Η ανάπλαση της εμπορικής ελληνικής τηλεόρασης... Μια εικοσάχρονη είναι η Χρυσούλα Μολογιάννη , η συγγραφέας του reality μυθιστορήματος &...
Μια εικοσάχρονη είναι η Χρυσούλα Μολογιάννη, η συγγραφέας του reality μυθιστορήματος "ΣΙΓΑ ΜΗ ΓΙΝΕΙΣ ΦΙΡΜΑ" που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις "Περίπλους". Πρόκειται για μια σαρκαστική, σατιρική, ανάπλαση του κόσμου της εμπορικής ελληνικής τηλεόρασης, της αισθητικής και της ηθικής της, των ανθρώπων της, θυτών και θυμάτων, όπου η οσμή του χρήματος σκεπάζει εκείνη των πτωμάτων.
Λεπτομέρειες για το βιβλίο και αποσπάσματά του, μπορείτε να δείτε εδώ.
Το τέλος της γραφικότητας στην ΕΣΗΕΑ
ΑπάντησηΔιαγραφήΟι δημοσιογράφοι εκπροσωπούμαστε με διάφορους τρόπους. Πρώτον, ο καθένας μας εκπροσωπεί τον εαυτό του, ως περίπου δημόσιο πρόσωπο, με την υπογραφή του, ή με τη φάτσα του και τ’ όνομά του, αν είναι ραδιοτηλεοπτικός ρεπόρτερ, ανκορμαν ή σχολιαστής.
Δεύτερον, εκπροσωπούμαστε από εκείνη την κατηγορία συναδέλφων μας που κυριαρχούν στην τηλεοπτική οθόνη, ως μέλη της ευρύτερης κοινότητας των celebrities, συνομιλητές και συνδαιτυμόνες των προσώπων της εξουσίας και τρόφιμοι των κουτσομπολιών της παραδημοσιογραφίας (με τη ιδιωτική τους ζωή, τις χρυσές μεταγραφές και τα πανάκριβα συμβόλαια).
Τρίτον, εκπροσωπούμαστε από μιαν άλλη κατηγορία συναδέλφων που, αν και λιγότερο celebrities, περισσότερο σκιώδεις, κοσμούν τα μακροσκελέστατα pay roll κρατικών αλλά και ιδιωτικών φορέων και επιχειρήσεων, προσφέροντας, εκτός από ενημερωτικές υπηρεσίες, τη σιωπή τους, την ευμενή ουδετερότητά τους ή την κραυγαλέα υποστήριξή τους σε συλλογικά και ατομικά πολιτικά «μαγαζιά».
Και τα τρία αυτά είδη εκπροσώπησης κατατείνουν να εμπεδώσουν στην κοινή γνώμη το σύνθημα «αλήτες, ρουφιάνοι, δημοσιογράφοι», να παγιώσουν την αντίληψη περί ενός κλάδου αργυρώνητων και παγίως συναλλασσόμενων επαγγελματιών.
Εν μέρει, αυτή η αντίληψη έχει βάση. Αλλά η κοινή γνώμη, οι «πελάτες» των ΜΜΕ, δεν γνωρίζουν τις ακριβείς ποσοστώσεις των «φυλών» της δημοσιογραφίας που βρίσκεται στα όρια του υπερπληθυσμού. Με ευκολία επεκτείνει τη δίκαιη καχυποψία της απέναντι στα ΜΜΕ και τους ιδιοκτήτες τους, ιδιώτες ή κράτος, σε όλους τους φτωχοδιάβολους της ενημέρωσης. Λίγοι γνωρίζουν ότι οι celebrities και οι «εισοδηματίες» της ενημέρωσης δεν είναι ο κανόνας του επαγγέλματος. Και ακόμη λιγότεροι μαθαίνουν ότι υπάρχουν δημοσιογράφοι που υποαμείβονται με μισθούς κάτω από τη σύμβασή τους, που δουλεύουν άνευ ορίων και ωραρίων σε καθεστώτα δουλοπαροικίας, που μπαίνουν στο επάγγελμα με πολύμηνες ή και πολυετείς περιόδους άμισθης «δοκιμασίας», που απολύονται μαζικά ή κατά μόνας χωρίς ν’ ανοίξει ρουθούνι ή που εργάζονται σε καθεστώς ομηρίας ως συμβασιούχοι, ακριβώς όπως οι εργαζόμενοι στα απορριμματοφόρα των δήμων. Αυτές οι περιπτώσεις δημοσιογράφων σπανίως γίνονται είδηση, σε αντίθεση με τους συναδέλφους που συμμετέχουν στα πρωταθλήματα διαζυγίων, πολυτελούς διαβίωσης ή μεταγραφής στην επίσημη πολιτική.
