... και όχι τα media οι διαμορφωτές της καθημερινότητας του πολίτη Του Χρήστου Λουτράδη Το ακραίο, κατά άλλους, αναγκαίο διάβημα διαμαρτυρία...
... και όχι τα media οι διαμορφωτές της καθημερινότητας του πολίτηΤου Χρήστου Λουτράδη
Το ακραίο, κατά άλλους, αναγκαίο διάβημα διαμαρτυρίας του Δημάρχου Ελληνικού για την παράδοση της παραλιακής ζώνης στους Πολίτες και η κινητοποίηση της κοινωνίας, μολονότι το θέμα δεν έχει τύχει προβολής, ειδικότερα απο τα ηλεκτρονικά μέσα, αναδεικνύει την υπόβοσκουσα και ανεκμετάλευτη δύναμη του απλού πολίτη ο οποίος χωρίς να συμμετάσχει σε συλλογικότητες ιεραρχικής και εξουσιαστικής δομής συμμετέχει στο κοινωνικό γίγνεσθαι , διεκδικεί αυτά που του ανήκουν, δεν τα περιμένει όλα απο το κόμμα-πατερούλη και δεν παίρνει μέρος σε παιχνίδια πολιτικής συναλλαγής .
Αν θέλουμε ως κοινωνία να ξεπεράσουμε την κρίση της πολιτικής ειναι απαιραίτητο να βρούμε τρόπους συμμετοχής των απλών πολιτών στην διαδικασία πολιτικής παραγωγής, να δημιουργήσουμε προϋποθέσεις προσωπικής αυτοδημιουργίας με στοχο το κοινό καλό, να δοθεί στον πολίτη ένας στόχος και ένας τρόπος να το καταφέρει. Στιγμή αυτοδημιουργίας ήταν και το γκρέμισμα της περίφραξης στην παραλία, ο κόσμος γκρέμισε για να χτιστεί κάτι καινουρίο ή μαλλον για να ανοίξει ο δρόμος για να αντιληφθούμε το αυτονόητο.
Ως εκ τούτου, πιστεύω ότι τέτοιες κινήσεις που κινητοποιούν τον πολίτη στο να συμμετάσχει δεν ειναι απλά αναγκαίες αλλά και διδακτικές για όλους όσους ασχολούνται με τον χώρο των μίντια αφού αποδείχτηκε ότι ο κόσμος μπορεί να γίνει ο διαμορφωτής της ημερήσιας διάταξης των ΜΜΕ και όχι τα ΜΜΕ οι διαμορφωτές της καθημερινότητας του πολίτη.
Mε μεγαλη καθυστερηση:
ΑπάντησηΔιαγραφήΣΩΣΤΟΣ!
OI ΈΛΛΗΝΕΣ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΙ ΤΗΣ ΛΕΣΧΗΣ
ΑπάντησηΔιαγραφήΑμερικανο-βρετανικός κλάδος:
Παπαχαλάς, Μίχας, Τσίμας, Μανδραβέλης, Παπανδρόπουλος
Γαλλο-αμερικανικός κλάδος:
Πρετεντέρης, Σωμερίτης.
Γερμανο-αμερικανικός κλάδος:
Τέλογλου
Σκανδιναβο-ολλανδικός κλάδος:
Γιαννακόπουλος
Πηγή ΕΥΠ
κυριε κουρη κατω τα χερια απο τα
ΑπάντησηΔιαγραφήτρια ΜΕΓΚΑ-λα καραγκιοζακια.
εμεις τωρα με ποιους θα γελαμε?
εχει πλακα να τους βλεπουμε
καθε βραδυ να ΟΜΟΛΟΓΟΥΝ τον πανικο
τους,με την αδυναμια τους να
αποδομησουν τον καραμανλη οι
υστερικες τρειs κατινες.
παντα στις ειδησεις κανω ζαπινγκ
ΑπάντησηΔιαγραφήγια να τους απολαμβανω ολους...
ομολογω ομως οτι τελευταια ειχα
σε προτιμηση το μεγκα..
ηταν απολαυση να τους βλεπεις
να προσπαθουν με μπουρδες,ασυναρτησιες,γελακια,
τα τρια γκαιμπελακια να περασουν
την αληθεια..της ΜΕΓΚΑ-λης παραγκας.
ε ρε καταντια του μεγκα-λου χαλκειου...
ΑπάντησηΔιαγραφήνα του την πεφτουν και οι γ.γραμματεις
υπουργειων.
ντροπη σταλινακια δεν σας φοβουνται
πια ουτε οι γραμματεις.
σωστος ο κουρης..
ΑπάντησηΔιαγραφήμε την εμπειρια που αποκτησε στην
σοφοκλεους,εχασε ο ανθρωπος αφου
ανοιξε ελδε το 2000.. οταν ειχε
αρχιση το σκασιμο της φουσκας,
καταλαβε..οτι η δυναμη του μεγκα,
ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΠΑΡΑ ΜΙΑ ΥΠΕΡΤΙΜΗΜΕΝΗ
ΦΟΥΣΚΑ ..ΑΠΑΞΙΩΜΕΝΗ.
μονο οι μαλακες πολιτικοι δεν
το εχουν καταλαβει ακομα.
μεγκα-ααααλη στηριξη στον
ΑπάντησηΔιαγραφήκαρατζαφερη...
Την Κρήτη δε τη γνωριζα
ΑπάντησηΔιαγραφήδεν είμαι απο κει κατω
γαμώ όμως τον πουστόbabis
που εχει ωραίο πατο
Nα την παλέψω δεν μπορώ
και γράφω μαντινάδες
babi τραβέστω βρωμερή
εμπήκα σε μπελάδες
Του babis μας ο τσίμπουκος
σίγουρα θα σ’ αρέσει
και τάραξε τον συνεχώς
στις κρεατοενέσεις
Βabi είσ’ τζαναμπέτισσα
και τα χωριά γυρίζεις
κι όποιονε δεις τονε ρουφάς
κι ας μην τονε γνωρίζεις
H Kρήτη είναι το νησί
που’χει ωραία φύση
κι όταν το babi θα τον δείς
ψόφα τον στο γαμίσι
Δώρο σου στέλνω babis μου
Στων εκλογών το χρόνο
δέκα ψωλές αράπικες
να σε γαμούν συγχρόνως
ΣΕ ΠΟΙΟΝ ΑΝΗΚΕΙ Η ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ?
Η ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ ΕΙΝ’ ΕΛΛΗΝΙΚΗ, ΔΩΣΤΕ ΤΟΥΣ ΤΟ babis ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΤΡΑΒΕΣΤΙ
=ΑΙΣΙΟΔΟΞΙΑ
ΑπάντησηΔιαγραφήΌλα τα ζωντανά περίγυρα, χτήνη, δέντρα και άνθρωποι, έπλεκαν ακυβέρνητα μέσα στην αποθάρρυνση και την ανία. Μέσα τους είχαν κάτι τι ανήσυχο· επίβουλο κάτι επεριπετούσεν ολόγυρά τους· ο εφιάλτης αδάμαστος εκαθόταν στην ψυχή και την ανάγκαζε να ποθή αόριστα και όμως ασυμβίβαστα με τη ζωή και την αποστολή της. Τα χτήνη με τη μύτη ακουμπισμένη στη γη, τ’ αυτιά κάτω ριγμένα, την ουρά αργοκίνητη, βασιλεμένα τα μάτια εφρύμαζαν και αναχαράζονταν κι ετρεμούλιαζαν το σώμα, λες κι επάσχιζαν να διώξουν την ασφυξία που θανατική τα ετριγύριζε. Τα δέντρα, με τα φύλλα κρεμασμένα στα κλωνάρια τους, άψυχα μόλις εκινούνταν με φρικίαση στο λαβρόκαφτο φύσημα. Και οι άνθρωποι, όλοι με χαύνα πρόσωπα, έδειχναν πως είχαν αποκάμει και συχαθή πλέον την εντολή και τη μοίρα τους.
ΓΑΠ-ουλη μου το προβλημα σου
ΑπάντησηΔιαγραφήδεν ειναι οτι βγαινουν στα
καναλια ο πρωτοπαππας η ο βερελης.
Το μεγαλο σου προβλημα ειναι τα
ιδια τα καναλια και οι απαξιωμενες
φατσες που υποστηριζουν το πασοκ.
Κακαουνακης,Πρετεντερης,Σταη,
Τριανταφυλοπουλος,και ολα τα υπολοιπα υστερικα πασοκακια.
αυτους πρεπει να διαγραψεις...
κυριε λουτραδή μου αρέσει πάντοτε η συλλογιστική σας
ΑπάντησηΔιαγραφήΟΠΟΤΕ ΤΑ ΑΦΕΝΤΙΚΑ ΤΩΝ ΜΜΕ ΠΡΟΣΦΕΥΓΟΥΝ ΣΤΗΝ "ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΗ" ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ ΚΑΤΑ ΤΩΝ ΑΠΕΡΓΙΩΝ ΤΩΝ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΩΝ, ΤΑ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΑ ΤΙΣ ΚΗΡΥΤΤΟΥΝ ΠΑΡΑΝΟΜΕΣ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΑΠΕΡΓΙΕΣ ΤΗΣ ΕΣΗΕΑ. ΔΕΙΤΕ ΣΧΕΤΙΚΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΤΟΥ "ιου" ΤΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΑΣ:
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο δικαίωμα της απεργίας στα ΜΜΕ απειλείται από τους εργοδότες
Νόμος είναι το δίκιο του Εκδότη!
«Η «Καθημερινή» θα περιφρουρήσει τη νομιμότητα με κάθε τρόπο»
(«Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ», 4/10/2006)
Οι περισσότεροι ιδιοκτήτες μέσων ενημέρωσης μπορούν να περιφρονούν θεμελιώδεις διατάξεις για τη νόμιμη λειτουργία των επιχειρήσεών τους. Είναι σε θέση να λειτουργούν αυθαίρετα ραδιοτηλεοπτικά μέσα καταλαμβάνοντας δωρεάν δημόσιες συχνότητες. Εχουν "κερδίσει", με τη "διαπλοκή" τους, την ασυλία, φοροδιαφεύγοντας συστηματικά, στερώντας από τα ασφαλιστικά Ταμεία (ΤΣΠΕΑΘ, ΤΑΤΑ, ΤΑΙΣΥΤ, ΕΔΟΕΑΠ, ΙΚΑ κ.λπ.) τις εισφορές που παρακρατούν από τους εργαζομένους τους. Και όταν τα σωματεία του Τύπου απειλούν με απεργία κάποια από τις πολλές ασύδοτες επιχειρήσεις Ενημέρωσης, τότε οι βαρόνοι των ΜΜΕ καταφεύγουν στα στοργικά δικαστήρια, τα οποία κατά κανόνα την κηρύσσουν "παράνομη και καταχρηστική". Το συνταγματικό δικαίωμα της απεργίας δημοσιογράφων, τεχνικών, διοικητικών και όλων των εργαζομένων στον "θαυμαστό" κόσμο των "νταβατζήδων" έχει καταργηθεί προ πολλού.
Απολύσεις και φυλακίσεις
Πρόσφατα η ιδιοκτησία της εφημερίδας «Καθημερινή» αποφάσισε ότι "πρέπει να αλλάξει τα παλιά της έπιπλα", δηλαδή να απολύσει ύστερα από 10-16 χρόνια προσφοράς επτά συντάκτες, οι οποίοι ώς τον περασμένο Φεβρουάριο είχαν την ευθύνη της έκδοσης του εξαιρετικού ενθέτου της εφημερίδας "Επτά Ημέρες". Οπως ισχυρίστηκαν οι εκπρόσωποι της ιδιοκτησίας, κύριοι Αν. Καρκαγιάννης και Ν. Νικολάου στο Δ.Σ. της ΕΣΗΕΑ (28/9/2006), οι συγκεκριμένοι δημοσιογράφοι "δεν μπορούσαν να απορροφηθούν" στην εφημερίδα, και πρέπει να αντικατασταθούν από νεότερους, παραγωγικότερους κ.λπ., ενώ παράλληλα διαφήμιζαν τις νέες πανάκριβες δημοσιογραφικές "μετεγγραφές" τους και προανήγγειλαν και πολλές άλλες. Με λίγα λόγια, δεν ετέθη ζήτημα "περικοπών για οικονομικούς λόγους", όπως επιτάσσει η μόδα του "νεοφιλελευθερισμού", αλλά προβλήθηκε αποκλειστικά το "διευθυντικό δικαίωμά" τους, δηλαδή να "σκοτώνουν" -οι ογδοντάρηδες (!)- "τα (40χρονα) άλογα όταν γεράσουν"...
Ακολούθησαν δύο μαζικές συνελεύσεις των δημοσιογράφων της Καθημερινής, οι οποίες ομόφωνα τάχθηκαν υπέρ των αποφάσεων της ΕΣΗΕΑ και των άλλων συνεργαζόμενων Ενώσεων του Τύπου και ΜΜΕ για την άμεση κήρυξη προειδοποιητικής 24ωρης απεργίας στην εφημερίδα, κατά των απολύσεων. Και τότε, όπως ήταν αναμενόμενο, μπήκε μπρος η γνωστή σε όλους τους ιδιοκτήτες Τύπου και ΜΜΕ "πατέντα" της προσφυγής στη Δικαιοσύνη:
"Να αναγνωριστεί ο παράνομος και καταχρηστικός χαρακτήρας της απεργίας και των στάσεων εργασίας που κήρυξαν η ΕΣΗΕΑ, η ΕΣΠΗΤ, η ΕΠΗΕΑ και η ΕΤΗΠΤΑ. Να απαγορευθεί η πραγματοποίηση και συνέχιση της απεργίας, καθώς και κάθε μελλοντική κινητοποίηση με τα ίδια αιτήματα και λόγους. Να διαταχθεί χρηματική ποινή σε βάρος των εναγομένων (εκπροσώπων των Ενώσεων) από 1.000 ευρώ για κάθε μέρα που τυχόν πραγματοποιήσουν απεργία και να διαταχθεί προσωπική κράτηση μέχρι 6 μηνών σε βάρος (των εκπροσώπων των Ενώσεων) για κάθε μέρα απεργίας σε περίπτωση μη συμμόρφωσής τους" (Αγωγή «Καθημερινής» στο Μονομελές Πρωτοδικείο Αθηνών, 6/10/2006).
Ας δούμε τα επιχειρήματα της «Καθημερινής», που με καρμπόν προβάλλουν στα δικαστήρια όλοι οι εκδότες, απαγορεύοντας κάθε απεργία στις επιχειρήσεις τους:
1. "Η περί απεργίας απόφαση λήφθηκε από αναρμόδια όργανα", διότι "σύμφωνα με το άρθρο 20 παρ. 1 Ν.1264/82 η απεργία κηρύσσεται πάντοτε με απόφαση της Γενικής Συνέλευσης (...) Σημειώνουμε εν προκειμένω ότι στο έγγραφο γνωστοποίησης της ΕΣΗΕΑ αναφέρεται μια απόφαση της Γενικής Συνέλευσης των μελών της με ημερομηνία 16.5.2006, η οποία είναι πολύ προγενέστερη από τα περιστατικά για τα οποία χορήγησε δήθεν την εξουσιοδότηση στο Διοικητικό Συμβούλιο να προβεί σε απεργία". Συνεπώς "όταν η συνέλευση αποφασίζει αόριστα απεργιακές κινητοποιήσεις και αναθέτει στο Δ.Σ. να αποφασίσει την εξατομίκευσή τους κατά την κρίση του, τότε παραβαίνει το νόμο (...) Για το θέμα αυτό αναφερόμαστε στην ad hoc 1702/04 απόφαση του Δικαστηρίου σας, που έκρινε ακριβώς το ίδιο ζήτημα με διαδίκους την ΕΣΗΕΑ και τον ραδιοσταθμό ΣΚΑΪ" (σ.σ.: τότε -Ιούλιος 2004- που οι πρωταγωνιστές του απεργοσπαστικού μηχανισμού του κ. Γ. Αλαφούζου έβριζαν την ΕΣΗΕΑ και γενικώς τα συνδικάτα και γι' αυτό τιμωρήθηκαν με πρόστιμο 10.000 ευρώ από το ΕΣΡ).
2. "Οι εναγόμενες συνδικαλιστικές οργανώσεις δεν φρόντισαν ούτε να μας γνωστοποιήσουν, ούτε να μας διαθέσουν προσωπικό ασφαλείας για την ασφάλεια των εγκαταστάσεων και την πρόληψη καταστροφής και ατυχημάτων".
3. "Η περιγραφή του αιτήματος για την απεργία 'διαμαρτυρίας' και συμπαράστασης σε αυτήν δεν συνιστά σε καμία περίπτωση λόγο για την άσκηση του δικαιώματος της απεργίας και μάλιστα σε μια εφημερίδα η οποία έχει διατηρήσει παρά τις ζημίες της το προσωπικό της".
4. "Η απεργία θα καταστήσει ανέφικτη την έκδοση της εφημερίδας την Τρίτη 10.10.2006 (...) Ετσι όχι μόνον θα μειωθούν τα έσοδά μας τουλάχιστον κατά 50.000 ευρώ και δεν θα τηρηθούν τα διαφημιστικά προγράμματα, αλλά θα δημιουργηθεί και αίσθημα ανασφάλειας στο αναγνωστικό κοινό (sic), που επί δύο μέρες θα στερηθεί των υπηρεσιών της εφημερίδας μας. Το ίδιο αίσθημα θα δημιουργηθεί και στον διαφημιστικό κόσμο με κίνδυνο ακύρωσης των διαφημιστικών συμβολαίων. Η βλάβη είναι δυσανάλογη και προφανώς καταχρηστική". (σ.σ.: να και η θεωρία του "ασύμμετρου πολέμου", όταν δεν υπολογίζονται τα μεροκάματα που θα χάσουν οι απεργοί και το ψωμί ορισμένων καταχρηστικά απολυομένων).
5. "Οι ζημιές της επιχείρησής μας σύμφωνα με τον ισολογισμό είναι 229.315,23 ευρώ, και εντούτοις προσχηματικά η ΕΣΗΕΑ προκήρυξε απεργία, γεγονός που γεννά πολλά ερωτηματικά για τη σκοπιμότητά της. Είναι δε ενδεικτικό, ότι σε άλλες περιπτώσεις, όπως λ.χ. ενδεικτικά στο συγκρότημα Τράγκα με πολλαπλά προβλήματα, δεν έχει επιδειχθεί ανάλογη ευαισθησία (...) Αν μάλιστα συνδυαστεί το γεγονός ότι η εφημερίδα μας είναι πρώτη σε κυκλοφορία ανάμεσα στα πρωινά φύλλα, τότε η διακοπή της έκδοσής της και η προειδοποίηση για συνέχιση απεργιακών κινητοποιήσεων, μπορεί να οδηγήσει ακόμη και στη δημιουργία υπόνοιας κλίματος αθέμιτου ανταγωνισμού" (σ.σ.: Τι κι αν στο "συγκρότημα Τράγκα" τα σωματεία κάθε τόσο προχωρούν σε επισχέσεις εργασίας, καταγγελίες στην Επιθεώρηση Εργασίας κ.λπ.;).
6. "Η ΕΣΗΕΑ επιχειρεί να ανατρέψει εξωδικαστικά και μάλιστα εκβιαστικά την καταγγελία της σύμβασης της κ. Τράιου, υποχρεώνοντάς μας σε ανάκληση της απόφασής μας με ταυτόχρονη αποδοχή του χαρακτήρα της ως παρανόμου ή καταχρηστικού" (σ.σ.: αν είναι δυνατόν τα σωματεία και σύσσωμοι οι εργαζόμενοι στην «Καθημερινή» να μη συμμερίζονται τον "νόμιμο χαρακτήρα" της απόλυσης μιας επί 16 χρόνια άξιας συναδέλφου τους).
7. "Σημειώνουμε ότι δεν είναι η πρώτη φορά που η ΕΣΗΕΑ κηρύττει απεργία για τον ίδιο μάλιστα λόγο στην εφημερίδα μας, και ότι προηγούμενη απόφασή της είχε κηρυχθεί ως παράνομη με την 1589/96 απόφαση του δικαστηρίου σας".
Αν δεν σπάσουμε αβγά...
Τελικά, η κ. Ελευθερία Τράιου "θυσιάστηκε" από την ΕΣΗΕΑ, που δεν υπήρχε περίπτωση να πραγματοποιήσει -με το σημερινό συσχετισμό στο Δ.Σ. της- την "παράνομη απεργία" και ό,τι αυτή συνεπάγεται, για την επαναπρόσληψή της, και εκείνο που έμεινε ως "κέρδος" ήταν οι διαβεβαιώσεις του κ. Αλαφούζου για το "πάγωμα" του υπολοίπου προγράμματος "απόσυρσης των παλιών επίπλων" του μαγαζιού του.
Ωστόσο το θέμα παραμένει: Τα δικαστήρια δεν αποδέχονται τις αποφάσεις της ετήσιας Γενικής Συνέλευσης της ΕΣΗΕΑ με τις οποίες εξουσιοδοτείται εν λευκώ το Δ.Σ. να πραγματοποιεί γενικές ή επιμέρους απεργίες στον Τύπο και στα ΜΜΕ. Ζητούν την -πρακτικά αδύνατη- σύγκληση ειδικής Γενικής Συνέλευσης των 5.000 μελών του σωματείου (με τις γνωστές χρονοβόρες διαδικασίες για την επίτευξη απαρτίας) πριν απ' οποιαδήποτε απόφαση για την κήρυξη οποιασδήποτε απεργίας. "Η παγίωση της αποδοχής αυτού του τυπικού λόγου από τα δικαστήρια οδηγεί στην κατ' ουσίαν κατάργηση της δυνατότητάς μας κηρύξεως απεργίας", υπογραμμίζει σε σχετικό κείμενό του ο νομικός σύμβουλος της ΕΣΗΕΑ Λάζαρος Μπελίτσης. Και επιπλέον η νομολογιακή υπαγωγή των ιδιωτικών ραδιοτηλεοπτικών ΜΜΕ στις διατάξεις του 1264/82, που υποχρεώνει τα συνδικάτα να κηρύττουν με "ειδικό τρόπο" απεργίες σε επιχειρήσεις "δημοσίου χαρακτήρα ή κοινής ωφέλειας", θέτει ως πρόσθετες προϋποθέσεις και τον "προηγούμενο δημόσιο διάλογο υπό τη διεύθυνση μεσολαβητού του υπουργείου Εργασίας (ΟΜΕΔ)", και "τη διάθεση προσωπικού ασφαλείας για την εξυπηρέτηση των στοιχειωδών αναγκών του κοινωνικού συνόλου". Με άλλα λόγια, για να απεργήσουν οι δημοσιογράφοι και οι άλλοι κλάδοι στη δημόσια και την ιδιωτική ραδιοτηλεόραση -ακόμα κι αν καταφέρουν να πραγματοποιήσουν τις "ειδικές" γενικές συνελεύσεις όλων των μελών των σωματείων τους- θα πρέπει να έχουν "εξαντλήσει" τον "διάλογο" με την εργοδοσία υπό την επιστασία του Κράτους, να έχουν προ τετραημέρου επιδώσει τα αιτήματά τους στην όποια "offshore" εταιρεία του καναλιού και να δώσουν εγκαίρως και κατάλογο με το "απαραίτητο προσωπικό ασφαλείας" μη τυχόν και η κοινωνία στερηθεί την ποιοτική Ενημέρωση και τη μεγαλειώδη ψυχαγωγία που παρέχει το κάθε ηλεκτρονικό Μέσο. "Η διάθεση προσωπικού ασφαλείας έχει σαν αποτέλεσμα την μετάδοση ολιγόλεπτων έστω δελτίων ειδήσεων και οδηγεί στην υπονόμευση του σκοπού της απεργίας", σημειώνει ο νομικός σύμβουλος της ΕΣΗΕΑ.
Στο τέλος του μήνα η διοίκηση της ΕΡΤ Α.Ε. πρόκειται να πετάξει στο δρόμο πολλές δεκάδες "συμβασιούχους", όπως ακριβώς έπραξε και τον Ιούλιο, και η απόπειρα απεργίας της ΕΣΗΕΑ και της ΠΟΕΣΥ κρίθηκε "παράνομη και καταχρηστική". Αν η ΕΣΗΕΑ ούτε κι αυτή τη φορά δεν μπορεί να υπερασπιστεί τις θέσεις εργασίας στη δημόσια ραδιοτηλεόραση, σε μια περίοδο που καθημερινά χάνονται δουλειές στον Τύπο και υπονομεύονται οι Συλλογικές Συμβάσεις και τα συντακτικά δικαιώματα των δημοσιογράφων, τότε καλύτερα να μετατραπεί σε επιδοτούμενο από το "αγγελιόσημο" μαυσωλείο ελεφάντων. Αν θέλει να αναδειχθεί σε ζωντανό σωματείο στην υπηρεσία των εργαζομένων δημοσιογράφων και της έντιμης Ενημέρωσης των πολιτών, οφείλει να κατέβει στο πεζοδρόμιο μαζί με ολόκληρο τον κόσμο της εργασίας.
(Ελευθεροτυπία, 21/10/2006)
ο μακης έλεγε χτες ότι θα αποκαλύψει διάφορα μια εβδομάδα πριν τις εκλογες και οτι ο σαφης και ξεκαθαρος στοχος του ειναι η κυβερνηση...
