. Τι είναι το Press-gr; Όπως γράφει το περιοδικό Fantomas, σε μια ολοσέλιδη τιμητική για εμάς καταχώρηση-πρόταση, στο τεύχος που κυκλοφορε...
Τι είναι το Press-gr; Όπως γράφει το περιοδικό Fantomas, σε μια ολοσέλιδη τιμητική για εμάς καταχώρηση-πρόταση, στο τεύχος που κυκλοφορεί,
«είναι αυτή την ώρα το πρώτο blog στην Ελλάδα στην ανεξάρτητη δημοσιογραφία των πολιτών και όχι μόνο...»
Και «το μέσο που "ξεχωρίζει" από την κατεστημένη επικοινωνία».
Ευχαριστούμε...
Κάποτε ξεχωρίζατε...
ΑπάντησηΔιαγραφήΤώρα απλώς υπάρχετε...
Αν συνεχίσετε έτσι, σύντομα, θα πασχίζετε, απλώς για να επιβιώσετε.
Περαστικά σας.
Αγαπητοί και εξαιρετικοί μου φίλοι..
ΑπάντησηΔιαγραφήΑφού σας έδειξα πόσο σας φροντίζω δίνοντάς σας μερικές συμβουλές για την τέχνη μου, έχω ένα αίτημα
Να με πηδάτε συνέχεια όπως με πηδάγατε μέχρι σήμερα και όπως πηδήξατε το πασοκ στις 16 Σεπτεμβρίου
Με εκτίμηση,
babis
Αγαπητοί και εξαιρετικοί μου φίλοι..
ΑπάντησηΔιαγραφήKαι ακαρτέρει και ακαρτέρει τα τσιμπούκια τα πολλά,
καταπίνω και ρουφάω
όλων των ειδών καβλιά
Με εκτίμηση,
babis
(από την Διακύρηξη Αρχών μου)
Η κρίση της δημοκρατίας στην Ελλάδα
ΑπάντησηΔιαγραφήκαι τα φαντάσματα του παρελθόντος
Μια όψη του press-gr από τον ΑΓΙΟ
Η διαπίστωση ότι η βελτίωση του επιπέδου διαβίωσης δεν συνδέεται απαραίτητα με την εμβάθυνση της δημοκρατίας στην Ευρώπη, έχει προκαλέσει βαθειά ανησυχία σε πολλούς ευρωπαίους πολιτικούς και πολιτικούς επιστήμονες.
Στην Ελλάδα ο προβληματισμός αυτός βρίσκεται ακόμη σε πρώιμο στάδιο, ενώ δέχεται την ανάσχεση από έναν διαρκώς επεκτεινόμενο συντηρητισμό, ο οποίος μοιάζει να διανοίγει διαύλους για τον δεξιό και αριστεριστικό εκφασισμό της κοινωνίας.
Συμπτώματα του φαινομένου μπορεί να διαπιστώσει εν αφθονία ο παρατηρητής και σε τούτο τον διαδικτυακό χώρο.
Η εμφανής αδυναμία ανάπτυξης ενός σεβαστού από όλους, αξιόπιστου, λειτουργικού, διαφανούς και απροκατάληπτου συστήματος διοίκησης, οδηγεί αρκετούς στο συμπέρασμα ότι αιτία του κακού είναι η δημοκρατία ή η μετα-δημοκρατία ή τα προβληματικά γονίδια του Έλληνα σε συνάρτηση με τα ακραία καιρικά φαινόμενα.
Ο έλεγχος των ΜΜΕ από ένα κλειστό σύστημα συμφερόντων (νταβάδες), σύμφωνα με την ίδια λογική, οφείλεται στην κυριαρχία κάποιων κακών ανθρώπων που εκμεταλλεύονται το νεοφιλελεύθερο καθεστώς που επικρατεί και κακομεταχειρίζονται ( εκβιάζουν) το πολιτικό προσωπικό, στήνοντας το μελλοντικό πολιτικό σκηνικό σύμφωνα με τα συμφέροντα τους.
Το αβίαστο συμπέρασμα που προκύπτει, από αυτή τη λογική, έχει διατυπωθεί, πολυποίκιλα, σε αυτό το blog: Μόνο η κυβέρνηση και ο Καραμανλής θέλουν το καλό μας, ενώ οι δημοσιογράφοι είναι αργυρώνητα ανδρείκελα των νταβατζήδων που κάνουν κριτική στους φορείς της εξουσίας, για να φθείρουν τις υγιείς πολιτικές δυνάμεις. Η κριτική προς το πολιτικό σύστημα υποδηλώνει την πρόθεση να χειραγωγηθεί η δημοκρατική διαδικασία και να καπελωθεί από τα διαπλεκόμενα συμφέροντα κλπ. Σημειώνουν! Όποιος τολμά να κάνει εμπεριστατωμένη κριτική και δεν αναλώνεται σε γενικές κατάρες και κραυγές απελπισίας για την κατάντια της δημοκρατίας, της ζωής μας, της τσέπης μας και της πατρίδας μας, είναι, κατ’ αυτούς που διακατέχονται από τούτη την αντίληψη, φορέας κακόβουλων ιδεών που εκφράζουν το ρεύμα της Νέας Τάξης και των Εβραιών στο κόσμο.
Μετά από αυτά, είναι έτοιμοι να ρίξουν το ανάθεμα σε οποιονδήποτε εκφράσει πολιτικό λόγο με επιχειρήματα συναρθρωμένα με την διαλεκτική του συστήματος.
Αυτά είναι λεπτομέρειες κατά τη γνώμη τους, αν όχι παραπλανητικές κουβέντες…του αέρα.
Στο απλοϊκό μυαλό τους, όπου εδράζεται ένα κρυπτο- φασιστικό πνεύμα, τα πράγματα είναι απλά: πονάει κεφάλι… κόψει κεφάλι! Γύψος, χειρουργική, εντατικές θεραπείες και σάβανο για τους έχοντες διαφορετικές προσεγγίσεις! Η αγωνία τους για να απαλλαγούν από αυτά τα μιάσματα, είναι έκδηλη. Σπέκουλα, διαβολή και μια μόνιμη τάση για διαστρέβλωση λόγων, θέσεων και συμπεριφορών, χαρακτηρίζουν το οπλοστάσιο αυτών των μονίμως αγανακτισμένων πολιτών, αλλά και των άλλων που ψύχραιμα (!) συκοφαντούν άτομα και φορείς που αποκαλύπτουν ή απομυθοποιούν πολιτικιές στάσεις και την προπαγάνδα των κομματικών συντρόφων ή πατρόνων τους.
Μέσα, λοιπόν, από τη κρίση των δημοκρατικών θεσμών, τους οποίους στρέβλωσε και στρεβλώνει ένα λαϊκίστικο, υποκριτικό με αυταρχικά χαρακτηριστικά πολιτικό σύστημα, ξεπηδάει με τη μορφή της δήθεν, μαζικής, λαϊκής, αντίδρασης ο φασισμός. Η διαρκής διολίσθηση προς τον αυταρχισμό της ΝΔ και η ενθάρρυνση των λαϊκιστών της ακρο-δεξιάς διευκολύνουν την εξάπλωση της φασιστικής κουλτούρας.
Οι φασίστες όλου του κόσμου δεν παράγουν έννοιες, αλλά ασκούνται στη κακοποίηση και στρέβλωση των εννοιών, που ανέπτυξαν τα προοδευτικά κινήματα και η προοδευτική διανόηση.
Κάνει ο προοδευτικός κριτική στο σύστημα για να φέρει τον πολίτη στο κέντρο της πολιτικής διαδικασίας από την περιφέρεια που βρίσκεται, για αντίδραση των λαϊκών μαζών στην απάτη μιλά ο φασίστας.
Η πολιτεία είναι οι πολίτες της λέει ο προοδευτικός και καλεί για συμμετοχή και διαβούλευση στη λήψη αποφάσεων, τη μάχη για την επικράτηση των καθαρών, ορθόδοξων και εθνικών ιδεωδών προκρίνει ο φασίστας.
Νέους θεσμούς άμεσης-δημοκρατικής έκφρασης συλλογίζεται ο προοδευτικός, ισχυρές κυβερνήσεις και επιστροφή σε παραδοσιακούς, ολοκληρωτικούς και αυταρχικούς θεσμούς ονειρεύεται ο φασίστας.
Έλεγχο και απόλυτη διαφάνεια σε όλες τις αποφάσεις ζητά ο προοδευτικός, τη σπέκουλα εναντίον των ελεγκτικών μηχανισμών υιοθετεί ο φασίστας.
Ευθύνες στις προηγούμενες κυβερνήσεις και στη σημερινή, για το φαινόμενο της διαπλοκής και την παραχώρηση των ΜΜΕ στους νταβάδες αποδίδει ο προοδευτικός και απαιτεί ρυθμίσεις και παρεμβάσεις για τον περιορισμό της αυθαιρεσίας και της χυδαιότητας στα κανάλια, την αγανάκτηση και τη μανία του εκδηλώνει ο φασίστας εναντίον των νταβατζήδων, προφασιζόμενος ότι αγνοεί πώς, η κότα έκανε το αυγό και ότι για τη διαπλοκή ελέγχονται αυτοί που προσβάλουν την λαϊκή κυριαρχία, την ψήφο και την εντολή μας – εκείνοι οι πολιτικοί, δηλαδή, και η κυβέρνηση, που προσποιούνται ότι είναι ανίσχυροι, για να ρυθμίσουν προς όφελος του πολίτη και του πολιτισμού μια νοσηρή κατάσταση, την οποία ,φευ, οι ίδιοι συντηρούν χάριν του πάτρωνα τους.
Ο συντηρητισμός από μόνος του δεν είναι φασισμός, όταν όμως μπολιάζεται από την φασιστική κουλτούρα και σαγηνεύεται από τα προνόμια της εξουσίας, τότε ρέπει προς τον αυταρχισμό και αποζητά νομιμοποίηση από φασιστικές αξίες και αστυνομικές πρακτικές.
Υ.Γ: Για τις τυχούσες «αβλεψίες» σε αυτό το άρθρο, ο ΑΓΙΟΣ δεν φέρει καμία απολύτως ευθύνη. Να ζητήσετε τον λόγο από την κ. Αγγελοπούλου!
Σαν δεν ντρέπεστε ελεεινοί συκοφάντες!
ΑπάντησηΔιαγραφήΔΕΚΑ ΜΥΘΟΙ ΓΙΑ ΤΟ ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟ
ΜΥΘΟΣ 1ος
"Η ονομασία «Μακεδόνες» των βορείων γειτόνων μας πρωτοεμφανίζεται το 1943-44 και αποτελεί κατασκεύασμα του Τίτο"
Στην πραγματικότητα η επίμαχη ονομασία χρησιμοποιείται ήδη από τα μέσα του ΙΘ' αι., όταν πρώτη φορά ετέθη δημόσια το ζήτημα του εθνικού χαρακτήρα των σλαβόφωνων χριστιανών της ευρύτερης Μακεδονίας. Οι τελευταίοι δηλώνουν «Μακεδόνες» την ίδια στιγμή που διαπραγματεύονται την υποστήριξή τους στην ελληνική, βουλγαρική ή σερβική εθνική ιδέα.
