Το τουφέκι δεν το παίρνεις για την τηλεθέαση... Με αφορμή άλλη μια τηλεοπτική εκπομπή για τις τηλεμετρήσεις: , 1. Οι μετρήσεις είναι ένα ζή...
Με αφορμή άλλη μια τηλεοπτική εκπομπή για τις τηλεμετρήσεις:,
1. Οι μετρήσεις είναι ένα ζήτημα που αφορά αποκλειστικά τους διαφημιζόμενους (μεγάλες πολυεθνικές και ελληνικές επιχειρήσεις) και τους ιδιοκτήτες των καναλιών. Οι πρώτοι επενδύουν κάποια δισεκατομμύρια ετησίως σε διαφήμιση και θέλουν να έχουν τη μέγιστη δυνατή απόδοση τα λεφτά τους και οι δεύτεροι τους πουλάνε διαφημιστικό χρόνο επιδιώκοντας να πάρουν όσο το δυνατόν μεγαλύτερο κομμάτι από τη διαφημιστική πίτα.2. Μεταξύ τους έχουν συμφωνήσει και έχουν συναποδεχθεί μια εταιρεία μετρήσεων θεαματικότητας (την όποια, δεν έχει καθόλου σημασία, αυτούς αφορά και κανέναν άλλον) που τα στοιχεία της είναι οδηγός στις επενδύσεις των πρώτων στα προγράμματα των δεύτερων. Όλοι οι άλλοι εμπλεκόμενοι (διαφημιστικές εταιρείες, εταιρείες ερευνών, κλπ.) συμπληρώνουν απλώς τη διαδικασία, με μηδαμινή δυνατότητα επεμβάσεων.
3. Αυτή η συμφωνία-συνεργασία διαφημιζόμενων και ιδιοκτητών καναλιών δεν είναι χωρίς «παράπλευρες απώλειες» σε εκπομπές, παρουσιαστές, κλπ. που καρατομούνται από τους καναλάρχες αν δεν πιάσουν τα αναμενόμενα νούμερα. Αυτό είναι το παιχνίδι παγκοσμίως και είναι σκληρό όπως όλα τα επιχειρηματικά παιχνίδια αλλά δεν σε βάζουν να παίξεις με το ζόρι, ξέρεις πού πας, και οι αμοιβές των προσώπων είναι τεράστιες γιατί ακριβώς είναι επισφαλείς (αν φοβάσαι τον λύκο μην μπεις στο δάσος).
4. Η εταιρεία μετρήσεων δεν έχει κανένα θεμιτό λόγο (και ελάχιστες δυνατότητες) να ευνοήσει κανάλι ή παρουσιαστή και αν έχει κάποιον αθέμιτο (λάδωμα) και κάνει τη λαθροχειρία (εξαιρετικά δύσκολο) θα πέσει σχεδόν ακαριαία στην τσιμπίδα των διαφημιζόμενων που ξέρουν να παρακολουθούν και να προφυλάσσουν τις επενδύσεις τους. Γιατί δεν μπορεί κανείς να φανταστεί ότι οι πανίσχυροι διαφημιζόμενοι περιμένουν να τους «ανοίξουν τα μάτια» οι διάφοροι καταγγέλλοντες. Αν τους κάνεις τη στραβή θα σε κρεμάσουν στο κατάρτι. Τελείωσες.
5. Για να τελειώνουμε με το θέμα, και λίγα περί διαπλοκής: σε ποιον ανήκει η εταιρεία μετρήσεων, σε ποιον η τάδε διαφημιστική, κλπ. Πολύ απλά σε εταιρείες χαρτοφυλακίου. Ένα παράδειγμα: πέντε από τις πρώτες διαφημιστικές εταιρείες στην Ελλάδα και στον κόσμο, ανήκουν στην ίδια μαμά-εταιρεία (χαρτοφυλακίου) αλλά μεταξύ τους όχι απλώς είναι ανταγωνιστικές αλλά εχθρικές, σκοτώνονται για την κερδοφορία τους (αυτό στο μάρκετινγκ λέγεται διεθνώς κανιβαλισμός).
Όλα αυτά δεν κρίνω αν είναι καλά ή άσχημα, είναι όμως η διεθνής πρακτική στις επιχειρήσεις με λίγα λόγια το σύστημα, ο καπιταλισμός. Όποιος θέλει ας το αλλάξει, με κλάψες και λόγια όμως δεν γίνεται, πρέπει να πάρει το τουφέκι. Και το τουφέκι δεν το παίρνεις για την τηλεθέαση, υπάρχουν πολύ πιο κρίσιμα ζητήματα.
...Pinder (pinder6@gmail.com)
Tο blog ας ερευνησει την υποθεση του συμβουλου της ομοσπονδιας χαντμπολ που εμπλεκεται σε διακινηση ναρκωτικων στα Σκοπια[βλεπε ρεπορταζ Π.Καρσιωτη στην espresso] ΑΡΧΙΜΗΔΗΣ
ΑπάντησηΔιαγραφήΚυριε ΑΡΧΙΜΗΔΗ ο συμβουλος που λετε ειναι δεξιος του κερατα. babis
ΑπάντησηΔιαγραφήΑγαπητό αναγνωστικό κοινό,
ΑπάντησηΔιαγραφήΌπως σίγουρα έχετε παρατηρήσει, τις τελευταίες ημέρες ο babis έχει ξεσαλώσει σε σημείο όπου σας κάνει υποδείξεις με ποιόν να συνδιαλέγεστε και με ποιόν όχι. ΕΙΝΑΙ ΠΡΟΦΑΝΕΣ ΟΤΙ ΓΙΑ ΜΙΑ ΑΚΟΜΗ ΦΟΡΑ Ο ΠΑΤΟΣ ΤΟΥ ΕΧΕΙ ΠΑΡΕΙ ΑΕΡΑ. Και όλοι ΠΛΕΟΝ ξέρουμε ΠΟΤΕ παίρνει ο πάτος του babis ΑΕΡΑ. ΟΤΑΝ ΤΟΝ ΑΦΗΝΟΥΜΕ ΑΔΕΙΟ ΑΠΟ ΨΩΛΕΣ.
Το θέμα βέβαια ΔΕΝ είναι ΤΟ ΠΩΣ ΘΑ ΤΟΥ ΞΑΝΑΓΕΜΙΣΟΥΜΕ ΤΟΝ ΠΑΤΟ. Αυτό είναι το εύκολο. Το θέμα είναι ΓΙΑΤΙ ΠΗΡΕ Ο ΠΑΤΟΣ ΤΟΥ ΑΕΡΑ.
Σας αποκαλύπτουμε τη ΜΕΓΑΛΗ ΕΙΔΗΣΗ:
Ο ΠΑΤΟΣ ΤΟΥ babis ΠΗΡΕ ΑΕΡΑ ΔΙΟΤΙ ΕΜΑΘΕ ΤΗΝ ΑΚΡΙΒΗ ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ ΤΕΛΕΣΕΩΣ ΤΩΝ ΕΚΛΟΓΩΝ, ΗΤΟΙ ΣΤΙΣ 23 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ.
Γι’ αυτό τρολλάρει, σπαμάρει ΚΑΙ ΤΣΙΜΠΟΥΚΑΡΕΙ.
Αλλά, Η ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΕΙΔΗΣΗ είναι το πως μία τόσο καλά κρυμμένη πληροφορία (ούτε στον αχανή πάτο του να την είχε κρύψει η κυβέρνηση δεν θα την ξετρύπωνε) περιήλθε εις γνώσιν του babis.
ΠΟΛΥ ΑΠΛΑ:
Ο babis ΠΗΓΕ ΣΤΗΝ ΕΝΟΡΙΑ ΤΟΥ ΝΑ ΚΑΝΟΝΙΣΕΙ ΤΑ ΤΟΥ ΓΑΜΟΥ ΤΟΥ ΓΙΟΥ ΤΟΥ ΜΕ ΕΝΑΝ ΜΟΥΣΤΑΚΑΛΗ (ΨΗΦΟΦΟΡΟ ΤΟΥ ΚΑΡΧΙΜΑΚΗ, ΤΙ ΝΟΜΙΖΑΤΕ ΘΑ ΕΒΑΖΕ Ο babis ΔΕΞΙΟ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ ΤΟΥ? ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΝΑ ΜΗ ΞΑΝΑΒΑΖΕ ΨΩΛΟ ΣΤΟ ΣΤΟΜΑ ΤΟΥ ΠΑΡΑ ΑΥΤΗ ΤΗ ΝΤΡΟΠΗ). ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ (sic) ΗΘΕΛΑΝ ΝΑ ΠΑΝΤΡΕΥΤΟΥΝ ΣΤΙΣ 22 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ. ΕΚΕΙ, Ο babis ΑΚΟΥΣΕ ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΑΠΑ ΝΑ ΤΟΥ ΛΕΕΙ ΟΤΙ ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ ΝΑ ΤΕΛΕΣΤΕΙ ΓΑΜΟΣ (ΟΧΙ ΜΕΤΑΞΥ ΟΜΟΦΥΛΩΝ ΑΛΛΑ) ΠΑΡΑΜΟΝΗ ΕΚΛΟΓΩΝ!!! SO SIMPLE.
ΟΠΩΣ ΑΝΤΙΛΑΜΒΑΝΕΣΤΕ, Ο ΓΑΜΟΣ ΑΝΑΒΑΛΕΤΑΙ ΕΠ’ ΑΟΡΙΣΤΟΝ.
προτεινω να σταματησουμε με τον babis, ειναι γνωστο οτι ειναι εμισθος υπαλληλος του πασοκ και αυτο τα λεει ολα. Φυσικα ειναι εντελως αναξιοπιστος και ενιοτε γραφικος με αυτα που λεει , αλλα δεν μπορουμε να του απαγορευσουμε να γινεται ρεζιλι. Εχει αυτο το δικαιωμα..εδω μιλανε κατι σουργελα καποιου συριζα και νεαρ ,νιαρ η κατι τετοιο, μιλανε κουνελακηδες και αλλοι τυχαρπαστοι, ο babis ειναι μια παιδικη αρρωστια μπροστα σε αυτες τις συφιλιδικες επιδημιες (του ΣΥΝ του 'πλην' κλπ) ας τον αφησουμε στην μιζερια του και ας δειξουμε ενα οικτο λοιπον..
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.
ΑπάντησηΔιαγραφήmpampi giati se leei monaxofaga pswlofago o syndrofos vallianatos????
ΑπάντησηΔιαγραφήtsakw8hkate me to grigori gia kanena gkomeno?
o μπαμπης ειναι βρομοκολος και γαμα με τον κολο
ΑπάντησηΔιαγραφήΑνοιχτή Επιστολή εις GAP
ΑπάντησηΔιαγραφήYorgo dearest, Ελπίζω τα Ελληνικά σου να είναι αρκετά έτσι ώστε να καταλάβεις τι σου γράφω. Άν όχι, δώσε την επιστολή στον Παύλο το Γερουλάνο (το γιό του Σταυλάρχη του Κοκκού, Μαρίνο Γερουλάνο) που έιναι το δεξί σου χέρι να σου τη μεταφράσει.
Το θέμα για το οποίο σου καταναλίσκω τον πολύτιμο χρόνο σου από το γυμναστήριο, το ποδήλατο, την τήρηση της ισορροπίας στην Τρικούπη και τη διαδικτυακή δημοκρατία είναι το εξής.
Θεωρώ πως πρέπει να δώσεις χρήματα στους οπαδούς σου γιατί τρία χρόνια τώρα εκτός κουτάλας είναι πολλά. Και θα είναι ακόμη περισσότερα μετά την δεδομένη ήττα σου στις επερχόμενες εκλογές που τόσο πολύ επιθυμείς. Το γιατί εσύ το ξέρεις-είναι άλλο ζήτημα και θα το συζητήσουμε κάποια άλλη στιγμή, γιατί τώρα θέλω όλο το attention span σου των τριών (3) δευτερολέπτων επικεντρωμένο στο matter at hand.
Έχουν ξαμολυθεί στη βίζιτα τα αρπαχτικά σου και τσιμπουκώνουν όποιον βρούν, just so as to make a fast dollar.
Therefore, please be kind enough to ask Alex (Rontos) to release funds via NGO’s (ΜΚΟ) όπως τόσες φορές έκανες και στο παρελθόν (με τα γνωστά αποτελέσματα της εθνικής μειοδοσίας) γιατί κοντεύουμε να λιώσουμε από τις πίπες.
Thank you and have a great day!
P.S. Give my warmest regards to your mother.
P.S.2 Προς επίρρωσιν των όσων σου έγραψα, σε άλλο post θα αναρτηθούν τα τσιμπουκο-stats του πιστότερου οπαδού σου, babi τερψίπρωκτου.
EΦΗΜΕΡΙΔΑ 'ΠΑΡΟΝ'
ΑπάντησηΔιαγραφήΠΙΣΩΠΛΑΤΗ ΜΑΧΑΙΡΙΑ ΣΤΗΝ ΚΥΠΡΟ
Ο Γιώργος Παπανδρέου δέχθηκε την ένταξη του κόμματος του Ταλάτ στη Σοσιαλιστική Διεθνή!
Παρά τις έντονες αντιρρήσεις και αντιδράσεις της ΕΔΕΚ!
Φαίνεται απίστευτο και όμως είναι αληθινό. Χρειάσθηκε να γίνει Έλληνας πρόεδρος για να πάρει η Σοσιαλιστική Διεθνής μια τέτοια θέση, όταν προηγουμένως το ΠΑΣΟΚ έδωσε επανειλημμένα μάχες για να μη γίνει μέλος της Σοσιαλιστικής Διεθνούς ούτε το ρεπουμπλικανικό κόμμα του Ετσεβίτ, λόγω ακριβώς της τουρκικής εισβολής και της κατοχής στην Κύπρο.
Ο Γιώργος Παπανδρέου, αγνοώντας τις έντονες αντιρρήσεις και τις αντιδράσεις του αδελφού κόμματος της Κύπρου ΕΔΕΚ, «αξιοποίησε» τη θέση του ως προέδρου για να περάσει ομόφωνα, εν απουσία της ΕΔΕΚ, απόφαση του Συμβουλίου υπέρ της εντάξεως του ρεπουμπλικανικού κόμματος του σημερινού κατοχικού τουρκοκυπρίου ηγέτη Ταλάτ στη Σοσιαλιστική Διεθνή.
Το ρεπουμπλικανικό κόμμα του Ταλάτ είναι αδελφό κόμμα του ομώνυμου κόμματος της Τουρκίας, του οποίου σημερινός πρόεδρος είναι ο Ντενίζ Μπαϊκάλ, διάδοχος του πρωθυπουργού του «Αττίλα», Ετσεβίτ. Με τον Μπαϊκάλ, σε μια άλλη έξαρση ελληνοτουρκικής «φιλίας», ο Γιώργος Παπανδρέου, ως πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, προσφάτως στη Ρόδο συνδιοργάνωσε υπό την αιγίδα της Σοσιαλιστικής Διεθνούς διάσκεψη για τη λαθρομετανάστευση. Ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολιτεύσεως βρήκε την ευκαιρία να διακηρύξει, ειδικά στον ευαίσθητο χώρο του Αιγαίου, όπου μαίνεται καθημερινά ο πόλεμος των δουλεμπόρων, πολιτική ανοικτών συνόρων για τη λαθρομετανάστευση!
Ακόμη όμως και η διακήρυξη αυτή ωχριά μπροστά στην αναγνώριση και προβολή του ηγέτη του κατοχικού καθεστώτος της Κύπρου ως «σοσιαλιστή συντρόφου» στη Σοσιαλιστική Διεθνή! Αντί δηλαδή να καταγγέλλεται η τουρκική κατοχή και να ζητείται η αποχώρηση των τουρκικών κατοχικών στρατευμάτων, αντιμετωπίζονται τα κατεχόμενα περίπου ως η «επικράτεια», ως το «κράτος» των Τουρκοκυπρίων! Στη βάση αυτή, η Σοσιαλιστική Διεθνής προσφέρεται να διαμεσολαβήσει μεταξύ των δύο «κοινοτήτων» και να καταστήσει μέλος της και «σοσιαλιστές συντρόφους» το κυβερνών κόμμα του ψευδοκράτους, με «πρόεδρο» τον Ταλάτ!
Το «Παρόν» είχε πληροφορηθεί από μήνες τα σχέδια του νέου προέδρου της Σοσιαλιστικής Διεθνούς για τον Ταλάτ και είχε γράψει γι' αυτά σε προηγούμενες εκδόσεις. Ένα δείγμα της πολιτικής αυτής διεφάνη, επίσης, εδώ και αρκετούς μήνες στο περιοδικό η «Μεταρρύθμιση», που εκδίδεται, υπό την σκέπη του «νέου» ΠΑΣΟΚ, από εξέχοντα μέλη της «εκσυγχρονιστικής πρωτοπορίας» (Μπίστης, Σωμερίτης, Μπεγλίτης).
Στο εξώφυλλο της πρώτης εκδόσεως δημοσιεύθηκαν τότε οι φωτογραφίες έξι ηγετών της «Ευρωπαϊκής Αριστεράς»! Ο ένας από αυτούς ήταν ο Ταλάτ!
Η πράξη αυτή του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολιτεύσεως πλήττει ευθέως τη θέση της Κύπρου. Ενισχύει εκ των πραγμάτων τις προσπάθειες όλων εκείνων που θέλουν να επιβάλουν στην Κύπρο το «απευθείας εμπόριο». Την ντε φάκτο δηλαδή αναγνώριση του ψευδοκράτους, ως «αντάλλαγμα» για την εφαρμογή από την Άγκυρα του Πρωτοκόλλου Τελωνειακής Συνδέσεως. Η πράξη αυτή τραβάει κυριολεκτικά το χαλί κάτω από τα πόδια της Κύπρου.
Αυτή είναι λοιπόν η αξιοποίηση από τον Γιώργο Παπανδρέου της θέσεώς του ως πρόεδρου της Σοσιαλιστικής Διεθνούς για να βοηθήσει τα εθνικά μας θέματα;
Παραθέτουμε στη συνέχεια την ανακοίνωση της Σοσιαλιστικής Διεθνούς που επιβεβαιώνει του λόγου το αληθές.
Το Συμβούλιο της Σοσιαλιστικής Διεθνούς, που συνήλθε στο Σαντιάγο της Χιλής από 5-7 Νοεμβρίου 2006 υπό την προεδρία του Γιώργου Παπανδρέου, αποφάσισε ομόφωνα «να προωθήσει το αίτημα από την Κύπρο που κατέθεσε το Ρεπουμπλικανικό Τουρκικό Κόμμα εδώ και καιρό για να γίνει δόκιμο μέλος». Όπως αναφέρεται στην απόφαση, «έχουμε ήδη ένα μέλος από την Κύπρου που ανήκει στην ελληνοκυπριακή κοινότητα. Επιθυμούμε να προωθήσουμε την ειρήνη στο νησί και την επίλυση του Κυπριακού. Γι' αυτό θέλουμε να ανοίξουμε την πόρτα μας και στην τουρκοκυπριακή κοινότητα με στόχο να ενισχύσουμε τη δυνατότητα της Σοσιαλιστικής Διεθνούς να παίξει ρόλο για σταθερότητα και ειρήνη στην Κύπρο. Το Συμβούλιο συστήνει την απόκτηση της ιδιότητας του δόκιμου μέλους που θα επικυρωθεί τελικά σε ένα χρόνο στο Συνέδριο της Σοσιαλιστικής Διεθνούς».
Και για την αντιγραφή
labis
ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ SPAM! ΑΞΙΖΕΙ ΝΑ ΤΟ ΔΙΑΒΑΣΕΤΕ!
ΑπάντησηΔιαγραφήΔΕΚΑ ΜΥΘΟΙ ΓΙΑ ΤΟ "ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟ"
ΜΥΘΟΣ 1ος
"Η ονομασία «Μακεδόνες» των βορείων γειτόνων μας πρωτοεμφανίζεται το 1943-44 και αποτελεί κατασκεύασμα του Τίτο"
Στην πραγματικότητα η επίμαχη ονομασία χρησιμοποιείται ήδη από τα μέσα του ΙΘ' αι., όταν πρώτη φορά ετέθη δημόσια το ζήτημα του εθνικού χαρακτήρα των σλαβόφωνων χριστιανών της ευρύτερης Μακεδονίας. Οι τελευταίοι δηλώνουν «Μακεδόνες» την ίδια στιγμή που διαπραγματεύονται την υποστήριξή τους στην ελληνική, βουλγαρική ή σερβική εθνική ιδέα.
Τυπικό δείγμα, το κήρυγμα του (πρώην κομιτατζή και εν συνεχεία μακεδονομάχου) καπετάν Κώττα προς τους προεστούς των Κορεστίων, όπως καταγράφηκε από τον αυτόπτη Παύλο Μελά: «Ημείς οι Μακεδόνες διά ν' αποκτήσωμεν ελευθερίαν έχομεν δύο δρόμους ν' ακολουθήσωμεν. Ο ένας πηγαίνει εις την Βουλγαρίαν, ο άλλος πηγαίνει εις την Ελλάδα» (Ναταλία Μελά, «Παύλος Μελάς», Αθήνα 1964, σ. 242). Καθώς η παραπάνω ομιλία έγινε στη γλώσσα που ο ίδιος ο Μελάς αποκαλεί «μακεδονικά», οι κατά Κώτταν «Μακεδόνες» αυτοαποκαλούνταν -προφανώς- «Μακεντόντσι».
Δεν πρόκειται για τη μοναδική καταγραφή του είδους. Κατά την είσοδό τους στις ΗΠΑ, την πρώτη δεκαετία του 20ού αι., πολλοί σλαβόφωνοι μετανάστες απαντούν στο ερώτημα ποια είναι η «φυλή» ή ο «λαός» τους με τη λέξη «Μακεδόνας». Οι σχετικές καταχωρήσεις είναι ηλεκτρονικά προσπελάσιμες, στην πρωτότυπη μορφή τους, στην ιστοσελίδα του Ελις Αϊλαντ.
Ενδιαφέρουσα είναι η προβολή αυτού του αυτοπροσδιορισμού από την ελληνική προπαγάνδα της εποχής, που από τη «μακεδονικότητα» των σλαβοφώνων έσπευδε να συναγάγει την «ελληνικότητά» τους. «Και αυταί αι παραδόσεις των βουλγαροφώνων Ελλήνων εισίν ελληνικαί, ως και το παρ' αυτοίς αίσθημα της εθνότητος, διότι αυτοί εαυτούς Μακεδόνας ονομάζουσιν, ουδέποτε δε χρώνται τη λέξει Βούλγαρος» διαβάζουμε, π.χ. στον εθνογραφικό χάρτη του Στάνφορντ (1877), που είχε συνταχθεί από τον έλληνα διπλωμάτη Ιωάννη Γεννάδιο. Τρεις δεκαετίες αργότερα, ο Δημήτριος Φιλιππίδης τονίζει κι αυτός ότι «οι χριστιανοί κάτοικοι, άνευ διακρίσεως οι τε Ελληνες και οι σχισματικοί, ονομάζουσιν εαυτούς υπό το γενικόν όνομα "Μακεδόνας"» («Η Μακεδονία», Εν Αθήναις 1906, σ. 30).
Το 1905, τέλος, ο επίσημος χαρτογράφος του ελληνικού μηχανισμού λοχαγός Πάτροκλος Κοντογιάννης, εισηγείται υπηρεσιακά την ενιαία χρήση του όρου «Μακεδόνες» για τους σλαβόφωνους χριστιανούς της ευρύτερης περιοχής, αναφερόμενος σε «Μακεδόνας ελληνίζοντας» και «Μακεδόνας βουλγαρίζοντας» και υποστηρίζοντας ότι «η εθνότης είναι η αυτή και εις τας δύο ταύτας κατηγορίας, ήτοι η Μακεδονική» (βλ. «Ιός» 5.6.05).
Η τάση διακριτού αυτοπροσδιορισμού ενισχύθηκε προοδευτικά ως απάντηση στις αιματηρές προσηλυτιστικές εκστρατείες Βουλγάρων, Ελλήνων και Σέρβων. Η πρώτη πανηγυρική διατύπωση της συγκρότησης ενός σύγχρονου, σλαβικού «μακεδονικού έθνους» γίνεται το 1903 από τον (γεννημένο στην Πέλλα των Γιαννιτσών) Κάρστε Μισίρκωφ. Για τις αντίστοιχες αποκρυσταλλώσεις στη βάση των τοπικών κοινωνιών, αποκαλυπτική είναι η διαπίστωση του Στράτη Μυριβήλη το 1917: «Αυτοί εδώ οι χωριάτες», γράφει για τους οικοδεσπότες του στη Βελούσινα, «δε θέλουν νάναι μήτε "Μπουλγκάρ", μήτε "Σρρπ", μήτε "Γκρρτς". Μοναχά "Μακεντόν ορτοντόξ"» («Η ζωή εν τάφω», 1η έκδοση [1924], επανέκδ. Αθήνα 1991, σ. 104-5).
Ολα αυτά, μερικές δεκαετίες τουλάχιστον πριν ο Τίτο κάνει τη δημόσια εμφάνισή του στην πολιτική σκηνή των Βαλκανίων.
ΜΥΘΟΣ 2ος
"Η εδαφική επικράτεια της ΠΓΔΜ βρίσκεται ως επί το πλείστον εκτός «ιστορικής» Μακεδονίας."
Στην πραγματικότητα, όπως ο ίδιος ο εθνικός μας ιστορικός Κων/νος Παπαρρηγόπουλος επισημαίνει σε υπηρεσιακή έκθεσή του το 1885, ολόκληρη η σημερινή ΠΓΔΜ περιλαμβάνεται στα όρια της αρχαίας Μακεδονίας (επί Φιλίππου). Η πολυδιαφημισμένη διάκριση της μείζονος Μακεδονίας σε «γεωγραφική» και «ιστορική» δεν είναι αντίθετα παρά ένα τέχνασμα του τότε ελληνικού υπ.Εξ., με σκοπό την αυθαίρετη ταύτιση της Μακεδονίας με «το μέρος εκείνο της χώρας ταύτης εις το οποίον ο Ελληνισμός δύναται να παρασταθή επικρατών».
Ο Παπαρρηγόπουλος αρνήθηκε να δεχτεί τις σχετικές εισηγήσεις, τονίζοντας πως «επ' ουδεμιάς ιστορικής βάσεως δυνάμεθα να στηρίξωμεν νέαν της Μακεδονίας οριοθέτησιν» και προειδοποιώντας ότι «ουδείς ήθελε αποδεχθή» διεθνώς τον «νέον γεωγραφικόν όρον» που κατασκεύασε η ελληνική πολιτική ηγεσία για τις βορειότερες μακεδονικές περιοχές. Παρ' όλο που τότε δεν ακούστηκε, η Ιστορία έμελλε να τον δικαιώσει: η μετονομασία της Βόρειας Μακεδονίας σε «Δαρδανία» παρέμεινε ένα σόφισμα για εσωτερική κατανάλωση, χωρίς οποιοδήποτε αντίκρισμα στη διεθνή επιστημονική και διπλωματική σκηνή -ούτε καν καθολική αποδοχή από τους εν Ελλάδι μακεδονολογούντες.
ΜΥΘΟΣ 3ος
»Το πραγματικό ιστορικό όνομα της ΠΓΔΜ είναι «Βαρντάρσκα Μπανοβίνα».»
Στην πραγματικότητα, η ονομασία αυτή χρησιμοποιήθηκε απ' το γιουγκοσλαβικό κράτος 12 χρόνια όλα κι όλα (1929-1941) και μάλιστα κάτω από συνθήκες που επιβεβαιώνουν πανηγυρικά τον τεχνητό χαρακτήρα της.
Οταν η στρατιωτική δικτατορία του βασιλιά Αλέξανδρου επιχείρησε το 1929 να εξαλείψει τις εθνότητες της χώρας συγχωνεύοντάς τις σε ένα ενιαίο «γιουγκοσλαβικό» έθνος υπό σερβική ηγεμονία, όλες οι «ιστορικές» περιφέρειες της Γιουγκοσλαβίας αντικαταστάθηκαν από Διοικήσεις («Μπανοβίνες») με τα ονόματα των τοπικών ποταμών. Η αλλαγή παγιώθηκε με το σύνταγμα του 1931 (άρθρο 83) και αντιμετωπίστηκε ειρωνικά από το διεθνή τύπο της εποχής.
Αν πάρουμε στα σοβαρά αυτή τη διοικητική διαίρεση, τότε εκτός από (γιουγκοσλαβική) Μακεδονία δεν υπάρχουν επίσης Σλοβενία (αλλά «Ντράβσκα» Μπανοβίνα), Κροατία («Σάβσκα» και «Πριμόρσκα» Μπανοβίνα), Μαυροβούνιο («Ζέτσκα» Μπανοβίνα), Βοσνία-Ερζεγοβίνη («Ντρίνσκα» και «Βρμπάσκα» Μπανοβίνα), Βοϊβοδίνα («Ντουνάβσκα» Μπανοβίνα) και -φυσικά- ούτε Σερβία («Μοράβσκα» Μπανοβίνα). Η γελοιότητα του όλου επιχειρήματος, που προπαγανδίστηκε κι από επίσημα χείλη (Παπαθεμελής), είναι παραπάνω από προφανής.
