...για την Προεδρία της Δημοκρατίας! Από την αποψινή δημοσκόπηση της GPO που παρουσίασε το Mega, δεν έχει ξεχωριστή σημασία ούτε ότι η ΝΔ ...
Από την αποψινή δημοσκόπηση της GPO που παρουσίασε το Mega, δεν έχει ξεχωριστή σημασία ούτε ότι η ΝΔ προηγείται κατά 1%, ούτε ότι στην παράσταση νίκης είναι πολύ μπροστά από το ΠΑΣΟΚ, ούτε ότι το ενδιαφέρον του κόσμου για το σκάνδαλο των ομολόγων κάπως υποχωρεί.Ση
μασία έχει ότι πέρασε, για πρώτη φορά, μπορστά -στις δημοτικότητες των υπουργών- ο Γιώργος Σουφλιάς με 40,2% ενώ η Ντόρα Μπακογιάννη , που ήταν ως τώρα πρώτη, πέρασε στην δεύτερη θέση μαζί με τον Δ. Αβραμόπουλο. Εχουν και οι δύο 40%.
μασία έχει ότι πέρασε, για πρώτη φορά, μπορστά -στις δημοτικότητες των υπουργών- ο Γιώργος Σουφλιάς με 40,2% ενώ η Ντόρα Μπακογιάννη , που ήταν ως τώρα πρώτη, πέρασε στην δεύτερη θέση μαζί με τον Δ. Αβραμόπουλο. Εχουν και οι δύο 40%.Αρχίζουν να "προετοιμάζουν" τον υπουργό ΠΕΧΩΔΕ για ευρύτερα παιχνίδια, αφού τον εμφανίζουν να έχει την καλύτερη αποδοχή -από τα στελέχη της ΝΔ- και σε άλλους κομματικούς χώρους..
Ο ίδιος θέλει να γίνει Πρόεδρος της Δημοκρατίας το 2010. Θα επανέλθουμε με σχετικό παρασκήνιο.
ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΤΗΝ ΠΑΡΙΣ ΧΙΛΤΟΝ
ΑπάντησηΔιαγραφήΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΤΗΝ ΠΑΡΙΣ ΧΙΛΤΟΝ
ΑπάντησηΔιαγραφήΟΧΙ ΣΤΟΝ ΑΥΝΑΝΙΣΜΟ
ΑπάντησηΔιαγραφήΝΑΙ ΣΤΙΣ ΜΑΛΑΚΙΕΣ
ΛΑΟΣ
Ο Σουφλιάς κάνει μόνιμα την πάπια, φαερώνει όσα θέλει να φανερώνει, προβάλλει και τα ξένα δημιουργήματα για δικά του, δε βγαίναι στα παράθυρα, αφαρμόζοντας την πολιτική του Κολοκοτρώνη: "καλύτερα να νας ακούνε παρά να μας βλέπουνε".
ΑπάντησηΔιαγραφήΓια τους άλλους δύο πότε γίνανε μεγάλοι; Ποια η δράση τους; Το ανάστημα και το στυλ του ζαν πρεμιέ; Δεν μπορούν να είναι αποφασιστικά και φάνηκε στην αυτόνομη κίνηση τολυ Αβραμόπουλου.
Για ψάξτε στη Ν.Δ. Έχουν τον "καταληλότερο"; Μα ο "καταλληλότερος" ποια γνώση έχει από τη λειτουργία έστω ενός υπουργείου; Πότε εργάστηκε έστω και ως γραμματέας σε υπουργείο για να μπορεί να διευθύνει, να κατευθύνει και να ελέγχει τους υφιστάμενούς του υπουργούς;
Θα τρελλαθούμε;
Επειδή έχει το όνομα του "εθνάρχη" τρομάρα μας; Μα αυτό είναι τυχαίο. Δεν το κέρδισε. Απλά η Ν.Δ. δεν είχε στελέχη ικανά και απευθύνθηκε στο όνομα, που κατά σύμπτωση διέθετε πολύ μπλα-μπλα!!
Πέτυχαν! Με γεια τους και με χαρά τους. Η πράξη όμως, η ζωή που έλεγε ο Φλωράκης και παπαγαλλίζει και η Παπαρήγα, απέδειξε πως ο άνθρωπος δεν μπορεί. Το διαπιστώνουμε καθημερινά σε όλες τις κρίσεις στη χώρα μας και στην απογραφή που τον οδήγησαν οι ξύπνιοι της παρέας Αλογοσκούφης-Δούκας, και τα αποτελέσματα τα ζούμε στο πετσί μας.
Και σ' ανώτερα!
Κατά τα άλλα :
ΥΓΙΑΙΝΕΤΕ
Η διαφορά ΝΔ-ΠΑΣΟΚ είναι 3%. Το γκάλοπ είναι στημένο για πόλωση και συρρίκνωση ΣΥΝ-ΛΑΟΣ, ώστε να μην υπάρξει 5κομματική βουλή.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ πρωθυπουργός κ. Καραμανλής, έκανε στην Θεσσαλονίκη την έναρξη της προεκλογικής του παρουσίας και στο εσωτερικό της χώρας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕπισκέφθηκε οδικά έργα στον Λαγκαδά. Μόνον που πρόκειται για διαπλάτυνση μιας οδού που είχε ξεκινήσει πριν από τουλάχιστον 4 χρόνια και είχε στην συνέχεια εγκαταλειφθεί από την δική του κυβέρνηση.
Επισκέφθηκε το Διεθνές Πανεπιστήμιο της Θεσσαλονίκης, το οποίο είχε εξαγγείλει από το 2004. Μόνον που στην πραγματικότητα επισκέφθηκε τα γραφεία της ΠΑΣΕΓΕΣ.
Αυτό όμως, που αναδεικνύει με μοναδικό τρόπο την φιλοσοφία του είναι ότι, έβαλε ο ίδιος τον γνωστό “μαύρο λαγό” του Βορρά σε διατεταγμένη υπηρεσία, για να τον νουθετεί -δήθεν-δημοσίως, εκτός των άλλων, των άλλων που βεβαίως, ήταν μόνον ύβρεις για τον πολιτικό του αντίπαλο.
Ας συνεχίσει έτσι.
Εξάλλου, οι μάσκες είχαν πέσει, τώρα εμφανίζεται και το πραγματικό πρόσωπο χωρίς το μακιγιάζ του μεσαίου χώρου.
Και μοιάζει τόσο με αυτό του “μαύρου λαγού”.
‘’PASOK poisonous’’
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.
ΑπάντησηΔιαγραφή1. Ο Σουφλιάς έχει δώσει όλα τα έργα στον Μπόμπολα, που, τι σύμπτωση, είναι ο μεγαλύτερος μέτοχος του ΜΕΓΚΑ, που, τι σύμπτωση, παρουσιάσε την δημοσκόπηση.
ΑπάντησηΔιαγραφή2. Ντόρα και Αβραμόπουλος είναι λίγοι. Λιγότεροι κι απ΄ τον Σημίτη. Ο οποίος (Σημίτης) ξαναπλασάρεται σαν "χρυσή εφεδρεία" αντί για τσίγκινη μαϊμού - που είναι.
Η γνωστή συνταγή : αυτόν ξέρουν - αυτόν εμπιστεύονται - μ΄ αυτόν έκαναν τα πολλά λεφτά - αλλά, κυρίως, μ΄ αυτόν ήταν πέρα από οποιονδήποτε έλεγχο και Νόμο.
3. Οι νταβατζήδες δεν θέλουν τον Καραμανλή. Δεν τον ελέγχουν γιατί δεν τους χρωστάει και γιατί δεν τον ταϊζουν. Δεν σημαίνει ότι ο Μπούλης είναι καμιά αντισυστημική φυσιογνωμία. Αντιθέσεις εντός του συστήματος είναι όλα και, κατά βάση, σύγκρουση προσωπικών συμφερόντων.
Τώρα, γιατί όταν θίγονται τα προσωπικά συμφέροντα 2-3 ισχυρών προκαλείται πολιτική και κοινωνική κρίση, ενώ όταν θίγονται τα προσωπικά συμφέροντα κάποιου φουκαρά ποιος χέστηκε, ανατρέξτε σε φιλοσοφικά δοκίμια περί ισχύος, σε πολιτικές πραγματείες και κοινωνιολογικές αναλύσεις.