Τυπικό δείγμα, το κήρυγμα του (πρώην κομιτατζή και εν συνεχεία μακεδονομάχου) καπετάν Κώττα προς τους προεστούς των Κορεστίων, όπως καταγράφηκε από τον αυτόπτη Παύλο Μελά: «Ημείς οι Μακεδόνες διά ν' αποκτήσωμεν ελευθερίαν έχομεν δύο δρόμους ν' ακολουθήσωμεν. Ο ένας πηγαίνει εις την Βουλγαρίαν, ο άλλος πηγαίνει εις την Ελλάδα» (Ναταλία Μελά, «Παύλος Μελάς», Αθήνα 1964, σ. 242). Καθώς η παραπάνω ομιλία έγινε στη γλώσσα που ο ίδιος ο Μελάς αποκαλεί «μακεδονικά», οι κατά Κώτταν «Μακεδόνες» αυτοαποκαλούνταν -προφανώς- «Μακεντόντσι».
Δεν πρόκειται για τη μοναδική καταγραφή του είδους. Κατά την είσοδό τους στις ΗΠΑ, την πρώτη δεκαετία του 20ού αι., πολλοί σλαβόφωνοι μετανάστες απαντούν στο ερώτημα ποια είναι η «φυλή» ή ο «λαός» τους με τη λέξη «Μακεδόνας». Οι σχετικές καταχωρήσεις είναι ηλεκτρονικά προσπελάσιμες, στην πρωτότυπη μορφή τους, στην ιστοσελίδα του Ελις Αϊλαντ.
Ενδιαφέρουσα είναι η προβολή αυτού του αυτοπροσδιορισμού από την ελληνική προπαγάνδα της εποχής, που από τη «μακεδονικότητα» των σλαβοφώνων έσπευδε να συναγάγει την «ελληνικότητά» τους. «Και αυταί αι παραδόσεις των βουλγαροφώνων Ελλήνων εισίν ελληνικαί, ως και το παρ' αυτοίς αίσθημα της εθνότητος, διότι αυτοί εαυτούς Μακεδόνας ονομάζουσιν, ουδέποτε δε χρώνται τη λέξει Βούλγαρος» διαβάζουμε, π.χ. στον εθνογραφικό χάρτη του Στάνφορντ (1877), που είχε συνταχθεί από τον έλληνα διπλωμάτη Ιωάννη Γεννάδιο. Τρεις δεκαετίες αργότερα, ο Δημήτριος Φιλιππίδης τονίζει κι αυτός ότι «οι χριστιανοί κάτοικοι, άνευ διακρίσεως οι τε Ελληνες και οι σχισματικοί, ονομάζουσιν εαυτούς υπό το γενικόν όνομα "Μακεδόνας"» («Η Μακεδονία», Εν Αθήναις 1906, σ. 30).
Το 1905, τέλος, ο επίσημος χαρτογράφος του ελληνικού μηχανισμού λοχαγός Πάτροκλος Κοντογιάννης, εισηγείται υπηρεσιακά την ενιαία χρήση του όρου «Μακεδόνες» για τους σλαβόφωνους χριστιανούς της ευρύτερης περιοχής, αναφερόμενος σε «Μακεδόνας ελληνίζοντας» και «Μακεδόνας βουλγαρίζοντας» και υποστηρίζοντας ότι «η εθνότης είναι η αυτή και εις τας δύο ταύτας κατηγορίας, ήτοι η Μακεδονική» (βλ. «Ιός» 5.6.05).
Η τάση διακριτού αυτοπροσδιορισμού ενισχύθηκε προοδευτικά ως απάντηση στις αιματηρές προσηλυτιστικές εκστρατείες Βουλγάρων, Ελλήνων και Σέρβων. Η πρώτη πανηγυρική διατύπωση της συγκρότησης ενός σύγχρονου, σλαβικού «μακεδονικού έθνους» γίνεται το 1903 από τον (γεννημένο στην Πέλλα των Γιαννιτσών) Κάρστε Μισίρκωφ. Για τις αντίστοιχες αποκρυσταλλώσεις στη βάση των τοπικών κοινωνιών, αποκαλυπτική είναι η διαπίστωση του Στράτη Μυριβήλη το 1917: «Αυτοί εδώ οι χωριάτες», γράφει για τους οικοδεσπότες του στη Βελούσινα, «δε θέλουν νάναι μήτε "Μπουλγκάρ", μήτε "Σρρπ", μήτε "Γκρρτς". Μοναχά "Μακεντόν ορτοντόξ"» («Η ζωή εν τάφω», 1η έκδοση [1924], επανέκδ. Αθήνα 1991, σ. 104-5).
Ολα αυτά, μερικές δεκαετίες τουλάχιστον πριν ο Τίτο κάνει τη δημόσια εμφάνισή του στην πολιτική σκηνή των Βαλκανίων.
ΜΥΘΟΣ 2ος
"Η εδαφική επικράτεια της ΠΓΔΜ βρίσκεται ως επί το πλείστον εκτός «ιστορικής» Μακεδονίας."
Στην πραγματικότητα, όπως ο ίδιος ο εθνικός μας ιστορικός Κων/νος Παπαρρηγόπουλος επισημαίνει σε υπηρεσιακή έκθεσή του το 1885, ολόκληρη η σημερινή ΠΓΔΜ περιλαμβάνεται στα όρια της αρχαίας Μακεδονίας (επί Φιλίππου). Η πολυδιαφημισμένη διάκριση της μείζονος Μακεδονίας σε «γεωγραφική» και «ιστορική» δεν είναι αντίθετα παρά ένα τέχνασμα του τότε ελληνικού υπ.Εξ., με σκοπό την αυθαίρετη ταύτιση της Μακεδονίας με «το μέρος εκείνο της χώρας ταύτης εις το οποίον ο Ελληνισμός δύναται να παρασταθή επικρατών».
Ο Παπαρρηγόπουλος αρνήθηκε να δεχτεί τις σχετικές εισηγήσεις, τονίζοντας πως «επ' ουδεμιάς ιστορικής βάσεως δυνάμεθα να στηρίξωμεν νέαν της Μακεδονίας οριοθέτησιν» και προειδοποιώντας ότι «ουδείς ήθελε αποδεχθή» διεθνώς τον «νέον γεωγραφικόν όρον» που κατασκεύασε η ελληνική πολιτική ηγεσία για τις βορειότερες μακεδονικές περιοχές. Παρ' όλο που τότε δεν ακούστηκε, η Ιστορία έμελλε να τον δικαιώσει: η μετονομασία της Βόρειας Μακεδονίας σε «Δαρδανία» παρέμεινε ένα σόφισμα για εσωτερική κατανάλωση, χωρίς οποιοδήποτε αντίκρισμα στη διεθνή επιστημονική και διπλωματική σκηνή -ούτε καν καθολική αποδοχή από τους εν Ελλάδι μακεδονολογούντες.
ΜΥΘΟΣ 3ος
»Το πραγματικό ιστορικό όνομα της ΠΓΔΜ είναι «Βαρντάρσκα Μπανοβίνα».»
Στην πραγματικότητα, η ονομασία αυτή χρησιμοποιήθηκε απ' το γιουγκοσλαβικό κράτος 12 χρόνια όλα κι όλα (1929-1941) και μάλιστα κάτω από συνθήκες που επιβεβαιώνουν πανηγυρικά τον τεχνητό χαρακτήρα της.
Οταν η στρατιωτική δικτατορία του βασιλιά Αλέξανδρου επιχείρησε το 1929 να εξαλείψει τις εθνότητες της χώρας συγχωνεύοντάς τις σε ένα ενιαίο «γιουγκοσλαβικό» έθνος υπό σερβική ηγεμονία, όλες οι «ιστορικές» περιφέρειες της Γιουγκοσλαβίας αντικαταστάθηκαν από Διοικήσεις («Μπανοβίνες») με τα ονόματα των τοπικών ποταμών. Η αλλαγή παγιώθηκε με το σύνταγμα του 1931 (άρθρο 83) και αντιμετωπίστηκε ειρωνικά από το διεθνή τύπο της εποχής.
Αν πάρουμε στα σοβαρά αυτή τη διοικητική διαίρεση, τότε εκτός από (γιουγκοσλαβική) Μακεδονία δεν υπάρχουν επίσης Σλοβενία (αλλά «Ντράβσκα» Μπανοβίνα), Κροατία («Σάβσκα» και «Πριμόρσκα» Μπανοβίνα), Μαυροβούνιο («Ζέτσκα» Μπανοβίνα), Βοσνία-Ερζεγοβίνη («Ντρίνσκα» και «Βρμπάσκα» Μπανοβίνα), Βοϊβοδίνα («Ντουνάβσκα» Μπανοβίνα) και -φυσικά- ούτε Σερβία («Μοράβσκα» Μπανοβίνα). Η γελοιότητα του όλου επιχειρήματος, που προπαγανδίστηκε κι από επίσημα χείλη (Παπαθεμελής), είναι παραπάνω από προφανής.
ΜΥΘΟΣ 4ος
"Ονομασία των βορείων γειτόνων μας ως «Μακεδονία» συνεπάγεται αλυτρωτικές βλέψεις εις βάρος της Ελληνικής Μακεδονίας. "
Στην πραγματικότητα, οι παλιότερες εδαφικές διεκδικήσεις εις βάρος της ελληνικής Μακεδονίας ουδέποτε στηρίχτηκαν σε «ονοματολογικές» παρανοήσεις. Κεντρικό επιχείρημα της Βουλγαρίας και της τιτοϊκής Γιουγκοσλαβίας (πριν από το 1950) ήταν η συνεχιζόμενη παρουσία μιας συμπαγούς σλαβόγλωσσης μειονότητας σε περιοχές της ελληνικής Μακεδονίας ή τα «ιστορικά δίκαια» που (υποτίθεται ότι) συνεπαγόταν η πληθυσμιακή σύνθεση της περιοχής πριν από τους Βαλκανικούς Πολέμους και την εγκατάσταση των προσφύγων της Μικρασίας.
Ακόμη κι αν η ΠΓΔΜ μετονομαζόταν «Δαρδανία», αυτό δεν θα εξαφάνιζε τις αναφορές των εκεί εθνικιστών σε «αλύτρωτους Δαρδανούς» της Β. Ελλάδας. Στη δε χώρα μας, θα γινόμασταν απλώς μάρτυρες της μετάλλαξης των «σλαβόφωνων Ελλήνων» σε «δαρδανόφωνους».
Της μόδας μέχρι το Β' Παγκόσμιο Πόλεμο υπήρξε επίσης η «γεωπολιτική» επιχειρηματολογία («δικαίωμα» των εθνών να «αναζητήσουν» καλλιεργήσιμα εδάφη, θαλάσσιες οδούς κ.λπ.). Παρόμοια επιχειρήματα πρόβαλε τότε κι η επίσημη Αθήνα, ζητώντας επέκταση των ελληνικών συνόρων προς βορρά. Σήμερα, τέτοιοι ισχυρισμοί θεωρούνται από το Διεθνές Δίκαιο απαράδεκτοι, ενώ η ύπαρξη και προστασία των κατά τόπους μειονοτήτων έχει πλήρως αποσυνδεθεί από εδαφικές «διευθετήσεις».
ΜΥΘΟΣ 5ος
"Η (φαντασιακή) σχέση των Σλαβομακεδόνων με τους αρχαίους Μακεδόνες είναι μια ιστορική πλαστογραφία που χαλκεύθηκε από τα Σκόπια στα μεταπολεμικά χρόνια."
Στην πραγματικότητα, η υποτιθέμενη καταγωγή των σλαβόφωνων από τους αρχαίους Μακεδόνες υπήρξε αγαπημένο θέμα της ελληνικής προπαγάνδας, ήδη από τα μέσα του ΙΘ' αι.
