ΜΟΥΣΙΚΟ Σχολείο Αλίμου! ΑΠΕΚΛΕΙΣΑΝ 13χρονη με σύνδρομο Άσπεργκερ γιατί ....δεν χωράει στην τάξη

Όταν πριν από λίγο καιρό ο μεγάλος μπασκεμπολίστας Δημήτρης Παπανικολάου, αποκάλυψε ότι πάσχει από το σύνδρομο Άσπεργκερ, συγκίνησε όλη την ...

Όταν πριν από λίγο καιρό ο μεγάλος μπασκεμπολίστας Δημήτρης Παπανικολάου, αποκάλυψε ότι πάσχει από το σύνδρομο Άσπεργκερ, συγκίνησε όλη την Ελλάδα, αλλά δυστυχώς όχι κάποιους που εξακολουθούν και κρύβονται πίσω από τη γραφειοκρατία που βασανίζει την ελληνική εκπαίδευση και στερούν το όνειρο ενός 13χρονου κοριτσιού στο φάσμα του αυτισμού, να φοιτήσει στο Μουσικό Σχολείο Αλίμου! 

Η αρνητική απάντηση τόσο της διεύθυνσης του σχολείου όσο και της Διεύθυνσης Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευση, έπεσε σαν κεραυνός στην οικογένεια: “Το σχολείο έχει τρία τμήματα των 26 παιδιών και δεν μπορούμε να δεχτούμε άλλο γιατί είναι το ανώτερο όριο που προβλέπει ο νόμος”. Υπεράνω όλων ο νόμος λοιπόν και αν τσακίζονται τα όνειρα ενός παιδιού, ποιος νοιάζεται; “Εγώ δεν θα το βάλω κάτω θα συνεχίσω να προσπαθώ όσο μπορώ για την κόρη μου, να της δώσω τη ζωή που πραγματικά της αξίζει” λέει η Κορίνα Φόνσου.

“Έχω μία κόρη 13 χρόνων στο φάσμα του αυτισμού. Έχει σύνδρομο asperger. Εγώ την φωνάζω χαρισματική! Αυτά τα παιδιά όπως ξέρουμε θέλουν τη ρουτίνα τους και μία ψυχολογία άριστη, όσο το δυνατόν, αφού κινδυνεύουν από κατάθλιψη. Η κόρη μου λοιπόν πέρασε με εξετάσεις στο μουσικό σχολείο του Βαρθολομιού (διαμέναμε στο νομό Ηλείας τελευταία). Λόγοι υγείας οικογενειακοί μας ανάγκασαν να ανέβουμε στην Αθήνα για άγνωστο χρονικό διάστημα. Εκεί ξεκινάει και το πρόβλημα. Η μεταγραφή της πρέπει να γίνει στο μουσικό σχολείο της περιοχής που μένουμε τώρα. Τηλεφωνώ λοιπόν στο μουσικό σχολείο του Αλίμου και ζητώ μεταγραφή. Μεταβαίνω την επόμενη με οδηγίες της υπεύθυνης να συμπληρώσω την αίτηση. Με διαβεβαιώνει ότι μόλις αποδεσμευτεί το παιδί από το Βαρθολομιό μπορεί και την επόμενη μέρα να ξεκινήσει μαθήματα. Άντ’ αυτου με καλούν έξι ώρες αργότερα και μου λένε ότι το σχολείο έχει τρία τμήματα των 26 παιδιών (το ανώτερο όριο που τους επιτρέπεται) δεν μπορούν να δεχτούν το παιδί μου και να πάει σε ένα γενικό σχολείο. Ένα παιδί στο φάσμα που λατρεύει τη μουσική, κάνει φίλους μέσα από αυτήν (θέματα κοινωνικοποίησης) και στο κάτω κάτω αυτό ήταν το σχολείο της και η καθημερινότητά της τον τελευταίο καιρό. Αντιδρώ φυσικά και αναφέρω όλα αυτά και επιπλέον ότι όταν γυρίσουμε πίσω το παιδί θα έχει χάσει τη θέση του στο σχολείο της!!! Παραθέτω στο διευθυντή χαρτιά της από τα ΚΕΠΑ και τα ΚΕΣΥ ώστε να πάει στον προϊστάμενο της δευτεροβάθμιας και να ζητήσει το αυτονόητο το παιδί να εγγραφεί κανονικά στο σχολείο.

Γνωρίζουμε όλοι ότι 27ο παιδί έχει μπει σε τμήμα αρκετές φορές. Σήμερα λοιπόν σχεδόν μία εβδομάδα μετά το παιδί είναι χωρίς σχολείο και καταρρακωμένη ψυχολογικά από όλα αυτά που συμβαίνουν. Το κερασάκι; ο διευθυντής μας μεταφέρει την αρνητική απάντηση της δευτεροβάθμιας. Τα δικαιώματα αυτών των παιδιών ποιος τα σέβεται λοιπόν αν το ίδιο το κράτος αδιαφορεί!!! Το ότι το παιδί μου είναι ακόμα εκτός σχολικής κοινότητας και κλαίει καθημερινά γιατί το γενικό σχολείο είναι για αυτήν βαρετό; Στο μουσικό ανήκει άλλωστε εδώ και ένα χρόνο και θέλουν να την πετάξουν έξω από αυτή την ομάδα με αυτόν τον τρόπο. Δηλαδή το παιδί μου πρέπει να επιλέξει να ζήσει στην επαρχία μόνο του χωρίς τη μητέρα του ή να πάει σε ένα σχολείο που δεν ανήκει! Επιτέλους δεν υπάρχει κανένας σεβασμός στα άτομα με αναπηρία; Γιατί ο κρατικός μηχανισμός πρέπει να παίζει με αθώες παιδικές ψυχές και να κρίνεται από αυτόν η μετέπειτα ζωή τους. Θέλουμε να λεγόμαστε ευρωπαϊκή χώρα αλλά μόνο σαν τίτλος κατά τα άλλα τίποτα”.
Πηγή: notia.gr