Υπάρχει κι ένα τέταρτο επίπεδο εκπροσώπησης των δημοσιογράφων που θα μπορούσε να αποκαταστήσει μιαν ισορροπία στις αντιλήψεις της κοινής γνώμης για το σινάφι μας. Τα σωματεία. Προς το παρόν, με πρώτη και καλύτερη την ΕΣΗΕΑ, επιτυγχάνουν το αντίθετο. Η Ενωση Συντακτών της Αθήνας εξελίσσεται επικίνδυνα σ’ ένα γραφειοκρατικό μόρφωμα που διαθέτει ένα πολύ ωραίο κτίριο στο κέντρο της Αθήνας, διαχειρίζεται τις διόλου ευκαταφρόνητες συνδρομές μας, συνομιλεί με τους εκπροσώπους της πολιτικής εξουσίας από θέση (υποτιθέμενης) ισχύος, αλλά ως συνδικάτο κινείται στα όρια της γραφικότητας. Μπορεί αυτή η διαπίστωση να αποτελεί μελαγχολικό κανόνα για τα περισσότερα συνδικάτα, αλλά αποτελεί ρεκόρ ο βαθμός αμηχανίας (και συνενοχής) της ΕΣΗΕΑ στις αλλεπάλληλες εργασιακές κρίσεις που ξέσπασαν την τελευταία διετία στο χώρο των ΜΜΕ: έκλεισαν μαγαζιά, αεριτζήδες της πληροφόρησης άφησαν δεκάδες ανθρώπους καταπατώντας κάθε όριο νομιμότητας, εργοδότες έβγαλαν προκλητικά τη γλώσσα ακόμη και σε κρατικούς λειτουργούς αφήνοντας για μήνες απλήρωτους εργαζόμενους. Και η ΕΣΗΕΑ, στην κοσμάρα της! Δεν κατάφερε να αξιοποιήσει ούτε το ελάχιστο πλεονέκτημα που (θεωρητικά) έχουν οι άνθρωποι των Μedia να επικοινωνούν στα ίδια τα Media κάποια κραυγαλέα προβλήματά τους. Αποκορύφωμα, η υπόθεση του ομολόγου των 130 εκατ. ευρώ που φορτώθηκε το ασφαλιστικό ταμείο των δημοσιογράφων.
Θα έλεγε κανείς ότι, όπως οι λαοί έχουν τους ηγέτες που τους αξίζουν, έτσι και οι εργαζόμενοι κάθε κλάδου έχουν τους εκπροσώπους που τους αναλογούν. Αλλά δεν είναι ακριβώς έτσι. Η ιδιότυπη «συγκυβέρνηση» που διαμορφώθηκε στην ηγεσία της ΕΣΗΕΑ από τις παρατάξεις Σόμπολου- Τσαλαπάτη, αποτελεί μια κραυγαλέα στρέβλωση της ίδιας της ψήφου των δημοσιογράφων πριν δύο χρόνια. Ουδείς δημοσιογράφος εξουσιοδότησε τη διοίκηση του σωματείου για διαχείριση της αδράνειας και της εκτονωτικής απεργιακής γυμναστικής. Αντιθέτως, εκφράστηκε ένα σαφές πλειοψηφικό ριζοσπαστικό ρεύμα που πριμοδοτούσε μια μαχητική στάση απέναντι στην απορύθμιση των εργασιακών σχέσεων στα ΜΜΕ και την άλωση του δημόσιου αγαθού της ενημέρωσης. Αυτή η πλειοψηφία ανατράπηκε πραξικοπηματικά, μ’ έναν ηθικό εκβιασμό, από παρατάξεις και πρόσωπα που επικαλούνται ως προσόντα τους, σιγοψιθυριστά, τη σχέση τους με τα κόμματα του δικομματισμού, τα κολλητιλίκια με τα πρόσωπα της εξουσίας.