ΑπάντησηΔιαγραφήΤΙ ΑΛΛΟ ΘΑ ΑΚΟΥΣΟΥΜΕ - ΤΟΣΗ ΧΟΛΗ ΚΑΙ ΛΥΣΣΑ ΑΠΟ ΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΠΑΣΟΚ ΠΟΥ ΔΕΝ ΤΡΩΕΙ
Το βαπόρι απ' την Περσία Τρις
ΑπάντησηΔιαγραφήπιάστηκε στην Κορινθία
Τόννοι έντεκα γεμάτο
με χασίσι μυρωδάτο
Τώρα κλαίνε όλα τ' αλάνια
που θα μείνουνε χαρμάνια Δις
Ρεφραίν
Βρέ μπουρνάζε μου τελώνη Τρις
τη ζημιά ποιός τη πληρώνει
και σ' αυτή την ιστορία
μπήκαν τα λιμεναρχεία
- Ρεφραίν -
Ήταν προμελετημένη Τρις
καρφωτή και λαβωμένη
δυό μεμέτια τα καϋμένα
μες στο κόλπο ήταν μπλεγμένα
- Ρεφραίν -
Μοσχοβολούν οι γειτονιές
ΑπάντησηΔιαγραφήβασιλικό κι ασβέστη
παίζουν τον έρωτα κρυφά
στις μά- στις μάντρες τα παιδιά
Σάββατο βράδυ μου έμορφο
ίδιο Χριστός ανέστη
κι ένα τραγούδι του Τσιτσάνη
κλαίει κά- κλαίει κάπου μακρυά
Πάει κι απόψε τ' όμορφο
τ' όμορφο τ' απόβραδο
από Σαββάτο βράδυ
πίκρα και σκοτάδι
αχ να 'ταν η ζωή μας
Σαββατόβραδο
κι ο Χά- κι ο Χάρος να 'ρχονταν
μια Κυριακή μια Κυριακή το βράδυ Ρεφραίν
Οι άντρες σχολάν απ' τη δουλειά
και τον βαρύ καημό τους
να θάψουν κατεβαίνουνε
στο υπό στο υπόγειο καπηλιό
Και το φεγγάρι ντύνει λες
με τ' άσπρο νυφικό του
τις κοπελιές που πλένονται
στο φτω- στο φτωχοπλυσταριό
- Ρεφραίν -
O MAKHΣ ΕΑΝ ΕΙΠΕ ΓΙΑ ΜΙΑ ΕΒΔΟΜΑΔΑ
ΑπάντησηΔιαγραφήΠΡΙΝ ΤΙΣ ΕΚΛΟΓΕΣ..ΑΠΟΚΑΛΥΞΕΙΣ.
ΣΤΕΛΝΕΙ ΜΥΝΗΜΑ ΣΤΗΝ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ
ΝΑ ΙΚΑΝΟΠΟΙΗΣΗ ΤΑ ΑΙΤΗΜΑΤΑ ΤΩΝ
ΑΦΕΝΤΙΚΩΝ ΤΟΥ.
ΑΠΕΙΛΗ ΟΤΙ ΘΑ ΒΓΑΛΕΙ ΣΚΑΝΔΑΛΑ
ΣΕ ΧΡΟΝΟ ΠΟΥ ΔΕΝ ΘΑ ΠΡΟΛΑΒΕΙ Η
ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΝΑ ΔΙΟΡΘΩΣΕΙ ΤΟ ΚΛΙΜΑ.
ΕΙΝΑΙ ΚΑΘΑΡΗ ΑΠΕΙΛΗ ΠΡΟΕΙΔΟΠΟΙΗΣΗ..
ΘΡΑΣΟΣ Ο ΤΡΑΜΠΟΥΚΟΣ ΕΚΒΙΑΣΤΗΣ...
Σημερα στο δελτιο του Αλτερ
ΑπάντησηΔιαγραφήπηρε καθαρα θεση υπερ ρευστου
μετεκλογικου σκηνικου,και ακυβερνησιας..δηλαδη οτι εξυπηρετει
τους κρατικοδιαιτους νταβατζηδες..
ο μαιμου διωκτης...της διαφθορας.
me enoxlei pou xalate ka8e post me asxeta 8emata
ΑπάντησηΔιαγραφήΕιναι πολυ περιεργο οτι ολοι
ΑπάντησηΔιαγραφήοι δηθεν προοδευτικοι..ευχονται
και στηριζουν την εισοδο στη
βουλη του Καρατζαφερη.
Μαλλον ο καρατζαφερης εχει κανει
συμφωνια με τους πρασινους νταβατζηδες.
10 18
ΑπάντησηΔιαγραφήαντι να γκρινιαζεις γραψε εσυ
κατι σχετικο να το συζητησουμε.
ΧΕΡΙ-ΧΕΡΙ ΜΕ ΤΟΝ ΚΑΡΑΤΖΑΦΕΡΗ
ΑπάντησηΔιαγραφήΠΡΟΤΕΙΝΕΙ ΤΟ ΠΡΕΤΕΝΤΕΡΗ..
ΓΑΠ-ουλη μου το προβλημα σου
ΑπάντησηΔιαγραφήδεν ειναι οτι βγαινουν στα
καναλια ο πρωτοπαππας η ο βερελης.
Το μεγαλο σου προβλημα ειναι τα
ιδια τα καναλια και οι απαξιωμενες
φατσες που υποστηριζουν το πασοκ.
Κακαουνακης,Πρετεντερης,Σταη,
Τριανταφυλοπουλος,και ολα τα υπολοιπα υστερικα πασοκακια.
αυτους πρεπει να διαγραψεις...
10.18
ΑπάντησηΔιαγραφήάμα δεν έχεις φίλε μου
θέμα για να μας γράψεις,
πες μας για τον πουστόbabis
κι όλα θα είν' εντάξει
Οι ανεύθυνες παλαβομαρες του blog (απλά ανεύθυνες, κατά καιρούς απλή αναπαραγωγή των δελτίων Τύπου του Καρατζαφέρη, ενίοτε ψευδείς, και σχεδόν πάντα με περιεκτικότητα σε ενημέρςση κάτω του 10% επί του όγκου), αποδεικνύει ακριβώς γιατί εκτός από την υστερική βαβέλ των blog και τα (πολύ) χειρότερα βοθρολύμματα της TV είναι απαραίτητη η κανονική, αληθινή δημοσιογραφία των επαγγελματιών.... άλλωστε θα εμπιστευόταν κανείς εδω τη ζωή του σ εναν πιλοτο-blogger η έναν ταξιτζή/οδηγό λεωφορείου/ναυτικό blogger? I think not... Γιατί να εμπιστευτεί την ενημέρςσή του σ εναν "δημοσιογράφο" blogger?
ΑπάντησηΔιαγραφήο μακης δεν ειναι πασοκ..
ΑπάντησηΔιαγραφήανηκει στα αφεντικα του.
εκβιαζε και τους πασοκους,απλα
το πασοκ εξυπηρετουσε με μεγαλυτερη
προθυμια τα αφεντικα του μακη.
ο καραμανλης αντιστεκεται μεχρι
τωρα...
θα δουμε ποσο θα αντεξει στον
πολεμο.
10 37
ΑπάντησηΔιαγραφήείναι απαραίτητη η κανονική, αληθινή δημοσιογραφία των επαγγελματιών...
μας γραφεις το θρασυτατο..γκαιμπελακι.
θεωρεις αυτα που διαβαζεις στις
μεγαλες εφημεριδες..
ΝΕΑ,ΒΗΜΑ,ΕΘΝΟΣ,ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ,
αληθινη δημοσιογραφια?
Με την ενημερωση..της ΤV τουλαχιστον διασκεδαζουμε..
ΑπάντησηΔιαγραφήμε τους μπουρδολογιες των κομματοσκυλων των εφημεριδων πλητουμε και εκνευριζομαστε
PRESS-GR OKT.2006 Άργησαν 24 ημέρες...
ΑπάντησηΔιαγραφή...να μάθουν για την
παρακολούθηση τηλεφώνων!
Να μην το παινευτούμε; Από την Πέμπτη 7 Σεπτεμβρίου είχαμε αποκαλύψει ότι στην Αγροτική Ασφαλιστική παρακολουθούνται -επίσημα!- τα τηλέφωνα. Γράφαμε με σκωπτικό ύφος:
"Παρακολουθούνται τηλέφωνα; Σιγά την είδηση! Κι όμως στην Αγροτική Ασφαλιστική κυκλοφόρησε επίσημο έγγραφο που αναφέρει ότι θα "καταγράφονται οι εισερχόμενες συνδιαλέξεις" - οι πληροφορίες λένε ότι αυτό ήδη συμβαίνει και με τις εξερχόμενες. Οι εργαζόμενοι αντιδρούν έντονα ενώ το θέμα αναμένεται να απασχολήσει και τη Βουλή!"
Με το θέμα ασχολήθηκαν οι κυριακάτικες εφημερίδες (Ελευθεροτυπία) μόλις σήμερα. 24 ημέρες αργότερα. Δεν είναι καταπληκτικό;
Να μην το παινευτούμε λοιπόν;
Αγαπητέ Χρήστο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠάντα αιχμηρός και μέσα στη ζέουσα πραγματικότητα, με ρεαλισμό και φαντασία ασχολείσαι με τα σύγχρονα προβλήματα της κοινωνίας μας.
Είναι παρήγορο νέοι σαν εσένα, βρίσκονται στη διαδικασία αναζητήσεων και διαλογισμού δίνοντας το παράδειγμα σε άλλους ομοίους τους που έχουν βαλτώσει στο αναμάσημα φθαρμένων και ξεπερασμένων προτύπων.
Θερμά συγχαρητήρια και πάλι και πολλούς χαιρετισμούς στην μάννα σου.
Με εκτίμηση
babis
Ναι, λίγο ως πολύ είναι, απλα πρέπει να ξεχωρίσεις τη δημοσιογραφία-ειδησεογραφία απο τα σχόλια κλπ που, φυσικά δεν ειναι δημοσιογραφία αλλα σκέψεις κ αποψεις διαφόρων: η πραγματική αξία μιας εφημερίδας είναι η ειδησεογραφία, οχι τα σχόλια κ οι αναλύσεις που είναι απλά διάφοροι, αλλοι αξιοι άλλοι ανάξιοι ποθ αναλαμβάνουν να σκεφτούν για λόγου μας. την ειδησεογραφία αυτή δεν την εχει κ δεν μπρεί να την εχει η τηλεόραση
ΑπάντησηΔιαγραφήθα φερω ενα παραδειγμα..την
ΑπάντησηΔιαγραφήεκλογολογια.
και η τελευταια κομμωτρια εχει
βγαλει το σωστο συμπερασμα οτι
εκλογες θα γινουν στο τελος της
τετραετιας.
μονο οι δημοσιογραφοι γεμιζουν
σελιδες με ηλιθιες προβλεψεις που
δεν απασχολουν κανενα.
εκτος κλιματος και πραγματικοτητας
γραφουν για 1000 ατομα.
Απορώ με την ηλιθιότητα που σας εμποτίζει η κομματική προπαγάνδα την οποία με άνεση αναπαράγετε εδώ μέσα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠάρτε το χαμπάρι κομματόσκυλα, οι πολίτες ψηφίζουν κόμματα και αναδεικνύουν κυβερνήσεις, όχι για να κάνουν αντιπολίτευση στα κανάλια, αλλά για να ρυθμίζουν το πλαίσιο λειτουργίας τους και να διαμορφώνουν συνθήκες και όρους για την ποιότητα των προγραμμάτων τους.
Πιστεύετε, ηλίθιοι προπαγανδιστές, οτι στην επικείμενη εκλογική αναμέτρηση θα ζητήσουμε ευθύνη από τον Μπόμπολα, τον Βαρδυνογιάννη, το Λαμπράκη και τους λοιπούς νταβατζήδες, για τη χυδαιότητα που παράγουν τα τσιράκια τους στα κανάλια και τα ραδιόφωνα;
Όχι ρε, δε θα ζητήσουμε ευθύνες απ' αυτούς γιατί απλούστατα δεν μπορούμε. Θα καταψηφίσουμε τον λαοπλάνο αρχηγίσκο της Ν.Δ. που ενώ υποσχέθηκε οτι θα βάλει τους νταβατζήδες στη θέση τους, τους έβαλε κορωνίδα στο κεφάλι του. Μέσω των καναλιών κάνουν πολιτική οι υπουργοί του, όπως έκαναν και οι υπουργοί του ΠΑΣΟΚ τόσα χρόνια.
Εμείς ψηφίσαμε τον αχρείο αυτό πρωθυπουργό για να μας απαλλάξει απ' τους νταβατζήδες και αυτός σας βάζει να προπαγανδίζετε οτι δήθεν τον εμποδίζουν να κυβερνήσει.
Αν δεν ήθελε να τον εμποδίζουν τον μαλάκα, ας φρόντιζε επί τρία χρόνια να ορίσει επιτέλους ένα πλαίσιο λειτουργίας των καναλιών, αντί να τα αφήνει όλα ρευστά για να εκβιάζει και να εκβιάζεται μέχρι την τελευταία μέρα των εκλογών.
Πάρτε το χαμπάρι, ή ο Κώστας είναι παντελώς ανίκανος να κυβερνήσει, ή, όπερ και το πιθανότερο, τον βολεύει το σύστημα των νταβάδων καθώς εξυπηρετείται από την παραγωγή μη-πολιτικής κουλτούρας.
Αφήστε τα παραμύθια, λοιπόν, και τα παράπονά σας σ' αυτούς που ψηφίσατε.
ΑΣΤΟΔΙΑΛΟΠΙΑ
btw απόλυτα σωστό το περί εκλογολογίας
ΑπάντησηΔιαγραφή10 54
ΑπάντησηΔιαγραφήδεν ειπες τι θα ψηφισεις...
τον καρατζαφερη?
πες δημοσιογραφοπορνη.
hehe ο προεδρος Καρατζαφέρης κανει θραύση εδω μεσα
ΑπάντησηΔιαγραφήναι μεν αλλά ΟΤΑΝ ΤΟ PRESS-GR υπερηφανευεται οτι δημιουργει ειδησεις ΣΚΕΨΟΥ ΤΙ ΓΙΝΕΤΑΙ ΣΕ ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΕΠΗΡΕΑΖΟΥΝ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΚΑΙ ΔΙΑΜΟΡΦΩΝΟΥΝ ΓΝΩΜΕΣ
ΑπάντησηΔιαγραφή10 54
ΑπάντησηΔιαγραφήΕμείς ψηφίσαμε τον αχρείο αυτό πρωθυπουργό για να μας απαλλάξει απ' τους νταβατζήδες...
μας γραφει η αγανακτησμενη πουτανιτσα...
ποιοι ειστε εσεις ρε δημοσιογραφε?
ε... οι εφημερίδες είναι για τους (λίγους) πια που ξέρουν να διαβάζουν.. αυτοί οφείλουν να εχουν τη στοιχειώδη κρίση να ξεχωρίσουν τα σκ@τ@ από την πραγματική είδηση
ΑπάντησηΔιαγραφήτι ποιος ειναι.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΟΠΟΥΛΟΣ ΕΙΝΑΙ.
ΧΑΧΑΧΑ
ΜΑ ΚΑΙ ΣΤΙΣ ΕΦΗΜΕΡΙΔΕΣ ΟΙ ΙΔΙΟΙ ΓΡΑΦΟΥΝΕ....
ΑπάντησηΔιαγραφήΕΥΚΟΛΑ ΜΠΟΡΕΙ ΟΙ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΤΕΣ ΕΔΩΜΕΣΑ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΣΕ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ
11 04
ΑπάντησηΔιαγραφήεννοεις τους λιγους πελατες που
σας ανεχονται?
ελαχιστοι μειναμε..
και αυτοι απο συνηθεια και...καφε με τσιγαρο.
και η τελευταια κομμωτρια εχει
ΑπάντησηΔιαγραφήβγαλει το σωστο συμπερασμα οτι
εκλογες θα γινουν στο τελος της
τετραετιας”
Mέχρι και η τελευταία κομμώτρια σας δουλεύει, μαλάκες. Μυρίστηκε και αυτή τις εκλογές γιατί την επισκέπτονται κάθε βδομάδα οι πολιτευτές και οι πολιτεύτριές σας για φρεσκάρισμα, για να βγουν στο πόπολο και να κάνουν την προεκλογική τους εκστρατεία.
Πάρτε το χαμπάρι, καραγκιόζηδες, γίνατε ρεζίλια και στις κομμώτριες… γιατί ρεζίλια των σκυλιών έχετε γίνει εδώ και καιρό από την στιγμή που υπουργός της κυβέρνησης αποκάλεσε τους συναδέλφους του και τον εαυτό του «καραγκιόζηδες» και όταν έκατσε μαζί τους στο υπουργικό συμβούλιο ουδείς αντέδρασε. Ούτε, βέβαια, ο πρωθυπουργός. Είναι πασίδηλο ότι αναγνωρίζουν το ρόλο τους στο θέατρο σκιών, που επικαλείται διαρκώς την ώρα των εκλογών που ποτέ δεν προσδιορίζει.
Η παράσταση «ο καραγκιόζης πρωθυπουργός» ανεβαίνει μόνο για μια τετραετία.
Η ΚΟΜΜΩΤΡΙΑ
11 06
ΑπάντησηΔιαγραφήΓΙΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΜΠΟΥΡΔΕΛΟ ΤΟ ΜΠΛΟΓΚ
ΓΙΑΤΙ ΣΥΜΜΕΤΕΧΟΥΝ ΣΤΗΝ ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΑ
ΑΜΟΡΦΩΤΟΙ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΙ.
το ζήτημα του ηλεκτρονικου τύπου ειναι πολύ σημαντικό και έχει απασχολήσει πλειάδα πολιτικών επιστημόνων οπως του κ.Δεμερτζη που θεωρεί οτι η ηθικη αμετροέπεια της τηλεόρασης καταλήγει στον εκχυδαισμό της πολιτικής .
ΑπάντησηΔιαγραφήκύριε Λουτράδη,
Σας παρακουλουθώ , συνεχίστε
οκ αλλα αμα τα blog είναι οπως είναι, η τηλεόραση είναι όπως είναι και οι εφημερίδες είναι για πέταμα... τότε καλύτερα να την κάνοθμε σιγα - σιγα γιατί η έρμη η χώρα πάει χαμένη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΥπερβολές!!
μα ενα σχόλιο της προκοπής δεν υπάρχει?
ΑπάντησηΔιαγραφή11 08
ΑπάντησηΔιαγραφήΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΙΚΗ ΠΟΡΝΟΚΟΜΜΩΤΡΙΑ.
Ο ΜΑΝΩΛΗΣ ΜΙΛΗΣΕ ΓΙΑ ΟΛΟ ΤΟ
ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ..
ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΥΠΟΤΑΧΘΕΙ ΣΕ 10 ΑΧΡΗΣΤΟΥΣ
ΚΡΑΤΙΚΟΔΙΑΙΤΟΥΣ ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΙΕΣ
ΚΑΙ ΕΝΑΝ ΣΤΡΑΤΟ ΠΟΡΝΟΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΩΝ.
ΑΣΕ ΤΗΝ ΠΑΡΑΠΛΗΡΟΦΟΡΗΣΗ ΓΚΑΙΜΠΕΛΑΚΙ.
TA ΙΔΙΑ ΛΕΕΙ ΚΑΙ Ο ΤΖΟΥΜΑΚΑΣ..
ΑπάντησηΔιαγραφήειναι καραγκιοζηδες ολοι οι πολιτικοι αφου συντηρουν
ΑπάντησηΔιαγραφήενα παρασιτικο συστημα κρατικοδιαιτων αχρηστων καραγκιοζηδων δηθεν επιχειρηματιων.
τους χρηματοδοτουν για να εκβιαζονται.
"11 08
ΑπάντησηΔιαγραφήΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΙΚΗ ΠΟΡΝΟΚΟΜΜΩΤΡΙΑ.
Ο ΜΑΝΩΛΗΣ ΜΙΛΗΣΕ ΓΙΑ ΟΛΟ ΤΟ
ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ..
ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΥΠΟΤΑΧΘΕΙ ΣΕ 10 ΑΧΡΗΣΤΟΥΣ
ΚΡΑΤΙΚΟΔΙΑΙΤΟΥΣ ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΙΕΣ
ΚΑΙ ΕΝΑΝ ΣΤΡΑΤΟ ΠΟΡΝΟΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΩΝ.
ΑΣΕ ΤΗΝ ΠΑΡΑΠΛΗΡΟΦΟΡΗΣΗ ΓΚΑΙΜΠΕΛΑΚΙ."
lol μη μου πεις οτι διαβάζεις κ εφημερίδες??? εισαι σε θέση?...
"Εμείς ψηφίσαμε τον αχρείο αυτό πρωθυπουργό για να μας απαλλάξει απ' τους νταβατζήδες...
ΑπάντησηΔιαγραφήμας γραφει η αγανακτησμενη πουτανιτσα...
ποιοι ειστε εσεις ρε δημοσιογραφε?"
Εγώ παλιοαλήτη κάφρε είμαι ένας απ' αυτούς που ρώτησε τον ίδιο τον Καραμανλή τη παρουσία Ρουσόπουλου και Ανδρέου, να μου πει τι σκοπεύει να κάνει με τους νταβατζήδες.
Λοιπόν, ο αλήτης αρχηγός σας με διαβεβαίωσε οτι μέσα σε δυο μήνες θα έχει φέρει πλαίσιο λειτουργίας των ΜΜΕ και σε συνεργασία με τους δημοσιογραφικούς φορείς θα εκπονούσε ένα συγκεκριμένο και αυστηρό πλάνο απαράβατων αρχών, για την ποιότητα των προγραμμάτων.
Πούντα αυτά ρε πάμβλακα προπαγανδιστή της δεκάρας;
Ηρέμησε αγοράκι και σε λίγες μέρες θα σου εμφανίσω τα στοιχεία της μπλόφας που οδήγησε στο φιάσκο και τον κυβερνητικό εξεφτελισμό με τον "βασικό μέτοχο".
Θα σας κάνω να μην έχετε που να κρυφτείτε, αλητήριοι και να σπεύδετε εσείς-και όχι φυσικά εγώ, γιατί δεν έχω καμία ανάγκη και δεν ανήκω στο φασιστικό κοτέτσι σας-στον Καρατζαφέρη για πολιτική στήριξη, μήπως και περισωθείτε στις εκλογές.
Είστε ανίκανοι ακόμη και ένα παραμύθι της προκοπής να παράγετε.
Είστε ικανοί μόνο για να προκαλείτε οίκτο με τα καμώματά σας, δυστυχισμένοι.
δεν θα ξεπεσουμε τωρα να γραφουμε για τον φυγοστρατο μακη, την λυγερη την πρετεντερω, την τρυφηλη σωμεριτιαδα, την ποντικομουρα ελλη, ουτε και για τον κνιτη τσιμα με την επαυλη στο ψυχικο, ουτε καν θα πουμε για διαφορους τυχαρπαστους παληατσους του συστηματος και παλλακιδες δημοσιογραφικες αθλιων γηραλεων βαρωνων που ελεγχουν τα ΜΜΕ..
ΑπάντησηΔιαγραφήΕκει που πρεπει να εσταισουμε ειναι στην αλλαγη του παιχνιδιου εδω και 30 χρονια.. ζουμε σε μια ιδιοτυπη χουντα ,κατα πολλοις χειροτερη εκεινης το 1967, με καποιες 'δημοκρατικες ελευθεριες' και μια εκλογικη διαδικασια ενος κατα το πλειστον αμορφωτου λαου που αγεται και φερεται και κυριως ΧΕΙΡΑΓΩΓΕΙΤΑΙ αμεσα και ΕΜΜΕΣΑ απο την τηλεοραση κυριως.. τα καναλια που ειναι πλεον εδω και 3 δεκαετιες ΤΑ ΣΥΓΧΡΟΝΑ ΤΑΝΚΣ της εκσυγχρονιστικης χουντας ..
Δωστε μου 2 καναλια να σας ντυσω οπως γουσταρετε τον Ελληνα το καλοκαιρι...να σας αποδειξω οτι οποια τραγουδια ΕΓΩ διαλεξω θα ακουει στο ραδιοφωνο του μανιωδως.. οποιον πολιτικο θελω να καψω ΚΑΗΚΕ και οποιον αλητη να τον βαλω στην βουλη ΘΑ ΤΟΝ ΣΤΑΥΡΟΦΟΡΗΣΕΤΕ ΜΕ ΦΑΝΑΤΙΣΜΟ και θα τον δειτε 'ανερχομενο αστερα' της πολιτικης..
Δωστε μου το υπουργειο παιδειας και πολιτισμου και χωρις πολλες φασαριες σε μια τριετια η κοινωνια θα ανατριχιαζει απο τρομο οταν θα ακουει 'αριστερα' (οτι κανανε σημερα με την δεξια..) και σε 10 χρονια οι φοιτητες θα καταιετουν στεφανι στη διοικηση τεθωρακισμενων Αυλωνος που εσωσε το πολυτεχνειο απο μερικους αλητες που θελανε να το καψουν..
ΕΚΕΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΣΤΙΑΣΟΥΜΕ, ΠΡΩΤΑ - ΠΡΩΤΑ οτι υπαρχει τετοιο ΟΠΛΟ και μετα να δουμε ποιος...ΤΟ ΚΡΑΤΑΕΙ και τι μπορουμε να κανουμε...
χαιρετε
KΟΜΜΩΤΡΙΑ ΕΑΝ ΕΙΣΑΙ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ
ΑπάντησηΔιαγραφήΒΑΖΕΙΣ ΕΝΑ ΣΤΟΙΧΗΜΑ?
ΘΕΛΩ ΝΑ ΤΑ ΠΑΡΩ ΑΠΟ ΕΝΑ ΒΡΩΜΟΣΚΥΛΟ
50000 ΕΥΡΩ,ΕΚΛΟΓΕΣ ΤΟΝ ΜΑΡΤΙΟ.
11 19
ΑπάντησηΔιαγραφήΟΙ ΑΦΡΟΙ ΠΟΥ ΒΓΑΖΕΙΣ ΣΚΥΛΑΚΙ
ΤΩΝ ΝΤΑΒΑΤΖΗΔΩΝ ΜΟΥ ΘΥΜΙΖΟΥΝ
ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΟΠΟΥΛΟ...
11.19 ΑΥΤΟΑΝΑΙΡΕΙΣΑΙ
ΑπάντησηΔιαγραφήΕΠΙ ΤΗΣ ΟΥΣΙΑΣ, Ο ΒΑΣΙΚΟΣ ΜΕΤΟΧΟΣ ΕΓΙΝΕ. ΠΟΙΟΙ ΤΟΝ ΠΟΛΕΜΗΣΑΝ ΚΑΙ ΤΟΝ ΚΑΤΗΓΓΕΙΛΑΝ? ΟΙ ΠΑΣΟΚΟΙ
ΓΙΑΤΙ? ΓΙΑΤΙ ΕΤΣΙ ΤΟΥΣ ΕΙΠΑΝ ΤΑ ΑΦΕΝΤΙΚΑ ΤΟΥΣ ΟΙ ΝΤΑΒΑΔΕΣ
ΑΝ, ΠΟΥ ΔΕ ΤΟ ΒΛΕΠΩ, ΕΧΕΙΣ ΑΛΛΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΚΑΙ ΜΑΣ ΑΠΕΙΛΕΙΣ ΟΤΙ ΘΑ ΤΑ ΚΑΤΑΘΕΣΕΙΣ, ΝΑ ΕΧΕΙΣ ΤΑ ΑΝΤΕΡΑ ΝΑ ΤΟ ΚΑΝΕΙΣ ΕΠΩΝΥΜΩΣ. ΚΙ ΑΝ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΠΟΙΝΙΚΑ ΚΟΛΑΣΙΜΑ, ΝΑ ΤΑ ΠΑΣ ΣΤΟΝ ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑ ΟΠΩΣ ΕΛΕΓΕ ΚΙ Ο ΣΗΜΙΤΗΣ.
ΑΛΛΙΩΣ ΕΙΣΑΙ ΑΠΛΑ ΕΝΑΣ ΑΚΟΜΗ ΛΑΣΠΟΛΟΓΟΣ ΤΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ ΠΑΣΟΚ
11 19
ΑπάντησηΔιαγραφήΕΓΩ ΒΡΩΜΕΡΟ ΣΚΥΛΙ ΠΟΥ ΟΥΡΛΙΑΖΕΙΣ
ΓΙΑΤΙ ΕΧΕΙ ΣΤΕΡΗΘΕΙ ΤΙΣ ΜΙΖΕΣ.
ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΔΕΞΙΟΣ.
ΗΜΟΥΝ ΑΡΙΣΤΕΡΙΣΤΗΣ,ΜΕΤΑ ΜΠΗΚΑ
ΣΤΟ ΠΑΣΟΚ,ΚΑΙ ΕΦΥΓΑ ΤΟ 81 ΟΤΑΝ
ΠΗΡΕ ΤΗΝ ΕΞΟΥΣΙΑ.
ΤΟΥΣ ΨΗΦΙΖΑ ΜΕΧΡΙ ΤΟ 2000.
ΑΛΛΑ ΟΤΑΝ ΚΑΤΑΛΑΒΑ ΟΤΙ ΚΑΤΕΣΤΡΕΨΑΝ
ΤΗΝ ΧΩΡΑ ΕΓΡΑΨΑ ΤΕΛΟΣ.
ΤΩΡΑ ΣΤΗΡΙΖΩ ΚΑΡΑΜΑΝΛΗ.
ΕΣΥ ΤΙ ΕΠΙΔΙΩΚΕΙΣ?
ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΜΑΣ ΓΡΑΦΕΙΣ?
11:32 κι εσύ τι επιδιώκεις ρε βλάκα; άει σιχτίρ όλα τα κομπλεξικά αποβράσματα εδω μέσα
ΑπάντησηΔιαγραφήΑΠΟ ΤΟΥΣ "ΕΛΛΗΝΟΒΟΥΛΓΑΡΟΥΣ" ΣΤΟΥΣ "ΣΚΟΠΙΑΝΟΥΣ"
ΑπάντησηΔιαγραφήΕνα, δύο, τρία, πολλά ονόματα
Το ακούσαμε τόσες φορές, που στο τέλος θα το πιστέψουμε κιόλας: από τα βάθη των αιώνων μέχρι σήμερα, η Μακεδονία ήταν μία και ελληνική, οι δε Μακεδόνες αποκλειστικά Ελληνες. Ευτυχώς που υπάρχουν αρχεία και βιβλιοθήκες, για να μας θυμίζουν ότι η "εθνική γραμμή" στο ζήτημα "του ονόματος" ήταν κατά καιρούς πολύ διαφορετική.
Η πρόσφατη αναζωπύρωση του Μακεδονικού με αφορμή τις προτάσεις Νίμιτς μπορεί να ήταν βραχύβια, επιτρέπει όμως την εξαγωγή δύο βασικών συμπερασμάτων.
Το πρώτο αφορά τη στρατηγική ήττα της πολιτικής των συλλαλητηρίων. Χάρη στην "εθνικά υπερήφανη" αδιαλλαξία που υπαγόρευσαν οι εγχώριοι εθνικόφρονες κι έσπευσε να υιοθετήσει η πλειοψηφία του πολιτικού κόσμου και των διαμορφωτών της κοινής γνώμης, η γειτονική μας χώρα κατοχυρώθηκε πια στην παγκόσμια συλλογική συνείδηση ως Δημοκρατία της Μακεδονίας. Πολύ αργά για δάκρυα: η ρευστότητα της διάλυσης της Γιουγκοσλαβίας, που επέτρεπε την εξεύρεση μιας αμοιβαία αποδεκτής ονομασίας βασισμένης στην πραγματικότητα (όπως η "Νέα Μακεδονία" των προτάσεων Πινέιρο το 1992) ανήκει οριστικά στο παρελθόν. Οπως στο παρελθόν ανήκει και η Γιουγκοσλαβία, όπου παραπέμπει η (αιωνίως "προσωρινή") ακροστιχίδα ΠΓΔΜ.
Το δεύτερο συμπέρασμα αφορά τις εγχαράξεις της εθνικιστικής υστερίας του 1992-94 στην εγχώρια συλλογική συνείδηση. Η προσαρμογή της κοινής γνώμης στην ιδέα ενός συμβιβασμού υπακούει μεν στην ανάγκη συμβίωσης με τους γείτονές μας, ουδόλως όμως αναθεωρεί τα κυρίαρχα στερεότυπα για το υπόβαθρο του ζητήματος - με αποτέλεσμα, η όλη ρεαλιστική στροφή να κουκουλώνει απλώς έναν "αδικαίωτο" εθνικισμό, αναζωπυρώσιμο σε κάθε ευκαιρία.
Δύο πάγια στοιχεία της επιχειρηματολογίας, ακόμη και όσων αντιπαρατίθενται δημόσια με τους βραδυπορούντες "μακεδονομάχους", επιβεβαιώνουν αυτή την απουσία ουσιαστικής και εκ βάθρων επανεξέτασης του όλου ζητήματος:
1. Η γενικευμένη πεποίθηση ότι "Μακεδονία" και "Μακεδόνες" πρωτοεμφανίστηκαν στα βόρεια σύνορά μας μόλις το 1944, βάσει πολιτικών σχεδιασμών του Τίτο και χωρίς να έχει προηγηθεί η μακροχρόνια εκείνη διαδικασία αποκρυστάλλωσης μιας συλλογικής συνείδησης που αποκαλούμε "εθνογένεση". Η "αυθαίρετη" κατασκευή της νέας εθνότητας θεωρείται δεδομένη -αυτό που μένει, μισόν αιώνα μετά, είναι ν' αποδεχθούμε το "τετελεσμένο" των επιπτώσεών της.
2. Η αποδοχή του "γεωγραφικού" χαρακτηρισμού της ΠΓΔΜ ως (μιας ακόμη) Μακεδονίας, με παράλληλη διατήρηση της θεωρίας περί "ψευτοέθνους". Εντυπωσιακή είναι επ' αυτού η πρόσφατη στροφή του ΚΚΕ, του μόνου πολιτικού κόμματος που δικαιούται να καμαρώνει για την έγκαιρη αντίστασή του στις εθνικιστικές κορόνες την εποχή των συλλαλητηρίων. "Εφόσον τελικά φθάσουν τα πράγματα να υπάρχει μια συμφωνία που περιέχει τον όρο 'Μακεδονία'", δήλωσε χαρακτηριστικά η Αλέκα Παπαρήγα μετά τη συνάντησή της με τον Πέτρο Μολυβιάτη, "είναι φανερό ότι θα είναι ένας όρος με καθαρά γεωγραφική έννοια, χωρίς καμία εθνοτική διάσταση" ("Ριζοσπάστης" 9.4.05). Η χώρα μπορεί ν' αποκτήσει όνομα, οι κάτοικοί της όμως όχι.
Κι όμως, η μελέτη του παρελθόντος θα είχε πολλά να μας διδάξει για την αυθαιρεσία των παραπάνω θεωρημάτων. Δεν χρειάζεται να πάμε μέχρι το Μεγαλέξανδρο -αρκεί η επισκόπηση των δυο τελευταίων αιώνων, αφότου δηλαδή (με τη μεταλαμπάδευση της "αρχής των εθνικοτήτων" στην "καθ' ημάς Ανατολή") γεννήθηκε το Μακεδονικό ζήτημα. Ούτε είναι ανάγκη να καταφύγουμε σε κείμενα ύποπτης προέλευσης: οι καλύτερες αποδείξεις της εθνικής μας τύφλωσης, όταν με στεντόρεια φωνή απευθύναμε στην Οικουμένη την προτροπή "Study History!", βρίσκεται εδώ, στα ίδια τα ντοκουμέντα της κατά καιρούς "εθνικά ορθής" ιστοριογραφίας και πολιτικής φιλολογίας.
Η ονομασία των σλαβόγλωσσων χριστιανών της ευρύτερης Μακεδονίας έχει γνωρίσει στη χώρα μας μια πλειάδα επίσημες ή ημιεπίσημες παραλλαγές, καθεμιά απ' τις οποίες αντιστοιχούσε σε διαφορετική συγκυρία και φιλοδοξούσε να ανταποκριθεί σε διαφορετικές διπλωματικές ανάγκες και συσχετισμούς. Δεν πρόκειται για "ιστορικά λάθη" ή "αβλεψίες", όπως θέλει μια πρωθύστερη (κι ολοκληρωτικά αντί-ιστορική) προσέγγιση. Απλά, οι εθνικές ανάγκες που έπρεπε να υπηρετηθούν κάθε φορά, εμφανίζουν μια εξαιρετική ρευστότητα στο πέρασμα του χρόνου -όπως άλλωστε και αυτό καθαυτό το "Μακεδονικό". Με αποτέλεσμα, η χθεσινή "εθνική γραμμή" να ισοδυναμεί με σημερινή "εθνοπροδοσία" και τούμπαλιν.
Ας δούμε, λοιπόν, με τη σειρά πώς "έπρεπε" να ονομάζονται κάθε φορά οι ακατανόμαστοι βόρειοι γείτονές μας (και, με κατά καιρούς διαφοροποιήσεις, οι ομόγλωσσοί τους συμπολίτες μας).
"Ελληνοβούλγαροι" και "Βουλγαροσλάβοι"
Μέχρι τα μέσα του ΙΘ΄ άι., οι σλαβόφωνοι κάτοικοι της Μακεδονίας ήταν γνωστοί στους ελληνόφωνους γείτονές τους (και στην ελληνική φιλολογία) ως "Βούλγαροι". "Οι Βούλγαροι από τας όχθας του Ιστρου ή του Δουνάβεως φθάνουν από τον έν μέρος μέχρι Κων/λεως και από το άλλο μέχρι της Ηπείρου και Θεσσαλίας", διαβάζουμε π.χ. στην "Απολογία" του Ιγνάτιου Ουγγροβλαχίας (1815). "Εις τα βόρεια της Μακεδονίας και της Θράκης είναι και πολλοί Βούλγαροι", σημειώνουν το 1791 στη "Νεωτερική Γεωγραφία" τους οι Δημητριείς, "Βουλγάρους" βρίσκει η "Χρονογραφία" του Παναγιώτη Αραβαντινού (1857) στις περιοχές Πελαγονίας, Φλώρινας, Πρεσπών, Ναούσης και Οχρίδας.
Δεν πρόκειται για "εθνικό" χαρακτηρισμό, με τη σημερινή έννοια του όρου, αλλά για την υποδήλωση μιας γλωσσοπολιτισμικής κατηγορίας που υπάγεται στο ευρύτερο "γένος των Ρωμαίων". Ενας "Βούλγαρος" μπορεί να είναι ταυτόχρονα "Ελληνας", χωρίς την παραμικρή αντίφαση. Ο ίδιος όρος χρησιμοποιείται άλλωστε αδιαφοροποίηστα για να περιγράψει το σύνολο των βαλκάνιων Σλάβων. Σέρβοι αγωνιστές του '21, όπως ο βελιγραδινός Χατζηχρήστος Ντάνκοβιτς, θα περάσουν έτσι στη χρονογραφία του Αγώνα ως "Βούλγαροι", όπως και ουκ ολίγοι Μακεδόνες συμπολεμιστές τους.
Η πρώτη αναπροσαρμογή της ορολογίας ακολουθεί την εμφάνιση ενός "σλαβοβουλγαρικού" εθνικού κινήματος, με στόχο την απόσπαση των σλαβόφωνων χριστιανών της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας από την κηδεμονία του ελληνόγλωσσου Πατριαρχείου. Καθώς όμως αντίπαλος του ελληνικού εθνικισμού δεν θεωρείται ο βουλγαρικός ομόλογός του αλλά ο "πανσλαβισμός", η "βουλγαρική" ταυτότητα της επίμαχης πληθυσμιακής ομάδας δεν αμφισβητείται. Για τις ελληνικές προξενικές εκθέσεις της δεκαετίας του 1870, η διάκριση αφορά από τη μια τους "Ελληνοβουλγάρους" ή "ελληνοφρονούντας" των "φιλελληνικών κοινοτήτων", κι από την άλλη τους "βουλγαροσλαύους" ή "βουλγαριστάς" των "πανσλαβικών σπειρών".
"Βούλγαροι" και "Βουλγαρόφωνοι"
Η επόμενη αλλαγή θα έρθει με τη σύσταση του βουλγαρικού κράτους (1878). Στο εξής, στη Μακεδονία η λέξη "Βούλγαρος" δεν υποδηλώνει το σλαβόφωνο χριστιανό εν γένει, αλλά τον δεδηλωμένο οπαδό της Βουλγαρικής Εξαρχίας, του εκκλησιαστικού και εκπαιδευτικού μηχανισμού που ανταγωνίζεται το Πατριαρχείο και το Ελληνικό Βασίλειο στη μάχη για την κατάκτηση "του εδάφους των ψυχών" των αλύτρωτων Μακεδόνων. Οσοι από τους τελευταίους παραμένουν στο Πατριαρχείο, αποκαλούνται πια από τον ελληνικό μηχανισμό απλώς "Βουλγαρόφωνοι" -επιθετικός προσδιορισμός που υπονοεί, όταν δεν υποδηλώνει ρητά, το ουσιαστικό "Ελληνες".
Πέρα από τον προπαγανδιστικό της χαρακτήρα, η νέα ορολογία αντιστοιχεί σε μια νέα πραγματικότητα: το μετασχηματισμό ενός μέρους της επίμαχης γλωσσοπολιτισμικής ομάδας σε εθνική. Για τους απέναντι εθνικιστές, πάλι, όλοι οι σλαβόφωνοι είναι Βούλγαροι -κι όσοι αρνούνται να προσχωρήσουν στην Εξαρχία, απλά "ελληνομανείς" (γρεκομάνοι).
Παρά τη γενικευμένη χρήση της, η διάκριση "Βουλγάρων" και "βουλγαροφώνων" δεν υπήρξε πάντως απόλυτη. Στον καθημερινό λόγο των ελληνόφωνων πληθυσμών, οι σλαβόφωνοι εξακολουθούν συνήθως ν' αποκαλούνται "Βούλγαροι", ονομασία που κάποτε παρεισφρέει και στα επίσημα έγγραφα. Κατά το Προξενείο Θεσ/νίκης λ.χ., "το Ασβεστοχώριον είναι χωρίον κατοικούμενον υπό Βουλγάρων οίτινες αναγνωρίζουσι το Πατριαρχείον και δι' ελληνικών γραμμάτων εκπαιδεύουσι τα τέκνα των, αποκρούσαντες μέχρι τούδε την σύστασιν βουλγαρικών σχολείων" (Εν Θεσ/νίκη 9.9.1886, αρ.144 εμπ.). Το Προξενείο Μοναστηρίου, πάλι, κατατάσσει στις "εν ενεργεία βουλγαρικάς συμμορίας" ακόμη και την ομάδα του σλαβόφωνου μακεδονομάχου καπετάν Κώττα (Εν Μοναστηρίω 18.2.1904, αρ.109).
"Μακεδόνες" και "μακεδονίζοντες"
Η τρίτη αναθεώρηση θά 'ρθει στις αρχές του εικοστού αιώνα, ως συνέπεια δύο διαφορετικών παραγόντων. Ο ένας είναι η συνεχιζόμενη "ρευστότητα" των εθνικών προσανατολισμών μεγάλης μερίδας του επίμαχου πληθυσμού. Ο άλλος, η προσφυγή του ελληνικού μηχανισμού στη γοητεία της αρχαιομακεδονικής κληρονομιάς, με την επιστράτευση του Μεγαλέξανδρου και την προσπάθεια να πειστούν οι σλαβόφωνοι γηγενείς πως είναι απόγονοι των αρχαίων Μακεδόνων (η δε γλώσσα τους, μια "σλαβοφανής" μετεξέλιξη της αρχαίας μακεδονικής). Τελικό αποτέλεσμα: η μετονομασία των "Βουλγαρόφωνων" σε "Μακεδόνες".
Η εξωστρεφής χρήση του όρου είναι περισσότερο ορατή, με ακραίες εκδοχές την εκτύπωση σλαβόγλωσσων "Προφητειών του Μεγαλέξανδρου" από τους μακεδονομάχους επιτελείς της Θεσσαλονίκης ή την έκδοση προκηρύξεων του Ελληνομακεδονικού Κομιτάτου της Αθήνας "προς τους αδελφούς μας Μακεδόνας" ("Ζα νάσητε μπράτε Μακεντόντση").
Εντελώς άγνωστος παραμένει, αντίθετα, ο ενδοϋπηρεσιακός προβληματισμός της εποχής, με πρωταγωνιστή μάλιστα το κατεξοχήν αρμόδιο στέλεχος: τον στρατιωτικό ακόλουθο της ελληνικής πρεσβείας στην Κων/λη και βασικό χαρτογράφο του ελληνικού μηχανισμού, Πάτροκλο Κοντογιάννη. Δημιουργός των πασίγνωστων χαρτών του 1904 με τα σχολεία της Μακεδονίας κι επιφορτισμένος με την κατάρτιση ενός "εθνογραφικού" χάρτη που να αντανακλά τις ελληνικές θέσεις, ο Κοντογιάννης θα εκφράσει την αδυναμία του να χαράξει "εθνολογικές" διαχωριστικές γραμμές στο εσωτερικό ενός ενιαίου σλαβόφωνου πληθυσμού. Τα συμπεράσματά του καταλήγουν σε διατυπώσεις που σήμερα θα θεωρούνταν μάλλον επιλήψιμες:
"Εν τοις χωρίοις της Μέσης Μακεδονίας δεν είναι δυνατόν να γίνη εθνογραφική διαφορά, αφού εθνογραφικώς δεν είναι δυνατόν εκ δύο αδελφών να είναι ο μεν Ελλην ο δε Βούλγαρος, δεν είναι δυνατόν δύο αδελφοί ν' ανήκωσι εις φυλάς διαφόρους. Ούτω η διάκρισις εις σχισματικούς και ορθοδόξους δεν δύναται να δικαιολογήση πράγματι διάκρισιν εθνοτήτων, Βουλγαρικής και Ελληνικής. Της φυλετικής δε υποστάσεως ούσης ενιαίας εν τοις χωρίοις της Μέσης Μακεδονίας, ήθελον είναι κατ' εμέ ορθότερον εάν οι κάτοικοι αυτών απεκαλούντο οι μεν ορθόδοξοι Βουλγαρόφωνοι, Μακεδόνες Ελληνίζοντες, ως ακολουθούντες την Ελληνικήν Εκκλησίαν και στέλλοντες τα τέκνα αυτών εις τα ελληνικά σχολεία, οι δε σχισματικοί Μακεδόνες Βουλγαρίζοντες, ως ακολουθούντες την βουλγαρικήν εκκλησίαν και πέμποντες τα τέκνα αυτών εις τα βουλγαρικά σχολεία. Η εθνότης δε είναι η αυτή και εις τας δύο ταύτας κατηγορίας, ήτοι η Μακεδονική" ("Εκθεσις περί Μακεδονίας Β΄. Θεσσαλονίκη-Σκόπεια", Εν Κων/λει 26.8.1905).
Διακριτικότερη ήταν η υιοθεσία αυτής της ορολογίας απ' τον προπαγανδιστικό μηχανισμό της κυβέρνησης Βενιζέλου την επόμενη δεκαετία. Καλεσμένος να βεβαιώσει την καλή μεταχείριση των μειονοτήτων στις "Νέες Χώρες", ο ελβετός καθηγητής Ρούντολφ Ράις θα εισηγηθεί το 1915 την αντικατάσταση του όρου "βουλγαρόφωνοι" από την ονομασία "Μακεδόνες" ("Rapport sur la situation des bulgarophones et des musulmans dans les nouvelles provinces grecques", σ.3-4). Η έκθεσή του εκδόθηκε το 1918 στο Παρίσι, με ελληνικά έξοδα και τροποποιημένο τον αρχικό τίτλο: αντί για "την κατάσταση των βουλγαροφώνων στις νέες ελληνικές επαρχίες", οι αναγνώστες πληροφορούνταν πια για "την κατάσταση των Μακεδόνων".
Υπηρεσιακές εκθέσεις της ίδιας περιόδου επισημαίνουν την εμφάνιση ενός "μακεδονικού κόμματος" στο εσωτερικό των τοπικών κοινοτήτων. Προϊόν της κρίσης και των διαδοχικών διασπάσεων του αυτονομιστικού κινήματος των κομιτατζήδων, αλλά και των τάσεων "ξενηλασίας" που επιδεικνύει ένας πληθυσμός κουρασμένος από την αλληλοσφαγή του Μακεδονικού Αγώνα, το φαινόμενο δεν περνά απαρατήρητο. Καταγράφοντας την άνοιξη του 1913 τις εθνικές προτιμήσεις του πληθυσμού, ο μακεδονομάχος Κων/νος Μαζαράκης δεν θα παραλείψει να σημειώσει τα "μακεδονίζοντα χωρία" και κωμοπόλεις ("Γενικαί πληροφορίαι περί του εθνικού φρονήματος των εν τη ζώνη των επιχειρήσεων κατοίκων", Αρχείο Κ. Μαζαράκη, φ.7α, εγγρ.2β).
"Μακεδονοσλάβοι" και "Σλαυομακεδόνες"
Η πολιτική της διαφοροποίησης των Σλαβομακεδόνων από Σέρβους και Βουλγάρους συνεχίστηκε τα επόμενα χρόνια. Ο εθνολογικός χάρτης του καθηγητή Σωτηριάδη, που τυπώθηκε το 1918 στο Λονδίνο από την κυβέρνηση Βενιζέλου, υιοθετεί τον χαρακτηρισμό "Μακεδονοσλάβοι" (Macedonian Slavs), μόνον όμως για τους πρώην εξαρχικούς. Τη γαλλική εκδοχή του όρου (Slaves Macedoniens) θα προβάλει την επόμενη χρονιά το βιβλίο του διπλωμάτη Βασιλείου Κολοκοτρώνη, με αναδρομική αναφορά ώς το μεσαιωνικό βασίλειο του Σαμουήλ ("La Macedoine et l' Hellenisme", σ.206-31 & 484-504).
Σε γενικές γραμμές, πάντως, η επίσημη ορολογία του Μεσοπολέμου εμφανίζει τις ίδιες τάσεις παλινδρόμησης με τις διπλωματικές επιλογές της εποχής. Αυτή η παλινδρόμηση είναι λιγότερο ορατή στο χαρακτηρισμό των κατοίκων της "σερβικής Μακεδονίας" (οι προτεραιότητες της ελληνοσερβικής συμμαχίας επιβάλουν σεβασμό της εκεί επίσημης γραμμής, που στην "επαρχία του Βαρδάρη" δεν βλέπει παρά μόνο Σέρβους) και περισσότερο στις αναζητήσεις για την ονομασία των σλαβόφωνων πληθυσμών της Ελλάδας. Οι τελευταίοι αναγνωρίζονται αρχικά ως Βούλγαροι (1924), αργότερα ως Σέρβοι (1926) και τελικά, με την απογραφή του 1928, ως "ομιλούντες την μακεδονοσλαυϊκήν".
Για τη συνάρθρωση "εσωτερικών" και "εξωτερικών" παραγόντων, εύγλωττη είναι η αντίδραση του σερβικού Υπ.Εξ. στο ελληνοβουλγαρικό σύμφωνο του 1924: "Δεν είναι δυνατόν να παραδεχθώμεν ότι μέχρι μεν της μεθορίου γραμμής οι Σλαύοι είναι Σέρβοι και πέραν αυτής είναι Βούλγαροι. Αναγνωρίζοντες ότι οι Σλαύοι των Βοδενών και της Φλωρίνης είναι Βούλγαροι, κρημνίζομεν την βάσιν της πολιτικής μας ως προς την σερβικήν Μακεδονίαν", τουτέστιν "το δόγμα του σερβικού χαρακτήρος του σλαυϊκού πληθυσμού της" (Π. Πιπινέλης, "Ιστορία της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής", Αθήνα 1948, σ.28).
Το μήνυμα ελήφθη: μιλώντας τον Ιούνιο του 1928 στην Κοινωνία των Εθνών, ο έλληνας Υπ.Εξ. Αργυρόπουλος, θα ξεκαθαρίσει ότι, παρόλο που "η μακεδονική θεωρία δεν είναι τελείως αβάσιμος", η Αθήνα "δεν δύναται να επέμβη εις τας εσωτερικάς αυτάς διαμάχας της σλαυϊκής οικογενείας" ("Ιστορικαί και διπλωματικαί μελέται", Αθήνα 1929, σ.83).