ΜΥΘΟΣ 4ος
"Ονομασία των βορείων γειτόνων μας ως «Μακεδονία» συνεπάγεται αλυτρωτικές βλέψεις εις βάρος της Ελληνικής Μακεδονίας. "
Στην πραγματικότητα, οι παλιότερες εδαφικές διεκδικήσεις εις βάρος της ελληνικής Μακεδονίας ουδέποτε στηρίχτηκαν σε «ονοματολογικές» παρανοήσεις. Κεντρικό επιχείρημα της Βουλγαρίας και της τιτοϊκής Γιουγκοσλαβίας (πριν από το 1950) ήταν η συνεχιζόμενη παρουσία μιας συμπαγούς σλαβόγλωσσης μειονότητας σε περιοχές της ελληνικής Μακεδονίας ή τα «ιστορικά δίκαια» που (υποτίθεται ότι) συνεπαγόταν η πληθυσμιακή σύνθεση της περιοχής πριν από τους Βαλκανικούς Πολέμους και την εγκατάσταση των προσφύγων της Μικρασίας.
Ακόμη κι αν η ΠΓΔΜ μετονομαζόταν «Δαρδανία», αυτό δεν θα εξαφάνιζε τις αναφορές των εκεί εθνικιστών σε «αλύτρωτους Δαρδανούς» της Β. Ελλάδας. Στη δε χώρα μας, θα γινόμασταν απλώς μάρτυρες της μετάλλαξης των «σλαβόφωνων Ελλήνων» σε «δαρδανόφωνους».
Της μόδας μέχρι το Β' Παγκόσμιο Πόλεμο υπήρξε επίσης η «γεωπολιτική» επιχειρηματολογία («δικαίωμα» των εθνών να «αναζητήσουν» καλλιεργήσιμα εδάφη, θαλάσσιες οδούς κ.λπ.). Παρόμοια επιχειρήματα πρόβαλε τότε κι η επίσημη Αθήνα, ζητώντας επέκταση των ελληνικών συνόρων προς βορρά. Σήμερα, τέτοιοι ισχυρισμοί θεωρούνται από το Διεθνές Δίκαιο απαράδεκτοι, ενώ η ύπαρξη και προστασία των κατά τόπους μειονοτήτων έχει πλήρως αποσυνδεθεί από εδαφικές «διευθετήσεις».
ΜΥΘΟΣ 5ος
"Η (φαντασιακή) σχέση των Σλαβομακεδόνων με τους αρχαίους Μακεδόνες είναι μια ιστορική πλαστογραφία που χαλκεύθηκε από τα Σκόπια στα μεταπολεμικά χρόνια."
Στην πραγματικότητα, η υποτιθέμενη καταγωγή των σλαβόφωνων από τους αρχαίους Μακεδόνες υπήρξε αγαπημένο θέμα της ελληνικής προπαγάνδας, ήδη από τα μέσα του ΙΘ' αι.
Το πιστοποιούν σλαβόγλωσσα έντυπα που οι μακεδονομάχοι μοίραζαν στον τοπικό πληθυσμό, όπως η «Διακήρυξη του Ελληνομακεδονικού Συλλόγου της Αθήνας για τους αδελφούς μας Μακεδόνες» (1905) ή οι υποτιθέμενες «Προφητείες του Μεγαλέξανδρου» (1907). Ανάλογες θεωρίες συναντάμε και σε προφορικά κηρύγματα προς τους σλαβόφωνους χωρικούς (Στ. Ράπτης «Ιστορία του Μακεδονικού Αγώνος», Εν Αθήναις 1910, σ. 168). Πασίγνωστη είναι τέλος η αναγόρευση της σλαβομακεδονικής σε μετεξέλιξη της «ομηρικής» γλώσσας των αρχαίων Μακεδόνων από λογίους της εποχής (Τσιούλκας, Μπουκουβάλας κ.ά.), τα πονήματα των οποίων βρίσκουν μέχρι σήμερα ανταπόκριση σε ελληνικούς εθνικιστικούς κύκλους.
Εξίσου παλιά είναι η οικειοποίηση αυτής της «ιστορικής» επιχειρηματολογίας από τους ίδιους τους σλαβόφωνους Μακεδόνες -είτε αυτοί συντάσσονταν με τον ελληνικό εθνικισμό είτε όχι. Προξενική έκθεση του 1871 καταγράφει το στολισμό του «σλαβοβουλγαρικού» βιβλιοπωλείου των Βιτωλίων με την εικόνα του Μεγαλέξανδρου, ενώ το 1902 κομιτατζήδες κηρύσσουν πως «θέλουν να αναζωώσουν τον Μέγαν Αλέξανδρον» και το κράτος του. Την ίδια χρονιά, σλαβόφωνος πράκτορας του ελληνικού μηχανισμού καυτηριάζει δημόσια τους συμπατριώτες του που «πλανώνται πλάνην μεγάλην φρονούντες ότι είνε δυνατόν να είνε απόγονοι συγχρόνως τε του Μεγάλου Αλεξάνδρου και του Κρούμου» (Γ. Π. Κώνστας, «Ενέργειαι και δολοφονικά όργια του βουλγαρικού κομιτάτου», Εν Αθήναις 1902, σ. ιθ').
Παρά την οφθαλμοφανή αυθαιρεσία του, το όλο «γενεαλογικό» σχήμα έχει συνεπώς τη δική του προϊστορία. Στο κάτω κάτω, τι φταίνε αυτοί αν πήραν τοις μετρητοίς όσα τους κανοναρχούσαν οι «δικοί μας» φωστήρες;
Διαφορετικής τάξης ζήτημα αποτέλεσε η υιοθεσία του «Ηλιου της Βεργίνας» ως εθνικού εμβλήματος της ΠΓΔΜ το 1992. Ευθύς εξαρχής ήταν προφανές πως επρόκειτο για (εσπευσμένη) κατασκευή ενός διαπραγματευτικού χαρτιού προς ανταλλαγή, ενόψει μελλοντικού διακανονισμού. Το αποδεικνύει όχι μόνο η άνετη απεμπόλησή του το 1995, αλλά και η προνοητικότητα της ηγεσίας των Σκοπίων να απεικονίσει έναν διαφορετικό «ήλιο» στα κέρματα που έκοψε το 1993.
ΜΥΘΟΣ 6ος
"Το ελληνικό κράτος αδιαφόρησε επί μισόν αιώνα για τις κινήσεις των Σκοπίων. "
Στην πραγματικότητα, όπως εξηγεί σε απολογιστικό του κείμενο ο επίσημος ιστορικός του Μακεδονικού (κι εμπειρογνώμονας του ΥΠΕΞ επί τρεις τουλάχιστον δεκαετίες), Ευάγγελος Κωφός, «για τη διπλωματική μας Υπηρεσία, το θεωρούμενο από πολλούς ως "ανύπαρκτο θέμα" ήταν ένα πολύ υπαρκτό και ακανθώδες πρόβλημα. Υπήρξαν περίοδοι κατά τις οποίες το 50% των εισερχομένων ημερησίως εγγράφων στο αρμόδιο Βαλκανικό Τμήμα του Υπουργείου αναφέρονταν άμεσα ή έμμεσα στο Μακεδονικό».
Η σχετική παρανόηση οφείλεται στην επιλογή της ελληνικής πολιτικής ηγεσίας να θεωρεί το θέμα επισήμως «ανύπαρκτο», επιβάλλοντας αυτή τη γραμμή στα ελληνικά ΜΜΕ.
Ο Κων/νος Καραμανλής (ο παλιότερος) δεν είχε π.χ. κανένα πρόβλημα να εξηγήσει το 1980 στο γιουγκοσλάβο ομόλογό του, Μιγιάτοβιτς, πώς υποχρέωσε τον ελληνικό τύπο ν' αποσιωπήσει την απάντηση του γιουγκοσλαβικού ΥΠΕΞ σε ερώτηση «ενός δικού μας ανόητου δημοσιογράφου για το Μακεδονικό» («Αρχείο Καραμανλή», τ. 12ος, σ. 61).
Η αιτία αυτής της διατεταγμένης αυτολογοκρισίας δεν είναι δύσκολο να εντοπιστεί. Χάρη στη (μυστική) ελληνογιουγκοσλαβική «συμφωνία κυρίων» του 1962 για εκατέρωθεν αποχή από οποιαδήποτε δημόσια ανακίνηση του Μακεδονικού, το ελληνικό κράτος μπόρεσε να οργανώσει -χωρίς διεθνείς περιπλοκές- ένα εκτεταμένο πρόγραμμα αφομοίωσης της σλαβόφωνης μειονότητας του βορειοελλαδικού χώρου. Σε αντάλλαγμα αποδέχθηκε de facto την ύπαρξη της Σ. Δ. Μακεδονίας, όπως πιστοποιεί η αναγραφή της ονομασίας σε ΦΕΚ όλων των μεταπολεμικών κυβερνήσεων.
ΜΥΘΟΣ 7ος
"Η ηγεσία των Σκοπίων υπήρξε σταθερά αδιάλλακτη στο ζήτημα του ονόματος, απορρίπτοντας κάθε συμβιβαστική λύση."
Στην πραγματικότητα, η ελληνική κυβέρνηση φρόντισε να απορρίψει πρώτη όλες τις εκδοχές σύνθετης ονομασίας που πρότειναν το 1992-93 οι μεσολαβητές της Ε.Ε. και του ΟΗΕ, όπως «Νέα Μακεδονία» (1.4.92) και «Nova Makedonija» (28.5.93).
Η δεύτερη απορρίφθηκε επίσημα (και) από τον Γκλιγκόροφ, μια μέρα όμως μετά το Μητσοτάκη.
Το ίδιο συνέβη και με τις βολιδοσκοπήσεις σε διμερές επίπεδο. Το Μάρτιο του 1992, κατά τη συνδιάσκεψη «Ελσίνκι-2» της ΔΑΣΕ, ο ΥΠΕΞ της ΠΓΔΜ Μάλεφσκι παρέδωσε σε μέλη της ελληνικής αντιπροσωπείας κατάλογο με πέντε εκδοχές σύνθετης ονομασίας («Μακεδονία του Βαρδάρη», «Βόρεια Μακεδονία» κ.λπ.) παροτρύνοντας σε άμεση από κοινού επίλυση του προβλήματος. Η ελληνική πλευρά απέρριψε το διάβημα με τη δικαιολογία ότι «η στιγμή δεν ήταν κατάλληλη». Τις ίδιες μέρες κλιμακώθηκε η εκστρατεία του (τότε) έλληνα ΥΠΕΞ, Αντώνη Σαμαρά, για αποτροπή οποιουδήποτε συμβιβασμού με το «ψευδοκράτος» - με αποτέλεσμα τον εγκλωβισμό της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής στα σημερινά αδιέξοδα.
ΜΥΘΟΣ 8ος
"Οι εθνικιστικοί κύκλοι της ΠΓΔΜ απειλούν άμεσα την ασφάλεια κι εδαφική ακεραιότητα της Β. Ελλάδας. "
Η ύπαρξη εθνικιστών σε οποιαδήποτε χώρα είναι κάτι το αυτονόητο. Εντελώς διαφορετικό ζήτημα είναι η πραγματική επικινδυνότητά τους. Στην περίπτωση της ΠΓΔΜ, πολύς λόγος έγινε το 1991-93 για την αλυτρωτική συνθηματολογία του δεύτερου σε μέγεθος κόμματος της χώρας, του ΒΜΡΟ. Στην πραγματικότητα, όπως αποκαλύφθηκε αργότερα από τον τοπικό τύπο, η ηγεσία του ΒΜΡΟ ήδη από το 1992 βρισκόταν σε επαφή με τις ελληνικές μυστικές υπηρεσίες -και συγκεκριμένα με τον ειδικό απεσταλμένο του Μητσοτάκη, στρατηγό Γρυλλάκη («Ιός» 22.12.2001).
Οταν το 1998 το ΒΜΡΟ ανέλαβε τη διακυβέρνηση της ΠΓΔΜ, ακολούθησε έτσι πιο «ενδοτική» πολιτική απ' ό,τι οι προκάτοχοί του (ξεπούλημα στρατηγικών βιομηχανιών στο ελληνικό κεφάλαιο, κ.λπ.). Σύμφωνα με το «Βήμα» (3.6.2001), σύμβουλος του «εθνικιστή» πρωθυπουργού Γκεοργκίεφσκι «στις διαβουλεύσεις με την Αθήνα για την ονομασία» δεν ήταν άλλος από το Σταμάτη Μαλέλη -τον ίδιο άνθρωπο που, ως υπάλληλος του ελληνικού προξενείου, είχε ξεκινήσει το 1992 τις επαφές Γρυλλάκη-ΒΜΡΟ!
Απομένει το ζήτημα των εθνικιστικών αναφορών σε σχολικά βιβλία της ΠΓΔΜ. Κάποιες είναι όντως αλυτρωτικές, ενώ άλλες απλώς διαφέρουν από τη δική μας εικόνα για την ιστορία της περιοχής. Για την αντιμετώπιση του προβλήματος, που έχει ευρύτερες βαλκανικές διαστάσεις, υπάρχουν διακρατικές επιτροπές επιφορτισμένες με την αμοιβαία εκκαθάριση των σχολικών βιβλίων από κηρύγματα μίσους και σοβινιστικές υπερβολές.
Προϋπόθεση της δουλειάς τους συνιστά, ωστόσο, η απουσία έντασης μεταξύ των ενδιαφερόμενων χωρών.
ΜΥΘΟΣ 9ος
"Στην επικράτεια της ΠΓΔΜ ζει μια ευμεγέθης ελληνική μειονότητα."
Πρόκειται για ανυπόστατη κατασκευή που δεν στηρίζεται σε κανένα πραγματικό δεδομένο. Το αρχικό έναυσμα δόθηκε από μια σφυγμομέτρηση του περιοδικού «PULS» (1991) κατά την οποία, σε περίπτωση διάλυσης της ΠΓΔΜ, ένα 10,88 % των ερωτηθέντων θα προτιμούσε να ζήσει στην Ελλάδα κι όχι σε κάποια άλλη γειτονική χώρα -προτίμηση που από ελληνικά ΜΜΕ (και το Α2 του ΓΕΣ) ερμηνεύθηκε σαν εκδήλωση ελληνικής εθνικής συνείδησης!
Ακολούθησε η πανηγυρική υποδοχή της προκήρυξης μιας «Οργάνωσης Ελληνικής Εθνικής Μειονότητας» (19.2.93), που σύντομα αποδείχθηκε κατασκεύασμα του εγχώριου «Στόχου». Οπως επισημαίνει και ο Κωφός, η όλη παραφιλολογία (στην οποία μετείχε ακόμη και η υφυπουργός Εξωτερικών Βιργινία Τσουδερού, ανεβάζοντας μάλιστα το ποσοστό της «ελληνικής μειονότητας» σε 18,6) «ενίσχυε την εντύπωση σε τρίτους ότι η Ελλάδα αναζητεί ή κατασκευάζει ερείσματα για επέμβαση στη γειτονική χώρα».
ΜΥΘΟΣ 10ος
"Η στάση της Αθήνας απέναντι στα Σκόπια υπήρξε σταθερά ενδοτική και καθόλου απειλητική. "
Στην πραγματικότητα, ο ελληνικός εθνικισμός φλέρταρε σοβαρά με την ιδέα της διάλυσης του «ψευδοκράτους». Εκτός από χιλιάδες διαδηλωτές που πλημμύρισαν τους δρόμους της Αθήνας ζητώντας «σπάσιμο των συνόρων» και «σύνορα με τη Σερβία» (10.12.92), τη «στρατιωτική πίεση» και το διαμελισμό της ΠΓΔΜ υποστήριξαν επίσης δημόσια προσωπικότητες όπως ο Στέλιος Παπαθεμελής, ο Χρύσανθος Λαζαρίδης, ο Κων/νος Βακαλόπουλος, ο Σαράντος Καργάκος, ο Χρήστος Πασσαλάρης ή ο τέως πρόεδρος Χρήστος Σαρτζετάκης. Στον αθηναϊκό τύπο δημοσιεύθηκαν σενάρια προέλασης του ελληνικού στρατού στο έδαφος της ΠΓΔΜ («Βήμα» 15.12.91 και 31.5.92), ακόμη και χάρτης με τις προτάσεις του ΓΕΕΘΑ για τα νέα σύνορα της Ελλάδας («Εθνος» 7.12.92).
Σ' ένα άλλο επίπεδο, ο ΥΠΕΞ Σαμαράς βάσισε μεγάλο μέρος της στρατηγικής του στην προοπτική αποσύνθεσης και κατάρρευσης του «κρατιδίου» (χάρη και στο πρώτο άτυπο ελληνικό εμπάργκο του 1992), ενώ γνωστές είναι οι διαβουλεύσεις με τους Μιλόσεβιτς και Ντράσκοβιτς για ελληνοσερβική «μοιρασιά» της ΠΓΔΜ.
Τέλος, διαφορετικής τάξης σχεδιασμοί για την «προληπτική» κατάληψη μιας «υγειονομικής ζώνης» εντός της ΠΓΔΜ σε περίπτωση επέκτασης των εκεί διακοινοτικών ταραχών συζητήθηκαν επίσημα στην αρμόδια επιτροπή της Βουλής τον Αύγουστο του 2001.
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.
ΑπάντησηΔιαγραφή(Αφιερωμένο στα υποζύγια και τους καταπιεσμένους ανθρώπους).
ΑπάντησηΔιαγραφή"Η Μπαλάντα του κυρ-Mέντιου" Βάρναλης Kώστας.
Δε λυγάνε τα ξεράδια
και πονάνε τα ρημάδια!
Kούτσα μια και κούτσα δυο,
της ζωής το ρημαδιό.
Mεροδούλι, ξενοδούλι!
Δέρναν ούλοι: αφέντες,(ΣΕΒ,κλπ.) δούλοι·
ούλοι: δούλοι, αφεντικό(ΥΠΕΘ)
και μ' αφήναν νηστικό.
Tα παιδιά, τα καλοπαίδια,(ΜΑΤ)
παραβγαίνανε στην παίδεια,
με κοτρώνια (γκλοπς) στα ψαχνά,
φούχτες μύγα(κλώτσους) στ' αχαμνά!
Aνωχώρι, Kατωχώρι,
ανηφόρι, κατηφόρι
και με κάμα και βροχή,
ώσπου μού βγαινε η ψυχή.
Eίκοσι(65) χρονώ γομάρι
σήκωσα όλο το νταμάρι
κ' έχτισα, στην εμπασιά
του χωριού, την εκκλησιά.
Kαι ζεβγάρι με το βόδι
(άλλο μπόι κι άλλο πόδι)
όργωνα στα ρέματα
τ' αφεντός τα στρέμματα.
Kαι στον πόλεμ' "όλα για όλα"
κουβαλούσα πολυβόλα
να σκοτώνονται οι λαοί
για τ' αφέντη το φαΐ.
Kαι γι' αφτόνε τον ερίφη
εκουβάλησα τη νύφη
και την προίκα(ομόλογα) της βουνό,
την τιμή της ουρανό!
Aλλ' εμένα σε μια σφήνα
μ' έδεναν το Mάη το μήνα
στο χωράφι το γυμνό(ΕΚΑΣ)
να γκαρίζω, να θρηνώ.
Kι ο παπάς με την κοιλιά του-ποιός δεν έχει απ'αυτούς-
μ' έπαιρνε για τη δουλειά του
και μου μίλαε κουνιστός:
― Σε καβάλησε ο Xριστός!
Δούλεβε για να στουμπώσει
όλ' η Xώρα κ'οι Kαμπόσοι(οι Κουμπάροι)
Mη ρωτάς το πώς και τί,
να ζητάς την αρετή!
― Δε βαστάω! Θα πέσω κάπου!
― Nτράπου! Tις προγόνοι ντράπου!
― Aντραλίζομαι!... Πεινώ!...
― Σουτ! Θα φας στον ουρανό!-ζήσε μαύρε μου-
K' έλεα: όταν μιαν ημέρα
παρασφίξουνε τα γέρα,
θα ξεκουραστώ κ' εγώ,
του θεού τ' αβασταγό!
Όχι ξύλο! Φόρτωμα όχι!
Θα μου δώσουνε μια κόχη,
λίγο πιόμα και σανό,
σύνταξη (δομημένα δεν υπήρχαν,μολογώ) τόσω χρονώ!
Kι όταν ένα καλό βράδι
θα τελειώσει μου το λάδι
κι αμολήσω την πνοή
(ένα πουφ! είν' η ζωή),
η ψυχή μου θενά δράμει
στη ζεστή αγκαλιά τ' Aβράμη,(εν κόλποις)
τ' άσπρα, τ' αχερένια του
να φιλάει(τα δικά του) τα γένια του!...
Γέρασα κι ως δε φελούσα
κι αχαΐρευτος κυλούσα,
με πετάξανε μακριά-σαν κλωτσοσκούφι-(γειά σου κυρ.Αλογοσκούφη)
να με φάνε τα θεριά.(ΙΚΑ)
Kωλοσούρθηκα και βρίσκω
στη σπηλιά τον Άη Φραγκίσκο:(της Ηρώδου)
-"Xαίρε φως αληθινόν
και προστάτη των κτηνών!
Σώσε το γέρο κυρ Mέντη
απ' την αδικιά τ' αφέντη
συ που δίδαξες αρνί
τον κυρ λύκο να γενεί!
Tο σκληρόν αφέντη κάνε
από λύκο άνθρωπο κάνε!..."
Mα με την κουβέντ' αφτή
πόρτα μού κλεισε κι αφτί.
Tότενες το μάβρο φίδι
το διπλό του το γλωσσίδι
πίσου από την αστοιβιά
βγάζει και κουνάει με βια:
― "Φως ζητάνε τα χαϊβάνια
κ' οι ραγιάδες απ' τα ουράνια,
μα θεοί κι οξαποδώ
κει δεν είναι παρά δω.
Aν το δίκιο θες, καλέ μου,
με το δίκιο του πολέμου
θα το βρείς. Oπού ποθεί
λεφτεριά, παίρνει σπαθί.(όχι κουκούλες)
Mη χτυπάς τον αδερφό σου -τ'ακούς Πολύδωρα-
τον αφέντη τον κουφό σου!-όσο θέλεις βρόντα-
Kαι στον ίδρο το δικό
γίνε συ τ' αφεντικό.
Xάιντε θύμα, χάιντε ψώνιο,
χάιντε Σύμβολον αιώνιο!-γειά σου Σφακιανάκη-
Aν ξυπνήσεις, μονομιάς
θά ρτει ανάποδα ο ντουνιάς.
Kοίτα! Oι άλλοι έχουν κινήσει
κ' έχ' η πλάση κοκκινήσει(τώρα πιά δεν κοκκινίζουν)
κι άλλος ήλιος έχει βγει-μη φάτε-
σ' άλλη θάλασσ', άλλη γη".
(από τα Ποιητικά, O Kέδρος 1956)
(κυρ-Μέντιος = το συμπαθές τετράποδο ο γαϊδαρος).-
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑχ Ιωάννη,
ΑπάντησηΔιαγραφή[ 2006-04-12 ]
Ο Αθυρόστομος
Έλαβα μια επιστολή απο αναγνώστη μου και την δημοσιεύω αυτούσια.
Αχ Ιωάννη,
Μετά από δύο χρόνια , “ευδόκιμης” υπηρεσίας στην ΑΓΡΟΤΙΚΗ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΗ, και μετά από τα τελευταία αποτελέσματα των έργων σου, Ισολογισμός 2005 , μετακινήσεις προσωπικού, υποβιβασμοί κ.λ.π ανάτρεξα στις δηλώσεις σου στον τύπο τον 6ο του 2004. Τότε μία εφημερίδα έγραφε ποιος κερδίζει από τις αμφίδρομες μετακινήσεις, εσένα και του Δ.Βιδάλη, οΨωμιάδης ή Μηλιάκος ;
Έμαθα ότι τότε η COMMERCIAL VALUE ήταν μία μικρή εταιρία και το προσωπικό έκανε γιορτή όταν έφυγες. Σήμερα η COMMERCIAL VALUE ,έχει άλλη εικόνα.
Στην αρχή κάποιοι έλεγαν, νέος 43αρης είναι ,οράματα έχει, θα καταξιωθεί.
Διαβάζοντας την συνέντευξη σου τότε έλεγες ‘η οικογένεια μου είναι όαση μέσα στην έρημο της εργασίας ‘
Φαίνεται ότι τα κατάφερες, και έγινε η ΑΓΡΟΤΙΚΗ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΗ ΕΡΗΜΟΣ.
Δεν άφησες τίποτε όρθιο;;
Το βιογραφικό σου που δημοσίευσες στην ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗ στις 23/06/2004’
Ότι ‘’ο ανήσυχος χαρακτήρας του Γιάννη τον έκανε να ξεχωρίζει από τα υπόλοιπα παιδιά της ηλικίας του”
Πράγματι φαινόσουνα βρε παιδί μου, αλλά γιατί ξεχώριζες, τώρα, αργά βέβαια, το καταλάβαμε.
Συνεχίζοντας δε να διαβάζω ,τι έγινε την περίοδο 1978 που τελείωσες το Λύκειο μέχρι το 1987 που πήγες στο ULM;;;;
Δεν πιστεύω να ήσουνα πουθενά αλλού .........και να μας το κρύβεις ;;;;
Τέλειωσες και το ULM,έκανες και την τρίχα τριχιά. Σύμφωνα με πληροφορίες ανθρώπων που έχουν σπουδάσει στην Γερμανία η σχολή αυτή είναι σε υψηλό επίπεδο
Πως αλλιώς εξηγείται ,ότι είσαι παντογνώστης ,ξέρεις από Δ.Λ.Π (τα δίδασκες όταν δεν είχαν ανακοινωθεί στην Ευρώπη ακόμα), όπως ακόμη γνωρίζεις το κείμενο της ΒΑΣΙΛΕΊΑΣ SOLVENCY III που θα εκδοθεί το 2010.
Είσαι & εξπέρ στο MARKETING, ΠΩΛΗΣΕΙΣ ,ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΑ ΑΝΑΛΟΓΙΣΤΙΚΑ.
Λίγη σεμνότητα δεν βλάπτει.
Μετά λέει το βιογραφικό σου, έκανες executive MBA στο NOTINGHAM trend University.
Τα πεπραγμένα σου, δυστυχώς δεν έχουν καμιά σχέση με αυτά που λες ότι σπούδασες.
Αν διάβαζες τα ένθετα των ΝΕΩΝ σε ΜΒΑ και τα καταλάβαινες , είναι σαν τον καθρέφτη και θα κοιταζόσουν και θα έβλεπες το απόλυτο κενό.
Κρίμα που δεν πέρασες από την επιτροπή αξιολόγησης της Βουλής. Θα τους είχες εντυπωσιάσει με τα προσόντα σου.
Μου αρέσει Γιάννη και η αξιοκρατία που εφαρμόζεις.
Μου θυμίζεις τον Βασιλιά που έκανε τον κηπουρό του πρωθυπουργό..
Πως επιλέγεις Διευθυντές-Υποδιευθυντές . με ποια κριτήρια και ποια διαδικασία. Στα κλουβιά είναι σαν τα παπαγαλάκια των απόψεων σου. Πρωτοβουλία και έργο δεν υπάρχει.
Ξέρεις , αν εξαφανίσεις το προσωπικό της Εταιρίας , θα έχεις μηδενικά κόστη και τεράστια κέρδη. Άλλωστε έχεις εμπειρία από ΕΡΗΜΟΥΣ.
Αντί να κοιτάξεις υποδομές ,τεχνολογίες, αξιοποίηση ανθρώπινου δυναμικού και να έχεις επαφή με τους εργαζόμενους , έχεις θέσει σε αγρανάπαυση ένα κάρο κόσμο.
Από οράματα ,παρακίνηση και επικοινωνία σκίζεις.
Τι κάνουμε, Υπομονή.
Πιστεύω πριν γίνουν έρημος όλα ,να έχεις πάει σπίτι σου και αυτοί που σε διόρισαν.
Αθήνα 12-4-2006
Για την αντιγραφή
Ο Αθυρόστομος
3:45 μμ
Ανώνυμο said...
Η παντελής έλλειψη αγωγής και ψυχραιμίας που αποκαλύπτεται σε όλα τα φλέγοντα posts, που καταμαρτυρούν την διπλοπροσωπία του Καραμανλή, από τους διαπρύσιους οπαδούς του, τον καταδικάζει σε απόλυτη ανυποληψία.
Με αυτή τη τακτική των άτακτων και ανάρμοστων «σεντονιών» με τα οποία επιχειρείτε να καλύψετε τη γνώμη και την ελεύθερη άποψη, καταδεικνύετε την αγωνία και την απελπισία σας, καθώς και το πολιτικό σας αδιέξοδο.
Η ΚΡΊΣΗ ΠΛΕΟΝ ΣΟΒΕΊ ΚΑΙ ΒΑΡΒΑΡΊΖΕΙ ΣΤΟ ΕΣΩΤΕΡΙΚΌ ΤΟΥ ΚΥΒΕΡΝΟΝΤΟΣ ΚΟΜΜΑΤΟΣ, ΚΑΙ ΣΚΟΡΠΙΖΕΙ ΤΙΣ ΑΚΑΘΑΡΣΙΕΣ ΤΗΣ ΣΤΟ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ.
Κοροϊδέψατε τους πολίτες και υφαρπάξατε τη ψήφο τους πλασάροντας ήθος και σοβαρότητα και τώρα εδώ, και σε αυτό το blog, γινόμαστε μάρτυρες της απόλυτης ανηθικότητας που διακρίνει την πατριδοκάπηλη, χυδαία και απολύτως φασίζουσα συνείδησή σας.
