Το μικρομάγαζο θ΄αφανιστεί, οι απολύσεις θα πυκνώνουν και το εισόδημα ΟΛΩΝ θα πέφτει συνεχώς...

Της Ιωάννας Υψηλάντη Αν θέλει κάποιος να μεταφράσει το click away, είναι απλό! "πάτα το κι έφυγε!" Είναι ο συνδυασμός του ήχου, π...

Της Ιωάννας Υψηλάντη

Αν θέλει κάποιος να μεταφράσει το click away, είναι απλό! "πάτα το κι έφυγε!"
Είναι ο συνδυασμός του ήχου, που κάνει το "ποντίκι" του υπολογιστή μας και η...

δραστηριότητα, που θ΄ακολουθήσει, μετά τον ήχο.
Αυτός ο ήχος, όμως, έχει καταστροφικές επιπτώσεις, για όλους, πλην των διαδικτυακών εταιρικών γιγάντων.
Αυτός είναι και ο λόγος, που μια τέτοια εφαρμογή, δεν επεκτάθηκε, στο λιανικό εμπόριο, σε περιόδους ομαλής λειτουργίας της οικονομίας. Δεν υπήρχε το επιχείρημα.
Χρειάστηκε, πρώτα, μία καταστροφή, που υποστηρίχθηκε με όλους τους τρόπους, από τις εξαρτημένες παγκόσμιες κυβερνήσεις, για να πάρει μπροστά το διαδικτυακό εμπόριο, και να μην χάσουν τα κέρδη τους οι παγκόσμιοι διαδικτυακοί κολοσσοί.
Έτσι, με χουντικό νόμο (Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου) με αφορμή τον ιό και τις καθιερωμένες Χριστουγεννιάτικες αγορές του καταναλωτικού κοινού,  προωθήθηκε, στην χώρα μας. Δεν είναι εποχές, για να χαθεί η υπεραξία της παραγωγής, δηλαδή το κέρδος από την εργασία, για το κεφάλαιο!
Ωστόσο, μπορεί με την πρώτη ματιά να φαίνεται ότι το μέτρο αυτό εξυπηρετεί όλους τους ενδιαφερόμενους, μόνο που:
- Ο καταναλωτής θέλει να δοκιμάζει, να διαπραγματεύται τιμές και ποιότητα, να εμπιστεύεται τον πωλητή, για τις συστάσεις του. Να μπορεί αμέσως, ν΄αποφασίζει αν θα αγοράσει κάτι που είδε και έπιασε, που πρόβαρε και ανταποκρίνεται, στις επιθυμίες του.
Αυτό, δεν μπορεί να το πετύχει καμία εικόνα σ΄ένα σάϊτ -για όσους γνωρίζουν να το χρησιμοποιούν- ενώ, από την άλλη, ο καταναλωτής, δεν θέλει να μπαίνει σε πολύπλοκες διαδικασίες  επιστροφών, καθώς θα περιμένει πολύ, για το αντικείμενο της επιθυμίας του, που το θέλει "εδώ και τώρα".
Και το δεκάλεπτο παραλαβής, από το κατάστημα δεν του δίνει την δυνατότητα, ούτε ν΄ανοίξει το πακέτο του, για να το επιστρέψει, αν δεν του κάνει.
Ο παππούς και η γιαγιά, που παραδοσιακά αγοράζουν τα περισσότερα παιδικά παιχνίδια, δεν έχουν καμία διάθεση να ξοδέψουν την σύνταξή τους, αν δεν έχουν άμεση οπτική επαφή με το παιχνίδι. Δεν αρκούνται, στις επιλογές, που τους προσφέρει ένα μικρό κατάστημα και η όποια αγορά τους θα είναι αναγκαστική.
- Ο καταστηματάρχης, από την άλλη, υποχρεώνεται να εγκαταστήσει νέες και κοστοβόρες τεχνολογίες, σε μια δύσκολη, οικονομικά, περίοδο, γι΄αυτόν. Και πάρα πολλοί δεν μπορούν.
Δεν έχει, επίσης, προσωπική επαφή με τον πελάτη, για ν΄αναπτύξει προσωπική σχέση εμπιστοσύνης και να εξασφαλίσει  ότι θα υπάρξει μονιμότητα, στην εμπορική σχέση.
Τέλος, το μικρομάγαζο θ΄αφανιστεί, οι απολύσεις θα πυκνώνουν και το εισόδημα ΟΛΩΝ θα πέφτει συνεχώς, αφού τα πάντα είναι οικονομικά, αλληλοεξαρτώμενα.
Αν ο καταναλωτής ενστερνιστεί αυτήν την πρακτική, μπαίνοντας στο παγκόσμιο ηλεκτρονικό στρατόπεδο συγκέντρωσης, να είναι βέβαιος ότι κάθε συναλλαγή, κάθε προτίμηση θα καταγράφεται και θ΄αξιοποιείται αναλόγως, από κρατικούς εισπρακτικούς μηχανισμούς, Τράπεζες (μεγαλύτερη εισροή εισφορών), επιχειρηματικούς και ιντερνετικούς κολοσσούς, αλλά και διαφημιστικές εταιρίες.
Καλή αρχή!