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΒΡΕ ΜΑΛΑΚΑ ΥΓΙΑΙΝΕΤΕ ΤΩΝ 7:28 πμ
ΑπάντησηΔιαγραφήΤΟ ΠΑΙΔΙ ΤΙΣ ΜΑΡΓΑΡΙΤΑΣ ΠΟΤΕ ΔΟΥΛΕΨΕ
. ΚΟΨΕ ΤΟΝ ΑΥΝΑΝΙΣΜΟ ΚΑΝΕΙ ΚΑΚΟ
@11.26
ΑπάντησηΔιαγραφήΠΟΤΕ, ΓΙΑΤΙ ΤΟΥ ΑΦΗΣΕ Ο DADDY ΤΟΥ ΤΑ ΚΛΕΜΜΕΝΑ
ΑΥΤΟ ΕΝΝΟΟΥΣΕ ΤΟ ΠΙΝΤΙ ΛΕΓΟΝΤΑΣ "ΤΑ ΕΜΑΘΕΣ ΤΑ ΝΕΑ ΠΑΤΕΡΑ?"
ΟΤΙ ΔΗΛΑΔΗ Η ΜΑΜΜΥ ΚΙ ΕΓΩ ΣΟΥ ΧΕΡΙΑΣΑΜΕ ΤΟ ΧΑΡΤΙ ΤΩΡΑ ΠΟΥ ΤΗΝ ΕΚΑΝΕΣ
ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΤΟ γιωργάκη ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΛΟΙΟ ΤΗΣ MAGGIE CHAD
12.21
ΑπάντησηΔιαγραφήΒρε σκυλε,αφου βλεπεις οτι δεν σου βγαινει το παραμυθι,γιατι δεν αλλαζεις τροπαριο ? Ολο στο ιδιο παραμυθι εισαι.Κολλησε η κασσετα σου.
Δεν πειραζει,οταν θα την φας στις εκλογες που ερχονται τοτε θα καταλαβεις τι εστι βερυκκοκο.
1.43 επειδή προφανώς είσαι από αυτούς που έκλεψαν και σου περισσεύουν, όπως λένε και στη μπραβογιωργία (ΗΠΑ) put your money where your mouth is...
ΑπάντησηΔιαγραφήΠΑΜΕ ΕΝΑ ΣΤΟΙΧΗΜΑΤΑΚΙ?
κι απο αύριο θα βάλουμε τον κλητήρα να σας απαντάει.... όπως στο πιντί...
Για τον 11:21
ΑπάντησηΔιαγραφήΑν το πρόβλημά σου είναι αν και πότε δούλεψε ο ΓΑΠ καλά θα κάνεις να ρίξεις μια ματιά στο διεθνές πολιτικό σκηνικό να δεις το όνομά του σε μια θέση που ο Κ.Καρ. τη βλέπει από απόσταση έτους φωτός! Πραγματική απόσταση! Αλλά μελέτησε και τους λόγους του Καραμαλή από τότε που πρωτοεμφανίστηκε στην πολιτική. Αλλάζει τη σειρά των ημιπροτάσεων σε προτάσεις ή παραγράφους και κάνει τις ίδιες παντομίμες! Και ενθουσιάζει! Χειροκροτήστε. Αυτός θα σώσει τη χώρα όπως την έσωσε και ο θειος του με τους διωγμούς των αντιπάλων, με τις εξορίες και τις φυλακίσεις, με τα κρατητήρια της Μπουμπουλίνας, με τις αποβολές των φοιτητών από τα πανεπιστήμια, με τα πιστοποιητικά κοινωνικών φρονημάτων με το κυνήγι των καπνοπαραγωγών και την αμέριστη υποστήριξη των εμπόρων του καπνού, με την προώθηση των εργατικών χεριών σε εξωτερική και εσωτερική μεμετανάστευση, με τη νοθεία των εκλογών του 61, με τη συμφωνία της Ζυρίχης που έβαλε και την Τουρκία εγγυήτρια χώρα για την Κύπρο, με τα σκάνδαλα των μπακαλιάρων και των βραχωδών οικοπέδων και με όσα η μαύρη βίβλος της τότε Ε.Κ. καταμαρτυρά!
Χάρισμά σας.
Όχι δεν θα πάρουμε!
ΥΓΙΑΙΝΕΤΕ
Για το αν δούλεψε, άστο. Να μη σου τύχει η εξορία. Θα πλύνεις και τζάμια καταστημάτων, και πολυκατοικιών, όπως έκανε και εκείνος, σπουδάζοντας.
Εσένα ακόμα η μαμά σου σε ταγίζει;!
παιδια μη τσιμπατε.
ΑπάντησηΔιαγραφήτο πρετεντερη στην επομενη
θα βγκαλει πρωτο το χαζοΛΙΑΠΗ..
αυτον προωθει για γελωτοποιο
το μεγκα.
οι αυταπατες της ΜΕΓΚΑ-λης γελοιας
ΑπάντησηΔιαγραφήπαραγκας..
νομιζει οτι επηρεαζει το πολιτικο
σκηνικο.
ΕΜΕΙΣ ΥΓΙΑΙΝΟΥΜΕ, ΕΣΥ ΑΣΘΕΝΕΙΣ ΒΑΡΕΩΣ ΟΜΩΣ....
ΑπάντησηΔιαγραφήΟΙ "ΔΟΥΛΕΙΕΣ" ΤΟΥ YORGO ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΙΠΟΤΕ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟ ΑΠΟ ΑΥΤΕΣ ΠΟΥ ΚΑΝΟΥΝ ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΦΟΙΤΗΤΕΣ ΣΤΟ ΕΞΩΤΕΡΙΚΟ
ΠΕΣ ΜΑΣ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΣΥΝΤΡΟΦΟΥΣ ΠΟΥ ΚΑΡΦΩΣΕ Ο ΣΚΑΤΟΨΥΧΟΣ ΤΟ 38 ΚΑΙ ΤΗΝ ΚΟΠΑΝΗΣΕ ΜΕ ΤΟ ΔΙΑΒΑΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΜΑΝΙΑΔΑΚΗ, ΤΗΝ ΕΥΧΑΡΙΣΤΗΡΙΑ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΤΗΣ ΜΑΓΓΥ ΣΤΟΝ ΠΡΟΕΔΡΟ ΤΖΟΝΣΟΝ ΠΟΥ "ΜΕΣΟΛΑΒΗΣΕ" ΝΑ ΠΑΡΕΙ ΔΙΑΒΑΤΗΡΙΟ Ο ΣΚΑΤΟΨΥΧΟΣ ΤΟ 67 ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΑΤΤΑΚΟ, ΤΑ ΠΕΤΡΕΛΑΙΑ ΑΙΓΑΙΟΥ, ΤΑ ΙΜΙΑ, ΤΟΝ ΟΤΣΑΛΑΝ, ΤΗ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΤΑΛΑΤ...
ΘΕΡΑΠΕΙΑ Α ΛΑ babis ΧΡΕΙΑΖΕΣΑΙ...
η ΜΕΓΚΑ-λη παραγκα στελνει μυνημα
ΑπάντησηΔιαγραφήστην ΝΤΟΡΑ οτι εαν εξακολουθει
να το παιζει πιστη στον Καραμανλη,
θα την βγαλει ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ στα γκαλοπ
του πρετεντερη.
οι τροτσκιστες ψηφιζουν Καραμανλη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜΑΓΚΑΣ Ο ΚΑΡΑΜΑΝΛΗΣ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑΓΝΟΗΣΕ ΤΙΣ ΥΒΡΕΙΣ ,ΣΥΚΟΦΑΝΤΙΕΣ
ΛΑΙΚΙΣΜΟΥΣ ΤΟΥ ΓΑΠ.
ΕΒΑΛΕ ΤΟΝ ΨΩΜΙΑΔΗ ΝΑ ΤΟΥ ΑΠΑΝΤΗΣΗ
ΣΤΟ ΙΔΙΟ ΣΤΥΛ...
ΤΟΝ ΞΕΦΤΙΛΙΣΕ ΤΟΝ ΓΑΠ.
ΤΟΥ ΕΙΠΕ ΕΑΝ ΣΥΝΕΧΙΣΕΙΣ ΕΤΣΙ ΓΑΠΟΒΛΑΚΑ ΘΑ ΣΟΥ ΑΠΑΝΤΑΕΙ ΜΟΝΟ
Ο ΨΩΜΙΑΔΗΣ.
ΨΩΜΙΑΔΗΣ-ΓΑΠ ΜΑΝ ΤΟ ΜΑΝ...
3:09 μμ
Ανώνυμο said...