Είστε χειρότεροι από τους ελεεινούς τηλεοπτικούς σας μέντορες, μιας και αυτοί ακριβοπληρώνονται για τη προβολή της φτηνής και αντιαισθητικής κυνικότητας τους, ενώ εσείς έχετε μικρή αξία ακόμη και σε αυτούς που σας καθοδηγούν.
Φέρατε την Ελλάδα 50 χρόνια πίσω και ξεπεράσατε σε καθεστωτισμό ακόμη και τους πρασινοφρουρούς.
Είστε μια παρέα κοινών απατεώνων, Κώστα Καραμανλή.
EΦΗΜΕΡΙΔΑ 'ΠΑΡΟΝ'
ΑπάντησηΔιαγραφήΠΙΣΩΠΛΑΤΗ ΜΑΧΑΙΡΙΑ ΣΤΗΝ ΚΥΠΡΟ
Ο Γιώργος Παπανδρέου δέχθηκε την ένταξη του κόμματος του Ταλάτ στη Σοσιαλιστική Διεθνή!
Παρά τις έντονες αντιρρήσεις και αντιδράσεις της ΕΔΕΚ!
Φαίνεται απίστευτο και όμως είναι αληθινό. Χρειάσθηκε να γίνει Έλληνας πρόεδρος για να πάρει η Σοσιαλιστική Διεθνής μια τέτοια θέση, όταν προηγουμένως το ΠΑΣΟΚ έδωσε επανειλημμένα μάχες για να μη γίνει μέλος της Σοσιαλιστικής Διεθνούς ούτε το ρεπουμπλικανικό κόμμα του Ετσεβίτ, λόγω ακριβώς της τουρκικής εισβολής και της κατοχής στην Κύπρο.
Ο Γιώργος Παπανδρέου, αγνοώντας τις έντονες αντιρρήσεις και τις αντιδράσεις του αδελφού κόμματος της Κύπρου ΕΔΕΚ, «αξιοποίησε» τη θέση του ως προέδρου για να περάσει ομόφωνα, εν απουσία της ΕΔΕΚ, απόφαση του Συμβουλίου υπέρ της εντάξεως του ρεπουμπλικανικού κόμματος του σημερινού κατοχικού τουρκοκυπρίου ηγέτη Ταλάτ στη Σοσιαλιστική Διεθνή.
Το ρεπουμπλικανικό κόμμα του Ταλάτ είναι αδελφό κόμμα του ομώνυμου κόμματος της Τουρκίας, του οποίου σημερινός πρόεδρος είναι ο Ντενίζ Μπαϊκάλ, διάδοχος του πρωθυπουργού του «Αττίλα», Ετσεβίτ. Με τον Μπαϊκάλ, σε μια άλλη έξαρση ελληνοτουρκικής «φιλίας», ο Γιώργος Παπανδρέου, ως πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, προσφάτως στη Ρόδο συνδιοργάνωσε υπό την αιγίδα της Σοσιαλιστικής Διεθνούς διάσκεψη για τη λαθρομετανάστευση. Ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολιτεύσεως βρήκε την ευκαιρία να διακηρύξει, ειδικά στον ευαίσθητο χώρο του Αιγαίου, όπου μαίνεται καθημερινά ο πόλεμος των δουλεμπόρων, πολιτική ανοικτών συνόρων για τη λαθρομετανάστευση!
Ακόμη όμως και η διακήρυξη αυτή ωχριά μπροστά στην αναγνώριση και προβολή του ηγέτη του κατοχικού καθεστώτος της Κύπρου ως «σοσιαλιστή συντρόφου» στη Σοσιαλιστική Διεθνή! Αντί δηλαδή να καταγγέλλεται η τουρκική κατοχή και να ζητείται η αποχώρηση των τουρκικών κατοχικών στρατευμάτων, αντιμετωπίζονται τα κατεχόμενα περίπου ως η «επικράτεια», ως το «κράτος» των Τουρκοκυπρίων! Στη βάση αυτή, η Σοσιαλιστική Διεθνής προσφέρεται να διαμεσολαβήσει μεταξύ των δύο «κοινοτήτων» και να καταστήσει μέλος της και «σοσιαλιστές συντρόφους» το κυβερνών κόμμα του ψευδοκράτους, με «πρόεδρο» τον Ταλάτ!
Το «Παρόν» είχε πληροφορηθεί από μήνες τα σχέδια του νέου προέδρου της Σοσιαλιστικής Διεθνούς για τον Ταλάτ και είχε γράψει γι' αυτά σε προηγούμενες εκδόσεις. Ένα δείγμα της πολιτικής αυτής διεφάνη, επίσης, εδώ και αρκετούς μήνες στο περιοδικό η «Μεταρρύθμιση», που εκδίδεται, υπό την σκέπη του «νέου» ΠΑΣΟΚ, από εξέχοντα μέλη της «εκσυγχρονιστικής πρωτοπορίας» (Μπίστης, Σωμερίτης, Μπεγλίτης).
Στο εξώφυλλο της πρώτης εκδόσεως δημοσιεύθηκαν τότε οι φωτογραφίες έξι ηγετών της «Ευρωπαϊκής Αριστεράς»! Ο ένας από αυτούς ήταν ο Ταλάτ!
Η πράξη αυτή του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολιτεύσεως πλήττει ευθέως τη θέση της Κύπρου. Ενισχύει εκ των πραγμάτων τις προσπάθειες όλων εκείνων που θέλουν να επιβάλουν στην Κύπρο το «απευθείας εμπόριο». Την ντε φάκτο δηλαδή αναγνώριση του ψευδοκράτους, ως «αντάλλαγμα» για την εφαρμογή από την Άγκυρα του Πρωτοκόλλου Τελωνειακής Συνδέσεως. Η πράξη αυτή τραβάει κυριολεκτικά το χαλί κάτω από τα πόδια της Κύπρου.
Αυτή είναι λοιπόν η αξιοποίηση από τον Γιώργο Παπανδρέου της θέσεώς του ως πρόεδρου της Σοσιαλιστικής Διεθνούς για να βοηθήσει τα εθνικά μας θέματα;
Παραθέτουμε στη συνέχεια την ανακοίνωση της Σοσιαλιστικής Διεθνούς που επιβεβαιώνει του λόγου το αληθές.
Το Συμβούλιο της Σοσιαλιστικής Διεθνούς, που συνήλθε στο Σαντιάγο της Χιλής από 5-7 Νοεμβρίου 2006 υπό την προεδρία του Γιώργου Παπανδρέου, αποφάσισε ομόφωνα «να προωθήσει το αίτημα από την Κύπρο που κατέθεσε το Ρεπουμπλικανικό Τουρκικό Κόμμα εδώ και καιρό για να γίνει δόκιμο μέλος». Όπως αναφέρεται στην απόφαση, «έχουμε ήδη ένα μέλος από την Κύπρου που ανήκει στην ελληνοκυπριακή κοινότητα. Επιθυμούμε να προωθήσουμε την ειρήνη στο νησί και την επίλυση του Κυπριακού. Γι' αυτό θέλουμε να ανοίξουμε την πόρτα μας και στην τουρκοκυπριακή κοινότητα με στόχο να ενισχύσουμε τη δυνατότητα της Σοσιαλιστικής Διεθνούς να παίξει ρόλο για σταθερότητα και ειρήνη στην Κύπρο. Το Συμβούλιο συστήνει την απόκτηση της ιδιότητας του δόκιμου μέλους που θα επικυρωθεί τελικά σε ένα χρόνο στο Συνέδριο της Σοσιαλιστικής Διεθνούς».
Και για την αντιγραφή
labis
«Είμαι 37 ετών, στην καρδιά της ελληνικής πολιτικής. Δεν ξέρω αν ο Walter σου είπε για το υπόβαθρό μου. Είμαι μισός Αμερικανός και μισός Έλληνας. Γεννημένος στο San Fransisco, είμαι μετανάστης στην Ελλάδα. Ο παππούς μου και ο πατέρας μου είναι ίσως οι πιο διάσημοι και κακόφημοι πολιτικοί στην Ελλάδα από το 1900. Αυτήν την στιγμή, ο πατέρας μου είναι επικεφαλής αυτής της καταραμένης χώρας σαν πρωθυπουργός για ακόμη μία φορά. Ο αδελφός μου είναι βουλευτής με το πνεύμα της δεκαετίας του 1960. Η μητέρα μου προήδρευε και προεδρεύει σε διάφορες γυναικείες οργανώσεις. Ο γαμπρός μου 100% είναι πολιτικός για τα πανηγύρια. Περιστασιακά, και εγώ ο ίδιος στήνω μία παράσταση ως υιός του. Είμαι ένας μεταμφιεσμένος Έλληνας με αμερικανική καρδιά.
ΑπάντησηΔιαγραφήΝίκος Παπανδρέου.
ΚΩΣΤΑΣ ΒΑΡΝΑΛΗΣ
ΑπάντησηΔιαγραφή(1884-1974)
ΠΩΣ ΜΑΣ ΘΕΛΕΙ
Η «ΑΛΗΘΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ»
Να μην ακούω και να μη βλέπω να πατώ.
Να μη νογάω και να' χω το στόμα βουλωτό.
Να μη με φαρμακών' η μπόχα του καιρού μου.
Χωρίς αυτιά και μάτια, μύτη και μυαλό,
μουγκός να πηαίνω, όποτε μου 'ρθει, προς νερού μου,
κι άμα τσινάει ο Γάιδαρος να μη γελώ.
Και σα με καρυδώνουνε μουνούχο σκλάβο
οι Αμερικάνοι, εγώ να βλαστημάω το Σλάβο.
ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ 'SPAM' ΠΑΡΑΚΑΛΩ ΚΑΘΕ ΕΛΛΗΝΑ (εξαιρουνται περιεργοι αριστεροι, αλβανοι, καθαρματα γυφτοσκοπιανοι κλπ) ΝΑ ΤΟ ΔΙΑΒΑΣΕΙ ΠΡΟΣΕΚΤΙΚΑ :
ΑπάντησηΔιαγραφήΛΟΓΟΙ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΟΠΟΙΟΥΣ ΤΑ ΣΚΟΠΙΑ
ΔΕΝ ΔΙΚΑΙΟΥΝΤΑΙ ΤΟΝ ΟΡΟ «ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ» ΚΑΙ ΤΑ ΠΑΡΑΓΩΓΑ ΤΟΥ
ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΡΑΤΙΚΟ ΚΑΙ ΕΘΝΙΚΟ ΤΟΥΣ ΠΡΟΣΔΙΟΡΙΣΜΟ
Του Αντιναυάρχου ε.α. Π. ΚΑΒΑΛΙΕΡΟΥ Π.Ν
Είναι γνωστές οι επίμονες προσπάθειες των Σκοπίων να επιβάλουν στη διεθνή κοινότητα και ειδικότερα στην Ελλάδα, τα Ελληνικά ιστορικά ονόματα «Μακεδονία» και «μακεδόνας» για τον κρατικό και εθνικό τους προσδιορισμό. Ο αδιάντροπος αυτός σφετερισμός της ταυτότητας των Μακεδόνων, που είναι και ταυτότητα των Ελλήνων, καθώς και της ελληνικότητας του Ονόματος, της Γλώσσας, της Ιστορίας και του Πολιτισμού της Μακεδονίας, που σε καμιά περίπτωση δεν μπορεί να γίνει αποδεκτός, δεν μας ξενίζει ιδιαίτερα γιατί ξεκίνησε πριν από 60 χρόνια. Εκείνο που μας ξενίζει είναι η πρόσφατη αναγνώριση των Σκοπίων, από τις ΗΠΑ, με το Ελληνικό αυτό όνομα, γιατί είναι αχαρακτήριστη, άστοχη, προσβλητική, επικίνδυνη, σε βάρος της Ελλάδας, και οπωσδήποτε ασυνεπής σε σχέση με τις προγενέστερες θέσεις και ενέργειές του επί του θέματος.
Αδιάψευστα ιστορικά γεγονότα και ντοκουμέντα αποδεικνύουν ότι η, με σύμφωνη γνώμη του Στάλιν, μετονομασία, τον Αύγουστο του 1944, από τον Τίτο, από Νότια Σερβία σε «Μακεδονία», είχε δύο στόχους : ο πρώτος στόχος ήταν ο προσδιορισμός και αποδυνάμωση της Σερβίας, ο δε δεύτερος και σπουδαιότερος, η απόσπαση της Βόρειας Ελληνικής Επαρχίας της Μακεδονίας προς έλεγχο του Αιγαίου, ιδιαίτερα της πολύ σημαντικής πόλεως και λιμένος της Θεσσαλονίκης, και η στη συνέχεια δημιουργία της ψευδομακεδονίας του Αιγαίου. Φαίνεται ότι οι ΗΠΑ λησμόνησαν την τότε σαφή και αποτελεσματική στάση ως και τις στη συνέχεια ενέργειές τους.
Συγκεκριμένα, στην ενέργεια αυτή του Τίτο, οι ΗΠΑ αντιτάχθησαν και αντέδρασαν άμεσα με τον Υπουργό Εξωτερικών, της Κυβερνήσεως Ρούσβελτ, Εdward R. Stetinius Jr, o oποίος με την υπ΄αριθμό 868014/26-12-44 εγκύκλιό του, δήλωσε τα εξής : «Η Κυβέρνηση αυτή θεωρεί ότι οποιαδήποτε αναφορά σε «Μακεδονικό Έθνος», «Μακεδονική Πατρώα Γη» ή «Μακεδονική Εθνική Συνείδηση» είναι αδικαιολόγητη και δημαγωγική, δεν αντιπροσωπεύει εθνική ή πολιτική πραγματικότητα, ενώ διαβλέπει, στην παρούσα αναβίωσή της, πιθανό μανδύα για επιθετικές ενέργειες εναντίον της Ελλάδας. Η επίσημη πολιτική αυτής της Κυβέρνησης είναι να λάβει τα αναγκαία μέτρα εναντίον εκείνων που θα βοηθήσουν τη Γιουγκοσλαβία και τη Βουλγαρία στη δημιουργία «Μακεδονικού Ζητήματος» σε βάρος της Ελλάδας».
Την πολιτική αυτή ενίσχυσαν και νεώτεροι Πρόεδροι ως και τα νομοθετικά σώματα των ΗΠΑ. ΟΙ ανωτέρω δηλώσεις αποδείχθησαν προφητικές δεδομένου ότι ο Τίτο και ο Στάλιν πράγματι ξεκίνησαν επιθετική ενέργεια εναντίον της Ελλάδας στην οποία οι ΗΠΑ αντέδρασαν με το Δόγμα ΤΡΟΥΜΑΝ και βοήθεια προς την Ελλάδα, το 1947, προκειμένου να προστατευθεί η εδαφική της ακεραιότητα από κομμουνιστική κατοχή. Την ανωτέρω άποψη/στάση των ΗΠΑ ενίσχυσαν επίσης, μεταξύ άλλων, ο ΟΗΕ, ο Πάπας Ιωάννης Παύλος και οι ομολογίες Στάλιν και Δημητρώφ.
Κατωτέρω θα επαναληφθούν συνοπτικά, οι κυριότεροι λόγοι που δεν επιτρέπουν τη χρήση των ονομάτων «Μακεδονία», «Μακεδόνας» και «Μακεδονικός από το νέο κράτος :
α. Δεν είναι σωστό μια χώρα, η οποία είναι τμήμα μιας γεωγραφικής περιοχής, να ορίζεται αυθαίρετα από μόνη της, με επίσημο τρόπο, εκπρόσωπος της όλης περιοχής.
β. Δεν αντιπροσωπεύει ούτε εθνική ούτε πολιτική πραγματικότητα δεδομένου ότι τα ονόματα αυτά είναι καθαρά Ελληνικά, αναφορικά με την προέλευσή τους, και ότι δεν υπάρχει Μακεδονική φυλή. Η χρήση των ονομάτων αυτών στην αρχαία Ελλάδα, ακόμη και σε προσδιορισμούς όπως «Βασίλειο της Μακεδονίας του Φιλίππου του Β΄ή του Μεγάλου Αλεξάνδρου» έδειχνε γεωγραφική περιοχή και όχι εθνότητα. Οι Μακεδόνες όπως οι Αθηναίοι, οι Σπαρτιάτες, οι Θηβαίοι, Κύπριοι κ.λ.π. ήταν όλοι Έλληνες.
γ. Μπορεί να στηρίξει εδαφικές διεκδικήσεις σε βάρος γειτονικών χωρών, όπως συνέβηκε πολλές φορές μέχρι τώρα.
δ. Δεν υπάρχει ομοιογένεια στον πληθυσμό του νέου κράτους. Σύμφωνα με ένα άρθρο στο περιοδικό Christian Science Monitor, στις 28 Οκτωβρίου 1992, στη σελίδα 19, από τον C.M.WOODHOUSE, πολύ γνωστό ιστορικό και πρώην μέλος του Βρετανικού Κοινοβουλίου ο οποίος υπηρέτησε τη Μεγάλη Βρετανία, στην Ελλάδα κατά τη διάρκεια και μετά το δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο, ο πληθυσμός αποτελείται από 40-45% Σλάβους, 30% Αλβανούς, 10% Έλληνες και 10% Τσιγγάνους και λοιπούς.
ε. Ο καθένας μπορεί να αντιληφθεί την παραποίηση της ιστορίας της Μακεδονίας στους ακόλουθους ψευδείς ισχυρισμούς/επιχειρήματα που έχουν κατασκευασθεί από τους Σκοπιανούς αξιωματούχους προκειμένου να υποστηρίξουν τις προσπάθειές τους να επιβάλουν τη χρήση του ονόματος Μακεδονία και των παραγώγων του :
• Ότι οι Μακεδόνες δεν είναι Έλληνες αλλά μια ξεχωριστή εθνότητα.
• Ότι η γλώσσα τους δεν είναι η Ελληνική, αλλά το ιδίωμα που ομιλείται στην περιοχή των Σκοπίων.
• Ότι η Μακεδονία εκτείνεται προς Βορράν πολύ πέραν των ορίων της ιστορικής Μακεδονίας, κατά τέτοιο τρόπο ώστε να περιλαμβάνει πραγματικές σλαβικές περιοχές που δεν είχαν υπάρξει ποτέ τμήματα της Μακεδονίας στην αρχαιότητα και οι οποίες στην πραγματικότητα ήταν τμήματα της αρχαίας Δαρδανίας.
• Ότι οι αρχαίοι Μακεδόνες δεν ήταν Έλληνες, αλλά ένα ξεχωριστό έθνος που είχε σχέση με τους Ιλλυριούς και τους Θράκες.
• Ότι όταν οι Σλάβοι κατέβηκαν στη Βαλκανική, κατά τη διάρκεια του 6ου και 7ου αιώνων μ.Χ. συγχωνεύθηκαν με τους μη Έλληνες απογόνους των αρχαίων Μακεδόνων και έτσι δημιουργήθηκε ένα νέο έθνος οι Σλαβο-Μακεδόνες.
• Ότι οι απόγονοι αυτών των Σλαβο-Μακεδόνων του μεσαίωνα είναι οι σημερινοί Μακεδόνες των Σκοπίων.
• Ότι στη Βουλγαρία και Ελλάδα υπάρχουν κάτοικοι οι οποίοι ανήκουν σ΄αυτό το «Μακεδονικό Έθνος» οι οποίοι σχηματίζουν καταπιεσμένες μειονότητες των οποίων τα δικαιώματα πρέπει να αναγνωρισθούν.
• Ότι οτιδήποτε αποκαλούμενο «Μακεδονικό», ήθη, έθιμα, πολιτισμός κ.λ.π. δεν είναι Ελληνικό, αλλά δημιούργημα των Μακεδόνων του τύπου των Σκοπίων.
Φυσικά όλοι αυτοί οι ισχυρισμοί, σε καμιά περίπτωση, δεν μπορούν να αντέξουν κριτική γιατί είναι τελείως αμφισβητήσιμοι τόσο με ιστορικά και εθνολογικά όσο και με πολιτιστικά ή κοινωνιολογικά κριτήρια.
Τα επιχειρήματα να μη χρησιμοποιηθούν τα ονόματα «Μακεδονία» και «Μακεδονικός» είναι ουσιώδη και σε σύγκριση με τους ισχυρισμούς των Σκοπιανών είναι συντριπτικά και αποφασιστικά.
Οι κατασκευασμένοι από τους Σκοπιανούς ισχυρισμοί, που προαναφέρθηκαν, προβάλλονταν και προβάλλονται συνεχώς από τους αξιωματούχους των Σκοπίων όχι μόνο τότε που ήταν ομόσπονδο κράτος αλλά ιδιαίτερα και πιο επίμονα τώρα που είναι ανεξάρτητο κράτος. Μολονότι δεν αντέχουν ακόμη και στοιχειώδη κριτική δεδομένου ότι είναι ψευδείς και αδικαιολόγητοι, τα ακόλουθα αποδεικτικά στοιχεία θα αποδείξουν ότι τα αντικρούοντα αυτούς επιχειρήματα είναι ουσιαστικά, συντριπτικά και αποφασιστικής σημασίας.
Η Μακεδονία από μόνη της, με τις χιλιετίες της παλιάς της δόξας, δεν θα επιτρέψει την αλλαγή της ιστορίας. Μόνο το άκουσμα των ονομάτων του Αριστοτέλη και του Μεγάλου Αλεξάνδρου και η συνεισφορά τους στην ιστορία του ανθρώπινου γένους, του πρώτου με τη σοφία του και του δεύτερου με την πολεμική του αρετή, την ανδρεία, την εξαίρετη πολιτική και τη μεγαλοσύνη του, θα έπρεπε να είναι αρκετά για να επαναφέρουν στα λογικά τους όλους αυτούς που προσπαθούν να παραποιήσουν την ιστορία της.
Η Μακεδονία υπήρξε πάντοτε και εξακολουθεί να είναι ακόμη η πιο προχωρημένη έπαλξη και ο προμαχώνας της Ελλάδας.
Όλες οι ιστορικές πηγές συμφωνούν αναφορικά με τη γεωγραφική θέση της αρχαίας Μακεδονίας της οποίας τα όρια ήταν τα ακόλουθα :
• Το Αιγαίο Πέλαγος και τα βουνά Καμβούνια, Πιέρια και Όλυμπος προς νότον.
• Οι λίμνες Οχρίδα και Πρέσπα και τα βουνά Βαμβούνα, Σκόμιο και Ροδόπη προς βορράν.
• Ο ποταμός Νέστος προς ανατολάς και τα βουνά Γράμμος και Πίνδος προς δυσμάς.
Οι κάτοικοι αυτής της περιοχής, οι Μακεδόνες, ανήκαν σε μια από τις αρχαιότερες Ελληνικές φυλές. Οι πλησιέστεροι συγγενείς τους ήταν οι Θεσσαλοί και ειδικότερα οι Μαγνήσιοι με τους οποίους μοιράζονταν την Αιολική καταγωγή.
Η γλώσσα που μιλούσαν ανήκε στους αρχαιότερους τύπους της Ελληνικής και είχε συγγένεια με τις διαλέκτους της Αιολικής, Αρκαδικής, Κυπριακής και Μηκυναϊκής.
Η θρησκεία των Μακεδόνων ήταν η ίδια με τη θρησκεία των άλλων Ελλήνων οι δε μύθοι και παραδόσεις τους ήταν τα ίδια που συναντούσες σε όλο τον Ελληνικό κόσμο.
Ο Βασιλιά της Μακεδονίας Φίλιππος ο Β΄και ο γιός του Αλέξανδρος ο Μέγας – στον οποίο οι Σκοπιανοί προσπαθούν επισταμένα να προσδώσουν «Σλαβομακεδονική» ταυτότητα – ενεργούσαν όχι απλώς σαν Έλληνες αλλά σαν Πανελλήνιοι Αρχηγοί με την έννοια ότι έκαναν πράξη την παλιά ιδέα του σχηματισμού ενός ενιαίου Ελληνικού κράτους με τη συγχώνευση των Ελληνικών πόλεων-κρατών.
Στις χρονικές περιόδους που ακολούθησαν, και ειδικότερα μετά την εμφάνιση στη Βαλκανική των Σλάβων και των Βουλγάρων (6ο και 7ο αιώνα μ. Χ.) η γεωγραφική περιοχή της Μακεδονίας όπως προσδιορίσθηκε προηγουμένως εξακολούθησε να είναι η έπαλξη και ο προμαχώνας του Ελληνισμού όπως ακριβώς ήταν και κατά την αρχαιότητα.
Η Παλαιά Διαθήκη, οι αρχαίοι συγγραφείς, σύγχρονοι ερευνητές, αμέτρητες επιγραφές σε αγάλματα, τάφους, στήλες με Ελληνικά ονόματα και αναθήματα, χιλιάδες νομίσματα, όχι μόνο στη Μακεδονία και στην υπόλοιπη Ελλάδα αλλά και σε χώρες του εξωτερικού όπως στη Λιβύη, την Αίγυπτο και την Ασία, μέχρι τις Ινδίες, επιβεβαιώνουν κατηγορηματικά ότι, οι Μακεδόνες σαν Έλληνες, είχαν τους ίδιους θεούς, τις ίδιες θρησκευτικές λατρείες, και ότι ήταν αυτοί που διέδωσαν τη γλώσσα τους, που ήταν η Ελληνική, και το Ελληνικό πνεύμα σε όλο το γνωστό τότε κόσμο.
Η Παλαιά Διαθήκη περιλαμβάνει ακαταμάχητα και αδιάσειστα αυτούσια στοιχεία στα κείμενά της. Σε ένα από αυτά, ο Προφήτης Δανιήλ, 200 περίπου χρόνια πριν από τη γέννηση του Μεγάλου Αλεξάνδρου, προέβλεψε ότι «ο Βασιλιάς των Μήδων και των Περσών θα κατατροπωθεί από έναν Έλληνα Βασιλιά και ότι αυτόν τον πρώτο μεγάλο Βασιλιά θα τον διαδεχθούν τέσσερις Βασιλιάδες από το ίδιο Βασίλειο».
Οι Αρχαίοι συγγραφείς και ιστορικοί δίνουν επίσης αμέτρητα αποδεικτικά στοιχεία. Η πρώτη ιστορική αναφορά δίνεται από τον Όμηρο ο οποίος στην Ιλιάδα μνημονεύει τα ονόματα διαφόρων Πελασγικών και Ελληνικών φυλών που ζούσαν στη Μακεδονία.
Ο Στράβων αναφέρει: «Φυσικά η Μακεδονία είναι μέρος της Ελλάδας».
Ο Ηρόδοτος γράφει : «Οι απόγονοι του Περδίκα, του πρώτου Βασιλιά των Μακεδόνων, είναι Έλληνες, όπως οι ίδιοι το θέλουν και όπως εγώ ο ίδιος το ξέρω».
Ο Θουκυδίδης αναφέρει ότι : «Οι Μακεδόνες αποτελούνται από διάφορες ελληνικές φυλές κάτω από διάφορους Βασιλιάδες».
Ο Πολύβιος λέει : «Οποία και πόσο μεγάλη τιμή πρέπει να ανήκει στους Μακεδόνες οι οποίοι το μεγαλύτερο μέρος της ζωής τους δεν έπαψαν ποτέ να μάχονται εναντίον των Βαρβάρων για την ασφάλεια των Ελλήνων».
Ο Αρριανός, στο βιβλίο του «Ανάβαση του Αλεξάνδρου» αναφέρει ότι μετά τη μάχη του Γρανικού ο Αλέξανδρος έκανε τα εξής : «Έστειλε στην Αθήνα, την πρώτη πόλη όλων των Ελλήνων, και όχι στην Πέλλα που ήταν η πρωτεύουσα της Μακεδονίας, τριακόσιες πανοπλίες και άλλα Περσικά λάφυρα, για να ανατεθούν στην πολιούχο Αθηνά με την αφιέρωση «Αλέξανδρος ο Φιλίππου και οι Έλληνες, πλην Λακεδαιμονίων, από των Βαρβάρων των την Ασίαν οικούντων». Επίσης λέει ότι 2000 Έλληνες μισθοφόρους των Περσών, που συνέλαβε αιχμαλώτους, τους έστειλε δέσμιους στη Μακεδονία για να εργασθούν εκεί σαν δούλοι «ότι παρά τα κοινά δόξαντα τοις Έλλησιν, Έλληνες όντες, εναντία τη Ελλάδι υπέρ των Βαρβάρων εμάχοντο».
Με τις ενέργειές του αυτές ο Αλέξανδρος, εκτός από την απογοήτευσή του για τη μη συμμετοχή των Σπαρτιατών στην Πανελλήνια εκστρατεία εναντίον των Περσών και για τις πολύ λίγες περιπτώσεις που Έλληνες πολέμησαν στο πλευρό των Περσών, δείχνει κυρίως πόσο περήφανος αισθανόταν για την Ελληνική καταγωγή του, ότι το επίτευγμά του το θεωρούσε καθαρά Ελληνικό και ότι το ίδιο θα έπρεπε να αισθάνονταν και οι άλλοι Μακεδόνες αφού ο Αλέξανδρος δεν έκανε καμιά ξεχωριστή αναφορά σ΄αυτούς.
