Οδός Βερανζέρου‏...

. Οι τραγικές εικόνες στο κέντρο της Αθήνας . Αν με ρώταγε κανείς πριν 20-25 χρόνια ποιος είναι ο αγαπημένος μου δρόμος στην Αθήνα θα απαν...

.

Οι τραγικές εικόνες στο κέντρο της Αθήνας

.

Αν με ρώταγε κανείς πριν 20-25 χρόνια ποιος είναι ο αγαπημένος μου δρόμος στην Αθήνα θα απαντούσα η οδός Βερανζέρου . Ο λόγος που θα το έλεγα αυτό ήταν το πολυκατάστημα ΜΙΝΙΟΝ που ήταν εκεί τότε και ήταν ο παράδεισος για τους πιτσιρικάδες της γενιάς μου αλλά και ο μπελάς για το πορτοφόλι των γονιών. Σήμερα αν με ρώταγε κανείς ποιος είναι ο πιο σιχαμερός δρόμος θα απαντούσα πάλι η οδός Βερανζέρου! Το ΜΙΝΙΟΝ σαν κτίριο παραμένει στην γωνία Πατησίων και Βερανζέρου αλλά πλέον παραμένει σαν ένα ερειπωμένο και εγκαταλελλειμένο κτίριο στην μέση του πουθενά. Στέκεται σαν παρατημένος ένας ναός του καταναλωτισμού, από μια εποχή που πρώτο έκανε την παρουσία της η λέξη καταναλωτισμός, πλέον είναι παρατημένο ενώ θα μπορούσε να είχε πρωταγωνιστικό ρολό και οι κυλιόμενες του σκάλες που κάποτε σε ανέβαζαν στους ορόφους με τα αγαθά, πλέον μόνο προς τα κάτω θα πήγαιναν.

Βέβαια μας προδιαθέτει για το τι μας περιμένει όταν κατηφορίσουμε προς την οδό 3ης Σεπτεμβρίου. Πριν φτάσουμε στην γωνία με την Δώρου, πνιγόμαστε από την δυσοσμία από ούρα που πνιγεί την περιοχή και δεν αφήνει κανένα περιθώριο για οξυγόνο. Δεξιά – αριστερά στα πεζοδρομία, στην μέση του δρόμου, στον πεζοδρόμο της Δώρου, μπροστά από κάποια ξενοδοχεία Ω' κατηγορίας βρίσκονται πόρνες, προστάτες, ομοφυλόφιλοι, ναρκομανείς, έμποροι ναρκωτικών, περίεργοι, άτομα που ψάχνουν οξυγόνο αλλά παραμένουν σε αυτόν τον δρόμο. Οι εικόνες είναι τραγικές.

Ακόμα πιο τραγικές είναι όταν φτάνει κανείς στο φανάρι και βλέπει ότι 50 μετρά πιο κάτω στην οδό Βερανζέρου πάντα, είναι το αστυνομικό τμήμα Ομονοίας, και 200 μετρά δεξιά το υπουργείο Υγείας, γύρω στα 800 μέτρα το δημαρχείο, και περίπου 1500 μέτρα η Βουλή που βρίσκονται οι 300 νεοεκλεγέντες αντιπρόσωποί μας, αν και πάνω από 100 μαζί να βρίσκονται εκεί μέσα δεν έχω δει ποτέ. Αν αυτό είναι αστυνόμευση και υγεία …τι να πω. Σε ακτίνα 1500 μέτρων βρίσκονται όλες οι αρχές της χώρας μας και όχι μόνο.

Βέβαια μόλις φτάσουμε στο φανάρι, αυτό που μας κάνει ευτυχισμένους είναι το καθαρό οξυγόνο που μπαίνει στα πνευμονια μας και κάνει την 3ης Σεπτεμβρίου να φαντάζει σαν το παλιό δάσος της Πάρνηθας, πριν από το καλοκαίρι του 2007.

Δεν ξέρω αν ταιριάζει πιο πολύ η λέξη κρίμα ή η λέξη ντροπή ή κάποια άλλη λέξη ή όλες μαζί…

Βασίλης Καμ
http://karamouza.blogspot.com/