ΣΩΣΤΟΣ Ο ΠΑΙΧΤΗΣ.
ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ Ο ΚΑΡΑΜΑΝΛΗΣ ΝΑ
ΞΕΠΕΦΤΕΙ ΑΠΑΝΤΩΝΤΑΣ ΣΤΙΣ ΛΑΙΚΙΣΤΙΚΕΣ ΥΣΤΕΡΙΕΣ ΤΟΥ ΓΑΠ.
Ο ΨΩΜΙΑΔΗΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΚΑΤΑΛΛΗΛΟΣ
ΓΙΑ ΝΑ ΑΠΑΝΤΑΕΙ.
3:09 μμ
Ανώνυμο said...
φανταστικο..θα γελασουμε..
μαν το μαν
ΨΩΜΙΑΔΗΣ -ΓΑΠ.
Η ΛΑΙΚΗ ΔΕΞΙΑ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΛΑΙΚΟ ΠΑΣΟΚ.
3:10 μμ
Ανώνυμο said...
ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ,ΝΕΑ,ΕΘΝΟΣ,ΘΕΜΑ,
ΑΛΤΕΡ,ΑΛΦΑ,ΜΕΓΚΑ,ΑΝΤΕΝΝΑ ΚΤΛ...
ΧΕΡΙ ΧΕΡΙ ΜΕ ΤΟΝ ΑΚΡΟΔΕΞΙΟ
ΚΑΡΑΤΖΑΦΕΡΗ..
ΑΡΠΑΧΤΙΚΑ ΤΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΥ ΧΡΗΜΑΤΟΣ
ΜΗ ΠΑΝΙΚΟΒΑΛΕΣΤΕ..
ΘΑ ΣΑΣ ΣΩΣΕΙ Ο ΚΑΡΑΤΖΑΦΕΡΗΣ.
3:11 μμ
Ανώνυμο said...
το παπαγαλακι του εξωθεσμικης παραγκας πασοκ ρωταει στο πρεσ ρουμ τον αντωναρο.
ΓΚΟΥΤΖΑΝΗΣ: Εάν υπάρχει κάτι για τον τρόπο με τον οποίο αναφέρθηκε ο κ. Ψωμιάδης στον κ. Γιώργο Παπανδρέου, ας μην το επαναλάβω, και για το αν αυτό, συμβάλλει στην ομαλότητα και στην υπέρβαση των διαχωριστικών γραμμών του παρελθόντος, στις οποίες επανειλημμένως έχει αναφερθεί…
δηλαδη για τα καθυστερημενα πασοκακια ειναι θεμιτο ο ΓΑΠ.
καθημερινα να βριζει τον καραμανλη.
ΜΑΦΙΟΖΟ,ΣΥΜΜΟΡΙΑ,ΚΤΛ.
εαν τολμηση καποιος να απαντηση
τρεχουν τα εμμισθα τραμπουκακια
να διαμαρτυρηθουν για πολωση..
3:11 μμ
Ανώνυμο said...
λογικο ειναι ρε φιλε γιατι
τις μαλακιες που λεει ο γαπ
καθημερινα κανεις δεν τις παιρνει
στα σοβαρα..ΟΛΟΙ ΓΕΛΑΝΕ.
αλλα ο ψωμιαδης ειναι σοβαρος πολιτικος πρεπει να προσεχη,
ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΞΕΠΕΦΤΕΙ ΣΤΟ ΕΠΙΠΕΔΟ
ΤΟΥ ΓΑΠΟΥΛΗ.
3:12 μμ
Ανώνυμο said...
Ο ΓΑΠ ΒΡΙΖΟΝΤΑΣ ΔΕΝ ΠΡΟΚΑΛΕΙ ΠΟΛΩΣΗ
ΑΛΛΑ ΤΟΝ ΓΕΛΩΤΑ ΤΟΥ ΛΑΟΥ.
ΤΟΝ ΨΩΜΙΑΔΗ Ο ΛΑΟΣ ΤΟΝ ΣΕΒΕΤΑΙ ΚΑΙ
ΜΕΤΡΑΕΙ ΤΗΝ ΓΝΩΜΗ ΤΟΥ.
ΓΙΑ ΑΥΤΟ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΠΙΟ
ΕΥΓΕΝΗΣ.
3:12 μμ
Ανώνυμο said...
σιγα μη καταδεχτει να παιξει
ο Καραμανλης man to man τον
γελοιο αρχηγο του πασοκ.
θα βαζει αλλους να του απαντουν.
στην θεσσαλονικη του απαντησε
πολυ ευγενικα ο Ψωμιαδης.
Τωρα γιατι διαμαρτυρονται τα δημοσιογραφικα παπαγαλακια του πασοκ δεν καταλαβαινουμε.
σκληρο ροκ ο Γαπ.
μαλακο ροκ ο Ψωμιαδης.
3:13 μμ
Ανώνυμο said...
η απόλυτη ξεφτίλα θα είναι που σε λίγο ΔΕΝ θα απαντάει ΟΥΤΕ ο Ψωμιάδης...
Θα βρούνε άλλον, πιό χαμηλά στην ιεραρχία...
3:13 μμ
Ανώνυμο said...
μεγαλη τιμη για τον γαπ να ασχολειτε ο ψωμιαδης μαζι του.
Κυρίαρχος στόχος, στον χρόνο που μεσολαβεί έως το Συνέδριο της Ν.Δ. στις αρχές Ιουλίου, θα είναι η προσπάθεια αποκαθήλωσης της εικόνας του Γ. Παπανδρέου, ακόμη και με μη πολιτικώς ορθά μέσα, τα οποία εισήγαγε ο Π. Ψωμιάδης, χειροκρότησε ο πρωθυπουργός και απέφυγε επιμελώς να σχολιάσει ο Ευάγγ. Αντώναρος.
ΑπάντησηΔιαγραφή‘’PASOK poisonous’’
ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ..προεκλογικη μονο η στηριξη ΓΑΠ απο ΜΜΕ θα τον εκτελεσουν μετα τις εκλογες.
ΑπάντησηΔιαγραφήΓΙΑΤΙ ΑΡΧΙΣΑΝ ΤΑ ΕΥΡΩΠΑΙΚΑ ΣΕΝΑΡΙΑ
ΓΙΑ ΣΗΜΙΤΗ..?
ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΚΟΛΠΟ..
οι νταβατζηδες προωθουν τον
Σημιτη.
ΠΩΣ? χρησιμοποιουν χρηματιστηριακη
λογικη προωθησης ΦΟΥΣΚΑΣ.
Τι ελεγαν τα παπαγαλακια το 99.
θα μας παρουν τα χαρτια οι ξενοι..
οποτε οι ελληνες ετρεχαν να προλαβουν να αγορασουν πριν απο τους ξενους, τα πολυτιμα...χαρτια.
το ιδιο παραμυθι παιζουν και τωρα
αλλα η ΦΟΥΣΚΑ τωρα ειναι ο ΣΗΜΙΤΗΣ.
ΤΙ ΓΡΑΦΟΥΝ ΟΙ ΕΦΗΜΕΡΙΔΕΣ ΤΙΣ
ΔΙΑΠΛΟΚΗΣ..ΝΕΑ ,ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ,
ΕΘΝΟΣ..
..Ο ΣΗΜΙΤΗΣ ΛΕΝΕ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥΤΙΜΟ
ΧΑΡΤΑΚΙ..ΤΟΝ ΘΕΛΟΥΝ ΟΙ ΞΕΝΟΙ..
Η ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΣΟΦΩΝ...
ΕΙΝΑΙ ΣΟΦΟΣ...
ΝΑ ΤΟΝ ΚΡΑΤΗΣΟΥΜΕ ΝΑ ΜΗΝ ΜΑΣ ΤΟΝ
ΑΡΠΑΞΟΥΝ ...ΤΟΝ ΣΟΦΟ.
ΤΟΝ ΧΡΕΙΑΖΕΤΕ Η ΠΑΤΡΙΔΑ...
μετεκλογικα παιζει..για αρχηγος
του πασοκ.
η για πρωθυπουργος σε κυβερνηση
ΝΔ-ΠΑΣΟΚ ..ενα απο τα σεναρια.
η ...
η..
πολλες μεταβλητες..
ΕΛΛΗΝΕΣ ΑΝΤΙΣΤΑΘΗΤΕ ΣΤΟΥΣ ΞΕΝΟΥΣ
ΕΥΡΩΠΑΙΟΥΣ ΠΟΥ ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΜΑΣ
ΠΑΡΟΥΝ ΤΟΝ ΣΟΦΟ ΣΗΜΙΤΗ....
