ΤΙ ΙΣΧΥΕΙ! ΑΥΤΑ ΕΙΝΑΙ τα ελληνικά νησιά που επιχειρεί να «γκριζάρει» η Τουρκία με την αποστρατιωτικοποίηση...

Η Τουρκία επιμένει να ανακυκλώνει σταθερά το θέμα αμφισβητήσεων των ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων. Τι προβλέπουν όμως οι Συνθήκες που επ...

Η Τουρκία επιμένει να ανακυκλώνει σταθερά το θέμα αμφισβητήσεων των ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων. Τι προβλέπουν όμως οι Συνθήκες που επικαλείται. 

Έντονη διπλωματική κινητικότητα επικρατεί τις τελευταίες ημέρες στα ελληνοτουρκικά, με την Αγκυρα να συντηρεί και να κλιμακώνει την ένταση θέτοντας μετ’ επιτάσεως ζήτημα αποστρατιωτικοποίησης νησιών του Αιγαίου.

Τελευταίος χρονικά πήρε τη σκυτάλη, το πρωί της Τρίτης, ο Μεβλούτ Τσαβούσογλου. Ο τούρκος ΥΠΕΞ -βαδίζοντας στα χνάρια του Ταγίπ Ερντογάν είπε ότι «τα έδωσαν (σ.σ. τα νησιά) στην Ελλάδα με τη Συνθήκη της Λωζάνης και τα άλλα τα νησιά οι Ιταλοί τα έδωσαν στην Ελλάδα το 1947 με την συνθήκη των Παρισίων. Και στις δύο συνθήκες υπάρχει ένας όρος: η Ελλάδα δεν θα στρατιωτικοποιήσει, δεν θα εξοπλίσει αυτά τα νησιά. Τα έδωσαν με αυτό τον όρο».

Ο τούρκος υπουργός Εξωτερικών δήλωσε ότι «η Ελλάδα από τη δεκαετία του 1960 άρχισε να στρατιωτικοποιεί αυτά τα νησιά. Πρώτα το διέψευσαν και μετά το δέχτηκαν, κυρίως το 1974 και αυτή την φορά με τη δικαιολογία ότι υπάρχει απειλή από την Τουρκία και εξοπλίζουμε αυτά τα σημεία».

Σημείωσε, επίσης, ότι «ως Τουρκία, προειδοποιήσαμε. Στείλαμε δύο επιστολές στον ΟΗΕ. Στην πρώτη επιστολή αναφέραμε ότι η Ελλάδα στρατιωτικοποιεί αυτά τα νησιά και αυτό είναι εναντίον των δύο συνθηκών. Στη δεύτερη επιστολή πιο αναλυτικά διευκρινίσαμε με νομικούς όρους ότι η Ελλάδα έχει παραβιάσει το καθεστώς αυτών των νησιών. Άρα η Ελλάδα πρέπει να αποστρατιωτικοποιήσει αυτά τα νησιά. Σε αντίθετη περίπτωση θα ανοίξει η συζήτηση για την κυριαρχία τους. Διότι τα έχουν δώσει με αυτόν τον όρο».

  \

Τι προβλέπουν οι συνθήκες;
Είναι αλήθεια ότι προηγούμενες συνθήκες όρισαν ένα καθεστώς μερικής ή ολικής αποστρατιωτικοποίησης για αρκετά νησιά του Αιγίου.

Τα πράγματα άλλαξαν σημαντικά μετά την επιδείνωση των ελληνοτουρκικών σχέσεων και ιδίως μετά την τουρκική εισβολή στην Κύπρο το 1974. Η εκτίμηση ότι η Τουρκία προχωρά σε νέα επιθετική κατεύθυνση οδήγησε τις ελληνικές κυβερνήσεις στην επιλογή για επαναστρατιωτικοποίηση των νησιών του Αιγαίου.

Σε αυτό συνετέλεσε και η ίδρυση το 1975 από την Τουρκία της «Στρατιάς του Αιγαίου» (Τέταρτη Στρατιά) με έδρα τη Σμύρνη.