Ελεύθερη από διπλωματικούς καταναγκασμούς, η μεσοπολεμική λογοτεχνία θα τονίσει τη διακριτότητα της επίμαχης πληθυσμιακής ομάδας. "Δε θέλουν να είναι μήτε 'Μπουλγκάρ', μήτε 'Σρρπ', μήτε 'Γκρρτς'. Μονάχα 'μακεντόν ορτοντόξ'", διαπιστώνει π.χ. ο Μυριβήλης στη "Ζωή εν τάφω" για τους κατοίκους του χωριού Βελούσινα (Αθήνα 1924, σ.104-5 και 1930, σ.206). Εγκαταλείποντας το 1934 το "βαλκανικό" νότο για τον "ευρωπαϊκό" βορρά, ο Κώστας Ουράνης αποχαιρετά απ' την πλευρά του όχι μόνο "τα τσαρούχια του Ελληνα, τα γουρουνοτσάρουχα του Βουλγάρου, το άσπρο φέσι του Αλβανού, την προβατόσκουφια του Σέρβου" αλλά και "το μαύρο καλπάκι του Μακεδόνα" ("Γλαυκοί δρόμοι - Βορεινές θάλασσες", σ.59). Ως και η Πηνελόπη Δέλτα κάνει λόγο, και μάλιστα στα "Μυστικά του Βάλτου" (1937), για πληθυσμούς που "εθνική συνείδηση είχαν τη μακεδονική μονάχα" (Αθήνα 1977, σ.44).
"Σλαυόφωνοι" και "Σλαύοι"
Οι δραματικές ανατροπές του Β΄ Παγκοσμίου πολέμου, με κυριότερη τη δημιουργία της ομόσπονδης Λ.Δ. Μακεδονίας, θα ακυρώσουν πλήρως αυτή τη συλλογιστική. Χαρακτηριστική του νέου κλίματος μπορεί να θεωρηθεί η κίνηση του (εθνικόφρονος πλέον) Μυριβήλη, να αφαιρέσει από την επανέκδοση της "Ζωής εν Τάφω" (1956) τη φράση περί "μακεντόν ορτοντόξ" (σ.228). Λιγότερο απλό θα είναι το έργο των διπλωματών, που καλούνται να συμμαζέψουν τα αποκαΐδια των εμπνεύσεων ενός ολόκληρου αιώνα.
Σε κείμενο προβολής των ελληνικών θέσεων που κυκλοφόρησε στο Λονδίνο την άνοιξη του 1949, ο Α.Α. Πάλλης κάνει λόγο για "Σλαβόφωνους Μακεδόνες" (Slavophone Macedonians). Ενδιαφέρων είναι ο ορισμός που, επικαλούμενος "την τεράστια πλειοψηφία των Ελλήνων", δίνει στον όρο "Μακεδόνας": "κάτοικος της Μακεδονίας, ανεξαρτήτως φυλετικής καταγωγής ή γλώσσας" ("Macedonia and the Macedonians", σ.16 & 13).
Την ίδια χρονιά, ο εμπειρογνώμων Χρ. Χρηστίδης αναφέρεται γενικά σε "Σλάβους" της ελληνικής και γιουγκοσλαβικής Μακεδονίας, αποφεύγοντας να αποφανθεί για τον εθνικό χαρακτήρα τους -με μόνη εξαίρεση τους "γρεκομάνους", που θεωρούνται "αναμφισβήτητα ελληνικής συνειδήσεως" ("Le camouflage Macedonien", σ.68-9).
Για "Σλαβομακεδόνες", "Μακεδονοσλάβους" και "Σλάβους της Μακεδονίας που αυτοαποκαλούνται Μακεδόνες" μιλά τα επόμενα χρόνια ο εκπαιδευτής της ΚΥΠ, καθηγητής Γιώργος Ζωτιάδης, προτείνοντας τελικά στους γείτονές μας "να αυτοαποκληθούν Βουλγαρομακεδόνες ή Γιουγκοσλαβομακεδόνες" ("The macedonian controversy", Θεσ/νίκη 1961, σ.61-4). Ο γλωσσολόγος Νικόλαος Ανδριώτης θα προτιμήσει αντίθετα την περιφραστική αναφορά σε "Σλάβους του νεότευκτου κράτους των Σκοπίων" ("Το Ομόσπονδο κράτος των Σκοπίων και η γλώσσα του", Θεσ/νίκη 1960, σ.11).
Σαφέστερη υπήρξε η καθιέρωση ενιαίας επίσημης ορολογίας για την "εσωτερική" διάσταση του Μακεδονικού. Ειδική σύσκεψη του ΓΕΣ με επώνυμους εθνικούς παράγοντες κι εκπροσώπους των Υπουργείων Εξωτερικών, Εσωτερικών και Δημ. Τάξεως αποφάσισε στις 23.3.1949 "όπως οι εν Β. Ελλάδι έχοντες ως μητρικήν γλώσσαν και ομιλούντες συνήθως το γλωστόν σλαυομακεδονικόν ιδίωμα αποκαλούνται του λοιπού επισήμως 'Σλαυόφωνοι', αποκλειομένου παντός άλλου όρου". Οι κρατικές υπηρεσίες διατάχθηκαν να συμμορφωθούν για την "τήρησιν ενιαίας στάσεως επί του ζητήματος".
"Μακεδόνες ίσον Ελληνες"
Η επόμενη τομή θα σημειωθεί επί χούντας. Με απόφαση του "Συμβουλίου Εθνικής Πολιτικής" (14.10.1969), ύστερα από εισήγηση του Παπαδόπουλου, διατάχθηκε "να χρησιμοποιούνται του λοιπού οι πραγματικοί όροι 'Μακεδονία' 'Μακεδόνες'" για τους έλληνες πολίτες, χωρίς την παραμικρή αναφορά σε "Σλαυόφωνες" [sic] -έτσι ώστε οι επισήμως "ανύπαρκτοι" να καταστούν εντελώς αόρατοι, ακόμη και στους αναγνώστες των άκρως απόρρητων υπηρεσιακών φακέλων. Αντίστοιχη προσαρμογή υπέστη και η γενικότερη ορολογία: ο όρος "Ψευδομακεδονικόν" αντικαταστάθηκε με τον ελληνοπρεπέστερο "Επιβουλή κατά της Μακεδονίας", τον οποίο συναντάμε σε υπηρεσιακά έγγραφα ώς το 1982 (για να αντικατασταθεί στη συνέχεια με τον ακόμη πιο ανώδυνο "Βορειοελλαδικά θέματα").
Ως εποικοδομητικές παρουσιάστηκαν, αντίθετα, οι αντίστοιχες εισηγήσεις της δεκαετίας του '80. "Αν η Γιουγκοσλαβία υιοθετούσε τον όρο 'Γιουγκοσλάβος-Μακεδόνας' ή 'Σλαβομακεδόνας' για τους κατοίκους της Γιουγκοσλαβικής Δημοκρατίας της Μακεδονίας δεν θα υπήρχε λόγος αντιδράσεων", διαβάζουμε λ.χ. σε υπηρεσιακό μνημόνιο του 1983 (Θ. Σκυλακάκης, "Στο όνομα της Μακεδονίας", Αθήνα 1995, σ.27). Παρόμοια διατύπωση χρησιμοποιεί το 1985 ο εμπειρογνώμων του ΥΠΕΞ, Ευάγγελος Κωφός ("The Macedonian Question: the politics of mutation", σ.15) και αντιγράφει αυτολεξί το 1989 η μπροσούρα "Μακεδονία. Ιστορία και πολιτική" της Εταιρείας Μακεδονικών Σπουδών (σ.45-6).
Ωσπου, το 1992, θα επιστρέψουμε εν μία νυκτί στο ανιστόρητο παπαδοπουλικό δόγμα της "μιας (και αποκλειστικά ελληνικής) Μακεδονίας". Με εισηγητή, και τούτη τη φορά, τον (ξεπλυμένο στην εθνική κολυμπήθρα) αντιπρόεδρο της χουντικής "Συμβουλευτικής"...
Μια έκθεση του 1944
Μια ενδιαφέρουσα προσέγγιση της εθνικής ταυτότητας των Σλαβομακεδόνων συναντάμε σε αδημοσίευτη έκθεση που συνέταξε το 1944 ο παλαίμαχος διπλωμάτης (αργότερα Υπ.Εξ. της χούντας) Παναγιώτης Πιπινέλης. Πρόκειται για ένα 30σέλιδο κείμενο στα γαλλικά, με τίτλο "Το ζήτημα μιας αυτόνομης Μακεδονίας" και στόχο την προβολή των ελληνικών θέσεων. Απευθυνόμενη στις συμμαχικές ηγεσίες κι όχι στο εγχώριο κοινό, η έκθεση διακρίνεται για το ρεαλισμό της επιχειρηματολογίας της. Η διεύθυνση του Ιστορικού Αρχείου του Υπ.Εξ. έχει αποκλείσει εδώ και χρόνια την πρόσβαση των ερευνητών στον οικείο φάκελο, αντίγραφο της "εξαφανισμένης" έκθεσης εντοπίσαμε ωστόσο στο αρχείο του ίδιου του Πιπινέλη, στη Γεννάδειο Βιβλιοθήκη:
"Η εθνικότητα των πληθυσμών που θα καλούνταν ενδεχομένως να αποτελέσουν τμήμα ενός Μακεδονικού κράτους παρουσιάζει, εξάλλου, παρόμοια πολυπλοκότητα.
Αν αφαιρέσουμε τους ελληνικούς, τουρκικούς και αλβανικούς πληθυσμούς της Μακεδονίας, βρισκόμαστε όντως μπροστά σ' ένα σημαντικό αριθμό σλαβικών στοιχείων, ο εθνοτικός χαρακτήρας των οποίων αποτέλεσε στη διάρκεια των τελευταίων γενεών το αντικείμενο μακρών αντιπαραθέσεων και παθιασμένων αγώνων. Δεν χρειάζεται καθόλου να ξαναρχίσουμε εδώ αυτή τη φιλονικία για να διαπιστώσουμε ότι, τη στιγμή της ενσωμάτωσής τους στα διάφορα γειτονικά κράτη, οι σλαβικοί πληθυσμοί της Μακεδονίας δεν διέθεταν ακόμη πλήρως μια επαρκώς καθορισμένη εθνική συνείδηση. Σέρβοι, Ελληνες και Βούλγαροι διεκδικούσαν καθένας για λογαριασμό του την εθνοτική τους προέλευση και μια φλογερή διαπάλη διεξήχθη πάνω σ' αυτό το ζήτημα, άλλοτε διά της πολιτισμικής προπαγάνδας και της εκκλησίας, και άλλοτε με λιγότερο καλοπροαίρετα μέσα, όπως οι ένοπλες συμμορίες και η εξολόθρευση των αντιπάλων.
Αυτός καθεαυτός ο πικρός ανταγωνισμός για την εθνική συνείδηση των Μακεδόνων αποδεικνύει την αδυναμία των απαρχών και των συστατικών του στοιχείων. Στην πραγματικότητα, ο αγώνας διεξήχθη σχεδόν αποκλειστικά απ' το εξωτερικό, με τον ιθαγενή πληθυσμό να περνά διαδοχικά στην επιρροή των συμμοριών που ήταν κάθε φορά περισσότερο δραστήριες στην περιοχή. [...]
Σταθεροποιώντας τα καινούρια σύνορα των βαλκανικών κρατών, οι συνθήκες του 1919 έθεσαν ωστόσο τέλος σ' αυτό τον ένοπλο αγώνα για τη μακεδονική ψυχή. Με την επέλευση της τάξης ανανεώθηκαν οι ανθρώπινες, οικονομικές και πολιτιστικές επαφές. Νέες συνήθειες, συνθήκες ζωής και τρόποι σκέψης διείσδυσαν σιγά σιγά μεταξύ των πρόσφατα ενσωματωμένων πληθυσμών, έτσι που η άμορφη κι αναποφάσιστη μάζα των σλαβικών πληθυσμών της Μακεδονίας άρχισε ν' αποκτά μορφή. Ενστικτωδώς προσανατολιζόταν στα πολιτικά κέντρα του Βελιγραδίου, της Σόφιας ή της Θεσσαλονίκης και των Αθηνών. Αυτή η διαδικασία πολιτικής και ηθικής αποκρυστάλλωσης δεν μπορούσε φυσικά να ακολουθηθεί παρά μονάχα με ειρηνικές μεθόδους. Τα βίαια καταπιεστικά μέτρα που συχνά τη συνόδευσαν, αν δεν επιβράδυναν αυτή τη διαδικασία εθνογραφικής και ηθικής αποκρυστάλλωσης, οπωσδήποτε δεν συνέβαλαν και πολύ σ' αυτή. Αναπόφευκτα σε μια μεταβατική περίοδο, τα αυστηρά μέτρα δεν μπορούσαν στην πραγματικότητα να έχουν άλλο αποτέλεσμα από την απογοήτευση των δυστροπούντων και την καθυστέρηση της αφομοίωσής τους. Η προοδευτική αφομοίωση στο νέο εθνοτικό και πολιτικό περιβάλλον επιτυγχανόταν ωστόσο περισσότερο χάρη στη φυσιολογική έλξη που ασκούσαν τα νέα πολιτικά και πολιτιστικά κέντρα, γύρω από τα οποία επρόκειτο να κινείται στο εξής ο μακεδονικός λαός. Κι αυτό τόσο πιο εύκολα, όσο η εθνική συνείδηση και η εθνολογική προέλευση των μακεδονικών πληθυσμών στερούνταν, όπως έχουμε δει, σε μεγάλο βαθμό έναν ξεκάθαρα καθορισμένο χαρακτήρα: η μάζα των σλαβικών πληθυσμών της Μακεδονίας μπόρεσε έτσι χωρίς μεγάλη καθυστέρηση ν' αποκτήσει γιουγκοσλαβική ή βουλγαρική φυσιογνωμία, ανάλογα με το νέο κράτος στο οποίο αυτοί είχαν συγχωνευθεί. Δεν ήταν παρά ένα υποδεέστερο τμήμα των Σλάβων της Γιουγκοσλαβικής Μακεδονίας, και οι Σλάβοι των περιοχών της Φλώρινας και της Καστοριάς στην Ελλάδα, που διατήρησαν άθικτο το πνεύμα τους της ανεξαρτησίας, καμαρώνοντας για τη 'μακεδονική' εθνικότητά τους".
(Αρχείο Π. Πιπινέλη [Γεννάδειος Βιβλιοθήκη], φ.2, P. Pipinelis, "La question d' une Macedoine autonome" [1944], σ.5-6 & 17-19).
ΜΥΘΟΣ 1ος
ΑπάντησηΔιαγραφή"Η ονομασία «Μακεδόνες» των βορείων γειτόνων μας πρωτοεμφανίζεται το 1943-44 και αποτελεί κατασκεύασμα του Τίτο"
Στην πραγματικότητα η επίμαχη ονομασία χρησιμοποιείται ήδη από τα μέσα του ΙΘ' αι., όταν πρώτη φορά ετέθη δημόσια το ζήτημα του εθνικού χαρακτήρα των σλαβόφωνων χριστιανών της ευρύτερης Μακεδονίας. Οι τελευταίοι δηλώνουν «Μακεδόνες» την ίδια στιγμή που διαπραγματεύονται την υποστήριξή τους στην ελληνική, βουλγαρική ή σερβική εθνική ιδέα.
Τυπικό δείγμα, το κήρυγμα του (πρώην κομιτατζή και εν συνεχεία μακεδονομάχου) καπετάν Κώττα προς τους προεστούς των Κορεστίων, όπως καταγράφηκε από τον αυτόπτη Παύλο Μελά: «Ημείς οι Μακεδόνες διά ν' αποκτήσωμεν ελευθερίαν έχομεν δύο δρόμους ν' ακολουθήσωμεν. Ο ένας πηγαίνει εις την Βουλγαρίαν, ο άλλος πηγαίνει εις την Ελλάδα» (Ναταλία Μελά, «Παύλος Μελάς», Αθήνα 1964, σ. 242). Καθώς η παραπάνω ομιλία έγινε στη γλώσσα που ο ίδιος ο Μελάς αποκαλεί «μακεδονικά», οι κατά Κώτταν «Μακεδόνες» αυτοαποκαλούνταν -προφανώς- «Μακεντόντσι».
Δεν πρόκειται για τη μοναδική καταγραφή του είδους. Κατά την είσοδό τους στις ΗΠΑ, την πρώτη δεκαετία του 20ού αι., πολλοί σλαβόφωνοι μετανάστες απαντούν στο ερώτημα ποια είναι η «φυλή» ή ο «λαός» τους με τη λέξη «Μακεδόνας». Οι σχετικές καταχωρήσεις είναι ηλεκτρονικά προσπελάσιμες, στην πρωτότυπη μορφή τους, στην ιστοσελίδα του Ελις Αϊλαντ.
Ενδιαφέρουσα είναι η προβολή αυτού του αυτοπροσδιορισμού από την ελληνική προπαγάνδα της εποχής, που από τη «μακεδονικότητα» των σλαβοφώνων έσπευδε να συναγάγει την «ελληνικότητά» τους. «Και αυταί αι παραδόσεις των βουλγαροφώνων Ελλήνων εισίν ελληνικαί, ως και το παρ' αυτοίς αίσθημα της εθνότητος, διότι αυτοί εαυτούς Μακεδόνας ονομάζουσιν, ουδέποτε δε χρώνται τη λέξει Βούλγαρος» διαβάζουμε, π.χ. στον εθνογραφικό χάρτη του Στάνφορντ (1877), που είχε συνταχθεί από τον έλληνα διπλωμάτη Ιωάννη Γεννάδιο. Τρεις δεκαετίες αργότερα, ο Δημήτριος Φιλιππίδης τονίζει κι αυτός ότι «οι χριστιανοί κάτοικοι, άνευ διακρίσεως οι τε Ελληνες και οι σχισματικοί, ονομάζουσιν εαυτούς υπό το γενικόν όνομα "Μακεδόνας"» («Η Μακεδονία», Εν Αθήναις 1906, σ. 30).
Το 1905, τέλος, ο επίσημος χαρτογράφος του ελληνικού μηχανισμού λοχαγός Πάτροκλος Κοντογιάννης, εισηγείται υπηρεσιακά την ενιαία χρήση του όρου «Μακεδόνες» για τους σλαβόφωνους χριστιανούς της ευρύτερης περιοχής, αναφερόμενος σε «Μακεδόνας ελληνίζοντας» και «Μακεδόνας βουλγαρίζοντας» και υποστηρίζοντας ότι «η εθνότης είναι η αυτή και εις τας δύο ταύτας κατηγορίας, ήτοι η Μακεδονική» (βλ. «Ιός» 5.6.05).
Η τάση διακριτού αυτοπροσδιορισμού ενισχύθηκε προοδευτικά ως απάντηση στις αιματηρές προσηλυτιστικές εκστρατείες Βουλγάρων, Ελλήνων και Σέρβων. Η πρώτη πανηγυρική διατύπωση της συγκρότησης ενός σύγχρονου, σλαβικού «μακεδονικού έθνους» γίνεται το 1903 από τον (γεννημένο στην Πέλλα των Γιαννιτσών) Κάρστε Μισίρκωφ. Για τις αντίστοιχες αποκρυσταλλώσεις στη βάση των τοπικών κοινωνιών, αποκαλυπτική είναι η διαπίστωση του Στράτη Μυριβήλη το 1917: «Αυτοί εδώ οι χωριάτες», γράφει για τους οικοδεσπότες του στη Βελούσινα, «δε θέλουν νάναι μήτε "Μπουλγκάρ", μήτε "Σρρπ", μήτε "Γκρρτς". Μοναχά "Μακεντόν ορτοντόξ"» («Η ζωή εν τάφω», 1η έκδοση [1924], επανέκδ. Αθήνα 1991, σ. 104-5).
Ολα αυτά, μερικές δεκαετίες τουλάχιστον πριν ο Τίτο κάνει τη δημόσια εμφάνισή του στην πολιτική σκηνή των Βαλκανίων.
ΜΥΘΟΣ 2ος
"Η εδαφική επικράτεια της ΠΓΔΜ βρίσκεται ως επί το πλείστον εκτός «ιστορικής» Μακεδονίας."
Στην πραγματικότητα, όπως ο ίδιος ο εθνικός μας ιστορικός Κων/νος Παπαρρηγόπουλος επισημαίνει σε υπηρεσιακή έκθεσή του το 1885, ολόκληρη η σημερινή ΠΓΔΜ περιλαμβάνεται στα όρια της αρχαίας Μακεδονίας (επί Φιλίππου). Η πολυδιαφημισμένη διάκριση της μείζονος Μακεδονίας σε «γεωγραφική» και «ιστορική» δεν είναι αντίθετα παρά ένα τέχνασμα του τότε ελληνικού υπ.Εξ., με σκοπό την αυθαίρετη ταύτιση της Μακεδονίας με «το μέρος εκείνο της χώρας ταύτης εις το οποίον ο Ελληνισμός δύναται να παρασταθή επικρατών».
Ο Παπαρρηγόπουλος αρνήθηκε να δεχτεί τις σχετικές εισηγήσεις, τονίζοντας πως «επ' ουδεμιάς ιστορικής βάσεως δυνάμεθα να στηρίξωμεν νέαν της Μακεδονίας οριοθέτησιν» και προειδοποιώντας ότι «ουδείς ήθελε αποδεχθή» διεθνώς τον «νέον γεωγραφικόν όρον» που κατασκεύασε η ελληνική πολιτική ηγεσία για τις βορειότερες μακεδονικές περιοχές. Παρ' όλο που τότε δεν ακούστηκε, η Ιστορία έμελλε να τον δικαιώσει: η μετονομασία της Βόρειας Μακεδονίας σε «Δαρδανία» παρέμεινε ένα σόφισμα για εσωτερική κατανάλωση, χωρίς οποιοδήποτε αντίκρισμα στη διεθνή επιστημονική και διπλωματική σκηνή -ούτε καν καθολική αποδοχή από τους εν Ελλάδι μακεδονολογούντες.
ΜΥΘΟΣ 3ος
»Το πραγματικό ιστορικό όνομα της ΠΓΔΜ είναι «Βαρντάρσκα Μπανοβίνα».»
Στην πραγματικότητα, η ονομασία αυτή χρησιμοποιήθηκε απ' το γιουγκοσλαβικό κράτος 12 χρόνια όλα κι όλα (1929-1941) και μάλιστα κάτω από συνθήκες που επιβεβαιώνουν πανηγυρικά τον τεχνητό χαρακτήρα της.
Οταν η στρατιωτική δικτατορία του βασιλιά Αλέξανδρου επιχείρησε το 1929 να εξαλείψει τις εθνότητες της χώρας συγχωνεύοντάς τις σε ένα ενιαίο «γιουγκοσλαβικό» έθνος υπό σερβική ηγεμονία, όλες οι «ιστορικές» περιφέρειες της Γιουγκοσλαβίας αντικαταστάθηκαν από Διοικήσεις («Μπανοβίνες») με τα ονόματα των τοπικών ποταμών. Η αλλαγή παγιώθηκε με το σύνταγμα του 1931 (άρθρο 83) και αντιμετωπίστηκε ειρωνικά από το διεθνή τύπο της εποχής.
Αν πάρουμε στα σοβαρά αυτή τη διοικητική διαίρεση, τότε εκτός από (γιουγκοσλαβική) Μακεδονία δεν υπάρχουν επίσης Σλοβενία (αλλά «Ντράβσκα» Μπανοβίνα), Κροατία («Σάβσκα» και «Πριμόρσκα» Μπανοβίνα), Μαυροβούνιο («Ζέτσκα» Μπανοβίνα), Βοσνία-Ερζεγοβίνη («Ντρίνσκα» και «Βρμπάσκα» Μπανοβίνα), Βοϊβοδίνα («Ντουνάβσκα» Μπανοβίνα) και -φυσικά- ούτε Σερβία («Μοράβσκα» Μπανοβίνα). Η γελοιότητα του όλου επιχειρήματος, που προπαγανδίστηκε κι από επίσημα χείλη (Παπαθεμελής), είναι παραπάνω από προφανής.
ΜΥΘΟΣ 4ος
"Ονομασία των βορείων γειτόνων μας ως «Μακεδονία» συνεπάγεται αλυτρωτικές βλέψεις εις βάρος της Ελληνικής Μακεδονίας. "
Στην πραγματικότητα, οι παλιότερες εδαφικές διεκδικήσεις εις βάρος της ελληνικής Μακεδονίας ουδέποτε στηρίχτηκαν σε «ονοματολογικές» παρανοήσεις. Κεντρικό επιχείρημα της Βουλγαρίας και της τιτοϊκής Γιουγκοσλαβίας (πριν από το 1950) ήταν η συνεχιζόμενη παρουσία μιας συμπαγούς σλαβόγλωσσης μειονότητας σε περιοχές της ελληνικής Μακεδονίας ή τα «ιστορικά δίκαια» που (υποτίθεται ότι) συνεπαγόταν η πληθυσμιακή σύνθεση της περιοχής πριν από τους Βαλκανικούς Πολέμους και την εγκατάσταση των προσφύγων της Μικρασίας.
Ακόμη κι αν η ΠΓΔΜ μετονομαζόταν «Δαρδανία», αυτό δεν θα εξαφάνιζε τις αναφορές των εκεί εθνικιστών σε «αλύτρωτους Δαρδανούς» της Β. Ελλάδας. Στη δε χώρα μας, θα γινόμασταν απλώς μάρτυρες της μετάλλαξης των «σλαβόφωνων Ελλήνων» σε «δαρδανόφωνους».
Της μόδας μέχρι το Β' Παγκόσμιο Πόλεμο υπήρξε επίσης η «γεωπολιτική» επιχειρηματολογία («δικαίωμα» των εθνών να «αναζητήσουν» καλλιεργήσιμα εδάφη, θαλάσσιες οδούς κ.λπ.). Παρόμοια επιχειρήματα πρόβαλε τότε κι η επίσημη Αθήνα, ζητώντας επέκταση των ελληνικών συνόρων προς βορρά. Σήμερα, τέτοιοι ισχυρισμοί θεωρούνται από το Διεθνές Δίκαιο απαράδεκτοι, ενώ η ύπαρξη και προστασία των κατά τόπους μειονοτήτων έχει πλήρως αποσυνδεθεί από εδαφικές «διευθετήσεις».