Το πιστοποιούν σλαβόγλωσσα έντυπα που οι μακεδονομάχοι μοίραζαν στον τοπικό πληθυσμό, όπως η «Διακήρυξη του Ελληνομακεδονικού Συλλόγου της Αθήνας για τους αδελφούς μας Μακεδόνες» (1905) ή οι υποτιθέμενες «Προφητείες του Μεγαλέξανδρου» (1907). Ανάλογες θεωρίες συναντάμε και σε προφορικά κηρύγματα προς τους σλαβόφωνους χωρικούς (Στ. Ράπτης «Ιστορία του Μακεδονικού Αγώνος», Εν Αθήναις 1910, σ. 168). Πασίγνωστη είναι τέλος η αναγόρευση της σλαβομακεδονικής σε μετεξέλιξη της «ομηρικής» γλώσσας των αρχαίων Μακεδόνων από λογίους της εποχής (Τσιούλκας, Μπουκουβάλας κ.ά.), τα πονήματα των οποίων βρίσκουν μέχρι σήμερα ανταπόκριση σε ελληνικούς εθνικιστικούς κύκλους.
Εξίσου παλιά είναι η οικειοποίηση αυτής της «ιστορικής» επιχειρηματολογίας από τους ίδιους τους σλαβόφωνους Μακεδόνες -είτε αυτοί συντάσσονταν με τον ελληνικό εθνικισμό είτε όχι. Προξενική έκθεση του 1871 καταγράφει το στολισμό του «σλαβοβουλγαρικού» βιβλιοπωλείου των Βιτωλίων με την εικόνα του Μεγαλέξανδρου, ενώ το 1902 κομιτατζήδες κηρύσσουν πως «θέλουν να αναζωώσουν τον Μέγαν Αλέξανδρον» και το κράτος του. Την ίδια χρονιά, σλαβόφωνος πράκτορας του ελληνικού μηχανισμού καυτηριάζει δημόσια τους συμπατριώτες του που «πλανώνται πλάνην μεγάλην φρονούντες ότι είνε δυνατόν να είνε απόγονοι συγχρόνως τε του Μεγάλου Αλεξάνδρου και του Κρούμου» (Γ. Π. Κώνστας, «Ενέργειαι και δολοφονικά όργια του βουλγαρικού κομιτάτου», Εν Αθήναις 1902, σ. ιθ').
Παρά την οφθαλμοφανή αυθαιρεσία του, το όλο «γενεαλογικό» σχήμα έχει συνεπώς τη δική του προϊστορία. Στο κάτω κάτω, τι φταίνε αυτοί αν πήραν τοις μετρητοίς όσα τους κανοναρχούσαν οι «δικοί μας» φωστήρες;
Διαφορετικής τάξης ζήτημα αποτέλεσε η υιοθεσία του «Ηλιου της Βεργίνας» ως εθνικού εμβλήματος της ΠΓΔΜ το 1992. Ευθύς εξαρχής ήταν προφανές πως επρόκειτο για (εσπευσμένη) κατασκευή ενός διαπραγματευτικού χαρτιού προς ανταλλαγή, ενόψει μελλοντικού διακανονισμού. Το αποδεικνύει όχι μόνο η άνετη απεμπόλησή του το 1995, αλλά και η προνοητικότητα της ηγεσίας των Σκοπίων να απεικονίσει έναν διαφορετικό «ήλιο» στα κέρματα που έκοψε το 1993.
ΜΥΘΟΣ 6ος
"Το ελληνικό κράτος αδιαφόρησε επί μισόν αιώνα για τις κινήσεις των Σκοπίων. "
Στην πραγματικότητα, όπως εξηγεί σε απολογιστικό του κείμενο ο επίσημος ιστορικός του Μακεδονικού (κι εμπειρογνώμονας του ΥΠΕΞ επί τρεις τουλάχιστον δεκαετίες), Ευάγγελος Κωφός, «για τη διπλωματική μας Υπηρεσία, το θεωρούμενο από πολλούς ως "ανύπαρκτο θέμα" ήταν ένα πολύ υπαρκτό και ακανθώδες πρόβλημα. Υπήρξαν περίοδοι κατά τις οποίες το 50% των εισερχομένων ημερησίως εγγράφων στο αρμόδιο Βαλκανικό Τμήμα του Υπουργείου αναφέρονταν άμεσα ή έμμεσα στο Μακεδονικό».
Η σχετική παρανόηση οφείλεται στην επιλογή της ελληνικής πολιτικής ηγεσίας να θεωρεί το θέμα επισήμως «ανύπαρκτο», επιβάλλοντας αυτή τη γραμμή στα ελληνικά ΜΜΕ.
Ο Κων/νος Καραμανλής (ο παλιότερος) δεν είχε π.χ. κανένα πρόβλημα να εξηγήσει το 1980 στο γιουγκοσλάβο ομόλογό του, Μιγιάτοβιτς, πώς υποχρέωσε τον ελληνικό τύπο ν' αποσιωπήσει την απάντηση του γιουγκοσλαβικού ΥΠΕΞ σε ερώτηση «ενός δικού μας ανόητου δημοσιογράφου για το Μακεδονικό» («Αρχείο Καραμανλή», τ. 12ος, σ. 61).
Η αιτία αυτής της διατεταγμένης αυτολογοκρισίας δεν είναι δύσκολο να εντοπιστεί. Χάρη στη (μυστική) ελληνογιουγκοσλαβική «συμφωνία κυρίων» του 1962 για εκατέρωθεν αποχή από οποιαδήποτε δημόσια ανακίνηση του Μακεδονικού, το ελληνικό κράτος μπόρεσε να οργανώσει -χωρίς διεθνείς περιπλοκές- ένα εκτεταμένο πρόγραμμα αφομοίωσης της σλαβόφωνης μειονότητας του βορειοελλαδικού χώρου. Σε αντάλλαγμα αποδέχθηκε de facto την ύπαρξη της Σ. Δ. Μακεδονίας, όπως πιστοποιεί η αναγραφή της ονομασίας σε ΦΕΚ όλων των μεταπολεμικών κυβερνήσεων.
ΜΥΘΟΣ 7ος
"Η ηγεσία των Σκοπίων υπήρξε σταθερά αδιάλλακτη στο ζήτημα του ονόματος, απορρίπτοντας κάθε συμβιβαστική λύση."
Στην πραγματικότητα, η ελληνική κυβέρνηση φρόντισε να απορρίψει πρώτη όλες τις εκδοχές σύνθετης ονομασίας που πρότειναν το 1992-93 οι μεσολαβητές της Ε.Ε. και του ΟΗΕ, όπως «Νέα Μακεδονία» (1.4.92) και «Nova Makedonija» (28.5.93).
Η δεύτερη απορρίφθηκε επίσημα (και) από τον Γκλιγκόροφ, μια μέρα όμως μετά το Μητσοτάκη.
Το ίδιο συνέβη και με τις βολιδοσκοπήσεις σε διμερές επίπεδο. Το Μάρτιο του 1992, κατά τη συνδιάσκεψη «Ελσίνκι-2» της ΔΑΣΕ, ο ΥΠΕΞ της ΠΓΔΜ Μάλεφσκι παρέδωσε σε μέλη της ελληνικής αντιπροσωπείας κατάλογο με πέντε εκδοχές σύνθετης ονομασίας («Μακεδονία του Βαρδάρη», «Βόρεια Μακεδονία» κ.λπ.) παροτρύνοντας σε άμεση από κοινού επίλυση του προβλήματος. Η ελληνική πλευρά απέρριψε το διάβημα με τη δικαιολογία ότι «η στιγμή δεν ήταν κατάλληλη». Τις ίδιες μέρες κλιμακώθηκε η εκστρατεία του (τότε) έλληνα ΥΠΕΞ, Αντώνη Σαμαρά, για αποτροπή οποιουδήποτε συμβιβασμού με το «ψευδοκράτος» - με αποτέλεσμα τον εγκλωβισμό της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής στα σημερινά αδιέξοδα.
ΜΥΘΟΣ 8ος
"Οι εθνικιστικοί κύκλοι της ΠΓΔΜ απειλούν άμεσα την ασφάλεια κι εδαφική ακεραιότητα της Β. Ελλάδας. "
Η ύπαρξη εθνικιστών σε οποιαδήποτε χώρα είναι κάτι το αυτονόητο. Εντελώς διαφορετικό ζήτημα είναι η πραγματική επικινδυνότητά τους. Στην περίπτωση της ΠΓΔΜ, πολύς λόγος έγινε το 1991-93 για την αλυτρωτική συνθηματολογία του δεύτερου σε μέγεθος κόμματος της χώρας, του ΒΜΡΟ. Στην πραγματικότητα, όπως αποκαλύφθηκε αργότερα από τον τοπικό τύπο, η ηγεσία του ΒΜΡΟ ήδη από το 1992 βρισκόταν σε επαφή με τις ελληνικές μυστικές υπηρεσίες -και συγκεκριμένα με τον ειδικό απεσταλμένο του Μητσοτάκη, στρατηγό Γρυλλάκη («Ιός» 22.12.2001).
Οταν το 1998 το ΒΜΡΟ ανέλαβε τη διακυβέρνηση της ΠΓΔΜ, ακολούθησε έτσι πιο «ενδοτική» πολιτική απ' ό,τι οι προκάτοχοί του (ξεπούλημα στρατηγικών βιομηχανιών στο ελληνικό κεφάλαιο, κ.λπ.). Σύμφωνα με το «Βήμα» (3.6.2001), σύμβουλος του «εθνικιστή» πρωθυπουργού Γκεοργκίεφσκι «στις διαβουλεύσεις με την Αθήνα για την ονομασία» δεν ήταν άλλος από το Σταμάτη Μαλέλη -τον ίδιο άνθρωπο που, ως υπάλληλος του ελληνικού προξενείου, είχε ξεκινήσει το 1992 τις επαφές Γρυλλάκη-ΒΜΡΟ!
Απομένει το ζήτημα των εθνικιστικών αναφορών σε σχολικά βιβλία της ΠΓΔΜ. Κάποιες είναι όντως αλυτρωτικές, ενώ άλλες απλώς διαφέρουν από τη δική μας εικόνα για την ιστορία της περιοχής. Για την αντιμετώπιση του προβλήματος, που έχει ευρύτερες βαλκανικές διαστάσεις, υπάρχουν διακρατικές επιτροπές επιφορτισμένες με την αμοιβαία εκκαθάριση των σχολικών βιβλίων από κηρύγματα μίσους και σοβινιστικές υπερβολές.
Προϋπόθεση της δουλειάς τους συνιστά, ωστόσο, η απουσία έντασης μεταξύ των ενδιαφερόμενων χωρών.
ΜΥΘΟΣ 9ος
"Στην επικράτεια της ΠΓΔΜ ζει μια ευμεγέθης ελληνική μειονότητα."
Πρόκειται για ανυπόστατη κατασκευή που δεν στηρίζεται σε κανένα πραγματικό δεδομένο. Το αρχικό έναυσμα δόθηκε από μια σφυγμομέτρηση του περιοδικού «PULS» (1991) κατά την οποία, σε περίπτωση διάλυσης της ΠΓΔΜ, ένα 10,88 % των ερωτηθέντων θα προτιμούσε να ζήσει στην Ελλάδα κι όχι σε κάποια άλλη γειτονική χώρα -προτίμηση που από ελληνικά ΜΜΕ (και το Α2 του ΓΕΣ) ερμηνεύθηκε σαν εκδήλωση ελληνικής εθνικής συνείδησης!
Ακολούθησε η πανηγυρική υποδοχή της προκήρυξης μιας «Οργάνωσης Ελληνικής Εθνικής Μειονότητας» (19.2.93), που σύντομα αποδείχθηκε κατασκεύασμα του εγχώριου «Στόχου». Οπως επισημαίνει και ο Κωφός, η όλη παραφιλολογία (στην οποία μετείχε ακόμη και η υφυπουργός Εξωτερικών Βιργινία Τσουδερού, ανεβάζοντας μάλιστα το ποσοστό της «ελληνικής μειονότητας» σε 18,6) «ενίσχυε την εντύπωση σε τρίτους ότι η Ελλάδα αναζητεί ή κατασκευάζει ερείσματα για επέμβαση στη γειτονική χώρα».
