Ο Χριστόδουλος ευγνώμων δωρολήπτης...

Ενα άρθρο - σοκ για την ηθική κατάπτωση, τα αίσχη, τις διακοπές Κροίσου στο Παρίσι , τον Κουλουσούζα , τον Θεόκλητο, τον παραλληλισμό με &...

Ενα άρθρο - σοκ για την ηθική κατάπτωση, τα αίσχη, τις διακοπές Κροίσου στο Παρίσι, τον Κουλουσούζα, τον Θεόκλητο, τον παραλληλισμό με "Ανδρέα - Μιμή" και το χρέος της Ιεράς Συνόδου
.
Του Στέφανου Βέγα
.

Ο Αλέξανδρος, όταν ο ύπαρχος της θαλάσσης Φιλόξενος του έγραψε ότι ζει στην Ιωνία ένας νέος που όμοιός του στην ωραιότητα και το κάλλος δεν υπάρχει δεύτερος και αν θέλει να του τον στείλει, απάντησε οργισμένος: ω κάκιστε των ανθρώπων, τι αισχρό βρίσκεις σε μένα για να θες να με κολακεύσεις με τέτοιες επονείδιστες ηδονές; Αλλά αυτός, είπαμε, ήταν Μέγας.
Ο Χριστόδουλος, όταν ο Θεσσαλιώτιδος Θεόκλητος του προσέφερε “δώρο” ένα νεαρό κίναιδο, που τον είχε περιβάλει κιόλας με το σχήμα του Αρχιμανδρίτη, τον Κουλουσούζα, τον δέχτηκε μετά λαμπάδων, δεν ορρώδησε να τον αναγορεύσει προϊστάμενο του Ιδιαιτέρου Γραφείου του και, η ακόμη προκλητικότερη ξετσιπωσιά, τον πήρε να διαμένει μαζί του στην αρχιεπισκοπική βίλα, στο Παλαιό Ψυχικό.
Το γεγονός αποκαλύφθηκε όταν, προ διετίας, εξερράγη το κέλυφος των σκανδάλων, και φάνηκαν όσα διέπραττε ο Χριστόδουλος με την ιδρυμένη κλίκα του, η οποία υπέστη τότε σοβαρό πλήγμα. Άλλα από τα μέλη της κλείστηκαν στη φυλακή, άλλα καθαιρέθηκαν, άλλα αποσχηματίστηκαν, άλλα παραιτήθηκαν. Μέγας ο διασυρμός της Εκκλησίας. Παρόλα αυτά, ούτε ο Χριστόδουλος επέδειξε την παραμικρή ευαισθησία ούτε η Σύνοδος την ηθική υπόσταση να πράξει τα δέοντα.
Όταν καταλάγιασε ο θόρυβος και κατακάθισε λίγο ο κουρνιαχτός, αναδύθηκε πάλι ο Χριστόδουλος με περισσή θρασύτητα και καταφρονητική προκλητικότητα. Στόχος η ανασυγκρότηση της κλίκας. Απλό δείγμα κάποιες κοινές εκδηλώσεις, όπως διακοπές Κροίσου στο Παρίσι με όλους τους αυτουργούς των σκανδάλων, εξαιρουμένων όσων βρίσκονταν στη φυλακή.
Και το επιστέγασμα: δεν επιβαρύνθηκε, λέει, η Εκκλησία τα εξωφρενικά έξοδα αλλά ένας φίλος του. Όσο για την ταυτότητα του φίλου και το είδος αυτής της “διαπλοκής” αθιβολή.
Ίσως ακόμη προκλητικότερη υπήρξε η προσπάθεια αποκατάστασης των μελών της κλίκας, όσα είχαν υποστεί τις προσήκουσες συνέπειες. Ας πάρομε τον δωρητή του Κουλουσούσα, ο οποίος (δωρητής) αναγκάστηκε σε παραίτηση εξαιτίας της εμπλοκής του στο παραδικαστικό κύκλωμα, της ψευδούς βεβαιώσεως περί κατοικίας του στον Πειραιά κ.λπ.
