Ο τρομοκράτης με το ...γιαούρτι!

,, Του Παναγιώτη Καποτά Φοιτητή Νομική Α.Π.Θ. ,,, Η ιστορία που ακολουθεί είναι πραγματικό γεγονός και συνέβη την 11/9/2007 στην Βαρσοβία. ...

,,

Του Παναγιώτη Καποτά

Φοιτητή Νομική Α.Π.Θ.

,,,

Η ιστορία που ακολουθεί είναι πραγματικό γεγονός και συνέβη την 11/9/2007 στην Βαρσοβία. Έχουμε ακούσει πολλά για την "δίδυμη" Πολωνική πολιτική ηγεσία, για το κυνήγι μαγισσών που έχει εξαπολύσει βλέποντας παντού πρώην Κομμουνιστές, δεκαοχτώ περίπου χρόνια από την καταρρεύση του. Έχουμε ακούσει να προσθέτουν στον πληθυσμό της Πολωνίας, τους Πολωνούς νεκρούς του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου χωρίς ίχνος σεβασμού σε αυτούς τους ανθρώπους που έδωσαν την ζωή τους για μια Ευρώπη ειρήνης και όχι μια Ευρώπη που η πολιτική θα βασίζεται στον εθνικισμό (ελπίζω την επόμενη φορά μην προσθέσουν και αυτούς του μαύρου πυρετού που έπληξε την Ευρώπη το Μεσαίωνα).

Η «δίδυμη» Πολωνική πολιτική ηγεσία λοιπόν, ως πρέσβειρα των Η.Π.Α. στην Ε.Ε. έχει κολλήσει μια "νόσο" που βρίσκεται σε έξαρση στις Η.Π.Α. την "aravofovia americanus" που για να είμαστε δίκαιοι έχει να εξαπλώθεί παντού στην Ευρώπη. Το διάστημα 6/9-12/9/07 στην Βαρσοβία έλαβε χώρα μια Ευρώ-Αραβική συνάντηση νέων. Συμμετέχουσες χώρες : Αίγυπτος, Αλγερία, Γερμανία, Ελλάδα, Ιορδανία, Παλαιστίνη και η Πολωνία. Θέματα της συνάντησης ο ρόλος της Θρησκείας, η θέση της γυναίκας, «ο πόλεμος της τρομοκρατίας» και το μέλλον των Ευρώ-Αραβικών σχέσεων. Μια ενότητα της περιλάμβανε την επίσκεψη στον χώρο της συνάντησης, ενός γραφειοκράτη υπάλληλου της ειδικής ομάδας αντιμετώπισης της τρομοκρατίας. Ο εν λόγω γραφειοκράτης κατά την εισήγησή του επανέλαβε όλα τα στερεότυπα που χρησιμοποιούν οι Η.Π.Α. και οι σύμμαχοί τους.Υποστήριξε ότι η Πολωνική Κυβέρνηση παρασύρθηκε από έναν ψευδόμενο Μπους περί ύπαρξης όπλων μαζικής καταστροφής και ενεπλάκη στον πόλεμο του Ιράκ ενώ δεν το ήθελε (πόσο ηλίθιους μας θεωρούν;).

Στην ερώτηση γιατί δεν φεύγετε απάντησε «βρήκαμε τρομοκράτες και τους πολεμάμε». Χαρακτήρισε τους Πολωνούς αντιστασιακούς του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου τρομοκράτες, είπε ότι επεμβαίνουν μόνο εάν κάποιος μουσουλμάνος εμφανίσει «ριζοσπαστική και φονταμενταλιστική συμπεριφορά», άρα τους θεωρούν εν δυνάμει τρομοκράτες και τους παρακολουθούν, δείχνουν μεγαλύτερη προσοχή σε ανθρώπους προερχόμενους από "risk countries" χωρίς να μας εξηγήσειτι σημαίνει και ποιες θεωρούν ως τέτοιες. Μας ενημέρωσε ότι τα μέτρα που λαμβάνουν κατά τον "πόλεμο της τρομοκρατίας" είναι αστυνομικά και στρατιωτικά αναγνωρίζοντας ωστόσο ότι μπορεί να υπάρχουν και κοινωνικές αιτίες εκδήλωσης της «τρομοκρατίας» αλλά αυτός ήτο αναρμόδιος να μιλήσει για αυτά. Τέλος υποστήριξε ότι η τρομοκρατία βρίσκει πρόσφορο έδαφος να δράσει σε δημοκρατικές κοινωνίες που παρέχουν ελευθερίες στους πολίτες (το Πακιστάν όπου αλωνίζουν οι "τρομοκράτες" έχει δημοκρατία άραγε;) και κλείνοντας μας είπε ότι "καταπολέμηση της τρομοκρατίας" και δικαιώματα των πολιτών είναι έννοιες συγκρουόμενες και κάποιος θα χάσει (δεν χρειάζεται να σας πούμε ποιος).

