Αυθεντία-κος λόγος και καλοκαιρινές ίντριγκες...

. Του Δημήτρη Αϊβατζίδη . Από τα πλέον κουραστικά ακροάματα είναι ο αυθεντία-κος λόγος, ο λόγος εκείνος που υπονοεί, αν δεν το υποστηρίζε...

.
Του Δημήτρη Αϊβατζίδη
.
Από τα πλέον κουραστικά ακροάματα είναι ο αυθεντία-κος λόγος, ο λόγος εκείνος που υπονοεί, αν δεν το υποστηρίζει κιόλας ότι θεόθεν είχε την αποκάλυψη του ορθού. Ο ορθός δρόμος είναι μια από τις πολλές μορφές αυθεντία-κης κατάθεσης, συναντάται επίσης και σε μορφές όπως «φωτεινό μονοπάτι» και πολλαπλές άλλες εκδοχές μεσσιανικού ύφους.
Μου αρέσει πολύ να διαβάζω αυτούς που επαίρονται για την αθεΐα τους για την αποδομηση κάθε μορφής εξάρτησης και αρχής να μιλούν με αφοριστικά σχήματα λόγου, πλασάροντας τη μόνη αλήθεια, την οποία εκ συμπτώσεως ο «θεός» αποκάλυψε μόνο σε αυτούς.
Διάβασα λοιπόν σε απαντητική επιστολή μου προς το ιντυμιντια και σε σχετικό με την παγκόσμια γιορτή κατά των ναρκωτικών θέμα, ότι οι σύντροφοι υπάρχουν μόνο στα οδοφράγματα, ό,τι ξέρατε ως τώρα για συντρόφους ζωής, για συντρόφους κλίνης, για συντρόφους εργασίας ή πνευματικούς συντρόφους, ξεχάστε το, είναι ένδειξη μικροαστισμού. Το επαναστατικό προτσές ( sic) λοιπόν καθορίζει τη συντροφικότητα και ό,τι ξέρατε να το ξεχάσετε. Με την ιδιότητα του πρώην συντρόφου, μην διεκδικείτε την αποπομπή μου δεν ανήκω πλέον στις ενεργές τάξεις του αναρχικού κινήματος, όσο για το αν υπήρξα - ανήκα ας το κρίνουν όσοι ήταν εκεί.
Λοιπόν αφού μάθαμε πού είναι οι σύντροφοι, τώρα μπορούμε να διεκδικούμε και την ιδιοκτησία του «χώρου» (πόσα χρόνια ακούω αυτό το απροσδιόριστο του χωρου/ειστε κι εσείς, του χώρου; Όχι, εγώ είμαι του χρόνου, μη σου πω και του επόμενου χρονου. Εσεις πάλι του χώρου σκέτο; καλό είναι φέρει τις αξίες του αλλά λίγο πασέ, δεν βρίσκεται μεζαμι;).
Προχωρώ στην αποκρυπτογράφηση του κειμένου, εμείς (γενικώς εμείς ) δεν ξεχνάμε, κολεκτίβα τάδε, ποιος είναι αυτή η κολεκτίβα τάδε και γιατί ένα χρόνο μετά την αποφυλάκιση μου (4 ½ σκαστά έβγαλα) πρέπει να ξέρω την κολεκτίβα που υπογράφει. Μου θυμίζει τους καταγγελοντες στην εκπομπή του Τριανταφυλλόπουλλου "…θέλω να καταγγείλω τον δείνα ότι έκλεψε το ταμείο των … χορευτών κοιλιάς(!) αλλά, δεν μπορώ να σας πω πώς με λένε, παρεμπιπτόντως είμαι η Σουλα αλλά δεν θέλω να βγει το όνομα μου , καταλαβαίνετε τώρα γιατί , κάνω το ντεμπούτο μου στην ποίηση και δεν θέλω να εκτεθώ η αιδος (!). Ή επίσης άλλο τηλεφώνημα «…καταγγέλλω το πασοκ, τη νδ και το κκε ότι επέτρεψαν –ενώ το ήξεραν - στη Μάρθα να τα φτιάξει με τον Νίκο ενώ εγώ είχα σειρά κι έχω βγει και στην Ανίτα, πράγμα που αν μη τι άλλο με καθιστά και άλλου επιπέδου .».
Ανυπόγραφα λοιπόν στηλιτεύουν όλους εμάς του αστικού τύπου: ρουφιάνοδημοσιογράφους, ραδιοφωνατζηδες (έτσι το γράφουν ) θέτοντας και το ερώτημα, ποιος ήταν ο ρόλος του Δ. Αιβατζιδη; Ποιος ήταν ρε παιδιά για πείτε μου να τον μάθω και γω και μου αραδιάζετε, ένα σωρό ονόματα, λες και κάνουμε τρισάγιο. Εντάξει εγώ δεν είμαι σύντροφος σας, άλλωστε άλλος το έγραψε όχι εγώ , όπως θα διαβάσετε στις σχετικές επιστολές. Εγινα του συστήματος, οποία παρακμή, συμβιβάστηκα με το αστικό καταστημένο, πουλήθηκα για ένα, mont blanc, και δυο tods, αλλά αυτό ποιον ενδιαφέρει;
Η αυθεντία και το ιδιοκτησιακό καθεστώς πολιτικών χώρων, όπως και η αυθεντία και η ιδιοκτησία ιδεών είναι από τις πιο χαριτωμένες ανακαλύψεις. Τέλος η ποσοτική συνδρομή σε αγωνιστικές περγαμηνές ,σε αναλυτικό έργο και σε προβολές απόψεων και θέσεων. Υπάρχει αγαπητέ αναγνώστη το νοου χαου, να το ξέρεις και να μην κάνεις χρήση ταυτοτήτων που ανήκουν σε άλλους , δεν μπορεί δηλαδή να είσαι ολυμπιακός, γιατί αμέσως θα τεθεί το ερώτημα, πόσο ολυμπιακός είσαι; δεν είσαι τόσο ολυμπιακός όσο εγώ, εγώ είμαι πιο ολυμπιακός από σένα κ.ο.κ. Τολμώ να διεκδικήσω μια άποψη τόση δα και το κάνω γρήγορα για να μην υποστώ καμία αναίρεση, υποστηρίζω λοιπόν, ενάντια στο κίνημα (υπήρξε όντως οι σιξτις το ξέρουν) υπέρ των διακοπών και τίθεμαι ενάντια στο κίνημα κατά των διακοπών κίνημα που αναστάτωσε το Μπράιτον και στοιχεία του οποίου αναφέρονται στο Κουαντροφινια.
Ελπίζω να μην διεκδικήσει κανείς τα σκήπτρα της απόλυτης γνώσης για τις ιδέες μου, ή τουλάχιστον εύχομαι εκείνη την ώρα να πνίξω την ιδεολογική μου ευτέλεια στο βυθό του νησιού που θα βρίσκομαι.