εμεσα αυτο μας λενε οι νταβατζηδες.
ειναι τακτικη πωλησης σε τριτοκοσμικους μαλακες ελληνες..
ετσι μας θεωρουν και μας μεταχειριζονται.
ΔΕΝ ΘΑ ΕΠΙΤΡΕΨΟΥΜΕ ΣΤΟΥΣ
ΞΕΝΟΥΣ ΝΑ ΜΑΣ ΑΡΠΑΞΟΥΝ ΟΤΙ ΠΟΙΟ
ΠΟΛΥΤΙΜΟ ΔΙΑΘΕΤΟΥΜΕ..
ΕΙΝΑΙ ΣΟΦΟΣ..ΘΑ ΤΟΝ ΞΑΝΑΚΑΝΟΥΜΕ
ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟ ΚΑΙ ΑΡΧΗΓΟ ΤΟΥ ΠΑΣΟΚ.
ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ..
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ Καραμανλης αποφασισε να αναθεσει
στον Ψωμιαδη την αντιμετωπιση του
γαπουλη.
Ειναι απασχολημενος με νεα ενδιαφεροντα DVD,δεν θα ασχολειται
με παιδακια που παιζουν με κουβαδακια.
πιπο-isonous ΣΚΛΗΡΟ ΡΟΚ ΔΕΝ ΗΘΕΛΕΣ ΜΕ ΤΟ ΛΑΛΙΩΤΗ?
ΑπάντησηΔιαγραφήΒΟΛΕΨΟΥ ΤΩΡΑ ΜΕ ΤΟ "ΜΑΛΑΚΟ ΚΛΑΡΙΝΟ" ΓΙΑ ΑΡΧΗ - ΤΑ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΕΡΧΟΝΤΑΙ
Όλους τους ‘’κυρίους’’ που βρίζουν το Πα.σο.κ. θέλω να τους ρωτήσω για την προίκα των 130.000.000 δολλαρίων Η.Π.Α. που δήλωσε ο θείος Αχιλλέας στην δήλωση του πόθεν έσχες !!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕπειδή οι περισσότεροι είναι νέοι στην ηλικία τους πληροφορώ :
Ο πεθερός του κ.Αχιλλέα Καραμανλή , ο συχωρεμένος Διαμαντής , ήταν ένας ‘’σεμνός και ταπεινός’’ ψαρομανάβης στην ιχθυόσκαλα του Κερατσινίου .
Στην αρχή της ανόδου της Δυναστείας των Καραμανλήδων του είχαν δώσει την αποκλειστικότητα εισαγωγής παστού βακαλάου στην Ελλάδα .
Όταν η Δυναστεία θέριεψε και οι μπίζνες μεγάλωσαν έβαλαν στο όνομά του την Ναυτιλιακή τους εταιρία για να μην φανούν αυτοί οι Εθνοσωτήρες ότι έγιναν μεγαλοεφοπλιστές .
Μία σωστή παρατήρηση για την εγκυρότητα των τηλεφωνικών δημοσκοπήσεων έκαμε ο πρώην πρωθυπουργός κ. Κώστας Σημίτης :
ΑπάντησηΔιαγραφή΄΄Ποίος λ.χ. δημόσιος υπάλληλος θα διακινδύνευε τη θέση του λέγοντας τις πραγματικές πολιτικές απόψεις του σε έναν άγνωστο τηλεφωνητή; ΄΄
Ο κ. Σημίτης προβλέπει, πάντως, ότι θα διεξαχθούν πρόωρες εκλογές τον προσεχή Σεπτέμβριο, διότι η κυβέρνηση της Ν.Δ. γνωρίζει ότι όσο πιο αργά διεξαχθούν οι εκλογές τόσο το χειρότερο γι αυτήν....
‘’PASOK poisonous’’
ΑΠΟ ΤΟΥΣ "ΕΛΛΗΝΟΒΟΥΛΓΑΡΟΥΣ" ΣΤΟΥΣ "ΣΚΟΠΙΑΝΟΥΣ"
ΑπάντησηΔιαγραφήΕνα, δύο, τρία, πολλά ονόματα
Το ακούσαμε τόσες φορές, που στο τέλος θα το πιστέψουμε κιόλας: από τα βάθη των αιώνων μέχρι σήμερα, η Μακεδονία ήταν μία και ελληνική, οι δε Μακεδόνες αποκλειστικά Ελληνες. Ευτυχώς που υπάρχουν αρχεία και βιβλιοθήκες, για να μας θυμίζουν ότι η "εθνική γραμμή" στο ζήτημα "του ονόματος" ήταν κατά καιρούς πολύ διαφορετική.
Η πρόσφατη αναζωπύρωση του Μακεδονικού με αφορμή τις προτάσεις Νίμιτς μπορεί να ήταν βραχύβια, επιτρέπει όμως την εξαγωγή δύο βασικών συμπερασμάτων.
Το πρώτο αφορά τη στρατηγική ήττα της πολιτικής των συλλαλητηρίων. Χάρη στην "εθνικά υπερήφανη" αδιαλλαξία που υπαγόρευσαν οι εγχώριοι εθνικόφρονες κι έσπευσε να υιοθετήσει η πλειοψηφία του πολιτικού κόσμου και των διαμορφωτών της κοινής γνώμης, η γειτονική μας χώρα κατοχυρώθηκε πια στην παγκόσμια συλλογική συνείδηση ως Δημοκρατία της Μακεδονίας. Πολύ αργά για δάκρυα: η ρευστότητα της διάλυσης της Γιουγκοσλαβίας, που επέτρεπε την εξεύρεση μιας αμοιβαία αποδεκτής ονομασίας βασισμένης στην πραγματικότητα (όπως η "Νέα Μακεδονία" των προτάσεων Πινέιρο το 1992) ανήκει οριστικά στο παρελθόν. Οπως στο παρελθόν ανήκει και η Γιουγκοσλαβία, όπου παραπέμπει η (αιωνίως "προσωρινή") ακροστιχίδα ΠΓΔΜ.
Το δεύτερο συμπέρασμα αφορά τις εγχαράξεις της εθνικιστικής υστερίας του 1992-94 στην εγχώρια συλλογική συνείδηση. Η προσαρμογή της κοινής γνώμης στην ιδέα ενός συμβιβασμού υπακούει μεν στην ανάγκη συμβίωσης με τους γείτονές μας, ουδόλως όμως αναθεωρεί τα κυρίαρχα στερεότυπα για το υπόβαθρο του ζητήματος - με αποτέλεσμα, η όλη ρεαλιστική στροφή να κουκουλώνει απλώς έναν "αδικαίωτο" εθνικισμό, αναζωπυρώσιμο σε κάθε ευκαιρία.
Δύο πάγια στοιχεία της επιχειρηματολογίας, ακόμη και όσων αντιπαρατίθενται δημόσια με τους βραδυπορούντες "μακεδονομάχους", επιβεβαιώνουν αυτή την απουσία ουσιαστικής και εκ βάθρων επανεξέτασης του όλου ζητήματος:
1. Η γενικευμένη πεποίθηση ότι "Μακεδονία" και "Μακεδόνες" πρωτοεμφανίστηκαν στα βόρεια σύνορά μας μόλις το 1944, βάσει πολιτικών σχεδιασμών του Τίτο και χωρίς να έχει προηγηθεί η μακροχρόνια εκείνη διαδικασία αποκρυστάλλωσης μιας συλλογικής συνείδησης που αποκαλούμε "εθνογένεση". Η "αυθαίρετη" κατασκευή της νέας εθνότητας θεωρείται δεδομένη -αυτό που μένει, μισόν αιώνα μετά, είναι ν' αποδεχθούμε το "τετελεσμένο" των επιπτώσεών της.
2. Η αποδοχή του "γεωγραφικού" χαρακτηρισμού της ΠΓΔΜ ως (μιας ακόμη) Μακεδονίας, με παράλληλη διατήρηση της θεωρίας περί "ψευτοέθνους". Εντυπωσιακή είναι επ' αυτού η πρόσφατη στροφή του ΚΚΕ, του μόνου πολιτικού κόμματος που δικαιούται να καμαρώνει για την έγκαιρη αντίστασή του στις εθνικιστικές κορόνες την εποχή των συλλαλητηρίων. "Εφόσον τελικά φθάσουν τα πράγματα να υπάρχει μια συμφωνία που περιέχει τον όρο 'Μακεδονία'", δήλωσε χαρακτηριστικά η Αλέκα Παπαρήγα μετά τη συνάντησή της με τον Πέτρο Μολυβιάτη, "είναι φανερό ότι θα είναι ένας όρος με καθαρά γεωγραφική έννοια, χωρίς καμία εθνοτική διάσταση" ("Ριζοσπάστης" 9.4.05). Η χώρα μπορεί ν' αποκτήσει όνομα, οι κάτοικοί της όμως όχι.
