...και προσωπική ευτυχία στους άγνωστους φίλους και φίλες του Press-gr Γιάννης Καραγιαννόπουλος
και φίλες του Press-gr
Γιάννης Καραγιαννόπουλος
και φίλες του Press-gr
Γιάννης Καραγιαννόπουλος
Πάντα για την αλήθεια...
και φίλες του Press-gr
Γιάννης Καραγιαννόπουλος
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
.jpg)
Κείμενο πρόκληση εκ μέρους του Βατικανού αποδεικνύει την αμετανοησία αλλά και την πονηρία του νυν Επισκόπου Ρώμης Βενεδίκτου ΙΣΤ, στοιχεία που εκδηλώνονται ενόψει της συνάντησης θεολογικού διαλόγου τον προσεχή Οκτώβριο στη Ραβέννα. Με το 16σελιδο κείμενο ο μακράν της τριαδικής αλήθειας, όπως αποδεικνύεται και δαιμονόπληκτος από κενοδοξία Πάπας υποστηρίζει ότι μοναδική πραγματική Εκκλησία του Χριστού είναι η Ρωμαιοκαθολική!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτο 16σελιδο κείμενο με τίτλο "Απαντήσεις στα θέματα που αφορούν διάφορες πτυχές του δόγματος της Εκκλησίας", το Βατικανό επαναλαμβάνει τις θέσεις που είχαν ήδη αναπτυχθεί στο κείμενο Dominus Iesus που είχε εκδοθεί το 2000 από τον τότε καρδινάλιο Γιόζεφ Ράτσινγκερ, νυν Πάπα και είχε προκαλέσει έντονη πολεμική στο χριστιανικό κόσμο, κυρίως με τους Προτεστάντες, οι οποίοι δεν θεωρούνταν βάσει αυτού μέλη πραγματικών "Εκκλησιών". Στο νυν περίεργο από πάσης απόψεως κείμενο διευκρινίζεται ότι η οικουμενική δέσμευση του Βατικανού "δεν σημαίνει ότι η Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία απαρνείται την πεποίθηση ότι είναι η μοναδική πραγματική Εκκλησία του Χριστού"!!! Οι Ορθόδοξες Εκκλησίες περιγράφονται μεν ως πραγματικές εκκλησίες, αλλά φέρουσες και ένα «κουσούρι». Ποιό πιστεύετε είναι το «κουσούρι»; Το ότι δεν αναγνωρίζουν την αρχή του Πάπα!!!
Ωστόσο το έλλειμμα (!) αυτό "είναι ακόμη πιο βαθύ" στα προτεσταντικά θρησκευτικά δόγματα --άποψη που είναι πολύ πιθανόν να περιπλέξει περαιτέρω τις σχέσεις με τους σκοτισμένους στο νου προτεστάντες.
Βεβαίως, επισημαίνεται στο κείμενο, βρίσκουμε εκτός της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας "πολλά στοιχεία καθαγιασμού και αλήθειας". Όμως οι ανατολικές Εκκλησίες που δεν αναγνωρίζουν τον Πάπα ως διάδοχο του (Αποστόλου) Πέτρου πάσχουν από ένα "έλλειμμα" και δεν είναι παρά "χωριστές Εκκλησίες", όπως ακριβώς και οι "κοινότητες" των προτεσταντών, που έχουν διαφορετική αντίληψη για την Θεία Ευχαριστία και την ιερωσύνη "δεν μπορούν να αποκληθούν Εκκλησίες".
Μεταξύ λοιπόν των άλλων το απαράδεκτο αυτό «πονηρό» κείμενο αναφέρει ότι οι ανατολικές εκκλησίες, δηλαδή οι Ορθόδοξες που έχουν αληθινά Μυστήρια με την Καθολική αποκαλούνται αδελφές. Όσον αφορά τις Εκκλησίες της Μεταρρύθμισης (Προτεστάντες - Διαμαρτυρόμενοι) δεν έχουν διατηρήσει την αυθεντική και ακέραιη ουσία της Θείας Ευχαριστίας και γι' αυτό δεν είναι Εκκλησίες, αλλά εκκλησιαστικές κοινότητες!