Σε αυτό το πλαίσιο επιλέχτηκε η επαναστρατιωτικοποίηση των νησιών με βάση το άρθρο 51 του Χάρτη του ΟΗΕ που ρητά επιτρέπει σε μία χώρα την αναγκαία αμυντική προπαρασκευή για να μπορεί να ασκήσει το δικαίωμα της νόμιμης άμυνας.

Ουσιαστικά, τις τελευταίες δεκαετίες η ελληνική πλευρά υποστηρίζει ότι σε σχέση με το καθεστώς των νησιών υπάρχει μια συνολική αλλαγή των συνθηκών σε σχέση με την εποχή της υπογραφής των Συνθηκών, ότι υπάρχει θέμα απειλής, νόμιμης προληπτικής άμυνας και αντιμέτρων απέναντι σε προπαρασκευή επιθετικών ενεργειών. 

Τα νησιά που βρίσκονται στο στόχαστρο της Αγκυρας
Σύμφωνα με την Άγκυρα, η Ελλάδα οφείλει -στη βάση του διεθνούς δικαίου- να μην διαθέτει στρατεύματα σε συνολικά 23 νησιά του Ανατολικού Αιγαίου και της Δωδεκανήσου. Πρόκειται συγκεκριμένα για τη Λέσβο, τη Σάμο, τη Χίο, την Ικαρία, τη Λήμνο, τη Σαμοθράκη, καθώς και τα νησιά των Δωδεκανήσων – Αστυπάλαια, Ρόδος, Χάλκη, Κάρπαθος, Κάσος, Τήλος, Νίσυρος, Κάλυμνος, Αγαθονήσι, Χάλκη, Λέρος, Λειψοί, Ψέριμος, Πάτμος, Σύμη, Κως και Καστελλόριζο.

Διεθνείς συνθήκες όρισαν ένα καθεστώς μερικής ή ολικής αποστρατιωτικοποίησης για αρκετά νησιά του Αιγίου.

 

Η Συνθήκη της Λωζάννης του 1923 (Άρθρο 23) ανέφερε ότι η Λέσβος, η Χίος, η Σάμος και η Ικαρία ορίζονται ως μερικώς αποστρατιωτικοποιημένες περιοχές. Απαγόρευε, δε, ναυτικές εγκαταστάσεις ή οχυρωματικά έργα και επέτρεπε μόνο μικρή παρουσία στρατιωτικής δύναμης («εις στον συνήθη αριθμόν δια την στρατιωτικήν υπηρεσίαν καλουμένων») και δύναμης χωροφυλακής και αστυνομίας.

Επίσης, η Σύμβαση της Λωζάννης για το καθεστώς των Στενών, που συνδέεται με τη Συνθήκη της Λωζάννης και αφορούσε την ασφάλεια στα Στενά, ρητά όριζε πλήρη αποστρατιωτικοποίηση της Λήμνου και της Σαμοθράκης και αντίστοιχα της Ίμβρου, της Τενέδου και των Λαγουσών Νήσων.

Ωστόσο, η Συνθήκη του Μοντρέ του 1936 αντικατέστησε το παραπάνω εδάφιο της Συνθήκης της Λωζάννης (Άρθρο 23), αφαιρώντας την υποχρέωση αποστρατιωτικοποίησης της Λήμνου και της Σαμοθράκης.

Σε ό,τι αφορά στο καθεστώς των Δωδεκανήσων το Άρθρο 14 της Συνθήκης Ειρήνης των Παρισίων (1947), με βάση την οποία η Ιταλία εκχωρεί στην Ελλάδα πλήρη κυριαρχία στα νησιά των Δωδεκανήσων, έκανε λόγο για πλήρη αποστρατιωτικοποίηση των νησιών. Σύμφωνα με την Ελλάδα όμως, η Συνθήκη των Παρισίων δεν αφορά και δεν σχετίζεται με την Τουρκία, καθώς η Άγκυρα δεν αποτελεί συμβαλλόμενο μέρος αυτής. Άρα, η Τουρκία δεν οφείλει και δεν πρέπει να εγείρει αξιώσεις, επικαλούμενη τη συγκεκριμένη συνθήκη.