Πάμε για άλλα;...

. Του Αλέξανδρου Κανταλέπα . Αυτή την ώρα -απόγευμα Παρασκευή- ο Πρωθυπουργός της Ελλάδας παρουσιάζει το «σχέδιο ανασυγκρότησης» των περι...

.

Του Αλέξανδρου Κανταλέπα

.

Αυτή την ώρα -απόγευμα Παρασκευή- ο Πρωθυπουργός της Ελλάδας παρουσιάζει το «σχέδιο ανασυγκρότησης» των περιοχών που χτυπήθηκαν από τη φωτιά. Είναι άλλο ένα δείγμα του ελληνικού πολιτικού παραλόγου στην Ελλάδα.
«Οι μέρες που πέρασαν ήταν ημέρες μάχης… ήταν ημέρες αγωνίας…» είπε ο κος. Καραμανλής.
Είναι θλιβερό αν πέρασε η αγωνία του Πρωθυπουργού και αν θεωρεί ότι η μάχη τελείωσε.
Στην Πελοπόννησο, επτά ολόκληρες ημέρες από το ξεκίνημα των πυρκαγιών, τα δύο βασικά μέτωπα όχι απλώς καίνε αλλά έχουν μπει βαθιά στους πλέον συμπαγείς δασικούς όγκους της Πελοποννήσου, το όρος Μαίναλο και το όρος Πάρνωνα.
Και ενώ η «επόμενη μέρα» έχει γίνει η νέα πιπίλα, η σημερινή μέρα είναι άλλη μια μέρα που περνάει με ανυπολόγιστη καταστροφή του φυσικού περιβάλλοντος. Και όπως όλα δείχνουν η καταστροφή των πιο πλούσιων δασών της Πελοποννήσου μόλις έχει ξεκινήσει.
Η αποτίμηση της ζημιάς έχει ξεκινήσει. Μάλιστα, όπως είπε ο ΥΠΕΧΩΔΕ, κος. Σουφλιάς, θα έχει τελειώσει μέχρι την Κυριακή. Η φωτιά όμως ακόμα θα καίει. Και απ’ ότι φαίνεται θα καίει μέχρι να βρέξει…Για ποια αποτίμηση μιλάμε λοιπόν; Την προκαταρκτική αποτίμηση που θα ακολουθηθεί από την επικαιροποίηση της αποτίμησης, και την τελική αποτίμηση;
Για το μέτωπο της Καρύταινας έλεγε η Πυροσβεστική πριν δύο ημέρες ότι θα το περιμένει στον Αλφειό και εκεί θα τη σβήσει. Όμως η φωτιά πέρασε και τον Αλφειό και συνεχίζει να ανεβαίνει. Το ίδιο και στον Πάρνωνα: όλα τα πιθανά φυσικά εμπόδια που θα μπορούσαν να βοηθήσουν (γιατί για ζώνες πυροπροστασίας ούτε λόγος) έχουν πλέον ξεπεραστεί…
Δεν ξέρει κανείς τι να πει και για τους πυροσβέστες…Πολεμάνε οι άνθρωποι δέκα μέρες τώρα. Είναι νηστικοί και ξεθεωμένοι και λογικό είναι. Όμως αν κάτι έχει γίνει προφανές είναι ότι ούτε οι υψηλά ούτε οι χαμηλά ιστάμενοι ξέρουν να σβήσουν μια δασική φωτιά. Ούτε το νερό ούτε οι μάνικες κάνουν για το δάσος. Χρειάζεται αναχώματα, σκάψιμο, ρίξιμο δέντρων να θυσιάσεις μερικά δέντρα για να σώσεις τα υπόλοιπα. Εμείς θυσιάζουμε μερικούς πυροσβέστες και βλέπουμε τη φωτιά από μακριά γιατί κοντά δεν φτάνει ο δρόμος. Δεν θα μου έκανε εντύπωση αν δεν είχαν και χάρτες και αν δεν μπήκαν καν στον κόπο να τους ζητήσουν από τη δασική υπηρεσία. Αν μπορεί κάποιος από το δασαρχείο να βγει και να τους πει που να την περιμένουν και τι χρειάζεται να κάνει ο κόσμος, γιατί η πυροσβεστική δεν είναι αρκετή για τη δουλειά που πρέπει να γίνει.
Τουλάχιστον πέρασε η αγωνία του Πρωθυπουργού, δεν έχει χωριά και καίει μόνο δάσος. Ας βγάλουμε τα δερμάτινα και ας πάμε σε καμιά ταβερνούλα να συζητήσουμε με την ησυχία μας.
Να δούμε με τι αντιπλημμυρικά έργα θα συγκρατήσουν τα χώματα που θα κατέβουν από το Λυκαίο, το Μαίναλο και τον Πάρνωνα. Μέχρι κι η Σπάρτη θα πνιγεί στη λάσπη.
Όσο για το περιεχόμενο του «σχεδίου» δεν ξέρω τι να πω. Κάτι πήρε το αυτί μου ότι «έχουμε χρέος να προσφέρουμε νέα προοπτική» αλλά μετά άκουσα τις ίδιες αρλούμπες που ακούμε τόσο καιρό περί επιχειρηματικότητας, ανταγωνιστικότητας, στήριξης της γεωργίας, προπονητικών κέντρων, χωροταξικού σχεδιασμού, σεβασμού στο περιβάλλον και αειφορίας. Οι λόγοι που δεν θα γίνουν όλα αυτά είναι οι ίδιοι με την αποτυχία της πυροσβεστικής: δεν υπάρχουν ούτε οι άνθρωποι για να διεκπεραιωθούν ούτε η γνώση. Της γνώσης που δεν έρχεται με πτυχία Χ και Υ τάξης αλλά με την επαφή με τη γη. Και για περιβαλλοντική εκπαίδευση δεν άκουσα τίποτα να λέει ο Πρωθυπουργός. Τι εκπαίδευση; Εδώ δεν ξέρουμε ούτε την αλφαβήτα. Αλλά ακόμα και αν αρχίσει σήμερα –μακάρι- η εκπαιδευτική μεταρρύθμιση που χρειαζόμαστε θα περάσουν τουλάχιστον 20 ακόμα χρόνια με τις ίδιες νοοτροπίες στα επιμελητήρια και τις υπηρεσίες, στα καφενεία και τα υπουργεία, στα σχολεία και τα πανεπιστήμια.
Επόμενη μέρα, επόμενο θέμα, λοιπόν. Αντιμετωπίστηκε και αυτό με διαφάνεια και αποτελεσματικότητα. Και νέα σχέδια. Νέα σχέση κράτους πολίτη. Ειλικρίνειας και εμπιστοσύνης, κε. Πρωθυπουργέ, αλλά εσείς μας λέτε ότι οι φωτιές είναι υπό έλεγχο…