Ο Παυσανίας επιβεβαιώνει ότι οι Μακεδόνες ήταν μέλη των Δελφικών Αμφικτυονιών λέγοντας : «Την εποχή μου οι Αμφικτυονίες ήταν τριάντα. Οι περιοχές της Νικόπολης, της Μακεδονίας και της Θεσσαλίας έστειλαν η κάθε μια από έξη αντιπροσώπους» δεδομένου ότι, όπως είναι γνωστό σε όλους, μόνο Έλληνες ήταν μέλη Αμφικτυονιών. Επίσης ο Παυσανίας επιβεβαιώνει ότι οι Μακεδόνες συμμετείχαν στους Ολυμπιακούς Αγώνες, όπου μόνο Έλληνες μπορούσαν να αγωνιστούν, με πολλές συμμετοχές και πολλούς νικητές.
Ο Γιόχαν Γουσταύος Ντρόϊζεν, διαπρεπής Γερμανός φιλόλογος και ιστορικός στην ιστορία που έγραψε για το Μέγα Αλέξανδρο τονίζει ότι : «και οι δύο, και ο Φίλιππος και ο Αλέξανδρος, μετέφεραν και μετέδωσαν στους λαούς της Ασίας όχι το Μακεδονικό πολιτισμό, γιατί δεν υπήρξε ποτέ ανεξάρτητος, αλλά τον Ελληνικό πολιτισμό».
Όταν οι χάρτες αποκαλύπτουν την αλήθεια
Οι προσπάθειες που έχουν γίνει από τους Σκοπιανούς να παρέξουν αποδεικτικά στοιχεία για τους ισχυρισμούς τους, με την κατασκευή πλαστών χαρτών, δεν απέδωσαν. Όσο σκληρά και να προσπαθήσει κάποιος δεν θα βρει, πουθενά σ΄όλο τον κόσμο, χάρτες εκτυπωμένους πριν από το 1944 οι οποίοι να εμφανίζουν τη λέξη «Μακεδονία» δε οποιαδήποτε άλλη χώρα εκτός από την Ελλάδα.
Το πόσο αβάσιμα είναι τα επιχειρήματα των Σκοπιανών στην προσπάθειά τους να προβάλουν τους ισχυρισμούς τους ότι υπάρχει «Μακεδονικό Έθνος» αποδεικνύεται από τους παρακάτω εθνολογικούς και ιστορικούς χάρτες :
• Ο εθνογραφικός χάρτης των εθνοτήτων στη Μακεδονία την περίοδο 1912-1926 ο οποίος εκτυπώθηκε το 1970 από το New Campridge Modern History.
• Ο εθνογραφικός χάρτης του Kieport που εκτυπώθηκε στο Βερολίνο το 1818.
• Ο εθνογραφικός χάρτης που έφτιαξε ο Ιταλός Amendore Vergili το 1908 με βάση την Τουρκική απογραφή που είχε διεξαχθεί από τον Hilmi Pasha.
• Ο χάρτης του Standford.
• Ο ιστορικός χάρτης της Ελλάδας που εκδόθηκε στη Βαλτιμόρη από τον Ε.Ζ.Coal το 1824, στο υπόμνημα του οποίου ο εκδότης περιγράφει τη Μακεδονία σαν τμήμα της Ηπειρωτικής Ελλάδας ενώ σημειώνει ότι τα βόρεια σύνορά της βρίσκονται πέραν της πόλης του Μοναστηρίου.
• Ο χάρτης που εκδόθηκε από το φημισμένο Ιστορικό-Γεωγράφο ORTELIUS το 1579, που αναφέρεται στα ιεραποστολικά ταξίδια του Αποστόλου Παύλου, όπου η ελληνική επικράτεια εμφανίζεται ενιαία συμπεριλαμβάνουσα τη Μακεδονία.
• Ο εθνογραφικός χάρτης των Βαλκανίων που εκδόθηκε στο Παρίσι το 1878 ο οποίος δείχνει τη μεγάλη υπεροχή του Ελληνικού πληθυσμού, έναντι όλων των άλλων εθνοτήτων χωρίς καμιά ένδειξη των αυτοαποκαλουμένων Μακεδόνων.
Κανείς από αυτούς τους χάρτες, ή οποιοσδήποτε άλλος που εκδόθηκε πριν από το Β΄Παγκόσμιο Πόλεμο, δεν κάνει καμιά αναφορά σε ξεχωριστό «Μακεδονικό Έθνος» για τον απλό λόγο ότι δεν υπήρξε τέτοιο έθνος πριν το εφεύρει ο Τίτο.
Δεν υπάρχει Μακεδονική γλώσσα
Οι προσπάθειες των Σκοπιανών να παρουσιάσουν αποδεικτικά στοιχεία ότι η αποκαλούμενη «Μακεδονική γλώσσα» είναι το ιδίωμα που ομιλείται στην περιοχή των Σκοπίων δεν μπορούν να πείσουν κανένα. Η γλώσσα τους, η οποία εμπεριέχει αυτοτελή Σλαβική γλώσσα, ήταν τελείως άγνωστη μέχρι το 1944. Και όσο πολύ και αν προσπαθήσει κάποιος δεν θα βρει τίποτε που να αποδεικνύει την ύπαρξή της. Η γλώσσα που χρησιμοποιούσαν οι Σλαβόφωνοι κάτοικοι της νότιας Γιουγκοσλαβίας και της Νοτιοδυτικής Βουλγαρίας ήταν γνωστή σαν ένα γλωσσικό ιδίωμα της Βουλγαρικής.
Μετά τη δημιουργία της Σοσιαλιστικής Δημοκρατίας της Μακεδονίας, για προφανείς πολιτικούς λόγους, ένας πολύ μεγάλος αριθμός φιλολόγων και υποτρόφων της φιλολογίας στρατολογήθηκε προκειμένου να δημιουργήσει μια ξεχωριστή γραπτή γλώσσα.
Αφού πήραν το ήδη ομιλούμενο Βουλγαρικό γλωσσικό ιδίωμα σαν σημείο εκκίνησης και αφού δανείστηκαν ευρύτατα από την Ελληνική, τη Σερβική, τη Ρωσική και άλλες Σλαβικές γλώσσες, δημιούργησαν μια φιλολογική γλώσσα την αποκαλούμενη «Μακεδονική γλώσσα» η οποία αναγνωρίστηκε από το Γιουγκοσλαβικό Σύνταγμα σαν μια από τις τρεις επίσημες γλώσσες της χώρας. Το γεγονός ότι δεν υπάρχει ούτε ένα κείμενο, ούτε μια επιγραφή σε αυτή τη γλώσσα πριν από το 1944 αποδεικνύει, χωρίς αμφιβολία, ότι δεν έχει καμιά σχέση με τους αρχαίους Μακεδόνες και τους απογόνους τους που μιλούσαν πάντοτε Ελληνικά.
Το γεγονός ότι οι αρχαίοι Μακεδόνες μιλούσαν την ίδια γλώσσα με τους άλλους Έλληνες φαίνεται και στο έργο του Ρωμαίου Ιστορικού Livy, ο οποίος γράφει ότι τη συνέλευση των Ελλήνων στην Αιτωλία το 200 π.χ. την παρακολούθησαν «αντιπρόσωποι από τους Αιτωλούς, τους Ακαρνάνες και τους Μακεδόνες, οι οποίοι μιλούσαν όλοι την ίδια γλώσσα».
Δεν υπάρχει επίσημο κείμενο ούτε στο πρόσφατο ούτε στο απώτερο παρελθόν στο οποίο να γίνεται μνεία για «Μακεδονία» ή για «Μακεδόνες». Ούτε η συνθήκη του Βερολίνου ούτε η συνθήκη του Αγίου Στεφάνου κάνουν κάποια αναφορά σ΄αυτό το ενδεχόμενο. Η επίσημη Τουρκική απογραφή του 1905 δίνει αριθμητικά στοιχεία για τους πληθυσμούς της γεωγραφικής περιοχής της Μακεδονίας, η οποία ήταν διηρημένη στα Βιλαέτια της Θεσσαλονίκης και του Μοναστηρίου, δείχνει μεγάλη υπεροχή των Ελλήνων ενώ δεν κάνει καμιά αναφορά σε «Μακεδόνες» για τον απλό λόγο ότι κανένας από τους ερωτηθέντες δεν εδήλωσε τέτοια καταγωγή.
Ένα γεγονός που έχει γίνει αποδεκτό ακόμη και από Σλάβους Ιστορικούς είναι ότι η εγκατάσταση των Σλάβων στα Βαλκάνια έλαβε χώρα τον 6ο αιώνα μ.Χ. και ότι η πολιτιστική τους ιστορία αρχίζει κατά τη διάρκεια του 10ου αιώνα μ.Χ. Οι θεμελιωτές της πολιτιστικής ιστορίας των Σλάβων, ήταν δύο Έλληνες μοναχοί από τη Θεσσαλονίκη, ο Κύριλλος και ο Μεθόδιος, οι οποίοι κατά τη διάρκεια του 9ου αιώνα, με σημείο εκκίνησης τη Μακεδονία, δίδαξαν τους Σλάβους τη βασισμένη στα Ελληνικά Κυριλλική γραφή και τη Χριστιανική πίστη της Ελληνο-Ορθόδοξης Εκκλησίας. Έτσι οι πρώτες ουσιώδεις πηγές της πολιτιστικής ζωής και της ιστορίας τους είναι Ελληνικές του Βυζαντίου.
Αυτό και μόνο το γεγονός αποστερεί από τους Σλάβους το δικαίωμα να διεκδικήσουν οιονδήποτε ιστορικό δεσμό με τα Βαλκάνια πριν από τον 6ον αιώνα μ.Χ. και οιονδήποτε πολιτιστικό πριν από τον 10ο αιώνα. Η θεωρία των Σκοπιανών ότι ο Κύριλλος και ο Μεθόδιος ήταν Σλαβομακεδόνες, η οποία είναι τουλάχιστον αστεία, δέχθηκε ένα ισχυρό ράπισμα από τον Πάπα Ιωάννη Παύλο ΙΙ, ο οποίος στις 31 Δεκεμβρίου 1980 διένειμε σε όλην την καθολική εκκλησία διακήρυξη, με την οποία ο Κύριλλος και ο Μεθόδιος μνημονεύονται ως «οι Έλληνες αδελφοί» και καθιερώνονται ως προστάτες της Ευρώπης.
Γεγονότα τα οποία δεν δικαιολογούν άγνοια
Το πολύ γνωστό γεγονός ότι η Παλαιά Διαθήκη μεταφράσθηκε για πρώτη φορά στην Ελληνική.
Η Χριστιανική θρησκεία εκμεταλλεύτηκε το γεγονός που η Ελληνική γλώσσα, χάρη στον Αλέξανδρο και τους διαδόχους του, είχε γίνει παγκόσμια και τη χρησιμοποίησε σαν το κυριότερο μέσο για τη διάδοσή της ώστε να γίνεται κατανοητή από τα διάφορα έθνη.
Τα τρία Ευαγγέλια και οι Πράξεις των Αποστόλων γράφηκαν εξ αρχής στην Ελληνική, ενώ το Ευαγγέλιο του Ματθαίου, το οποίο γράφηκε στην Αραμαϊκή, μεταφράστηκε πολύ νωρίς στην Ελληνική.
Το γεγονός ότι ο Απόστολος Παύλος άρχισε τις Αποστολικές του περιοδείες από τη Μακεδονία.
Η εξήγηση είναι ότι επειδή ο Μέγας Αλέξανδρος και οι διάδοχοί του είχαν διαδώσει στο εξωτερικό τον Ελληνικό πολιτισμό και την Ελληνική παιδεία, στο σπίτι του Παύλου μιλούσαν την Ελληνική και ο ίδιος είχε διδαχθεί Ελληνικές επιστήμες.
Ο Holzner στο βιβλίο του που αναφέρεται στον Παύλο γράφει : «Κάποτε από τη Μακεδονία ήλθε ο νεαρός ήρωας (Αλέξανδρος) με τα 22 του χρόνια και έφερε τα δώρα της Δύσης, την Ελληνική γλώσσα και Φιλοσοφία, στην Ανατολή. Τώρα η Δύση αξίωσε το πιο πολύτιμο δώρο από την Ανατολή, τη διδασκαλία του Ναζωραίου……».
Η ιστορία και η πολιτιστική κληρονομιά της Μακεδονίας ως «Ελληνιστική εποχή» επηρέασε την ιστορία της ανθρωπότητας.
Όπως αναφέρει σε ειδική μελέτη του 1955 το Ινστιτούτο Εξωτερικών Υποθέσεων και το Πανεπιστήμιο LUND της Σουηδίας, η ιστορία της Μακεδονίας δεν είναι ιστορία μόνον των Ελλήνων αλλά και όλων των Ευρωπαίων, δεδομένου ότι οι Μακεδόνες διέδωσαν τον Ελληνικό πολιτισμό στην Ευρώπη και ολόκληρο τον κόσμο.
Η θέση της Ευρωπαϊκής Ενώσεως
Η Ευρωπαϊκή Ένωση το Δεκέμβριο του 1991 και τον Ιούνιο του 1992 στις προϋποθέσεις που καθόρισε για την αναγνώριση του νέου κράτους των Σκοπίων περιέλαβε τον όρο να μη χρησιμοποιηθεί η λέξη Μακεδονία στο όνομά τους.
Κατόπιν των ανωτέρω δεν δικαιολογείται , ούτε επιτρέπεται η υφαρπαγή από τους Σκοπιανούς, ούτε και σαν συνθετικό του Ελληνικού ονόματος «Μακεδονία», για τον κρατικό και εθνικό τους προσδιορισμό. Δεν επιτρέπεται επίσης και η σκόπιμη άγνοια ή παράβλεψη της ιστορικής πραγματικότητας, από τρίτες χώρες, μικρές ή μεγάλες, για εξυπηρέτηση των όποιων συμφερόντων τους. Θα μπορούσαμε να συζητήσουμε κάποια παραχώρηση εάν μας έφερναν έστω και ένα γραπτό ή μη μνημείο, χάρτη ή άλλο εύρημα, προ του 1944 που να μην είναι Ελληνικό.
1.24
ΑπάντησηΔιαγραφήΜπραβο φιλε , καποιος επιτελους πρεπει να απαντα στα φασιστοειδη υπανθρωπα κωλοπαιδα που προπαγανδιζουν σαν κουνελακηδες και μπιστιδες εδω μεσα υπερ των γυφτοσκοπιανων.
ΜΠΡΑΒΟ και παλι ΜΠΡΑΒΟ
ΑΠΟ ΤΟΥΣ "ΕΛΛΗΝΟΒΟΥΛΓΑΡΟΥΣ" ΣΤΟΥΣ "ΣΚΟΠΙΑΝΟΥΣ"
ΑπάντησηΔιαγραφήΕνα, δύο, τρία, πολλά ονόματα
Το ακούσαμε τόσες φορές, που στο τέλος θα το πιστέψουμε κιόλας: από τα βάθη των αιώνων μέχρι σήμερα, η Μακεδονία ήταν μία και ελληνική, οι δε Μακεδόνες αποκλειστικά Ελληνες. Ευτυχώς που υπάρχουν αρχεία και βιβλιοθήκες, για να μας θυμίζουν ότι η "εθνική γραμμή" στο ζήτημα "του ονόματος" ήταν κατά καιρούς πολύ διαφορετική.
Η πρόσφατη αναζωπύρωση του Μακεδονικού με αφορμή τις προτάσεις Νίμιτς μπορεί να ήταν βραχύβια, επιτρέπει όμως την εξαγωγή δύο βασικών συμπερασμάτων.
Το πρώτο αφορά τη στρατηγική ήττα της πολιτικής των συλλαλητηρίων. Χάρη στην "εθνικά υπερήφανη" αδιαλλαξία που υπαγόρευσαν οι εγχώριοι εθνικόφρονες κι έσπευσε να υιοθετήσει η πλειοψηφία του πολιτικού κόσμου και των διαμορφωτών της κοινής γνώμης, η γειτονική μας χώρα κατοχυρώθηκε πια στην παγκόσμια συλλογική συνείδηση ως Δημοκρατία της Μακεδονίας. Πολύ αργά για δάκρυα: η ρευστότητα της διάλυσης της Γιουγκοσλαβίας, που επέτρεπε την εξεύρεση μιας αμοιβαία αποδεκτής ονομασίας βασισμένης στην πραγματικότητα (όπως η "Νέα Μακεδονία" των προτάσεων Πινέιρο το 1992) ανήκει οριστικά στο παρελθόν. Οπως στο παρελθόν ανήκει και η Γιουγκοσλαβία, όπου παραπέμπει η (αιωνίως "προσωρινή") ακροστιχίδα ΠΓΔΜ.
Το δεύτερο συμπέρασμα αφορά τις εγχαράξεις της εθνικιστικής υστερίας του 1992-94 στην εγχώρια συλλογική συνείδηση. Η προσαρμογή της κοινής γνώμης στην ιδέα ενός συμβιβασμού υπακούει μεν στην ανάγκη συμβίωσης με τους γείτονές μας, ουδόλως όμως αναθεωρεί τα κυρίαρχα στερεότυπα για το υπόβαθρο του ζητήματος - με αποτέλεσμα, η όλη ρεαλιστική στροφή να κουκουλώνει απλώς έναν "αδικαίωτο" εθνικισμό, αναζωπυρώσιμο σε κάθε ευκαιρία.
Δύο πάγια στοιχεία της επιχειρηματολογίας, ακόμη και όσων αντιπαρατίθενται δημόσια με τους βραδυπορούντες "μακεδονομάχους", επιβεβαιώνουν αυτή την απουσία ουσιαστικής και εκ βάθρων επανεξέτασης του όλου ζητήματος:
1. Η γενικευμένη πεποίθηση ότι "Μακεδονία" και "Μακεδόνες" πρωτοεμφανίστηκαν στα βόρεια σύνορά μας μόλις το 1944, βάσει πολιτικών σχεδιασμών του Τίτο και χωρίς να έχει προηγηθεί η μακροχρόνια εκείνη διαδικασία αποκρυστάλλωσης μιας συλλογικής συνείδησης που αποκαλούμε "εθνογένεση". Η "αυθαίρετη" κατασκευή της νέας εθνότητας θεωρείται δεδομένη -αυτό που μένει, μισόν αιώνα μετά, είναι ν' αποδεχθούμε το "τετελεσμένο" των επιπτώσεών της.
2. Η αποδοχή του "γεωγραφικού" χαρακτηρισμού της ΠΓΔΜ ως (μιας ακόμη) Μακεδονίας, με παράλληλη διατήρηση της θεωρίας περί "ψευτοέθνους". Εντυπωσιακή είναι επ' αυτού η πρόσφατη στροφή του ΚΚΕ, του μόνου πολιτικού κόμματος που δικαιούται να καμαρώνει για την έγκαιρη αντίστασή του στις εθνικιστικές κορόνες την εποχή των συλλαλητηρίων. "Εφόσον τελικά φθάσουν τα πράγματα να υπάρχει μια συμφωνία που περιέχει τον όρο 'Μακεδονία'", δήλωσε χαρακτηριστικά η Αλέκα Παπαρήγα μετά τη συνάντησή της με τον Πέτρο Μολυβιάτη, "είναι φανερό ότι θα είναι ένας όρος με καθαρά γεωγραφική έννοια, χωρίς καμία εθνοτική διάσταση" ("Ριζοσπάστης" 9.4.05). Η χώρα μπορεί ν' αποκτήσει όνομα, οι κάτοικοί της όμως όχι.
Κι όμως, η μελέτη του παρελθόντος θα είχε πολλά να μας διδάξει για την αυθαιρεσία των παραπάνω θεωρημάτων. Δεν χρειάζεται να πάμε μέχρι το Μεγαλέξανδρο -αρκεί η επισκόπηση των δυο τελευταίων αιώνων, αφότου δηλαδή (με τη μεταλαμπάδευση της "αρχής των εθνικοτήτων" στην "καθ' ημάς Ανατολή") γεννήθηκε το Μακεδονικό ζήτημα. Ούτε είναι ανάγκη να καταφύγουμε σε κείμενα ύποπτης προέλευσης: οι καλύτερες αποδείξεις της εθνικής μας τύφλωσης, όταν με στεντόρεια φωνή απευθύναμε στην Οικουμένη την προτροπή "Study History!", βρίσκεται εδώ, στα ίδια τα ντοκουμέντα της κατά καιρούς "εθνικά ορθής" ιστοριογραφίας και πολιτικής φιλολογίας.
Η ονομασία των σλαβόγλωσσων χριστιανών της ευρύτερης Μακεδονίας έχει γνωρίσει στη χώρα μας μια πλειάδα επίσημες ή ημιεπίσημες παραλλαγές, καθεμιά απ' τις οποίες αντιστοιχούσε σε διαφορετική συγκυρία και φιλοδοξούσε να ανταποκριθεί σε διαφορετικές διπλωματικές ανάγκες και συσχετισμούς. Δεν πρόκειται για "ιστορικά λάθη" ή "αβλεψίες", όπως θέλει μια πρωθύστερη (κι ολοκληρωτικά αντί-ιστορική) προσέγγιση. Απλά, οι εθνικές ανάγκες που έπρεπε να υπηρετηθούν κάθε φορά, εμφανίζουν μια εξαιρετική ρευστότητα στο πέρασμα του χρόνου -όπως άλλωστε και αυτό καθαυτό το "Μακεδονικό". Με αποτέλεσμα, η χθεσινή "εθνική γραμμή" να ισοδυναμεί με σημερινή "εθνοπροδοσία" και τούμπαλιν.
Ας δούμε, λοιπόν, με τη σειρά πώς "έπρεπε" να ονομάζονται κάθε φορά οι ακατανόμαστοι βόρειοι γείτονές μας (και, με κατά καιρούς διαφοροποιήσεις, οι ομόγλωσσοί τους συμπολίτες μας).
"Ελληνοβούλγαροι" και "Βουλγαροσλάβοι"
Μέχρι τα μέσα του ΙΘ΄ άι., οι σλαβόφωνοι κάτοικοι της Μακεδονίας ήταν γνωστοί στους ελληνόφωνους γείτονές τους (και στην ελληνική φιλολογία) ως "Βούλγαροι". "Οι Βούλγαροι από τας όχθας του Ιστρου ή του Δουνάβεως φθάνουν από τον έν μέρος μέχρι Κων/λεως και από το άλλο μέχρι της Ηπείρου και Θεσσαλίας", διαβάζουμε π.χ. στην "Απολογία" του Ιγνάτιου Ουγγροβλαχίας (1815). "Εις τα βόρεια της Μακεδονίας και της Θράκης είναι και πολλοί Βούλγαροι", σημειώνουν το 1791 στη "Νεωτερική Γεωγραφία" τους οι Δημητριείς, "Βουλγάρους" βρίσκει η "Χρονογραφία" του Παναγιώτη Αραβαντινού (1857) στις περιοχές Πελαγονίας, Φλώρινας, Πρεσπών, Ναούσης και Οχρίδας.
Δεν πρόκειται για "εθνικό" χαρακτηρισμό, με τη σημερινή έννοια του όρου, αλλά για την υποδήλωση μιας γλωσσοπολιτισμικής κατηγορίας που υπάγεται στο ευρύτερο "γένος των Ρωμαίων". Ενας "Βούλγαρος" μπορεί να είναι ταυτόχρονα "Ελληνας", χωρίς την παραμικρή αντίφαση. Ο ίδιος όρος χρησιμοποιείται άλλωστε αδιαφοροποίηστα για να περιγράψει το σύνολο των βαλκάνιων Σλάβων. Σέρβοι αγωνιστές του '21, όπως ο βελιγραδινός Χατζηχρήστος Ντάνκοβιτς, θα περάσουν έτσι στη χρονογραφία του Αγώνα ως "Βούλγαροι", όπως και ουκ ολίγοι Μακεδόνες συμπολεμιστές τους.
Η πρώτη αναπροσαρμογή της ορολογίας ακολουθεί την εμφάνιση ενός "σλαβοβουλγαρικού" εθνικού κινήματος, με στόχο την απόσπαση των σλαβόφωνων χριστιανών της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας από την κηδεμονία του ελληνόγλωσσου Πατριαρχείου. Καθώς όμως αντίπαλος του ελληνικού εθνικισμού δεν θεωρείται ο βουλγαρικός ομόλογός του αλλά ο "πανσλαβισμός", η "βουλγαρική" ταυτότητα της επίμαχης πληθυσμιακής ομάδας δεν αμφισβητείται. Για τις ελληνικές προξενικές εκθέσεις της δεκαετίας του 1870, η διάκριση αφορά από τη μια τους "Ελληνοβουλγάρους" ή "ελληνοφρονούντας" των "φιλελληνικών κοινοτήτων", κι από την άλλη τους "βουλγαροσλαύους" ή "βουλγαριστάς" των "πανσλαβικών σπειρών".
"Βούλγαροι" και "Βουλγαρόφωνοι"
Η επόμενη αλλαγή θα έρθει με τη σύσταση του βουλγαρικού κράτους (1878). Στο εξής, στη Μακεδονία η λέξη "Βούλγαρος" δεν υποδηλώνει το σλαβόφωνο χριστιανό εν γένει, αλλά τον δεδηλωμένο οπαδό της Βουλγαρικής Εξαρχίας, του εκκλησιαστικού και εκπαιδευτικού μηχανισμού που ανταγωνίζεται το Πατριαρχείο και το Ελληνικό Βασίλειο στη μάχη για την κατάκτηση "του εδάφους των ψυχών" των αλύτρωτων Μακεδόνων. Οσοι από τους τελευταίους παραμένουν στο Πατριαρχείο, αποκαλούνται πια από τον ελληνικό μηχανισμό απλώς "Βουλγαρόφωνοι" -επιθετικός προσδιορισμός που υπονοεί, όταν δεν υποδηλώνει ρητά, το ουσιαστικό "Ελληνες".
Πέρα από τον προπαγανδιστικό της χαρακτήρα, η νέα ορολογία αντιστοιχεί σε μια νέα πραγματικότητα: το μετασχηματισμό ενός μέρους της επίμαχης γλωσσοπολιτισμικής ομάδας σε εθνική. Για τους απέναντι εθνικιστές, πάλι, όλοι οι σλαβόφωνοι είναι Βούλγαροι -κι όσοι αρνούνται να προσχωρήσουν στην Εξαρχία, απλά "ελληνομανείς" (γρεκομάνοι).
Παρά τη γενικευμένη χρήση της, η διάκριση "Βουλγάρων" και "βουλγαροφώνων" δεν υπήρξε πάντως απόλυτη. Στον καθημερινό λόγο των ελληνόφωνων πληθυσμών, οι σλαβόφωνοι εξακολουθούν συνήθως ν' αποκαλούνται "Βούλγαροι", ονομασία που κάποτε παρεισφρέει και στα επίσημα έγγραφα. Κατά το Προξενείο Θεσ/νίκης λ.χ., "το Ασβεστοχώριον είναι χωρίον κατοικούμενον υπό Βουλγάρων οίτινες αναγνωρίζουσι το Πατριαρχείον και δι' ελληνικών γραμμάτων εκπαιδεύουσι τα τέκνα των, αποκρούσαντες μέχρι τούδε την σύστασιν βουλγαρικών σχολείων" (Εν Θεσ/νίκη 9.9.1886, αρ.144 εμπ.). Το Προξενείο Μοναστηρίου, πάλι, κατατάσσει στις "εν ενεργεία βουλγαρικάς συμμορίας" ακόμη και την ομάδα του σλαβόφωνου μακεδονομάχου καπετάν Κώττα (Εν Μοναστηρίω 18.2.1904, αρ.109).
"Μακεδόνες" και "μακεδονίζοντες"
Η τρίτη αναθεώρηση θά 'ρθει στις αρχές του εικοστού αιώνα, ως συνέπεια δύο διαφορετικών παραγόντων. Ο ένας είναι η συνεχιζόμενη "ρευστότητα" των εθνικών προσανατολισμών μεγάλης μερίδας του επίμαχου πληθυσμού. Ο άλλος, η προσφυγή του ελληνικού μηχανισμού στη γοητεία της αρχαιομακεδονικής κληρονομιάς, με την επιστράτευση του Μεγαλέξανδρου και την προσπάθεια να πειστούν οι σλαβόφωνοι γηγενείς πως είναι απόγονοι των αρχαίων Μακεδόνων (η δε γλώσσα τους, μια "σλαβοφανής" μετεξέλιξη της αρχαίας μακεδονικής). Τελικό αποτέλεσμα: η μετονομασία των "Βουλγαρόφωνων" σε "Μακεδόνες".
Η εξωστρεφής χρήση του όρου είναι περισσότερο ορατή, με ακραίες εκδοχές την εκτύπωση σλαβόγλωσσων "Προφητειών του Μεγαλέξανδρου" από τους μακεδονομάχους επιτελείς της Θεσσαλονίκης ή την έκδοση προκηρύξεων του Ελληνομακεδονικού Κομιτάτου της Αθήνας "προς τους αδελφούς μας Μακεδόνας" ("Ζα νάσητε μπράτε Μακεντόντση").
