Για τον Νικήτα Λιοναράκη…

΄,, Του Γιώργου Αμβροσίου Εκδότη της εφημερίδας «Αλήθεια της Καρδίτσας». Ήταν αρχές της δεκαετίας του 1990 και στη Λάρισα ιδρύονταν το Δημο...

΄,,
Του Γιώργου Αμβροσίου
Εκδότη της εφημερίδας
«Αλήθεια της Καρδίτσας».

Ήταν αρχές της δεκαετίας του 1990 και στη Λάρισα ιδρύονταν το Δημοτικό Ραδιόφωνο. Μια μεγάλη για την εποχή επένδυση, με όνειρα και προσδοκίες. Δήμαρχος ήταν τότε ο μακαρίτης Αριστείδης Λαμπρούλης, ο νυν βουλευτής Λάρισας και Καρδιτσιώτης Έκτωρας Νασιώκας ήταν δημοτικός σύμβουλος και αντιδήμαρχος, ενώ στην αντιπολίτευση ήταν ένας ακόμη Καρδιτσιώτης, ο Γιώργος Κρομμύδας από το Νεοχώρι. Διευθυντής του σταθμού ήταν ο Αλέκος Ζούκας από τον Μεσενικόλα και διευθυντής προγράμματος ο Ηλίας Κανδήλας, από το Μοσχάτο, στέλεχος σήμερα του Συνασπισμού.

Μια δημοσίευση στις εφημερίδες που έλεγε ότι ζητούσαν αθλητικογράφους, με έφερε στα σκαλιά του κτιρίου της Ανθίμου Γάζη 30 για να κάνω αίτηση. Σπούδαζα μηχανολογία στο ΤΕΙ, αλλά το σαράκι ήταν στην δημοσιογραφία. Έτσι, έκανα την προεργασία και πήγα να καταθέσω την αίτηση, έχοντας παραμάσχαλα έναν μεγάλο φάκελο. Εκεί με παρέπεμψαν και γνώρισα για πρώτη φορά τον Ηλία Κανδήλα, έναν άνθρωπο με εμπειρίες από την θητεία του στην Σουηδία. Με προσέλαβαν αθλητικογράφο για τα σαββατοκύριακα με μισθό 30 χιλιάδες το μήνα. Έβγαζα έτσι, ενοίκιο και κοινόχρηστα.
Σε λίγους μήνες το ραδιόφωνο αποφάσισε να διοργανώσει σεμινάρια για τους εργαζόμενους και κυρίως τους δημοσιογράφους. Ένας από τους εκπαιδευτές ήταν και ο Νικήτας Λιοναράκης. Η μεγαλύτερη μορφή ήταν ο Γιάννης Τζανετάκος, ενώ μάθημα έκαναν ακόμη σημαντικοί άνθρωποι του ραδιόφωνου. Ο Νικήτας που χθες άφησε την τελευταία του πνοή σε ηλικία μόλις 57 ετών ήταν ένας ξεχωριστός άνθρωπος. Γνωριστήκαμε καλύτερα και με είχε συμπαθήσει. Έκατσε στη Λάρισα μια εβδομάδα. Ένα βράδυ του φθινοπώρου, τον πήρα με το μηχανάκι και πήγαμε στη Φαλάνη. Είδαμε το παζάρι της Γιάννουλης και καταλήξαμε στην ονομαστή ψησταριά της Φαλάνης «μαύρος γάτος». Ενθουσιάστηκε με το κεμπάπ και το γαλοτύρι. Γίναμε φίλοι. Και όταν μιλούσαμε στο τηλέφωνο μου έλεγε ότι πάντα με περίμενε στην Αθήνα να μου ανταποδώσει το τραπέζι. Κάποτε μετά από χρόνια, πήγα και τον βρήκα. Με δέχθηκε όλος χαρά και έδειξε ότι ήταν ένας άνθρωπος που εκτιμούσε τα απλά και μικρά πράγματα. Το 1996 εργάζονταν στην ΕΡΤ, έγινε διευθυντής των περιφερειακών σταθμών της ΕΡΑ και ήταν αυτός που έφτιαξε και το στούντιο της ΕΡΑ στην Καρδίτσα σε συνεργασία με τον τότε δήμαρχο Θανάση Κανταρτζή. Όταν άρχισε την εκπομπή «Στις γειτονιές της Ελλάδας» που παρουσίαζε επί 15 χρόνια στην Ελληνική Ραδιοφωνία, με πήρε τηλέφωνο και του έστελνα την εφημερίδα. Οι αναφορές στην εκπομπή του ήταν αδιάλειπτες. Αρκετές φορές με έπαιρνε τηλέφωνο και συζητούσαμε στην εκπομπή του θέματα που αφορούσαν την Καρδίτσα.
Όταν άκουσα ότι έφυγε από τη ζωή, ένιωσα περίεργα. Τον έφερα στο μυαλό μου με αγάπη. Όμως, δεν λυπήθηκα. Διότι ο Νικήτας μπορεί να έφυγε σε ηλικία 57 ετών, στα χρόνια αυτά όμως, πρόλαβε να ζήσει όσα πολλοί άλλοι δεν μπορούν ούτε να τα φανταστούν. Από τον αντιδικτατορικό αγώνα, την συμμετοχή του στην κατάληψη της Νομικής, και την εξέγερση του Πολυτεχνείου. Σε όλα μέσα ήταν ο Νικήτας. Και φυσικά για όλα αυτά βασανίστηκε αγρίως από την δικτατορία. Ότι και να γράψει κανείς για έναν τέτοιο άνθρωπο, είναι λίγα. Αντίο Νικήτα και ας είναι ελαφρύ το χώμα που θα σε σκεπάσει.