Κι όμως, η μελέτη του παρελθόντος θα είχε πολλά να μας διδάξει για την αυθαιρεσία των παραπάνω θεωρημάτων. Δεν χρειάζεται να πάμε μέχρι το Μεγαλέξανδρο -αρκεί η επισκόπηση των δυο τελευταίων αιώνων, αφότου δηλαδή (με τη μεταλαμπάδευση της "αρχής των εθνικοτήτων" στην "καθ' ημάς Ανατολή") γεννήθηκε το Μακεδονικό ζήτημα. Ούτε είναι ανάγκη να καταφύγουμε σε κείμενα ύποπτης προέλευσης: οι καλύτερες αποδείξεις της εθνικής μας τύφλωσης, όταν με στεντόρεια φωνή απευθύναμε στην Οικουμένη την προτροπή "Study History!", βρίσκεται εδώ, στα ίδια τα ντοκουμέντα της κατά καιρούς "εθνικά ορθής" ιστοριογραφίας και πολιτικής φιλολογίας.
Η ονομασία των σλαβόγλωσσων χριστιανών της ευρύτερης Μακεδονίας έχει γνωρίσει στη χώρα μας μια πλειάδα επίσημες ή ημιεπίσημες παραλλαγές, καθεμιά απ' τις οποίες αντιστοιχούσε σε διαφορετική συγκυρία και φιλοδοξούσε να ανταποκριθεί σε διαφορετικές διπλωματικές ανάγκες και συσχετισμούς. Δεν πρόκειται για "ιστορικά λάθη" ή "αβλεψίες", όπως θέλει μια πρωθύστερη (κι ολοκληρωτικά αντί-ιστορική) προσέγγιση. Απλά, οι εθνικές ανάγκες που έπρεπε να υπηρετηθούν κάθε φορά, εμφανίζουν μια εξαιρετική ρευστότητα στο πέρασμα του χρόνου -όπως άλλωστε και αυτό καθαυτό το "Μακεδονικό". Με αποτέλεσμα, η χθεσινή "εθνική γραμμή" να ισοδυναμεί με σημερινή "εθνοπροδοσία" και τούμπαλιν.
Ας δούμε, λοιπόν, με τη σειρά πώς "έπρεπε" να ονομάζονται κάθε φορά οι ακατανόμαστοι βόρειοι γείτονές μας (και, με κατά καιρούς διαφοροποιήσεις, οι ομόγλωσσοί τους συμπολίτες μας).
"Ελληνοβούλγαροι" και "Βουλγαροσλάβοι"
Μέχρι τα μέσα του ΙΘ΄ άι., οι σλαβόφωνοι κάτοικοι της Μακεδονίας ήταν γνωστοί στους ελληνόφωνους γείτονές τους (και στην ελληνική φιλολογία) ως "Βούλγαροι". "Οι Βούλγαροι από τας όχθας του Ιστρου ή του Δουνάβεως φθάνουν από τον έν μέρος μέχρι Κων/λεως και από το άλλο μέχρι της Ηπείρου και Θεσσαλίας", διαβάζουμε π.χ. στην "Απολογία" του Ιγνάτιου Ουγγροβλαχίας (1815). "Εις τα βόρεια της Μακεδονίας και της Θράκης είναι και πολλοί Βούλγαροι", σημειώνουν το 1791 στη "Νεωτερική Γεωγραφία" τους οι Δημητριείς, "Βουλγάρους" βρίσκει η "Χρονογραφία" του Παναγιώτη Αραβαντινού (1857) στις περιοχές Πελαγονίας, Φλώρινας, Πρεσπών, Ναούσης και Οχρίδας.
Δεν πρόκειται για "εθνικό" χαρακτηρισμό, με τη σημερινή έννοια του όρου, αλλά για την υποδήλωση μιας γλωσσοπολιτισμικής κατηγορίας που υπάγεται στο ευρύτερο "γένος των Ρωμαίων". Ενας "Βούλγαρος" μπορεί να είναι ταυτόχρονα "Ελληνας", χωρίς την παραμικρή αντίφαση. Ο ίδιος όρος χρησιμοποιείται άλλωστε αδιαφοροποίηστα για να περιγράψει το σύνολο των βαλκάνιων Σλάβων. Σέρβοι αγωνιστές του '21, όπως ο βελιγραδινός Χατζηχρήστος Ντάνκοβιτς, θα περάσουν έτσι στη χρονογραφία του Αγώνα ως "Βούλγαροι", όπως και ουκ ολίγοι Μακεδόνες συμπολεμιστές τους.
Η πρώτη αναπροσαρμογή της ορολογίας ακολουθεί την εμφάνιση ενός "σλαβοβουλγαρικού" εθνικού κινήματος, με στόχο την απόσπαση των σλαβόφωνων χριστιανών της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας από την κηδεμονία του ελληνόγλωσσου Πατριαρχείου. Καθώς όμως αντίπαλος του ελληνικού εθνικισμού δεν θεωρείται ο βουλγαρικός ομόλογός του αλλά ο "πανσλαβισμός", η "βουλγαρική" ταυτότητα της επίμαχης πληθυσμιακής ομάδας δεν αμφισβητείται. Για τις ελληνικές προξενικές εκθέσεις της δεκαετίας του 1870, η διάκριση αφορά από τη μια τους "Ελληνοβουλγάρους" ή "ελληνοφρονούντας" των "φιλελληνικών κοινοτήτων", κι από την άλλη τους "βουλγαροσλαύους" ή "βουλγαριστάς" των "πανσλαβικών σπειρών".
"Βούλγαροι" και "Βουλγαρόφωνοι"
Η επόμενη αλλαγή θα έρθει με τη σύσταση του βουλγαρικού κράτους (1878). Στο εξής, στη Μακεδονία η λέξη "Βούλγαρος" δεν υποδηλώνει το σλαβόφωνο χριστιανό εν γένει, αλλά τον δεδηλωμένο οπαδό της Βουλγαρικής Εξαρχίας, του εκκλησιαστικού και εκπαιδευτικού μηχανισμού που ανταγωνίζεται το Πατριαρχείο και το Ελληνικό Βασίλειο στη μάχη για την κατάκτηση "του εδάφους των ψυχών" των αλύτρωτων Μακεδόνων. Οσοι από τους τελευταίους παραμένουν στο Πατριαρχείο, αποκαλούνται πια από τον ελληνικό μηχανισμό απλώς "Βουλγαρόφωνοι" -επιθετικός προσδιορισμός που υπονοεί, όταν δεν υποδηλώνει ρητά, το ουσιαστικό "Ελληνες".
Πέρα από τον προπαγανδιστικό της χαρακτήρα, η νέα ορολογία αντιστοιχεί σε μια νέα πραγματικότητα: το μετασχηματισμό ενός μέρους της επίμαχης γλωσσοπολιτισμικής ομάδας σε εθνική. Για τους απέναντι εθνικιστές, πάλι, όλοι οι σλαβόφωνοι είναι Βούλγαροι -κι όσοι αρνούνται να προσχωρήσουν στην Εξαρχία, απλά "ελληνομανείς" (γρεκομάνοι).
Παρά τη γενικευμένη χρήση της, η διάκριση "Βουλγάρων" και "βουλγαροφώνων" δεν υπήρξε πάντως απόλυτη. Στον καθημερινό λόγο των ελληνόφωνων πληθυσμών, οι σλαβόφωνοι εξακολουθούν συνήθως ν' αποκαλούνται "Βούλγαροι", ονομασία που κάποτε παρεισφρέει και στα επίσημα έγγραφα. Κατά το Προξενείο Θεσ/νίκης λ.χ., "το Ασβεστοχώριον είναι χωρίον κατοικούμενον υπό Βουλγάρων οίτινες αναγνωρίζουσι το Πατριαρχείον και δι' ελληνικών γραμμάτων εκπαιδεύουσι τα τέκνα των, αποκρούσαντες μέχρι τούδε την σύστασιν βουλγαρικών σχολείων" (Εν Θεσ/νίκη 9.9.1886, αρ.144 εμπ.). Το Προξενείο Μοναστηρίου, πάλι, κατατάσσει στις "εν ενεργεία βουλγαρικάς συμμορίας" ακόμη και την ομάδα του σλαβόφωνου μακεδονομάχου καπετάν Κώττα (Εν Μοναστηρίω 18.2.1904, αρ.109).
"Μακεδόνες" και "μακεδονίζοντες"
Η τρίτη αναθεώρηση θά 'ρθει στις αρχές του εικοστού αιώνα, ως συνέπεια δύο διαφορετικών παραγόντων. Ο ένας είναι η συνεχιζόμενη "ρευστότητα" των εθνικών προσανατολισμών μεγάλης μερίδας του επίμαχου πληθυσμού. Ο άλλος, η προσφυγή του ελληνικού μηχανισμού στη γοητεία της αρχαιομακεδονικής κληρονομιάς, με την επιστράτευση του Μεγαλέξανδρου και την προσπάθεια να πειστούν οι σλαβόφωνοι γηγενείς πως είναι απόγονοι των αρχαίων Μακεδόνων (η δε γλώσσα τους, μια "σλαβοφανής" μετεξέλιξη της αρχαίας μακεδονικής). Τελικό αποτέλεσμα: η μετονομασία των "Βουλγαρόφωνων" σε "Μακεδόνες".
Η εξωστρεφής χρήση του όρου είναι περισσότερο ορατή, με ακραίες εκδοχές την εκτύπωση σλαβόγλωσσων "Προφητειών του Μεγαλέξανδρου" από τους μακεδονομάχους επιτελείς της Θεσσαλονίκης ή την έκδοση προκηρύξεων του Ελληνομακεδονικού Κομιτάτου της Αθήνας "προς τους αδελφούς μας Μακεδόνας" ("Ζα νάσητε μπράτε Μακεντόντση").
Εντελώς άγνωστος παραμένει, αντίθετα, ο ενδοϋπηρεσιακός προβληματισμός της εποχής, με πρωταγωνιστή μάλιστα το κατεξοχήν αρμόδιο στέλεχος: τον στρατιωτικό ακόλουθο της ελληνικής πρεσβείας στην Κων/λη και βασικό χαρτογράφο του ελληνικού μηχανισμού, Πάτροκλο Κοντογιάννη. Δημιουργός των πασίγνωστων χαρτών του 1904 με τα σχολεία της Μακεδονίας κι επιφορτισμένος με την κατάρτιση ενός "εθνογραφικού" χάρτη που να αντανακλά τις ελληνικές θέσεις, ο Κοντογιάννης θα εκφράσει την αδυναμία του να χαράξει "εθνολογικές" διαχωριστικές γραμμές στο εσωτερικό ενός ενιαίου σλαβόφωνου πληθυσμού. Τα συμπεράσματά του καταλήγουν σε διατυπώσεις που σήμερα θα θεωρούνταν μάλλον επιλήψιμες:
"Εν τοις χωρίοις της Μέσης Μακεδονίας δεν είναι δυνατόν να γίνη εθνογραφική διαφορά, αφού εθνογραφικώς δεν είναι δυνατόν εκ δύο αδελφών να είναι ο μεν Ελλην ο δε Βούλγαρος, δεν είναι δυνατόν δύο αδελφοί ν' ανήκωσι εις φυλάς διαφόρους. Ούτω η διάκρισις εις σχισματικούς και ορθοδόξους δεν δύναται να δικαιολογήση πράγματι διάκρισιν εθνοτήτων, Βουλγαρικής και Ελληνικής. Της φυλετικής δε υποστάσεως ούσης ενιαίας εν τοις χωρίοις της Μέσης Μακεδονίας, ήθελον είναι κατ' εμέ ορθότερον εάν οι κάτοικοι αυτών απεκαλούντο οι μεν ορθόδοξοι Βουλγαρόφωνοι, Μακεδόνες Ελληνίζοντες, ως ακολουθούντες την Ελληνικήν Εκκλησίαν και στέλλοντες τα τέκνα αυτών εις τα ελληνικά σχολεία, οι δε σχισματικοί Μακεδόνες Βουλγαρίζοντες, ως ακολουθούντες την βουλγαρικήν εκκλησίαν και πέμποντες τα τέκνα αυτών εις τα βουλγαρικά σχολεία. Η εθνότης δε είναι η αυτή και εις τας δύο ταύτας κατηγορίας, ήτοι η Μακεδονική" ("Εκθεσις περί Μακεδονίας Β΄. Θεσσαλονίκη-Σκόπεια", Εν Κων/λει 26.8.1905).
Διακριτικότερη ήταν η υιοθεσία αυτής της ορολογίας απ' τον προπαγανδιστικό μηχανισμό της κυβέρνησης Βενιζέλου την επόμενη δεκαετία. Καλεσμένος να βεβαιώσει την καλή μεταχείριση των μειονοτήτων στις "Νέες Χώρες", ο ελβετός καθηγητής Ρούντολφ Ράις θα εισηγηθεί το 1915 την αντικατάσταση του όρου "βουλγαρόφωνοι" από την ονομασία "Μακεδόνες" ("Rapport sur la situation des bulgarophones et des musulmans dans les nouvelles provinces grecques", σ.3-4). Η έκθεσή του εκδόθηκε το 1918 στο Παρίσι, με ελληνικά έξοδα και τροποποιημένο τον αρχικό τίτλο: αντί για "την κατάσταση των βουλγαροφώνων στις νέες ελληνικές επαρχίες", οι αναγνώστες πληροφορούνταν πια για "την κατάσταση των Μακεδόνων".
Υπηρεσιακές εκθέσεις της ίδιας περιόδου επισημαίνουν την εμφάνιση ενός "μακεδονικού κόμματος" στο εσωτερικό των τοπικών κοινοτήτων. Προϊόν της κρίσης και των διαδοχικών διασπάσεων του αυτονομιστικού κινήματος των κομιτατζήδων, αλλά και των τάσεων "ξενηλασίας" που επιδεικνύει ένας πληθυσμός κουρασμένος από την αλληλοσφαγή του Μακεδονικού Αγώνα, το φαινόμενο δεν περνά απαρατήρητο. Καταγράφοντας την άνοιξη του 1913 τις εθνικές προτιμήσεις του πληθυσμού, ο μακεδονομάχος Κων/νος Μαζαράκης δεν θα παραλείψει να σημειώσει τα "μακεδονίζοντα χωρία" και κωμοπόλεις ("Γενικαί πληροφορίαι περί του εθνικού φρονήματος των εν τη ζώνη των επιχειρήσεων κατοίκων", Αρχείο Κ. Μαζαράκη, φ.7α, εγγρ.2β).
"Μακεδονοσλάβοι" και "Σλαυομακεδόνες"
Η πολιτική της διαφοροποίησης των Σλαβομακεδόνων από Σέρβους και Βουλγάρους συνεχίστηκε τα επόμενα χρόνια. Ο εθνολογικός χάρτης του καθηγητή Σωτηριάδη, που τυπώθηκε το 1918 στο Λονδίνο από την κυβέρνηση Βενιζέλου, υιοθετεί τον χαρακτηρισμό "Μακεδονοσλάβοι" (Macedonian Slavs), μόνον όμως για τους πρώην εξαρχικούς. Τη γαλλική εκδοχή του όρου (Slaves Macedoniens) θα προβάλει την επόμενη χρονιά το βιβλίο του διπλωμάτη Βασιλείου Κολοκοτρώνη, με αναδρομική αναφορά ώς το μεσαιωνικό βασίλειο του Σαμουήλ ("La Macedoine et l' Hellenisme", σ.206-31 & 484-504).
Σε γενικές γραμμές, πάντως, η επίσημη ορολογία του Μεσοπολέμου εμφανίζει τις ίδιες τάσεις παλινδρόμησης με τις διπλωματικές επιλογές της εποχής. Αυτή η παλινδρόμηση είναι λιγότερο ορατή στο χαρακτηρισμό των κατοίκων της "σερβικής Μακεδονίας" (οι προτεραιότητες της ελληνοσερβικής συμμαχίας επιβάλουν σεβασμό της εκεί επίσημης γραμμής, που στην "επαρχία του Βαρδάρη" δεν βλέπει παρά μόνο Σέρβους) και περισσότερο στις αναζητήσεις για την ονομασία των σλαβόφωνων πληθυσμών της Ελλάδας. Οι τελευταίοι αναγνωρίζονται αρχικά ως Βούλγαροι (1924), αργότερα ως Σέρβοι (1926) και τελικά, με την απογραφή του 1928, ως "ομιλούντες την μακεδονοσλαυϊκήν".
Για τη συνάρθρωση "εσωτερικών" και "εξωτερικών" παραγόντων, εύγλωττη είναι η αντίδραση του σερβικού Υπ.Εξ. στο ελληνοβουλγαρικό σύμφωνο του 1924: "Δεν είναι δυνατόν να παραδεχθώμεν ότι μέχρι μεν της μεθορίου γραμμής οι Σλαύοι είναι Σέρβοι και πέραν αυτής είναι Βούλγαροι. Αναγνωρίζοντες ότι οι Σλαύοι των Βοδενών και της Φλωρίνης είναι Βούλγαροι, κρημνίζομεν την βάσιν της πολιτικής μας ως προς την σερβικήν Μακεδονίαν", τουτέστιν "το δόγμα του σερβικού χαρακτήρος του σλαυϊκού πληθυσμού της" (Π. Πιπινέλης, "Ιστορία της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής", Αθήνα 1948, σ.28).
Το μήνυμα ελήφθη: μιλώντας τον Ιούνιο του 1928 στην Κοινωνία των Εθνών, ο έλληνας Υπ.Εξ. Αργυρόπουλος, θα ξεκαθαρίσει ότι, παρόλο που "η μακεδονική θεωρία δεν είναι τελείως αβάσιμος", η Αθήνα "δεν δύναται να επέμβη εις τας εσωτερικάς αυτάς διαμάχας της σλαυϊκής οικογενείας" ("Ιστορικαί και διπλωματικαί μελέται", Αθήνα 1929, σ.83).
Ελεύθερη από διπλωματικούς καταναγκασμούς, η μεσοπολεμική λογοτεχνία θα τονίσει τη διακριτότητα της επίμαχης πληθυσμιακής ομάδας. "Δε θέλουν να είναι μήτε 'Μπουλγκάρ', μήτε 'Σρρπ', μήτε 'Γκρρτς'. Μονάχα 'μακεντόν ορτοντόξ'", διαπιστώνει π.χ. ο Μυριβήλης στη "Ζωή εν τάφω" για τους κατοίκους του χωριού Βελούσινα (Αθήνα 1924, σ.104-5 και 1930, σ.206). Εγκαταλείποντας το 1934 το "βαλκανικό" νότο για τον "ευρωπαϊκό" βορρά, ο Κώστας Ουράνης αποχαιρετά απ' την πλευρά του όχι μόνο "τα τσαρούχια του Ελληνα, τα γουρουνοτσάρουχα του Βουλγάρου, το άσπρο φέσι του Αλβανού, την προβατόσκουφια του Σέρβου" αλλά και "το μαύρο καλπάκι του Μακεδόνα" ("Γλαυκοί δρόμοι - Βορεινές θάλασσες", σ.59). Ως και η Πηνελόπη Δέλτα κάνει λόγο, και μάλιστα στα "Μυστικά του Βάλτου" (1937), για πληθυσμούς που "εθνική συνείδηση είχαν τη μακεδονική μονάχα" (Αθήνα 1977, σ.44).
"Σλαυόφωνοι" και "Σλαύοι"
Οι δραματικές ανατροπές του Β΄ Παγκοσμίου πολέμου, με κυριότερη τη δημιουργία της ομόσπονδης Λ.Δ. Μακεδονίας, θα ακυρώσουν πλήρως αυτή τη συλλογιστική. Χαρακτηριστική του νέου κλίματος μπορεί να θεωρηθεί η κίνηση του (εθνικόφρονος πλέον) Μυριβήλη, να αφαιρέσει από την επανέκδοση της "Ζωής εν Τάφω" (1956) τη φράση περί "μακεντόν ορτοντόξ" (σ.228). Λιγότερο απλό θα είναι το έργο των διπλωματών, που καλούνται να συμμαζέψουν τα αποκαΐδια των εμπνεύσεων ενός ολόκληρου αιώνα.
Σε κείμενο προβολής των ελληνικών θέσεων που κυκλοφόρησε στο Λονδίνο την άνοιξη του 1949, ο Α.Α. Πάλλης κάνει λόγο για "Σλαβόφωνους Μακεδόνες" (Slavophone Macedonians). Ενδιαφέρων είναι ο ορισμός που, επικαλούμενος "την τεράστια πλειοψηφία των Ελλήνων", δίνει στον όρο "Μακεδόνας": "κάτοικος της Μακεδονίας, ανεξαρτήτως φυλετικής καταγωγής ή γλώσσας" ("Macedonia and the Macedonians", σ.16 & 13).
Την ίδια χρονιά, ο εμπειρογνώμων Χρ. Χρηστίδης αναφέρεται γενικά σε "Σλάβους" της ελληνικής και γιουγκοσλαβικής Μακεδονίας, αποφεύγοντας να αποφανθεί για τον εθνικό χαρακτήρα τους -με μόνη εξαίρεση τους "γρεκομάνους", που θεωρούνται "αναμφισβήτητα ελληνικής συνειδήσεως" ("Le camouflage Macedonien", σ.68-9).
Για "Σλαβομακεδόνες", "Μακεδονοσλάβους" και "Σλάβους της Μακεδονίας που αυτοαποκαλούνται Μακεδόνες" μιλά τα επόμενα χρόνια ο εκπαιδευτής της ΚΥΠ, καθηγητής Γιώργος Ζωτιάδης, προτείνοντας τελικά στους γείτονές μας "να αυτοαποκληθούν Βουλγαρομακεδόνες ή Γιουγκοσλαβομακεδόνες" ("The macedonian controversy", Θεσ/νίκη 1961, σ.61-4). Ο γλωσσολόγος Νικόλαος Ανδριώτης θα προτιμήσει αντίθετα την περιφραστική αναφορά σε "Σλάβους του νεότευκτου κράτους των Σκοπίων" ("Το Ομόσπονδο κράτος των Σκοπίων και η γλώσσα του", Θεσ/νίκη 1960, σ.11).
Σαφέστερη υπήρξε η καθιέρωση ενιαίας επίσημης ορολογίας για την "εσωτερική" διάσταση του Μακεδονικού. Ειδική σύσκεψη του ΓΕΣ με επώνυμους εθνικούς παράγοντες κι εκπροσώπους των Υπουργείων Εξωτερικών, Εσωτερικών και Δημ. Τάξεως αποφάσισε στις 23.3.1949 "όπως οι εν Β. Ελλάδι έχοντες ως μητρικήν γλώσσαν και ομιλούντες συνήθως το γλωστόν σλαυομακεδονικόν ιδίωμα αποκαλούνται του λοιπού επισήμως 'Σλαυόφωνοι', αποκλειομένου παντός άλλου όρου". Οι κρατικές υπηρεσίες διατάχθηκαν να συμμορφωθούν για την "τήρησιν ενιαίας στάσεως επί του ζητήματος".
"Μακεδόνες ίσον Ελληνες"
Η επόμενη τομή θα σημειωθεί επί χούντας. Με απόφαση του "Συμβουλίου Εθνικής Πολιτικής" (14.10.1969), ύστερα από εισήγηση του Παπαδόπουλου, διατάχθηκε "να χρησιμοποιούνται του λοιπού οι πραγματικοί όροι 'Μακεδονία' 'Μακεδόνες'" για τους έλληνες πολίτες, χωρίς την παραμικρή αναφορά σε "Σλαυόφωνες" [sic] -έτσι ώστε οι επισήμως "ανύπαρκτοι" να καταστούν εντελώς αόρατοι, ακόμη και στους αναγνώστες των άκρως απόρρητων υπηρεσιακών φακέλων. Αντίστοιχη προσαρμογή υπέστη και η γενικότερη ορολογία: ο όρος "Ψευδομακεδονικόν" αντικαταστάθηκε με τον ελληνοπρεπέστερο "Επιβουλή κατά της Μακεδονίας", τον οποίο συναντάμε σε υπηρεσιακά έγγραφα ώς το 1982 (για να αντικατασταθεί στη συνέχεια με τον ακόμη πιο ανώδυνο "Βορειοελλαδικά θέματα").
Ως εποικοδομητικές παρουσιάστηκαν, αντίθετα, οι αντίστοιχες εισηγήσεις της δεκαετίας του '80. "Αν η Γιουγκοσλαβία υιοθετούσε τον όρο 'Γιουγκοσλάβος-Μακεδόνας' ή 'Σλαβομακεδόνας' για τους κατοίκους της Γιουγκοσλαβικής Δημοκρατίας της Μακεδονίας δεν θα υπήρχε λόγος αντιδράσεων", διαβάζουμε λ.χ. σε υπηρεσιακό μνημόνιο του 1983 (Θ. Σκυλακάκης, "Στο όνομα της Μακεδονίας", Αθήνα 1995, σ.27). Παρόμοια διατύπωση χρησιμοποιεί το 1985 ο εμπειρογνώμων του ΥΠΕΞ, Ευάγγελος Κωφός ("The Macedonian Question: the politics of mutation", σ.15) και αντιγράφει αυτολεξί το 1989 η μπροσούρα "Μακεδονία. Ιστορία και πολιτική" της Εταιρείας Μακεδονικών Σπουδών (σ.45-6).
Ωσπου, το 1992, θα επιστρέψουμε εν μία νυκτί στο ανιστόρητο παπαδοπουλικό δόγμα της "μιας (και αποκλειστικά ελληνικής) Μακεδονίας". Με εισηγητή, και τούτη τη φορά, τον (ξεπλυμένο στην εθνική κολυμπήθρα) αντιπρόεδρο της χουντικής "Συμβουλευτικής"...
Μια έκθεση του 1944
Μια ενδιαφέρουσα προσέγγιση της εθνικής ταυτότητας των Σλαβομακεδόνων συναντάμε σε αδημοσίευτη έκθεση που συνέταξε το 1944 ο παλαίμαχος διπλωμάτης (αργότερα Υπ.Εξ. της χούντας) Παναγιώτης Πιπινέλης. Πρόκειται για ένα 30σέλιδο κείμενο στα γαλλικά, με τίτλο "Το ζήτημα μιας αυτόνομης Μακεδονίας" και στόχο την προβολή των ελληνικών θέσεων. Απευθυνόμενη στις συμμαχικές ηγεσίες κι όχι στο εγχώριο κοινό, η έκθεση διακρίνεται για το ρεαλισμό της επιχειρηματολογίας της. Η διεύθυνση του Ιστορικού Αρχείου του Υπ.Εξ. έχει αποκλείσει εδώ και χρόνια την πρόσβαση των ερευνητών στον οικείο φάκελο, αντίγραφο της "εξαφανισμένης" έκθεσης εντοπίσαμε ωστόσο στο αρχείο του ίδιου του Πιπινέλη, στη Γεννάδειο Βιβλιοθήκη:
"Η εθνικότητα των πληθυσμών που θα καλούνταν ενδεχομένως να αποτελέσουν τμήμα ενός Μακεδονικού κράτους παρουσιάζει, εξάλλου, παρόμοια πολυπλοκότητα.
Αν αφαιρέσουμε τους ελληνικούς, τουρκικούς και αλβανικούς πληθυσμούς της Μακεδονίας, βρισκόμαστε όντως μπροστά σ' ένα σημαντικό αριθμό σλαβικών στοιχείων, ο εθνοτικός χαρακτήρας των οποίων αποτέλεσε στη διάρκεια των τελευταίων γενεών το αντικείμενο μακρών αντιπαραθέσεων και παθιασμένων αγώνων. Δεν χρειάζεται καθόλου να ξαναρχίσουμε εδώ αυτή τη φιλονικία για να διαπιστώσουμε ότι, τη στιγμή της ενσωμάτωσής τους στα διάφορα γειτονικά κράτη, οι σλαβικοί πληθυσμοί της Μακεδονίας δεν διέθεταν ακόμη πλήρως μια επαρκώς καθορισμένη εθνική συνείδηση. Σέρβοι, Ελληνες και Βούλγαροι διεκδικούσαν καθένας για λογαριασμό του την εθνοτική τους προέλευση και μια φλογερή διαπάλη διεξήχθη πάνω σ' αυτό το ζήτημα, άλλοτε διά της πολιτισμικής προπαγάνδας και της εκκλησίας, και άλλοτε με λιγότερο καλοπροαίρετα μέσα, όπως οι ένοπλες συμμορίες και η εξολόθρευση των αντιπάλων.
Αυτός καθεαυτός ο πικρός ανταγωνισμός για την εθνική συνείδηση των Μακεδόνων αποδεικνύει την αδυναμία των απαρχών και των συστατικών του στοιχείων. Στην πραγματικότητα, ο αγώνας διεξήχθη σχεδόν αποκλειστικά απ' το εξωτερικό, με τον ιθαγενή πληθυσμό να περνά διαδοχικά στην επιρροή των συμμοριών που ήταν κάθε φορά περισσότερο δραστήριες στην περιοχή. [...]
Σταθεροποιώντας τα καινούρια σύνορα των βαλκανικών κρατών, οι συνθήκες του 1919 έθεσαν ωστόσο τέλος σ' αυτό τον ένοπλο αγώνα για τη μακεδονική ψυχή. Με την επέλευση της τάξης ανανεώθηκαν οι ανθρώπινες, οικονομικές και πολιτιστικές επαφές. Νέες συνήθειες, συνθήκες ζωής και τρόποι σκέψης διείσδυσαν σιγά σιγά μεταξύ των πρόσφατα ενσωματωμένων πληθυσμών, έτσι που η άμορφη κι αναποφάσιστη μάζα των σλαβικών πληθυσμών της Μακεδονίας άρχισε ν' αποκτά μορφή. Ενστικτωδώς προσανατολιζόταν στα πολιτικά κέντρα του Βελιγραδίου, της Σόφιας ή της Θεσσαλονίκης και των Αθηνών. Αυτή η διαδικασία πολιτικής και ηθικής αποκρυστάλλωσης δεν μπορούσε φυσικά να ακολουθηθεί παρά μονάχα με ειρηνικές μεθόδους. Τα βίαια καταπιεστικά μέτρα που συχνά τη συνόδευσαν, αν δεν επιβράδυναν αυτή τη διαδικασία εθνογραφικής και ηθικής αποκρυστάλλωσης, οπωσδήποτε δεν συνέβαλαν και πολύ σ' αυτή. Αναπόφευκτα σε μια μεταβατική περίοδο, τα αυστηρά μέτρα δεν μπορούσαν στην πραγματικότητα να έχουν άλλο αποτέλεσμα από την απογοήτευση των δυστροπούντων και την καθυστέρηση της αφομοίωσής τους. Η προοδευτική αφομοίωση στο νέο εθνοτικό και πολιτικό περιβάλλον επιτυγχανόταν ωστόσο περισσότερο χάρη στη φυσιολογική έλξη που ασκούσαν τα νέα πολιτικά και πολιτιστικά κέντρα, γύρω από τα οποία επρόκειτο να κινείται στο εξής ο μακεδονικός λαός. Κι αυτό τόσο πιο εύκολα, όσο η εθνική συνείδηση και η εθνολογική προέλευση των μακεδονικών πληθυσμών στερούνταν, όπως έχουμε δει, σε μεγάλο βαθμό έναν ξεκάθαρα καθορισμένο χαρακτήρα: η μάζα των σλαβικών πληθυσμών της Μακεδονίας μπόρεσε έτσι χωρίς μεγάλη καθυστέρηση ν' αποκτήσει γιουγκοσλαβική ή βουλγαρική φυσιογνωμία, ανάλογα με το νέο κράτος στο οποίο αυτοί είχαν συγχωνευθεί. Δεν ήταν παρά ένα υποδεέστερο τμήμα των Σλάβων της Γιουγκοσλαβικής Μακεδονίας, και οι Σλάβοι των περιοχών της Φλώρινας και της Καστοριάς στην Ελλάδα, που διατήρησαν άθικτο το πνεύμα τους της ανεξαρτησίας, καμαρώνοντας για τη 'μακεδονική' εθνικότητά τους".
(Αρχείο Π. Πιπινέλη [Γεννάδειος Βιβλιοθήκη], φ.2, P. Pipinelis, "La question d' une Macedoine autonome" [1944], σ.5-6 & 17-19).
Είχαν δίκιο οι καραμανλικοί! Η έμπνευσή τους να βάλουν την Ντόρα στο εξωτερικών αφού άφησαν πίσω βουνό τα προβλήματα αποδείχτηκε μεγάλη επιτυχία. Θα κατρακυλήσει κι άλλο η δημοτικότητά της.
ΑπάντησηΔιαγραφή