόνας ο παλιός φίλος Αλέξης, έχει ως μείον, όχι τόσο το πολύ νεαρό της ηλικίας του, αλλά το ότι πάντα υπήρξε άνθρωπος των κομματικών γραφείων, άνθρωπος που δεν έχει να επιδείξει συμμετοχή σε άλλους κοινωνικούς και εργασιακούς χώρους, πόσο μάλλον περγαμηνές από μία τέτοια συμμετοχή. Επίσης, αποτελεί ακόμη «κόκκινο πανί» για πολλούς στην ανανεωτική πτέρυγα του Συν και τυχόν εκλογή του θα μπορούσε να πυροδοτήσει τέτοιες αντιδράσεις που η διάσπαση του κόμματος θα γινόταν κάποτε αναπόφευκτη. Και αυτό, για λόγους που έχουν να κάνουν τόσο με τη θητεία του ως στελέχους και μετά επικεφαλής της Νεολαίας Συν, όσο και με τον αποκλεισμό του Μιχάλη Παπαγιαννάκη από την κορυφή του ψηφοδελτίου στο Δήμο της Αθήνας προς όφελός του από τα πάνω και παρά την αντίθετη εισήγηση των πολιτικών κινήσεων του Δήμου.
Ο συνήθης διεκδικητής της προεδρίας Παπαγιαννάκης μετρά ήδη στο ενεργητικό του δύο αποτυχημένες υποψηφιότητες. Γνώστης των διεθνών οικονομικών και πολιτικών θεμάτων όσο λίγοι, με αποδεδειγμένη ευαισθησία για τα οικολογικά θέματα, με προγραμματικό λόγο που αποφεύγει ακρότητες και λαϊκισμούς, διαθέτει ωστόσο δύο μειονεκτήματα. Αδυνατεί να απαλλαγεί από το απόμακρο, ακαδημαϊκό του ύφος όταν απευθύνεται στην κοινωνία, φαίνεται υπερβολικά σοβαρός και ανέκφραστος αδυνατώντας να συγκινήσει τον απλό πολίτη, όπως το καταφέρνει ο Αλέκος Αλαβάνος. Επίσης, αποτελεί και εκείνος με τη σειρά του «κόκκινο πανί» για τη λεγόμενη αριστερή πλειοψηφία του κόμματος, με την οποία η αρμονική συνεργασία θα ήταν αδύνατη αν εκλεγεί πρόεδρος.
Το ζητούμενο λοιπόν αποτελεί ένας πρόεδρος που να μπορεί να ενώσει το κόμμα. Μια προσωπικότητα που να μπορεί να απευθυνθεί στον πολίτη με απλό και ουσιαστικό λόγο, αλλά και να αντιπολιτευθεί έχοντας να πείσει για ένα εναλλακτικό πρόγραμμα διακυβέρνησης.
Ένα πρόσωπο είναι άφθαρτο από συνεχείς εσωκομματικές εκλογικές ήττες. Και στην παρούσα φάση αυτή η υποψηφιότητα δε θα μπορούσε να είναι άλλη από τον Φώτη Κουβέλη. Άνθρωπος που μιλά στον απλό πολίτη και τον ακουμπά χωρίς λεκτικούς και προγραμματικούς λαϊκισμούς, κάτι που μεταφράζεται και στην αδιάκοπη από το 96 εκλογή του στα βουλευτικά έδρανα. Δικηγόρος καταξιωμένος, δεινός υπερασπιστής των αδυνάτων, απολαμβάνει της εκτίμησης τόσο των θεσμικών κέντρων εξουσίας όσο και των πιο ριζοσπαστικών κομματιών της Αριστεράς των δικαιωμάτων.
Αν και στέλεχος της ανανεωτικής πτέρυγας, χαίρει του σεβασμού όλων στο Συν, ενώ στάθηκε κοντά και στη Νεολαία του κόμματος , της οποίας οι θέσεις και τα πεπραγμένων δέχονται αμφισβήτησης. Μια νέα υποψηφιότητα του Φώτη, η δεύτερη μετά το ’93, μπορεί να δείξει πως μια ριζοσπαστική αντιπολιτευτική τακτική και η συνεργασία δυνάμεις στα άκρα του ριζοσπαστικού χώρου δε χρειάζεται απαραίτητα ούτε να αποκλείει δυνάμεις του οικολογικού χώρου και της αριστερής σοσιαλδημοκρατίας, ούτε να αποκλείει δια ροπάλου την προοπτική κυβερνητικής συνεργασίας με κάποιο από τους υπόλοιπος πολιτικούς σχηματισμού στη βάση ενός μίνιμουμ συμφωνηθέντων..
Ο δρόμος για τη ανανέωση, ενότητα και διεύρυνση του Συν έχει λοιπόν ονοματεπώνυμο…Μένει να πειστούν για αυτό τα απλά μέλη του Κόμματος.