Ύστερα από αυτές τις πομπές, ο Χριστόδουλος δεν ντράπηκε να διατηρεί απερικαλύπτως τις ίδιες ένοχες σχέσεις μαζί του και να πράττει το παν για να τον καθιερώσει εκ νέου ως ... πνευματικό ηγέτη! Αντάλλαξε με αυτόν δώρα σε ναό κατά τη διάρκεια της Θ. Λειτουργίας, κάτι που γίνεται με εξέχουσες μόνο προσωπικότητες. Επίσης, για να μην προσφωνείται “πρώην” Θεσσαλιώτιδος, κάτι που ανακαλούσε τα ανομήματα και την πτώση του, και μέχρι να τον βολέψει σε Μητρόπολη, τον κατέστησε τιτουλάριο Μητροπολίτη Βρεσθένης, μαγαρίζοντας έτσι τον τίτλο που είχε τιμήσει ο νυν Αμερικής κ. Δημήτριος. Βρεσθένης τώρα ο Θεόκλητος!! Και η “ιερά” Σύνοδος το χαύεται εν σιωπή.
Τον Μάρτιο που μας πέρασε, έκρινε ο Χριστόδουλος πως ήλθε ο καιρός να του προσφέρει ευγνωμόνως και το μέγα αντίδωρο, τουτέστιν μια Μητρόπολη με ποίμνιο, επιλέγοντας τη Μεσσηνία. Οι Μεσσήνιοι όμως έδειξαν πως δεν αποτελούν βλακώδες και ξέφραγο ποιμνιοστάσιο. Καθολικές και θυελλώδεις οι αντιδράσεις τους. Ο ίδιος, θρασύς και ξεδιάντροπος, τις αγνόησε και προχωρούσε αγέρωχος στην εφαρμογή του σχεδίου του. Ήλθαν όμως και άλλα κύματα, επάλληλα και συνεχώς εξογκούμενα, απειλώντας τα έσχατα. Μπροστά τους τελικά λύγισεν επτοημένος και οι Μεσσήνιοι του έτριψαν στα μούτρα τον διαβεβλημένο εκλεκτό του.
Στιν επιλογή τού Θεόκλητου είχε αντιδράσει τότε και η Ιεραρχία, αλλά αυτή -είπαμε- δεν έχει ηθική υπόσταση. Ο αφέντης την χειραγωγεί άνετα.
Παρόλην αυτή την ταπείνωση, αναίσθητος των συμβάντων ο Χριστόδουλος και αναίσχυντος, συνέχισε όχι μόνο να διατηρεί, αλλά και να προβάλλει την αισχρή και εξακολουθητικά στενή σχέση του με τον Θεόκλητο. Και κλινήρης αυτόν είχε στο προσκεφάλι του και φεύγοντας από το νοσοκομείο αυτόν είχε συνοδό στη ... φτωχική κατοικία του. Φταίει ο κόσμος τώρα όταν παραλληλίζει Ανδρέα - Μιμή με Χριστόδουλο - Θεόκλητο; Μόνο ένα χριστοδουλικό νεύμα προς Κουλουσούζα έλειψε.
Και επί τέλους, του Ανδρέα η σχέση ήταν σεξουαλικά ομαλή και ο ίδιος άλλωστε πολιτικός και όχι “Αρχιερεύς του Υψίστου” ούτε “Διδάσκαλος του Ευαγγελίου και της Ηθικής”.
Σεβασμό στον ασθενή, λένε πολλοί. Σύμφωνοι! Όταν όμως ο ίδιος παρέχει με τόσην ιταμότητα ερεθίσματα “παρακλητικά της διανοίας” προς όσα ειδεχθή έπραξε και στα οποία ασυστόλως εμμένει, τότε πού να βρεθεί τόπος για σεβασμό;
Όποιος έκανε τον εαυτό του σκουλήκι, λέει ο Σοπενχάουερ, δεν δικαιούται να διαμαρτύρεται όταν οι άλλοι τον πατούν.
Να εκδιωχθεί πάραυτα από την Αρχιεπισκοπή, όσο ακόμη αδυνατεί να προκαλέσει άλλη φθορά ο ίδιος και η αναγεννώμενη ρυπαρή κλίκα του, και του ευχόμαστε να ζήσει χίλια χρόνια.
Η Σύνοδος ούτε τώρα μπορεί να επιτελέσει το χρέος της;