Ιδεολογήματα...

. Του Αλέξανδρου Κυριακάκη . Είναι αναμφίβολο ότι οι ιδεολογίες περνάνε κρίση τα τελευταία χρόνια. Στην επιστημονική κοινότητα, τουλάχιστον...

.
Του Αλέξανδρου Κυριακάκη
.
Είναι αναμφίβολο ότι οι ιδεολογίες περνάνε κρίση τα τελευταία χρόνια. Στην επιστημονική κοινότητα, τουλάχιστον, είναι αμφισβητήσιμο αν ένας πολιτικός φορέας μπορεί να κριθεί με βάση τον άξονα Αριστεράς-Δεξιάς. Αν αναλογιστούμε ότι αυτός ο άξονας θεσπίστηκε μετά τη Γαλλική Επανάσταση και διατηρήθηκε μέχρι και τη ψυχροπολεμική περίοδο συμπεραίνουμε στο ότι έχει κλείσει τον ιστορικό του κύκλο ειδικά μετά τις κατακλυσμιαίες αλλαγές που έφερε η μεταψυχροπολεμική περίοδος.
Ωστόσο μεγάλο μέρος του πολιτικού κόσμου και του δημοσιογραφικού κατεστημένου εμμένει στο παρελθόν. Αρνούμενο να παρακολουθήσει τις εξελίξεις βάζει εύκολα ταμπέλες, που το «περιεχόμενό» τους είναι εύπεπτο από το λαό οριζόμενο συνειρμικά ως καλό ή κακό ανάλογα με την εκάστοτε τοποθέτηση ή... την ασκούμενη προπαγάνδα.
Ο διάσημος πολιτικολόγος Kenneth Janda όρισε 13 άξονες προσδιορισμού μιας πολιτικής ως Αριστερής ή Δεξιάς ανάλογα με τη θέση του φορέα π.χ. προς την εκκλησία, την αποικιοκρατία, την οικονομική πολιτική κ.λ.π. Όμως αν ένας φορέας λάβει 7 ακροαριστερές και 6 ακροδεξιές, τι θεωρείται; Μήπως κεντρώος; Αν ένας άλλος φορέας λάβει ακριβώς τις αντίθετες θέσεις, τι θεωρείται; κεντρώος κι αυτός; Μήπως ακροδεξιός ή φασίστας; Επίσης αν ο οικονομικός φιλελευθερισμός θεωρείται Δεξιά πολιτική τότε ο προστατευτισμός και ο συνεπαγόμενος οικονομικός εθνικισμός θεωρούνται αριστερή ή ακροδεξιά πολιτική;
Δύσκολα καταλήγει κανείς σε επιστημονικά λογικό συμπέρασμα...
Το ΠΑΣΟΚ κατά πόσο ακολουθεί τις αρχές του σοσιαλισμού;
H ΝΔ του φιλελευθερισμού, ένας κλεφτής μπορεί να καλύπτεται πίσω από πολιτικές ιδεολογίες και να έχει αρχές.
Το ΚΚΕ και ο Συνασπισμός ακολουθούν τις αρχές του Μαρξ και την επαναστατικότητα που αυτές συνεπάγονται; Ή υποστηρίζουν αμέσως ή εμμέσως το δικομματισμό, απορροφώντας την επαναστατικότητα του λαού;
Φοβάμαι ότι οι ταμπέλες είναι μια ωραία εφεύρεση της καθεστηκυίας τάξης, ώστε να αποφευχθεί η αντιπαράθεση ιδεών και επιχειρημάτων που μπορεί να ανατρέψει το παλαιοκομματικό κατεστημένο, το οποίο στηριζόμενο στον αραχτό απολιτικό νεοέλληνα διατηρείται εύκολα στην εξουσία.
Η λύση του προβλήματος έγκειται στο διάλογο μεταξύ όλων, στη λεπτομερή παρουσίαση προγράμματος και στην έρευνα της αξιοπιστίας του πολιτικού δρώντος και φυσικά όχι στους εύκολους αφορισμούς και στις ταμπέλες.