Καιρός να ξεπεράσουμε τις γραφικότητες. Να ξεπεράσουμε τους γραφικούς προέδρους, τους γραφικούς γραφειοκράτες των συνδικαλιστικών γραφείων, τις γραφικές συνελεύσεις άνευ μελών, το συνδικαλισμό ως βεντέτα συνδικαλιστών, τις λευκές επιταγές στα προεδρεία, την πλήρη κατάργηση κάθε διάστασης δημοκρατίας στη λειτουργία της ΕΣΗΕΑ.
Κάθε διετία προστίθενται σ’ αυτή την ένωση αρκετές εκατοντάδες νέων δημοσιογράφων με μεγάλες προσδοκίες και μεγαλύτερες ψευδαισθήσεις για το μαγικό κόσμο των ΜΜΕ. Μέχρι σήμερα, αυτή η διαρκώς αυξανόμενη αριθμητική δύναμη αναπαράγει μια αριστερόστροφη πολιτική παράδοση στο χώρο των δημοσιογράφων. Αυτή η παράδοση όμως μάλλον εξαντλεί τη δυναμική της. Αποδίδει πια τους τελευταίους τόκους της. Οι ριζοσπαστικές αριστερές δυνάμεις που εκφράζονται στην ΕΣΗΕΑ (από τη «Συσπείρωση Δημοσιογράφων-Δούρειος Τύπος», αλλά όχι μόνον από αυτήν) και διεκδικούν την ψήφο των δημοσιογράφων της Αθήνας την Τετάρτη και την Πέμπτη, οφείλουν να στραφούν και να αντλήσουν δύναμη από τους νέους συναδέλφους που μπαίνουν στο επάγγελμα με τους δυσμενέστερους όρους προλεταριοποίησης αλλά και τους ευμενέστερους όρους ριζοσπαστικοποίησης.
Η αναμέτρηση είναι δύσκολη, η μάχη άνιση και οι πόλοι της συναλλαγής και της εξαγοράς είναι εξαιρετικά ελκυστικοί για να τους αγνοήσει κανείς, επαναπαυόμενος στις δάφνες μιας σχετικής πλειοψηφίας.
Γιάννης Κιμπουρόπουλος
(Από την εφημερίδα «ΕΠΟΧΗ», 3/6/2007)
Οι «μπλοκάκηδες» είναι bloggers;
ΑπάντησηΔιαγραφήΤου ΠΕΡΙΚΛΗ ΚΟΡΟΒΕΣΗ
Υπάρχει και ένα επάγγελμα που λέγεται δημοσιογράφος. Ο όρος αυτός δίνει αυτομάτως και το περιεχόμενο του επαγγέλματος; Αν πάρουμε τη σύνθεση των μελών της ΕΣΗΕΑ, μάλλον θα μπερδευτούμε. Εκεί συνυπάρχουν με την ίδια ιδιότητα, υπάλληλοι υπηρεσιών, κρατικών ή άλλων, αργόμισθοι, εκδότες-δημοσιογράφοι, εργολάβοι-εταιρειάρχες και φυσικά οι εκατομμυριούχοι τηλεστάρ μαζί με τους συνταξιούχους των 443 ευρώ το μήνα, τους συμβασιούχους που ζουν στη διαρκή ανασφάλεια. Εκτός ΕΣΗΕΑ βρίσκονται δημοσιογράφοι, που δεν ανήκουν στο έμμισθο προσωπικό του δημοσιογραφικού «μαγαζιού», παρά το γεγονός ότι προσφέρουν την ίδια εργασία με τους έμμισθους, αλλα αυτοί αμείβονται με το κομμάτι. Οι λεγόμενοι «μπλοκάκηδες» που συχνά η αμοιβή τους δεν φτάνει αυτόν μιας καθαρίστριας.
Για την κοινή γνώμη δημοσιογράφος είναι αυτός που είναι γνωστός από την τηλεόραση, άσχετα αν η δουλειά του δεν έχει καμιά σχέση με τη δημοσιογραφία. Οι τηλεοπτικοί θίασοι του δελτίου των «οκτώμισι» είναι πιο συγγενές θέαμα με την παλιά ελληνική επιθεώρηση και μάλιστα με τη «νούτικη» σχολή (δεν είχαν γραπτό κείμενο και τα λόγια τα έβγαζαν από το νου τους). Το ξέρουν και οι ίδιοι πως δουλειά τους είναι να διασκεδάζουν τον κόσμο, να προσελκύουν διαφήμιση, στήνοντας ένα σόου, που στηρίζεται σε κάποιο μικρό συμβάν που δραματοποιείται στο έπακρο, ξεπερνώντας συχνά το όριο του γελοίου.
