Καύσωνας...και πολιτικό θερμόμετρο...

, Του Χρήστου Λουτράδη Μια απο τις πιο χρησιμοποιημένες φράσεις κλισέ που χρησιμοποιείται κατά κόρον απο τα ΜΜΕ κάθε προεκλογική περίοδο ει...

,Του Χρήστου Λουτράδη

Μια απο τις πιο χρησιμοποιημένες φράσεις κλισέ που χρησιμοποιείται κατά κόρον απο τα ΜΜΕ κάθε προεκλογική περίοδο ειναι ότι ανεβαίνει το πολιτικό θερμόμετρο, υποδηλώνοντας προφάνως μια πολιτική ένταση και ανταλλαγή πυρών μεταξύ των αρχηγών των πολιτικών κομμάτων. Το παράδοξο ειναι ότι το πολιτικό θερμόμετρο μπορεί να δείχνει υψηλές πολιτικά θερμοκρασίες που δεν εχουν όμως καμμία απήχηση, δεν δημιουργούν πολιτικά οφέλη στους ιδιους τους πολίτες, δημιουργούνται απο τους πολιτικούς , ανατροφοδοτούνται απο τα ΜΜΕ και ο Πολίτης λαμβάνει το απόλυτο τίποτα .
Ας πάρουμε για παράδειγμα ένα θέμα που ειναι και στην επικαιρότητα λόγω καύσωνα, τις κλιματολογικές αλλαγές και τους κινδύνους απο την καταστροφή του περιβάλλοντος. Τις τελευταίες εβδομάδες βομβαρδιζόμασταν απο τις καθαρά επικοινωνιακές δράσεις του Πρωθυπουργού και του Αργηγού της Αξιωματικής αντιπολίτευσης για το φλέγον ζήτημα. Τι πληροφορηθήκαμε για τις προτάσεις των κομμάτων για τις κλιματολογικές αλλαγες; Ότι ο ένας λατρεύει τον Μποπ Ντύλαν και χρησιμοποιει τσιτάτα του για πρόσκαιρο εντυπωσιασμό των νοικοκυραίων και άλλος χρησιμοποιεί υβριδικό αυτοκινήτο για να περιοδεύσει για ενα ... 24 ώρο, ενω περίπου ενα μήνα πριν φοβόταν να συμπαρασταθεί στον αγώνα του δημάρχου του Ελληνικού για την παραλία, μη τυχόν και εξεγερθούν οι τοπικοί προύχουντες του ΠΑΣΟΚ. Και όταν του συμπαραστάθηκε ήταν μεν αργά για το υποσυνείδητο του μέσου ψηφοφόρου, δεν ήταν ομως αργά για τις πανταχού παρούσες κάμερες. Ο Πρωθυπουργός απο την άλλη κράτησε πιο ειλικρινη στάση. Αγνόησε, υποβάθμισε, με αλαζονίκο τρόπο την αυθόρμητη αντίδραση της κοινωνίας των πολιτών .
Το πιο επικινδυνό σε αυτήν την χώρα δεν ειναι η έλλειψη διαλόγου αλλά ο αρνητισμός των πολιτικών κομμάτων, αλλά και μερίδα της κοινωνίας, να συμμετάσχει σε ενα διάλογο που θα ξεκινάει με το δεδομένο ότι μπορεί οι κατευθύνσεις να ειναι διαφορετικές αλλά ο στοχός κοινός η προόδος της χώρας, ή οχι; Η προβληματική χρήση των ΜΜΕ για να "ανέβει το πολιτικό θερμόμετρο'' κατεβάζει τον δείκτη αξιοπιστίας των πολιτικών κομμάτων και οδηγεί τον κόσμο στην απάθεια. Απάθεια που δημιουργεί τις προυποθέσεις για την εκκόλαψη φαινομένων οπως η άνοδος της ακροδεξιάς. Αυτή η πολύ απλή εξίσωση έπρεπε να είχε γινει βίωμα δράσης για πολιτικούς που δείχνουν οτι κόπτονται για την αξιοπιστία τους όπως ο Βενιζέλος, ο Σουφλιάς, η Διαμαντοπούλου ακόμα και οι Καραμανλής και Παπανδρέου. Ο πολίτης έχει ανάγκη να πλήροφορηθεί για τους σχεδιασμόυς και τα προγράμματα των πολιτικών κομμάτων, έχει ανάγκη να μάθει, να συγκρίνει, να κρίνει να απορρίψει ή και να αποδεχθεί. Αυτό ομως μπορεί να γινει πραγματικοτητα μόνο αν τα πολιτικά στελέχη των κομμάτων και ιδιαίτερα αυτά που έχουν επωμιστεί με την σύνταξη των προγραμμάτων αντιληφθουν ότι το παιχνιδι της πολιτικής αν θες να το κερδίσεις με μακροχρόνιες προοπτικές κερδίζεται στην αρένα των ιδεών και της κοινωνίας και όχι στα υπόγεια κομματικών γραφείων ή με την δημιουργια κομματικών στρατών σε νεολαίες και κόμματα με στόχο την κυριαρχία στην κομματική νομεκλαντούρα. Οποιος ομως κερδίζει την κομματική νομεκλαντούρα, χάνει την κοινωνία. Οι κανόνες ειναι ξεκάθαροι.