Σκότωσε τον νεοφιλελεύθερο που έχεις μέσα σου!

…αν θες να γίνεις προοδευτικός ηγέτης . Του Αγίου . Η κρίση ηγεσίας στο ΠΑΣΟΚ αναδεικνύει εμφαντικά τη βαθειά κρίση πολιτικής που διατρέχε...

…αν θες να γίνεις προοδευτικός ηγέτης
.
Του Αγίου
.
Η κρίση ηγεσίας στο ΠΑΣΟΚ αναδεικνύει εμφαντικά τη βαθειά κρίση πολιτικής που διατρέχει και χαρακτηρίζει ολόκληρο το κυρίαρχο πολιτικό σύστημα της χώρας.
Η έλλειψη πολιτικής αντιπαράθεσης σε μια πραγματιστική και ιδεολογική βάση, έγινε ορατή στους πάντες, ήδη, από τα τέλη της δεκαετίας του ’80 και έκτοτε η αποπολιτικοποίηση έλαβε καθολικές, σχεδόν, διαστάσεις, σε όλο το πολιτικό φάσμα που καλύπτει ο δικομματισμός.
Το φαινόμενο δεν είναι καθόλου τυχαίο και δεν αποτελεί προϊόν ορθολογισμού ή κοινωνικής ωριμότητας. Το αντίθετο συμβαίνει. Η άνοδος του οικονομικού ντετερμινισμού πού βίαια αντικατέστησε την πολιτική με τις πολιτικές και την πολιτική διαδικασία με την πολιτική διοίκηση, τον πολιτικό με τον μάνατζερ και τον πολιτικό ηγέτη με τον καταλληλότερο πρωθυπουργό, πρόσβαλε κατεξοχήν την πολιτική συνείδηση στο χώρο του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ και κατ’ επέκταση διαστρέβλωσε το πολιτικό φαινόμενο στο αντιληπτικό σύστημα του μεγαλύτερου μέρους της ελληνικής κοινωνίας.
Σχεδόν όλοι πλέον ρητά ή άρρητα αποδέχονται ότι όλα είναι οικονομία και όλες οι πολιτικές είναι οικονομικές πολιτικές. Σύμφωνοι, αλλά που είναι η πολιτική; Που είναι αυτό που θα εμπνεύσει ιδεολογικά τη κοινωνία προς ένα συντονισμένο προσανατολισμό της πολιτικής δράσης; Έτσι όπως το αντιμετωπίζουν μοιάζει η πολιτική να δραπετεύει από τον πυρήνα (κίνητρο) της πολιτικής δράσης και να αντικαθίσταται από την ανάγκη εφαρμογής συγκεκριμένων πολιτικών, που προτείνονται από τις κομματικές ηγεσίες, για να απαντήσουν σε συγκεκριμένα προβλήματα που δημιουργήθηκαν από προηγούμενες πολιτικές - δικές τους ή των αντιπάλων - και πάει λέγοντας. Με αυτή την έννοια ο δικομματισμός αποκτά μεν ουσία, αλλά απολιτικό περιεχόμενο. Άρα, σύμφωνα με αυτή την απολιτική προσέγγιση, ο πλέον κατάλληλος ηγέτης του ΠΑΣΟΚ και αντίστοιχα της ΝΔ δεν μπορεί παρά να είναι ο προβαλλόμενος ως ο καλύτερος «λύτης προβλημάτων» και ο ικανότερος «μπήχτης» κατά τη διαπροσωπική, δημόσια αντιπαράθεση των ηγετών . Αυτό είναι, άλλωστε, το μοντέλο ηγεσίας που παρουσιάζουν καθημερινά τα ΜΜΕ και σε αυτό ομνύουν πίστη οι νταβάδες.
Επ’ αυτού του μοντέλου διαδραματίζεται η αντιπαράθεση στο ΠΑΣΟΚ σήμερα και θα λάβει χώρα αύριο στη ΝΔ – όταν έρθει η ώρα. Αυτή η απολιτική κουλτούρα διακατέχει και τα περισσότερα σχόλια στα blogs και τις συζητήσεις στη κοινωνία.
Οι political correct δεν εντρυφούν στη ταπεινή πολιτική, αλλά στις «καινοτόμες και ευέλικτες» πολιτικές που αποσκοπούν να δώσουν λύση στα οικονομικά χαρακτηριστικά του προβλήματος. Αυτό, φίλοι, είναι το σύγχρονο νόημα της μεταρρύθμισης! Έτσι, ακριβώς η πολιτική μετατράπηκε σε οικονομισμό και η πολιτική αντιπαράθεση σε μικροπολιτική και καθολική μικρότητα. Κάπως έτσι κυριάρχησε η ιδεολογία και ο πολιτισμός του νεοφιλελευθερισμού στις συνειδήσεις της μεγάλης πλειονοψηφίας του πολιτικού συστήματος. Είναι νεοφιλελεύθεροι, αλλά δεν το ομολογούν και ίσως δεν μπορούν καν να το πιστέψουν! Εντούτοις, μόνο όσοι το χωνέψουν θα έχουν ελπίδα να πορευτούν πολιτικά, να αναδείξουν την όποια διακριτή ταυτότητα τους και να προτείνουν το πολιτικό μίγμα που θα αποπνέει νέες προοδευτικές αποκρυσταλλώσεις της πολιτικής διαδικασίας. Μόνο τότε θα πάψουν να είναι νεοφιλελεύθεροι!