Εντελώς άγνωστος παραμένει, αντίθετα, ο ενδοϋπηρεσιακός προβληματισμός της εποχής, με πρωταγωνιστή μάλιστα το κατεξοχήν αρμόδιο στέλεχος: τον στρατιωτικό ακόλουθο της ελληνικής πρεσβείας στην Κων/λη και βασικό χαρτογράφο του ελληνικού μηχανισμού, Πάτροκλο Κοντογιάννη. Δημιουργός των πασίγνωστων χαρτών του 1904 με τα σχολεία της Μακεδονίας κι επιφορτισμένος με την κατάρτιση ενός "εθνογραφικού" χάρτη που να αντανακλά τις ελληνικές θέσεις, ο Κοντογιάννης θα εκφράσει την αδυναμία του να χαράξει "εθνολογικές" διαχωριστικές γραμμές στο εσωτερικό ενός ενιαίου σλαβόφωνου πληθυσμού. Τα συμπεράσματά του καταλήγουν σε διατυπώσεις που σήμερα θα θεωρούνταν μάλλον επιλήψιμες:
"Εν τοις χωρίοις της Μέσης Μακεδονίας δεν είναι δυνατόν να γίνη εθνογραφική διαφορά, αφού εθνογραφικώς δεν είναι δυνατόν εκ δύο αδελφών να είναι ο μεν Ελλην ο δε Βούλγαρος, δεν είναι δυνατόν δύο αδελφοί ν' ανήκωσι εις φυλάς διαφόρους. Ούτω η διάκρισις εις σχισματικούς και ορθοδόξους δεν δύναται να δικαιολογήση πράγματι διάκρισιν εθνοτήτων, Βουλγαρικής και Ελληνικής. Της φυλετικής δε υποστάσεως ούσης ενιαίας εν τοις χωρίοις της Μέσης Μακεδονίας, ήθελον είναι κατ' εμέ ορθότερον εάν οι κάτοικοι αυτών απεκαλούντο οι μεν ορθόδοξοι Βουλγαρόφωνοι, Μακεδόνες Ελληνίζοντες, ως ακολουθούντες την Ελληνικήν Εκκλησίαν και στέλλοντες τα τέκνα αυτών εις τα ελληνικά σχολεία, οι δε σχισματικοί Μακεδόνες Βουλγαρίζοντες, ως ακολουθούντες την βουλγαρικήν εκκλησίαν και πέμποντες τα τέκνα αυτών εις τα βουλγαρικά σχολεία. Η εθνότης δε είναι η αυτή και εις τας δύο ταύτας κατηγορίας, ήτοι η Μακεδονική" ("Εκθεσις περί Μακεδονίας Β΄. Θεσσαλονίκη-Σκόπεια", Εν Κων/λει 26.8.1905).
Διακριτικότερη ήταν η υιοθεσία αυτής της ορολογίας απ' τον προπαγανδιστικό μηχανισμό της κυβέρνησης Βενιζέλου την επόμενη δεκαετία. Καλεσμένος να βεβαιώσει την καλή μεταχείριση των μειονοτήτων στις "Νέες Χώρες", ο ελβετός καθηγητής Ρούντολφ Ράις θα εισηγηθεί το 1915 την αντικατάσταση του όρου "βουλγαρόφωνοι" από την ονομασία "Μακεδόνες" ("Rapport sur la situation des bulgarophones et des musulmans dans les nouvelles provinces grecques", σ.3-4). Η έκθεσή του εκδόθηκε το 1918 στο Παρίσι, με ελληνικά έξοδα και τροποποιημένο τον αρχικό τίτλο: αντί για "την κατάσταση των βουλγαροφώνων στις νέες ελληνικές επαρχίες", οι αναγνώστες πληροφορούνταν πια για "την κατάσταση των Μακεδόνων".
Υπηρεσιακές εκθέσεις της ίδιας περιόδου επισημαίνουν την εμφάνιση ενός "μακεδονικού κόμματος" στο εσωτερικό των τοπικών κοινοτήτων. Προϊόν της κρίσης και των διαδοχικών διασπάσεων του αυτονομιστικού κινήματος των κομιτατζήδων, αλλά και των τάσεων "ξενηλασίας" που επιδεικνύει ένας πληθυσμός κουρασμένος από την αλληλοσφαγή του Μακεδονικού Αγώνα, το φαινόμενο δεν περνά απαρατήρητο. Καταγράφοντας την άνοιξη του 1913 τις εθνικές προτιμήσεις του πληθυσμού, ο μακεδονομάχος Κων/νος Μαζαράκης δεν θα παραλείψει να σημειώσει τα "μακεδονίζοντα χωρία" και κωμοπόλεις ("Γενικαί πληροφορίαι περί του εθνικού φρονήματος των εν τη ζώνη των επιχειρήσεων κατοίκων", Αρχείο Κ. Μαζαράκη, φ.7α, εγγρ.2β).
"Μακεδονοσλάβοι" και "Σλαυομακεδόνες"
Η πολιτική της διαφοροποίησης των Σλαβομακεδόνων από Σέρβους και Βουλγάρους συνεχίστηκε τα επόμενα χρόνια. Ο εθνολογικός χάρτης του καθηγητή Σωτηριάδη, που τυπώθηκε το 1918 στο Λονδίνο από την κυβέρνηση Βενιζέλου, υιοθετεί τον χαρακτηρισμό "Μακεδονοσλάβοι" (Macedonian Slavs), μόνον όμως για τους πρώην εξαρχικούς. Τη γαλλική εκδοχή του όρου (Slaves Macedoniens) θα προβάλει την επόμενη χρονιά το βιβλίο του διπλωμάτη Βασιλείου Κολοκοτρώνη, με αναδρομική αναφορά ώς το μεσαιωνικό βασίλειο του Σαμουήλ ("La Macedoine et l' Hellenisme", σ.206-31 & 484-504).
Σε γενικές γραμμές, πάντως, η επίσημη ορολογία του Μεσοπολέμου εμφανίζει τις ίδιες τάσεις παλινδρόμησης με τις διπλωματικές επιλογές της εποχής. Αυτή η παλινδρόμηση είναι λιγότερο ορατή στο χαρακτηρισμό των κατοίκων της "σερβικής Μακεδονίας" (οι προτεραιότητες της ελληνοσερβικής συμμαχίας επιβάλουν σεβασμό της εκεί επίσημης γραμμής, που στην "επαρχία του Βαρδάρη" δεν βλέπει παρά μόνο Σέρβους) και περισσότερο στις αναζητήσεις για την ονομασία των σλαβόφωνων πληθυσμών της Ελλάδας. Οι τελευταίοι αναγνωρίζονται αρχικά ως Βούλγαροι (1924), αργότερα ως Σέρβοι (1926) και τελικά, με την απογραφή του 1928, ως "ομιλούντες την μακεδονοσλαυϊκήν".
Για τη συνάρθρωση "εσωτερικών" και "εξωτερικών" παραγόντων, εύγλωττη είναι η αντίδραση του σερβικού Υπ.Εξ. στο ελληνοβουλγαρικό σύμφωνο του 1924: "Δεν είναι δυνατόν να παραδεχθώμεν ότι μέχρι μεν της μεθορίου γραμμής οι Σλαύοι είναι Σέρβοι και πέραν αυτής είναι Βούλγαροι. Αναγνωρίζοντες ότι οι Σλαύοι των Βοδενών και της Φλωρίνης είναι Βούλγαροι, κρημνίζομεν την βάσιν της πολιτικής μας ως προς την σερβικήν Μακεδονίαν", τουτέστιν "το δόγμα του σερβικού χαρακτήρος του σλαυϊκού πληθυσμού της" (Π. Πιπινέλης, "Ιστορία της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής", Αθήνα 1948, σ.28).
Το μήνυμα ελήφθη: μιλώντας τον Ιούνιο του 1928 στην Κοινωνία των Εθνών, ο έλληνας Υπ.Εξ. Αργυρόπουλος, θα ξεκαθαρίσει ότι, παρόλο που "η μακεδονική θεωρία δεν είναι τελείως αβάσιμος", η Αθήνα "δεν δύναται να επέμβη εις τας εσωτερικάς αυτάς διαμάχας της σλαυϊκής οικογενείας" ("Ιστορικαί και διπλωματικαί μελέται", Αθήνα 1929, σ.83).
Ελεύθερη από διπλωματικούς καταναγκασμούς, η μεσοπολεμική λογοτεχνία θα τονίσει τη διακριτότητα της επίμαχης πληθυσμιακής ομάδας. "Δε θέλουν να είναι μήτε 'Μπουλγκάρ', μήτε 'Σρρπ', μήτε 'Γκρρτς'. Μονάχα 'μακεντόν ορτοντόξ'", διαπιστώνει π.χ. ο Μυριβήλης στη "Ζωή εν τάφω" για τους κατοίκους του χωριού Βελούσινα (Αθήνα 1924, σ.104-5 και 1930, σ.206). Εγκαταλείποντας το 1934 το "βαλκανικό" νότο για τον "ευρωπαϊκό" βορρά, ο Κώστας Ουράνης αποχαιρετά απ' την πλευρά του όχι μόνο "τα τσαρούχια του Ελληνα, τα γουρουνοτσάρουχα του Βουλγάρου, το άσπρο φέσι του Αλβανού, την προβατόσκουφια του Σέρβου" αλλά και "το μαύρο καλπάκι του Μακεδόνα" ("Γλαυκοί δρόμοι - Βορεινές θάλασσες", σ.59). Ως και η Πηνελόπη Δέλτα κάνει λόγο, και μάλιστα στα "Μυστικά του Βάλτου" (1937), για πληθυσμούς που "εθνική συνείδηση είχαν τη μακεδονική μονάχα" (Αθήνα 1977, σ.44).
"Σλαυόφωνοι" και "Σλαύοι"
Οι δραματικές ανατροπές του Β΄ Παγκοσμίου πολέμου, με κυριότερη τη δημιουργία της ομόσπονδης Λ.Δ. Μακεδονίας, θα ακυρώσουν πλήρως αυτή τη συλλογιστική. Χαρακτηριστική του νέου κλίματος μπορεί να θεωρηθεί η κίνηση του (εθνικόφρονος πλέον) Μυριβήλη, να αφαιρέσει από την επανέκδοση της "Ζωής εν Τάφω" (1956) τη φράση περί "μακεντόν ορτοντόξ" (σ.228). Λιγότερο απλό θα είναι το έργο των διπλωματών, που καλούνται να συμμαζέψουν τα αποκαΐδια των εμπνεύσεων ενός ολόκληρου αιώνα.
Σε κείμενο προβολής των ελληνικών θέσεων που κυκλοφόρησε στο Λονδίνο την άνοιξη του 1949, ο Α.Α. Πάλλης κάνει λόγο για "Σλαβόφωνους Μακεδόνες" (Slavophone Macedonians). Ενδιαφέρων είναι ο ορισμός που, επικαλούμενος "την τεράστια πλειοψηφία των Ελλήνων", δίνει στον όρο "Μακεδόνας": "κάτοικος της Μακεδονίας, ανεξαρτήτως φυλετικής καταγωγής ή γλώσσας" ("Macedonia and the Macedonians", σ.16 & 13).
Την ίδια χρονιά, ο εμπειρογνώμων Χρ. Χρηστίδης αναφέρεται γενικά σε "Σλάβους" της ελληνικής και γιουγκοσλαβικής Μακεδονίας, αποφεύγοντας να αποφανθεί για τον εθνικό χαρακτήρα τους -με μόνη εξαίρεση τους "γρεκομάνους", που θεωρούνται "αναμφισβήτητα ελληνικής συνειδήσεως" ("Le camouflage Macedonien", σ.68-9).
Για "Σλαβομακεδόνες", "Μακεδονοσλάβους" και "Σλάβους της Μακεδονίας που αυτοαποκαλούνται Μακεδόνες" μιλά τα επόμενα χρόνια ο εκπαιδευτής της ΚΥΠ, καθηγητής Γιώργος Ζωτιάδης, προτείνοντας τελικά στους γείτονές μας "να αυτοαποκληθούν Βουλγαρομακεδόνες ή Γιουγκοσλαβομακεδόνες" ("The macedonian controversy", Θεσ/νίκη 1961, σ.61-4). Ο γλωσσολόγος Νικόλαος Ανδριώτης θα προτιμήσει αντίθετα την περιφραστική αναφορά σε "Σλάβους του νεότευκτου κράτους των Σκοπίων" ("Το Ομόσπονδο κράτος των Σκοπίων και η γλώσσα του", Θεσ/νίκη 1960, σ.11).
Σαφέστερη υπήρξε η καθιέρωση ενιαίας επίσημης ορολογίας για την "εσωτερική" διάσταση του Μακεδονικού. Ειδική σύσκεψη του ΓΕΣ με επώνυμους εθνικούς παράγοντες κι εκπροσώπους των Υπουργείων Εξωτερικών, Εσωτερικών και Δημ. Τάξεως αποφάσισε στις 23.3.1949 "όπως οι εν Β. Ελλάδι έχοντες ως μητρικήν γλώσσαν και ομιλούντες συνήθως το γλωστόν σλαυομακεδονικόν ιδίωμα αποκαλούνται του λοιπού επισήμως 'Σλαυόφωνοι', αποκλειομένου παντός άλλου όρου". Οι κρατικές υπηρεσίες διατάχθηκαν να συμμορφωθούν για την "τήρησιν ενιαίας στάσεως επί του ζητήματος".
"Μακεδόνες ίσον Ελληνες"
Η επόμενη τομή θα σημειωθεί επί χούντας. Με απόφαση του "Συμβουλίου Εθνικής Πολιτικής" (14.10.1969), ύστερα από εισήγηση του Παπαδόπουλου, διατάχθηκε "να χρησιμοποιούνται του λοιπού οι πραγματικοί όροι 'Μακεδονία' 'Μακεδόνες'" για τους έλληνες πολίτες, χωρίς την παραμικρή αναφορά σε "Σλαυόφωνες" [sic] -έτσι ώστε οι επισήμως "ανύπαρκτοι" να καταστούν εντελώς αόρατοι, ακόμη και στους αναγνώστες των άκρως απόρρητων υπηρεσιακών φακέλων. Αντίστοιχη προσαρμογή υπέστη και η γενικότερη ορολογία: ο όρος "Ψευδομακεδονικόν" αντικαταστάθηκε με τον ελληνοπρεπέστερο "Επιβουλή κατά της Μακεδονίας", τον οποίο συναντάμε σε υπηρεσιακά έγγραφα ώς το 1982 (για να αντικατασταθεί στη συνέχεια με τον ακόμη πιο ανώδυνο "Βορειοελλαδικά θέματα").
Ως εποικοδομητικές παρουσιάστηκαν, αντίθετα, οι αντίστοιχες εισηγήσεις της δεκαετίας του '80. "Αν η Γιουγκοσλαβία υιοθετούσε τον όρο 'Γιουγκοσλάβος-Μακεδόνας' ή 'Σλαβομακεδόνας' για τους κατοίκους της Γιουγκοσλαβικής Δημοκρατίας της Μακεδονίας δεν θα υπήρχε λόγος αντιδράσεων", διαβάζουμε λ.χ. σε υπηρεσιακό μνημόνιο του 1983 (Θ. Σκυλακάκης, "Στο όνομα της Μακεδονίας", Αθήνα 1995, σ.27). Παρόμοια διατύπωση χρησιμοποιεί το 1985 ο εμπειρογνώμων του ΥΠΕΞ, Ευάγγελος Κωφός ("The Macedonian Question: the politics of mutation", σ.15) και αντιγράφει αυτολεξί το 1989 η μπροσούρα "Μακεδονία. Ιστορία και πολιτική" της Εταιρείας Μακεδονικών Σπουδών (σ.45-6).
Ωσπου, το 1992, θα επιστρέψουμε εν μία νυκτί στο ανιστόρητο παπαδοπουλικό δόγμα της "μιας (και αποκλειστικά ελληνικής) Μακεδονίας". Με εισηγητή, και τούτη τη φορά, τον (ξεπλυμένο στην εθνική κολυμπήθρα) αντιπρόεδρο της χουντικής "Συμβουλευτικής"...
Μια έκθεση του 1944
Μια ενδιαφέρουσα προσέγγιση της εθνικής ταυτότητας των Σλαβομακεδόνων συναντάμε σε αδημοσίευτη έκθεση που συνέταξε το 1944 ο παλαίμαχος διπλωμάτης (αργότερα Υπ.Εξ. της χούντας) Παναγιώτης Πιπινέλης. Πρόκειται για ένα 30σέλιδο κείμενο στα γαλλικά, με τίτλο "Το ζήτημα μιας αυτόνομης Μακεδονίας" και στόχο την προβολή των ελληνικών θέσεων. Απευθυνόμενη στις συμμαχικές ηγεσίες κι όχι στο εγχώριο κοινό, η έκθεση διακρίνεται για το ρεαλισμό της επιχειρηματολογίας της. Η διεύθυνση του Ιστορικού Αρχείου του Υπ.Εξ. έχει αποκλείσει εδώ και χρόνια την πρόσβαση των ερευνητών στον οικείο φάκελο, αντίγραφο της "εξαφανισμένης" έκθεσης εντοπίσαμε ωστόσο στο αρχείο του ίδιου του Πιπινέλη, στη Γεννάδειο Βιβλιοθήκη:
"Η εθνικότητα των πληθυσμών που θα καλούνταν ενδεχομένως να αποτελέσουν τμήμα ενός Μακεδονικού κράτους παρουσιάζει, εξάλλου, παρόμοια πολυπλοκότητα.
Αν αφαιρέσουμε τους ελληνικούς, τουρκικούς και αλβανικούς πληθυσμούς της Μακεδονίας, βρισκόμαστε όντως μπροστά σ' ένα σημαντικό αριθμό σλαβικών στοιχείων, ο εθνοτικός χαρακτήρας των οποίων αποτέλεσε στη διάρκεια των τελευταίων γενεών το αντικείμενο μακρών αντιπαραθέσεων και παθιασμένων αγώνων. Δεν χρειάζεται καθόλου να ξαναρχίσουμε εδώ αυτή τη φιλονικία για να διαπιστώσουμε ότι, τη στιγμή της ενσωμάτωσής τους στα διάφορα γειτονικά κράτη, οι σλαβικοί πληθυσμοί της Μακεδονίας δεν διέθεταν ακόμη πλήρως μια επαρκώς καθορισμένη εθνική συνείδηση. Σέρβοι, Ελληνες και Βούλγαροι διεκδικούσαν καθένας για λογαριασμό του την εθνοτική τους προέλευση και μια φλογερή διαπάλη διεξήχθη πάνω σ' αυτό το ζήτημα, άλλοτε διά της πολιτισμικής προπαγάνδας και της εκκλησίας, και άλλοτε με λιγότερο καλοπροαίρετα μέσα, όπως οι ένοπλες συμμορίες και η εξολόθρευση των αντιπάλων.
Αυτός καθεαυτός ο πικρός ανταγωνισμός για την εθνική συνείδηση των Μακεδόνων αποδεικνύει την αδυναμία των απαρχών και των συστατικών του στοιχείων. Στην πραγματικότητα, ο αγώνας διεξήχθη σχεδόν αποκλειστικά απ' το εξωτερικό, με τον ιθαγενή πληθυσμό να περνά διαδοχικά στην επιρροή των συμμοριών που ήταν κάθε φορά περισσότερο δραστήριες στην περιοχή. [...]
Σταθεροποιώντας τα καινούρια σύνορα των βαλκανικών κρατών, οι συνθήκες του 1919 έθεσαν ωστόσο τέλος σ' αυτό τον ένοπλο αγώνα για τη μακεδονική ψυχή. Με την επέλευση της τάξης ανανεώθηκαν οι ανθρώπινες, οικονομικές και πολιτιστικές επαφές. Νέες συνήθειες, συνθήκες ζωής και τρόποι σκέψης διείσδυσαν σιγά σιγά μεταξύ των πρόσφατα ενσωματωμένων πληθυσμών, έτσι που η άμορφη κι αναποφάσιστη μάζα των σλαβικών πληθυσμών της Μακεδονίας άρχισε ν' αποκτά μορφή. Ενστικτωδώς προσανατολιζόταν στα πολιτικά κέντρα του Βελιγραδίου, της Σόφιας ή της Θεσσαλονίκης και των Αθηνών. Αυτή η διαδικασία πολιτικής και ηθικής αποκρυστάλλωσης δεν μπορούσε φυσικά να ακολουθηθεί παρά μονάχα με ειρηνικές μεθόδους. Τα βίαια καταπιεστικά μέτρα που συχνά τη συνόδευσαν, αν δεν επιβράδυναν αυτή τη διαδικασία εθνογραφικής και ηθικής αποκρυστάλλωσης, οπωσδήποτε δεν συνέβαλαν και πολύ σ' αυτή. Αναπόφευκτα σε μια μεταβατική περίοδο, τα αυστηρά μέτρα δεν μπορούσαν στην πραγματικότητα να έχουν άλλο αποτέλεσμα από την απογοήτευση των δυστροπούντων και την καθυστέρηση της αφομοίωσής τους. Η προοδευτική αφομοίωση στο νέο εθνοτικό και πολιτικό περιβάλλον επιτυγχανόταν ωστόσο περισσότερο χάρη στη φυσιολογική έλξη που ασκούσαν τα νέα πολιτικά και πολιτιστικά κέντρα, γύρω από τα οποία επρόκειτο να κινείται στο εξής ο μακεδονικός λαός. Κι αυτό τόσο πιο εύκολα, όσο η εθνική συνείδηση και η εθνολογική προέλευση των μακεδονικών πληθυσμών στερούνταν, όπως έχουμε δει, σε μεγάλο βαθμό έναν ξεκάθαρα καθορισμένο χαρακτήρα: η μάζα των σλαβικών πληθυσμών της Μακεδονίας μπόρεσε έτσι χωρίς μεγάλη καθυστέρηση ν' αποκτήσει γιουγκοσλαβική ή βουλγαρική φυσιογνωμία, ανάλογα με το νέο κράτος στο οποίο αυτοί είχαν συγχωνευθεί. Δεν ήταν παρά ένα υποδεέστερο τμήμα των Σλάβων της Γιουγκοσλαβικής Μακεδονίας, και οι Σλάβοι των περιοχών της Φλώρινας και της Καστοριάς στην Ελλάδα, που διατήρησαν άθικτο το πνεύμα τους της ανεξαρτησίας, καμαρώνοντας για τη 'μακεδονική' εθνικότητά τους".
(Αρχείο Π. Πιπινέλη [Γεννάδειος Βιβλιοθήκη], φ.2, P. Pipinelis, "La question d' une Macedoine autonome" [1944], σ.5-6 & 17-19).
Αποκλειστικες πληροφοριες
ΑπάντησηΔιαγραφήΕΥΡΥΠΡΩΚΤΕ
ΞΙΦΟΜΑΧΕ
ΤΖΩΝ
ΚΑΡΧΙΜΑΚΙΣΤΑΝ
και λοιπές φασιστικές και ακροδεξιές δυνάμεις του κερατα ,φανατικούς υποστηρικτές του μπουλη με το PLAYSTATION και του φρόκαλου νηπιαγωγού -χειρούργου.
Συνολική απάντηση προς τα προηγούμενα ,κοράκια, χουντικούς χλεχλεδες ,δεξιές αδελφές και άρρωστα και ανεγκέφαλα καθηκια του κερατα.
Είναι γνωστό ότι ο babis διαθέτει γοητεία και στυλ υψηλού επιπέδου και αυξημένων απαιτήσεων. Έτσι παρά τις συνεχείς κρούσεις και προκλήσεις από τα παραπάνω άτομα παραμένει ακλόνητος στις προτιμήσεις του και δεν προβαίνει σε καμιά έκπτωση από τα υψηλα στάνταρτ των απαιτήσεων του για να συνευρεθεί μαζί τους.
Είναι γνωστό ότι τα παραπάνω άτομα έχουν χάσει κάθε ευπρέπεια και παρά του ότι πρόκειται περί ξεφωνημένων κίναιδων του κερατα, απρόκλητα και συνεχώς την έχουν πέσει και ζητούν το άνοιγμα του πάτου των από ένα εξαιρετικό γαμιά όπως είναι ο babis.
Δεν σας δίνει κύριοι καμία προσοχή ο babis ,πέρα από ένα σκατο ,σαν την ψυχή σας. Είστε απόβλητα της ζωής. Περιτρίμματα της κοινωνίας που ζείτε μέσα στο βοθρολυμα της Ρηγίλλης όπου και σιτίζεστε εκεί. Δεν μπορείτε να αρθρώσετε μια σκέψη καθαρή ,ένα πολιτικό λόγο παρά μόνον άναρθρες επαναλαμβανόμενες παπαρες και ηλιθιότητες κραυγές κρα-κρα. Τωρα μπορείτε να πάτε στον διάολο και ακόμη παραπέρα. Ουστ βρωμοκαθαρματα. Ο babis δεν σας γαμα ότι και να λετε ότι και να κανετε. Ουστ Παλιοπουστρακια!!
ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ 'SPAM' ΠΑΡΑΚΑΛΩ ΚΑΘΕ ΕΛΛΗΝΑ (εξαιρουνται περιεργοι αριστεροι, αλβανοι, καθαρματα γυφτοσκοπιανοι κλπ) ΝΑ ΤΟ ΔΙΑΒΑΣΕΙ ΠΡΟΣΕΚΤΙΚΑ :
ΑπάντησηΔιαγραφήΛΟΓΟΙ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΟΠΟΙΟΥΣ ΤΑ ΣΚΟΠΙΑ
ΔΕΝ ΔΙΚΑΙΟΥΝΤΑΙ ΤΟΝ ΟΡΟ «ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ» ΚΑΙ ΤΑ ΠΑΡΑΓΩΓΑ ΤΟΥ
ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΡΑΤΙΚΟ ΚΑΙ ΕΘΝΙΚΟ ΤΟΥΣ ΠΡΟΣΔΙΟΡΙΣΜΟ
Του Αντιναυάρχου ε.α. Π. ΚΑΒΑΛΙΕΡΟΥ Π.Ν
Είναι γνωστές οι επίμονες προσπάθειες των Σκοπίων να επιβάλουν στη διεθνή κοινότητα και ειδικότερα στην Ελλάδα, τα Ελληνικά ιστορικά ονόματα «Μακεδονία» και «μακεδόνας» για τον κρατικό και εθνικό τους προσδιορισμό. Ο αδιάντροπος αυτός σφετερισμός της ταυτότητας των Μακεδόνων, που είναι και ταυτότητα των Ελλήνων, καθώς και της ελληνικότητας του Ονόματος, της Γλώσσας, της Ιστορίας και του Πολιτισμού της Μακεδονίας, που σε καμιά περίπτωση δεν μπορεί να γίνει αποδεκτός, δεν μας ξενίζει ιδιαίτερα γιατί ξεκίνησε πριν από 60 χρόνια. Εκείνο που μας ξενίζει είναι η πρόσφατη αναγνώριση των Σκοπίων, από τις ΗΠΑ, με το Ελληνικό αυτό όνομα, γιατί είναι αχαρακτήριστη, άστοχη, προσβλητική, επικίνδυνη, σε βάρος της Ελλάδας, και οπωσδήποτε ασυνεπής σε σχέση με τις προγενέστερες θέσεις και ενέργειές του επί του θέματος.
Αδιάψευστα ιστορικά γεγονότα και ντοκουμέντα αποδεικνύουν ότι η, με σύμφωνη γνώμη του Στάλιν, μετονομασία, τον Αύγουστο του 1944, από τον Τίτο, από Νότια Σερβία σε «Μακεδονία», είχε δύο στόχους : ο πρώτος στόχος ήταν ο προσδιορισμός και αποδυνάμωση της Σερβίας, ο δε δεύτερος και σπουδαιότερος, η απόσπαση της Βόρειας Ελληνικής Επαρχίας της Μακεδονίας προς έλεγχο του Αιγαίου, ιδιαίτερα της πολύ σημαντικής πόλεως και λιμένος της Θεσσαλονίκης, και η στη συνέχεια δημιουργία της ψευδομακεδονίας του Αιγαίου. Φαίνεται ότι οι ΗΠΑ λησμόνησαν την τότε σαφή και αποτελεσματική στάση ως και τις στη συνέχεια ενέργειές τους.
Συγκεκριμένα, στην ενέργεια αυτή του Τίτο, οι ΗΠΑ αντιτάχθησαν και αντέδρασαν άμεσα με τον Υπουργό Εξωτερικών, της Κυβερνήσεως Ρούσβελτ, Εdward R. Stetinius Jr, o oποίος με την υπ΄αριθμό 868014/26-12-44 εγκύκλιό του, δήλωσε τα εξής : «Η Κυβέρνηση αυτή θεωρεί ότι οποιαδήποτε αναφορά σε «Μακεδονικό Έθνος», «Μακεδονική Πατρώα Γη» ή «Μακεδονική Εθνική Συνείδηση» είναι αδικαιολόγητη και δημαγωγική, δεν αντιπροσωπεύει εθνική ή πολιτική πραγματικότητα, ενώ διαβλέπει, στην παρούσα αναβίωσή της, πιθανό μανδύα για επιθετικές ενέργειες εναντίον της Ελλάδας. Η επίσημη πολιτική αυτής της Κυβέρνησης είναι να λάβει τα αναγκαία μέτρα εναντίον εκείνων που θα βοηθήσουν τη Γιουγκοσλαβία και τη Βουλγαρία στη δημιουργία «Μακεδονικού Ζητήματος» σε βάρος της Ελλάδας».
Την πολιτική αυτή ενίσχυσαν και νεώτεροι Πρόεδροι ως και τα νομοθετικά σώματα των ΗΠΑ. ΟΙ ανωτέρω δηλώσεις αποδείχθησαν προφητικές δεδομένου ότι ο Τίτο και ο Στάλιν πράγματι ξεκίνησαν επιθετική ενέργεια εναντίον της Ελλάδας στην οποία οι ΗΠΑ αντέδρασαν με το Δόγμα ΤΡΟΥΜΑΝ και βοήθεια προς την Ελλάδα, το 1947, προκειμένου να προστατευθεί η εδαφική της ακεραιότητα από κομμουνιστική κατοχή. Την ανωτέρω άποψη/στάση των ΗΠΑ ενίσχυσαν επίσης, μεταξύ άλλων, ο ΟΗΕ, ο Πάπας Ιωάννης Παύλος και οι ομολογίες Στάλιν και Δημητρώφ.
