Γεγονότων επίσκεψις‎...

Του Στέφανου Βέγα Κάποιες από τις τρέχουσες ειδήσεις (από τα πρακτορεία ΔΟΛ και ΟΤΕνετ). 24 του μήνα, Κυριακή. Ενώ για την επόμενη μέρα, τη...

Του Στέφανου Βέγα

Κάποιες από τις τρέχουσες ειδήσεις (από τα πρακτορεία ΔΟΛ και ΟΤΕνετ).
24 του μήνα, Κυριακή. Ενώ για την επόμενη μέρα, τη Δευτέρα, είναι προγραμματισμένη συνάντηση του Κ. Καραμανλή με τον Τ. Ερντογάν, ο Αμπτουλάχ Γκιουλ, προβάλλει αξιώσεις στο Αιγαίο.
25 τ.μ. Δευτέρα. Α΄ Πριν από τη συνάντησή του με τον Ερντογάν, ο Κ. Καραμανλής επισκέφθηκε το Φανάρι. Ο κ. Βαρθολομαίος του ανέφερε ότι η Τουρκία εμποδίζει το Πατριαρχείο να ασκεί το έργο του. Ο πρωθυπουργός απάντησε ότι ο σεβασμός των ανθρωπίνων και των ατομικών δικαιωμάτων είναι προαπαιτούμενο για την ευρωπαϊκή πορεία της Τουρκίας. Ο Πατριάρχης θυμήθηκε ακόμη τον κ. Χριστόδουλο ευχόμενος ανάρρωση και επάνοδο στα καθήκοντά του.
Β΄ Έγινε στη συνέχεια η συνάντηση Καραμανλή-Ερντογάν. Αγάπες και λουλούδια. «Ο πρωθυπουργός επανέλαβε ότι στηρίζει την ευρωπαϊκή πορεία της Τουρκίας και ευχήθηκε καλή επιτυχία στον Τούρκο πρωθυπουργό για τις εκλογές του Ιουλίου».
Γ΄ Έγινε επίσης συνάντηση των υπουργών εξωτερικών, Μπακογιάννη και Γκιουλ. Τα αυτά. Η χώρα μας στηρίζει κ.λπ. και η Τουρκία οφείλει κ.λπ. Ό,τι αοριστολογία μηδενικού περιεχομένου μπορεί να φανταστεί κανείς.
26 του μήνα, Τρίτη. Α΄ Τουρκικό δικαστήριο απορρίπτει την οικουμενικότητα του Πατριαρχείου, αναγνωρίζοντάς του απλώς ότι προΐσταται στην ελληνορθόδοξη κοινότητα της Κωνσταντινούπολης.
Β΄ Την ίδια μέρα, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας από την Αρμενία όπου βρίσκεται δηλώνει: “Η Τουρκία πρέπει να σκεφθεί ότι δεν μπορεί να επιδιώκει ένταξη στην Ευρωπαϊκή Ένωση με ένα στρατό κατοχής που φτάνει τις 35.000, σε μια χώρα μέλους της ΕΕ”.
Τα γεγονότα απαιτούν σχολιασμό. Λίγα δικά μου σχόλια, πρόχειρα και τηλεγραφικά. Κατ αυτάς δεν μου περισσεύει ο χρόνος.
Δύο ραπίσματα από την Τουρκία, ένα πριν και ένα μετά τις θητικές και δουλοπρεπείς τρυφερότητες του Καραμανλή. Η Ελλάδα θα δείξει ποτέ ότι διαθέτει λίγη τσίπα; Το δυστύχημα πάντως είναι πως και για τις δύο προκλήσεις, Έλληνες έδωσαν τον αέρα στην Τουρκία. Είναι ο Κ. Σημίτης που αναγνώρισε “ζωτικά συμφέροντα” της Τουρκίας στο Αιγαίο. Και αυτή την προδοτική Συμφωνία της Μαδρίτης του 1997 επικαλείται ο Γκιουλ.
Όσο για το Πατριαρχείο, είχε γίνει προ τετραετίας περίπου μια πανορθόδοξη συνάντηση στην Κρήτη. Η αντιπροσωπεία του ζήτησε να υποβληθεί αίτημα στην ΕΕ να αναγνωριστεί το Οικουμενικό Πατριαρχείο ως θεσμός πανευρωπαϊκής εμβέλειας. Το αυτονόητο αίτημα αρνήθηκαν δύο μόνο Εκκλησίες, της Ρωσίας και της Ελλάδας. Και επί τέλους, η στάση του Αλεξίου Μόσχας είναι κατανοητή. Ο Χριστόδουλος γιατί; Την είδηση γνωρίζω από άρθρο στο Βήμα, 20-1-2004. Ο αρθρογράφος (ηγούμενος της Μονής Ιβήρων του Αγίου Όρους) αναρωτιέται: “Αυτό το Γένος που γεννά τους μεγάλους Πατέρες, που αναδεικνύονται οικουμενικοί διδάσκαλοι, ως φωστήρες παγκόσμιοι, το ίδιο μπορεί να γεννά την ίδια ώρα τη μεγαλύτερη προδοσία;”
Ο Χριστόδουλος, επιδιώκοντας την προσωπική του εξύψωση, μείωνε με ποικίλους τρόπους συνεχώς το Πατριαρχείο και πραγματοποιούσε εξουσιαστικές επεμβάσεις (εισπηδήσεις, όπως είναι ο εκκλησιαστικός όρος) σε πατριαρχικές περιοχές. Ο Πατριάρχης τώρα δεν θα επιτρεπόταν βέβαια να εκδηλώσει χαρά που ο καίριος πολέμιός του έπεσε χτυπημένος από βαριά νόσο. Εύλογη κάποια έκφραση λύπης και κάποια ευχή. Τόση θλίψη όμως και τόσες ευχές και προσευχές να επανέλθει στα καθήκοντά του, ακόμη και ολόκληρο ταξίδι στην Αθήνα, μοιάζουν και λίγο υποκρισία.
Για τον ρόλο της Ντόρας Μπακογιάννη, τίποτε το ιδιαίτερο. Απλή εναλλαγή με τον Γ. Παπανδρέου. Άλλο η διαφορά στον δείκτη νοημοσύνης. Για την πολιτική μιλάμε. Και οι τουρκικές εφημερίδες πανηγύρισαν τον νέο Yorgo, όταν η Ντόρα έγινε ΥΠΕΞ, ενώ οι κυπριακές δεν έκρυψαν τη λύπη τους. Σχέδιο Ανάν γαρ και ενδοτισμός απέναντι στην Τουρκία. Ο Γ. Παπανδρέου είχε πει σε συνέντευξή του στη ΝΕΤ (16-3-03) για τις εντάσεις στο Αιγαίο, ότι “οι κινήσεις μας είναι προσεκτικές, ψύχραιμες και όσο γίνεται ενδοτικές, στο μέτρο του δυνατού”. Θα πείτε, ο άνθρωπος είναι Αμερικανός, δεν ξέρει ελληνικά. Πάντως αυτά είπε ως ΥΠΕΞ της Ελλάδας. Ενδεικτικό και ένα προεξαγγελτικό δημοσίευμα της Μοντ (21-6-2003). Αναφέρεται στην πολιτική Παπανδρέου στα ελληνοτουρκικά και σημειώνει ότι τις ίδιες ιδέες έχει και η Δήμαρχος Αθηναίων, Ντόρα Μπακογιάννη, που θα μπορούσε να γίνει ΥΠΕΞ σε περίπτωση νίκης της Ν.Δ. στις εκλογές του 2004. Αυτοί γνώριζαν από τότε και το ένα και το άλλο. Εμείς σήμερα;
Για τη δήλωση του Προέδρου τώρα. Να πω αρχικά ότι συμφωνώ πλήρως με το περιεχόμενό της. Έχω όμως κάποιες απορίες. Κακώς, κατά τη γνώμη μου, κάκιστα, ουδεμία ελληνική κυβέρνηση (ούτε με ΥΠΕΞ τον σημερινό Πρόεδρο) έθεσε αυτόν όρο έτσι ρητά και κατηγορηματικά ως προϋπόθεση για να προχωρήσει οποιοδήποτε σχετικό με την Τουρκία θέμα. Ούτε ο πρωθυπουργός ούτε η ΥΠΕΞ στις προχθεσινές συναντήσεις. Και το ερώτημα: έχει το θεσμικό δικαίωμα ο Πρόεδρος να χαράσσει αυτοτελή εξωτερική πολιτική, άσχετη προς την κυβερνητική; Τι νόημα είχε αυτή η κίνηση;
Και κάτι τελευταίο. Πριν λίγο καιρό, ο Γ. Καρατζαφέρης είπε ότι υπέβαλε στο Ευρωκοινοβούλιο τροπολογία που υποχρέωνε την Τουρκία να αποσύρει τα στρατεύματα κατοχής από την Κύπρο και ότι την πρόταση καταψήφισαν και Έλληνες ευρωβουλευτές. Αληθεύει αυτό; Γιατί γενική σιωπή;