Ειδικά όμως στο κείμενο που αφορά και την Ορθόδοξη Εκκλησία αναφέρεται:
«Στην Καθολική Εκκλησία ευρίσκεται η Εκκλησία του Χριστού. Ο Ιησούς συνέστησε επί γης μία μοναδική Εκκλησία. Και αυτή συγκεκριμένα υφίσταται περί τον διάδοχο του Πέτρου και τους επισκόπους που τελούν εν κοινωνία με αυτόν... Οι ανατολικές Εκκλησίες, αν και χωρισμένες από την Καθολική, έχουν αληθινά Μυστήρια και κυρίως, δυνάμει της αποστολικής διαδοχής, του ιερατείου και της Θείας Ευχαριστίας, δια μέσου των οποίων παραμένουν ακόμη ενωμένοι με εμάς με στενότατους δεσμούς και γι' αυτό οι Εκκλησίες αξίζουν τον τίτλο ιδιαίτερες η τοπικές Εκκλησίες και αποκαλούνται αδελφές Εκκλησίες των ιδιαιτέρων καθολικών Εκκλησιών...!!!
Επειδή, όμως, η κοινωνία με την Καθολική Εκκλησία, της οποίας ο ορατός ηγέτης είναι ο Επίσκοπος της Ρώμης και διάδοχος του Πέτρου, δεν είναι ένα κάποιο εξωτερικό συμπλήρωμα της κάθε ιδιαίτερης Εκκλησίας, αλλά μία από τις εσωτερικές συστατικές αρχές της, η κατάσταση της ιδιαίτερης Εκκλησίας, την οποία απολαμβάνουν εκείνες οι σεπτές χριστιανικές κοινότητες, έχει εν τούτοις μία ανεπάρκεια. Από την άλλη, η ίδια η παγκοσμιότητα της Εκκλησίας, που κυβερνάται από τον διάδοχο του Πέτρου και από τους Επισκόπους που τελούν εν κοινωνία με αυτόν, εξαιτίας της διαίρεσης των χριστιανών, συναντά ένα εμπόδιο για την πλήρη πραγματοποίησή της στην ιστορία».
Όπως ήταν φυσικό το κείμενο αυτό προκάλεσε πολλά σχόλια και αντιδράσεις από τις εκκλησίες. Το Βατικανό υπογραμμίζει ωστόσο, ότι ο οικουμενικός διάλογος "παραμένει πάντα μία από τις προτεραιότητες της Καθολικής Εκκλησίας, όπως επιβεβαίωσε ο Πάπας Βενέδικτος ο 16ος"! "Ωστόσο όπως γνωρίζετε έχει θεμελιώδη σημασία σε οποιοδήποτε είδος διαλόγου οι μετέχοντες να είναι σαφείς σε ο,τι αφορά την ταυτότητά τους. Αυτό σημαίνει ότι ο διάλογος δεν μπορεί να είναι μία αφορμή για να προσαρμόσει η να μαλακώσει αυτό που πιστεύει ότι είναι".
Κατόπιν αυτών δυό τινά δύνανται να συμβαίνουν, τα οποία όμως, και τα δυό κρύβουν την γνωστή εδώ και αιώνες έπαρση και ιδιοτέλεια της Ρώμης (επηρμένη η οσφρύς της Δύσης έλεγε ο ιερός Χρυσόστομος) και στηρίζονται σε δαιμονόπληκτες λογικές του μεσαίωνα και της ιεράς εξέτασης...
Το πρώτο λοιπόν ενδεχόμενο της εκδήλωσης της απρεπούς και μακράν της χριστιανικής διδασκαλίας συμπεριφοράς της Ρώμης πιθανόν να έχει να κάνει με την απάντηση του Βατικανού στις πρόσφατες συνεντεύξεις του Οικουμενικού Πατριάρχη Βαρθολομαίου και του Μητροπολίτη Περγάμου Ιωάννη, οι οποίες υπενθυμίζουμε πως κατά περίεργο τρόπο επικέντρωναν τις διαφορές με τη Δύση στο θέμα του Παπικού Πρωτείου. Με το κείμενο λοιπόν αυτό η Ρώμη γνωστοποιεί με σαφήνεια τις θέσεις της, ώστε εκ του ασφαλούς να δυνηθεί να τις υπερασπισθεί στη Ραβέννα, επικαλούμενη ακριβώς τη δημοσιότητα του κειμένου προκειμένου να αποφύγει να προχωρήσει στην αποδοχή της αλήθειας. Δεν αποκλείεται μάλιστα να ευελπιστεί να συμπαρασύρει στο ψεύδος που δυστυχώς εμμένει να υπηρετεί και τις ορθόδοξες Εκκλησίες, οι οποίες παρά τα όποια εσωτερικά προβλήματα που αντιμετωπίζουν συνεχίζουν τα κρατούν τα σκήπτρα της τριαδικής αληθείας.