Κατωτέρω θα επαναληφθούν συνοπτικά, οι κυριότεροι λόγοι που δεν επιτρέπουν τη χρήση των ονομάτων «Μακεδονία», «Μακεδόνας» και «Μακεδονικός από το νέο κράτος :
α. Δεν είναι σωστό μια χώρα, η οποία είναι τμήμα μιας γεωγραφικής περιοχής, να ορίζεται αυθαίρετα από μόνη της, με επίσημο τρόπο, εκπρόσωπος της όλης περιοχής.
β. Δεν αντιπροσωπεύει ούτε εθνική ούτε πολιτική πραγματικότητα δεδομένου ότι τα ονόματα αυτά είναι καθαρά Ελληνικά, αναφορικά με την προέλευσή τους, και ότι δεν υπάρχει Μακεδονική φυλή. Η χρήση των ονομάτων αυτών στην αρχαία Ελλάδα, ακόμη και σε προσδιορισμούς όπως «Βασίλειο της Μακεδονίας του Φιλίππου του Β΄ή του Μεγάλου Αλεξάνδρου» έδειχνε γεωγραφική περιοχή και όχι εθνότητα. Οι Μακεδόνες όπως οι Αθηναίοι, οι Σπαρτιάτες, οι Θηβαίοι, Κύπριοι κ.λ.π. ήταν όλοι Έλληνες.
γ. Μπορεί να στηρίξει εδαφικές διεκδικήσεις σε βάρος γειτονικών χωρών, όπως συνέβηκε πολλές φορές μέχρι τώρα.
δ. Δεν υπάρχει ομοιογένεια στον πληθυσμό του νέου κράτους. Σύμφωνα με ένα άρθρο στο περιοδικό Christian Science Monitor, στις 28 Οκτωβρίου 1992, στη σελίδα 19, από τον C.M.WOODHOUSE, πολύ γνωστό ιστορικό και πρώην μέλος του Βρετανικού Κοινοβουλίου ο οποίος υπηρέτησε τη Μεγάλη Βρετανία, στην Ελλάδα κατά τη διάρκεια και μετά το δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο, ο πληθυσμός αποτελείται από 40-45% Σλάβους, 30% Αλβανούς, 10% Έλληνες και 10% Τσιγγάνους και λοιπούς.
ε. Ο καθένας μπορεί να αντιληφθεί την παραποίηση της ιστορίας της Μακεδονίας στους ακόλουθους ψευδείς ισχυρισμούς/επιχειρήματα που έχουν κατασκευασθεί από τους Σκοπιανούς αξιωματούχους προκειμένου να υποστηρίξουν τις προσπάθειές τους να επιβάλουν τη χρήση του ονόματος Μακεδονία και των παραγώγων του :
• Ότι οι Μακεδόνες δεν είναι Έλληνες αλλά μια ξεχωριστή εθνότητα.
• Ότι η γλώσσα τους δεν είναι η Ελληνική, αλλά το ιδίωμα που ομιλείται στην περιοχή των Σκοπίων.
• Ότι η Μακεδονία εκτείνεται προς Βορράν πολύ πέραν των ορίων της ιστορικής Μακεδονίας, κατά τέτοιο τρόπο ώστε να περιλαμβάνει πραγματικές σλαβικές περιοχές που δεν είχαν υπάρξει ποτέ τμήματα της Μακεδονίας στην αρχαιότητα και οι οποίες στην πραγματικότητα ήταν τμήματα της αρχαίας Δαρδανίας.
• Ότι οι αρχαίοι Μακεδόνες δεν ήταν Έλληνες, αλλά ένα ξεχωριστό έθνος που είχε σχέση με τους Ιλλυριούς και τους Θράκες.
• Ότι όταν οι Σλάβοι κατέβηκαν στη Βαλκανική, κατά τη διάρκεια του 6ου και 7ου αιώνων μ.Χ. συγχωνεύθηκαν με τους μη Έλληνες απογόνους των αρχαίων Μακεδόνων και έτσι δημιουργήθηκε ένα νέο έθνος οι Σλαβο-Μακεδόνες.
• Ότι οι απόγονοι αυτών των Σλαβο-Μακεδόνων του μεσαίωνα είναι οι σημερινοί Μακεδόνες των Σκοπίων.
• Ότι στη Βουλγαρία και Ελλάδα υπάρχουν κάτοικοι οι οποίοι ανήκουν σ΄αυτό το «Μακεδονικό Έθνος» οι οποίοι σχηματίζουν καταπιεσμένες μειονότητες των οποίων τα δικαιώματα πρέπει να αναγνωρισθούν.
• Ότι οτιδήποτε αποκαλούμενο «Μακεδονικό», ήθη, έθιμα, πολιτισμός κ.λ.π. δεν είναι Ελληνικό, αλλά δημιούργημα των Μακεδόνων του τύπου των Σκοπίων.
Φυσικά όλοι αυτοί οι ισχυρισμοί, σε καμιά περίπτωση, δεν μπορούν να αντέξουν κριτική γιατί είναι τελείως αμφισβητήσιμοι τόσο με ιστορικά και εθνολογικά όσο και με πολιτιστικά ή κοινωνιολογικά κριτήρια.
Τα επιχειρήματα να μη χρησιμοποιηθούν τα ονόματα «Μακεδονία» και «Μακεδονικός» είναι ουσιώδη και σε σύγκριση με τους ισχυρισμούς των Σκοπιανών είναι συντριπτικά και αποφασιστικά.
Οι κατασκευασμένοι από τους Σκοπιανούς ισχυρισμοί, που προαναφέρθηκαν, προβάλλονταν και προβάλλονται συνεχώς από τους αξιωματούχους των Σκοπίων όχι μόνο τότε που ήταν ομόσπονδο κράτος αλλά ιδιαίτερα και πιο επίμονα τώρα που είναι ανεξάρτητο κράτος. Μολονότι δεν αντέχουν ακόμη και στοιχειώδη κριτική δεδομένου ότι είναι ψευδείς και αδικαιολόγητοι, τα ακόλουθα αποδεικτικά στοιχεία θα αποδείξουν ότι τα αντικρούοντα αυτούς επιχειρήματα είναι ουσιαστικά, συντριπτικά και αποφασιστικής σημασίας.
Η Μακεδονία από μόνη της, με τις χιλιετίες της παλιάς της δόξας, δεν θα επιτρέψει την αλλαγή της ιστορίας. Μόνο το άκουσμα των ονομάτων του Αριστοτέλη και του Μεγάλου Αλεξάνδρου και η συνεισφορά τους στην ιστορία του ανθρώπινου γένους, του πρώτου με τη σοφία του και του δεύτερου με την πολεμική του αρετή, την ανδρεία, την εξαίρετη πολιτική και τη μεγαλοσύνη του, θα έπρεπε να είναι αρκετά για να επαναφέρουν στα λογικά τους όλους αυτούς που προσπαθούν να παραποιήσουν την ιστορία της.
Η Μακεδονία υπήρξε πάντοτε και εξακολουθεί να είναι ακόμη η πιο προχωρημένη έπαλξη και ο προμαχώνας της Ελλάδας.
Όλες οι ιστορικές πηγές συμφωνούν αναφορικά με τη γεωγραφική θέση της αρχαίας Μακεδονίας της οποίας τα όρια ήταν τα ακόλουθα :
• Το Αιγαίο Πέλαγος και τα βουνά Καμβούνια, Πιέρια και Όλυμπος προς νότον.
• Οι λίμνες Οχρίδα και Πρέσπα και τα βουνά Βαμβούνα, Σκόμιο και Ροδόπη προς βορράν.
• Ο ποταμός Νέστος προς ανατολάς και τα βουνά Γράμμος και Πίνδος προς δυσμάς.
Οι κάτοικοι αυτής της περιοχής, οι Μακεδόνες, ανήκαν σε μια από τις αρχαιότερες Ελληνικές φυλές. Οι πλησιέστεροι συγγενείς τους ήταν οι Θεσσαλοί και ειδικότερα οι Μαγνήσιοι με τους οποίους μοιράζονταν την Αιολική καταγωγή.
Η γλώσσα που μιλούσαν ανήκε στους αρχαιότερους τύπους της Ελληνικής και είχε συγγένεια με τις διαλέκτους της Αιολικής, Αρκαδικής, Κυπριακής και Μηκυναϊκής.
Η θρησκεία των Μακεδόνων ήταν η ίδια με τη θρησκεία των άλλων Ελλήνων οι δε μύθοι και παραδόσεις τους ήταν τα ίδια που συναντούσες σε όλο τον Ελληνικό κόσμο.
Ο Βασιλιά της Μακεδονίας Φίλιππος ο Β΄και ο γιός του Αλέξανδρος ο Μέγας – στον οποίο οι Σκοπιανοί προσπαθούν επισταμένα να προσδώσουν «Σλαβομακεδονική» ταυτότητα – ενεργούσαν όχι απλώς σαν Έλληνες αλλά σαν Πανελλήνιοι Αρχηγοί με την έννοια ότι έκαναν πράξη την παλιά ιδέα του σχηματισμού ενός ενιαίου Ελληνικού κράτους με τη συγχώνευση των Ελληνικών πόλεων-κρατών.
Στις χρονικές περιόδους που ακολούθησαν, και ειδικότερα μετά την εμφάνιση στη Βαλκανική των Σλάβων και των Βουλγάρων (6ο και 7ο αιώνα μ. Χ.) η γεωγραφική περιοχή της Μακεδονίας όπως προσδιορίσθηκε προηγουμένως εξακολούθησε να είναι η έπαλξη και ο προμαχώνας του Ελληνισμού όπως ακριβώς ήταν και κατά την αρχαιότητα.
Η Παλαιά Διαθήκη, οι αρχαίοι συγγραφείς, σύγχρονοι ερευνητές, αμέτρητες επιγραφές σε αγάλματα, τάφους, στήλες με Ελληνικά ονόματα και αναθήματα, χιλιάδες νομίσματα, όχι μόνο στη Μακεδονία και στην υπόλοιπη Ελλάδα αλλά και σε χώρες του εξωτερικού όπως στη Λιβύη, την Αίγυπτο και την Ασία, μέχρι τις Ινδίες, επιβεβαιώνουν κατηγορηματικά ότι, οι Μακεδόνες σαν Έλληνες, είχαν τους ίδιους θεούς, τις ίδιες θρησκευτικές λατρείες, και ότι ήταν αυτοί που διέδωσαν τη γλώσσα τους, που ήταν η Ελληνική, και το Ελληνικό πνεύμα σε όλο το γνωστό τότε κόσμο.
Η Παλαιά Διαθήκη περιλαμβάνει ακαταμάχητα και αδιάσειστα αυτούσια στοιχεία στα κείμενά της. Σε ένα από αυτά, ο Προφήτης Δανιήλ, 200 περίπου χρόνια πριν από τη γέννηση του Μεγάλου Αλεξάνδρου, προέβλεψε ότι «ο Βασιλιάς των Μήδων και των Περσών θα κατατροπωθεί από έναν Έλληνα Βασιλιά και ότι αυτόν τον πρώτο μεγάλο Βασιλιά θα τον διαδεχθούν τέσσερις Βασιλιάδες από το ίδιο Βασίλειο».
Οι Αρχαίοι συγγραφείς και ιστορικοί δίνουν επίσης αμέτρητα αποδεικτικά στοιχεία. Η πρώτη ιστορική αναφορά δίνεται από τον Όμηρο ο οποίος στην Ιλιάδα μνημονεύει τα ονόματα διαφόρων Πελασγικών και Ελληνικών φυλών που ζούσαν στη Μακεδονία.
Ο Στράβων αναφέρει: «Φυσικά η Μακεδονία είναι μέρος της Ελλάδας».
Ο Ηρόδοτος γράφει : «Οι απόγονοι του Περδίκα, του πρώτου Βασιλιά των Μακεδόνων, είναι Έλληνες, όπως οι ίδιοι το θέλουν και όπως εγώ ο ίδιος το ξέρω».
Ο Θουκυδίδης αναφέρει ότι : «Οι Μακεδόνες αποτελούνται από διάφορες ελληνικές φυλές κάτω από διάφορους Βασιλιάδες».
Ο Πολύβιος λέει : «Οποία και πόσο μεγάλη τιμή πρέπει να ανήκει στους Μακεδόνες οι οποίοι το μεγαλύτερο μέρος της ζωής τους δεν έπαψαν ποτέ να μάχονται εναντίον των Βαρβάρων για την ασφάλεια των Ελλήνων».
Ο Αρριανός, στο βιβλίο του «Ανάβαση του Αλεξάνδρου» αναφέρει ότι μετά τη μάχη του Γρανικού ο Αλέξανδρος έκανε τα εξής : «Έστειλε στην Αθήνα, την πρώτη πόλη όλων των Ελλήνων, και όχι στην Πέλλα που ήταν η πρωτεύουσα της Μακεδονίας, τριακόσιες πανοπλίες και άλλα Περσικά λάφυρα, για να ανατεθούν στην πολιούχο Αθηνά με την αφιέρωση «Αλέξανδρος ο Φιλίππου και οι Έλληνες, πλην Λακεδαιμονίων, από των Βαρβάρων των την Ασίαν οικούντων». Επίσης λέει ότι 2000 Έλληνες μισθοφόρους των Περσών, που συνέλαβε αιχμαλώτους, τους έστειλε δέσμιους στη Μακεδονία για να εργασθούν εκεί σαν δούλοι «ότι παρά τα κοινά δόξαντα τοις Έλλησιν, Έλληνες όντες, εναντία τη Ελλάδι υπέρ των Βαρβάρων εμάχοντο».
Με τις ενέργειές του αυτές ο Αλέξανδρος, εκτός από την απογοήτευσή του για τη μη συμμετοχή των Σπαρτιατών στην Πανελλήνια εκστρατεία εναντίον των Περσών και για τις πολύ λίγες περιπτώσεις που Έλληνες πολέμησαν στο πλευρό των Περσών, δείχνει κυρίως πόσο περήφανος αισθανόταν για την Ελληνική καταγωγή του, ότι το επίτευγμά του το θεωρούσε καθαρά Ελληνικό και ότι το ίδιο θα έπρεπε να αισθάνονταν και οι άλλοι Μακεδόνες αφού ο Αλέξανδρος δεν έκανε καμιά ξεχωριστή αναφορά σ΄αυτούς.
Ο Παυσανίας επιβεβαιώνει ότι οι Μακεδόνες ήταν μέλη των Δελφικών Αμφικτυονιών λέγοντας : «Την εποχή μου οι Αμφικτυονίες ήταν τριάντα. Οι περιοχές της Νικόπολης, της Μακεδονίας και της Θεσσαλίας έστειλαν η κάθε μια από έξη αντιπροσώπους» δεδομένου ότι, όπως είναι γνωστό σε όλους, μόνο Έλληνες ήταν μέλη Αμφικτυονιών. Επίσης ο Παυσανίας επιβεβαιώνει ότι οι Μακεδόνες συμμετείχαν στους Ολυμπιακούς Αγώνες, όπου μόνο Έλληνες μπορούσαν να αγωνιστούν, με πολλές συμμετοχές και πολλούς νικητές.
Ο Γιόχαν Γουσταύος Ντρόϊζεν, διαπρεπής Γερμανός φιλόλογος και ιστορικός στην ιστορία που έγραψε για το Μέγα Αλέξανδρο τονίζει ότι : «και οι δύο, και ο Φίλιππος και ο Αλέξανδρος, μετέφεραν και μετέδωσαν στους λαούς της Ασίας όχι το Μακεδονικό πολιτισμό, γιατί δεν υπήρξε ποτέ ανεξάρτητος, αλλά τον Ελληνικό πολιτισμό».
Όταν οι χάρτες αποκαλύπτουν την αλήθεια
Οι προσπάθειες που έχουν γίνει από τους Σκοπιανούς να παρέξουν αποδεικτικά στοιχεία για τους ισχυρισμούς τους, με την κατασκευή πλαστών χαρτών, δεν απέδωσαν. Όσο σκληρά και να προσπαθήσει κάποιος δεν θα βρει, πουθενά σ΄όλο τον κόσμο, χάρτες εκτυπωμένους πριν από το 1944 οι οποίοι να εμφανίζουν τη λέξη «Μακεδονία» δε οποιαδήποτε άλλη χώρα εκτός από την Ελλάδα.
Το πόσο αβάσιμα είναι τα επιχειρήματα των Σκοπιανών στην προσπάθειά τους να προβάλουν τους ισχυρισμούς τους ότι υπάρχει «Μακεδονικό Έθνος» αποδεικνύεται από τους παρακάτω εθνολογικούς και ιστορικούς χάρτες :
• Ο εθνογραφικός χάρτης των εθνοτήτων στη Μακεδονία την περίοδο 1912-1926 ο οποίος εκτυπώθηκε το 1970 από το New Campridge Modern History.
• Ο εθνογραφικός χάρτης του Kieport που εκτυπώθηκε στο Βερολίνο το 1818.
• Ο εθνογραφικός χάρτης που έφτιαξε ο Ιταλός Amendore Vergili το 1908 με βάση την Τουρκική απογραφή που είχε διεξαχθεί από τον Hilmi Pasha.
• Ο χάρτης του Standford.
• Ο ιστορικός χάρτης της Ελλάδας που εκδόθηκε στη Βαλτιμόρη από τον Ε.Ζ.Coal το 1824, στο υπόμνημα του οποίου ο εκδότης περιγράφει τη Μακεδονία σαν τμήμα της Ηπειρωτικής Ελλάδας ενώ σημειώνει ότι τα βόρεια σύνορά της βρίσκονται πέραν της πόλης του Μοναστηρίου.
• Ο χάρτης που εκδόθηκε από το φημισμένο Ιστορικό-Γεωγράφο ORTELIUS το 1579, που αναφέρεται στα ιεραποστολικά ταξίδια του Αποστόλου Παύλου, όπου η ελληνική επικράτεια εμφανίζεται ενιαία συμπεριλαμβάνουσα τη Μακεδονία.
• Ο εθνογραφικός χάρτης των Βαλκανίων που εκδόθηκε στο Παρίσι το 1878 ο οποίος δείχνει τη μεγάλη υπεροχή του Ελληνικού πληθυσμού, έναντι όλων των άλλων εθνοτήτων χωρίς καμιά ένδειξη των αυτοαποκαλουμένων Μακεδόνων.
Κανείς από αυτούς τους χάρτες, ή οποιοσδήποτε άλλος που εκδόθηκε πριν από το Β΄Παγκόσμιο Πόλεμο, δεν κάνει καμιά αναφορά σε ξεχωριστό «Μακεδονικό Έθνος» για τον απλό λόγο ότι δεν υπήρξε τέτοιο έθνος πριν το εφεύρει ο Τίτο.
Δεν υπάρχει Μακεδονική γλώσσα
Οι προσπάθειες των Σκοπιανών να παρουσιάσουν αποδεικτικά στοιχεία ότι η αποκαλούμενη «Μακεδονική γλώσσα» είναι το ιδίωμα που ομιλείται στην περιοχή των Σκοπίων δεν μπορούν να πείσουν κανένα. Η γλώσσα τους, η οποία εμπεριέχει αυτοτελή Σλαβική γλώσσα, ήταν τελείως άγνωστη μέχρι το 1944. Και όσο πολύ και αν προσπαθήσει κάποιος δεν θα βρει τίποτε που να αποδεικνύει την ύπαρξή της. Η γλώσσα που χρησιμοποιούσαν οι Σλαβόφωνοι κάτοικοι της νότιας Γιουγκοσλαβίας και της Νοτιοδυτικής Βουλγαρίας ήταν γνωστή σαν ένα γλωσσικό ιδίωμα της Βουλγαρικής.
Μετά τη δημιουργία της Σοσιαλιστικής Δημοκρατίας της Μακεδονίας, για προφανείς πολιτικούς λόγους, ένας πολύ μεγάλος αριθμός φιλολόγων και υποτρόφων της φιλολογίας στρατολογήθηκε προκειμένου να δημιουργήσει μια ξεχωριστή γραπτή γλώσσα.
Αφού πήραν το ήδη ομιλούμενο Βουλγαρικό γλωσσικό ιδίωμα σαν σημείο εκκίνησης και αφού δανείστηκαν ευρύτατα από την Ελληνική, τη Σερβική, τη Ρωσική και άλλες Σλαβικές γλώσσες, δημιούργησαν μια φιλολογική γλώσσα την αποκαλούμενη «Μακεδονική γλώσσα» η οποία αναγνωρίστηκε από το Γιουγκοσλαβικό Σύνταγμα σαν μια από τις τρεις επίσημες γλώσσες της χώρας. Το γεγονός ότι δεν υπάρχει ούτε ένα κείμενο, ούτε μια επιγραφή σε αυτή τη γλώσσα πριν από το 1944 αποδεικνύει, χωρίς αμφιβολία, ότι δεν έχει καμιά σχέση με τους αρχαίους Μακεδόνες και τους απογόνους τους που μιλούσαν πάντοτε Ελληνικά.
Το γεγονός ότι οι αρχαίοι Μακεδόνες μιλούσαν την ίδια γλώσσα με τους άλλους Έλληνες φαίνεται και στο έργο του Ρωμαίου Ιστορικού Livy, ο οποίος γράφει ότι τη συνέλευση των Ελλήνων στην Αιτωλία το 200 π.χ. την παρακολούθησαν «αντιπρόσωποι από τους Αιτωλούς, τους Ακαρνάνες και τους Μακεδόνες, οι οποίοι μιλούσαν όλοι την ίδια γλώσσα».
Δεν υπάρχει επίσημο κείμενο ούτε στο πρόσφατο ούτε στο απώτερο παρελθόν στο οποίο να γίνεται μνεία για «Μακεδονία» ή για «Μακεδόνες». Ούτε η συνθήκη του Βερολίνου ούτε η συνθήκη του Αγίου Στεφάνου κάνουν κάποια αναφορά σ΄αυτό το ενδεχόμενο. Η επίσημη Τουρκική απογραφή του 1905 δίνει αριθμητικά στοιχεία για τους πληθυσμούς της γεωγραφικής περιοχής της Μακεδονίας, η οποία ήταν διηρημένη στα Βιλαέτια της Θεσσαλονίκης και του Μοναστηρίου, δείχνει μεγάλη υπεροχή των Ελλήνων ενώ δεν κάνει καμιά αναφορά σε «Μακεδόνες» για τον απλό λόγο ότι κανένας από τους ερωτηθέντες δεν εδήλωσε τέτοια καταγωγή.
Ένα γεγονός που έχει γίνει αποδεκτό ακόμη και από Σλάβους Ιστορικούς είναι ότι η εγκατάσταση των Σλάβων στα Βαλκάνια έλαβε χώρα τον 6ο αιώνα μ.Χ. και ότι η πολιτιστική τους ιστορία αρχίζει κατά τη διάρκεια του 10ου αιώνα μ.Χ. Οι θεμελιωτές της πολιτιστικής ιστορίας των Σλάβων, ήταν δύο Έλληνες μοναχοί από τη Θεσσαλονίκη, ο Κύριλλος και ο Μεθόδιος, οι οποίοι κατά τη διάρκεια του 9ου αιώνα, με σημείο εκκίνησης τη Μακεδονία, δίδαξαν τους Σλάβους τη βασισμένη στα Ελληνικά Κυριλλική γραφή και τη Χριστιανική πίστη της Ελληνο-Ορθόδοξης Εκκλησίας. Έτσι οι πρώτες ουσιώδεις πηγές της πολιτιστικής ζωής και της ιστορίας τους είναι Ελληνικές του Βυζαντίου.
Αυτό και μόνο το γεγονός αποστερεί από τους Σλάβους το δικαίωμα να διεκδικήσουν οιονδήποτε ιστορικό δεσμό με τα Βαλκάνια πριν από τον 6ον αιώνα μ.Χ. και οιονδήποτε πολιτιστικό πριν από τον 10ο αιώνα. Η θεωρία των Σκοπιανών ότι ο Κύριλλος και ο Μεθόδιος ήταν Σλαβομακεδόνες, η οποία είναι τουλάχιστον αστεία, δέχθηκε ένα ισχυρό ράπισμα από τον Πάπα Ιωάννη Παύλο ΙΙ, ο οποίος στις 31 Δεκεμβρίου 1980 διένειμε σε όλην την καθολική εκκλησία διακήρυξη, με την οποία ο Κύριλλος και ο Μεθόδιος μνημονεύονται ως «οι Έλληνες αδελφοί» και καθιερώνονται ως προστάτες της Ευρώπης.
Γεγονότα τα οποία δεν δικαιολογούν άγνοια
Το πολύ γνωστό γεγονός ότι η Παλαιά Διαθήκη μεταφράσθηκε για πρώτη φορά στην Ελληνική.
Η Χριστιανική θρησκεία εκμεταλλεύτηκε το γεγονός που η Ελληνική γλώσσα, χάρη στον Αλέξανδρο και τους διαδόχους του, είχε γίνει παγκόσμια και τη χρησιμοποίησε σαν το κυριότερο μέσο για τη διάδοσή της ώστε να γίνεται κατανοητή από τα διάφορα έθνη.
Τα τρία Ευαγγέλια και οι Πράξεις των Αποστόλων γράφηκαν εξ αρχής στην Ελληνική, ενώ το Ευαγγέλιο του Ματθαίου, το οποίο γράφηκε στην Αραμαϊκή, μεταφράστηκε πολύ νωρίς στην Ελληνική.
Το γεγονός ότι ο Απόστολος Παύλος άρχισε τις Αποστολικές του περιοδείες από τη Μακεδονία.
Η εξήγηση είναι ότι επειδή ο Μέγας Αλέξανδρος και οι διάδοχοί του είχαν διαδώσει στο εξωτερικό τον Ελληνικό πολιτισμό και την Ελληνική παιδεία, στο σπίτι του Παύλου μιλούσαν την Ελληνική και ο ίδιος είχε διδαχθεί Ελληνικές επιστήμες.
Ο Holzner στο βιβλίο του που αναφέρεται στον Παύλο γράφει : «Κάποτε από τη Μακεδονία ήλθε ο νεαρός ήρωας (Αλέξανδρος) με τα 22 του χρόνια και έφερε τα δώρα της Δύσης, την Ελληνική γλώσσα και Φιλοσοφία, στην Ανατολή. Τώρα η Δύση αξίωσε το πιο πολύτιμο δώρο από την Ανατολή, τη διδασκαλία του Ναζωραίου……».
Η ιστορία και η πολιτιστική κληρονομιά της Μακεδονίας ως «Ελληνιστική εποχή» επηρέασε την ιστορία της ανθρωπότητας.
Όπως αναφέρει σε ειδική μελέτη του 1955 το Ινστιτούτο Εξωτερικών Υποθέσεων και το Πανεπιστήμιο LUND της Σουηδίας, η ιστορία της Μακεδονίας δεν είναι ιστορία μόνον των Ελλήνων αλλά και όλων των Ευρωπαίων, δεδομένου ότι οι Μακεδόνες διέδωσαν τον Ελληνικό πολιτισμό στην Ευρώπη και ολόκληρο τον κόσμο.
Η θέση της Ευρωπαϊκής Ενώσεως
Η Ευρωπαϊκή Ένωση το Δεκέμβριο του 1991 και τον Ιούνιο του 1992 στις προϋποθέσεις που καθόρισε για την αναγνώριση του νέου κράτους των Σκοπίων περιέλαβε τον όρο να μη χρησιμοποιηθεί η λέξη Μακεδονία στο όνομά τους.
Κατόπιν των ανωτέρω δεν δικαιολογείται , ούτε επιτρέπεται η υφαρπαγή από τους Σκοπιανούς, ούτε και σαν συνθετικό του Ελληνικού ονόματος «Μακεδονία», για τον κρατικό και εθνικό τους προσδιορισμό. Δεν επιτρέπεται επίσης και η σκόπιμη άγνοια ή παράβλεψη της ιστορικής πραγματικότητας, από τρίτες χώρες, μικρές ή μεγάλες, για εξυπηρέτηση των όποιων συμφερόντων τους. Θα μπορούσαμε να συζητήσουμε κάποια παραχώρηση εάν μας έφερναν έστω και ένα γραπτό ή μη μνημείο, χάρτη ή άλλο εύρημα, προ του 1944 που να μην είναι Ελληνικό.
ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ 'SPAM' ΠΑΡΑΚΑΛΩ ΚΑΘΕ ΕΛΛΗΝΑ (εξαιρουνται περιεργοι αριστεροι, αλβανοι, καθαρματα γυφτοσκοπιανοι κλπ) ΝΑ ΤΟ ΔΙΑΒΑΣΕΙ ΠΡΟΣΕΚΤΙΚΑ :
ΑπάντησηΔιαγραφήΛΟΓΟΙ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΟΠΟΙΟΥΣ ΤΑ ΣΚΟΠΙΑ
ΔΕΝ ΔΙΚΑΙΟΥΝΤΑΙ ΤΟΝ ΟΡΟ «ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ» ΚΑΙ ΤΑ ΠΑΡΑΓΩΓΑ ΤΟΥ
ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΡΑΤΙΚΟ ΚΑΙ ΕΘΝΙΚΟ ΤΟΥΣ ΠΡΟΣΔΙΟΡΙΣΜΟ
Του Αντιναυάρχου ε.α. Π. ΚΑΒΑΛΙΕΡΟΥ Π.Ν
Είναι γνωστές οι επίμονες προσπάθειες των Σκοπίων να επιβάλουν στη διεθνή κοινότητα και ειδικότερα στην Ελλάδα, τα Ελληνικά ιστορικά ονόματα «Μακεδονία» και «μακεδόνας» για τον κρατικό και εθνικό τους προσδιορισμό. Ο αδιάντροπος αυτός σφετερισμός της ταυτότητας των Μακεδόνων, που είναι και ταυτότητα των Ελλήνων, καθώς και της ελληνικότητας του Ονόματος, της Γλώσσας, της Ιστορίας και του Πολιτισμού της Μακεδονίας, που σε καμιά περίπτωση δεν μπορεί να γίνει αποδεκτός, δεν μας ξενίζει ιδιαίτερα γιατί ξεκίνησε πριν από 60 χρόνια. Εκείνο που μας ξενίζει είναι η πρόσφατη αναγνώριση των Σκοπίων, από τις ΗΠΑ, με το Ελληνικό αυτό όνομα, γιατί είναι αχαρακτήριστη, άστοχη, προσβλητική, επικίνδυνη, σε βάρος της Ελλάδας, και οπωσδήποτε ασυνεπής σε σχέση με τις προγενέστερες θέσεις και ενέργειές του επί του θέματος.
Αδιάψευστα ιστορικά γεγονότα και ντοκουμέντα αποδεικνύουν ότι η, με σύμφωνη γνώμη του Στάλιν, μετονομασία, τον Αύγουστο του 1944, από τον Τίτο, από Νότια Σερβία σε «Μακεδονία», είχε δύο στόχους : ο πρώτος στόχος ήταν ο προσδιορισμός και αποδυνάμωση της Σερβίας, ο δε δεύτερος και σπουδαιότερος, η απόσπαση της Βόρειας Ελληνικής Επαρχίας της Μακεδονίας προς έλεγχο του Αιγαίου, ιδιαίτερα της πολύ σημαντικής πόλεως και λιμένος της Θεσσαλονίκης, και η στη συνέχεια δημιουργία της ψευδομακεδονίας του Αιγαίου. Φαίνεται ότι οι ΗΠΑ λησμόνησαν την τότε σαφή και αποτελεσματική στάση ως και τις στη συνέχεια ενέργειές τους.
Συγκεκριμένα, στην ενέργεια αυτή του Τίτο, οι ΗΠΑ αντιτάχθησαν και αντέδρασαν άμεσα με τον Υπουργό Εξωτερικών, της Κυβερνήσεως Ρούσβελτ, Εdward R. Stetinius Jr, o oποίος με την υπ΄αριθμό 868014/26-12-44 εγκύκλιό του, δήλωσε τα εξής : «Η Κυβέρνηση αυτή θεωρεί ότι οποιαδήποτε αναφορά σε «Μακεδονικό Έθνος», «Μακεδονική Πατρώα Γη» ή «Μακεδονική Εθνική Συνείδηση» είναι αδικαιολόγητη και δημαγωγική, δεν αντιπροσωπεύει εθνική ή πολιτική πραγματικότητα, ενώ διαβλέπει, στην παρούσα αναβίωσή της, πιθανό μανδύα για επιθετικές ενέργειες εναντίον της Ελλάδας. Η επίσημη πολιτική αυτής της Κυβέρνησης είναι να λάβει τα αναγκαία μέτρα εναντίον εκείνων που θα βοηθήσουν τη Γιουγκοσλαβία και τη Βουλγαρία στη δημιουργία «Μακεδονικού Ζητήματος» σε βάρος της Ελλάδας».
Την πολιτική αυτή ενίσχυσαν και νεώτεροι Πρόεδροι ως και τα νομοθετικά σώματα των ΗΠΑ. ΟΙ ανωτέρω δηλώσεις αποδείχθησαν προφητικές δεδομένου ότι ο Τίτο και ο Στάλιν πράγματι ξεκίνησαν επιθετική ενέργεια εναντίον της Ελλάδας στην οποία οι ΗΠΑ αντέδρασαν με το Δόγμα ΤΡΟΥΜΑΝ και βοήθεια προς την Ελλάδα, το 1947, προκειμένου να προστατευθεί η εδαφική της ακεραιότητα από κομμουνιστική κατοχή. Την ανωτέρω άποψη/στάση των ΗΠΑ ενίσχυσαν επίσης, μεταξύ άλλων, ο ΟΗΕ, ο Πάπας Ιωάννης Παύλος και οι ομολογίες Στάλιν και Δημητρώφ.
Κατωτέρω θα επαναληφθούν συνοπτικά, οι κυριότεροι λόγοι που δεν επιτρέπουν τη χρήση των ονομάτων «Μακεδονία», «Μακεδόνας» και «Μακεδονικός από το νέο κράτος :
α. Δεν είναι σωστό μια χώρα, η οποία είναι τμήμα μιας γεωγραφικής περιοχής, να ορίζεται αυθαίρετα από μόνη της, με επίσημο τρόπο, εκπρόσωπος της όλης περιοχής.
β. Δεν αντιπροσωπεύει ούτε εθνική ούτε πολιτική πραγματικότητα δεδομένου ότι τα ονόματα αυτά είναι καθαρά Ελληνικά, αναφορικά με την προέλευσή τους, και ότι δεν υπάρχει Μακεδονική φυλή. Η χρήση των ονομάτων αυτών στην αρχαία Ελλάδα, ακόμη και σε προσδιορισμούς όπως «Βασίλειο της Μακεδονίας του Φιλίππου του Β΄ή του Μεγάλου Αλεξάνδρου» έδειχνε γεωγραφική περιοχή και όχι εθνότητα. Οι Μακεδόνες όπως οι Αθηναίοι, οι Σπαρτιάτες, οι Θηβαίοι, Κύπριοι κ.λ.π. ήταν όλοι Έλληνες.
γ. Μπορεί να στηρίξει εδαφικές διεκδικήσεις σε βάρος γειτονικών χωρών, όπως συνέβηκε πολλές φορές μέχρι τώρα.
δ. Δεν υπάρχει ομοιογένεια στον πληθυσμό του νέου κράτους. Σύμφωνα με ένα άρθρο στο περιοδικό Christian Science Monitor, στις 28 Οκτωβρίου 1992, στη σελίδα 19, από τον C.M.WOODHOUSE, πολύ γνωστό ιστορικό και πρώην μέλος του Βρετανικού Κοινοβουλίου ο οποίος υπηρέτησε τη Μεγάλη Βρετανία, στην Ελλάδα κατά τη διάρκεια και μετά το δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο, ο πληθυσμός αποτελείται από 40-45% Σλάβους, 30% Αλβανούς, 10% Έλληνες και 10% Τσιγγάνους και λοιπούς.
ε. Ο καθένας μπορεί να αντιληφθεί την παραποίηση της ιστορίας της Μακεδονίας στους ακόλουθους ψευδείς ισχυρισμούς/επιχειρήματα που έχουν κατασκευασθεί από τους Σκοπιανούς αξιωματούχους προκειμένου να υποστηρίξουν τις προσπάθειές τους να επιβάλουν τη χρήση του ονόματος Μακεδονία και των παραγώγων του :
• Ότι οι Μακεδόνες δεν είναι Έλληνες αλλά μια ξεχωριστή εθνότητα.
• Ότι η γλώσσα τους δεν είναι η Ελληνική, αλλά το ιδίωμα που ομιλείται στην περιοχή των Σκοπίων.
• Ότι η Μακεδονία εκτείνεται προς Βορράν πολύ πέραν των ορίων της ιστορικής Μακεδονίας, κατά τέτοιο τρόπο ώστε να περιλαμβάνει πραγματικές σλαβικές περιοχές που δεν είχαν υπάρξει ποτέ τμήματα της Μακεδονίας στην αρχαιότητα και οι οποίες στην πραγματικότητα ήταν τμήματα της αρχαίας Δαρδανίας.
• Ότι οι αρχαίοι Μακεδόνες δεν ήταν Έλληνες, αλλά ένα ξεχωριστό έθνος που είχε σχέση με τους Ιλλυριούς και τους Θράκες.
• Ότι όταν οι Σλάβοι κατέβηκαν στη Βαλκανική, κατά τη διάρκεια του 6ου και 7ου αιώνων μ.Χ. συγχωνεύθηκαν με τους μη Έλληνες απογόνους των αρχαίων Μακεδόνων και έτσι δημιουργήθηκε ένα νέο έθνος οι Σλαβο-Μακεδόνες.
• Ότι οι απόγονοι αυτών των Σλαβο-Μακεδόνων του μεσαίωνα είναι οι σημερινοί Μακεδόνες των Σκοπίων.
• Ότι στη Βουλγαρία και Ελλάδα υπάρχουν κάτοικοι οι οποίοι ανήκουν σ΄αυτό το «Μακεδονικό Έθνος» οι οποίοι σχηματίζουν καταπιεσμένες μειονότητες των οποίων τα δικαιώματα πρέπει να αναγνωρισθούν.
• Ότι οτιδήποτε αποκαλούμενο «Μακεδονικό», ήθη, έθιμα, πολιτισμός κ.λ.π. δεν είναι Ελληνικό, αλλά δημιούργημα των Μακεδόνων του τύπου των Σκοπίων.
Φυσικά όλοι αυτοί οι ισχυρισμοί, σε καμιά περίπτωση, δεν μπορούν να αντέξουν κριτική γιατί είναι τελείως αμφισβητήσιμοι τόσο με ιστορικά και εθνολογικά όσο και με πολιτιστικά ή κοινωνιολογικά κριτήρια.
Τα επιχειρήματα να μη χρησιμοποιηθούν τα ονόματα «Μακεδονία» και «Μακεδονικός» είναι ουσιώδη και σε σύγκριση με τους ισχυρισμούς των Σκοπιανών είναι συντριπτικά και αποφασιστικά.
Οι κατασκευασμένοι από τους Σκοπιανούς ισχυρισμοί, που προαναφέρθηκαν, προβάλλονταν και προβάλλονται συνεχώς από τους αξιωματούχους των Σκοπίων όχι μόνο τότε που ήταν ομόσπονδο κράτος αλλά ιδιαίτερα και πιο επίμονα τώρα που είναι ανεξάρτητο κράτος. Μολονότι δεν αντέχουν ακόμη και στοιχειώδη κριτική δεδομένου ότι είναι ψευδείς και αδικαιολόγητοι, τα ακόλουθα αποδεικτικά στοιχεία θα αποδείξουν ότι τα αντικρούοντα αυτούς επιχειρήματα είναι ουσιαστικά, συντριπτικά και αποφασιστικής σημασίας.
Η Μακεδονία από μόνη της, με τις χιλιετίες της παλιάς της δόξας, δεν θα επιτρέψει την αλλαγή της ιστορίας. Μόνο το άκουσμα των ονομάτων του Αριστοτέλη και του Μεγάλου Αλεξάνδρου και η συνεισφορά τους στην ιστορία του ανθρώπινου γένους, του πρώτου με τη σοφία του και του δεύτερου με την πολεμική του αρετή, την ανδρεία, την εξαίρετη πολιτική και τη μεγαλοσύνη του, θα έπρεπε να είναι αρκετά για να επαναφέρουν στα λογικά τους όλους αυτούς που προσπαθούν να παραποιήσουν την ιστορία της.
Η Μακεδονία υπήρξε πάντοτε και εξακολουθεί να είναι ακόμη η πιο προχωρημένη έπαλξη και ο προμαχώνας της Ελλάδας.
Όλες οι ιστορικές πηγές συμφωνούν αναφορικά με τη γεωγραφική θέση της αρχαίας Μακεδονίας της οποίας τα όρια ήταν τα ακόλουθα :
• Το Αιγαίο Πέλαγος και τα βουνά Καμβούνια, Πιέρια και Όλυμπος προς νότον.
• Οι λίμνες Οχρίδα και Πρέσπα και τα βουνά Βαμβούνα, Σκόμιο και Ροδόπη προς βορράν.
• Ο ποταμός Νέστος προς ανατολάς και τα βουνά Γράμμος και Πίνδος προς δυσμάς.
Οι κάτοικοι αυτής της περιοχής, οι Μακεδόνες, ανήκαν σε μια από τις αρχαιότερες Ελληνικές φυλές. Οι πλησιέστεροι συγγενείς τους ήταν οι Θεσσαλοί και ειδικότερα οι Μαγνήσιοι με τους οποίους μοιράζονταν την Αιολική καταγωγή.
Η γλώσσα που μιλούσαν ανήκε στους αρχαιότερους τύπους της Ελληνικής και είχε συγγένεια με τις διαλέκτους της Αιολικής, Αρκαδικής, Κυπριακής και Μηκυναϊκής.
Η θρησκεία των Μακεδόνων ήταν η ίδια με τη θρησκεία των άλλων Ελλήνων οι δε μύθοι και παραδόσεις τους ήταν τα ίδια που συναντούσες σε όλο τον Ελληνικό κόσμο.
Ο Βασιλιά της Μακεδονίας Φίλιππος ο Β΄και ο γιός του Αλέξανδρος ο Μέγας – στον οποίο οι Σκοπιανοί προσπαθούν επισταμένα να προσδώσουν «Σλαβομακεδονική» ταυτότητα – ενεργούσαν όχι απλώς σαν Έλληνες αλλά σαν Πανελλήνιοι Αρχηγοί με την έννοια ότι έκαναν πράξη την παλιά ιδέα του σχηματισμού ενός ενιαίου Ελληνικού κράτους με τη συγχώνευση των Ελληνικών πόλεων-κρατών.
Στις χρονικές περιόδους που ακολούθησαν, και ειδικότερα μετά την εμφάνιση στη Βαλκανική των Σλάβων και των Βουλγάρων (6ο και 7ο αιώνα μ. Χ.) η γεωγραφική περιοχή της Μακεδονίας όπως προσδιορίσθηκε προηγουμένως εξακολούθησε να είναι η έπαλξη και ο προμαχώνας του Ελληνισμού όπως ακριβώς ήταν και κατά την αρχαιότητα.
Η Παλαιά Διαθήκη, οι αρχαίοι συγγραφείς, σύγχρονοι ερευνητές, αμέτρητες επιγραφές σε αγάλματα, τάφους, στήλες με Ελληνικά ονόματα και αναθήματα, χιλιάδες νομίσματα, όχι μόνο στη Μακεδονία και στην υπόλοιπη Ελλάδα αλλά και σε χώρες του εξωτερικού όπως στη Λιβύη, την Αίγυπτο και την Ασία, μέχρι τις Ινδίες, επιβεβαιώνουν κατηγορηματικά ότι, οι Μακεδόνες σαν Έλληνες, είχαν τους ίδιους θεούς, τις ίδιες θρησκευτικές λατρείες, και ότι ήταν αυτοί που διέδωσαν τη γλώσσα τους, που ήταν η Ελληνική, και το Ελληνικό πνεύμα σε όλο το γνωστό τότε κόσμο.
Η Παλαιά Διαθήκη περιλαμβάνει ακαταμάχητα και αδιάσειστα αυτούσια στοιχεία στα κείμενά της. Σε ένα από αυτά, ο Προφήτης Δανιήλ, 200 περίπου χρόνια πριν από τη γέννηση του Μεγάλου Αλεξάνδρου, προέβλεψε ότι «ο Βασιλιάς των Μήδων και των Περσών θα κατατροπωθεί από έναν Έλληνα Βασιλιά και ότι αυτόν τον πρώτο μεγάλο Βασιλιά θα τον διαδεχθούν τέσσερις Βασιλιάδες από το ίδιο Βασίλειο».
Οι Αρχαίοι συγγραφείς και ιστορικοί δίνουν επίσης αμέτρητα αποδεικτικά στοιχεία. Η πρώτη ιστορική αναφορά δίνεται από τον Όμηρο ο οποίος στην Ιλιάδα μνημονεύει τα ονόματα διαφόρων Πελασγικών και Ελληνικών φυλών που ζούσαν στη Μακεδονία.
Ο Στράβων αναφέρει: «Φυσικά η Μακεδονία είναι μέρος της Ελλάδας».
Ο Ηρόδοτος γράφει : «Οι απόγονοι του Περδίκα, του πρώτου Βασιλιά των Μακεδόνων, είναι Έλληνες, όπως οι ίδιοι το θέλουν και όπως εγώ ο ίδιος το ξέρω».
Ο Θουκυδίδης αναφέρει ότι : «Οι Μακεδόνες αποτελούνται από διάφορες ελληνικές φυλές κάτω από διάφορους Βασιλιάδες».
Ο Πολύβιος λέει : «Οποία και πόσο μεγάλη τιμή πρέπει να ανήκει στους Μακεδόνες οι οποίοι το μεγαλύτερο μέρος της ζωής τους δεν έπαψαν ποτέ να μάχονται εναντίον των Βαρβάρων για την ασφάλεια των Ελλήνων».
Ο Αρριανός, στο βιβλίο του «Ανάβαση του Αλεξάνδρου» αναφέρει ότι μετά τη μάχη του Γρανικού ο Αλέξανδρος έκανε τα εξής : «Έστειλε στην Αθήνα, την πρώτη πόλη όλων των Ελλήνων, και όχι στην Πέλλα που ήταν η πρωτεύουσα της Μακεδονίας, τριακόσιες πανοπλίες και άλλα Περσικά λάφυρα, για να ανατεθούν στην πολιούχο Αθηνά με την αφιέρωση «Αλέξανδρος ο Φιλίππου και οι Έλληνες, πλην Λακεδαιμονίων, από των Βαρβάρων των την Ασίαν οικούντων». Επίσης λέει ότι 2000 Έλληνες μισθοφόρους των Περσών, που συνέλαβε αιχμαλώτους, τους έστειλε δέσμιους στη Μακεδονία για να εργασθούν εκεί σαν δούλοι «ότι παρά τα κοινά δόξαντα τοις Έλλησιν, Έλληνες όντες, εναντία τη Ελλάδι υπέρ των Βαρβάρων εμάχοντο».
Με τις ενέργειές του αυτές ο Αλέξανδρος, εκτός από την απογοήτευσή του για τη μη συμμετοχή των Σπαρτιατών στην Πανελλήνια εκστρατεία εναντίον των Περσών και για τις πολύ λίγες περιπτώσεις που Έλληνες πολέμησαν στο πλευρό των Περσών, δείχνει κυρίως πόσο περήφανος αισθανόταν για την Ελληνική καταγωγή του, ότι το επίτευγμά του το θεωρούσε καθαρά Ελληνικό και ότι το ίδιο θα έπρεπε να αισθάνονταν και οι άλλοι Μακεδόνες αφού ο Αλέξανδρος δεν έκανε καμιά ξεχωριστή αναφορά σ΄αυτούς.
Ο Παυσανίας επιβεβαιώνει ότι οι Μακεδόνες ήταν μέλη των Δελφικών Αμφικτυονιών λέγοντας : «Την εποχή μου οι Αμφικτυονίες ήταν τριάντα. Οι περιοχές της Νικόπολης, της Μακεδονίας και της Θεσσαλίας έστειλαν η κάθε μια από έξη αντιπροσώπους» δεδομένου ότι, όπως είναι γνωστό σε όλους, μόνο Έλληνες ήταν μέλη Αμφικτυονιών. Επίσης ο Παυσανίας επιβεβαιώνει ότι οι Μακεδόνες συμμετείχαν στους Ολυμπιακούς Αγώνες, όπου μόνο Έλληνες μπορούσαν να αγωνιστούν, με πολλές συμμετοχές και πολλούς νικητές.
Ο Γιόχαν Γουσταύος Ντρόϊζεν, διαπρεπής Γερμανός φιλόλογος και ιστορικός στην ιστορία που έγραψε για το Μέγα Αλέξανδρο τονίζει ότι : «και οι δύο, και ο Φίλιππος και ο Αλέξανδρος, μετέφεραν και μετέδωσαν στους λαούς της Ασίας όχι το Μακεδονικό πολιτισμό, γιατί δεν υπήρξε ποτέ ανεξάρτητος, αλλά τον Ελληνικό πολιτισμό».
Όταν οι χάρτες αποκαλύπτουν την αλήθεια
Οι προσπάθειες που έχουν γίνει από τους Σκοπιανούς να παρέξουν αποδεικτικά στοιχεία για τους ισχυρισμούς τους, με την κατασκευή πλαστών χαρτών, δεν απέδωσαν. Όσο σκληρά και να προσπαθήσει κάποιος δεν θα βρει, πουθενά σ΄όλο τον κόσμο, χάρτες εκτυπωμένους πριν από το 1944 οι οποίοι να εμφανίζουν τη λέξη «Μακεδονία» δε οποιαδήποτε άλλη χώρα εκτός από την Ελλάδα.
Το πόσο αβάσιμα είναι τα επιχειρήματα των Σκοπιανών στην προσπάθειά τους να προβάλουν τους ισχυρισμούς τους ότι υπάρχει «Μακεδονικό Έθνος» αποδεικνύεται από τους παρακάτω εθνολογικούς και ιστορικούς χάρτες :
• Ο εθνογραφικός χάρτης των εθνοτήτων στη Μακεδονία την περίοδο 1912-1926 ο οποίος εκτυπώθηκε το 1970 από το New Campridge Modern History.
• Ο εθνογραφικός χάρτης του Kieport που εκτυπώθηκε στο Βερολίνο το 1818.
• Ο εθνογραφικός χάρτης που έφτιαξε ο Ιταλός Amendore Vergili το 1908 με βάση την Τουρκική απογραφή που είχε διεξαχθεί από τον Hilmi Pasha.
• Ο χάρτης του Standford.
• Ο ιστορικός χάρτης της Ελλάδας που εκδόθηκε στη Βαλτιμόρη από τον Ε.Ζ.Coal το 1824, στο υπόμνημα του οποίου ο εκδότης περιγράφει τη Μακεδονία σαν τμήμα της Ηπειρωτικής Ελλάδας ενώ σημειώνει ότι τα βόρεια σύνορά της βρίσκονται πέραν της πόλης του Μοναστηρίου.
• Ο χάρτης που εκδόθηκε από το φημισμένο Ιστορικό-Γεωγράφο ORTELIUS το 1579, που αναφέρεται στα ιεραποστολικά ταξίδια του Αποστόλου Παύλου, όπου η ελληνική επικράτεια εμφανίζεται ενιαία συμπεριλαμβάνουσα τη Μακεδονία.
• Ο εθνογραφικός χάρτης των Βαλκανίων που εκδόθηκε στο Παρίσι το 1878 ο οποίος δείχνει τη μεγάλη υπεροχή του Ελληνικού πληθυσμού, έναντι όλων των άλλων εθνοτήτων χωρίς καμιά ένδειξη των αυτοαποκαλουμένων Μακεδόνων.
Κανείς από αυτούς τους χάρτες, ή οποιοσδήποτε άλλος που εκδόθηκε πριν από το Β΄Παγκόσμιο Πόλεμο, δεν κάνει καμιά αναφορά σε ξεχωριστό «Μακεδονικό Έθνος» για τον απλό λόγο ότι δεν υπήρξε τέτοιο έθνος πριν το εφεύρει ο Τίτο.
Δεν υπάρχει Μακεδονική γλώσσα
Οι προσπάθειες των Σκοπιανών να παρουσιάσουν αποδεικτικά στοιχεία ότι η αποκαλούμενη «Μακεδονική γλώσσα» είναι το ιδίωμα που ομιλείται στην περιοχή των Σκοπίων δεν μπορούν να πείσουν κανένα. Η γλώσσα τους, η οποία εμπεριέχει αυτοτελή Σλαβική γλώσσα, ήταν τελείως άγνωστη μέχρι το 1944. Και όσο πολύ και αν προσπαθήσει κάποιος δεν θα βρει τίποτε που να αποδεικνύει την ύπαρξή της. Η γλώσσα που χρησιμοποιούσαν οι Σλαβόφωνοι κάτοικοι της νότιας Γιουγκοσλαβίας και της Νοτιοδυτικής Βουλγαρίας ήταν γνωστή σαν ένα γλωσσικό ιδίωμα της Βουλγαρικής.
Μετά τη δημιουργία της Σοσιαλιστικής Δημοκρατίας της Μακεδονίας, για προφανείς πολιτικούς λόγους, ένας πολύ μεγάλος αριθμός φιλολόγων και υποτρόφων της φιλολογίας στρατολογήθηκε προκειμένου να δημιουργήσει μια ξεχωριστή γραπτή γλώσσα.
Αφού πήραν το ήδη ομιλούμενο Βουλγαρικό γλωσσικό ιδίωμα σαν σημείο εκκίνησης και αφού δανείστηκαν ευρύτατα από την Ελληνική, τη Σερβική, τη Ρωσική και άλλες Σλαβικές γλώσσες, δημιούργησαν μια φιλολογική γλώσσα την αποκαλούμενη «Μακεδονική γλώσσα» η οποία αναγνωρίστηκε από το Γιουγκοσλαβικό Σύνταγμα σαν μια από τις τρεις επίσημες γλώσσες της χώρας. Το γεγονός ότι δεν υπάρχει ούτε ένα κείμενο, ούτε μια επιγραφή σε αυτή τη γλώσσα πριν από το 1944 αποδεικνύει, χωρίς αμφιβολία, ότι δεν έχει καμιά σχέση με τους αρχαίους Μακεδόνες και τους απογόνους τους που μιλούσαν πάντοτε Ελληνικά.
Το γεγονός ότι οι αρχαίοι Μακεδόνες μιλούσαν την ίδια γλώσσα με τους άλλους Έλληνες φαίνεται και στο έργο του Ρωμαίου Ιστορικού Livy, ο οποίος γράφει ότι τη συνέλευση των Ελλήνων στην Αιτωλία το 200 π.χ. την παρακολούθησαν «αντιπρόσωποι από τους Αιτωλούς, τους Ακαρνάνες και τους Μακεδόνες, οι οποίοι μιλούσαν όλοι την ίδια γλώσσα».
Δεν υπάρχει επίσημο κείμενο ούτε στο πρόσφατο ούτε στο απώτερο παρελθόν στο οποίο να γίνεται μνεία για «Μακεδονία» ή για «Μακεδόνες». Ούτε η συνθήκη του Βερολίνου ούτε η συνθήκη του Αγίου Στεφάνου κάνουν κάποια αναφορά σ΄αυτό το ενδεχόμενο. Η επίσημη Τουρκική απογραφή του 1905 δίνει αριθμητικά στοιχεία για τους πληθυσμούς της γεωγραφικής περιοχής της Μακεδονίας, η οποία ήταν διηρημένη στα Βιλαέτια της Θεσσαλονίκης και του Μοναστηρίου, δείχνει μεγάλη υπεροχή των Ελλήνων ενώ δεν κάνει καμιά αναφορά σε «Μακεδόνες» για τον απλό λόγο ότι κανένας από τους ερωτηθέντες δεν εδήλωσε τέτοια καταγωγή.
Ένα γεγονός που έχει γίνει αποδεκτό ακόμη και από Σλάβους Ιστορικούς είναι ότι η εγκατάσταση των Σλάβων στα Βαλκάνια έλαβε χώρα τον 6ο αιώνα μ.Χ. και ότι η πολιτιστική τους ιστορία αρχίζει κατά τη διάρκεια του 10ου αιώνα μ.Χ. Οι θεμελιωτές της πολιτιστικής ιστορίας των Σλάβων, ήταν δύο Έλληνες μοναχοί από τη Θεσσαλονίκη, ο Κύριλλος και ο Μεθόδιος, οι οποίοι κατά τη διάρκεια του 9ου αιώνα, με σημείο εκκίνησης τη Μακεδονία, δίδαξαν τους Σλάβους τη βασισμένη στα Ελληνικά Κυριλλική γραφή και τη Χριστιανική πίστη της Ελληνο-Ορθόδοξης Εκκλησίας. Έτσι οι πρώτες ουσιώδεις πηγές της πολιτιστικής ζωής και της ιστορίας τους είναι Ελληνικές του Βυζαντίου.
Αυτό και μόνο το γεγονός αποστερεί από τους Σλάβους το δικαίωμα να διεκδικήσουν οιονδήποτε ιστορικό δεσμό με τα Βαλκάνια πριν από τον 6ον αιώνα μ.Χ. και οιονδήποτε πολιτιστικό πριν από τον 10ο αιώνα. Η θεωρία των Σκοπιανών ότι ο Κύριλλος και ο Μεθόδιος ήταν Σλαβομακεδόνες, η οποία είναι τουλάχιστον αστεία, δέχθηκε ένα ισχυρό ράπισμα από τον Πάπα Ιωάννη Παύλο ΙΙ, ο οποίος στις 31 Δεκεμβρίου 1980 διένειμε σε όλην την καθολική εκκλησία διακήρυξη, με την οποία ο Κύριλλος και ο Μεθόδιος μνημονεύονται ως «οι Έλληνες αδελφοί» και καθιερώνονται ως προστάτες της Ευρώπης.
Γεγονότα τα οποία δεν δικαιολογούν άγνοια
Το πολύ γνωστό γεγονός ότι η Παλαιά Διαθήκη μεταφράσθηκε για πρώτη φορά στην Ελληνική.
Η Χριστιανική θρησκεία εκμεταλλεύτηκε το γεγονός που η Ελληνική γλώσσα, χάρη στον Αλέξανδρο και τους διαδόχους του, είχε γίνει παγκόσμια και τη χρησιμοποίησε σαν το κυριότερο μέσο για τη διάδοσή της ώστε να γίνεται κατανοητή από τα διάφορα έθνη.