ΜΥΘΟΣ 5ος
"Η (φαντασιακή) σχέση των Σλαβομακεδόνων με τους αρχαίους Μακεδόνες είναι μια ιστορική πλαστογραφία που χαλκεύθηκε από τα Σκόπια στα μεταπολεμικά χρόνια."
Στην πραγματικότητα, η υποτιθέμενη καταγωγή των σλαβόφωνων από τους αρχαίους Μακεδόνες υπήρξε αγαπημένο θέμα της ελληνικής προπαγάνδας, ήδη από τα μέσα του ΙΘ' αι.
Το πιστοποιούν σλαβόγλωσσα έντυπα που οι μακεδονομάχοι μοίραζαν στον τοπικό πληθυσμό, όπως η «Διακήρυξη του Ελληνομακεδονικού Συλλόγου της Αθήνας για τους αδελφούς μας Μακεδόνες» (1905) ή οι υποτιθέμενες «Προφητείες του Μεγαλέξανδρου» (1907). Ανάλογες θεωρίες συναντάμε και σε προφορικά κηρύγματα προς τους σλαβόφωνους χωρικούς (Στ. Ράπτης «Ιστορία του Μακεδονικού Αγώνος», Εν Αθήναις 1910, σ. 168). Πασίγνωστη είναι τέλος η αναγόρευση της σλαβομακεδονικής σε μετεξέλιξη της «ομηρικής» γλώσσας των αρχαίων Μακεδόνων από λογίους της εποχής (Τσιούλκας, Μπουκουβάλας κ.ά.), τα πονήματα των οποίων βρίσκουν μέχρι σήμερα ανταπόκριση σε ελληνικούς εθνικιστικούς κύκλους.
Εξίσου παλιά είναι η οικειοποίηση αυτής της «ιστορικής» επιχειρηματολογίας από τους ίδιους τους σλαβόφωνους Μακεδόνες -είτε αυτοί συντάσσονταν με τον ελληνικό εθνικισμό είτε όχι. Προξενική έκθεση του 1871 καταγράφει το στολισμό του «σλαβοβουλγαρικού» βιβλιοπωλείου των Βιτωλίων με την εικόνα του Μεγαλέξανδρου, ενώ το 1902 κομιτατζήδες κηρύσσουν πως «θέλουν να αναζωώσουν τον Μέγαν Αλέξανδρον» και το κράτος του. Την ίδια χρονιά, σλαβόφωνος πράκτορας του ελληνικού μηχανισμού καυτηριάζει δημόσια τους συμπατριώτες του που «πλανώνται πλάνην μεγάλην φρονούντες ότι είνε δυνατόν να είνε απόγονοι συγχρόνως τε του Μεγάλου Αλεξάνδρου και του Κρούμου» (Γ. Π. Κώνστας, «Ενέργειαι και δολοφονικά όργια του βουλγαρικού κομιτάτου», Εν Αθήναις 1902, σ. ιθ').
Παρά την οφθαλμοφανή αυθαιρεσία του, το όλο «γενεαλογικό» σχήμα έχει συνεπώς τη δική του προϊστορία. Στο κάτω κάτω, τι φταίνε αυτοί αν πήραν τοις μετρητοίς όσα τους κανοναρχούσαν οι «δικοί μας» φωστήρες;
Διαφορετικής τάξης ζήτημα αποτέλεσε η υιοθεσία του «Ηλιου της Βεργίνας» ως εθνικού εμβλήματος της ΠΓΔΜ το 1992. Ευθύς εξαρχής ήταν προφανές πως επρόκειτο για (εσπευσμένη) κατασκευή ενός διαπραγματευτικού χαρτιού προς ανταλλαγή, ενόψει μελλοντικού διακανονισμού. Το αποδεικνύει όχι μόνο η άνετη απεμπόλησή του το 1995, αλλά και η προνοητικότητα της ηγεσίας των Σκοπίων να απεικονίσει έναν διαφορετικό «ήλιο» στα κέρματα που έκοψε το 1993.
ΜΥΘΟΣ 6ος
"Το ελληνικό κράτος αδιαφόρησε επί μισόν αιώνα για τις κινήσεις των Σκοπίων. "
Στην πραγματικότητα, όπως εξηγεί σε απολογιστικό του κείμενο ο επίσημος ιστορικός του Μακεδονικού (κι εμπειρογνώμονας του ΥΠΕΞ επί τρεις τουλάχιστον δεκαετίες), Ευάγγελος Κωφός, «για τη διπλωματική μας Υπηρεσία, το θεωρούμενο από πολλούς ως "ανύπαρκτο θέμα" ήταν ένα πολύ υπαρκτό και ακανθώδες πρόβλημα. Υπήρξαν περίοδοι κατά τις οποίες το 50% των εισερχομένων ημερησίως εγγράφων στο αρμόδιο Βαλκανικό Τμήμα του Υπουργείου αναφέρονταν άμεσα ή έμμεσα στο Μακεδονικό».
Η σχετική παρανόηση οφείλεται στην επιλογή της ελληνικής πολιτικής ηγεσίας να θεωρεί το θέμα επισήμως «ανύπαρκτο», επιβάλλοντας αυτή τη γραμμή στα ελληνικά ΜΜΕ.
Ο Κων/νος Καραμανλής (ο παλιότερος) δεν είχε π.χ. κανένα πρόβλημα να εξηγήσει το 1980 στο γιουγκοσλάβο ομόλογό του, Μιγιάτοβιτς, πώς υποχρέωσε τον ελληνικό τύπο ν' αποσιωπήσει την απάντηση του γιουγκοσλαβικού ΥΠΕΞ σε ερώτηση «ενός δικού μας ανόητου δημοσιογράφου για το Μακεδονικό» («Αρχείο Καραμανλή», τ. 12ος, σ. 61).
Η αιτία αυτής της διατεταγμένης αυτολογοκρισίας δεν είναι δύσκολο να εντοπιστεί. Χάρη στη (μυστική) ελληνογιουγκοσλαβική «συμφωνία κυρίων» του 1962 για εκατέρωθεν αποχή από οποιαδήποτε δημόσια ανακίνηση του Μακεδονικού, το ελληνικό κράτος μπόρεσε να οργανώσει -χωρίς διεθνείς περιπλοκές- ένα εκτεταμένο πρόγραμμα αφομοίωσης της σλαβόφωνης μειονότητας του βορειοελλαδικού χώρου. Σε αντάλλαγμα αποδέχθηκε de facto την ύπαρξη της Σ. Δ. Μακεδονίας, όπως πιστοποιεί η αναγραφή της ονομασίας σε ΦΕΚ όλων των μεταπολεμικών κυβερνήσεων.
ΜΥΘΟΣ 7ος
"Η ηγεσία των Σκοπίων υπήρξε σταθερά αδιάλλακτη στο ζήτημα του ονόματος, απορρίπτοντας κάθε συμβιβαστική λύση."
Στην πραγματικότητα, η ελληνική κυβέρνηση φρόντισε να απορρίψει πρώτη όλες τις εκδοχές σύνθετης ονομασίας που πρότειναν το 1992-93 οι μεσολαβητές της Ε.Ε. και του ΟΗΕ, όπως «Νέα Μακεδονία» (1.4.92) και «Nova Makedonija» (28.5.93).
Η δεύτερη απορρίφθηκε επίσημα (και) από τον Γκλιγκόροφ, μια μέρα όμως μετά το Μητσοτάκη.
Το ίδιο συνέβη και με τις βολιδοσκοπήσεις σε διμερές επίπεδο. Το Μάρτιο του 1992, κατά τη συνδιάσκεψη «Ελσίνκι-2» της ΔΑΣΕ, ο ΥΠΕΞ της ΠΓΔΜ Μάλεφσκι παρέδωσε σε μέλη της ελληνικής αντιπροσωπείας κατάλογο με πέντε εκδοχές σύνθετης ονομασίας («Μακεδονία του Βαρδάρη», «Βόρεια Μακεδονία» κ.λπ.) παροτρύνοντας σε άμεση από κοινού επίλυση του προβλήματος. Η ελληνική πλευρά απέρριψε το διάβημα με τη δικαιολογία ότι «η στιγμή δεν ήταν κατάλληλη». Τις ίδιες μέρες κλιμακώθηκε η εκστρατεία του (τότε) έλληνα ΥΠΕΞ, Αντώνη Σαμαρά, για αποτροπή οποιουδήποτε συμβιβασμού με το «ψευδοκράτος» - με αποτέλεσμα τον εγκλωβισμό της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής στα σημερινά αδιέξοδα.
ΜΥΘΟΣ 8ος
"Οι εθνικιστικοί κύκλοι της ΠΓΔΜ απειλούν άμεσα την ασφάλεια κι εδαφική ακεραιότητα της Β. Ελλάδας. "
Η ύπαρξη εθνικιστών σε οποιαδήποτε χώρα είναι κάτι το αυτονόητο. Εντελώς διαφορετικό ζήτημα είναι η πραγματική επικινδυνότητά τους. Στην περίπτωση της ΠΓΔΜ, πολύς λόγος έγινε το 1991-93 για την αλυτρωτική συνθηματολογία του δεύτερου σε μέγεθος κόμματος της χώρας, του ΒΜΡΟ. Στην πραγματικότητα, όπως αποκαλύφθηκε αργότερα από τον τοπικό τύπο, η ηγεσία του ΒΜΡΟ ήδη από το 1992 βρισκόταν σε επαφή με τις ελληνικές μυστικές υπηρεσίες -και συγκεκριμένα με τον ειδικό απεσταλμένο του Μητσοτάκη, στρατηγό Γρυλλάκη («Ιός» 22.12.2001).
Οταν το 1998 το ΒΜΡΟ ανέλαβε τη διακυβέρνηση της ΠΓΔΜ, ακολούθησε έτσι πιο «ενδοτική» πολιτική απ' ό,τι οι προκάτοχοί του (ξεπούλημα στρατηγικών βιομηχανιών στο ελληνικό κεφάλαιο, κ.λπ.). Σύμφωνα με το «Βήμα» (3.6.2001), σύμβουλος του «εθνικιστή» πρωθυπουργού Γκεοργκίεφσκι «στις διαβουλεύσεις με την Αθήνα για την ονομασία» δεν ήταν άλλος από το Σταμάτη Μαλέλη -τον ίδιο άνθρωπο που, ως υπάλληλος του ελληνικού προξενείου, είχε ξεκινήσει το 1992 τις επαφές Γρυλλάκη-ΒΜΡΟ!
Απομένει το ζήτημα των εθνικιστικών αναφορών σε σχολικά βιβλία της ΠΓΔΜ. Κάποιες είναι όντως αλυτρωτικές, ενώ άλλες απλώς διαφέρουν από τη δική μας εικόνα για την ιστορία της περιοχής. Για την αντιμετώπιση του προβλήματος, που έχει ευρύτερες βαλκανικές διαστάσεις, υπάρχουν διακρατικές επιτροπές επιφορτισμένες με την αμοιβαία εκκαθάριση των σχολικών βιβλίων από κηρύγματα μίσους και σοβινιστικές υπερβολές.
Προϋπόθεση της δουλειάς τους συνιστά, ωστόσο, η απουσία έντασης μεταξύ των ενδιαφερόμενων χωρών.
ΜΥΘΟΣ 9ος
"Στην επικράτεια της ΠΓΔΜ ζει μια ευμεγέθης ελληνική μειονότητα."
Πρόκειται για ανυπόστατη κατασκευή που δεν στηρίζεται σε κανένα πραγματικό δεδομένο. Το αρχικό έναυσμα δόθηκε από μια σφυγμομέτρηση του περιοδικού «PULS» (1991) κατά την οποία, σε περίπτωση διάλυσης της ΠΓΔΜ, ένα 10,88 % των ερωτηθέντων θα προτιμούσε να ζήσει στην Ελλάδα κι όχι σε κάποια άλλη γειτονική χώρα -προτίμηση που από ελληνικά ΜΜΕ (και το Α2 του ΓΕΣ) ερμηνεύθηκε σαν εκδήλωση ελληνικής εθνικής συνείδησης!
Ακολούθησε η πανηγυρική υποδοχή της προκήρυξης μιας «Οργάνωσης Ελληνικής Εθνικής Μειονότητας» (19.2.93), που σύντομα αποδείχθηκε κατασκεύασμα του εγχώριου «Στόχου». Οπως επισημαίνει και ο Κωφός, η όλη παραφιλολογία (στην οποία μετείχε ακόμη και η υφυπουργός Εξωτερικών Βιργινία Τσουδερού, ανεβάζοντας μάλιστα το ποσοστό της «ελληνικής μειονότητας» σε 18,6) «ενίσχυε την εντύπωση σε τρίτους ότι η Ελλάδα αναζητεί ή κατασκευάζει ερείσματα για επέμβαση στη γειτονική χώρα».
ΜΥΘΟΣ 10ος
"Η στάση της Αθήνας απέναντι στα Σκόπια υπήρξε σταθερά ενδοτική και καθόλου απειλητική. "
Στην πραγματικότητα, ο ελληνικός εθνικισμός φλέρταρε σοβαρά με την ιδέα της διάλυσης του «ψευδοκράτους». Εκτός από χιλιάδες διαδηλωτές που πλημμύρισαν τους δρόμους της Αθήνας ζητώντας «σπάσιμο των συνόρων» και «σύνορα με τη Σερβία» (10.12.92), τη «στρατιωτική πίεση» και το διαμελισμό της ΠΓΔΜ υποστήριξαν επίσης δημόσια προσωπικότητες όπως ο Στέλιος Παπαθεμελής, ο Χρύσανθος Λαζαρίδης, ο Κων/νος Βακαλόπουλος, ο Σαράντος Καργάκος, ο Χρήστος Πασσαλάρης ή ο τέως πρόεδρος Χρήστος Σαρτζετάκης. Στον αθηναϊκό τύπο δημοσιεύθηκαν σενάρια προέλασης του ελληνικού στρατού στο έδαφος της ΠΓΔΜ («Βήμα» 15.12.91 και 31.5.92), ακόμη και χάρτης με τις προτάσεις του ΓΕΕΘΑ για τα νέα σύνορα της Ελλάδας («Εθνος» 7.12.92).
Σ' ένα άλλο επίπεδο, ο ΥΠΕΞ Σαμαράς βάσισε μεγάλο μέρος της στρατηγικής του στην προοπτική αποσύνθεσης και κατάρρευσης του «κρατιδίου» (χάρη και στο πρώτο άτυπο ελληνικό εμπάργκο του 1992), ενώ γνωστές είναι οι διαβουλεύσεις με τους Μιλόσεβιτς και Ντράσκοβιτς για ελληνοσερβική «μοιρασιά» της ΠΓΔΜ.
Τέλος, διαφορετικής τάξης σχεδιασμοί για την «προληπτική» κατάληψη μιας «υγειονομικής ζώνης» εντός της ΠΓΔΜ σε περίπτωση επέκτασης των εκεί διακοινοτικών ταραχών συζητήθηκαν επίσημα στην αρμόδια επιτροπή της Βουλής τον Αύγουστο του 2001.
re skatades ti katastrefete to posto tou loutradi ?
ΑπάντησηΔιαγραφήagrammates dimosiografines tsoulakia tou sistimatos
11:37 κι εσύ τι επιδιώκεις ρε βλάκα; άει σιχτίρ όλα τα κομπλεξικά αποβράσματα εδω μέσα
ΑπάντησηΔιαγραφή11:40 ο γνωστός φασίστας που καταστρέφει το blog με τα άθλια comments, εκπρόσωπος της απανταχού πολιτικής ξεφτίλας και κοινωνικού αναλφαβητισμού.
ΑπάντησηΔιαγραφήαίσχος.
11.52 asto megale exases... o dikos sas ekproswpos mas apeilei an milame me opoion goustaroume
ΑπάντησηΔιαγραφήepishs gia na deis ti esti fasismos phgaine sto blog tou venizelou
11.52 που τον είδες το μπάμπη? οράματα βλέπεις?
ΑπάντησηΔιαγραφήΑΦΙΕΡΩΜΕΝΟ ΣΕ ΟΛΑ ΤΑ ΚΑΘΑΡΜΑΤΑ (ΕΜΜΙΣΘΑ Η ΜΗ) ΤΩΝ ΓΥΦΤΟΣΚΟΠΙΑΝΩΝ ΚΑΙ ΑΛΛΩΝ ΑΡΙΣΤΕΡΩΝ ΣΥΝΟΔΟΙΠΟΡΩΝ ΤΟΥΣ ΠΟΥ ΠΑΡΑΘΕΤΟΥΝ ΥΠΟΤΙΘΕΜΕΝΕΣ ΜΕΤΑΜΟΝΤΕΡΝΕΣ ΙΣΤΟΡΙΚΑ ΧΛΙΜΙΝΤΖΟΥΡΙΕΣ ΠΡΟΣΠΑΘΩΝΤΑΣ ΝΑ 'ΕΠΕΝΔΥΣΟΥΝ' ΤΗΝ ΠΡΟΔΟΣΙΑ ΤΟΥΣ ΜΕ ΕΝΑ (ΚΑΤΑΤΡΥΠΗΜΕΝΟ) ΕΝΔΥΜΑ 'ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΟΦΡΟΣΥΝΗΣ' ΑΦΙΕΡΩΝΕΤAI ΚΑΤΩΘΙ , ΠΟΥ ΘΑ ΤΟΥΣ ΠΟΝΕΣΕΙ ,ΚΑΙ ΚΑΛΑ ΘΑ ΚΑΝΕΙ =
ΑπάντησηΔιαγραφή• Οι Μακεδόνες είχαν την ίδια γλώσσα με τους λοιπούς Έλληνες
• Οι Μακεδόνες είχαν την ίδια θρησκεία με τους λοιπούς Έλληνες
• Οι Μακεδόνες είχαν την ίδια αρχιτεκτονική με τους λοιπούς Έλληνες
• Οι Μακεδόνες είχαν τις ίδιες τέχνες με τους λοιπούς Έλληνες
• Οι Μακεδόνες χρησιμοποιούσαν τα ίδια ονόματα με τους λοιπούς Έλληνες
• Οι Μακεδόνες είχαν τα ίδια ήθη με τους λοιπούς Έλληνες
• Οι Μακεδόνες είχαν τους ίδιους μύθους με τους λοιπούς Έλληνες
• Οι Μακεδόνες είχαν τους ίδιους ήρωες με τους λοιπούς Έλληνες
• Οι Μακεδόνες είχαν τα ίδια έθιμα με τους λοιπούς Έλληνες
• Οι Μακεδόνες είχαν τις ίδιες συνήθειες με τους λοιπούς Έλληνες
• Οι Μακεδόνες ήταν Έλληνες
ο Καθηγητής Απ. Δασκαλάκης στο έργο του «Ο Ελληνισμός της αρχαίας Μακεδονίας» - ότι εάν οι Μακεδόνες δεν χρησίμευαν πράγματι σαν πρόφραγμα κατά των πάσης νοτίως του Ολύμπου επιδρομών των βαρβάρων, ο Ελληνισμός δεν θα έμενε επί τόσους αιώνες απερίσπαστος να θεμελιώσει τα δόγματα της ελευθερίας και να φθάσει στα περίλαμπρα δημιουργήματα της σκέψεως και της τέχνης, τα οποία κληρονόμησε η σύγχρονη ανθρωπότητα».
Ο Μακεδόνας Βασιλέας Αλέξανδρος Α΄, που ήταν φιλότεχνος και φίλος του Πινδάρου, έλαβε μέρος στους 80ους Ολυμπιακούς αγώνες, το 460 π.Χ. Έτρεξε σε αγώνα δρόμου στην Ολυμπία και ήλθε με πολύ μικρή διαφορά δεύτερος. Αυτό απετέλεσε όχι μόνο την αφετηρία της συμμετοχής των Μακεδόνων εις τους Ολυμπιακούς αγώνες, αλλά και ένα σημαντικό γεγονός με πανελλήνια απήχηση για την επαφή και επικοινωνία των Μακεδόνων με τους λοιπούς Έλληνες, το οποίο απέβη αποφασιστικό για τα πεπρωμένα του Ελληνισμού.
Μακεδόνες, που έλαβαν μέρος εις τους Ολυμπιακούς αγώνες, ήταν οι ακόλουθοι:
• Ο Βασιλέας Αλέξανδρος Α, στην 80η Ολυμπιάδα, το 460 π.Χ. Έτρεξε το Στάδιο και ήλθε δεύτερος με διαφορά στήθους.
• Ο Βασιλέας Αρχέλαος Περδίκας, αγωνίσθηκε στην 93η Ολυμπιάδα, το 408 π.Χ. και κέρδισε στους Δελφούς στο αγώνισμα των τεθρίππων.
• Ο Βασιλέας Φίλιππος Β΄ αναδείχθηκε τρεις φορές Ολυμπιονίκης. Στην 106η Ολυμπιάδα, το 356 π.Χ. έτρεξε με το άλογό του. Στην 107η Ολυμπιάδα, το 352 π.Χ. έτρεξε με τα τέθριππά του. Στην 108η Ολυμπιάδα, το 348 π.Χ., νίκησε στη συνωρίδα.
• Ο Κλίτων νίκησε στο Στάδιο στην 113η Ολυμπιάδα, το 328 π.Χ.
• Ο Δαμασίας ο Αμφιπολίτης έτρεξε το Στάδιο και νίκησε στην 115η Ολυμπιάδα, το 320 π.Χ.
• Ο Λάμπου ο Φιλιππίσιος, αναδείχθηκε νικητής τεθρίππων στην 119η Ολυμπιάδα, το 304 π.Χ.
• Ο Αντίγονος έτρεξε το Στάδιο και νίκησε στην 122η Ολυμπιάδα, το 292 π.Χ. και στην 123η Ολυμπιάδα το 288 π.Χ.
• Ο Σέλευκος έτρεξε το Στάδιο και νίκησε στην 128η Ολυμπιάδα, το 268 π.Χ.
• Στην 128η Ολυμπιάδα, το 268 π.Χ., νίκησε μια γυναίκα από τη Μακεδονία στο αγώνισμα των συρομένων από πώλους αρμάτων (συνωρίδα πώλων).
ΒΡΕΙΤΕ ΕΣΕΙΣ ΚΑΝΕΝΑ 'ΜΠΡΑΝΚΟ' ΚΑΝΕΝΑ 'ΖΛΑΤΚΟ' ΚΑΝΕΝΑ 'ΙΒΑΝ' να εχει παρει μερος οπως λενε οι γυφτοσκοπιανοι...
ΔΙΟΝ
λαμπρούς αγώνες ανά διετία δια τον Ολύμπιο Δίο «τα εν ΔΙΩ ΟΛΥΜΠΙΑ», που διαρκούσαν 9 ημέρες, όσες και οι εννέα Μούσες, οι οποίες προήρχοντο από τα Πιέρια Όρη της Μακεδονίας και κατά την διάρκειά των διδάσκονταν τραγωδίες αρχαίων Ελλήνων φιλοσόφων.
Ο Βασιλέας Αρχέλαος Α΄ (413-399 π.Χ.) οργάνωσε το στρατό και τις συγκοινωνίες και μετέφερε την πρωτεύουσα από τις Αιγές στην Πέλλα. Στην Αυλή του έζησαν ο τραγικός ποιητής Αγάθων, ο επικός Χορίλος, ο διθυραμβοποιός Τιμόθεος, ο τραγικός ποιητής Μελανιπίδης και ο ιατρός και γιός του Ιπποκράτη Θεσσαλός. Ο τραγικός ποιητής Ευριπίδης στην αυλή του Αρχέλαου συνέθεσε τις τραγωδίες του «ΑΡΧΕΛΑΟΣ» και «ΒΑΚΧΕΣ». Ο Ευριπίδης πέθανε και ετάφη στη Μακεδονία (ΔΕΝ ΘΥΜΑΜΑΙ ΝΑ ΑΝΕΒΗΚΕ ΚΑΝΕΝΑ ΣΛΑΒΙΚΟ ΕΡΓΟ….)
Στη Μακεδονία ανακαλύφθηκαν ήδη τρία αρχαία θέατρα. Του Δίου, 5ου αιώνα π.Χ., της Βεργίνας (Αιγών), 4ου αιώνα π.Χ. και των Φιλίππων. Σ’ όλα αυτά τα θέατρα παίζονταν αρχαίες Ελληνικές τραγωδίες. Στο θέατρο του Δίου μάλιστα, που είναι ανάλογο με εκείνο της Επιδαύρου, πρωτοπαίχθηκαν οι «Βάκχες», ο «Αρχέλαος» και κατά μία άποψη και η «Ιφιγένεια εν Αυλίδι» του Ευριπίδη. Θέμα της τραγωδίας «Αρχέλαος» ήταν η γνωστή παράδοση σχετικά με την μετανάστευση του Αργείου Τημενίδου, Πρίγκιπα της Μακεδονίας και ιδρυτή του Οίκου των Αιγών. Οι τραγωδίες αυτές όπως και όλες οι άλλες που διδάχθηκαν στα θέατρα αυτά, γράφτηκαν στην Ελληνική γλώσσα, γιατί προφανώς απευθύνονταν σε Έλληνες θεατές, τους Μακεδόνες.
Η «Ελληνιστική Εποχή» αποτελεί τεράστιο θέμα και δεν υπαρχει ουτε ενα πανεπιστημιο στον κοσμο να μην ΑΝΑΦΕΡΕΙ οτι μεσω ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ η ΕΛΛΗΝΙΚΗ (και οχι γυφτοσκοπιανη) ΓΛΩΣΣΑ σε ολον τον τοτε γνωστο κοσμο και να καταστει ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΣ ΓΛΩΣΣΑ μεσω της οποιας λιγο αργοτερα καταφερε να περασει ο ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΣ σε ολη την ευρωπη και τον κοσμο (δια της Ελληνικης γλωσσης του ΕΛΛΗΝΑ ΜΕΓΑ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ) . Η επίδραση ΑΥΤΗ της ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ πολιτιστικής και πνευματικής κληρονομιάς που μετεδόθη από τους Μακεδόνες στους λαούς της πρόσω Ασίας, αναφέρεται από όλους τους Αρχαίους συγγραφείς.
πχ, Ο Πλούταρχος αναφέρει «Ολόκληρος η Ασία εξημερωθείσα από τον Αλέξανδρο ανεγίγνωσκε τον Ομηρο και τις Τραγωδίες του Ευριπίδη και Σοφοκλή.» κλπ
========= // ========
Η ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ ΗΤΑΝ - ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΘΑ ΠΑΡΑΜΕΙΝΕΙ ΣΤΟΥΣ ΑΙΩΝΕΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΚΑΙ ΟΣΟ ΒΑΡΒΑΡΟ ΑΙΜΑ ΚΑΙ ΑΝ ΧΡΕΙΑΣΘΕΙ ΝΑ ΧΥΘΕΙ , ΠΡΟΘΥΜΑ ΕΜΕΙΣ ΘΑ ΦΡΟΝΤΙΣΟΥΜΕ ΓΙΑ ΑΥΤΟ..
Φίλε Χρήστο,
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο έχω αναφέρει πολλές φορές ότι η «δημοσιογραφία» έστω και με τους αργούς ελληνικούς ρυθμούς, αλλάζει πλέον μορφή και έκφραση, κυρίως μέσα από το διαδίκτυο. Για να επικρατήσει όμως αυτός ο νέος τρόπος επικοινωνίας και ενημέρωσης των πολιτών,-όπως εύστοχα αναδεικνύεις στην παρέμβασή σου- πρέπει να συνοδευτεί και από τις ανάλογες δράσεις των πολιτών οι οποίες πλέον θα έχουν και «βήμα» και την ανάλογη προβολή. Άλλωστε η εποχή που «είδηση» αποτελούσαν μόνο τα κείμενα που εκφωνούσαν τα δελτία ειδήσεων και ανέφεραν οι στήλες των εφημερίδων έχει περάσει προ πολλού.
Με τιμή
Γ.Π.
Υ.Γ. Θα παρακαλούσα κι εγώ τους διαχειριστές του blog να κάνουν ότι περισσότερο μπορούν, για να σταματήσουν την δράση αυτών των «αχρείων» που καταστρέφουν τα ωραία posts –όπως αυτό του Χρήστου- αλλά και συνολικά την εικόνα του blog, με τα ίδια υβριστικά και ανούσια comments. Τους βαρεθήκαμε πια…
gpapoul
ΑπάντησηΔιαγραφήΤΗΝ ΕΊΔΗΣΗ ΤΗ ΒΡΊΣΚΕΙΣ ΠΙΑ ΠΑΝΤΟΎ - ΔΕΝ ΕΊΝΑΙ ΑΥΤΟ ΤΟ ΖΗΤΟΥΜΕΝΟ - ΑΡΚΕΙ ΝΑ ΕΧΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ΚΡΙΤΗΡΙΟ ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΕΙΔΗΣΗ ΚΑΙ ΤΙ "ΕΙΔΗΣΗ"
ΤΟ ΣΧΟΛΙΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΖΗΤΟΥΜΕΝΟ - ΟΧΙ ΤΟ ΚΑΤΕΥΘΥΝΟΜΕΝΟ, ΑΛΛΑ ΤΟ ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΙΚΟ - ΑΥΤΟ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΠΟΥΘΕΝΑ - ΡΑΔΙΟ, ΤΙΒΙ, ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ, ΜΠΛΟΓΚ ΚΛΠ
ΛΟΓΟΙ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΟΠΟΙΟΥΣ ΤΑ ΣΚΟΠΙΑ
ΑπάντησηΔιαγραφήΔΕΝ ΔΙΚΑΙΟΥΝΤΑΙ ΤΟΝ ΟΡΟ «ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ» ΚΑΙ ΤΑ ΠΑΡΑΓΩΓΑ ΤΟΥ
ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΡΑΤΙΚΟ ΚΑΙ ΕΘΝΙΚΟ ΤΟΥΣ ΠΡΟΣΔΙΟΡΙΣΜΟ
Του Αντιναυάρχου ε.α. Π. ΚΑΒΑΛΙΕΡΟΥ Π.Ν
Είναι γνωστές οι επίμονες προσπάθειες των Σκοπίων να επιβάλουν στη διεθνή κοινότητα και ειδικότερα στην Ελλάδα, τα Ελληνικά ιστορικά ονόματα «Μακεδονία» και «μακεδόνας» για τον κρατικό και εθνικό τους προσδιορισμό. Ο αδιάντροπος αυτός σφετερισμός της ταυτότητας των Μακεδόνων, που είναι και ταυτότητα των Ελλήνων, καθώς και της ελληνικότητας του Ονόματος, της Γλώσσας, της Ιστορίας και του Πολιτισμού της Μακεδονίας, που σε καμιά περίπτωση δεν μπορεί να γίνει αποδεκτός, δεν μας ξενίζει ιδιαίτερα γιατί ξεκίνησε πριν από 60 χρόνια. Εκείνο που μας ξενίζει είναι η πρόσφατη αναγνώριση των Σκοπίων, από τις ΗΠΑ, με το Ελληνικό αυτό όνομα, γιατί είναι αχαρακτήριστη, άστοχη, προσβλητική, επικίνδυνη, σε βάρος της Ελλάδας, και οπωσδήποτε ασυνεπής σε σχέση με τις προγενέστερες θέσεις και ενέργειές του επί του θέματος.
Αδιάψευστα ιστορικά γεγονότα και ντοκουμέντα αποδεικνύουν ότι η, με σύμφωνη γνώμη του Στάλιν, μετονομασία, τον Αύγουστο του 1944, από τον Τίτο, από Νότια Σερβία σε «Μακεδονία», είχε δύο στόχους : ο πρώτος στόχος ήταν ο προσδιορισμός και αποδυνάμωση της Σερβίας, ο δε δεύτερος και σπουδαιότερος, η απόσπαση της Βόρειας Ελληνικής Επαρχίας της Μακεδονίας προς έλεγχο του Αιγαίου, ιδιαίτερα της πολύ σημαντικής πόλεως και λιμένος της Θεσσαλονίκης, και η στη συνέχεια δημιουργία της ψευδομακεδονίας του Αιγαίου. Φαίνεται ότι οι ΗΠΑ λησμόνησαν την τότε σαφή και αποτελεσματική στάση ως και τις στη συνέχεια ενέργειές τους.
Συγκεκριμένα, στην ενέργεια αυτή του Τίτο, οι ΗΠΑ αντιτάχθησαν και αντέδρασαν άμεσα με τον Υπουργό Εξωτερικών, της Κυβερνήσεως Ρούσβελτ, Εdward R. Stetinius Jr, o oποίος με την υπ΄αριθμό 868014/26-12-44 εγκύκλιό του, δήλωσε τα εξής : «Η Κυβέρνηση αυτή θεωρεί ότι οποιαδήποτε αναφορά σε «Μακεδονικό Έθνος», «Μακεδονική Πατρώα Γη» ή «Μακεδονική Εθνική Συνείδηση» είναι αδικαιολόγητη και δημαγωγική, δεν αντιπροσωπεύει εθνική ή πολιτική πραγματικότητα, ενώ διαβλέπει, στην παρούσα αναβίωσή της, πιθανό μανδύα για επιθετικές ενέργειες εναντίον της Ελλάδας. Η επίσημη πολιτική αυτής της Κυβέρνησης είναι να λάβει τα αναγκαία μέτρα εναντίον εκείνων που θα βοηθήσουν τη Γιουγκοσλαβία και τη Βουλγαρία στη δημιουργία «Μακεδονικού Ζητήματος» σε βάρος της Ελλάδας».
Την πολιτική αυτή ενίσχυσαν και νεώτεροι Πρόεδροι ως και τα νομοθετικά σώματα των ΗΠΑ. ΟΙ ανωτέρω δηλώσεις αποδείχθησαν προφητικές δεδομένου ότι ο Τίτο και ο Στάλιν πράγματι ξεκίνησαν επιθετική ενέργεια εναντίον της Ελλάδας στην οποία οι ΗΠΑ αντέδρασαν με το Δόγμα ΤΡΟΥΜΑΝ και βοήθεια προς την Ελλάδα, το 1947, προκειμένου να προστατευθεί η εδαφική της ακεραιότητα από κομμουνιστική κατοχή. Την ανωτέρω άποψη/στάση των ΗΠΑ ενίσχυσαν επίσης, μεταξύ άλλων, ο ΟΗΕ, ο Πάπας Ιωάννης Παύλος και οι ομολογίες Στάλιν και Δημητρώφ.
Κατωτέρω θα επαναληφθούν συνοπτικά, οι κυριότεροι λόγοι που δεν επιτρέπουν τη χρήση των ονομάτων «Μακεδονία», «Μακεδόνας» και «Μακεδονικός από το νέο κράτος :
α. Δεν είναι σωστό μια χώρα, η οποία είναι τμήμα μιας γεωγραφικής περιοχής, να ορίζεται αυθαίρετα από μόνη της, με επίσημο τρόπο, εκπρόσωπος της όλης περιοχής.
β. Δεν αντιπροσωπεύει ούτε εθνική ούτε πολιτική πραγματικότητα δεδομένου ότι τα ονόματα αυτά είναι καθαρά Ελληνικά, αναφορικά με την προέλευσή τους, και ότι δεν υπάρχει Μακεδονική φυλή. Η χρήση των ονομάτων αυτών στην αρχαία Ελλάδα, ακόμη και σε προσδιορισμούς όπως «Βασίλειο της Μακεδονίας του Φιλίππου του Β΄ή του Μεγάλου Αλεξάνδρου» έδειχνε γεωγραφική περιοχή και όχι εθνότητα. Οι Μακεδόνες όπως οι Αθηναίοι, οι Σπαρτιάτες, οι Θηβαίοι, Κύπριοι κ.λ.π. ήταν όλοι Έλληνες.
γ. Μπορεί να στηρίξει εδαφικές διεκδικήσεις σε βάρος γειτονικών χωρών, όπως συνέβηκε πολλές φορές μέχρι τώρα.
δ. Δεν υπάρχει ομοιογένεια στον πληθυσμό του νέου κράτους. Σύμφωνα με ένα άρθρο στο περιοδικό Christian Science Monitor, στις 28 Οκτωβρίου 1992, στη σελίδα 19, από τον C.M.WOODHOUSE, πολύ γνωστό ιστορικό και πρώην μέλος του Βρετανικού Κοινοβουλίου ο οποίος υπηρέτησε τη Μεγάλη Βρετανία, στην Ελλάδα κατά τη διάρκεια και μετά το δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο, ο πληθυσμός αποτελείται από 40-45% Σλάβους, 30% Αλβανούς, 10% Έλληνες και 10% Τσιγγάνους και λοιπούς.
ε. Ο καθένας μπορεί να αντιληφθεί την παραποίηση της ιστορίας της Μακεδονίας στους ακόλουθους ψευδείς ισχυρισμούς/επιχειρήματα που έχουν κατασκευασθεί από τους Σκοπιανούς αξιωματούχους προκειμένου να υποστηρίξουν τις προσπάθειές τους να επιβάλουν τη χρήση του ονόματος Μακεδονία και των παραγώγων του :
Ότι οι Μακεδόνες δεν είναι Έλληνες αλλά μια ξεχωριστή εθνότητα.
Ότι η γλώσσα τους δεν είναι η Ελληνική, αλλά το ιδίωμα που ομιλείται στην περιοχή των Σκοπίων.
Ότι η Μακεδονία εκτείνεται προς Βορράν πολύ πέραν των ορίων της ιστορικής Μακεδονίας, κατά τέτοιο τρόπο ώστε να περιλαμβάνει πραγματικές σλαβικές περιοχές που δεν είχαν υπάρξει ποτέ τμήματα της Μακεδονίας στην αρχαιότητα και οι οποίες στην πραγματικότητα ήταν τμήματα της αρχαίας Δαρδανίας.
Ότι οι αρχαίοι Μακεδόνες δεν ήταν Έλληνες, αλλά ένα ξεχωριστό έθνος που είχε σχέση με τους Ιλλυριούς και τους Θράκες.
Ότι όταν οι Σλάβοι κατέβηκαν στη Βαλκανική, κατά τη διάρκεια του 6ου και 7ου αιώνων μ.Χ. συγχωνεύθηκαν με τους μη Έλληνες απογόνους των αρχαίων Μακεδόνων και έτσι δημιουργήθηκε ένα νέο έθνος οι Σλαβο-Μακεδόνες.
Ότι οι απόγονοι αυτών των Σλαβο-Μακεδόνων του μεσαίωνα είναι οι σημερινοί Μακεδόνες των Σκοπίων.
Ότι στη Βουλγαρία και Ελλάδα υπάρχουν κάτοικοι οι οποίοι ανήκουν σ΄αυτό το «Μακεδονικό Έθνος» οι οποίοι σχηματίζουν καταπιεσμένες μειονότητες των οποίων τα δικαιώματα πρέπει να αναγνωρισθούν.
Ότι οτιδήποτε αποκαλούμενο «Μακεδονικό», ήθη, έθιμα, πολιτισμός κ.λ.π. δεν είναι Ελληνικό, αλλά δημιούργημα των Μακεδόνων του τύπου των Σκοπίων.
Φυσικά όλοι αυτοί οι ισχυρισμοί, σε καμιά περίπτωση, δεν μπορούν να αντέξουν κριτική γιατί είναι τελείως αμφισβητήσιμοι τόσο με ιστορικά και εθνολογικά όσο και με πολιτιστικά ή κοινωνιολογικά κριτήρια.
Τα επιχειρήματα να μη χρησιμοποιηθούν τα ονόματα «Μακεδονία» και «Μακεδονικός» είναι ουσιώδη και σε σύγκριση με τους ισχυρισμούς των Σκοπιανών είναι συντριπτικά και αποφασιστικά.
Οι κατασκευασμένοι από τους Σκοπιανούς ισχυρισμοί, που προαναφέρθηκαν, προβάλλονταν και προβάλλονται συνεχώς από τους αξιωματούχους των Σκοπίων όχι μόνο τότε που ήταν ομόσπονδο κράτος αλλά ιδιαίτερα και πιο επίμονα τώρα που είναι ανεξάρτητο κράτος. Μολονότι δεν αντέχουν ακόμη και στοιχειώδη κριτική δεδομένου ότι είναι ψευδείς και αδικαιολόγητοι, τα ακόλουθα αποδεικτικά στοιχεία θα αποδείξουν ότι τα αντικρούοντα αυτούς επιχειρήματα είναι ουσιαστικά, συντριπτικά και αποφασιστικής σημασίας.
Η Μακεδονία από μόνη της, με τις χιλιετίες της παλιάς της δόξας, δεν θα επιτρέψει την αλλαγή της ιστορίας. Μόνο το άκουσμα των ονομάτων του Αριστοτέλη και του Μεγάλου Αλεξάνδρου και η συνεισφορά τους στην ιστορία του ανθρώπινου γένους, του πρώτου με τη σοφία του και του δεύτερου με την πολεμική του αρετή, την ανδρεία, την εξαίρετη πολιτική και τη μεγαλοσύνη του, θα έπρεπε να είναι αρκετά για να επαναφέρουν στα λογικά τους όλους αυτούς που προσπαθούν να παραποιήσουν την ιστορία της.
Η Μακεδονία υπήρξε πάντοτε και εξακολουθεί να είναι ακόμη η πιο προχωρημένη έπαλξη και ο προμαχώνας της Ελλάδας.
Όλες οι ιστορικές πηγές συμφωνούν αναφορικά με τη γεωγραφική θέση της αρχαίας Μακεδονίας της οποίας τα όρια ήταν τα ακόλουθα :
Το Αιγαίο Πέλαγος και τα βουνά Καμβούνια, Πιέρια και Όλυμπος προς νότον.
Οι λίμνες Οχρίδα και Πρέσπα και τα βουνά Βαμβούνα, Σκόμιο και Ροδόπη προς βορράν.
Ο ποταμός Νέστος προς ανατολάς και τα βουνά Γράμμος και Πίνδος προς δυσμάς.
Οι κάτοικοι αυτής της περιοχής, οι Μακεδόνες, ανήκαν σε μια από τις αρχαιότερες Ελληνικές φυλές. Οι πλησιέστεροι συγγενείς τους ήταν οι Θεσσαλοί και ειδικότερα οι Μαγνήσιοι με τους οποίους μοιράζονταν την Αιολική καταγωγή.
Η γλώσσα που μιλούσαν ανήκε στους αρχαιότερους τύπους της Ελληνικής και είχε συγγένεια με τις διαλέκτους της Αιολικής, Αρκαδικής, Κυπριακής και Μηκυναϊκής.
Η θρησκεία των Μακεδόνων ήταν η ίδια με τη θρησκεία των άλλων Ελλήνων οι δε μύθοι και παραδόσεις τους ήταν τα ίδια που συναντούσες σε όλο τον Ελληνικό κόσμο.
Ο Βασιλιά της Μακεδονίας Φίλιππος ο Β΄και ο γιός του Αλέξανδρος ο Μέγας – στον οποίο οι Σκοπιανοί προσπαθούν επισταμένα να προσδώσουν «Σλαβομακεδονική» ταυτότητα – ενεργούσαν όχι απλώς σαν Έλληνες αλλά σαν Πανελλήνιοι Αρχηγοί με την έννοια ότι έκαναν πράξη την παλιά ιδέα του σχηματισμού ενός ενιαίου Ελληνικού κράτους με τη συγχώνευση των Ελληνικών πόλεων-κρατών.
Στις χρονικές περιόδους που ακολούθησαν, και ειδικότερα μετά την εμφάνιση στη Βαλκανική των Σλάβων και των Βουλγάρων (6ο και 7ο αιώνα μ. Χ.) η γεωγραφική περιοχή της Μακεδονίας όπως προσδιορίσθηκε προηγουμένως εξακολούθησε να είναι η έπαλξη και ο προμαχώνας του Ελληνισμού όπως ακριβώς ήταν και κατά την αρχαιότητα.
Η Παλαιά Διαθήκη, οι αρχαίοι συγγραφείς, σύγχρονοι ερευνητές, αμέτρητες επιγραφές σε αγάλματα, τάφους, στήλες με Ελληνικά ονόματα και αναθήματα, χιλιάδες νομίσματα, όχι μόνο στη Μακεδονία και στην υπόλοιπη Ελλάδα αλλά και σε χώρες του εξωτερικού όπως στη Λιβύη, την Αίγυπτο και την Ασία, μέχρι τις Ινδίες, επιβεβαιώνουν κατηγορηματικά ότι, οι Μακεδόνες σαν Έλληνες, είχαν τους ίδιους θεούς, τις ίδιες θρησκευτικές λατρείες, και ότι ήταν αυτοί που διέδωσαν τη γλώσσα τους, που ήταν η Ελληνική, και το Ελληνικό πνεύμα σε όλο το γνωστό τότε κόσμο.
Η Παλαιά Διαθήκη περιλαμβάνει ακαταμάχητα και αδιάσειστα αυτούσια στοιχεία στα κείμενά της. Σε ένα από αυτά, ο Προφήτης Δανιήλ, 200 περίπου χρόνια πριν από τη γέννηση του Μεγάλου Αλεξάνδρου, προέβλεψε ότι «ο Βασιλιάς των Μήδων και των Περσών θα κατατροπωθεί από έναν Έλληνα Βασιλιά και ότι αυτόν τον πρώτο μεγάλο Βασιλιά θα τον διαδεχθούν τέσσερις Βασιλιάδες από το ίδιο Βασίλειο».
Οι Αρχαίοι συγγραφείς και ιστορικοί δίνουν επίσης αμέτρητα αποδεικτικά στοιχεία. Η πρώτη ιστορική αναφορά δίνεται από τον Όμηρο ο οποίος στην Ιλιάδα μνημονεύει τα ονόματα διαφόρων Πελασγικών και Ελληνικών φυλών που ζούσαν στη Μακεδονία.
Ο Στράβων αναφέρει: «Φυσικά η Μακεδονία είναι μέρος της Ελλάδας».
Ο Ηρόδοτος γράφει : «Οι απόγονοι του Περδίκα, του πρώτου Βασιλιά των Μακεδόνων, είναι Έλληνες, όπως οι ίδιοι το θέλουν και όπως εγώ ο ίδιος το ξέρω».
Ο Θουκυδίδης αναφέρει ότι : «Οι Μακεδόνες αποτελούνται από διάφορες ελληνικές φυλές κάτω από διάφορους Βασιλιάδες».
Ο Πολύβιος λέει : «Οποία και πόσο μεγάλη τιμή πρέπει να ανήκει στους Μακεδόνες οι οποίοι το μεγαλύτερο μέρος της ζωής τους δεν έπαψαν ποτέ να μάχονται εναντίον των Βαρβάρων για την ασφάλεια των Ελλήνων».
Ο Αρριανός, στο βιβλίο του «Ανάβαση του Αλεξάνδρου» αναφέρει ότι μετά τη μάχη του Γρανικού ο Αλέξανδρος έκανε τα εξής : «Έστειλε στην Αθήνα, την πρώτη πόλη όλων των Ελλήνων, και όχι στην Πέλλα που ήταν η πρωτεύουσα της Μακεδονίας, τριακόσιες πανοπλίες και άλλα Περσικά λάφυρα, για να ανατεθούν στην πολιούχο Αθηνά με την αφιέρωση «Αλέξανδρος ο Φιλίππου και οι Έλληνες, πλην Λακεδαιμονίων, από των Βαρβάρων των την Ασίαν οικούντων». Επίσης λέει ότι 2000 Έλληνες μισθοφόρους των Περσών, που συνέλαβε αιχμαλώτους, τους έστειλε δέσμιους στη Μακεδονία για να εργασθούν εκεί σαν δούλοι «ότι παρά τα κοινά δόξαντα τοις Έλλησιν, Έλληνες όντες, εναντία τη Ελλάδι υπέρ των Βαρβάρων εμάχοντο».
Με τις ενέργειές του αυτές ο Αλέξανδρος, εκτός από την απογοήτευσή του για τη μη συμμετοχή των Σπαρτιατών στην Πανελλήνια εκστρατεία εναντίον των Περσών και για τις πολύ λίγες περιπτώσεις που Έλληνες πολέμησαν στο πλευρό των Περσών, δείχνει κυρίως πόσο περήφανος αισθανόταν για την Ελληνική καταγωγή του, ότι το επίτευγμά του το θεωρούσε καθαρά Ελληνικό και ότι το ίδιο θα έπρεπε να αισθάνονταν και οι άλλοι Μακεδόνες αφού ο Αλέξανδρος δεν έκανε καμιά ξεχωριστή αναφορά σ΄αυτούς.
Ο Παυσανίας επιβεβαιώνει ότι οι Μακεδόνες ήταν μέλη των Δελφικών Αμφικτυονιών λέγοντας : «Την εποχή μου οι Αμφικτυονίες ήταν τριάντα. Οι περιοχές της Νικόπολης, της Μακεδονίας και της Θεσσαλίας έστειλαν η κάθε μια από έξη αντιπροσώπους» δεδομένου ότι, όπως είναι γνωστό σε όλους, μόνο Έλληνες ήταν μέλη Αμφικτυονιών. Επίσης ο Παυσανίας επιβεβαιώνει ότι οι Μακεδόνες συμμετείχαν στους Ολυμπιακούς Αγώνες, όπου μόνο Έλληνες μπορούσαν να αγωνιστούν, με πολλές συμμετοχές και πολλούς νικητές.
Ο Γιόχαν Γουσταύος Ντρόϊζεν, διαπρεπής Γερμανός φιλόλογος και ιστορικός στην ιστορία που έγραψε για το Μέγα Αλέξανδρο τονίζει ότι : «και οι δύο, και ο Φίλιππος και ο Αλέξανδρος, μετέφεραν και μετέδωσαν στους λαούς της Ασίας όχι το Μακεδονικό πολιτισμό, γιατί δεν υπήρξε ποτέ ανεξάρτητος, αλλά τον Ελληνικό πολιτισμό».
Όταν οι χάρτες αποκαλύπτουν την αλήθεια
Οι προσπάθειες που έχουν γίνει από τους Σκοπιανούς να παρέξουν αποδεικτικά στοιχεία για τους ισχυρισμούς τους, με την κατασκευή πλαστών χαρτών, δεν απέδωσαν. Όσο σκληρά και να προσπαθήσει κάποιος δεν θα βρει, πουθενά σ΄όλο τον κόσμο, χάρτες εκτυπωμένους πριν από το 1944 οι οποίοι να εμφανίζουν τη λέξη «Μακεδονία» δε οποιαδήποτε άλλη χώρα εκτός από την Ελλάδα.
Το πόσο αβάσιμα είναι τα επιχειρήματα των Σκοπιανών στην προσπάθειά τους να προβάλουν τους ισχυρισμούς τους ότι υπάρχει «Μακεδονικό Έθνος» αποδεικνύεται από τους παρακάτω εθνολογικούς και ιστορικούς χάρτες :
Ο εθνογραφικός χάρτης των εθνοτήτων στη Μακεδονία την περίοδο 1912-1926 ο οποίος εκτυπώθηκε το 1970 από το New Campridge Modern History.
Ο εθνογραφικός χάρτης του Kieport που εκτυπώθηκε στο Βερολίνο το 1818.
Ο εθνογραφικός χάρτης που έφτιαξε ο Ιταλός Amendore Vergili το 1908 με βάση την Τουρκική απογραφή που είχε διεξαχθεί από τον Hilmi Pasha.
Ο χάρτης του Standford.
Ο ιστορικός χάρτης της Ελλάδας που εκδόθηκε στη Βαλτιμόρη από τον Ε.Ζ.Coal το 1824, στο υπόμνημα του οποίου ο εκδότης περιγράφει τη Μακεδονία σαν τμήμα της Ηπειρωτικής Ελλάδας ενώ σημειώνει ότι τα βόρεια σύνορά της βρίσκονται πέραν της πόλης του Μοναστηρίου.
Ο χάρτης που εκδόθηκε από το φημισμένο Ιστορικό-Γεωγράφο ORTELIUS το 1579, που αναφέρεται στα ιεραποστολικά ταξίδια του Αποστόλου Παύλου, όπου η ελληνική επικράτεια εμφανίζεται ενιαία συμπεριλαμβάνουσα τη Μακεδονία.
Ο εθνογραφικός χάρτης των Βαλκανίων που εκδόθηκε στο Παρίσι το 1878 ο οποίος δείχνει τη μεγάλη υπεροχή του Ελληνικού πληθυσμού, έναντι όλων των άλλων εθνοτήτων χωρίς καμιά ένδειξη των αυτοαποκαλουμένων Μακεδόνων.
Κανείς από αυτούς τους χάρτες, ή οποιοσδήποτε άλλος που εκδόθηκε πριν από το Β΄Παγκόσμιο Πόλεμο, δεν κάνει καμιά αναφορά σε ξεχωριστό «Μακεδονικό Έθνος» για τον απλό λόγο ότι δεν υπήρξε τέτοιο έθνος πριν το εφεύρει ο Τίτο.
Δεν υπάρχει Μακεδονική γλώσσα
Οι προσπάθειες των Σκοπιανών να παρουσιάσουν αποδεικτικά στοιχεία ότι η αποκαλούμενη «Μακεδονική γλώσσα» είναι το ιδίωμα που ομιλείται στην περιοχή των Σκοπίων δεν μπορούν να πείσουν κανένα. Η γλώσσα τους, η οποία εμπεριέχει αυτοτελή Σλαβική γλώσσα, ήταν τελείως άγνωστη μέχρι το 1944. Και όσο πολύ και αν προσπαθήσει κάποιος δεν θα βρει τίποτε που να αποδεικνύει την ύπαρξή της. Η γλώσσα που χρησιμοποιούσαν οι Σλαβόφωνοι κάτοικοι της νότιας Γιουγκοσλαβίας και της Νοτιοδυτικής Βουλγαρίας ήταν γνωστή σαν ένα γλωσσικό ιδίωμα της Βουλγαρικής.
Μετά τη δημιουργία της Σοσιαλιστικής Δημοκρατίας της Μακεδονίας, για προφανείς πολιτικούς λόγους, ένας πολύ μεγάλος αριθμός φιλολόγων και υποτρόφων της φιλολογίας στρατολογήθηκε προκειμένου να δημιουργήσει μια ξεχωριστή γραπτή γλώσσα.
Αφού πήραν το ήδη ομιλούμενο Βουλγαρικό γλωσσικό ιδίωμα σαν σημείο εκκίνησης και αφού δανείστηκαν ευρύτατα από την Ελληνική, τη Σερβική, τη Ρωσική και άλλες Σλαβικές γλώσσες, δημιούργησαν μια φιλολογική γλώσσα την αποκαλούμενη «Μακεδονική γλώσσα» η οποία αναγνωρίστηκε από το Γιουγκοσλαβικό Σύνταγμα σαν μια από τις τρεις επίσημες γλώσσες της χώρας. Το γεγονός ότι δεν υπάρχει ούτε ένα κείμενο, ούτε μια επιγραφή σε αυτή τη γλώσσα πριν από το 1944 αποδεικνύει, χωρίς αμφιβολία, ότι δεν έχει καμιά σχέση με τους αρχαίους Μακεδόνες και τους απογόνους τους που μιλούσαν πάντοτε Ελληνικά.
Το γεγονός ότι οι αρχαίοι Μακεδόνες μιλούσαν την ίδια γλώσσα με τους άλλους Έλληνες φαίνεται και στο έργο του Ρωμαίου Ιστορικού Livy, ο οποίος γράφει ότι τη συνέλευση των Ελλήνων στην Αιτωλία το 200 π.χ. την παρακολούθησαν «αντιπρόσωποι από τους Αιτωλούς, τους Ακαρνάνες και τους Μακεδόνες, οι οποίοι μιλούσαν όλοι την ίδια γλώσσα».
Δεν υπάρχει επίσημο κείμενο ούτε στο πρόσφατο ούτε στο απώτερο παρελθόν στο οποίο να γίνεται μνεία για «Μακεδονία» ή για «Μακεδόνες». Ούτε η συνθήκη του Βερολίνου ούτε η συνθήκη του Αγίου Στεφάνου κάνουν κάποια αναφορά σ΄αυτό το ενδεχόμενο. Η επίσημη Τουρκική απογραφή του 1905 δίνει αριθμητικά στοιχεία για τους πληθυσμούς της γεωγραφικής περιοχής της Μακεδονίας, η οποία ήταν διηρημένη στα Βιλαέτια της Θεσσαλονίκης και του Μοναστηρίου, δείχνει μεγάλη υπεροχή των Ελλήνων ενώ δεν κάνει καμιά αναφορά σε «Μακεδόνες» για τον απλό λόγο ότι κανένας από τους ερωτηθέντες δεν εδήλωσε τέτοια καταγωγή.
Ένα γεγονός που έχει γίνει αποδεκτό ακόμη και από Σλάβους Ιστορικούς είναι ότι η εγκατάσταση των Σλάβων στα Βαλκάνια έλαβε χώρα τον 6ο αιώνα μ.Χ. και ότι η πολιτιστική τους ιστορία αρχίζει κατά τη διάρκεια του 10ου αιώνα μ.Χ. Οι θεμελιωτές της πολιτιστικής ιστορίας των Σλάβων, ήταν δύο Έλληνες μοναχοί από τη Θεσσαλονίκη, ο Κύριλλος και ο Μεθόδιος, οι οποίοι κατά τη διάρκεια του 9ου αιώνα, με σημείο εκκίνησης τη Μακεδονία, δίδαξαν τους Σλάβους τη βασισμένη στα Ελληνικά Κυριλλική γραφή και τη Χριστιανική πίστη της Ελληνο-Ορθόδοξης Εκκλησίας. Έτσι οι πρώτες ουσιώδεις πηγές της πολιτιστικής ζωής και της ιστορίας τους είναι Ελληνικές του Βυζαντίου.
Αυτό και μόνο το γεγονός αποστερεί από τους Σλάβους το δικαίωμα να διεκδικήσουν οιονδήποτε ιστορικό δεσμό με τα Βαλκάνια πριν από τον 6ον αιώνα μ.Χ. και οιονδήποτε πολιτιστικό πριν από τον 10ο αιώνα. Η θεωρία των Σκοπιανών ότι ο Κύριλλος και ο Μεθόδιος ήταν Σλαβομακεδόνες, η οποία είναι τουλάχιστον αστεία, δέχθηκε ένα ισχυρό ράπισμα από τον Πάπα Ιωάννη Παύλο ΙΙ, ο οποίος στις 31 Δεκεμβρίου 1980 διένειμε σε όλην την καθολική εκκλησία διακήρυξη, με την οποία ο Κύριλλος και ο Μεθόδιος μνημονεύονται ως «οι Έλληνες αδελφοί» και καθιερώνονται ως προστάτες της Ευρώπης.
Γεγονότα τα οποία δεν δικαιολογούν άγνοια
Το πολύ γνωστό γεγονός ότι η Παλαιά Διαθήκη μεταφράσθηκε για πρώτη φορά στην Ελληνική.
Η Χριστιανική θρησκεία εκμεταλλεύτηκε το γεγονός που η Ελληνική γλώσσα, χάρη στον Αλέξανδρο και τους διαδόχους του, είχε γίνει παγκόσμια και τη χρησιμοποίησε σαν το κυριότερο μέσο για τη διάδοσή της ώστε να γίνεται κατανοητή από τα διάφορα έθνη.
Τα τρία Ευαγγέλια και οι Πράξεις των Αποστόλων γράφηκαν εξ αρχής στην Ελληνική, ενώ το Ευαγγέλιο του Ματθαίου, το οποίο γράφηκε στην Αραμαϊκή, μεταφράστηκε πολύ νωρίς στην Ελληνική.
Το γεγονός ότι ο Απόστολος Παύλος άρχισε τις Αποστολικές του περιοδείες από τη Μακεδονία.
Η εξήγηση είναι ότι επειδή ο Μέγας Αλέξανδρος και οι διάδοχοί του είχαν διαδώσει στο εξωτερικό τον Ελληνικό πολιτισμό και την Ελληνική παιδεία, στο σπίτι του Παύλου μιλούσαν την Ελληνική και ο ίδιος είχε διδαχθεί Ελληνικές επιστήμες.
Ο Holzner στο βιβλίο του που αναφέρεται στον Παύλο γράφει : «Κάποτε από τη Μακεδονία ήλθε ο νεαρός ήρωας (Αλέξανδρος) με τα 22 του χρόνια και έφερε τα δώρα της Δύσης, την Ελληνική γλώσσα και Φιλοσοφία, στην Ανατολή. Τώρα η Δύση αξίωσε το πιο πολύτιμο δώρο από την Ανατολή, τη διδασκαλία του Ναζωραίου……».
Η ιστορία και η πολιτιστική κληρονομιά της Μακεδονίας ως «Ελληνιστική εποχή» επηρέασε την ιστορία της ανθρωπότητας.
Όπως αναφέρει σε ειδική μελέτη του 1955 το Ινστιτούτο Εξωτερικών Υποθέσεων και το Πανεπιστήμιο LUND της Σουηδίας, η ιστορία της Μακεδονίας δεν είναι ιστορία μόνον των Ελλήνων αλλά και όλων των Ευρωπαίων, δεδομένου ότι οι Μακεδόνες διέδωσαν τον Ελληνικό πολιτισμό στην Ευρώπη και ολόκληρο τον κόσμο.
Η θέση της Ευρωπαϊκής Ενώσεως
Η Ευρωπαϊκή Ένωση το Δεκέμβριο του 1991 και τον Ιούνιο του 1992 στις προϋποθέσεις που καθόρισε για την αναγνώριση του νέου κράτους των Σκοπίων περιέλαβε τον όρο να μη χρησιμοποιηθεί η λέξη Μακεδονία στο όνομά τους.
Κατόπιν των ανωτέρω δεν δικαιολογείται , ούτε επιτρέπεται η υφαρπαγή από τους Σκοπιανούς, ούτε και σαν συνθετικό του Ελληνικού ονόματος «Μακεδονία», για τον κρατικό και εθνικό τους προσδιορισμό. Δεν επιτρέπεται επίσης και η σκόπιμη άγνοια ή παράβλεψη της ιστορικής πραγματικότητας, από τρίτες χώρες, μικρές ή μεγάλες, για εξυπηρέτηση των όποιων συμφερόντων τους. Θα μπορούσαμε να συζητήσουμε κάποια παραχώρηση εάν μας έφερναν έστω και ένα γραπτό ή μη μνημείο, χάρτη ή άλλο εύρημα, προ του 1944 που να μην είναι Ελληνικό.
XXXXX
ΑπάντησηΔιαγραφήΤΑ ΝΕΑ 27.4.2005
ΑπάντησηΔιαγραφήΑρ. Φύλλου 18225
Nτύνει, στολίζει, νοικοκυρεύει τον διοικητή
Ο Δ. Mηλιάκος χρεώνει τις εταιρικές κάρτες της Aγροτικής για αγορές προσωπικών του ειδών και μελών της οικογενείας του
ΓΙΩΡΓΟΣ ΧΡ. ΠΑΠΑΧΡΗΣΤΟΣ
Διοικητής κρατικής τράπεζας χρησιμοποιεί τις εταιρικές κάρτες του ιδρύματος που διοικεί για να ψωνίζει προσωπικά του είδη, από ηλεκτρονικά μέχρι ρούχα, παπούτσια, καλλυντικά, ακόμη και αναλώσιμα από τα σούπερ μάρκετ!
Πρόκειται για τον διοικητή της Αγροτικής Τράπεζας της Ελλάδας (ATE) Δημήτρη Μηλιάκο, κουμπάρο του Πρωθυπουργού Κώστα Καραμανλή και σημαίνον στέλεχος της Ρηγίλλης. Ο κ. Μηλιάκος, κάνοντας πράξη τα περί «σεμνότητας και ταπεινότητας» που ζήτησε ο κ. Καραμανλής από τα στελέχη του κρατικού μηχανισμού, χρησιμοποιούσε δύο δωρεάν κάρτες που πλήρωνε η ελλειμματική Αγροτική Τράπεζα, για να αποδύεται σε ένα ατέλειωτο μπαράζ προκλητικών δαπανών που αφορούν σε μεγάλο ποσοστό προσωπικά είδη, είδη για μέλη της οικογενείας του και είδη για το σπίτι του.
Ο διοικητής της Αγροτικής Τράπεζας μέσα σε λιγότερο από δέκα μήνες πραγματοποίησε δαπάνες που πληρώθηκαν μέσω των πιστωτικών καρτών της τράπεζας, ύψους περίπου 24.000 ευρώ! Εξ αυτών πάνω από 15.000 ευρώ αφορούν δαπάνες για αγορές προσωπικών ειδών, δικών του και μελών της οικογενείας του.
Ντοκουμέντα
Σύμφωνα με τα ντοκουμέντα που διαθέτουν «TA NEA» ο κ. Μηλιάκος, εμφανίζεται να ψωνίζει κατ' επανάληψιν ηλεκτρονικά από γνωστές επιχειρήσεις όπως η Ηλεκτρονική Αθηνών, ο Κωτσόβολος και τα Έλεφαντ, καλλυντικά από τα Χόντος Σέντερ, ρούχα από τα καταστήματα Ζάρα, αλλά και από γνωστές φίρμες της Αθήνας όπως ο Καρούζος και τα Μάρτινς, παπούτσια από τον Μοσχούτη, είδη από πολυκαταστήματα όπως ο Φωκάς, και προϊόντα μαναβικής και σούπερ μάρκετ από τα A-B Βασιλόπουλος και Ατλάντικ, γυαλιά ηλίου, είδη ταξιδιού, αρώματα και άλλα. Μέχρι... πίτσες που παρήγγελλε από πιτσαρία της Βούλας πλήρωνε με τις πιστωτικές που του είχε παραχωρήσει η τράπεζα! Ενδεικτικό της συμπεριφοράς του κ. Μηλιάκου είναι ότι εμφανίζεται να πληρώνει με την κάρτα της Αγροτικής ακόμη και... δύο εσπρέσο, σε καφέ κεντρικού ξενοδοχείου της Αθήνας, αξίας 7,20 ευρώ!!
Οι δαπάνες αυτές προφανώς δεν έχουν σχέση με τις επαγγελματικές δαπάνες που θα δικαιολογούσε η θέση του κ. Μηλιάκου ως διοικητή της Αγροτικής Τράπεζας. Όπως έλεγαν τραπεζικά στελέχη, δεν υπάρχει μεν κανονισμός για τη χρήση τέτοιων εταιρικών καρτών, αλλά «εννοείται», όπως συμπλήρωναν, ότι δικαιολογούνται μόνο δαπάνες που έχουν να κάνουν είτε με γεύματα είτε με δώρα δημοσίων σχέσεων.
Ο κ. Μηλιάκος είχε στη διάθεσή τους δύο «μπίζνες» πιστωτικές κάρτες με αριθμό 4940420088001206 (η πρώτη) και 4940420020001116 (η δεύτερη), προκειμένου να τις χρησιμοποιεί για τα έκτακτα έξοδά του ως διοικητής της τράπεζας, κυρίως παράθεση γευμάτων σε τρίτους. Από τις καταστάσεις που διαθέτουν «TA NEA», στις κάρτες χρέωνε βεβαίως και λογαριασμούς από εστιατόρια, αλλά όχι μόνο. Όπως αποδεικνύεται, χρέωνε προσωπικά του είδη, αλλά και είδη για το σπίτι του! Πιθανώς και μελών της οικογενείας του, αφού πολλές χρεώσεις στις κάρτες έχουν πραγματοποιηθεί σε γνωστά καταστήματα ρούχων και παπουτσιών της Γλυφάδας.
TI ΑΠΑΝΤΗΣΕ ΣΤΑ «NEA»
«Και αυτό είναι κακό;»
«TA NEA» απευθύνθηκαν στον διοικητή της Αγροτικής Τράπεζας και τον ρώτησαν αν οι δαπάνες που καταγράφονται στις δύο πιστωτικές κάρτες που πληρώνει η τράπεζα συνάδουν με την ιδιότητά του. H απάντησή του: «Από πού προκύπτει ότι είμαι υποχρεωμένος να ψωνίζω ορισμένα είδη μόνο, ή να χρησιμοποιώ την κάρτα για κάποια πράγματα; Από πού προκύπτει ότι οι κάρτες έχουν κάποια δέσμευση στο πώς τις χρησιμοποιεί ο κάτοχός τους; Υπάρχει κανένας κανόνας δεοντολογίας και δεν τον ξέρω»; Σε επισήμανση ότι μπορεί να μην υπάρχει, για ευνόητους λόγους, γραπτή δέσμευση για το πώς πρέπει να διαχειρίζεται κανείς τις δωρεάν κάρτες που του δίνει η τράπεζα, αλλά προφανώς δεν είναι δυνατόν να τις χρησιμοποιεί για να ψωνίζει δικά του ρούχα, παπούτσια, ηλεκτρονικά κ.λπ., ο κ. Μηλιάκος απάντησε με... ερώτηση: « Αυτό νομίζετε ότι είναι κακό;».
«Και με τη γυναίκα μου»
Ο κ. Μηλιάκος ρωτήθηκε αν μπορεί να δικαιολογήσει δαπάνες, όπως λόγου χάρη αυτές στο πολυκατάστημα Χόντος Σέντερ, ή σε καταστήματα γυναικείων ειδών (ρούχα, παπούτσια, εσώρουχα κ.λπ.), και απάντησε ότι «δεν μπαίνω σ' αυτό, δεν θέλω να κάνω κάποια δήλωση». Σε επόμενη ερώτηση, αν ενδέχεται οι κάρτες να έχουν χρησιμοποιηθεί από άλλα μέλη της οικογενείας του, απάντησε καταφατικά, λέγοντας: «Ναι, μερικές φορές ενδέχεται να έχω ψωνίσει και με τη γυναίκα μου».
Ο μισθός του
Πάντως, ζήτησε να καταχωρηθεί στο ρεπορτάζ ότι είναι ο μόνος διοικητής τράπεζας, ο οποίος μείωσε αυτοβούλως τον μισθό του - προφανώς για να είναι συνεπής με τις εντολές του κ. Καραμανλή για περιστολή στις «σπατάλες» - κατά 10%. Και πως μετά τη μείωση αυτήν, οι σημερινές αμοιβές του είναι - μόνο - 15.000 ευρώ μηνιαίως.
Υποστήριξε ακόμη ότι «δεν παίρνει εκτός έδρας» και πως «αυτός μπορεί να χρησιμοποιεί τις κάρτες για τα έξοδά του, αλλά οι προκάτοχοί του τα έπαιρναν cash (μετρητά)».
Μάλιστα, «απείλησε» ότι «θα μιλήσει, για να μάθει ο ελληνικός λαός όλη την αλήθεια, διότι του έχει κάνει ερώτηση και ένας βουλευτής της Νέας Δημοκρατίας».
Στο παρελθόν το θέμα ήταν οι υπερωρίες
Ο Δ. ΜΗΛΙΑΚΟΣ, υπάλληλος της Αγροτικής Τράπεζας κατά το παρελθόν, είχε διατελέσει υποδιοικητής της Τράπεζας κατά την περίοδο 1990-93, επί κυβερνήσεως Μητσοτάκη, αποσπάστηκε προ ετών στη Ρηγίλλης ύστερα από σχετικό αίτημα του προέδρου της Νέας Δημοκρατίας, αμειβόμενος πλην του μισθού του και με το ανώτατο επιτρεπόμενο όριο υπερωριών. Μάλιστα είχε γίνει και θέμα, διότι εμφανιζόταν ως εργαζόμενος στη Ρηγίλλης ακόμη και τις πρώτες μεταμεσονύκτιες ώρες!
Ο κ. Μηλιάκος είχε δεκαετή διένεξη με την Αγροτική Τράπεζα, με αφορμή την εκούσια παραίτησή του το 1989 από θέση υπαλλήλου, προκειμένου να αναλάβει υποδιοικητής. Αργότερα, μετά την απομάκρυνσή του από τη θέση του υποδιοικητή στα Τέλη του 1993, διεκδίκησε με αλλεπάλληλες προσφυγές στα δικαστήρια την επαναφορά του στα μητρώα των υπαλλήλων της Τράπεζας. H διαμάχη του με την Αγροτική βρισκόταν υπό εκκρεμοδικία, αλλά μόλις μία ημέρα προτού ανακοινωθεί ο διορισμός του στη θέση του διοικητή, πέρσι στις 14 Απριλίου 2004, η Τράπεζα εκουσίως παραιτήθηκε της αντιδικίας μαζί του. Την επομένη ανακοινώθηκε από την κυβέρνηση ο διορισμός του στη θέση που κατέχει σήμερα.
ΤΑ ΝΕΑ , 27/04/2005 , Σελ.: N08
Κωδικός άρθρου: A18225N081
@12:06 Σίγουρα οι ειδήσεις πλέον γίνονται γνωστές και πιο γρήγορα και σε μεγαλύτερο κομμάτι του ενδιαφερόμενου και μη ενδιαφερόμενου κοινού. Αυτό άλλωστε είπα και παραπάνω ότι ειδήσεις δεν είναι πια κτήμα των "κλασσικών" ΜΜΕ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτό σημαίνει ότι κινήσεις πολιτών, όπως αυτή του Ελληνικού -την οποία βέβαια στήριξε ο δήμαρχος της πόλης με όλες του της δυνάμεις- δεν χρειάζεται να περάσουν από τις συμπληγάδες των "μεγάλων" μέσων ενημέρωσης για να διαδοθούν και να πετύχουν. Γι’ αυτό και πρέπει να ενθαρρύνεται η δράση της κοινωνίας των πολιτών.
Όσον αφορά τα σχόλια, όταν είναι ενυπόγραφα ή επώνυμα στην τηλεόραση και το ραδιόφωνο, εκεί εναπόκεινται στην κρίση και αξιολόγηση του πολίτη. Έχω την εντύπωση μάλιστα, επειδή νομίζω πως κι εσύ αναφέρεσαι στα βραδινά τηλεοπτικά δελτία ειδήσεων των ιδιωτικών καναλιών, τα οποία πλέον έχουν γίνει "καφενεία σχολιασμού" και όχι παρουσίασης ειδήσεων, ότι είναι "κοντή γιορτή" η ύπαρξη τους, αφού τώρα αναλώνουνε μια υποτυπώδη αξιοπιστία τους, στα τόσα χρόνια που γινόταν απλή παρουσίαση των ειδήσεων. Κάποια στιγμή αυτός ο ορυμαγδός σχολίων και απόψεων -εάν δεν έχει ήδη γίνει- θα μετατραπεί σε Βαβέλ και κανείς δεν θα τους πιστεύει.
"ΤΟ ΤΗΝ ΠΟΛΙΝ ΣΟΙ ΔΟΥΝΑΙ, ΟΥΤ' ΕΜΟΝ ΕΣΤΙ ,ΟΥΤ' ΑΛΛΟΥ ΤΩΝ ΚΑΤΟΙΚΟΥΝΤΩΝ ΕΝ ΑΥΤΗ. ΚΟΙΝΗ ΓΑΡ ΓΝΩΜΗ ,ΠΑΝΤΕΣ ΑΥΤΟΠΡΟΑΙΡΕΤΩΣ ΑΠΟΘΑΝΟΥΜΕΝ ΚΑΙ ΟΥ ΦΕΙΣΟΜΕΘΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΗΜΩΝ...".
ΑπάντησηΔιαγραφήΑγαπητοί μου,
ΑπάντησηΔιαγραφήΈχω και γω στοιχεία να προσκομίσω, και μάλιστα μια διαφωτιστική επιστολή επιτρόπου, που αποδεικνύει ότι η περιπέτεια της υπόθεσης του «Βασικού Μετόχου», είχε ως στόχο να παραπλανήσει τους πολίτες και όχι να λύσει το ζήτημα της ιδιοκτησίας των μέσων.
Αυτά δεσμεύομαι να τα παρουσιάσω στην ώρα τους – αντιστοιχιζόμενος στον κ. Καραμανλή. Σχολή κάνει ο «άτιμος»!
Επειδή εγώ δεν είμαι δημοσιογράφος, αλλά νομικός εξειδικευμένος στο ευρωπαϊκό δίκαιο, σας ενημερώνω ότι η επιτροπή υπέδειξε αρμοδίως στους κυρίους Παυλόπουλο και Ρουσόπουλο, αν πράγματι επιθυμούσαν αλλότρια επιχειρηματικά συμφέροντα ή /και «μαύρα κεφάλαια» να μην δραστηριοποιηθούν στα ελληνικά ΜΜΕ, θα μπορούσαν εύκολα και, ασφαλώς, σύννομα να απαγορεύσουν τους προμηθευτές του Δημοσίου και τις off shore εταιρίες να επενδύουν σε τηλεοπτικές επιχειρήσεις.
Το ότι αυτοί επέμειναν στην πολιτικά ανορθόδοξη και νομικά εσφαλμένη κανονιστική ρύθμιση να απαγορεύσουν σε μετόχους των ΜΜΕ - πάνω από ένα ποσοστό και υπό προϋποθέσεις - να αναλαμβάνουν δημόσια έργα και προμήθειες, γνωρίζοντες ότι αυτό υποδαυλίζει το καθεστώς ανταγωνισμού της ΕΕ, οφείλεται ακριβώς στην πρόθεσή τους να διασκεδάσουν τις εντυπώσεις, να επιφέρουν σύγχυση στην κοινή γνώμη και εν τέλει να αφήσουν ανέγγιχτο το σύστημα της διαπλοκής που έχει πακτωθεί στο δημόσιο βίο της χώρας.
Με δυο κουβέντες: Αντί να περιφρουρήσουν το δημόσιο αγαθό των τηλεοπτικών μεταδόσεων και προγραμμάτων από την φαυλότητα, απαγορεύοντας στους επιχειρηματίες που δραστηριοποιούνται στο Δημόσιο να έχουν στην κυριότητά τους ΜΜΕ, επέλεξαν να κάνουν το αντίθετο. Μόνο που στη δεύτερη περίπτωση δεν περιφρουρούσαν δημόσιο αγαθό, αλλά έθεταν παράνομα περιοριστικούς όρους στην επιχειρηματική δραστηριότητα, η οποία και στο πεδίο των δημοσίων συμβάσεων είναι ελεύθερη στον ανταγωνισμό.
Αντί να διασφαλίσουν το δημόσιο αγαθό επιχείρησαν να παρέμβουν στον ελεύθερο ανταγωνισμό ιδιωτών.
Εσείς τι λέτε, ήταν, άραγε, τόσο άσχετοι ή μήπως τόσο επιτήδειοι;
Ο ΑΜΦΙΛΕΓΟΜΕΝΟΣ
ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΜΕ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ ΤΩΝ ΣΚΟΠΙΩΝ
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ Ελλάδα δεν μπορεί και σε καμία περίπτωση δεν επιτρέπεται να αναγνωρίσει μακεδονικό κράτος. Τουναντίον έχει υποχρέωση να αγωνιστεί με σθένος και με πείσμα για τα ιερά και τα όσια του Ελληνισμού τα οποία οι Σλαβομακεδόνες με τα ψεύδη τους προσπαθούν να σφετερισθούν.
Από τον υποστράτηγο ε.α. στρατηγικό αναλυτή Δημήτριο . Καντερέ
Τον τελευταίο καιρό έρχονται στο φως της δημοσιότητας πληροφορίες οι οποίες φέρνουν την Ελλάδα να συμφωνεί ή ακόμη και να προτείνει η Πρώην Γιουγκοσλαβικής Δημοκρατία της Μακεδονίας (ΠΓΔΜ) να ονομαστεί "Νέα Δημοκρατία της Μακεδονίας-Σκόπια". Σε αυτή την απόφαση φέρεται να έχει οδηγηθεί η ελληνική κυβέρνηση μετά την από τις ΗΠΑ, τον Νοέμβριο 2004, αναγνώριση του κράτους των Σκοπίων ως "Δημοκρατία της Μακεδονίας". Μία απόφαση που δημιουργεί το ενδεχόμενο οι Σλαβοσκοπιανοί να επιτύχουν την από τον ΟΗΕ αναγνώριση του κράτους τους με το όνομα αυτό.
Η από την αμερικανική κυβέρνηση του προέδρου Τζορτς Μπους παραβίαση του Διεθνούς Δικαίου και αναγνώριση του κράτους των Σκοπίων ως "Δημοκρατία της Μακεδονίας" αναμφίβολα αποτέλεσε σημαντικό πλήγμα για την Ελλάδα στο εθνικό αυτό θέμα. Η αμερικανική απόφαση η οποία κατέδειξε την αδυναμία της ελληνικής πλευράς να αναδείξει το δίκαιο της, να αντιδράσει έγκαιρα και να προλάβει τη δυσάρεστη αυτή εξέλιξη, έχει ενθαρρύνει τους Σλάβους των Σκοπίων και ενίσχυσε την αδιαλλαξία τους στην εξεύρεση συμβιβαστικής με την Ελλάδα λύσεως στο πρόβλημα του ονόματος του κράτους τους.
Η κατάσταση που δημιουργήθηκε μετά και τη δυσμενή αυτή εξέλιξη οπωσδήποτε είναι δυσάρεστη και δύσκολη για την Ελλάδα και μέχρι ένα βαθμό δικαιολογεί την απογοήτευση και ακόμη τη σύγχυση στους έχοντες την αρμοδιότητα και ευθύνη για τον χειρισμό του θέματος και τους Έλληνες γενικότερα. Η απογοήτευση και η σύγχυση αυτή είναι που καταδεικνύονται με τις από διάφορες κατευθύνσεις εκφραζόμενες απόψεις σύμφωνα με τις οποίες η Ελλάδα δεν έχει πλέον άλλη επιλογή από το να συμβιβαστεί και να δεχτεί για το κράτος των Σκοπίων ένα όνομα που να περιέχει τη λέξη "Μακεδονία". Το όνομα δε "Νέα Δημοκρατία της Μακεδονίας- Σκόπια" παρουσιάζεται ανώδυνο ή τουλάχιστον λιγότερο επώδυνο από άλλα ονόματα, που κατά καιρούς έχουν έρθει στο φως της δημοσιότητας, και οπωσδήποτε από το να αναγνωριστεί το σκοπιανό κράτος από τη διεθνή κοινότητα ως "Δημοκρατία της Μακεδονίας".
Η Ουσία του Προβλήματος.
oλα αυτά όμως είναι μόνο λογικοφανή και δείχνουν άγνοια ή τουλάχιστον παράβλεψη της ουσίας και του πραγματικού περιεχομένου του προβλήματος που αντιμετωπίζει η Ελλάδα και ο Ελληνισμός σχετικά με το όνομα του κράτους των Σκοπίων. Ενός προβλήματος που αφορά άμεσα και ευθέως στην από πάσης πλευράς (ιστορική, πολιτιστική, πολιτισμική, γλωσσική κλπ) τεκμηρίωση της υπόστασης της Ελλάδος, του έθνους και της φυλής των Ελλήνων και κατ' ακολουθία του Ελληνισμού ως ιστορικο-πολιτισμικής οντότητας και έννοιας. Μίας οντότητας και έννοιας που έλαβε τεράστιες διαστάσεις με το εκπολιτιστικό έργο του Έλληνα Μακεδόνα βασιλιά Αλεξάνδρου του Μεγάλου και αποτέλεσε το βάθρο πάνω στο οποίο θεμελιώθηκε ο σύγχρονος Δυτικός Πολιτισμός.
Οι Σλάβοι των Σκοπίων πρώτα από οτιδήποτε άλλο κάτω από τη λέξη "Μακεδονία" του κράτους τους διεκδικούν την κληρονομιά των αρχαίων Μακεδόνων και πρωτίστως το μεγαλείο των επιτευγμάτων του μέγιστου ανδρός στην ιστορία της ανθρωπότητας του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Κατά τους ισχυρισμούς των Σλαβοσκοπιανών το μακεδονικό έθνος- το κατ’ αυτούς αρχαιότερο έθνος της Ευρώπης- στην αυτόνομη 2.500 και πλέον ετών ιστορική διαδρομή του ότι δεν είχε καλή σχέση και ακόμη περισσότερο συγγένεια με το ελληνικό έθνος αλλά βρίσκονταν σε διαρκή αντιπαλότητα με αυτό. Συνέπεια αυτής της αέναης αντιπαλότητας μεταξύ των Ελλήνων και των Μακεδόνων είναι η από τους Έλληνες τωρινή κατοχή μεγάλου μέρους του αρχαίου κράτους των Μακεδόνων, με πρώτη τη Θεσσαλονίκη, οι παντοειδείς διωγμοί που υπέστησαν και υφίστανται οι Μακεδόνες στις ‘κατεχόμενες’ από την Ελλάδα περιοχές τους και η άρνηση της Ελλάδος να δεχθεί και να αναγνωρίσει το ελεύθερο τμήμα τους ως μακεδονικό κράτος. Αυτή είναι η ουσιώδης και βασική διεκδίκηση των Σλάβων την οποία με την ενεργητικότητα και δραστηριότητά που έχουν παρουσιάσει μετά το 1946 πέτυχαν να την καταστήσουν πειστική σε ένα τμήμα της διεθνούς κοινότητας.
Από τη βασική διεκδίκηση των Σλάβων και τις συνυφασμένες με αυτήν αλυτρωτικές σε βάρος των ελληνικών και των βουλγαρικών μακεδονικών εδαφών επιδιώξεις τους ασφαλώς προκύπτει απειλή κατά της εδαφικής ακεραιότητας της Ελλάδος. Απειλή που υπό τις σημερινές σε περιφερειακό και παγκόσμιο περιβάλλον διεθνοπολιτικές συνθήκες μπορεί να μην είναι άμεση και σοβαρή, αλλά υπό άλλες συνθήκες και συγκυρίες, οι οποίες δεν αποκλείεται να δημιουργηθούν στο μέλλον, είναι δυνατόν να καταστεί σοβαρή.
Ανεξάρτητα όμως και από το κατά πόσο η σκοπιανή διεκδίκηση μπορεί να μετεξελιχθεί σε σοβαρή απειλή κατά της εδαφικής ακεραιότητας της Ελλάδος, και ακόμη αν εξασφαλιστεί ότι η απειλή αυτή δεν θα πραγματοποιηθεί ποτέ, η ουσία και κατά συνέπεια η σοβαρότητα του προβλήματος για την Ελλάδα και τον Ελληνισμό δεν διαφοροποιείται. Το πρόβλημα παραμένει αναλλοίωτο και συνίσταται στην από τους Σλάβους αμφισβήτηση της υπόστασης του Ελληνισμού.
Κάθε Αναφορά του Ονόματος στη Μακεδονία Αλλοιώνει την Υπόσταση του Ελληνισμού.
Αυτό είναι το πρόβλημα και σ’ αυτό το πρόβλημα η Ελλάδα καλείται να δώσει απάντηση με τη θέση της έναντι του ονόματος του κράτους των Σκοπίων. Με βάση την τοποθέτηση του προβλήματος από τους Σκοπιανούς, σύμφωνα με την οποία αυτοί είναι απόγονοι των αρχαίων Μακεδόνων και συνιστούν το ξεχωριστό και διαφορετικό από το ελληνικό, μακεδονικό έθνος, η από την Ελλάδα αναγνώριση οποιουδήποτε ονόματος που θα εμπεριέχει τη λέξη Μακεδονία θα συνεπάγεται την αυτόματη αποδοχή της θέσης αυτής. Αυτό θα συνεπάγεται η όποια ονομασία και ακόμη περισσότερο η νεοεμφανισθείσα "Νέα Δημοκρατία της Μακεδονίας- Σκόπια".
"Νέα Δημοκρατία" δεν μπορεί να σημαίνει τίποτα άλλο από το ότι υπήρχε και άλλη "παλαιά" Δημοκρατία της Μακεδονίας. Αυτή η παλαιά Δημοκρατία θα ισχυριστούν οι Σλάβοι, και θα έχουν δίκαιο σ’ αυτό, ήταν η ΠΓΔΜ της οποίας η νέα θα αποτελεί τη συνέχεια. Με δεδομένο δε ότι αυτοί εμφάνιζαν την ΠΓΔΜ ως το διάδοχο κράτος του κράτους των αρχαίων Μακεδόνων εύλογο θα είναι η "Νέα Δημοκρατία της Μακεδονίας" να αποτελεί τη συνέχεια του κράτους αυτού. Η προσθήκη στο όνομα του τοπικού προσδιορισμού "Σκόπια" δικαιώνει τον ανυπόστατο ισχυρισμό των Σλάβων ότι η περιοχή της πόλης των Σκοπίων αποτελούσε και αποτελεί εδαφικό τμήμα της γεωγραφικής περιοχής της Μακεδονίας. Έτσι επιβεβαιώνεται ο βασικός ισχυρισμός αυτών ότι, το από αυτούς κατοικούμενο μακεδονικό τμήμα είναι το μόνο ελεύθερο στο οποίο ‘θα πρέπει’ να προσαρτηθούν και τα τώρα ‘σκλαβωμένα’ μακεδονικά τμήματα.
Από τα προαναφερθέντα σαφώς προκύπτει ότι το νεοεμφανισθέν όνομα όχι μόνο δεν αίρει ή δεν εξασθενίζει τους στρεφόμενους κατά του Ελληνισμού εξωφρενικούς ισχυρισμούς των Σλάβων αλλά εν μέρει τους επιβεβαιώνει και οπωσδήποτε τους ενισχύει. Τους ενισχύει μάλιστα περισσότερο από άλλα γεωγραφικού προσδιορισμού ονόματα όπως Άνω ή Βόρεια Μακεδονία, Μακεδονία του Βαρδάρη και άλλα που κατά καιρούς έχουν αναφερθεί. Η εκ μέρους της Ελλάδος αναγνώριση του κράτους των Σκοπίων με το όνομα αυτό όπως και οποιοδήποτε άλλο που να εμπεριέχει τον όρο Μακεδονία αυτομάτως θα σημαίνει ότι οι Έλληνες αποδέχονται δύο χονδροειδέστατα και ασύστολα ψεύδη: Πρώτον ότι υπήρξε και υπάρχει μακεδονικό έθνος ξεχωριστό και μάλιστα αντίπαλο του έθνους των Ελλήνων και δεύτερον ότι οι Σλάβοι των Σκοπίων έλκουν την καταγωγή τους από τους αρχαίους Μακεδόνες. Αποδοχή από τους Έλληνες των ψευδών αυτών δεν θα συνιστά ή μη και μόνον την από τους ίδιους τους Έλληνες εκ βάθρων ιστορικο-πολιτιστική εκθεμελίωση του Ελληνισμού.
Η Μόνη Επιλογή Είναι Αγώνας για τα Ιερά και τα Όσια του Ελληνισμού.
Αυτή είναι η πραγματικότητα σχετικά με την αναγνώριση του σκοπιανού κράτους με το όποιο όνομα που θα εμπεριέχει τον όρο "Μακεδονία" και αυτή ακριβώς η πραγματικότητα ήταν που διαπιστώθηκε από το Συμβούλιο των πολιτικών αρχηγών υπό τον τότε Πρόεδρο της Ελληνικής Δημοκρατίας Κωνσταντίνο Καραμανλή, το 1993, όταν το πρόβλημα πήρε την πλήρη σαφή και ουσιαστική μορφή του, και αποφασίστηκε να μην γίνει αποδεκτό κανένα όνομα που θα αναφέρεται στη Μακεδονία. Μία απόφαση η ορθότητα της οποίας επιβεβαιώθηκε πλήρως τόσο από την οργιώδη ασύστολη προπαγανδιστική εκστρατεία των Σλαβομακεδόνων να πείσουν τη διεθνή κοινότητα για το ‘το αληθές’ των τερατωδών ψευδών τους όσο και από την αποδοχή του κράτους των Σκοπίων στους διεθνείς Οργανισμούς με το όνομα ΠΓΔΜ.
Το γεγονός ότι ένας μεγάλος αριθμός χωρών και πρόσφατα οι πανίσχυρες ΗΠΑ, οι οποίες σε μικρό ή μεγάλο βαθμό επηρεάζουν και διαμορφώνουν τις διεθνείς εξελίξεις και καταστάσεις στον κόσμο, αναγνώρισαν το κράτος των Σκοπίων ως Δημοκρατία της Μακεδονίας επιδεινώνει τη θέση της Ελλάδος. Η επιδείνωση όμως αυτή δεν μπορεί και δεν πρέπει να οδηγήσει την Ελλάδα σε συμβιβασμό που θα ισοδυναμεί με αυτοχειριασμό του Ελληνισμού. Όσο επώδυνη και επιζήμια και αν είναι για τον Ελληνισμό η αναγνώριση του σκοπιανού κράτους από άλλες χώρες με το όνομα Δημοκρατία της Μακεδονίας αυτή δεν μπορεί να συγκριθεί με την αυτοκαταστροφή που θα σημαίνει η από τους ίδιους τους Έλληνες απάρνηση της ιστορικής κληρονομιάς τους και της υπόστασης του Ελληνισμού.
Τα έθνη που θέλουν να συνεχίσουν την ύπαρξή τους στο βάθος του χρόνου όταν βρίσκονται σε δυσχερείς καταστάσεις και ακόμη όταν ηττώνται δεν απαρνούνται τον εαυτό τους αλλά διατηρούν και ενδυναμώνουν τις ηθικές δυνάμεις τους και συνεχίζουν να αγωνίζονται. Και αυτό είναι που απομένει για την Ελλάδα στο πρόβλημα του ονόματος του κράτους των Σκοπίων. Όχι να απεμπολήσει τα ιερά και τα όσια της έθνους των Ελλήνων και να απαρνηθεί τον εαυτό της αλλά να αγωνιστεί για την επικράτηση της αλήθειας, του ορθού και του δίκαιου.
Στον αγώνα αυτόν κινήσεις τακτικής και ελιγμοί μπορούν και επιβάλλεται να γίνονται αλλά αυτοί θα πρέπει εξυπηρετούν και να συμβάλλουν στην επίτευξη του βασικού και σταθερού σκοπού που είναι η διατήρηση αλώβητης της υπόσταση του Ελληνισμού. Στο πλαίσιο αυτό πολλά μπορούν να γίνουν αρκεί οι Έλληνες να αφυπνιστούν, να συνειδητοποιήσουν την ουσία του προβλήματος, να αφήσουν κατά μέρος την ηττοπάθεια και να αποφασίσουν να αγωνιστούν. Να χρησιμοποιήσουν αποτελεσματικά τα όπλα του πολιτισμού και του πνεύματος που τους έχουν εφοδιάσει οι πρόγονοί τους, με πρώτους τους Μακεδόνες, και η ιστορία τους. Όλα αυτά που δια μέσου της ιστορίας έχουν δημιουργήσει στρατιές αλλοεθνών Ελληνιστών σε όλο τον κόσμο και μπορούν όχι μόνο να αποκρούσουν τα ψεύδη των Σλάβων των Σκοπίων αλλά να γελοιοποιήσουν αυτούς και όλους εκείνους τους αχρείους που θέλουν να λέγονται πολιτισμένοι αλλά ο πολιτισμός τους εξαντλείται στην σκοπιμότητα, το ψέμα, την αυθαιρεσία, την ανηθικότητα και τη βία1.
1 Είχα την τύχη να συμμετάσχω στην ειρηνευτική Αποστολή της ΕΕ στην πρώην Γιουγκοσλαβία όταν άρχισε η διάλυση αυτής και να συζητήσω το πρόβλημα του ονόματος του κράτους των Σκοπίων με δεκάδες πολιτικούς, διπλωμάτες και στρατιωτικούς χωρών της ΕΕ και του ΟΑΣΕ. Η γενική διαπίστωση από τις συζητήσεις εκείνες ήταν ότι όλοι οι νουνεχείς άνθρωποι όταν κατανοήσουν την ελληνοσκοπιανή διαφορά δεν διστάζουν να παραδεχτούν το δίκαιο της Ελλάδος. Με άρθρα μου σε περιοδικά και εφημερίδες έχω αποδείξει με αδιάσειστα στοιχεία ότι το ιστορικό όνομα του κράτος των Σλαβοσκοπιανών είναι Βαρδάσκα. Αυτοί στο πλαίσιο του Βασιλείου των Σέρβων- Κροατών και Σλοβένων δέχτηκαν το όνομα αυτό το 1929 χωρίς καμία αντίρρηση.
press-gr
ΑπάντησηΔιαγραφήχορεύοντας με τα σεντόνια
:)
ΦΙΛΑΡΑΚΟ ΤΩΝ 1138 ΘΑ ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΓΡΑΨΕΙΣ ΤΑ ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΑ ΣΟΥ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΠΑΡΑΤΕΘΗΚΑΝ ΠΟΥ ΣΥΝΙΣΤΟΥΝ ΙΣΤΟΡΙΚΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΚΑΙ ΟΧΙ ΑΠΛΩΣ ΦΗΜΕΣ ΚΑΙ ΑΝΑΦΟΡΕΣ ΑΤΟΜΩΝ ΑΜΦΙΒΟΛΟΥ ΠΡΕΛΕΥΣΕΩΣ ΚΑΙ ΣΧΕΤΙΚΟΤΗΤΑΣ ΜΕ ΤΟ ΘΕΜΑ
ΑπάντησηΔιαγραφήΚΑΙ ΓΕΝΙΚΑ ΘΑ ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΜΟΥ ΕΞΗΓΗΣΕΙΣ ΓΙΑΤΙ ΓΕΝΙΚΑ ΜΙΣΕΙΣ ΚΑΘΕΤΙ ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ? ΙΔΙΩΣ ΣΕ ΕΝΑ ΘΕΜΑ ΠΟΥ ΕΧΟΥΜΕ 100% ΔΙΚΙΟ ΚΑΙ ΤΟ ΞΕΡΕΙΣ. ΠΟΙΟΣ ΣΟΥ ΥΠΑΓΟΡΕΥΕΙ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΡΟΠΗ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΑΝΘΕΛΛΗΝΙΣΜΟ? ΜΗΠΩΣ Η ΙΔΕΟΛΟΓΙΚΗ ΣΟΥ ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ?
ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ Ν΄ΑΝΑΡΩΤΗΘΕΙΣ: ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΠΡΟΤΙΜΟΤΕΡΟ Ν ΕΞΥΠΗΡΕΤΕΙΣ? ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ ή ΤΗ ΙΔΕΟΛΟΓΙΑ?.
ΟΥΤΕ ΣΕ ΕΙΡΩΝΕΥΟΜΑΙ ΟΥΤΕ ΣΕ ΥΒΡΙΖΩ. ΑΠΛΑ ΔΕΝ ΚΑΤΑΝΟΩ ΤΗΝ ΣΤΑΣΗ ΣΟΥ
Πάλι Διάλογος μηδέν..
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ παντελής έλλειψη αγωγής και ψυχραιμίας που αποκαλύπτεται σε όλα τα φλέγοντα posts, που καταμαρτυρούν την διπλοπροσωπία του Καραμανλή, από τους διαπρύσιους οπαδούς του, τον καταδικάζει σε απόλυτη ανυποληψία.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜε αυτή τη τακτική των άτακτων και ανάρμοστων «σεντονιών» με τα οποία επιχειρείτε να καλύψετε τη γνώμη και την ελεύθερη άποψη, καταδεικνύετε την αγωνία και την απελπισία σας, καθώς και το πολιτικό σας αδιέξοδο.
Η ΚΡΙΣΗ ΠΛΕΟΝ ΣΟΒΕΙ ΚΑΙ ΒΑΡΒΑΡΙΖΕΙ ΣΤΟ ΕΣΩΤΕΡΙΚΌ ΤΟΥ ΚΥΒΕΡΝΟΝΤΟΣ ΚΟΜΜΑΤΟΣ, ΚΑΙ ΣΚΟΡΠΙΖΕΙ ΤΙΣ ΑΚΑΘΑΡΣΙΕΣ ΤΗΣ ΣΤΟ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ.
Κοροϊδέψατε τους πολίτες και υφαρπάξατε τη ψήφο τους πλασάροντας ήθος και σοβαρότητα και τώρα εδώ, και σε αυτό το blog, γινόμαστε μάρτυρες της απόλυτης ανηθικότητας που διακρίνει την πατριδοκάπηλη, χυδαία και απολύτως φασίζουσα συνείδησή σας.
Είστε χειρότεροι από τους ελεεινούς τηλεοπτικούς σας μέντορες, μιας και αυτοί ακριβοπληρώνονται για τη προβολή της φτηνής και αντιαισθητικής κυνικότητας τους, ενώ εσείς έχετε μικρή αξία ακόμη και σε αυτούς που σας καθοδηγούν.
Φέρατε την Ελλάδα 50 χρόνια πίσω και ξεπεράσατε σε καθεστωτισμό ακόμη και τους πρασινοφρουρούς.
Είστε μια παρέα κοινών απατεώνων, Κώστα Καραμανλή.
Πρεπει να ειπωθει σε Ιουδαιους το θρησκευμα και σε Αλβανους να ΠΑΨΟΥΝ να αναλαμβανουν δηθεν πρωτοβουλιες σε ζητηματα Ελληνικων Εθνικων ζητηματων και να παριστανουν οτι υπερασπιζονται τα Δικαια μας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠρωτον διοτι εχουν ΙΔΙΟΤΕΛΗ ΚΙΝΗΤΡΑ
( α| Προβολη δηθεν προφητειων και επομενως προωθηση σκουπιδοβιβλιων και διαδοση σκοταδισμου και σκοταδιστων. β| Μισος κατα Σερβων απο πλευρας Σκιπεταρων διοτι απο τοτε που εμφανιστηκαν στην περιοχη διαγκωνιζονται με Σερβους Σλαυους για τα ιδια ΞΕΝΑ εδαφη )
Δευτερον, επειδη ειναι ΑΝΙΚΑΝΟΙ να το πραξουν αφου πεφτουν σε λαθη, ετσι ωστε καθε επιπτωση θα επιβαρυνει τους Ελληνες και οχι αυτους.
Η ΒΑΡΔΑΡΙΑ και η ηγεσια των ΗΠΑ μπορει να διαπραττουν εγκλημα αναισχυντο και ανοσιο κατα της Ελλαδος. Αυτο ομως δεν ειναι παρα μια ακομα ΥΠΕΝΘΥΜΗΣΗ οτι η χωλη Παιδεια δημιουργει αγνωμωνα και ουτιδανα Ζωα.
Η εγρηγορση καθε Ελληνα θα μας φερει σε μια θεση που θα τα δουμε
να τους βγαινει η ανασα μπροστα στα ματια μας.
Εχετε μονο τα ματια σας ανοιχτα!
"ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ Ν΄ΑΝΑΡΩΤΗΘΕΙΣ: ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΠΡΟΤΙΜΟΤΕΡΟ Ν ΕΞΥΠΗΡΕΤΕΙΣ? ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ ή ΤΗ ΙΔΕΟΛΟΓΙΑ?."
ΑπάντησηΔιαγραφήΕΘΝΙΚΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΑΛΗΘΕΣ
Σήμερα οι πολίτες απορούν και ρωτούν : Γιατί η κυβέρνηση καλύπτει τον κ. Κουρή;
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίναι ένα ενδιαφέρον ερώτημα , αλλά το βέβαιο είναι ότι αναλαμβάνουν όλοι μαζί την ευθύνη για την επιχείρηση καταλήστευσης των αποθεματικών των Ταμείων. Γιατί όλοι μαζί, και από το υπουργείο Οικονομικών και από το υπουργείο Απασχόλησης, συνέπραξαν.
Πολιτικά, είναι όλοι έκθετοι και η ευθύνη θα καταλογισθεί στις εκλογές από τους πολίτες. Για το ποινικό σκέλος, για τον καταλογισμό των ποινικών ευθυνών, οφείλει να αποφανθεί η Δικαιοσύνη, Και οφείλει, πραγματικά, να το κάνει εγκαίρως, χωρίς εκπτώσεις, χωρίς συγκαλύψεις, χωρίς σκιές. Τώρα, γιατί μέχρι την περασμένη Κυριακή όλοι έδειχναν τον κ. Κουρή και από τη Δευτέρα όλη η κυβέρνηση έτρεχε να καλύψει τον κ. Κουρή, ας το απαντήσουν οι ίδιοι. Οι πολίτες βγάζουν τα συμπεράσματά τους.
‘’PASOK poisonous’’