Το δεύτερο ενδεχόμενο πιθανόν να έχει να κάνει με μία προσχεδιαζόμενη προπαγανδιστική επιχείρηση ταπεινολογίας και ψευτο-ευσεβισμού της Ρώμης, που στοχεύει στην υπέρβαση των πολλαπλών ακανθώδων προβλημάτων της. Δηλαδή να έχει ήδη αποφασίσει εν μέρει να υποχωρήσει σε ότι αφορά το παπικό πρωτείο, αλλά ταυτόχρονα να δημοσιεύει το κείμενο στο πλαίσιο της προπαγάνδας που είθισται να καλλιεργεί. Προπαγάνδα «πώλησης» δηλαδή στους πιστούς της δήθεν υποχώρησης, γεγονός που θα συνέβαλε στο να συγκρατηθεί ο αριθμός της αποστασίας των πιστών από τις τάξεις της με τη διαφήμιση του «δήθεν» ταπεινού Πάπα και να ελεγχθεί η κλονιζόμενη και στηριζόμενη σε εύθραυστα ξύλινα και πήλινα πόδια ρωμαιοκαθολική ενότητα...
Βέβαια εκτός των ανωτέρω, εκκλησιαστικοί κύκλοι υποστηρίζουν ευθαρσώς ότι η Ρώμη παρά τις πιέσεις που εσωτερικά και από υψηλόβαθμα στελέχη ασκούνται για στροφή προς την Ορθόδοξη αλήθεια εμμένει παγερά στην αμετανόητη στάση που πάντοτε την χαρακτήριζε, επιβεβαιώνοντας τα λόγια και τις ρήσεις του Αγίου Κοσμά του Αιτωλού για τον Πάπα. Υποτάσσεται δηλαδή στις ασφυκτικές πιέσεις των σκληροπυρηνικών στελεχών της, τα οποία πάντοτε έβλεπαν μειονοτικά τις ορθόδοξες Εκκλησίες. Είναι οι συνεχιστές -απόγονοι των Σταυροφόρων δολοφόνων και αρπακτικών και επικίνδυνων δολιοφθορέων της πίστεως που δυστυχώς συνεχίζουν μέχρι σήμερα να επηρεάζουν και να λειτουργούν διαβρωτικά έναντι κάθε προσπάθειας επιστροφής της Δύσης στα λυτρωτικά νάματα της Ορθοδόξου Εκκλησίας.
Όπως και να έχουν τα πράγματα, το βέβαιο είναι πως η δημοσίευση του κειμένου εύλογα προκάλεσε αμηχανία στο Οικουμενικό Πατριαρχείο και στις λοιπές Ορθόδοξες Εκκλησίες, οι οποίες ευελπιστούσαν και προσεύχονταν και πίστευαν στην αλλαγή και στην στροφή της Ρώμης. Αμηχανία που εξυπηρετεί και δικαιώνει τους ορθοδόξους εκείνους κύκλους που θεωρούν μάταιη κάθε προσπάθεια διαλόγου με τη Ρώμη και εκλαμβάνουν το διάλογο ως μέσο κοσμικής διαβούλευσης και οικονομικής συνεργασίας. Αυτοί επαληθεύονται μέσα από το νέο κείμενο -ανοσιούργημα της Ρωμαιοκαθολικής εκκλησιαστικής κοινότητας.