Τα τρία Ευαγγέλια και οι Πράξεις των Αποστόλων γράφηκαν εξ αρχής στην Ελληνική, ενώ το Ευαγγέλιο του Ματθαίου, το οποίο γράφηκε στην Αραμαϊκή, μεταφράστηκε πολύ νωρίς στην Ελληνική.
Το γεγονός ότι ο Απόστολος Παύλος άρχισε τις Αποστολικές του περιοδείες από τη Μακεδονία.
Η εξήγηση είναι ότι επειδή ο Μέγας Αλέξανδρος και οι διάδοχοί του είχαν διαδώσει στο εξωτερικό τον Ελληνικό πολιτισμό και την Ελληνική παιδεία, στο σπίτι του Παύλου μιλούσαν την Ελληνική και ο ίδιος είχε διδαχθεί Ελληνικές επιστήμες.
Ο Holzner στο βιβλίο του που αναφέρεται στον Παύλο γράφει : «Κάποτε από τη Μακεδονία ήλθε ο νεαρός ήρωας (Αλέξανδρος) με τα 22 του χρόνια και έφερε τα δώρα της Δύσης, την Ελληνική γλώσσα και Φιλοσοφία, στην Ανατολή. Τώρα η Δύση αξίωσε το πιο πολύτιμο δώρο από την Ανατολή, τη διδασκαλία του Ναζωραίου……».
Η ιστορία και η πολιτιστική κληρονομιά της Μακεδονίας ως «Ελληνιστική εποχή» επηρέασε την ιστορία της ανθρωπότητας.
Όπως αναφέρει σε ειδική μελέτη του 1955 το Ινστιτούτο Εξωτερικών Υποθέσεων και το Πανεπιστήμιο LUND της Σουηδίας, η ιστορία της Μακεδονίας δεν είναι ιστορία μόνον των Ελλήνων αλλά και όλων των Ευρωπαίων, δεδομένου ότι οι Μακεδόνες διέδωσαν τον Ελληνικό πολιτισμό στην Ευρώπη και ολόκληρο τον κόσμο.
Η θέση της Ευρωπαϊκής Ενώσεως
Η Ευρωπαϊκή Ένωση το Δεκέμβριο του 1991 και τον Ιούνιο του 1992 στις προϋποθέσεις που καθόρισε για την αναγνώριση του νέου κράτους των Σκοπίων περιέλαβε τον όρο να μη χρησιμοποιηθεί η λέξη Μακεδονία στο όνομά τους.
Κατόπιν των ανωτέρω δεν δικαιολογείται , ούτε επιτρέπεται η υφαρπαγή από τους Σκοπιανούς, ούτε και σαν συνθετικό του Ελληνικού ονόματος «Μακεδονία», για τον κρατικό και εθνικό τους προσδιορισμό. Δεν επιτρέπεται επίσης και η σκόπιμη άγνοια ή παράβλεψη της ιστορικής πραγματικότητας, από τρίτες χώρες, μικρές ή μεγάλες, για εξυπηρέτηση των όποιων συμφερόντων τους. Θα μπορούσαμε να συζητήσουμε κάποια παραχώρηση εάν μας έφερναν έστω και ένα γραπτό ή μη μνημείο, χάρτη ή άλλο εύρημα, προ του 1944 που να μην είναι Ελληνικό.
ΜΠΑΜΠΗ ΚΑΤΑ ΔΗΛΩΣΗ ΣΟΥ ΕΙΣΑΙ ΠΑΡΑΠΛΗΡΟΦΟΡΗΤΗΣ ΟΠΟΤΕ ΟΤΙ ΚΑΙ ΝΑ ΛΕΣ ΕΙΝΑΙ ΑΝΑΞΙΟΠΙΣΤΟ
ΑπάντησηΔιαγραφήΠολυ ωραια ολα αυτα... με την AGB τι σχεση εχουν ομως;
ΑπάντησηΔιαγραφήη ΑGB ελεγχεται απο τον λαμπρακη.
ΑπάντησηΔιαγραφήολα τα υπολοιπα ειναι μπουρδες.
η AGB ελεγχεται απο Λαμπρακη
ΑπάντησηΔιαγραφήοι δικαστες το ιδιο..
αρα μην ασχολειστε,δεν αλλαζει τιποτα.
ΕΙΠΕ ΤΟ ΓΑΠ.
ΑπάντησηΔιαγραφή«ποιος κυβερνάει αυτό τον τόπο. Ο λαός και οι εκπρόσωποί του ή ένα άθλιο κατεστημένο και μια σπείρα προσώπων που λεηλατεί τη δημόσια περιουσία..
ΕΝΝΟΕΙ ΤΑ ΑΦΕΝΤΙΚΑ ΤΟΥ?
«η χώρα κυβερνιέται από εκείνους που εκβιάζουν και απειλούν με αποκαλύψεις».
ΕΝΝΟΕΙ ΤΑ ΑΦΕΝΤΙΚΑ ΤΟΥ ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΟΠΟΥΛΟΥ?
Υποστηριζει το χαζοΠΡΕΤΕΝΤΕΡΗ
ΑπάντησηΔιαγραφήσημερα στο βημα οτι ο καραμανλης
εχασε την μεγαλη ευκαιρια να
καθαρισει τρεις υπουργους για
τα ομολογα οπως ο Σημιτης με Οτσαλαν.
Μαλακοκαβλη μου ο καραμανλης δεν
ηθελε να το κουκουλωσει..
εσκασε μια μεγαλη ευκαιρια να
καθαρισει την μεγαλη παραγκα που
διαχρονικα λυμαινεται τα ταμεια
και θα την αφηνε ανεκμεταλευτη?
ΠΗΡΕ ΤΟ ΚΟΣΤΟΣ ΓΙΑ ΝΑ ΞΕΒΡΩΜΙΣΗ
ΤΑ ΤΑΜΕΙΑ ΜΑΛΑΚΑ.
Αλλα εαν σκεφτεσαι σαν σημιτικο
κουτοπονηρο λαμογιο που να καταλαβεις.
Ο Λαμπρακης ειναι εκεινος με το Μεγαρο Μουσικης?
ΑπάντησηΔιαγραφήPretenderi Pretenderi
ΑπάντησηΔιαγραφήεισαι συ ενα ξεφτερι
απ της Βενετιας τα μερη!
ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ..προεκλογικη μονο η στηριξη ΓΑΠ απο ΜΜΕ
ΑπάντησηΔιαγραφήΓΙΑΤΙ ΑΡΧΙΣΑΝ ΤΑ ΕΥΡΩΠΑΙΚΑ ΣΕΝΑΡΙΑ
ΓΙΑ ΣΗΜΙΤΗ..
ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΚΟΛΠΟ..
οι νταβατζηδες προωθουν τον
Σημιτη.
ΠΩΣ? χρησιμοποιουν χρηματιστηριακη
λογικη προωθησης ΦΟΥΣΚΑΣ.
Τι ελεγαν τα παπαγαλακια το 99.
θα μας παρουν τα χαρτια οι ξενοι..
οποτε οι ελληνες ετρεχαν να προλαβουν να αγορασουν πριν απο τους ξενους, τα πολυτιμα...χαρτια.
το ιδιο παραμυθι παιζουν και τωρα
αλλα η ΦΟΥΣΚΑ τωρα ειναι ο ΣΗΜΙΤΗΣ.
ΤΙ ΓΡΑΦΟΥΝ ΟΙ ΕΦΗΜΕΡΙΔΕΣ ΤΙΣ
ΔΙΑΠΛΟΚΗΣ..ΝΕΑ ,ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ,
ΕΘΝΟΣ..
..Ο ΣΗΜΙΤΗΣ ΛΕΝΕ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥΤΙΜΟ
ΧΑΡΤΑΚΙ..ΤΟΝ ΘΕΛΟΥΝ ΟΙ ΞΕΝΟΙ..
Η ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΣΟΦΩΝ...
ΕΙΝΑΙ ΣΟΦΟΣ...
ΝΑ ΤΟΝ ΚΡΑΤΗΣΟΥΜΕ ΝΑ ΜΗΝ ΜΑΣ ΤΟΝ
ΑΡΠΑΞΟΥΝ ...ΤΟΝ ΣΟΦΟ.
ΤΟΝ ΧΡΕΙΑΖΕΤΕ Η ΠΑΤΡΙΔΑ...
μετεκλογικα παιζει..για αρχηγος
του πασοκ.
η για πρωθυπουργος σε κυβερνηση
ΝΔ-ΠΑΣΟΚ ..ενα απο τα σεναρια.
η ...
η..
πολλες μεταβλητες..
ΕΛΛΗΝΕΣ ΑΝΤΙΣΤΑΘΗΤΕ ΣΤΟΥΣ ΞΕΝΟΥΣ
ΕΥΡΩΠΑΙΟΥΣ ΠΟΥ ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΜΑΣ
ΠΑΡΟΥΝ ΤΟΝ ΣΟΦΟ ΣΗΜΙΤΗ....
εμεσα αυτο μας λενε οι νταβατζηδες.
ειναι τακτικη πωλησης σε τριτοκοσμικους μαλακες ελληνες..
ετσι μας θεωρουν και μας μεταχειριζονται.
Ίμια 1996: Τετάρτη 31η Ιανουαρίου 1996 πριν από το χάραμα, τρία στελέχη του Πολεμικού μας Ναυτικού, πλήρωμα του ελικοπτέρου της φρεγάτας «Ναυαρίνο», θυσιάστηκαν υπέρ πατρίδος. Οι υποπλοίαρχοι Χριστόδουλος Καραθανάσης και Παναγιώτης Βλαχάλος κι ο αρχικελευστής Έκτωρ Γιαλλοψός.
ΑπάντησηΔιαγραφήΉταν η «κρίση των Ιμίων». Με την οποία η Τουρκία έσπευσε να «ζυγίσει» τον μόλις ανελθόντα στην πρωθυπουργία της Ελλάδος κ. Κώστα Σημίτη. Αφού, ήδη, η Άγκυρα είχε… προικοδοτηθεί με το ελλαδικό «ναι» για την τελωνειακή της ένωση με την ΕΕ. Αξίζει η υπενθύμιση της ελληνοπρεπέστατης αρχικής δήλωσης αποφασιστικότητας που είχε κάνει ο πρωθυπουργός Σημίτης, δύο μέρες προτού βάλει την ουρά στα σκέλη και ευχαριστήσει τις ΗΠΑ για τη… μεσολάβησή τους:
Σημίτης, πρωθυπουργός, Δευτέρα 29/1/96: «Είναι γνωστή η στάση εθνικιστικών κύκλων της Τουρκίας να προκαλούν ένταση στις σχέσεις με την Ελλάδα, όποτε το επιβάλλει η εσωτερική πολιτική κατάσταση της Τουρκίας. Το συμβάν [στα Ίμια] αυτό καθαυτό εντάσσεται σ΄ αυτό το πλαίσιο. Το κλίμα που εκδηλώνει η ενέργεια αυτή αποτελεί πολύ σοβαρό θέμα. Δείχνει έναν επιθετικό εθνικισμό. Σ’ αυτόν και σε οποιονδήποτε επιθετικό εθνικισμό απαντάμε ότι η αντίδραση της Ελλάδας θα είναι δυνατή, άμεση και αποτελεσματική. Έχουμε τα μέσα και θα τα χρησιμοποιήσουμε χωρίς κανένα δισταγμό. Δεν δεχόμαστε καμιά απολύτως αμφισβήτηση στα κυριαρχικά δικαιώματά μας. Ας μη γελιούνται»!
Δεν …γελάστηκαν: Δυο μέρες αργότερα, 31/1/96, η Τουρκία πέτυχε ώστε η Ελλάς να αποσύρει από τα Ίμια ακόμα και τη σημαία της. Και στις 6/7/97 πέτυχε, στη «δήλωση της Μαδρίτης», των Ντεμιρέλ-Σημίτη, την ελλαδική αναγνώριση «ύπαρξης ζωτικών συμφερόντων της Τουρκίας στο Αιγαίο». Στις 29/12/98 πέτυχε τη συμμόρφωση των Σημίτη-Κληρίδη στην τουρκική απαγόρευση της εγκατάστασης των S-300 στην Κύπρο. Στις 15/2/99 πέτυχε να της «πετάξουν έξω» από την ελληνική πρεσβεία στην Κένυα, για να απαγάγει, τον ηγέτη των Κούρδων, Οτσαλάν. Τον Δεκέμβριο 1999 πέτυχε, στο Ελσίνκι, ελληνική συναινέσει, να καταστεί υποψήφια της ΕΕ. Τη 19η Μαΐου 2000 πέτυχε την ελλαδική υποδοχή των τουρκικών F-16 στη Νέα Αγχίαλο. Τον Οκτώβριο 2001 πέτυχε την κατάργηση του Δόγματος Ενιαίου Αμυντικού Χώρου Ελλάδας-Κύπρου και τον Νοέμβριο 2002 πέτυχε να προκύψει το Σχέδιο Ανάν, που της χάριζε την Κύπρο ως προτεκτοράτο. Το 2003, όμως, ο λαός έδιωξε τον Κληρίδη και το 2004 έδιωξε και τον Σημίτη, από την εξουσία, και απέρριψε το Σχέδιο Ανάν.
Ο ΛΑΟΣ ΕΔΙΩΞΕ ΑΝΕΠΙΣΤΡΕΠΤΙ ΤΟΝ ΜΕΙΟΔΟΤΗ ΣΗΜΙΤΗ, Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΟΜΩΣ ΤΟΝ ΣΤΙΓΜΑΤΙΣΕ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ !
ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ..προεκλογικη μονο η στηριξη ΓΑΠ απο ΜΜΕ θα τον εκτελεσουν μετα τις εκλογες.
ΑπάντησηΔιαγραφήΓΙΑΤΙ ΑΡΧΙΣΑΝ ΤΑ ΕΥΡΩΠΑΙΚΑ ΣΕΝΑΡΙΑ
ΓΙΑ ΣΗΜΙΤΗ..
ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΚΟΛΠΟ..
οι νταβατζηδες προωθουν τον
Σημιτη.
ΠΩΣ? χρησιμοποιουν χρηματιστηριακη
λογικη προωθησης ΦΟΥΣΚΑΣ.
Τι ελεγαν τα παπαγαλακια το 99.
θα μας παρουν τα χαρτια οι ξενοι..
οποτε οι ελληνες ετρεχαν να προλαβουν να αγορασουν πριν απο τους ξενους, τα πολυτιμα...χαρτια.
το ιδιο παραμυθι παιζουν και τωρα
αλλα η ΦΟΥΣΚΑ τωρα ειναι ο ΣΗΜΙΤΗΣ.
ΤΙ ΓΡΑΦΟΥΝ ΟΙ ΕΦΗΜΕΡΙΔΕΣ ΤΙΣ
ΔΙΑΠΛΟΚΗΣ..ΝΕΑ ,ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ,
ΕΘΝΟΣ..
..Ο ΣΗΜΙΤΗΣ ΛΕΝΕ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥΤΙΜΟ
ΧΑΡΤΑΚΙ..ΤΟΝ ΘΕΛΟΥΝ ΟΙ ΞΕΝΟΙ..
Η ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΣΟΦΩΝ...
ΕΙΝΑΙ ΣΟΦΟΣ...
ΝΑ ΤΟΝ ΚΡΑΤΗΣΟΥΜΕ ΝΑ ΜΗΝ ΜΑΣ ΤΟΝ
ΑΡΠΑΞΟΥΝ ...ΤΟΝ ΣΟΦΟ.
ΤΟΝ ΧΡΕΙΑΖΕΤΕ Η ΠΑΤΡΙΔΑ...
μετεκλογικα παιζει..για αρχηγος
του πασοκ.
η για πρωθυπουργος σε κυβερνηση
ΝΔ-ΠΑΣΟΚ ..ενα απο τα σεναρια.
η ...
η..
πολλες μεταβλητες..
ΕΛΛΗΝΕΣ ΑΝΤΙΣΤΑΘΗΤΕ ΣΤΟΥΣ ΞΕΝΟΥΣ
ΕΥΡΩΠΑΙΟΥΣ ΠΟΥ ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΜΑΣ
ΠΑΡΟΥΝ ΤΟΝ ΣΟΦΟ ΣΗΜΙΤΗ....
εμεσα αυτο μας λενε οι νταβατζηδες.
ειναι τακτικη πωλησης σε τριτοκοσμικους μαλακες ελληνες..
ετσι μας θεωρουν και μας μεταχειριζονται.
Σήμερα οι πολίτες απορούν και ρωτούν : Γιατί η κυβέρνηση καλύπτει τον κ. Κουρή;
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίναι ένα ενδιαφέρον ερώτημα , αλλά το βέβαιο είναι ότι αναλαμβάνουν όλοι μαζί την ευθύνη για την επιχείρηση καταλήστευσης των αποθεματικών των Ταμείων. Γιατί όλοι μαζί, και από το υπουργείο Οικονομικών και από το υπουργείο Απασχόλησης, συνέπραξαν.
Πολιτικά, είναι όλοι έκθετοι και η ευθύνη θα καταλογισθεί στις εκλογές από τους πολίτες. Για το ποινικό σκέλος, για τον καταλογισμό των ποινικών ευθυνών, οφείλει να αποφανθεί η Δικαιοσύνη, Και οφείλει, πραγματικά, να το κάνει εγκαίρως, χωρίς εκπτώσεις, χωρίς συγκαλύψεις, χωρίς σκιές. Τώρα, γιατί μέχρι την περασμένη Κυριακή όλοι έδειχναν τον κ. Κουρή και από τη Δευτέρα όλη η κυβέρνηση έτρεχε να καλύψει τον κ. Κουρή, ας το απαντήσουν οι ίδιοι. Οι πολίτες βγάζουν τα συμπεράσματά τους.
‘’PASOK poisonous’’
Ίμια 1996: Τετάρτη 31η Ιανουαρίου 1996 πριν από το χάραμα, τρία στελέχη του Πολεμικού μας Ναυτικού, πλήρωμα του ελικοπτέρου της φρεγάτας «Ναυαρίνο», θυσιάστηκαν υπέρ πατρίδος. Οι υποπλοίαρχοι Χριστόδουλος Καραθανάσης και Παναγιώτης Βλαχάλος κι ο αρχικελευστής Έκτωρ Γιαλλοψός.
ΑπάντησηΔιαγραφήΉταν η «κρίση των Ιμίων». Με την οποία η Τουρκία έσπευσε να «ζυγίσει» τον μόλις ανελθόντα στην πρωθυπουργία της Ελλάδος κ. Κώστα Σημίτη. Αφού, ήδη, η Άγκυρα είχε… προικοδοτηθεί με το ελλαδικό «ναι» για την τελωνειακή της ένωση με την ΕΕ. Αξίζει η υπενθύμιση της ελληνοπρεπέστατης αρχικής δήλωσης αποφασιστικότητας που είχε κάνει ο πρωθυπουργός Σημίτης, δύο μέρες προτού βάλει την ουρά στα σκέλη και ευχαριστήσει τις ΗΠΑ για τη… μεσολάβησή τους:
Σημίτης, πρωθυπουργός, Δευτέρα 29/1/96: «Είναι γνωστή η στάση εθνικιστικών κύκλων της Τουρκίας να προκαλούν ένταση στις σχέσεις με την Ελλάδα, όποτε το επιβάλλει η εσωτερική πολιτική κατάσταση της Τουρκίας. Το συμβάν [στα Ίμια] αυτό καθαυτό εντάσσεται σ΄ αυτό το πλαίσιο. Το κλίμα που εκδηλώνει η ενέργεια αυτή αποτελεί πολύ σοβαρό θέμα. Δείχνει έναν επιθετικό εθνικισμό. Σ’ αυτόν και σε οποιονδήποτε επιθετικό εθνικισμό απαντάμε ότι η αντίδραση της Ελλάδας θα είναι δυνατή, άμεση και αποτελεσματική. Έχουμε τα μέσα και θα τα χρησιμοποιήσουμε χωρίς κανένα δισταγμό. Δεν δεχόμαστε καμιά απολύτως αμφισβήτηση στα κυριαρχικά δικαιώματά μας. Ας μη γελιούνται»!
Δεν …γελάστηκαν: Δυο μέρες αργότερα, 31/1/96, η Τουρκία πέτυχε ώστε η Ελλάς να αποσύρει από τα Ίμια ακόμα και τη σημαία της. Και στις 6/7/97 πέτυχε, στη «δήλωση της Μαδρίτης», των Ντεμιρέλ-Σημίτη, την ελλαδική αναγνώριση «ύπαρξης ζωτικών συμφερόντων της Τουρκίας στο Αιγαίο». Στις 29/12/98 πέτυχε τη συμμόρφωση των Σημίτη-Κληρίδη στην τουρκική απαγόρευση της εγκατάστασης των S-300 στην Κύπρο. Στις 15/2/99 πέτυχε να της «πετάξουν έξω» από την ελληνική πρεσβεία στην Κένυα, για να απαγάγει, τον ηγέτη των Κούρδων, Οτσαλάν. Τον Δεκέμβριο 1999 πέτυχε, στο Ελσίνκι, ελληνική συναινέσει, να καταστεί υποψήφια της ΕΕ. Τη 19η Μαΐου 2000 πέτυχε την ελλαδική υποδοχή των τουρκικών F-16 στη Νέα Αγχίαλο. Τον Οκτώβριο 2001 πέτυχε την κατάργηση του Δόγματος Ενιαίου Αμυντικού Χώρου Ελλάδας-Κύπρου και τον Νοέμβριο 2002 πέτυχε να προκύψει το Σχέδιο Ανάν, που της χάριζε την Κύπρο ως προτεκτοράτο. Το 2003, όμως, ο λαός έδιωξε τον Κληρίδη και το 2004 έδιωξε και τον Σημίτη, από την εξουσία, και απέρριψε το Σχέδιο Ανάν.
Ο ΛΑΟΣ ΕΔΙΩΞΕ ΑΝΕΠΙΣΤΡΕΠΤΙ ΤΟΝ ΜΕΙΟΔΟΤΗ ΣΗΜΙΤΗ, Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΟΜΩΣ ΤΟΝ ΣΤΙΓΜΑΤΙΣΕ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ !
Όλους τους ‘’κυρίους’’ που βρίζουν το Πα.σο.κ. θέλω να τους ρωτήσω για την προίκα των 130.000.000 δολλαρίων Η.Π.Α. που δήλωσε ο θείος Αχιλλέας στην δήλωση του πόθεν έσχες !!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕπειδή οι περισσότεροι είναι νέοι στην ηλικία τους πληροφορώ :
Ο πεθερός του κ.Αχιλλέα Καραμανλή , ο συχωρεμένος Διαμαντής , ήταν ένας ‘’σεμνός και ταπεινός’’ ψαρομανάβης στην ιχθυόσκαλα του Κερατσινίου .
Στην αρχή της ανόδου της Δυναστείας των Καραμανλήδων του είχαν δώσει την αποκλειστικότητα εισαγωγής παστού βακαλάου στην Ελλάδα .
Όταν η Δυναστεία θέριεψε και οι μπίζνες μεγάλωσαν έβαλαν στο όνομά του την Ναυτιλιακή τους εταιρία για να μην φανούν αυτοί οι Εθνοσωτήρες ότι έγιναν μεγαλοεφοπλιστές .
‘’PASOK poisonous’’
Δυστυχώς αγαπητέ, μόνο εσωτερική υπόθεση δεν είναι των εταιρειών διαφήμισης και των εταιρειών τηλεθέασης, όπως θες να τα παρουσιάσεις.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι ο λόγος πως έχουν κάθε συμφέρον να μειώνουν την τηλεθέαση των δημόσιων καναλιών, προς όφελος των ιδιωτικών καναλιών, μια και μοιράζονται το συντριπτικά μεγαλύτερο κομμάτι της διαφημιστικής πίττας.
Με μια αμερόληπτη μέτρηση, θα φαινόταν ποιά αξιοπιστία έχουν πχ τα δελτία ειδήσεων του ενός και του άλλου, και ποιά τηλεθέαση έχουν διάφορες εκπομπές που θεωρούνται απλά "παραγεμίσματα"...
Αλλά έτσι θα φαινόταν πως μια σημαντική μερίδα του κόσμου έχει μπουχτίσει από το σκατό και τη φτήνια και το διαρκές χαχανητό, και αυτό θα υποχρέωνε τα κανάλια να βγουν από τα νερά τους και να δημιουργήσουν κάτι ουσιαστικό.
Θυμάστε πόσες φορές έχει δοκιμάσει κάποια εταιρεία να ανακατευτεί στις μετρήσεις τηλεθέασης και ποιό ήταν το αποτέλεσμα;
Λυπόν
«Η πολιτική συμπεριφορά της Δεξιάς κινείται πάντοτε μεταξύ χυδαιότητας, μικροπρέπειας και ψεύδους, γι' αυτό και το μόνο ίχνος που θα αφήσουν, περνώντας από τη διακυβέρνηση της χώρας, θα είναι μια σκέτη παρένθεση»
ΑπάντησηΔιαγραφή‘’PASOK poisonous’’
Ίμια 1996: Τετάρτη 31η Ιανουαρίου 1996 πριν από το χάραμα, τρία στελέχη του Πολεμικού μας Ναυτικού, πλήρωμα του ελικοπτέρου της φρεγάτας «Ναυαρίνο», θυσιάστηκαν υπέρ πατρίδος. Οι υποπλοίαρχοι Χριστόδουλος Καραθανάσης και Παναγιώτης Βλαχάλος κι ο αρχικελευστής Έκτωρ Γιαλλοψός.
ΑπάντησηΔιαγραφήΉταν η «κρίση των Ιμίων». Με την οποία η Τουρκία έσπευσε να «ζυγίσει» τον μόλις ανελθόντα στην πρωθυπουργία της Ελλάδος κ. Κώστα Σημίτη. Αφού, ήδη, η Άγκυρα είχε… προικοδοτηθεί με το ελλαδικό «ναι» για την τελωνειακή της ένωση με την ΕΕ. Αξίζει η υπενθύμιση της ελληνοπρεπέστατης αρχικής δήλωσης αποφασιστικότητας που είχε κάνει ο πρωθυπουργός Σημίτης, δύο μέρες προτού βάλει την ουρά στα σκέλη και ευχαριστήσει τις ΗΠΑ για τη… μεσολάβησή τους:
Σημίτης, πρωθυπουργός, Δευτέρα 29/1/96: «Είναι γνωστή η στάση εθνικιστικών κύκλων της Τουρκίας να προκαλούν ένταση στις σχέσεις με την Ελλάδα, όποτε το επιβάλλει η εσωτερική πολιτική κατάσταση της Τουρκίας. Το συμβάν [στα Ίμια] αυτό καθαυτό εντάσσεται σ΄ αυτό το πλαίσιο. Το κλίμα που εκδηλώνει η ενέργεια αυτή αποτελεί πολύ σοβαρό θέμα. Δείχνει έναν επιθετικό εθνικισμό. Σ’ αυτόν και σε οποιονδήποτε επιθετικό εθνικισμό απαντάμε ότι η αντίδραση της Ελλάδας θα είναι δυνατή, άμεση και αποτελεσματική. Έχουμε τα μέσα και θα τα χρησιμοποιήσουμε χωρίς κανένα δισταγμό. Δεν δεχόμαστε καμιά απολύτως αμφισβήτηση στα κυριαρχικά δικαιώματά μας. Ας μη γελιούνται»!
Δεν …γελάστηκαν: Δυο μέρες αργότερα, 31/1/96, η Τουρκία πέτυχε ώστε η Ελλάς να αποσύρει από τα Ίμια ακόμα και τη σημαία της. Και στις 6/7/97 πέτυχε, στη «δήλωση της Μαδρίτης», των Ντεμιρέλ-Σημίτη, την ελλαδική αναγνώριση «ύπαρξης ζωτικών συμφερόντων της Τουρκίας στο Αιγαίο». Στις 29/12/98 πέτυχε τη συμμόρφωση των Σημίτη-Κληρίδη στην τουρκική απαγόρευση της εγκατάστασης των S-300 στην Κύπρο. Στις 15/2/99 πέτυχε να της «πετάξουν έξω» από την ελληνική πρεσβεία στην Κένυα, για να απαγάγει, τον ηγέτη των Κούρδων, Οτσαλάν. Τον Δεκέμβριο 1999 πέτυχε, στο Ελσίνκι, ελληνική συναινέσει, να καταστεί υποψήφια της ΕΕ. Τη 19η Μαΐου 2000 πέτυχε την ελλαδική υποδοχή των τουρκικών F-16 στη Νέα Αγχίαλο. Τον Οκτώβριο 2001 πέτυχε την κατάργηση του Δόγματος Ενιαίου Αμυντικού Χώρου Ελλάδας-Κύπρου και τον Νοέμβριο 2002 πέτυχε να προκύψει το Σχέδιο Ανάν, που της χάριζε την Κύπρο ως προτεκτοράτο. Το 2003, όμως, ο λαός έδιωξε τον Κληρίδη και το 2004 έδιωξε και τον Σημίτη, από την εξουσία, και απέρριψε το Σχέδιο Ανάν.
Ο ΛΑΟΣ ΕΔΙΩΞΕ ΑΝΕΠΙΣΤΡΕΠΤΙ ΤΟΝ ΜΕΙΟΔΟΤΗ ΣΗΜΙΤΗ, Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΟΜΩΣ ΤΟΝ ΣΤΙΓΜΑΤΙΣΕ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ !