Ο "απρόβλεπτος παράγων" στην έρευνα για το μεγάλο σκάνδαλο Ο πρώην εισαγγελέας Γ. Ζορμπάς που, ως επικεφαλής της Αρχής για το ξέ...
Ο "απρόβλεπτος παράγων" στην έρευνα για το μεγάλο σκάνδαλοΟ πρώην εισαγγελέας Γ. Ζορμπάς που, ως επικεφαλής της Αρχής για το ξέπλυμα του βρώμικου χρήματος, ψάχνει τις βαλίτσες με το μαύρο χρήμα από το σκάνδαλο των ομολόγων, δεν αστειεύεται...
Είναι η ευκαιρία που έψαχνε για να βγει από την αφάνεια που τον έριξε ο Κ. Καραμανλής απομακρύνοντάς τον από την γενική γραμματεία του υπουργείου Άμυνας.
Τώρα είναι μονά - ζυγά δικά του. Ή βρίσκει την άκρη και γίνεται "εθνικός ήρωας" ή εξασφαλίζει μια θέση στο ψηφοδέλτιο Επικρατείας της ΝΔ για να κάνει και λίγο ...τα στραβά μάτια.
ΚΟΛΑΦΟΣ ΘΑ'ΝΑΙ! ΑΣ ΕΙΝΑΙ ΚΑΛΑ Η ΜΕΣΟΛΑΒΗΣΗ ΤΟΥ ΜΗΤΣΟΤΑΚΗ ΠΟΥ ΤΟΝ ΑΠΟΜΑΚΡΥΝΕ ΑΠΟ ΤΟ ΕΘ. ΑΜΥΝΑΣ
ΑπάντησηΔιαγραφήΣΤΟ ΜΕΤΑΞΥ ΔΕ ΦΤΙΑΝΕΤΕ ΚΑΙ ΕΝΑ ΓΚΑΛΟΠΑΚΙ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΑΡΓΟΜΙΣΘΟΥΣ ΤΗΣ ΕΡΤ ΝΑ ΓΕΛΑΣΕΙ ΚΑΙ ΤΟ ΠΑΡΔΑΛΟ ΚΑΤΣΙΚΙ;
Αφήστε ρε τον άνθρωπο τον φάγατε! Αμά δεν τα χαρεί τώρα τα λεφτά πότε θα τα χαρεί, μαζί του θα τα πάρει; ούτε τις ρημάδες τις φωτογραφίες δεν τον αφήνετε να μπανήσει. Και να πεις ότι γαμάει, μόνο μάτι κάνει ο άνθρωπος. Άρε Τσιτουρίδη ομορφάντρα πώς τις ρίχνεις έτσι τις Κλειτο(υ)-ρίδες στο υπουργείο; για δε μας λες και μας το μυστικό ρε μπαγάσα;
ΑπάντησηΔιαγραφήΌσοι ποστάρετε διαδοχικά τα ίδια σχόλια, σε άσχετα συνήθως θέματα, είστε ηλίθιοι.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑντί να κερδίσετε αναγνωσιμότητα, χάνετε και καταστρέφετε αυτό που επιδιώκετε.
Κόφτε το.
Πίασε έναν Ζορμά στην Παιανία, κ΄έισαι 'ντάξει -μας τα'πρηξαν
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτό το site είναι ανεξάρτητο ? Γιατί όλο αναρχοαριστερές ειδήσεις βλέπω ! Η Τουρκία που μας έχει πηδήξει ανάποδα δεν την γράφετε . Για τις αυτοκτονίες γράφετε και υπέρ του ΠΑΣΟΚ συνέχεια !
ΑπάντησηΔιαγραφήΠολύ ωραίο το κείμενο. Και με τα σχόλια γενικά συμφωνώ, μάλλον απόλυτα συμφωνώ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτο ακριβως, το οτι δηλαδη ο Κ. Καραμανλής απομακρυνε τον Ζορμπα από την γενική γραμματεία του υπουργείου Άμυνας τα λεει ολα
ΑπάντησηΔιαγραφήγια την "Νεα Διακυβερνηση" και τη σχεση της με
τις μιζες και τους νταβατζηδες (τοπικους και υπερατλαντικους)!
O ADIAFUOROS DIKASTHS UA TA JEDIALYNEI OLA.
ΑπάντησηΔιαγραφήOPWS EKANE KAI STO YPOYRGEIO EUNIKHS AMYNAS GIA TOYS EJOPLISMOYS.
DHLADH, MHDEN EIS TO PHLIKON.
MPOREI NA MOY PEI KANEIS GIATI MAS DOYLEUOYN TOSO APROKALYPTA ?
να παρακαλάει ο ραφηνάτος σήμερα να κερδίσουμε! μπας και αλλάξει το θέμα που συζητείται αυτές τις μέρες!!
ΑπάντησηΔιαγραφήMPAS KAI PARAITH8EI KANENA LAMOGIO NA LES
ΑπάντησηΔιαγραφήΤΑ ΛΑΜΟΓΙΑ ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΠΑΡΑΙΤΟΥΝΤΑΙ
ΑπάντησηΔιαγραφήΔΕΝ ΤΑ ΣΚΙΑΖΕΙ ΦΟΒΕΡΑ ΚΑΜΙΑ
ΜΟΝΟ ΛΙΓΟ ΚΑΙΡΟ ΞΑΠΟΣΤΑΙΝΟΥΝ
ΚΑΙ ΞΑΝΑ ΠΑΛΙ ΕΠΙΔΟΤΟΥΝΤΑΙ
ΕΛΛΙΟΤ ΝΕΣΣ [ZORBA THE GREEK] ΚΑΦΕ
ΑπάντησηΔιαγραφήΜίνα … πως έγινα μαζοχίστρια [Σ/Μ - Παρτούζα]
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ ιστορία γράφτηκε από επισκέπτη του Blog …
Ο χαρακτήρας και το παρελθόν της Μίνας
Είχα διηγηθεί στις σελίδες του Ευταξία πως οδηγήθηκα να αισθάνομαι ευχαρίστηση μέσω του σαρκικού πόνου και πρέπει τώρα ν’ αναφερθώ και εδώ περιληπτικά έστω στο παρελθόν μου, στην πρώτη φορά που ένοιωσα τον πόνο να μετατρέπεται σε ηδονή, στην ιστορία της γνωριμίας μου με τον Γιώργο, ώστε να ξέρουν οι αναγνώστες της σελίδας πως σκέφτομαι και γιατί δέχομαι όλες αυτές τις ταπεινώσεις και εξευτελισμούς.
Προέρχομαι από πολύ αυστηρή οικογένεια, από ένα χωριό λίγο πιο έξω απ’ τη Λάρισα. Ήμουν πολύ άτακτο και απείθαρχο κορίτσι απ’ την εφηβεία μου. Δεν υπάκουγα στις εντολές του πατέρα μου σχετικά με την ώρα που θα ‘πρεπε να γυρίσω σπίτι από μια φίλη μου, ή σχετικά με την ένταση της μουσικής που δεν θα ‘πρεπε να ξεπερνάει κάποια όρια, κλπ. Δεν ήμουν αλήτισσα, δεν αντιμιλούσα σ’ ότι μου έλεγαν, ούτε είχα κανενός είδους σχέσεις με αγόρια αν και μου τα έριχναν ο ένας μετά τον άλλο, απλά δεν μπορούσα να βάλω τον εαυτό μου σε πειθαρχία. Τα αγόρια γενικά δεν με συγκινούσαν, χωρίς αυτό να σημαίνει πως με τραβούσαν τα κορίτσια, οπότε δεν μου ερχόταν να φτιάξω σχέση συναισθηματική με κανένα απ’ τα 2 φύλλα. Δεν χρειάζεται να πω ότι από τότε που άρχισε να σχηματίζεται το κορμί μου, όλα τα αρσενικά μαζευόταν γύρω μου σαν μύγες, ενώ οι φίλες μου με παρακινούσαν να πάρω μέρος σε διαγωνισμό ομορφιάς, αφού στο σύνολό τους με διαβεβαίωναν για αυτό που έβλεπα έτσι και αλλιώς από μόνη μου, πως ήμουν ένα τέλειο θηλυκό σε κάθε λεπτομέρεια, από πρόσωπο, από κορμί, μέχρι κάθε καμπύλη του σώματός μου. Από τότε λοιπόν που σαν έφηβη θυμάμαι τον εαυτό μου, όποτε ο πατέρας μου εκνευριζόταν μαζί μου, τα χαστούκια έπεφταν βροχή, με τιμωρούσε να μένω ώρες στο δωμάτιό μου, μου στερούσε φαγητό, όμως πραγματικά τιμωρία που να έχει σωματικό πόνο, δεν μου είχε επιβάλλει σχεδόν ποτέ. Αυτό που ανακάλυψα κάποια στιγμή, ήταν πως όταν μου έριχνε χαστούκια, το μουνί μου γέμιζε υγρά και αμέσως μετά απομονωνόμουν στο δωμάτιό μου και ξάπλωνα στο κρεβάτι μου ολόγυμνη, κυριευόμουν από μια υπέροχη αίσθηση απόλαυσης, τριβόμουν με μανία και έφτανα σ’ ένα καταπληκτικό οργασμό, επεκτείνοντας τα χαστούκια που μόλις είχα φάει με τη βοήθεια φαντασιώσεων, σε πλήρη σωματική τιμωρία. Πρέπει να πω εδώ ότι δεν υπήρχε ίχνος σεξουαλικότητας στον τρόπο που μου επέβαλλε τις τιμωρίες ο πατέρας μου, απλά εγώ ένοιωθα μέσα μου να φουντώνω, έσκυβα τα μάτια και τις δεχόμουν χωρίς καμιά αντίρρηση φτάνοντας ακόμα και να τις επιζητώ.
Μου είχε αναθέσει κατ’ επανάληψη να κλειδώνω τη μπροστινή πόρτα του σπιτιού το βράδυ καθώς πήγαινα για ύπνο, αφού το δωμάτιό μου ήταν δίπλα στην εξώπορτα, ενώ οι υπόλοιπες κρεβατοκάμαρες του σπιτιού ήταν στο βάθος, μετά το καθιστικό μας. Εγώ πολλές φορές το ξεχνούσα αυτό και το πρωί φεύγοντας για τα χωράφια, εύρισκε την εξώπορτα ξεκλείδωτη. Φώναζε κάθε φορά γι αυτό το θέμα, μου είχε ρίξει πολλές φορές χαστούκια το μεσημέρι πριν καθίσουμε για φαγητό, ενώ την τελευταία φορά με είχε προειδοποιήσει πως αν το ξεχάσω ξανά, θα μου επιβάλλει σωματική τιμωρία που θα την θυμάμαι σ’ όλη μου τη ζωή. Ήμουν στην γ’ Λυκείου όταν εκείνο το βράδυ, μόλις άκουσα αυτή την έκφραση που χρησιμοποίησε, μου μπήκε η ιδέα. Επίτηδες άφησα πάλι ξεκλείδωτη την εξώπορτα. Το επόμενο μεσημέρι περίμενα όλο ανυπομονησία αλλά και άγχος την επιστροφή του απ’ τα χωράφια.
Όταν μπήκε στο σπίτι, άρχισε να ουρλιάζει, γεμάτος νεύρα. Η αδερφή μου και η μάνα μου έτρεξαν ανήσυχες να δουν τι συμβαίνει, ενώ εγώ χωρίς να κουνηθώ απ’ τη κουζίνα, κάθισα στο τραπέζι ξέροντας τον λόγο που τον έκανε να ουρλιάζει, κάνοντας την αδιάφορη. Αυτό που θυμάμαι είναι πως το μουνί μου είχε ήδη υγρανθεί και με είχε πλημμυρίσει μια αίσθηση αναστάτωσης και προσμονής. Μπήκε στην κουζίνα σχεδόν τρέχοντας, με τη μάνα μου και την αδερφή μου να τον τραβάνε απ’ τα ρούχα, αφού κατάλαβαν τι ήταν έτοιμος να κάνει και τον λόγο για τον οποίο ήταν εκτός εαυτού. Χωρίς να δίνει σημασία στα κλάματα και τα παρακάλια της μάνας μου, με τράβηξε βίαια απ’ τα μαλλιά, με έριξε με τη μια στο πάτωμα και τοποθέτησε το κεφάλι μου ανάμεσα στα γόνατά του σφίγγοντάς το σα μέγγενη. Ήμουν ακινητοποιημένη εκεί, πεσμένη στα 4, χωρίς να μπορώ να κινηθώ ούτε εκατοστό. Επειδή τα χέρια μου δεν μπορούσα να τα στηρίξω στο πάτωμα, τα σήκωσα και αγκάλιασα τα μπούτια του, αναγκαστικά, για να στηρίξω το βάρος του κορμού μου. Στ’ αυτιά μου έφτασε ένας ήχος που κατάλαβα αμέσως πως είναι η ζωστήρα που τραβιέται απότομα και βγαίνει απ’ τα θυλάκια του παντελονιού. “Εσύ δεν καταλαβαίνεις μ’ άλλο τρόπο σκύλα Θα σου ρίξω τόσο ξύλο τώρα, που θα σου μείνει αξέχαστο βρώμα” ήταν τα λόγια του καθώς τύλιξε τη ζώνη γύρω απ’ την παλάμη του. Οι ήχοι που ακουγόταν στην κουζίνα ήταν ένα ανακάτεμα ουρλιαχτών της μάνας μου, της αδερφής μου και του πατέρα μου, που έβριζε συνεχώς. Εγώ δεν αντιδρούσα στο παραμικρό.
Ξαφνικά σώπασαν όλοι τους, ενώ ένοιωσα ένα χέρι που πιάνοντας το ελαφρύ τιραντέ φορεματάκι μου απ’ την ούγια, το τράβηξε σκίζοντάς το και αφήνοντας την πλάτη μου μέχρι κάτω τον πισινό μου γυμνά. Δεν μεσολάβησε στιγμή δισταγμού. Η ζωστήρα ανεβοκατέβαινε με δύναμη στην πλάτη μου, που απ’ το πρώτο χτύπημα ένοιωσα να φλέγεται. Τιναζόμουν, συστρεφόμουν, ούρλιαζα απ’ τον πόνο. Τα τινάγματά μου, απλά έδιναν ευκαιρία να σκάει η ζωστήρα και σε άλλα σημεία του κορμιού μου, μέχρι να βρω τη δύναμη να ισορροπήσω πριν το επόμενο χτύπημα. Ο ρυθμός των χτυπημάτων και η δύναμη με την οποία ανεβοκατέβαζε τη ζωστήρα πάνω μου, δεν μειώθηκε στο παραμικρό παρά τα ουρλιαχτά μου και τις παρακλήσεις της μάνας μου και της αδερφής μου. Τα δάκρυα κυλούσαν ποτάμι απ’ τα μάτια μου και η σάρκα μου μούδιαζε σε κάθε χτύπημα, ενώ ένοιωθα χιλιάδες βελόνες να με τρυπούν όπου η δερμάτινη λωρίδα εύρισκε τη σάρκα μου. Πολλές βουρδουλιές μ’ εύρισκαν ακριβώς στη σχισμή του κώλου μου και κάποιες απ’ αυτές έσκαγαν στα μεγάλα χείλη του μουνιού μου, κάνοντάς με ν’ αναπηδώ απ’ τον φρικτό πόνο και να τραβάω προς το κορμί μου, να σφίγγω δυνατά τα μπούτια του πατέρα μου πάνω στους ώμους μου.
Όταν μ’ απελευθέρωσε απ’ τη λαβή του, έπεσα μπρούμυτα στο πάτωμα, αργοσαλεύοντας δεξιά- αριστερά και συνεχίζοντας να κλαίω με λυγμούς. Πονούσε όλη μου η πλάτη, πονούσε ο κώλος μου, έκαιγε όλο μου το κορμί. Θυμάμαι όμως μέσα σ’ αυτό το μαρτύριο που ζούσα εκείνη τη στιγμή πως με πλημμύριζε ταυτόχρονα μια ανείπωτη ηδονή, μια ευχαρίστηση πρωτόγνωρη. Με το ζόρι σηκώθηκα και κατευθύνθηκα προς το μπάνιο για να πλυθώ. Εκεί που δεν μ’ έβλεπε κανείς, έμεινα ώρα γυμνή μπροστά στον καθρέπτη να θαυμάζω τις βυσσινιές γραμμές που γέμιζαν το σώμα μου απ’ τους ώμους, ως τα καπούλια μου και τα πλευρά μου. Έβαλα τα δάχτυλά μου στο μουνί μου που πραγματικά έσταζε και έφτασα πάλι σε οργασμό. Εκείνο τ’ απόγευμα κατάλαβα πως δεν υπήρχε περίπτωση να με κάνει να αισθανθώ ηδονή άντρας, αν δεν τον κάνω να μου φερθεί με τέτοιο τρόπο που να καθυποτάσσει τις δικές μου επιθυμίες και να μου επιβάλλει τη θέλησή του. Αυτός ήταν και ο λόγος που δεν με τραβούσε ο κοινός τόπος με τον οποίο με πλησίαζαν μέχρι εκείνη τη στιγμή τα αγόρια.
Μετά από λίγο καιρό, βρέθηκα στο Οικονομικό των Αθηνών, πρωτοετής φοιτήτρια, με νέες φίλες και χωρίς δεσμεύσεις και περιορισμούς απ’ το σπίτι. Κολλητές φίλες μου, μου περιέγραφαν τα γαμήσια τους με συμφοιτητές μας, κάποιες απ’ αυτές μου περιέγραψαν πως έχασαν την παρθενιά τους σαν πρωτοετείς, όμως εγώ ήξερα πως κανείς απ’ τους συμφοιτητές μας δεν είχε την εμπειρία, κανείς τους δεν μ’ έκανε να δω στα μάτια του τις πρόστυχες φαντασιώσεις που με κατάκλυζαν κάθε βράδυ πριν με πάρει ο ύπνος, ώστε να θελήσω να τα φτιάξω μ’ αυτόν. Πάθαιναν όσες φίλες μου μάθαιναν πως ήμουν ακόμα παρθένα. Με πλησίασαν 2-3 φοιτήτριες, πολύ κουκλάρες πρέπει να ομολογήσω, που θέλησαν να τα φτιάξω μαζί τους, θεωρώντας πως είχα λεσβιακές τάσεις, όμως τις απέρριψα γελώντας και λέγοντας τους πως έψαχνα κάτι άλλο. Αυτό το κάτι άλλο, το απολάμβανα όσο μου ήταν δυνατόν, μόνη μου στη γκαρσονιέρα μου, ψάχνοντας για νέες ιδέες, για οτιδήποτε θα μπορούσε να μου προκαλέσει σωματικό πόνο.
Πέρασα πολλά βράδια στη γκαρσονιέρα μου ν’ ακουμπάω τα γυμνά μου στήθια πάνω στα αναμμένα μάτια της μίνι ηλεκτρικής κουζίνας που μαγείρευα, μέχρι που κοκκίνιζαν και πονούσαν οι θηλές μου απ’ το κάψιμο, ενώ την ίδια στιγμή έτριβα μανιασμένα το μουνί μου. Λίγο πριν φτάσω σε οργασμό σταματούσα και χτυπούσα τα στήθια μου, την κοιλιά μου και τον κώλο μου με μια βέργα από κλαδί ελιάς γεμάτο ρόζους, που είχα πάρει απ’ την εξοχή ειδικά γι αυτό το σκοπό. Γονάτιζα πολλά βράδια μπροστά στο καλοριφέρ της γκαρσονιέρας και τρίβοντας το μουνί μου, ακουμπούσα τα στήθια μου και τα πίεζα πάνω στις φέτες του, ακουμπούσα εναλλάξ τα πλευρά μου, την κοιλιά μου, μέχρι που έμεναν πάνω στην κατάλευκή μου σάρκα οι γραμμές από εγκαύματα σχεδόν α’ βαθμού απ’ το κάψιμό του. Όσο καιγόταν τα στήθια μου ή η σάρκα των πλευρών μου, τόσο ένοιωθα την καύλα ν’ ανεβαίνει μέσα μου, τόσο η λίμπιντό μου εκτοξευόταν στα ύψη. Κάποιες φορές πριν ακουμπήσω τα στήθια μου στο καλοριφέρ, έχωνα στον κώλο μου χοντρά κεριά για να με τσούζει όση ώρα θα κρατούσε ο αυτοβασανισμός μου. Άλλες φορές, έβαζα το σίδερο στην πρίζα και περνούσα την πλάκα πάνω απ’ όλο το κορμί μου, απ’ το εσωτερικό των μηρών μου, πάνω απ’ τη σάρκα του κώλου μου Η τάση μου να θέλω πόνο, ήταν τέτοια που πολλές φορές έμεναν σημάδια για μέρες πάνω μου. Η καύλα όμως μέσα μου ήταν τέτοια που μ’ ανέβαζε στα ύψη.
Από ένα σημείο και ύστερα, έπαψα να φτάνω σε οργασμό. Έκανα διάφορα όπως περιέγραψα, με δονούσαν σπασμοί και συνεχώς διατηρούμουν ξαναμμένη, όμως την τελευταία στιγμή, δευτερόλεπτα πριν φτάσω σε οργασμό, σταματούσα. Ανακάλυψα πως αυτό με διατηρούσε σε μια κατάσταση μόνιμης καύλας. Γινόταν μάθημα στο αμφιθέατρο, βρισκόμασταν με παρέα σε μια καφετέρια και εγώ μέσα μου έβραζα. Το μουνί μου φλεγόταν. Μ’ άγγιζε τυχαία ένα αρσενικό και ανατρίχιαζα από προσμονή. Τα μάτια μου του έλεγαν “σκίσε μου το κορμί”, όμως κανείς δεν μ’ άκουγε. Ήθελα να έβρισκα αυτόν που θα διάβαζε τη ματιά μου και θα μ’ άφηνε ξέπνοη πεσμένη κάτω.
Κύλησε έτσι ένας χρόνος και βάλε. Στο τρίτο έτος, κάποια βραδιά που κατά τις 6 τα ξημερώματα μ’ άφησαν ένα στενάκι πιο κάτω απ’ τη γειτονιά μου οι συμφοιτήτριές μου γυρίζοντας από ένα γλέντι, βάδιζα γρήγορα προς την είσοδο της πολυκατοικίας μου. Δίπλα στην πολυκατοικία μου ήταν γιαπί. Είχαν ρίξει τα θεμέλια και το σκελετό. Γύρω ο τόπος ήταν ξεραμένα τσιμέντα, τάβλες απ’ αυτές που κάνουν τα καλούπια, σκισμένα χάρτινα τσουβάλια ασβέστη και άλλων υλικών, σκέτη ανακατωσούρα και βρωμιά. Στο βάθος ακούστηκαν φωνές, που δεν μπορούσα να δω από ποιους προερχόντουσαν. Σιγοστάθηκα γιατί νόμιζα πως άκουσα τ’ όνομά μου και μπήκα στο δάπεδο που θα γινόταν μελλοντικά η πυλωτή της πολυκατοικίας. Στο βάθος, στον ακάλυπτο, είχαν ανάψει μια μικρή φωτιά οι εργάτες και είχαν αρχίσει να μαζεύονται όπως κάθε πρωί, ζεσταινόντουσαν μέχρι να έρθουν όλοι και ν’ αρχίσουν το χτίσιμο. Πρέπει να ήταν ανάμεσά τους αρκετοί Αλβανοί, ή ίσως και άλλων φυλών, γιατί αυτό που ακουγόταν ήταν ένα ακατανόητο γλωσσικό μπέρδεμα. Έφτασα κοντά τους και σαν να ήταν το πιο φυσιολογικό πράγμα στον κόσμο, τους ρώτησα αόριστα “με φωνάξατε βρε παιδιά;”. Ακούστηκαν κάτι χάχανα, κάτι ξένα λόγια, ενώ μερικοί απ’ αυτούς βρέθηκαν γύρω μου να με επεξεργάζονται.
Έλεγαν διάφορα και συνέχισαν να γελάνε κοροϊδευτικά, όταν ένας απ’ αυτούς που με είχαν πλησιάσει μ’ έσπρωξε προς το μέρος αυτών που ήταν ακόμα καθισμένοι. Σε δευτερόλεπτα είχε γίνει κουρέλια το λεπτό έξωμο καλοκαιρινό φόρεμα που φορούσα και όταν είδαν να μην φοράω τίποτα από κάτω, αφού δεν φορούσα ποτέ εσώρουχα, ακούστηκε στα Ελληνικά ένας που μη πιστεύοντας στ’ αυτιά μου, τον άκουσα να προτρέπει τους άλλους να με βιάσουν όλοι μαζί. Μου ήταν αδύνατο ν’ αντιδράσω. Όσο πιο ευγενικά μπορούσα τους είπα να με λυπηθούν και να μ’ αφήσουν να φύγω. Τους είπα πως ήμουν παρθένα. Αυτός που είχε μιλήσει Ελληνικά, ήρθε κοντά μου και πιάνοντάς με απ’ τα μαλλιά, με τράβηξε απότομα στο πάτωμα. “Θα σου κάνουμε τον κώλο μπουρί πουτανάκι. Θα σου γαμήσουμε το κορμί και θα σε χορτάσουμε χύσι. Μη στεναχωριέσαι παλιοβρόμα, θα σου μείνει αξέχαστη αυτή η βραδιά Θα ήμαστε αυτοί στους οποίους θα χρωστάς το ότι έγινες γυναίκα ” είπε και αμέσως μετά έπεσε πάνω μου. Κρατώντας μου τα μπράτσα τεντωμένα πάνω απ’ το κεφάλι μου, ξεκούμπωσε το παντελόνι του και μπήκε μέσα μου βίαια. Απ’ τη μια έβλεπα να με βιάζουν, ένοιωθα πως θα γινόταν ένα αρκετά βίαιο πήδημά μου απ’ όλους αυτούς που με κοιτούσαν ξενηστικωμένοι, απ’ την άλλη μου ήταν αδύνατο να κάνω κάτι για να ξεφύγω.
Έμενα εκεί πεσμένη, ακίνητη, ήμουν μια άψυχη κούκλα στα χέρια τους, μαγνητισμένη απ’ ότι ένοιωθα πως θ’ ακολουθούσε. Απ’ την πρώτη στιγμή κατάλαβα πως δεν ήθελα να ξεφύγω. Το μουνί μου ήταν υγραμένο απ’ την ώρα που διάβηκα την πυλωτή. Περνούσαν από πάνω μου ο ένας μετά τον άλλο. Με γυρνούσαν μπρος, πίσω, με σήκωναν όρθια και με ανατοποθετούσαν όπως τους βόλευε. Ούτε κατάλαβα πότε μπήκε ο πρώτος τους στον κώλο μου, ούτε πότε έχυσε στο στόμα μου ο καθένας τους. Σε μερικά λεπτά έσταζα ολόκληρη από ιδρώτα και χύσια. Το χώμα απ’ την κατασκευή κολλούσε πάνω μου, ανακατευόταν με τον ιδρώτα μου και με τα χύσια τους. Ένοιωθα βρώμικη, ένοιωθα να ξευτελίζομαι, ένοιωθα να γίνομαι αντικείμενο στα χέρια τους. Το κορμί μου καιγόταν. Το ότι δεν έκανα καμία προσπάθεια να ξεφύγω, τους έδινε περισσότερο θάρρος, τους έκανε να μαζεύουν δυνάμεις και να πέφτουν πάνω μου ξανά και ξανά. Ακουγόντουσαν πολλά λόγια όση ώρα κράτησε το βίαιο σκίσιμό μου, εκφράσεις στα ξένα, αλλά και στα Ελληνικά “Είσαι φοβερή πουτάνα μωρό μου, θα σε γαμάμε κάθε μέρα μέχρι να χορτάσεις χύσια, μέχρι να μας ξεζουμίσεις και να σου κάνουμε το κορμί και τις τρύπες σου ξεχειλωμένες Και μην τολμήσεις ποτέ να πεις στην αστυνομία τι συνέβη εδώ, γιατί θα σε σκοτώσουμε “. Μέχρι να τελειώσει ο τελευταίος, μάζευε δυνάμεις ξανά ο πρώτος και ερχόταν πάλι. Πρέπει να έχυσαν μέσα μου πολλές φορές. Όταν λέω μέσα μου, εννοώ σε κάθε μου τρύπα. Εκείνο το ξημέρωμα, δοκίμασα τα πάντα μέσα σε ένα 45ντάλεπτο. Βρισκόταν γύρω μου πεσμένοι, ξέπνοοι, λαχανιασμένοι, όταν σηκώθηκα να φύγω. Πέρασα απ’ τους μισούς κοντά, προσπαθώντας να μαζέψω τα κομμάτια του ρούχου μου, για να φοράω κάτι μπαίνοντας στην πολυκατοικία μου και αυτό που είδα στα μάτια τους ήταν η απόλυτη ικανοποίηση. Δεν με σταμάτησε κανείς τους. Που να βρουν τη δύναμη άλλωστε; Ανάμεσα στα μπούτια μου ένοιωσα να τρέχουν τα υγρά τους. Έσταζα απ’ τον κώλο μου, απ’ το μουνί μου. Το πρόσωπό μου ήταν πασαλειμμένο μέχρι τις ρίζες των μαλλιών μου απ’ τα χύσια τους. Χωρίς να πω τίποτα, πέρασα ανάμεσά τους και έφυγα. Φτάνοντας στην γκαρσονιέρα μου έπεσα ψόφια στο κρεβάτι, αφού δεν είχα δυνάμεις να πάω μέχρι την τουαλέτα να πλυθώ. Θα μου έμενε όντως αξέχαστη αυτή η πρώτη μου εμπειρία
http://xxxstory.wordpress.com
ΞΕΡΩ ΚΙ΄ΑΛΛΕΣ ΠΟΥΤΑΝΕΣ
ΑπάντησηΔιαγραφήΑΛΛΑ ΔΕΝ ΤΑ ΓΡΑΦΟΥΝ ΤΟΣΟ ΚΑΛΑ.
ΤΖΩΝΙ+ΗΟΜΜΟ ΠΡΟΧΩΡΑ.
KI EΓΩ 10.55 - ΤΗ ΜΑΝΑ ΣΟΥ, ΤΗΝ ΑΔΕΡΦΗ ΣΟΥ, ΤΗ ΓΥΝΑΙΚΑ ΣΟΥ
ΑπάντησηΔιαγραφήΤι να σου κάνει και ένας Ζορμπάς ΜΈΣΑ ΣΤΗ ΤΌΣΗ ΑΝΩΜΑΛΊΑ ΠΟΥ ΚΥΚΛΟΦΟΡΕΊ;
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ λογοτεχνία της ανώμαλης σχετίζεται, κατά κάποιο τρόπο, με την έρευνα Ζορμπά;
Η λογοτεχνική φαντασίωση είναι ο προθάλαμος των σκανδάλων, μωρά μου…προσέχετε!!
Σκάνδαλο χωρίς φαντασίωση δε γίνεται.
Η συνείδηση της πραγματικότητας – και η αρρώστια θεωρείται πραγματικότητα – μπορεί να προκαλεί ποικιλία συναισθημάτων, αλλά δεν σκανδαλίζει.
Ακούστε με 11χρόνια το σπούδαζα…
11.01
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι σεις αλβανο-οικοδόμος;
11.03
ΑπάντησηΔιαγραφήΑκριβώς μωρό μου, χαίρομαι που το κατάλαβες αμέσως.
Είναι, επειδή σε σκανδαλίζει η καταγωγή μου…φαντάζεσαι την άγνωστη σε σένα μυστηριακή ιδιότητά μου, τρέμεις την μυθική μου ικανότητα, που νοιώθεις να σου λείπει …κατά βάθος με θαυμάζεις, αν και δε θα ‘θελες ποτέ να είσαι στη θέση μου.
Όπως ακριβώς ο Ζορμπάς στη θέση του Τσιτουρίδη.
Σου είπα 11χρόνια!
Από το βιβλίο «Άρης Βελουχιώτης. Το χαμένο αρχείο – Άγνωστα Κείμενα» εκδ. Ελληνικά Γράμματα. σελ.400-404.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠρος όλα τα μέλη της ΚΕ του ΚΚΕ
Αγαπητοί σύντροφοι,
Με το σημείωμά μου τούτο θα προσπαθήσω να τραβήξω την προσοχή σας στα πιο κάτω
1. Όπως πιστεύω, θα έχετε πειστεί και εσείς τώρα πως οι Έλληνες αντιδραστικοί και οι Άγγλοι κατακτητές δεν έχουν καμιά πρόθεση να εφαρμόσουν έστω κι αυτή την ετεροβαρή, επιζήμια στα συμφέροντα του λαού μας και μη δίδουσα καμιά εγγύηση –ομολογία δική σας – για το σεβασμό των ελευθεριών του λαού μας, συμφωνία της Βάρκιζας. Οι παραβάσεις είναι καθημερινές και σοβαρές. Τις ξέρετε εσείς καλύτερα και δεν συντρέχει κανένας λόγος να τις απαριθμήσω.
2. Αν δεν σας ήταν εύκολο να γνωρίζετε προοπτικά τις προθέσεις της ελληνικής αντίδρασης και των Άγγλων εχθρών της Ελλάδας, τώρα, θέλω να πιστεύω πως πρέπει να μπορείτε να τις βλέπετε. Πρόθεσή τους είναι: όχι να συμβάλουν σε προσπάθεια για ομαλή εξέλιξη της πολιτικής ζωής του τόπου, ή έστω να ανεχθούν απλώς τη δική σας προσπάθεια προς την τέτοια κατεύθυνση, αντίθετα, να οργανώσουν και να διεξαγάγουν με πλεονεκτικές γι’ αυτούς συνθήκες τον εμφύλιο πόλεμο μ’ όλα τα μέσα.
3. Η διάσκεψη και συμφωνία της Γιάλτας δεν πρέπει να έχετε καμιά αυταπάτη πως είναι δυνατό να επιδράσει σε τόσο μεγάλο βαθμό, ώστε να στρέψει το τιμόνι της χώρας που αφήσατε να κρατούν γερά στα χέρια τους οι Άγγλοι. Η Σοβιετική Ένωση, όπως πρέπει να σας είναι γνωστό, δεν μπορεί να κάνει «ελληνική» πολιτική ώστε να επέμβει ενεργά στο ελληνικό δράμα. Γιατί δεν κάνει ούτε Σέρβικη, ούτε Βουλγάρικη, ούτε Ρώσικη ακόμα πολιτική. Κάνει πολιτική παγκόσμιας επανάστασης, και δεν είναι διατεθειμένη ούτε κατ’ ελάχιστο να την διακινδυνεύσει για το μικρό αυτό ποσοστό της ανθρωπότητας που λέγονται Έλληνες, που οι ίδιοι –δια των ηγετών τους- οδηγήθηκαν στη νέα σκλαβιά και που στο κάτω κάτω, αργά ή γρήγορα, μετά την πλήρη νίκη της πολιτικής της παγκόσμιας επανάστασης της Σ.Ε. δεν μπορεί παρά να είναι στο πλευρό του σοσιαλισμού.
4. Η Σ.Ε. θα μπορούσε να επέμβει «ενεργότερα», όπως, δεν αποκλείεται, κι αυτή η Αμερική, αν εμείς –εσείς δηλαδή- ήσασταν ικανοί να δημιουργήσετε στην Ελλάδα διαφορετική κατάσταση, ανάλογη περίπου με την της Γιουγκοσλαβίας και ίσως και καλύτερη, με μια ορθή και συνεπή πολιτική και όχι γεμάτη «αριστερά» και δεξιά οπορτουνιστικά λάθη στα βασικότερα προβλήματα της χώρας. Οι δυνατότητες υπήρχαν όλες για μια τέτοια πολιτική και για δημιουργία μιας τέτοιας διαφορετικής κατάστασης στη χώρα μας. Και όποιος δεν το βλέπει και δεν παραδέχεται αυτό πρέπει να είναι ή μαρξιστικά αγράμματος ή ... τι να πω.
Μπορεί όπως μου παρήγγειλε ρητά ο σ. Γιάννης δια του σ. Ζήση (Γιάννης Ιωαννίδης, Ζήσης Ζωγράφος), να υπάρχει «σαφής παραίνεση» των Ρώσων συντρόφων προς το ΚΚΕ για το κλείσιμο της συμφωνίας της Βάρκιζας. Όμως αυτό δεν αλλάζει τίποτα. Μετά τη σωρεία των σοβαρών οπορτουνιστικών τακτικών λαθών από των αρχών του 1943 στη διεύθυνση του αγώνος από μέρους σας και το εγκληματικό επιστέγασμά τους, τη μάχη των Αθηνών, έχασαν την εμπιστοσύνή τους κι αναγκάστηκαν, για να μην οδηγήσετε τη χώρα και το λαό της σε μεγαλύτερες καταστροφές, να σας «συμβουλέψουν» να υποχωρήσετε και να κλείσετε τη συμφωνία της Βάρκιζας. Τις απόψεις του Γενικού Στρατηγείου του ΕΛΑΣΔ για τις δυνατότητες συνέχισης του αγώνα είμαι σίγουρος ότι δεν τις είπατε πουθενά και συνεπώς δεν γνώριζαν οι Ρώσοι σύντροφοι αν μπορούσε και σε ποιες δυνάμεις να βασιστεί μια άλλη πολιτική.
5. Το ΕΑΜ ως το Λίβανο ακολουθούσε ανιούσα γραμμή ανάπτυξης. Από εκεί κι ύστερα πήρε την κάτω βόλτα. Από τη «μάχη της Αθήνας» κι ύστερα και την ήττα και, πολύ περισσότερο, μετά τη συμφωνία της Βάρκιζας, χάνει σε επιρροή ραγδαία. Προβλέπω ως το δημοψήφισμα και τις εκλογές και πιθανή διάσπασή του.
6. Το ΚΚΕ έχασε από την αίγλη του και τη δύναμη συγκέντρωσης και μέσα στο ΕΑΜ και μέσα στο λαό. Ακόμα έχασε σε στενούς οπαδούς του και σε μέλη του. Τις στατιστικές εσείς τις κρατάτε και είμαι βέβαιος πως θα έχετε διαπιστώσει ήδη σημαντικό ποσοστό διαρροής. Προοπτική μου είναι ότι αυτό το ποσοστό θα δυναμώσει πολύ.
7. Η «διαφώτιση» του λαού, των οπαδών του ΕΑΜ και των οπαδών και μελών του ΚΚΕ επί της «αναγκαιότητας» της πολιτικής της Βάρκιζας είναι αστεία κυριολεκτικά και κανένα μέλος του ΚΚΕ δεν την πιστεύει. Μα και τι διαφώτιση να γίνει; Κατά ποιο ταχυδακτυλουργικό τρόπο θα μπορούσε το άσπρο να γίνει μαύρο; Αφήνω τους οπαδούς του ΕΑΜ και του ΚΚΕ, δεν υπάρχει κανένα μέλος απλό, γραμματέας βάσης, αχτιδικός ή περιφερειακός, εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων στους τελευταίους αυτούς, που η δύναμη της συνήθειας και η ρουτίνα δεν τους αφήνει να δούνε, που να μην έρχεται να με συναντήσει με λαχτάρα σε κάθε χωριό που περνάω και να μου ρίχνει βροχή τα ερωτήματα: Γιατί το κάνατε αυτό; Για πού πάμε, γιατί χύσαμε το αίμα μας και κάψαμε τα σπίτια μας επί τρία χρόνια; Γιατί μας παραδίνετε αμαχητί; Τί θα κάνουμε τώρα; Πού είναι η λαϊκή μας δικαιοσύνη και η αυτοδιοίκηση; Γιατί και πάλι θα μας χαρακτηρίζουν το βιός μας ως λαθραίο και θα ξαναπληρώνουμε 2.000 δραχμές για ένα τσιγάρο χωριάτικο καπνό με εφημερίδα; Τί θα κάνουμε με τους εθνοφύλακες – μπουραντάδες που άρχισαν τις έρευνες, του ξυλοδαρμούς, τις απαγορεύσεις συγκεντρώσεων, συνελεύσεων κλπ; Τί θα κάνουμε με την αντίδραση των χωριών μας που σήκωσε κεφάλι και μας απειλεί ανοιχτά ότι θα μας σφάξουν όλους; Με τι να προστατευθούμε; Με τον «εθνικό στρατό»; Μα πώς θα γίνει τέτοιος αφού εμάς δεν μας δέχονται χαρακτηρίζοντάς μας ανίκανους οι επιτροπές με χίλιες ψεύτικες δικαιολογίες; Δεν το βλέπετε πως στην περιοχή Καρδίτσας από την κλάση του 1939 δεν πήραν ούτε 20% από τους αμαρκάριστους ως δικούς των; Όλα αυτά θα ήταν ένας σίφουνας ενάντιά σας, αν εγώ για να αποφύγω διασπάσεις κλπ δεν έκανα την πρόταση να πάω έξω και να θέσω τις απόψεις μου, μη τυχόν και λυθεί κομματικά το ζήτημα, κι έβγαζα από τα χωριά τους τους 200 και πλέον αντάρτες που είχα καταγράψει στο βουνό και άρχιζα τον πόλεμο.
8. Παντού οι οργανώσεις είχαν μουδιάσει. Η αντίδραση είχε σηκώσει κεφάλι. Το πέρασμά μας δημιουργεί ρίγη συγκινήσεως και ενθουσιασμού και οι γυναίκες ακόμα βγαίνουν και μας καλωσορίζουν, μας εύχονται «καλή επιτυχία και καλή λευτεριά από το νέο κατακτητή». Η αντίδραση κρύβεται. Πολλοί φεύγουν για τις πόλεις. Το ξεκαθάρισμα ΕΔΕΣιτών στην Ευρυτανία, που είχαν έλθει με ρητή εντολή να οργανώσουν εκεί ένοπλες ομάδες αντίδρασης, επικροτήθηκε από όλους. Θα ξεκαθάριζα και την ομάδα του Π. Μελιά (Ευρυτανία – Λεπιανά) και την ομάδα Σούρλα σε μια εβδομάδα, αν δεν ερχόταν ο αντιπρόσωπός σας. Στους κομματικούς των χωριών λέμε ότι για ειδικούς λόγους δεν πρέπει να εμφανιστούμε. Περπατάμε όλη νύχτα και κρυβόμαστε την ημέρα για να φανούμε συνεπείς σ’ ό,τι συμφωνήσαμε με σας. Μα οι κομματικοί επιμένουν και με τρόπο το διαλαλούν οι ίδιοι στους χωριανούς τους: «ξαναβγήκαν αντάρτες μας. Σε λίγο θα βγούμε και πάλι όλοι, ο Άρης μας είναι εδώ μη φοβάστε. Ξέρει αυτός και θα νικήσουμε και πάλι Έλληνες αντιδραστικούς και Άγγλους κατακτητές».
9. Εσείς δεν τα βλέπετε όλα αυτά. Έχετε απομονωθεί από τη λαϊκή μάζα και έχετε χάσει τον παλμό της. Συνέλθετε έστω και τώρα. Δεν είναι αργά. Αργότερα σίγουρα θα είναι πολύ αργά και θα χρειαστούν τεράστιες θυσίες σε κόπους και σε αίμα για ν’ αρχίσει κάτι σοβαρό. Μην αφήνεται να θρονιαστεί η αντίδραση οριστικά. Μην πιστεύεται ότι η «εθνοφυλακή» είναι πραγματικά εθνικός στρατός και μην βάζετε τον κόσμο να τους δέχεται τους Μπουραντάδες ως «παιδιά του λαού», ενώ αυτοί τους δέρνουν. Μην κάνετε το έγκλημα να επιτρέψετε στην εθνοφυλακή να εγκατασταθεί παντού και να παίξει το ρόλο της παλιάς χωροφυλακής.
10. Μην αυταπατάστε ότι τα όπλα που κρύψαμε θα μπορέσετε αργότερα να τα χρησιμοποιήσετε. Όχι! Θα τα βρουν σε λίγο οι εθνοφύλακες, χρησιμοποιήστε τα –έστω και μέρος τους- από τώρα. Βγάλτε από τώρα, έστω και λίγους αντάρτες, έστω από μια ομάδα σε κάθε επαρχία. Μην τη χρωματίζετε ως δική σας ή ως συνέχεια του ΕΛΑΣ. Αφήστε την καμουφλαρισμένη, αφού δεν καταλαβαίνετε ότι πρέπει να ξαναπάρει τα όπλα ο ΕΛΑΣ. Δε θέλετε εμένα επικεφαλής τους; Βρείτε έναν άλλον. Πάντως μην κάνετε το έγκλημα να αργείτε. Ενεργήστε σύντομα και δραστήρια.
11. Εγώ συνεχίζω το ταξίδι για το Ηπειρωτικό γραφείο και από εκεί για έξω. Όμως με κάποια επιβράδυνση γιατί κινούμαστε όπως ξέρετε και λέων και πιο πάνω.
Επί όλων των ανωτέρω ελπίζω να έχω γραπτή απάντησή σας με έκτακτο σύνδεσμο ώσπου να φτάσω στο Ηπειρωτικό γραφείο. Εύχομαι να σκεφτείτε ώριμα έστω και την τελευταία στιγμή.
Εν πορεία 24/3/45
Συντροφικά
Άρης Βελουχιώτης.
οταν το μαχαιρι φτανει στο κοκκαλο καποιο το γυρνανε στις ιστοριουλες και το κλωτσοτοπι
ΑπάντησηΔιαγραφήτο νους σας τσιπουριδη και μαντωναρε
ΑΠΙΣΤΕΥΤΟ
ΑπάντησηΔιαγραφήΜΑΣ ΓΑΜΗΣΑΝΕ ΟΙ ΤΟΥΡΚΟΙ
ΓΑΜΩ ΤΟ ΜΟΥΝΙ ΣΑΣ ΜΑΛΑΚΙΣΜΕΝΑ ΠΑΙΚΤΑΚΙΑ ΤΟΥ ΚΩΛΟΥ ΞΕΦΤΙΛΕΣ
ΟΥΣΤ
προς τι τόση σιωπή Μ.Αντώναρε
ΑπάντησηΔιαγραφήσυντάσεις την παραίτησή σου?
ο ανωνυμος-σκανδαλιάρικο
HOMO-ΤΖΩΝ
ΑπάντησηΔιαγραφήΜας διηγηθηκες την ιστορια της ζωης σου.Αντε σκυλα ανωμαλη
11.35 Α ΔΕ ΛΕΕΙ ΓΙΑ ΤΗ ΜΑΝΑ ΣΟΥ ΚΑΙ ΤΟ ΠΩΣ ΓΕΝΝΗΘΗΚΕΣ? ΜΠΕΡΔΕΥΤΗΚΑ..
ΑπάντησηΔιαγραφή11.37
ΑπάντησηΔιαγραφήΑδελφη HOMO-TZων
Σταματα να γραφεις στο σαιτ ,το βρωμιζεις μονο με την παρουσια σου.
Ξεφτιλισμενη.
ΓΙΑ ΤΟ ΒΕΛΟΥΧΙΩΤΗ ΚΑΙ ΤΟ ΞΕΜΠΡΟΣΤΙΑΣΜΑ ΣΤΑ ΠΟΥΛΗΤΑΡΙΑ ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΗΣ ΗΓΕΣΙΑΣ ΟΥΤΕ ΚΟΥΒΕΝΤΑ?
ΑπάντησηΔιαγραφήΑ ΡΕ ΕΛΛΗΝΕΣ Η ΜΠΑΛΛΑ ΚΑΙ Ο ΤΖΩΝ ΣΑΣ ΕΦΑΓΕ....
μετα τη μεγαλοπρεπη ηττα των ηρωων της πορτογαλιας... να επιβαλλει ο γαμημενος ο γκαγκατσης προστιμα ... κι οχι μικροποσα κατασχεσεις των σπιτιων τους και να κανουν παρτουζα οι γυναικες τους μπροστα στο αγαλμα του κολοκοτρωνη
ΑπάντησηΔιαγραφήτρικυμια και μεσα και εξω απο το γηπεδο.Απο που ν αρχισεις και σε ποιον να τελειωσεις.Ρεχαγκελ,Νικοπολιδης,Σειταριδης... τι να πεις και ποιον ν αφησεις.Αλητες μας πικρανανε τετοια μερα και με τετοιν αντιπαλο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑπ την αλλη βεβαια οι Τουρκαλαδες παιξανε μπαλαρα,με παθος που δεν ειχανε οι δικοι μας ουτε μια στιγμη.Αντε τα κεφαλια μεσα τωρα.
Ο Νικοπολίδης πάλι όρθιος τα έφαγε
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτό λέω και γω ρε παιδιά τι τα θέλουμε τα εθνικοαπελευθερωτικά, αφού δε μας πάνε;
ΑπάντησηΔιαγραφήΑς παίξουμε τα σκανδαλάκια μας με το Γιωργάκη, το Κωστάκη και τα άλλα παιδιά και ας συνέλθουμε επιτέλους.
Δε βλέπετε δε μας πάνε ούτε οι συμβολισμοί.
Φέρει ευθύνη ο τέρμας στα 3 από τα 4 - έχει τελειώσει και δε του το λένε
ΑπάντησηΔιαγραφή12.00
ΑπάντησηΔιαγραφήΣΩΣΤΟς Ο ΠΑΙΚΤΗς.ΠΑΜΕ ΠΑΛΙ ΠΙΣΩ.
ΛΟΙΠΟΝ ΤΙ ΛΕΓΑΜΕ ΓΙΑ ΣΚΑΝΔΑΛΑ...ΧΑΧΑΧΑΧΑ
Ενω η σκανδαλολογια εξελίσεται ο ξεπεσμός της ΄΄ανεξάρτητης΄΄ πατρίδας μας δεν έχει όρια.
ΑπάντησηΔιαγραφή- Ένα παράδειγμα απο το χάλι μας.
Στις έρευνες ΒΟΡΕΙΩΣ ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ ΓΙΑ ΤΟ ΓΝΩΣΤΟ ΘΕΜΑ ΘΑ ΠΑΡΙΣΤΑΤΑΙ ΚΑΙ ΤΟΥΡΚΟΣ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΑΣ ΚΑΤΑ ΑΠΑΙΤΗΣΗ ΤΩΝ ΄΄ΦΙΛΩΝ΄΄ ΤΟΥΡΚΩΝ
ΒΟΡΕΙΩΣ ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ επαναλαμβάνω
ΒΟΡΕΙΩΣ ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ
γιατί λέι οι Τούρκοι έκαναν παράσταση στη Γερμανία (που συμμετέχει στις έρευνες) πως την πρώτη φορά δεν ζητήθηκε ΚΑΙ ΔΙΚΗ ΤΟΥΣ ΑΔΕΙΑ ΓΙΑ ΕΡΕΥΝΕΣ ΣΤΑ ΔΙΕΘΝΗ ΥΔΑΤΑ ΒΟΡΕΙΩΣ ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ.
επαναλαμβάνω ΒΟΡΕΙΩΣ ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ
Με την ίδια λογική έχει ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΚΑΙ Η ΑΙΓΥΠΤΟΣ , Η ΙΤΑΛΙΑ ΚΑΙ Η ΛΙΒΥΗ ΡΕ ΑΛΗΤΕΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ
που δεν τολμήσατε ούτε αυτό που έκανε η Κύπρος να καθορίσει ΑΟΖ και να τελειώσει μια και καλή το θέμα.
Γινόμαστε σιγά σιγά κράτος ΠΕΡΙΟΡΙΣΜΕΝΗΣ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑΣ ΜΕ ΝΤΑΒΑΤΖΗ ΜΑΣ ΤΗ ΤΟΥΡΚΙΑ ΚΑΙ διαχειριστές τις Ελληνικές κυβερνήσεις ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΙΕΣ ΠΟΥ ΚΑΝΟΥΝ ΔΟΥΛΕΙΕΣ ΜΕ ΤΗΝ ΤΟΥΡΚΙΑ και στηρίζουν οικονομικά και επικοινωνιακά όλους αυτούς που συμφωνούν με τη συγκεκριμένη πολιτική.
Αφιερωμένο στην αυριανή επέτειο και σε αυτούς που ΕΔΩΣΑΝ ΤΗ ΖΩΗ ΤΟΥΣ για να είμαστε εμείς και τα παιδιά μας ελεύθερα.
ΑΥΤΗΝ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΠΟΥΛΑΜΕ.
ΔΕΙΛΟΙ ΚΑι ΜΟΙΡΑΙΟΙ.ΖΕΙΜΠΕΚΙΚΑ ΚΑΙ ΚΟΥΜΠΑΡΙΕΣ.
Η Κύπρος με όλα τα προβλήματα τόλμησε εμείς ;
ΣΑΠΙΑ ΚΟΜΜΑΤΑ
ΣΗΜΕΡΑ ΤΟ ΚΟΣΟΒΟ ΑΥΡΙΟ Η ΘΡΑΚΗ ΜΑΣ
(Στη ιστοσελίδα του Τουρκικού ΥΠ.ΠΑΙΔΕΙΑΣ εμφανίζεται ως ξεχωριστό κράτος)
ΚΑΙ ΟΙ ΝΤΑΒΑΤΖΗΔΕΣ ΝΑ ΑΛΩΝΙΖΟΥΝ ΕΧΟΝΤΑΣ ΣΤΗΝ ΚΑΤΟΧΗ ΤΟΥΣ ΤΑ ΜΜΕ ΚΑΙ ΤΑ ΚΟΜΜΑΤΑ ΚΑΙ ΠΝΙΓΟΝΤΑΣ ΚΑΘΕ ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΦΩΝΗ.
Και τώρα κομματόσκυλα συνεχίστε να βρίζεστε ποιό κόμμα είναι το χειρότερο.
Sportakias
ΑπάντησηΔιαγραφήΟι υπερήλικες, (παίχτες και προπονητής), να πάνε στο ΚΑΠΗ...
Μαζεύτηκαν οι φασίστες, γέμισαν το γήπεδο καπνογόνα και μετά την κοπάνησαν... Ευτυχώς οι φίλαθλοι που απέμειναν μέχρι τέλος, χειροκρότησαν τους νικητές κι έσωσαν την τιμή μας...
Αμπαλλοι ήτανε, τώρα θα μάθουνε?
ΑπάντησηΔιαγραφήΤρείς λαλούν και δυό χορεύουν ......
ΑπάντησηΔιαγραφήTourkikes epitheseis meta to peras tou agwna.
ΑπάντησηΔιαγραφήwww.epo.gr
http://www.zone-h.org/index.php?option=com_attacks&Itemid=45&filter=1
http://www.zone-h.org/component/option,com_attacks/Itemid,45/
ΑπάντησηΔιαγραφήwww.zone-h.org/component/
ΑπάντησηΔιαγραφήoption,com_attacks/Itemid,45/
pantou xamenoi ti to psaxnete
ΑπάντησηΔιαγραφήeutuxws oi sumvouloi ths ert "frontizoun" gia mas proteinontas mas frapelies kai oufo
etsi gia na ksexniomaste
1:49 ti einai auto re file gia kanto pio liana kai gia mas pou de skampazoume polla apo pc
ΑπάντησηΔιαγραφήwww.manosantonaros.blogspot.com
ΑπάντησηΔιαγραφήΔιότι η αναισθησία έχει διεύθυνση
ΠΟΙΟΣ ΕΙΠΕ ΟΤΙ ΧΑΣΑΜΕ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΤΟΥΡΚΟΥΣ; στο Liberopoulos.gr υπάρχει βιντεο (στη στήλη ΣΥΝΩΣΤΙΣΜΟΣ ΣΤΗ ΣΜΥΡΝΗ) που δείχνει ότι νικήσαμε!!!!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΟτο Ρεχάγκελ
Χόρεψέ τους στο ταψί Ζορμπά.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕΝΑ ΚΕΦΑΛΙ ΚΟΒΕΙΣ ΔΥΟ ΞΕΦΥΤΡΩΝΟΥΝ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ ΧΟΡΟΣ ΤΟΥ ΖΑΛΟΓΓΟΥ ΤΟΥΣ ΠΡΕΠΕΙ.
meta to tsitouridh kai ton antwnaro seira exei o rexagkel
ΑπάντησηΔιαγραφήΡε δεν ντρέπεστε ;
ΑπάντησηΔιαγραφήΓιατί παρακολουθήτε αυτούς που μπαίνουν στο blog σας;
τι κόλπα είναι αυτά με τις IP διευθύνσεις;
Νομίζατε ότι δεν θα το πάρουμε χαμπάρι;
και αν τολμάτε εκβιάστε κανένα
όπως ξέρεται ποιοί είμαστε ξέρουμε και εμείς ποιοί είστε