Αυτοί που παρακολουθούν εφημερίδες ξέρουν κάποιους επώνυμους συντάκτες, ή κάποια διευθυντικά στελέχη, αλλά αγνοούν το βάθος της εφημερίδας. Ποιος γνωρίζει τους συντάκτες ύλης ή τους διορθωτές που χωρίς αυτούς δεν μπορεί να βγει η εφημερίδα; Ισως για να βρούμε τον ορισμό του επαγγέλματος θα πρέπει να ανατρέξουμε στις αποφάσεις των ελληνικών δικαστηρίων. Ηδη από το 1983 το Εφετείο Αθηνών αποσαφήνιζε: «Ο δημοσιογράφος οφείλει να εκφράζει τις γνώμες του ελεύθερα ανεξάρτητα από την πολιτική της εφημερίδας μη υποκείμενος στις εντολές του εργοδότη του και πολύ περισσότερο σε λογοκρισία, γιατί αποστολή του Τύπου είναι η αντικειμενική πληροφόρηση...».
Η ΕΣΗΕΑ έχει 4.598 μέλη σε σύνολο περίπου 6.000 δημοσιογράφων που εργάζονται στην Αττική. Υπάρχουν ακόμα 1.500 «μπλοκάκηδες» που δεν γίνονται δεκτοί από την ΕΣΗΕΑ, μοναδική ίσως εξαίρεση στην Ευρώπη που δεν υπάρχει διάκριση ανάμεσα, μεταξύ μόνιμου και «ελεύθερου επαγγελματία» (freelance), που μερικοί από αυτούς απέκτησαν διεθνή ακτινοβολία, όπως π.χ. η Οριάνα Φαλάτσι. Και κάποιοι από αυτούς βρέθηκαν στα ανώτατα αξιώματα της Ευρωπαϊκής Ομοσπονδίας Δημοσιογράφων. Με άλλα λόγια οι συνθήκες είναι ώριμες για κάποια προσφυγή στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο. Εύκολα μπορούμε να φανταστούμε τι θα σημαίνει αυτό για το κύρος της ΕΣΗΕΑ, που κατατάσσει συναδέλφους στους λαθρομετανάστες. Και το σημερινό σκάνδαλο των ομολόγων του ΤΣΠΕΑΘ θα μοιάζει παιχνιδάκι. Να σημειώσουμε πως τόσο η ΕΣΗΕΑ όσο και η ΠΟΕΣΥ δεν ζήτησαν την παραίτηση του προέδρου του Ταμείου, κ. Δημήτρη Καπράνου. Και αυτό έδωσε αφορμή για πολλές ερμηνείες, δεδομένης της σχέσης του συναδέλφου Καπράνου, με κορυφαία στελέχη της Ν.Δ. Οι διοικήσεις της ΕΣΗΕΑ, ακόμα και όταν εξέφραζαν την «προλεταριακή» πλευρά των δημοσιογράφων, δεν μπόρεσαν να ενοποιήσουν όλο τον κλάδο. Οι πιο αδύνατοι έμειναν εκτός σωματείου. Το μητρώο των μελών δεν έχει ξεκαθαριστεί ακόμα και έχει μέλη της υπαλλήλους που εργάζονται στο Δημόσιο και ευρύτερο δημόσιο τομέα. Και αυτό αλλοιώνει τη φύση ενός εργατικού και πνευματικού σωματείου. Και αυτό έχει τις συνέπειές του στη σύνθεση της ηγεσίας του. Η ΕΣΗΕΑ χρειάζεται μια ηγεσία που να εκφράζει αδιαπραγμάτευτα την πλειοψηφία των αδυνάτων του κλάδου που μαζί με τις γυναίκες είναι οι παρίες του επαγγέλματος.
Το σημερινό ιδιοκτησιακό καθεστώς των ΜΜΕ σε όλο τον κόσμο έχει την τάση να συγκεντρώνεται στα χέρια των ολίγων, να δημιουργεί γιγαντιαίες επιχειρήσεις που ελέγχουν όλο το πλέγμα των μίντια και να δρουν ταυτόχρονα σε πολλές χώρες. Η ανεξάρτητη και αδέσμευτη εφημερίδα αντιμετωπίζει τεράστιες δυσκολίες, μπροστά σ' αυτόν τον ασφυκτικό ανταγωνισμό, που είναι στην ουσία του μια παγκόσμια λογοκρισία (ενιαία σκέψη) και κατάργηση της ελεύθερης διακίνησης ιδεών. Ταυτόχρονα πρέπει να δούμε και τον ρόλο της CIA, τόσο στα ελληνικά μίντια όσο και στον κόσμο ολόκληρο. Ηδη από το 1983, ο Ρόναλντ Ρίγκαν μετασχημάτισε ένα μεγάλο μέρος της CIA σε διεθνή πολιτικό οργανισμό. Ετσι δημιουργήθηκε η «Εθνική Υποστήριξη της Δημοκρατίας» (National Endowment For Democracy) που είναι ο μεγαλύτερος χορηγός χρημάτων στον κόσμο για την ανάδειξη κυβερνήσεων ενταγμένων στην αυτοκρατορία. Και τα μίντια με προεξάρχουσα την τηλεόραση παίζουν καθοριστικό ρόλο στη δημιουργία του «νέου αμερικανικού αιώνα», του δόγματος που κυριαρχεί σήμερα στις ΗΠΑ.
ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 04/06/2007
Μισό. Για το πρώτο κείμενο του Κιμπουρόπουλου να γράψω ότι συμφωνώ στο πρώτο μέρος του.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι συμφωνώ δυστυχώς επειδή η σκέψη του είναι τόσο κοινότυπη που είναι αδύνατον να διαφωνήσεις. Στο δεύτερο μέρος του αναφέρεται στο προφίλ της σημερινής ΕΣΗΕΑ (συμφωνώ) αναφέροντας τους σαν «γραφικούς» (ψιλοσυμφωνώ) για να καταλήξει ότι για να αλλάξει κάτι πρέπει να ψηφίσουμε «Δούρειο Ιππο» (τσαρουχοσυμφωνώ). Και συμφωνώ με τα τσαρούχια ότι κάτι θα αλλάξει γιατί το επίπεδο της γραφικότητας του «Δούρειου» δεν το πλησιάζει ούτε ο Σόμπολος, ούτε ο Τσαλαπάτης. Εμπρός με τον Δούρειο για να λυθούν τα προβλήματα μας. Με πρώτο αίτημα να φύγουν οι Αμερικάνοι από το Ιρακ.
Οσο για το δεύτερο του Κοροβέση αποκαλύπτομαι μπροστά στην αποκάλυψη ότι μια μέρα πριν τις εκλογές το πρόβλημα μας είναι η (National Endowment For Democracy) που είναι ο μεγαλύτερος χορηγός χρημάτων στον κόσμο για την ανάδειξη κυβερνήσεων ενταγμένων στην αυτοκρατορία και δημιουργήθηκε το 1983 από τον Ρόναλντ Ρέιγκαν. Ετσι πάντα. Επίκαιροι και στον παλμό των προβλημάτων του κλάδου... Με αυτούς αντιπάλους πως να μην βγαίνει πρόεδρος ο Σόμπολος που στο φινάλε κοιτάζει να μαζεύει και κανένα ευρώ στο ταμείο. Αυτοί αν θα έβγαιναν θα έδιναν τα λεφτά στο ταμείο για την διάσωση των λεσβιών του Ιράν.
Οσο για το βιβλίο από τα αποσπάσματα φαίνεται ότι η μικρή δεν έχεις πατήσει ποτέ το πόδι της στην τηλεόραση. Οι διάλογοι είναι για γέλια
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεύτερον καταλαβαίνει από που βγαίνουν τα καλύτερα λεφτά μετά από αυτά που βγαίνουν όταν δουλεύεις στην τηλεόραση. Με το να γράφεις για τηλεόραση.
Μόνο που αν ήταν τόσο εύκολο θα το έκαναν όλοι. Οποιος ενδιαφέρεται να διαβάσει τι νομίζει μια 20χρονη ότι συμβαίνει στην τηλεόραση έχει καλώς. Οποιος ενδιαφέρεται να μάθει τι πραγματικά συμβαίνει το βιβλίο της Παναγιωταρέα παραμένει καλύτερο.
ΕΝΩ ΚΑΤΙ ΤΥΠΙΣΕΣ ΤΥΠΟΥ ΓΚΟΛΕΜΑ, ΠΟΥ ΔΕ ΞΕΡΟΥΝ ΠΟΥ ΠΑΝΕ ΤΑ 4 ΑΠΟ ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ, ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΓΡΑΦΟΥΝ ΚΑΙ ΝΑ ΣΧΟΛΙΑΖΟΥΝ ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ, Ε???ΓΙΑ ΝΑ ΜΗ ΣΟΥ ΠΩ ΚΑΙ ΚΑΤΙ ΑΛΛΑ ΛΟΥΛΟΥΔΙΑ ΣΕ ΕΦΗΜΕΡΙΔΕΣ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑΠΟΡΩ ΓΙΑΤΙ ΚΑΠΟΙΟΙ ΔΕΝ ΤΟ ΣΧΟΛΙΑΖΟΥΝ.
ΑΥΤΟ ΛΕΓΕΤΑΙ "ΣΥΝΑΔΕΛΦΙΚΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ"??
Ε ΡΕ ΞΥΛΟ ΠΟΥ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ...
ΖΟΥΖΟΥΝΑ
ΤΕΛΕΙΟ ΒΙΒΛΙΟ
ΑπάντησηΔιαγραφήΤης εύχομαι καλή επιτυχία και να κάνει πολλές πωλήσεις το βιβλίο. Αλλά γιατί προβάλεται το συγκεκριμένο βιβλίο; Απο τα αποσπάσματα - δεν διαβάζεται...και δεν είναι καθόλου έτσι τα πράγματα στην TV. Προφανώς η κοπελιά δεν έχει δουλέψει πουθενά...
ΑπάντησηΔιαγραφήΑλλά αν θες να γίνεις φίρμα...γίνεσαι αν έχεις τις σωστές γνωριμίες! Μόλις γράψω και εγώ βιβλίο θα σας ενημερώσω...
Το βιβλίο δεν είναι παρά ό,τι εικόνα δίνει η τηλεόραση σε ένα νέο άνθρωπο, που δεν έχει σχέση με το επάγγελμα, έχει όμως μεγαλώσει με αυτήν. Δεν αποτελεί χρονικό. Μην ψάχνετε λοιπόν για ακριβείς περιγραφές, ούτε για κουτσομπολιά του χώρου. Αν είχατε πάρει το βιβλίο στα χέρια σας και δεν θεωρούσατε αρκετά δύο αποσπάσματα να κάνετε κριτική και μάλιστα καταλυτική, θα το καταλαβαίνετε. Δεν νομίζετε όμως ότι το επάγγελμα του δημοσιογράφου δεν είναι μόνο τα συντεχνιακά μας και τα εσωτερικά μας, αλλά, κυρίως το πώς μας βλέπουν οι θεατές και οι αναγνώστες και μάλιστα οι νέοι; Οι παλιότεροι για αυτό νοιάζονταν πρώτα απ' όλα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑν θέλετε να δείτε κατά πόσο είναι πραγματικοί οι διάλογοι του βιβλίου της εικοσάχρονης ανοίξτε τώρα τα κανάλια να δείτε τους διαλόγους που ανοίγουν οι συνάδελφοι ρεπόρτερς που καλύπτουν την κηδεία του Μουστάκα, η οποία γίνεται αυτή τη στιγμή. Ξεπερνούν και το σουρεαλισμό της γραφής της Χ. Μολογιάννη. Άλλο αν μερικοί αναγνωρίζουν τους εαυτούς τους και τους κακοφαίνεται.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜα καλά, με την Παναγιωταρέα βρήκες να συγκρίνεις την κοπέλα; Ας ακούσουμε και μια φορά τα θύματα της τηλεόρασης να μιλάνε. Όχι μόνο τους θύτες, που αφού δημιούργησαν, συντήρησαν και συντηρούν το χάλι της, βγάζουν και βιβλία για να κάνουν επιθέσεις, όχι, φυσικά, για να μετανοήσουν, αλλά για να μαχαιρώσουν κανέναν συνάδελφο!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλά, και πού να περιέγραφε η συγγραφέας το σημερινό ξεμάλλιασμα των καναλιών (Παπαδάκης - Αυτιάς) για ένα θεματάκι, που τραβούσαν τους ανθρώπους για τους πάρουν πρώτοι συνέντευξη... Εκεί να δείτε διάλογοι...