Προκαλεί επίσης σκέψεις περί του αν η θετική ανταπόκριση της Ανατολής στα ανοίγματα της Δύσης επηρέασε έστω και στο ελάχιστο τη Ρώμη, ώστε να επανέλθει στο δρόμο της τριαδικής αληθείας. Από ότι φαίνεται όμως και αποδεικνύεται περίτρανα όχι μόνο δεν επηρεάστηκε η Δύση στο ελάχιστο αλλά συνεχίζει να παραμένει παγερά αδιάφορη στις ευκαιρίες που της άνοιξε ο Θεός για να επιστρέψει στην ορθόδοξη οδό σωτηρίας. Κάτι που σημαίνει πως παραμένει ασφυκτικά προσκολλημένη και παγιδευμένη στην καλοστημένη παγίδα του Βελζεβούλ που την απομόνωσε από το σώμα του Ιησού Χριστού.
Γιατί η αμετανόητη στάση της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας αποδεικνύει για μια ακόμη φορά τη δαιμονοπληξία της και χαρακτηρίζει και επιβεβαιώνει την πορεία της στον όλεθρο και στην πνευματική πτώχευση. Μία πορεία που ήδη διαγράφεται και συνιστά τη μεγαλύτερη απειλή για την ύπαρξή της και παρουσία της στο τριαδικό προσκλητήριο της ενότητας. Γιατί οι κοσμικοί προσανατολισμοί και οι συμβιβασμοί και η κρατική οντότητα και λειτουργία του Βατικανού του προσδίδουν εξουσίες ξένες προς τον ουρανό. Δηλαδή του στερούν την πνευματικότητα και την ταπεινοφροσύνη που αποτελούν μέσα σωτηρίας και πρόσβασης εκεί.
Σύμφωνα με δημοσιεύματα του ιταλικού Τύπου, το κείμενο του Βατικανού προκάλεσε εντονότατες διαμαρτυρίες εκ μέρους του Πατριαρχείου Μόσχας. "Δεν συμφωνούμε. Η αρχή της μοναδικότητας, την οποία διεκδικεί η Καθολική Εκκλησία, ισχύει με πλήρη δικαιώματα, και για την Ορθόδοξη Εκκλησία...» «Η Καθολική Εκκλησία είναι στάσιμη στις θέσεις της του 11ου αιώνα, όταν συνέβη το Σχίσμα", σχολιάστηκε εκ μέρους της Κοπτικής Εκκλησίας της Αιγύπτου. Πλήττει την ευαισθησία των ορθοδόξων και διαμαρτυρομένων Εκκλησιών, ήταν το πρώτο σχόλιο της Κοινότητας των προτεσταντικών εκκλησιών της Ευρώπης που έκαναν λόγο για "μία μονοπωλιακή ιδέα του χριστιανισμού και μία επίθεση στην ταυτότητα των άλλων. Ως ένα επιδεικτικό βήμα προς τα πίσω στις σχέσεις με τις άλλες χριστιανικές κοινότητες εκλαμβάνουν το κείμενο η Ομοσπονδία των Ευαγγελικών Εκκλησιών της Ιταλίας.
Οι ιταλικές εφημερίδες επίσης αποδίδουν τη σιωπή της Αθήνας σε σχέση με το κείμενο στο γεγονός της ασθένειας του Αρχιεπισκόπου Χριστοδούλου... ενώ θεωρούσαν βεβαία την αντίδραση του Οικουμενικού Πατριαρχείου.
Πάντως είναι αλήθεια ότι τέτοια κείμενα εκ μέρους της Ρώμης επαναφέρουν στη μνήμη μας την ουράνια, όπως αποδεικνύεται, αμφισβήτηση του μακαριστού Αρχιεπισκόπου Σεραφείμ για το αν δηλαδή η Ρώμη αποτελεί σήμερα Εκκλησία του Χριστού. Αμφισβήτηση που είχε εκφραστεί δημοσίως σε συνέδριο που είχε πραγματοποιηθεί στην Αθήνα και είχε προκαλέσει τότε αντιδράσεις. Η αρχή όμως της λογικής που παρατηρείται στη Ρώμη και στον παραπαίοντα σημερινό ηγέτη της, Πάπα Βενέδικτο, δυστυχώς, ενισχύει την διαπίστωση του μακαριστού γέροντα Αρχιεπισκόπου Σεραφείμ και δικαιώνει την θέση του περί Ρωμαιοκαθολικής εκκλησιαστικής κοινότητας και όχι Εκκλησίας.
re press pou einai oi apokalypseis gia th symmetoxh papakwnstandinou sto skandalo koskwta?
ΑπάντησηΔιαγραφή