Εξι ώρες περίπου μετά την αποχώρηση του γραφειοκράτη, τέσσερις συμμετέχοντες ένας Γερμανός, μια Ελληνίδα, ένας Αιγύπτιος και ένας Πολωνός δειπνούσαν σε ένα εστιατόριο. Στο εστιατόριο τυχαίως ή όχι δεν ξέρω, βρίσκονταν δύο μέλη της Κεντρικής Πολωνικής Υπηρεσίας Πληροφοριών ο ένας εκ των οποίων ήταν μεθυσμένος. Ο Πολωνός Ντάνιελ φορούσε ένα αραβικό φουλάρι το "Παλαιστίνιο" όπως έχουμε συνηθίσει να το λέμε και κουβαλούσε μία πλαστική σακούλα που περιείχε ένα γιαουρτάκι και δύο red bull, την οποία και ξέχασε όταν αποχώρησαν. Όταν θυμήθηκε ότι ξέχασε την σακούλα και επέστρεψε να την πάρει έτυχε της "ειδικής φροντίδας" των πρακτόρων. Αυτοί λοιπόν τον έψαξαν για εκρηκτικά, τον απείλησαν ότι θα τον κλείσουν φυλακή για δύο ημέρες όπως έχουν δικαίωμα και έκαναν τα πάντα για να τον τρομοκρατήσουν. Με ύφος επιθετικό τον ρώτούσαν ποιοι ήταν αυτοί που ήταν μαζί του, τι σχέση έχει μαζί τους, γιατί κάνει παρέα με Άραβες, γιατί δεν ντρέπεται που φοράει τέτοια ημέρα το φουλάρι, τι συζητάνε κατά τις συναντήσεις και πολλές άλλες ερωτήσεις τέτοιου τύπου που συναντάς σε τέτοιες περιπτώσεις και στο Γκουαντάναμο. Επίσης δεν θέλω να φανταστώ τι θα γινόταν εάν στην θέση του Πολωνού ήταν ένας από τους Άραβες συμμετέχοντες. Όμως επειδή η βλακεία δεν γνωρίζει όρια τον ρώτησαν τι ήθελε το γιαούρτι και τα red bull και τι σκόπευε να κάνει με αυτά. Ελπίζω να μην νόμισαν ότι τα δύο αυτά αποτελούν συστατικά είδη ενός νέου όπλου μαζικής καταστροφής με την ονομασία "ο γιαουρτωμένος κόκκινος ταύρος ", πληροφοριακά λέγω ότι τα κράτησαν και δεν τα επέστρεψαν, τα έφαγαν ή τα έστειλαν για ανάλυση σε εργαστήριο δεν γνωρίζω. Πιστεύω ότι δεν ήταν τυχαία η παρουσία τους εκεί αφού μπορεί άνετα να συνδεθεί με ένα άλλο γεγονός που ακολούθησε.

Η ομάδα της Αλγερίας δεν κατάφερε να αναχωρήσει με την προγραμματισμένη πτήση γιατί μια κάποια κοπέλα μετέφερε την άκρως επικίνδυνη ποσότητα κάποιων γραμμαρίων αρώματος. Ενώ σε κάθε άλλη περίπτωση το άρωμα θα πεταγόταν στα σκουπίδια στην δική μας έγινε αιτία για ανάκριση. Η κοπέλα δεν αφέθηκε να φύγει και μαζί της έμεινε και η υπόλοιπη ομάδα με αποτέλεσμα άπαντες πλην ενός να χάσουν το αεροπλάνο. Αφού ανακρίθηκε για τυχόν ριζοσπαστικές ή φονταμενταλιστικές ιδέες και ρωτήθηκε γιατί ήρθε εδώ, γιατί ήρθε αυτή καιόχι κάποια άλλη, τι απόψεις είχαν οι υπόλοιποι συμμετέχοντες και αφού δέχτηκε τέτοιου τύπου δημοκρατικές ερωτήσεις αφέθηκε ελεύθερη να ταξιδέψει. Το αεροπλάνο είχε ήδη φύγει και η Πολωνική αστυνομία δεν αναγνώριζε σφάλμα της οπότε δεν μπορούσε να τους καλύψει τοταξίδι της επιστροφής. Η συμπεριφορά της Πολωνικής αστυνομίας ήταν ρατσιστική-φασιστική και σε κάθε περίπτωση φανερώνει απεριόριστη βλακεία και προκαλεί τον κάθε δημοκρατικό άνθρωπο.

Η Ευρώπη της Δημοκρατίας αναπτύσσει συμπεριφορά φασίζουσα και οι αγώνες για τα ανθρώπινα δικαιώματα πάνε στράφι μπρος σε μία γενικευμένη τρομολαγνία. Το δικαίωμα της ανεξιθρησκίας και της απαγόρευσης των διακρίσεων που βασίζονται στην φυλή εκχωρούνται για να προστατευθούμε από τα επικίνδυνα αρώματα, γιαούρτια και red bull.

Ελπίζω να μη νχρειαστεί να παλέψουμε για το δικαίωμα να είσαι Άραβας, μην χρειαστεί αυτοί οι εκπληκτικοί άνθρωποι να κυκλοφορούν στον κόσμο με το φόβο ότι φταίνε που υπάρχουν, κάτι που πάει να κατοχυρωθεί στην Ε.Ε. στο όνομα της " ασφάλειας " πάντα.