ΑπάντησηΔιαγραφήKala, milame gia poly soureal sarkasmo kai gelio!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΌλους τους ‘’κυρίους’’ που βρίζουν το Πα.σο.κ. θέλω να τους ρωτήσω για την προίκα των 130.000.000 δολλαρίων Η.Π.Α. που δήλωσε ο θείος Αχιλλέας στην δήλωση του πόθεν έσχες !!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕπειδή οι περισσότεροι είναι νέοι στην ηλικία τους πληροφορώ :
Ο πεθερός του κ.Αχιλλέα Καραμανλή , ο συχωρεμένος Διαμαντής , ήταν ένας ‘’σεμνός και ταπεινός’’ ψαρομανάβης στην ιχθυόσκαλα του Κερατσινίου .
Στην αρχή της ανόδου της Δυναστείας των Καραμανλήδων του είχαν δώσει την αποκλειστικότητα εισαγωγής παστού βακαλάου στην Ελλάδα .
Όταν η Δυναστεία θέριεψε και οι μπίζνες μεγάλωσαν έβαλαν στο όνομά του την Ναυτιλιακή τους εταιρία για να μην φανούν αυτοί οι Εθνοσωτήρες ότι έγιναν μεγαλοεφοπλιστές .
‘’PASOK poisonous’’
Κύριοι συνάδελφοι,
ΑπάντησηΔιαγραφήΈχετε διαβάσει το βιβλίο εξολοκλήρου; Αν όχι θα σας συμβούλευα να το κάνετε. Για να είμαι ειλικρινής κι εγώ προσωπικά έχω φτάσει μόνο μέχρι τη μέση, η κόρη μου όμως ενθουσιάστηκε κι εγώ τολμώ να πω πως μέχρι τώρα το διασκέδασα αρκετά. Δεν θέλω να πάρω το μέρος κανενός όμως μου αρέσει να είμαι δίκαιος και ως γονιός με παιδί κοντά στην ηλικία της δεσποινίδος Μολογιάννη το θεωρώ έως και αντιδεολογικό από ανθρώπους του ήθους και της εμπειρίας μας να μαζευόμαστε τόσο σκληρά γύρω από ένα νέο κορίτσι έτοιμοι να του 'επιτεθούμε'. Ας μην ξεχνάμε ότι κι εμείς από κάπου ξεκινήσαμε. Είναι αξιόλογο δε πως μια εικοσάχρονη στην εποχή μας ενδιαφέρεται και προσπαθεί να γίνει συγγραφέας και όχι μοντέλο, ή τραγουδίστρια σε λουλουδομάγαζα που είναι πολύ της μόδας τώρα τελευταία. Διότι δυστυχώς αυτά είναι τα όνειρα των νέων στην εποχή μας. Όχι όλων φυσικά αλλά αναφέρομαι στην πλειοψηφία. Εξάλλου και μόνο το γεγονός ότι το βιβλίο της νεαρής συγγραφέως εκδόθηκε μας δείχνει ότι όλο και κάτι θ'αξίζει (δυστυχώς όλοι ξέρουμε πόσο δύσκολο είναι να εκδοθεί ένα έργο σήμερα!)
Επειδή κάποιοι έθιξαν εκπομπές μεσημεριανού τύπου σας λέω πως ενημερώθηκα τυχαία για την κυκλοφορία του συγκεκριμένου βιβλίου βλέποντας την εκπομπή 'Πρώτη Γραμμή' των αγαπητών κυρίων Βασίλη Λυριτζή και Δημήτρη Οικονόμου. Πιστεύω πως όλοι συμφωνούμε πως η ΝΕΤ είναι κανάλι που δεν υποστηρίζει σκουπίδια και πως οι ανωτέρω συνάδελφοι είναι άνθρωποι σοβαροί. Παρουσίασαν όμως το βιβλίο μιας νέας κοπέλας ενθαρρυντικά και πρόσχαρα.
Ας μην αδικούμε τους νέους λοιπόν γιατί ποτέ δεν ξέρουμε τι μπορούν να δώσουν στο μέλλον. Αυτό που βλέπω εγώ στο βιβλίο της νεαρής είναι ότι ταλέντο έχει, σίγουρα ακατέργαστο όμως! Θα της πρότεινα να διαβάσει Νίκο Τσιφόρο και να συνεχίσει να γράφει για να 'τριφτεί' με το είδος που έχει επιλέξει. Για μένα θα είχε ενδιαφέρον να δω τι έχει να μας δώσει σε κάποια χρόνια από τώρα. Είμαι πραγματικά περίεργος!
Καλημέρα σας.
Γ.Π
Υ.Γ Και οι 'δάσκαλοί' μου, μου είχαν μάθει πως η κριτική μας πρέπει να είναι εμπεριστατωμένη και να γίνεται πάντα επαγγελματικώς καλοπροαίρετα για να μην θυμίζει, όπως κάποιος προανέφερε, 'γελοίους διαλόγους' εκπομπών που ήδη μέσα στο βιβλίο σατιρίζονται. Εμείς πρέπει να δίνουμε το καλό παράδειγμα. Γιατί να δίνουμε λαβές; Σας παρακαλώ σκεφτείτε το. Σας ευχαριστώ.-
Bravo sas kyrie G.P den exo katalavei poios eiste omos ektimo to tharros sas na mas ta lete ekso ap'ta dontia (opos leei ki ena neo asma- gennima thremma annitopanistikis syllogis- pou simeionei terastia epityxia). Afto arage anaferetai sto vivlio? Loipon, tha to anagnoso kai tha sas apantiso.
ΑπάντησηΔιαγραφήMaridaki
Συγνώμη αυτή που έγραψε το βιβλίο είναι δημοσιογράφος;και γράφει πού;;;
ΑπάντησηΔιαγραφήΠΟΙΑ ΜΕΡΑ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΤΗΚΕ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΣΤΟ ΠΡΩΙΝΟ ΤΗΣ ΝΕΤ?
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτο βιβλιοπωλειο που το ζητησα μου ειπε ο νεαρος πως το Σιγά μη γίνεις φίρμα προκειται να γινει το Παρά Πέντε των βιβλιων!!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήDystyxos mia megali merida tou kosmou tha tin apasholoun panta tetoia 8emata.den einai kai i kaliteri mou na asholoumai me ola afta omos i prospatheia einai filotimi.gia tin ilikia tou to koritsaki den ta leei ki asxima.kalo mas kalokairi kai kala krasia
ΑπάντησηΔιαγραφήKalimera.Kratisa tin yposhesi mou ki afou anagnosa to reality epistrefo me sholia:
ΑπάντησηΔιαγραφή1on i istoria ksetyligetai eyxarista, diavazetai grigora kai einai arketa prototypi gia ta ellinika dedomena. H prototypia vevaios den kseroume kata poso einai meion i syn tin sygekrimeni periodo pou dianyoume.
2on ginetai katanoito oti kapoia keimena einai epitideymena geloiodos grammena gia na tonisoun tin atalantosyni ton protagoniston tou vivliou pragma pou den itan ksekatharo sta apospasmata tou blog kai paraksigithike arhika apo emas (den vgazo pote tin oura mou ap'ekso) os atalantosyni tis idias tis syggrafeos i opoia an einai ontos mono 20 eton einai aksiothaymasti.
Telos, ta tragoudia einai ksekardistika.Kales poliseis loipon.
Maridaki
Popo kakioules! kale ayto to blog einai ki ap'to vivlio tis Mologianni akoma kaystikotero!
ΑπάντησηΔιαγραφήΞΕΚΑΡΔΙΣΤΙΚΟ!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕυχάριστο και δροσερό ίσως μια καλή παρέα για την παραλία :-)
ΑπάντησηΔιαγραφήμιλαμε για φοβερο βιβλιο!!! οντως θα γινει το παραπεντε των βιβλιων! καταρχας ξεφευγει απο τα ελληνικα δεδομενα γραφης! ειναι τελειο! καιρο ειχα να διαβασω κατι που θα με κρατησει σε αγωνια!
ΑπάντησηΔιαγραφήαννα