ΜΥΘΟΣ 10ος
"Η στάση της Αθήνας απέναντι στα Σκόπια υπήρξε σταθερά ενδοτική και καθόλου απειλητική. "
Στην πραγματικότητα, ο ελληνικός εθνικισμός φλέρταρε σοβαρά με την ιδέα της διάλυσης του «ψευδοκράτους». Εκτός από χιλιάδες διαδηλωτές που πλημμύρισαν τους δρόμους της Αθήνας ζητώντας «σπάσιμο των συνόρων» και «σύνορα με τη Σερβία» (10.12.92), τη «στρατιωτική πίεση» και το διαμελισμό της ΠΓΔΜ υποστήριξαν επίσης δημόσια προσωπικότητες όπως ο Στέλιος Παπαθεμελής, ο Χρύσανθος Λαζαρίδης, ο Κων/νος Βακαλόπουλος, ο Σαράντος Καργάκος, ο Χρήστος Πασσαλάρης ή ο τέως πρόεδρος Χρήστος Σαρτζετάκης. Στον αθηναϊκό τύπο δημοσιεύθηκαν σενάρια προέλασης του ελληνικού στρατού στο έδαφος της ΠΓΔΜ («Βήμα» 15.12.91 και 31.5.92), ακόμη και χάρτης με τις προτάσεις του ΓΕΕΘΑ για τα νέα σύνορα της Ελλάδας («Εθνος» 7.12.92).
Σ' ένα άλλο επίπεδο, ο ΥΠΕΞ Σαμαράς βάσισε μεγάλο μέρος της στρατηγικής του στην προοπτική αποσύνθεσης και κατάρρευσης του «κρατιδίου» (χάρη και στο πρώτο άτυπο ελληνικό εμπάργκο του 1992), ενώ γνωστές είναι οι διαβουλεύσεις με τους Μιλόσεβιτς και Ντράσκοβιτς για ελληνοσερβική «μοιρασιά» της ΠΓΔΜ.
Τέλος, διαφορετικής τάξης σχεδιασμοί για την «προληπτική» κατάληψη μιας «υγειονομικής ζώνης» εντός της ΠΓΔΜ σε περίπτωση επέκτασης των εκεί διακοινοτικών ταραχών συζητήθηκαν επίσημα στην αρμόδια επιτροπή της Βουλής τον Αύγουστο του 2001.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔΕΚΑ ΜΥΘΟΙ ΓΙΑ ΤΟ ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟ
ΜΥΘΟΣ 1ος
"Η ονομασία «Μακεδόνες» των βορείων γειτόνων μας πρωτοεμφανίζεται το 1943-44 και αποτελεί κατασκεύασμα του Τίτο"
Στην πραγματικότητα η επίμαχη ονομασία χρησιμοποιείται ήδη από τα μέσα του ΙΘ' αι., όταν πρώτη φορά ετέθη δημόσια το ζήτημα του εθνικού χαρακτήρα των σλαβόφωνων χριστιανών της ευρύτερης Μακεδονίας. Οι τελευταίοι δηλώνουν «Μακεδόνες» την ίδια στιγμή που διαπραγματεύονται την υποστήριξή τους στην ελληνική, βουλγαρική ή σερβική εθνική ιδέα.
Τυπικό δείγμα, το κήρυγμα του (πρώην κομιτατζή και εν συνεχεία μακεδονομάχου) καπετάν Κώττα προς τους προεστούς των Κορεστίων, όπως καταγράφηκε από τον αυτόπτη Παύλο Μελά: «Ημείς οι Μακεδόνες διά ν' αποκτήσωμεν ελευθερίαν έχομεν δύο δρόμους ν' ακολουθήσωμεν. Ο ένας πηγαίνει εις την Βουλγαρίαν, ο άλλος πηγαίνει εις την Ελλάδα» (Ναταλία Μελά, «Παύλος Μελάς», Αθήνα 1964, σ. 242). Καθώς η παραπάνω ομιλία έγινε στη γλώσσα που ο ίδιος ο Μελάς αποκαλεί «μακεδονικά», οι κατά Κώτταν «Μακεδόνες» αυτοαποκαλούνταν -προφανώς- «Μακεντόντσι».
Δεν πρόκειται για τη μοναδική καταγραφή του είδους. Κατά την είσοδό τους στις ΗΠΑ, την πρώτη δεκαετία του 20ού αι., πολλοί σλαβόφωνοι μετανάστες απαντούν στο ερώτημα ποια είναι η «φυλή» ή ο «λαός» τους με τη λέξη «Μακεδόνας». Οι σχετικές καταχωρήσεις είναι ηλεκτρονικά προσπελάσιμες, στην πρωτότυπη μορφή τους, στην ιστοσελίδα του Ελις Αϊλαντ.
Ενδιαφέρουσα είναι η προβολή αυτού του αυτοπροσδιορισμού από την ελληνική προπαγάνδα της εποχής, που από τη «μακεδονικότητα» των σλαβοφώνων έσπευδε να συναγάγει την «ελληνικότητά» τους. «Και αυταί αι παραδόσεις των βουλγαροφώνων Ελλήνων εισίν ελληνικαί, ως και το παρ' αυτοίς αίσθημα της εθνότητος, διότι αυτοί εαυτούς Μακεδόνας ονομάζουσιν, ουδέποτε δε χρώνται τη λέξει Βούλγαρος» διαβάζουμε, π.χ. στον εθνογραφικό χάρτη του Στάνφορντ (1877), που είχε συνταχθεί από τον έλληνα διπλωμάτη Ιωάννη Γεννάδιο. Τρεις δεκαετίες αργότερα, ο Δημήτριος Φιλιππίδης τονίζει κι αυτός ότι «οι χριστιανοί κάτοικοι, άνευ διακρίσεως οι τε Ελληνες και οι σχισματικοί, ονομάζουσιν εαυτούς υπό το γενικόν όνομα "Μακεδόνας"» («Η Μακεδονία», Εν Αθήναις 1906, σ. 30).
Το 1905, τέλος, ο επίσημος χαρτογράφος του ελληνικού μηχανισμού λοχαγός Πάτροκλος Κοντογιάννης, εισηγείται υπηρεσιακά την ενιαία χρήση του όρου «Μακεδόνες» για τους σλαβόφωνους χριστιανούς της ευρύτερης περιοχής, αναφερόμενος σε «Μακεδόνας ελληνίζοντας» και «Μακεδόνας βουλγαρίζοντας» και υποστηρίζοντας ότι «η εθνότης είναι η αυτή και εις τας δύο ταύτας κατηγορίας, ήτοι η Μακεδονική» (βλ. «Ιός» 5.6.05).
Η τάση διακριτού αυτοπροσδιορισμού ενισχύθηκε προοδευτικά ως απάντηση στις αιματηρές προσηλυτιστικές εκστρατείες Βουλγάρων, Ελλήνων και Σέρβων. Η πρώτη πανηγυρική διατύπωση της συγκρότησης ενός σύγχρονου, σλαβικού «μακεδονικού έθνους» γίνεται το 1903 από τον (γεννημένο στην Πέλλα των Γιαννιτσών) Κάρστε Μισίρκωφ. Για τις αντίστοιχες αποκρυσταλλώσεις στη βάση των τοπικών κοινωνιών, αποκαλυπτική είναι η διαπίστωση του Στράτη Μυριβήλη το 1917: «Αυτοί εδώ οι χωριάτες», γράφει για τους οικοδεσπότες του στη Βελούσινα, «δε θέλουν νάναι μήτε "Μπουλγκάρ", μήτε "Σρρπ", μήτε "Γκρρτς". Μοναχά "Μακεντόν ορτοντόξ"» («Η ζωή εν τάφω», 1η έκδοση [1924], επανέκδ. Αθήνα 1991, σ. 104-5).
Ολα αυτά, μερικές δεκαετίες τουλάχιστον πριν ο Τίτο κάνει τη δημόσια εμφάνισή του στην πολιτική σκηνή των Βαλκανίων.
ΜΥΘΟΣ 2ος
"Η εδαφική επικράτεια της ΠΓΔΜ βρίσκεται ως επί το πλείστον εκτός «ιστορικής» Μακεδονίας."
Στην πραγματικότητα, όπως ο ίδιος ο εθνικός μας ιστορικός Κων/νος Παπαρρηγόπουλος επισημαίνει σε υπηρεσιακή έκθεσή του το 1885, ολόκληρη η σημερινή ΠΓΔΜ περιλαμβάνεται στα όρια της αρχαίας Μακεδονίας (επί Φιλίππου). Η πολυδιαφημισμένη διάκριση της μείζονος Μακεδονίας σε «γεωγραφική» και «ιστορική» δεν είναι αντίθετα παρά ένα τέχνασμα του τότε ελληνικού υπ.Εξ., με σκοπό την αυθαίρετη ταύτιση της Μακεδονίας με «το μέρος εκείνο της χώρας ταύτης εις το οποίον ο Ελληνισμός δύναται να παρασταθή επικρατών».
Ο Παπαρρηγόπουλος αρνήθηκε να δεχτεί τις σχετικές εισηγήσεις, τονίζοντας πως «επ' ουδεμιάς ιστορικής βάσεως δυνάμεθα να στηρίξωμεν νέαν της Μακεδονίας οριοθέτησιν» και προειδοποιώντας ότι «ουδείς ήθελε αποδεχθή» διεθνώς τον «νέον γεωγραφικόν όρον» που κατασκεύασε η ελληνική πολιτική ηγεσία για τις βορειότερες μακεδονικές περιοχές. Παρ' όλο που τότε δεν ακούστηκε, η Ιστορία έμελλε να τον δικαιώσει: η μετονομασία της Βόρειας Μακεδονίας σε «Δαρδανία» παρέμεινε ένα σόφισμα για εσωτερική κατανάλωση, χωρίς οποιοδήποτε αντίκρισμα στη διεθνή επιστημονική και διπλωματική σκηνή -ούτε καν καθολική αποδοχή από τους εν Ελλάδι μακεδονολογούντες.
ΜΥΘΟΣ 3ος
»Το πραγματικό ιστορικό όνομα της ΠΓΔΜ είναι «Βαρντάρσκα Μπανοβίνα».»
Στην πραγματικότητα, η ονομασία αυτή χρησιμοποιήθηκε απ' το γιουγκοσλαβικό κράτος 12 χρόνια όλα κι όλα (1929-1941) και μάλιστα κάτω από συνθήκες που επιβεβαιώνουν πανηγυρικά τον τεχνητό χαρακτήρα της.
Οταν η στρατιωτική δικτατορία του βασιλιά Αλέξανδρου επιχείρησε το 1929 να εξαλείψει τις εθνότητες της χώρας συγχωνεύοντάς τις σε ένα ενιαίο «γιουγκοσλαβικό» έθνος υπό σερβική ηγεμονία, όλες οι «ιστορικές» περιφέρειες της Γιουγκοσλαβίας αντικαταστάθηκαν από Διοικήσεις («Μπανοβίνες») με τα ονόματα των τοπικών ποταμών. Η αλλαγή παγιώθηκε με το σύνταγμα του 1931 (άρθρο 83) και αντιμετωπίστηκε ειρωνικά από το διεθνή τύπο της εποχής.
Αν πάρουμε στα σοβαρά αυτή τη διοικητική διαίρεση, τότε εκτός από (γιουγκοσλαβική) Μακεδονία δεν υπάρχουν επίσης Σλοβενία (αλλά «Ντράβσκα» Μπανοβίνα), Κροατία («Σάβσκα» και «Πριμόρσκα» Μπανοβίνα), Μαυροβούνιο («Ζέτσκα» Μπανοβίνα), Βοσνία-Ερζεγοβίνη («Ντρίνσκα» και «Βρμπάσκα» Μπανοβίνα), Βοϊβοδίνα («Ντουνάβσκα» Μπανοβίνα) και -φυσικά- ούτε Σερβία («Μοράβσκα» Μπανοβίνα). Η γελοιότητα του όλου επιχειρήματος, που προπαγανδίστηκε κι από επίσημα χείλη (Παπαθεμελής), είναι παραπάνω από προφανής.
ΜΥΘΟΣ 4ος
"Ονομασία των βορείων γειτόνων μας ως «Μακεδονία» συνεπάγεται αλυτρωτικές βλέψεις εις βάρος της Ελληνικής Μακεδονίας. "
Στην πραγματικότητα, οι παλιότερες εδαφικές διεκδικήσεις εις βάρος της ελληνικής Μακεδονίας ουδέποτε στηρίχτηκαν σε «ονοματολογικές» παρανοήσεις. Κεντρικό επιχείρημα της Βουλγαρίας και της τιτοϊκής Γιουγκοσλαβίας (πριν από το 1950) ήταν η συνεχιζόμενη παρουσία μιας συμπαγούς σλαβόγλωσσης μειονότητας σε περιοχές της ελληνικής Μακεδονίας ή τα «ιστορικά δίκαια» που (υποτίθεται ότι) συνεπαγόταν η πληθυσμιακή σύνθεση της περιοχής πριν από τους Βαλκανικούς Πολέμους και την εγκατάσταση των προσφύγων της Μικρασίας.
Ακόμη κι αν η ΠΓΔΜ μετονομαζόταν «Δαρδανία», αυτό δεν θα εξαφάνιζε τις αναφορές των εκεί εθνικιστών σε «αλύτρωτους Δαρδανούς» της Β. Ελλάδας. Στη δε χώρα μας, θα γινόμασταν απλώς μάρτυρες της μετάλλαξης των «σλαβόφωνων Ελλήνων» σε «δαρδανόφωνους».
Της μόδας μέχρι το Β' Παγκόσμιο Πόλεμο υπήρξε επίσης η «γεωπολιτική» επιχειρηματολογία («δικαίωμα» των εθνών να «αναζητήσουν» καλλιεργήσιμα εδάφη, θαλάσσιες οδούς κ.λπ.). Παρόμοια επιχειρήματα πρόβαλε τότε κι η επίσημη Αθήνα, ζητώντας επέκταση των ελληνικών συνόρων προς βορρά. Σήμερα, τέτοιοι ισχυρισμοί θεωρούνται από το Διεθνές Δίκαιο απαράδεκτοι, ενώ η ύπαρξη και προστασία των κατά τόπους μειονοτήτων έχει πλήρως αποσυνδεθεί από εδαφικές «διευθετήσεις».
ΜΥΘΟΣ 5ος
"Η (φαντασιακή) σχέση των Σλαβομακεδόνων με τους αρχαίους Μακεδόνες είναι μια ιστορική πλαστογραφία που χαλκεύθηκε από τα Σκόπια στα μεταπολεμικά χρόνια."
Στην πραγματικότητα, η υποτιθέμενη καταγωγή των σλαβόφωνων από τους αρχαίους Μακεδόνες υπήρξε αγαπημένο θέμα της ελληνικής προπαγάνδας, ήδη από τα μέσα του ΙΘ' αι.
Το πιστοποιούν σλαβόγλωσσα έντυπα που οι μακεδονομάχοι μοίραζαν στον τοπικό πληθυσμό, όπως η «Διακήρυξη του Ελληνομακεδονικού Συλλόγου της Αθήνας για τους αδελφούς μας Μακεδόνες» (1905) ή οι υποτιθέμενες «Προφητείες του Μεγαλέξανδρου» (1907). Ανάλογες θεωρίες συναντάμε και σε προφορικά κηρύγματα προς τους σλαβόφωνους χωρικούς (Στ. Ράπτης «Ιστορία του Μακεδονικού Αγώνος», Εν Αθήναις 1910, σ. 168). Πασίγνωστη είναι τέλος η αναγόρευση της σλαβομακεδονικής σε μετεξέλιξη της «ομηρικής» γλώσσας των αρχαίων Μακεδόνων από λογίους της εποχής (Τσιούλκας, Μπουκουβάλας κ.ά.), τα πονήματα των οποίων βρίσκουν μέχρι σήμερα ανταπόκριση σε ελληνικούς εθνικιστικούς κύκλους.
Εξίσου παλιά είναι η οικειοποίηση αυτής της «ιστορικής» επιχειρηματολογίας από τους ίδιους τους σλαβόφωνους Μακεδόνες -είτε αυτοί συντάσσονταν με τον ελληνικό εθνικισμό είτε όχι. Προξενική έκθεση του 1871 καταγράφει το στολισμό του «σλαβοβουλγαρικού» βιβλιοπωλείου των Βιτωλίων με την εικόνα του Μεγαλέξανδρου, ενώ το 1902 κομιτατζήδες κηρύσσουν πως «θέλουν να αναζωώσουν τον Μέγαν Αλέξανδρον» και το κράτος του. Την ίδια χρονιά, σλαβόφωνος πράκτορας του ελληνικού μηχανισμού καυτηριάζει δημόσια τους συμπατριώτες του που «πλανώνται πλάνην μεγάλην φρονούντες ότι είνε δυνατόν να είνε απόγονοι συγχρόνως τε του Μεγάλου Αλεξάνδρου και του Κρούμου» (Γ. Π. Κώνστας, «Ενέργειαι και δολοφονικά όργια του βουλγαρικού κομιτάτου», Εν Αθήναις 1902, σ. ιθ').
Παρά την οφθαλμοφανή αυθαιρεσία του, το όλο «γενεαλογικό» σχήμα έχει συνεπώς τη δική του προϊστορία. Στο κάτω κάτω, τι φταίνε αυτοί αν πήραν τοις μετρητοίς όσα τους κανοναρχούσαν οι «δικοί μας» φωστήρες;
Διαφορετικής τάξης ζήτημα αποτέλεσε η υιοθεσία του «Ηλιου της Βεργίνας» ως εθνικού εμβλήματος της ΠΓΔΜ το 1992. Ευθύς εξαρχής ήταν προφανές πως επρόκειτο για (εσπευσμένη) κατασκευή ενός διαπραγματευτικού χαρτιού προς ανταλλαγή, ενόψει μελλοντικού διακανονισμού. Το αποδεικνύει όχι μόνο η άνετη απεμπόλησή του το 1995, αλλά και η προνοητικότητα της ηγεσίας των Σκοπίων να απεικονίσει έναν διαφορετικό «ήλιο» στα κέρματα που έκοψε το 1993.
ΜΥΘΟΣ 6ος
"Το ελληνικό κράτος αδιαφόρησε επί μισόν αιώνα για τις κινήσεις των Σκοπίων. "
Στην πραγματικότητα, όπως εξηγεί σε απολογιστικό του κείμενο ο επίσημος ιστορικός του Μακεδονικού (κι εμπειρογνώμονας του ΥΠΕΞ επί τρεις τουλάχιστον δεκαετίες), Ευάγγελος Κωφός, «για τη διπλωματική μας Υπηρεσία, το θεωρούμενο από πολλούς ως "ανύπαρκτο θέμα" ήταν ένα πολύ υπαρκτό και ακανθώδες πρόβλημα. Υπήρξαν περίοδοι κατά τις οποίες το 50% των εισερχομένων ημερησίως εγγράφων στο αρμόδιο Βαλκανικό Τμήμα του Υπουργείου αναφέρονταν άμεσα ή έμμεσα στο Μακεδονικό».
Η σχετική παρανόηση οφείλεται στην επιλογή της ελληνικής πολιτικής ηγεσίας να θεωρεί το θέμα επισήμως «ανύπαρκτο», επιβάλλοντας αυτή τη γραμμή στα ελληνικά ΜΜΕ.
Ο Κων/νος Καραμανλής (ο παλιότερος) δεν είχε π.χ. κανένα πρόβλημα να εξηγήσει το 1980 στο γιουγκοσλάβο ομόλογό του, Μιγιάτοβιτς, πώς υποχρέωσε τον ελληνικό τύπο ν' αποσιωπήσει την απάντηση του γιουγκοσλαβικού ΥΠΕΞ σε ερώτηση «ενός δικού μας ανόητου δημοσιογράφου για το Μακεδονικό» («Αρχείο Καραμανλή», τ. 12ος, σ. 61).
Η αιτία αυτής της διατεταγμένης αυτολογοκρισίας δεν είναι δύσκολο να εντοπιστεί. Χάρη στη (μυστική) ελληνογιουγκοσλαβική «συμφωνία κυρίων» του 1962 για εκατέρωθεν αποχή από οποιαδήποτε δημόσια ανακίνηση του Μακεδονικού, το ελληνικό κράτος μπόρεσε να οργανώσει -χωρίς διεθνείς περιπλοκές- ένα εκτεταμένο πρόγραμμα αφομοίωσης της σλαβόφωνης μειονότητας του βορειοελλαδικού χώρου. Σε αντάλλαγμα αποδέχθηκε de facto την ύπαρξη της Σ. Δ. Μακεδονίας, όπως πιστοποιεί η αναγραφή της ονομασίας σε ΦΕΚ όλων των μεταπολεμικών κυβερνήσεων.
ΜΥΘΟΣ 7ος
"Η ηγεσία των Σκοπίων υπήρξε σταθερά αδιάλλακτη στο ζήτημα του ονόματος, απορρίπτοντας κάθε συμβιβαστική λύση."
Στην πραγματικότητα, η ελληνική κυβέρνηση φρόντισε να απορρίψει πρώτη όλες τις εκδοχές σύνθετης ονομασίας που πρότειναν το 1992-93 οι μεσολαβητές της Ε.Ε. και του ΟΗΕ, όπως «Νέα Μακεδονία» (1.4.92) και «Nova Makedonija» (28.5.93).
Η δεύτερη απορρίφθηκε επίσημα (και) από τον Γκλιγκόροφ, μια μέρα όμως μετά το Μητσοτάκη.
Το ίδιο συνέβη και με τις βολιδοσκοπήσεις σε διμερές επίπεδο. Το Μάρτιο του 1992, κατά τη συνδιάσκεψη «Ελσίνκι-2» της ΔΑΣΕ, ο ΥΠΕΞ της ΠΓΔΜ Μάλεφσκι παρέδωσε σε μέλη της ελληνικής αντιπροσωπείας κατάλογο με πέντε εκδοχές σύνθετης ονομασίας («Μακεδονία του Βαρδάρη», «Βόρεια Μακεδονία» κ.λπ.) παροτρύνοντας σε άμεση από κοινού επίλυση του προβλήματος. Η ελληνική πλευρά απέρριψε το διάβημα με τη δικαιολογία ότι «η στιγμή δεν ήταν κατάλληλη». Τις ίδιες μέρες κλιμακώθηκε η εκστρατεία του (τότε) έλληνα ΥΠΕΞ, Αντώνη Σαμαρά, για αποτροπή οποιουδήποτε συμβιβασμού με το «ψευδοκράτος» - με αποτέλεσμα τον εγκλωβισμό της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής στα σημερινά αδιέξοδα.
ΜΥΘΟΣ 8ος
"Οι εθνικιστικοί κύκλοι της ΠΓΔΜ απειλούν άμεσα την ασφάλεια κι εδαφική ακεραιότητα της Β. Ελλάδας. "
Η ύπαρξη εθνικιστών σε οποιαδήποτε χώρα είναι κάτι το αυτονόητο. Εντελώς διαφορετικό ζήτημα είναι η πραγματική επικινδυνότητά τους. Στην περίπτωση της ΠΓΔΜ, πολύς λόγος έγινε το 1991-93 για την αλυτρωτική συνθηματολογία του δεύτερου σε μέγεθος κόμματος της χώρας, του ΒΜΡΟ. Στην πραγματικότητα, όπως αποκαλύφθηκε αργότερα από τον τοπικό τύπο, η ηγεσία του ΒΜΡΟ ήδη από το 1992 βρισκόταν σε επαφή με τις ελληνικές μυστικές υπηρεσίες -και συγκεκριμένα με τον ειδικό απεσταλμένο του Μητσοτάκη, στρατηγό Γρυλλάκη («Ιός» 22.12.2001).
Οταν το 1998 το ΒΜΡΟ ανέλαβε τη διακυβέρνηση της ΠΓΔΜ, ακολούθησε έτσι πιο «ενδοτική» πολιτική απ' ό,τι οι προκάτοχοί του (ξεπούλημα στρατηγικών βιομηχανιών στο ελληνικό κεφάλαιο, κ.λπ.). Σύμφωνα με το «Βήμα» (3.6.2001), σύμβουλος του «εθνικιστή» πρωθυπουργού Γκεοργκίεφσκι «στις διαβουλεύσεις με την Αθήνα για την ονομασία» δεν ήταν άλλος από το Σταμάτη Μαλέλη -τον ίδιο άνθρωπο που, ως υπάλληλος του ελληνικού προξενείου, είχε ξεκινήσει το 1992 τις επαφές Γρυλλάκη-ΒΜΡΟ!
Απομένει το ζήτημα των εθνικιστικών αναφορών σε σχολικά βιβλία της ΠΓΔΜ. Κάποιες είναι όντως αλυτρωτικές, ενώ άλλες απλώς διαφέρουν από τη δική μας εικόνα για την ιστορία της περιοχής. Για την αντιμετώπιση του προβλήματος, που έχει ευρύτερες βαλκανικές διαστάσεις, υπάρχουν διακρατικές επιτροπές επιφορτισμένες με την αμοιβαία εκκαθάριση των σχολικών βιβλίων από κηρύγματα μίσους και σοβινιστικές υπερβολές.
Προϋπόθεση της δουλειάς τους συνιστά, ωστόσο, η απουσία έντασης μεταξύ των ενδιαφερόμενων χωρών.
ΜΥΘΟΣ 9ος
"Στην επικράτεια της ΠΓΔΜ ζει μια ευμεγέθης ελληνική μειονότητα."
Πρόκειται για ανυπόστατη κατασκευή που δεν στηρίζεται σε κανένα πραγματικό δεδομένο. Το αρχικό έναυσμα δόθηκε από μια σφυγμομέτρηση του περιοδικού «PULS» (1991) κατά την οποία, σε περίπτωση διάλυσης της ΠΓΔΜ, ένα 10,88 % των ερωτηθέντων θα προτιμούσε να ζήσει στην Ελλάδα κι όχι σε κάποια άλλη γειτονική χώρα -προτίμηση που από ελληνικά ΜΜΕ (και το Α2 του ΓΕΣ) ερμηνεύθηκε σαν εκδήλωση ελληνικής εθνικής συνείδησης!
Ακολούθησε η πανηγυρική υποδοχή της προκήρυξης μιας «Οργάνωσης Ελληνικής Εθνικής Μειονότητας» (19.2.93), που σύντομα αποδείχθηκε κατασκεύασμα του εγχώριου «Στόχου». Οπως επισημαίνει και ο Κωφός, η όλη παραφιλολογία (στην οποία μετείχε ακόμη και η υφυπουργός Εξωτερικών Βιργινία Τσουδερού, ανεβάζοντας μάλιστα το ποσοστό της «ελληνικής μειονότητας» σε 18,6) «ενίσχυε την εντύπωση σε τρίτους ότι η Ελλάδα αναζητεί ή κατασκευάζει ερείσματα για επέμβαση στη γειτονική χώρα».
ΜΥΘΟΣ 10ος
"Η στάση της Αθήνας απέναντι στα Σκόπια υπήρξε σταθερά ενδοτική και καθόλου απειλητική. "
Στην πραγματικότητα, ο ελληνικός εθνικισμός φλέρταρε σοβαρά με την ιδέα της διάλυσης του «ψευδοκράτους». Εκτός από χιλιάδες διαδηλωτές που πλημμύρισαν τους δρόμους της Αθήνας ζητώντας «σπάσιμο των συνόρων» και «σύνορα με τη Σερβία» (10.12.92), τη «στρατιωτική πίεση» και το διαμελισμό της ΠΓΔΜ υποστήριξαν επίσης δημόσια προσωπικότητες όπως ο Στέλιος Παπαθεμελής, ο Χρύσανθος Λαζαρίδης, ο Κων/νος Βακαλόπουλος, ο Σαράντος Καργάκος, ο Χρήστος Πασσαλάρης ή ο τέως πρόεδρος Χρήστος Σαρτζετάκης. Στον αθηναϊκό τύπο δημοσιεύθηκαν σενάρια προέλασης του ελληνικού στρατού στο έδαφος της ΠΓΔΜ («Βήμα» 15.12.91 και 31.5.92), ακόμη και χάρτης με τις προτάσεις του ΓΕΕΘΑ για τα νέα σύνορα της Ελλάδας («Εθνος» 7.12.92).
Σ' ένα άλλο επίπεδο, ο ΥΠΕΞ Σαμαράς βάσισε μεγάλο μέρος της στρατηγικής του στην προοπτική αποσύνθεσης και κατάρρευσης του «κρατιδίου» (χάρη και στο πρώτο άτυπο ελληνικό εμπάργκο του 1992), ενώ γνωστές είναι οι διαβουλεύσεις με τους Μιλόσεβιτς και Ντράσκοβιτς για ελληνοσερβική «μοιρασιά» της ΠΓΔΜ.
Τέλος, διαφορετικής τάξης σχεδιασμοί για την «προληπτική» κατάληψη μιας «υγειονομικής ζώνης» εντός της ΠΓΔΜ σε περίπτωση επέκτασης των εκεί διακοινοτικών ταραχών συζητήθηκαν επίσημα στην αρμόδια επιτροπή της Βουλής τον Αύγουστο του 2001.
ΤΑ ΣΕΝΤΟΝΙΑ ΓΙΑΤΙ ΤΑ ΡΙΧΝΕΤΕ ΡΕ ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΔΕΣ; ΓΙΑ ΝΑ ΑΠΑΞΙΩΣΕΤΕ ΤΟ ΒLOG; Ή ΜΗΠΩΣ ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΑΝΤΕΧΕΤΕ ΣΤΟΝ ΔΙΑΟΛΟΓΟ. ΤΙΠΟΤΑ ΜΑΛΑΚΕΣ ΑΠΟ ΑΛΛΑ BOGS ΠΟΥ ΤΑ ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΕΙΤΕ ΕΣΕΙΣ ΚΑΙ ΔΥΟ-ΤΡΙΕΣ ΜΟΝΟ ΜΑΛΑΚΕΣ ΘΑ ΕΙΣΤΕ. Α ΕΙ ΣΤΟ ΔΙΑΟΛΟ ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΔΕΣ!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήindex
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ κρίση της δημοκρατίας στην Ελλάδα
και τα φαντάσματα του παρελθόντος
Μια όψη του press-gr από τον ΑΓΙΟ
Η διαπίστωση ότι η βελτίωση του επιπέδου διαβίωσης δεν συνδέεται απαραίτητα με την εμβάθυνση της δημοκρατίας στην Ευρώπη, έχει προκαλέσει βαθειά ανησυχία σε πολλούς ευρωπαίους πολιτικούς και πολιτικούς επιστήμονες.
Στην Ελλάδα ο προβληματισμός αυτός βρίσκεται ακόμη σε πρώιμο στάδιο, ενώ δέχεται την ανάσχεση από έναν διαρκώς επεκτεινόμενο συντηρητισμό, ο οποίος μοιάζει να διανοίγει διαύλους για τον δεξιό και αριστεριστικό εκφασισμό της κοινωνίας.
Συμπτώματα του φαινομένου μπορεί να διαπιστώσει εν αφθονία ο παρατηρητής και σε τούτο τον διαδικτυακό χώρο.
Η εμφανής αδυναμία ανάπτυξης ενός σεβαστού από όλους, αξιόπιστου, λειτουργικού, διαφανούς και απροκατάληπτου συστήματος διοίκησης, οδηγεί αρκετούς στο συμπέρασμα ότι αιτία του κακού είναι η δημοκρατία ή η μετα-δημοκρατία ή τα προβληματικά γονίδια του Έλληνα σε συνάρτηση με τα ακραία καιρικά φαινόμενα.
Ο έλεγχος των ΜΜΕ από ένα κλειστό σύστημα συμφερόντων (νταβάδες), σύμφωνα με την ίδια λογική, οφείλεται στην κυριαρχία κάποιων κακών ανθρώπων που εκμεταλλεύονται το νεοφιλελεύθερο καθεστώς που επικρατεί και κακομεταχειρίζονται ( εκβιάζουν) το πολιτικό προσωπικό, στήνοντας το μελλοντικό πολιτικό σκηνικό σύμφωνα με τα συμφέροντα τους.
Το αβίαστο συμπέρασμα που προκύπτει, από αυτή τη λογική, έχει διατυπωθεί, πολυποίκιλα, σε αυτό το blog: Μόνο η κυβέρνηση και ο Καραμανλής θέλουν το καλό μας, ενώ οι δημοσιογράφοι είναι αργυρώνητα ανδρείκελα των νταβατζήδων που κάνουν κριτική στους φορείς της εξουσίας, για να φθείρουν τις υγιείς πολιτικές δυνάμεις. Η κριτική προς το πολιτικό σύστημα υποδηλώνει την πρόθεση να χειραγωγηθεί η δημοκρατική διαδικασία και να καπελωθεί από τα διαπλεκόμενα συμφέροντα κλπ. Σημειώνουν! Όποιος τολμά να κάνει εμπεριστατωμένη κριτική και δεν αναλώνεται σε γενικές κατάρες και κραυγές απελπισίας για την κατάντια της δημοκρατίας, της ζωής μας, της τσέπης μας και της πατρίδας μας, είναι, κατ’ αυτούς που διακατέχονται από τούτη την αντίληψη, φορέας κακόβουλων ιδεών που εκφράζουν το ρεύμα της Νέας Τάξης και των Εβραιών στο κόσμο.
Μετά από αυτά, είναι έτοιμοι να ρίξουν το ανάθεμα σε οποιονδήποτε εκφράσει πολιτικό λόγο με επιχειρήματα συναρθρωμένα με την διαλεκτική του συστήματος.
Αυτά είναι λεπτομέρειες κατά τη γνώμη τους, αν όχι παραπλανητικές κουβέντες…του αέρα.
Στο απλοϊκό μυαλό τους, όπου εδράζεται ένα κρυπτο- φασιστικό πνεύμα, τα πράγματα είναι απλά: πονάει κεφάλι… κόψει κεφάλι! Γύψος, χειρουργική, εντατικές θεραπείες και σάβανο για τους έχοντες διαφορετικές προσεγγίσεις! Η αγωνία τους για να απαλλαγούν από αυτά τα μιάσματα, είναι έκδηλη. Σπέκουλα, διαβολή και μια μόνιμη τάση για διαστρέβλωση λόγων, θέσεων και συμπεριφορών, χαρακτηρίζουν το οπλοστάσιο αυτών των μονίμως αγανακτισμένων πολιτών, αλλά και των άλλων που ψύχραιμα (!) συκοφαντούν άτομα και φορείς που αποκαλύπτουν ή απομυθοποιούν πολιτικιές στάσεις και την προπαγάνδα των κομματικών συντρόφων ή πατρόνων τους.
Μέσα, λοιπόν, από τη κρίση των δημοκρατικών θεσμών, τους οποίους στρέβλωσε και στρεβλώνει ένα λαϊκίστικο, υποκριτικό με αυταρχικά χαρακτηριστικά πολιτικό σύστημα, ξεπηδάει με τη μορφή της δήθεν, μαζικής, λαϊκής, αντίδρασης ο φασισμός. Η διαρκής διολίσθηση προς τον αυταρχισμό της ΝΔ και η ενθάρρυνση των λαϊκιστών της ακρο-δεξιάς διευκολύνουν την εξάπλωση της φασιστικής κουλτούρας.
Οι φασίστες όλου του κόσμου δεν παράγουν έννοιες, αλλά ασκούνται στη κακοποίηση και στρέβλωση των εννοιών, που ανέπτυξαν τα προοδευτικά κινήματα και η προοδευτική διανόηση.
Κάνει ο προοδευτικός κριτική στο σύστημα για να φέρει τον πολίτη στο κέντρο της πολιτικής διαδικασίας από την περιφέρεια που βρίσκεται, για αντίδραση των λαϊκών μαζών στην απάτη μιλά ο φασίστας.
Η πολιτεία είναι οι πολίτες της λέει ο προοδευτικός και καλεί για συμμετοχή και διαβούλευση στη λήψη αποφάσεων, τη μάχη για την επικράτηση των καθαρών, ορθόδοξων και εθνικών ιδεωδών προκρίνει ο φασίστας.
Νέους θεσμούς άμεσης-δημοκρατικής έκφρασης συλλογίζεται ο προοδευτικός, ισχυρές κυβερνήσεις και επιστροφή σε παραδοσιακούς, ολοκληρωτικούς και αυταρχικούς θεσμούς ονειρεύεται ο φασίστας.
Έλεγχο και απόλυτη διαφάνεια σε όλες τις αποφάσεις ζητά ο προοδευτικός, τη σπέκουλα εναντίον των ελεγκτικών μηχανισμών υιοθετεί ο φασίστας.
Ευθύνες στις προηγούμενες κυβερνήσεις και στη σημερινή, για το φαινόμενο της διαπλοκής και την παραχώρηση των ΜΜΕ στους νταβάδες αποδίδει ο προοδευτικός και απαιτεί ρυθμίσεις και παρεμβάσεις για τον περιορισμό της αυθαιρεσίας και της χυδαιότητας στα κανάλια, την αγανάκτηση και τη μανία του εκδηλώνει ο φασίστας εναντίον των νταβατζήδων, προφασιζόμενος ότι αγνοεί πώς, η κότα έκανε το αυγό και ότι για τη διαπλοκή ελέγχονται αυτοί που προσβάλουν την λαϊκή κυριαρχία, την ψήφο και την εντολή μας – εκείνοι οι πολιτικοί, δηλαδή, και η κυβέρνηση, που προσποιούνται ότι είναι ανίσχυροι, για να ρυθμίσουν προς όφελος του πολίτη και του πολιτισμού μια νοσηρή κατάσταση, την οποία ,φευ, οι ίδιοι συντηρούν χάριν του πάτρωνα τους.
Ο συντηρητισμός από μόνος του δεν είναι φασισμός, όταν όμως μπολιάζεται από την φασιστική κουλτούρα και σαγηνεύεται από τα προνόμια της εξουσίας, τότε ρέπει προς τον αυταρχισμό και αποζητά νομιμοποίηση από φασιστικές αξίες και αστυνομικές πρακτικές.
Υ.Γ: Για τις τυχούσες «αβλεψίες» σε αυτό το άρθρο, ο ΑΓΙΟΣ δεν φέρει καμία απολύτως ευθύνη. Να ζητήσετε τον λόγο από την κ. Αγγελοπούλου!
Σαν δεν ντρέπεστε ελεεινοί συκοφάντες!
Για την αντιγραφή,
SNB
bloopers
Δεν σας πιστευω και δεν σας εμπιστευομαι, γιατι σας ξερω απο παλια. πρακτορακια του κωλου. Και δεν σας φοβαμαι.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕΠΙ ΤΟΥ ΠΙΕΣΤΗΡΙΟΥ
ΑπάντησηΔιαγραφήΠοιό είναι το κοινό όνομα Γιωργάκη και Βενιζέλου ???
ΧΟΝΤΡΟΜΑΛΑΚΑΣ
Καταπληκτικό, έ!!!!!
ΤΟ ΑΝΕΚΔΟΤΟ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ
Tο κατά πόσο πραγματικά οι επισκέπτες σας σέβονται και σας εκτιμούν φαίνεται και από τον αριθμό των σχολίων στο συγκεκριμένο άρθρο.
ΑπάντησηΔιαγραφή10 σχόλια, εκ των οποίων κανένα δεν σας επικροτεί.
Και το post έχει ανέβει εδώ και πολλές ώρες.
Τέλειωσε το press-gr.
Ο κόσμος κατάλαβε ότι δεν είστε ανεξάρτητοι.
Ο κόσμος κατάλαβε ότι παίζεται παιχνίδια και έχετε συμφέροντα.
Ο κόσμος κατάλαβε, συνεπώς, ότι τον κοροϊδεύετε.
Άντε γεια.
Πλέον, επισκέπτομαι το site , μόνο και μόνο, για να δω τι άλλο θα γράψετε! Είναι κρίμα που το άλλοτε αγαπημένο μου press-gr είναι για μένα ότι και η ΑΥΡΙΑΝΗ του ΚΟΥΡΗ.
Κάτι χειρότερο από σκατά.
"ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΗ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΙΑ ΣΤΟ PRESS"
ΑπάντησηΔιαγραφήΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑ...................
ΤΟ ΑΛΛΟ ΜΕ ΤΟΝ ΤΟΤΟ ΤΟ ΞΕΡΕΤΕ?
ΟΥΣΤ ΚΟΠΡΟΣΚΥΛΑ!
RE PAIDIA AS PAEI KAOPOIOS PISO APO TO DHMARXEIO THS A8HNAS NA DEI TI GINETE APO DIAKINHSH NARKOTIKON.
ΑπάντησηΔιαγραφήAS PAEI KAPOIOS STOYS DIPLA DROMOYS NA DEI TI GINETAI.
THS POYTANAS TO KAGGELO.
TA NARKOTIKA PANE SYNEFO MESA STA PODIA MAS.
DEN XREIAZETAI NA EINAI BRADY.
STIS 12:20 TO MESHMERI PERASA KAI TO EMPORIO HTAN STO MEGALEIO TOY.
TA ZONIANA DEN EINAI TIPOTA.
ΛΑΜΟΓΙΑ ΜΗ ΣΥΚΟΦΑΝΤΕΙΤΕ ΤΟ ΠΡΕΣΣ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜΠΟΡΕΙ ΤΑ ΑΡΘΡΑ ΤΟΥ ΝΑ ΜΗΝ ΕΙΝΑΙ
"ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΑ"..
ΑΛΛΑ ΕΠΙΤΡΕΠΕΙ "ΑΣΥΔΟΣΙΑ" ΣΤΑ
ΣΧΟΛΙΑ.
ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΑΔΙΚΟ.
ΜΠΡΑΒΟ ΣΤΟ ΠΡΕΣΣ.
Τέλειωσε το press-gr.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ κόσμος κατάλαβε ότι δεν είστε ανεξάρτητοι.
Ο κόσμος κατάλαβε ότι παίζεται παιχνίδια και έχετε συμφέροντα.
Ο κόσμος κατάλαβε, συνεπώς, ότι τον κοροϊδεύετε.
Άντε γεια.
Πλέον, επισκέπτομαι το site , μόνο και μόνο, για να δω τι άλλο θα γράψετε! Είναι κρίμα που το άλλοτε αγαπημένο μου press-gr είναι για μένα ότι και η ΑΥΡΙΑΝΗ του ΚΟΥΡΗ.
Κάτι χειρότερο από σκατά.
ΜΑΛΑΚΑΚΟ ΠΑΣΟΚΕ ΟΤΑΝ ΤΟ ΠΡΕΣΣ
ΑΠΟΔΟΜΟΥΣΕ ΑΛΟΓΟΣΚΟΥΦΗ,ΗΤΑΝ
ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟ?
ΑΝΤΕ ΓΑΜΗΘΕΙΤΕ ΚΑΚΟΜΑΘΗΜΕΝΟΙ.
ΤΟ ΠΡΕΣΣ ΤΟΥΣ "ΑΠΟΔΟΜΕΙ" ΟΛΟΥΣ..
ΑΛΛΑ ΕΠΙΤΡΕΠΕΙ ΚΑΙ ΣΤΟΥΣ ΣΧΟΛΙΑΣΤΕΣ
ΝΑ "ΑΠΟΔΟΜΟΥΝ" ΤΟ ΠΡΕΣΣ...
Είναι κρίμα που το άλλοτε αγαπημένο μου press-gr είναι για μένα ότι και η ΑΥΡΙΑΝΗ του ΚΟΥΡΗ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΓΡΑΦΕΙ ΤΟ ΠΑΣΟΚΟΣΚΥΛΟ
ΓΙΑΤΙ ΗΤΑΝ "ΑΓΑΠΗΜΕΝΟ" ΣΟΥ ΤΟ ΠΡΕΣΣ? ΛΑΜΟΓΙΟ
ΑΠΑΙΤΕΙΣ ΝΑ ΥΜΝΕΙ ΤΑ ΔΙΚΑ ΣΟΥ
ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΑ?
"ΜΥΘΟΣ 1ος
ΑπάντησηΔιαγραφή"Η ονομασία «Μακεδόνες» των βορείων γειτόνων μας πρωτοεμφανίζεται το 1943-44 και αποτελεί κατασκεύασμα του Τίτο""
Κανείς δεν είπε κάτι τέτοιο. Το 1944 παρουσιάζεται για πρώτη φορά με το όνομα "Δημοκρατία της Μακεδονίας" η σερβική περιφέρεια Vardarska. Έτερον, εκάτερο νομίζω.
"ΜΥΘΟΣ 2ος
"Η εδαφική επικράτεια της ΠΓΔΜ βρίσκεται ως επί το πλείστον εκτός «ιστορικής» Μακεδονίας."
Όποιος τα λέει αυτά, είναι απλώς αγράμματος. Ο Στράβων ορίζει με ακρίβεια την περιοχή Μακεδονία και το σημερινό κρατίδιο των Σκοπίων είναι εντός αυτής. Άλλο αυτό και άλλο να ισχυρίζεται κανείς ότι οι Σλάβοι και Αλβανοί κάτοικοί του έχουν την παραμικρή σχέση προς τους αρχαίους κατοίκους της περιοχής, οι οποίοι ήσαν Έλληνες. Και οι κάτοικοι της σημερινής Αιγύπτου ασφαλώς Αιγύπτιοι ονομάζονται, αλλά ούτε έχουν ούτε ισχυρίστηκαν ότι έχουν την παραμικρή σχέση με τους αρχαίους Αιγυπτίους. Οι δύο περιπτώσεις είναι παρεμφερείς. Απλώς οι Αιγύπτιοι είναι σοβαροί.
"ΜΥΘΟΣ 3ος"
Το Banovina (διοιηκιτική διαίρεση) καθιερώθηκε το 1929. Το όνομα Vardarska όχι. Ή μήπως οι Σέρβοι ονόμαζαν την περιοχή Μακεδονία μετά τον Α' Βαλκανικό Πόλεμο; Προσάρτισαν την περιοχή σαν επαρχία του Σερβικού Βασιλείου υπό τον Πέτρο Α' ως Vardarska.
Τα υπόλοιπα θα τα διαβάσω εν καιρώ.
Μάστορα, καλά σου δασκάλεψαν το μάθημα και αυτό είναι ένα δείγμα για να δουν όλοι πώς δουλεύει η σκοπιανή προπαγάνδα. Έτσι δούλευε Από το 1992 μέχρι σήμερα, όταν η Ελλάδα κοιμόταν τον ύπνο του δικαίου και τώρα εκπλήσσεται, διότι ο κόσμος αναγνωρίζει την "Μακεδονία σαν Μακεδονία. Αν δεν είχε αλυτρωτικές βλέψεις το μόρφωμα, τότε γιατί στα σχολεία του διδάσκονται ότι τα νότια σύνορά του φτάνουν μέχρι την Λάρισα; Γιατί ήθελε να εκδώσει χαρτονόμισμα, το οποίο απεικονίζει τον Λευκό Πύργο;
Γιατί όλες αυτές οι αναφορές στον Αλέξανδρο τον Μακεδόνα (μετονομασία αεροδρομίου, αγάλματα κ.λπ.);
Ο "Μακεδονισμός" είναι ο μόνος συνεκτικός κρίκος για να σας κρατήσει σαν "έθνος", για να δώσει εθνική υπόσταση στο πολυεθνικό σας μόρφωμα, το οποίο είναι υπό διάλυση, ούτως ει άλλως και αυτό το γνωρίζετε εσείς καλύτερα από τον καθένα.
@5:15,
ΑπάντησηΔιαγραφήείσαι βλάκας.
Δε λέω τίποτε άλλο.
Μάθε πρώτα και μετά μίλα.
@7.11,
ΑπάντησηΔιαγραφήείσαι τελειωμένη αδελφή.
Δε λέω τίποτε άλλο.
Ξεκουμπουκώσου πρώτα και μετά μίλα.
ΑΠΟ: ΓΙΩΡΓΑΡΟΣ Ο ΘΑΥΜΑΤΟΠΟΙΟΣ
ΑπάντησηΔιαγραφήΠΡΟΣ:ΖΑΛΙΣΜΕΝΑ ΠΡΑΣΙΝΑ ΚΟΤΟΠΟΥΛΑ
Χ.Α.Α. 30/11/07
5053,87 ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΕΣ ΜΟΝΑΔΕΣ
Ξανά προς τη δόξα τραβά.
Ο Γιώργαρος το έβαλε αμέτι μοχαμέτι
να μας δώσει πίσω , με νόμιμο τόκο
και λογικό κέρδος, ότι, εντελώς
αδελφίστικα μας αρπάξανε τα πράσινα
λαμόγια.
Περίμενα , τώρα που έγινε διόρθωση,
απο 5300 σε 4800, να βγούν οι
γνωστές ΠΑΤΣΑΒΟΥΡΟΦΥΛΛΑΔΕΣ, να
γράψουν πάλι για ΓΑΛΑΖΙΑ ΦΟΥΣΚΑ.
Αλλά δέν το έκαναν , γιατί την άλλη
φορά που γράψανε τέτοιες ΜΑΛΑΚΙΕΣ,
τις βάλανε ΟΛΕΣ, ΜΕΧΡΙ ΚΑΙ ΤΑ @@@@@@ ΣΤΟ ΚΩΛΟ ΤΟΥΣ !!!!!!!
Μόνο εδώ στο blog , κανά δύο πρά-
σινοι αμετανόητοι ζαλισμένοι ΜΑΛΑΚΕΣ , βγήκανε και με ρωτάγανε
που είχα πάει οταν έπεσε στις 4800
ΜΑΛΑΚΕΣ είχα βγεί στις 5300. Τώρα
είμαι ξανά μέσα, θα βγώ στις 5600.
Ρε ΠΑΣΟΚΟΙ , μην ακούτε τα λαμόγια
της Χαρ.Τρικούπη, είναι απατεώνες οι άνθρωποι. Και τι δε λέγανε οι
άνθρωποι, ειδικά αυτή η ανοργασμι-
κή η Βασούλα , για την ΕΘΝΙΚΗ, τον
Αλογοσκούφη και τον Αράπογλου, όταν
αγοράσανε την FINANCE BANK στη Τουρκία. Εθνική 9μηνο κέρδη 1.3 δις ευρω (+66%), η μετοχή σήμερα
στα 45.90. Κόντρα στις μαλακίες
που είχαν αναρτήσει εδώ κάτι
πράσινα μουνόπανα της ΠΑΣΚΕ ΕΘΝΙΚΗΣ
ότι η μετοχή σώνει και καλά ξεφτε-
λιστηκε.
Τι να θυμηθώ, τις μαλακίες του Βερελή, για την εξαγορά του ΓΕΡΜΑ-
ΝΟΥ απο την COSMOTE. Ρε ΜΑΛΑΚΕΣ
ο ΓΕΡΜΑΝΟΣ ειναι BRAND NAME απο τη
Κρήτη μέχρι τις ακτές της Πολωνίας.
Σας το έγραψα πολλές φορές, αλλά
εσείς εκεί στο ρόλο του ΜΑΚΑΚΑ του
ΛΑΖΟΠΟΥΛΟΥ, το καλοκαίρι του 07,
το ΧΑΑ μοίρασε μέσα στην Ελλάδα
4.2 δις Ευρω ΜΕΡΙΣΜΑΤΑ . Μόνο
με αυτά, ο Μπούλης θα σας πηδάει για οσο καιρό γουστάρει.
Ο ΜΑΛΑΚΑΣ(που όμως τώρα πίνει πράσινο αίμα) που δεν πρόσεχε.
Εσείς λέτε ότι έχετε σχέση με την ανεξαρτησία, η ανεξαρτησία το ξέρει;
ΑπάντησηΔιαγραφήΟΛΟΙ ΕΣΕΙΣ ΠΟΥ ΤΑ "ΧΩΝΕΤΕ" ΣΗΜΕΡΑ ΣΤΟ ΠΡΕΣΣ ΑΡΓΗΣΑΤΕ ΝΑ ΚΑΤΑΛΑΒΕΤΕ
ΑπάντησηΔιαγραφήΤΟ ΠΡΕΣΣ ΠΟΥΛΑΕΙ ΛΑΣΠΗ ΚΑΙ ΣΚΟΥΠΙΔΙΑ ΕΝΑ ΧΡΟΝΟ ΤΩΡΑ ΑΛΛΑ ΕΠΕΙΔΗ ΣΑΣ ΒΟΛΕΥΑΝ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΕΓΡΑΦΕ ΚΑΝΑΤΕ ΤΟΥΜΠΕΚΑ
ΕΙΣΑΣΤΕ ΟΨΙΜΟΙ "ΔΗΜΟΚΡΑΤΕΣ" ΚΑΙ ΜΕΓΙΣΤΟΙ ΚΩΛΟΤΟΥΜΠΕΣ
ΣΤΟ 1 ΜΥΡΙΟ HITS ΠΟΥ ΔΙΑΦΗΜΙΖΕ, ΧΕΙΡΟΚΡΟΤΑΓΑΤΕ ΣΑΝ ΠΙΘΗΚΙΑ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΘΕΛΕΤΕ ΝΑ ΚΑΤΑΛΑΒΕΤΕ ΟΤΙ ΣΥΝΥΠΟΛΟΓΙΖΕ ΚΑΙ ΤΑ REFRESH
ΞΕΚΙΝΗΣΤΕ ΝΑ ΤΟ ΔΙΑΒΑΖΕΤΕ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΧΗ ΚΑΙ ΘΑ ΔΕΙΤΕ ΠΟΥ, ΠΟΤΕ ΚΑΙ ΠΩΣ ΤΟ "ΓΥΡΙΣΕ" ΤΟ ΧΑΡΤΙ
ΦΑΤΕ ΤΟ ΣΚΟΥΠΙΔΑΡΙΟ ΤΩΡΑ ΚΟΡΟΪΔΑ ΚΑΙ ΠΕΡΑΣΤΙΚΑ
ΦΑΤΕ ΤΟ ΣΚΟΥΠΙΔΑΡΙΟ ΤΩΡΑ ΚΟΡΟΪΔΑ ΚΑΙ ΠΕΡΑΣΤΙΚΑ
ΑπάντησηΔιαγραφή8:45 μμ
ΓΙΑΤΙ ΡΕ ΦΙΛΕ Ο ΤΥΠΟΣ ΚΑΙ ΤΑ
ΚΑΝΑΛΙΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΣΚΟΥΠΙΔΑΡΙΟ?
ΧΕΙΡΟΤΕΡΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΠΡΕΣΣ?
ΟΛΑ ΤΑ ΜΜΕ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ,ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ
ΣΥΚΟΦΑΝΤΙΚΑ ΣΚΟΥΠΙΔΙΑ ΕΙΝΑΙ.
Η ΑΥΡΙΑΝΗ ΚΑΙ ΤΟ ΠΡΕΣΣ ΣΑΣ ΜΑΡΑΝΕ
ΜΑΛΑΚΕΣ.
ΔΕΝ ΤΟ ΥΠΕΡΑΣΠΙΖΩ.
ΤΟ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΠΟΥ ΜΟΥ ΕΠΙΤΡΕΠΕΙ ΝΑ
ΤΟ ΑΠΟΔΟΜΩ..
ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ.
Ξεκόλλα από αυτά τα κλισέ.
ΑπάντησηΔιαγραφή====================================
Και εσύ κατέβα μερικές ηλικίες παρακάτω να δεις το πρόβλημα. Αλλά τολ μάς να πάς στη κρίσιμη ηλικία των 20-25? Μπά.... Στην ηλικία σου, ναι μια γυναίκα θέλει άλλα πράγματα... Λεφτά, οικογένεια (γιατί χωρίς λεφτά δεν γίνεται...) κλπ. κλπ.
Που να τολμήσεις να παραδεχτείς ότι είναι έστι...
Επειηκώς αλητοψωλόβιε, ΕΙΣΑΙ ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΟΥΤΣΟ!
Και ναι είμαι μόνος μου, αλλά δυστυχώς ΠΡΟΤΙΜΩ ΜΟΝΟΣ ΠΑΡΑ ΧΡΕΩΜΕΝΟΣ για μια θηλύ!
Α, "απσιντηε" είσαι και εσύ για τον πούτσο. Επιβεβαιώνομαι σιγά-σιγά...
Πουταναστια, συνέχιζε τις μαλακίες σου στο blog και... καλές τσιμπουκο-απολύσεις!!!!!
Κατάλαβα τι είναι το κοινωνικόοπιήσια στο Ελληνικον Πανεπηστήμιον: Πούτσο, Μύκονο, Πούτσο, cluβ, πούτσο (ή μουνί), αντε εξεταστική, γαμήσι, ΑΝΕΡΓΙΑ!
Αλλά σαν συντηρητικός που έιμαι, ΕΓΩ ΤΑ ΑΠΕΡΡΙΨΑ!
Πατόψαρο! Κάτσε να φτάσεις στην ηλικία και τη νοοτροπία (έχεις ακόμη... 72 μήνες μείνανε γλυκιά μου...) και θα πεις "τι μαλακίες έγραφα!!!".
ΛΕΛΕΛΕΛΕΛΕΛΕΛΕΛΕΛΕΛΕΛΕΛΛΕΕΛΛΕ
71 και σήμερα!