Μόσχα, Κόκκινη Πλατεία, Στάλιν... 7 Νοέμβρη 1941

Σχολιάζει ο Νίκος Κλειτσίκας « Να κάνετε το Έθνος υπόθεση του Λαού κι η υπόθεση του Λαού θα είναι εκείνη του...

Σχολιάζει ο Νίκος Κλειτσίκας

«Να κάνετε το Έθνος υπόθεση του Λαού

κι η υπόθεση του Λαού θα είναι εκείνη του...
Έθνους...»

Βλαντίμιρ Ιλίτς Ουλιάνοφ "Λένιν"

7 Νοέμβρη 1917 * Σοβιετική Επανάσταση

Η εργατική τάξη, ο λαός... παίρνουν στα χέρια τους την ίδια τη μοίρα τους.
Η επικαιρότητα εκείνης της επιλογής έγκειται στο γεγονός ότι θα μπορούσε να συμβεί ξανά.
Ο αγώνας, ο πόθος και το πάθος την εποχή της παγκοσμιοποίησης, της 'νέας τάξης' του 4ου Ράιχ... έγκειται για να συμβεί ξανά.

Στις 7 Νοέμβρη ο λαός της Σοβιετικής Ένωσης γιόρταζε -γιορτάζει και σήμερα- την πιο σημαντική επέτειο της Σοβιετικής Πατρίδας: τη Μεγάλη Ημέρα της Σοσιαλιστικής Επανάστασης του Οκτώβρη.
Κάθε χρόνο, την ίδια μέρα, εργαζόμενοι, φοιτητές και μαθητές έρχονταν στις πλατείες των κύριων πόλεων της ΕΣΣΔ με σημαίες, αφίσες και πανό στα χέρια τους... και φυσικά δεν έλειπε η παρέλαση των ενόπλων δυνάμεων. Οι Σοβιετικοί πολίτες γιόρταζαν το μεγάλο γεγονός με τις δύο μέρες εορτασμών: 7 και 8 Νοέμβρη, με απόφαση που λήφθηκε από το προεδρείο της Κεντρικής Επιτροπής της ΕΣΣΔ το 1927, δέκα χρόνια μετά την ένδοξη Επανάσταση.
Σήμερα στον "πολιτισμένο" κόσμο, αλλά ειδικότερα στην αποικία 'Ελλάδα', ο αγώνας μετατράπηκε σε "αγώνα λήθης", λησμονιάς της ιστορίας και των αγώνων του λαού μας, στο βωμό της "νέας εποχής".

«Η θύμηση του παρελθόντος μπορεί να είναι η

απαρχή επικίνδυνων διαισθητικών γνώσεων και η

παγιωμένη κοινωνία δείχνει να φοβάται τα

ανατρεπτικά περιεχόμενα της μνήμης»

Χέρμπερτ Μαρκούζε (1898 – 1979)

Όμως, λαοί που δεν έχουν μνήμη, δεν έχουν μέλλον... όπως τόνιζε ο Ανδρέας Παπανδρέου.
Έτσι, σήμερα στη Μόσχα, χωρίς να υπάρχει η ΕΣΣΔ δεν αρχειοθετούν την μνήμη, την ιστορία, το σεβασμό απέναντι στο Πάνθεον των Ηρώων της Σοβιετικής Πατρίδας.
Σήμερα, πριν λίγες ώρες στη Μόσχα:

Με την ευκαιρία αυτής της λαμπρής σελίδας στην ιστορία του παγκόσμιου επαναστατικού κινήματος, ας θυμηθούμε, ή ας γνωρίσουμε τι συνέβη σ' αυτή την επέτειο... 7 Νοέμβρη του 1941... την αυγή στην Κόκκινη Πλατεία, με την ομιλία του ηγέτη του ΚΚΣΕ Ιωσήφ Βησσαριόνοβιτς Στάλιν, όταν κάλεσε τις ένοπλες δυνάμεις ν' απωθήσουν τις ορδές των ναζί που προσπαθούσαν να διεισδύσουν στην πολιορκούμενη πόλη..
Μια ομιλία που ακολούθησε η παρέλαση που κατέληξε απευθείας στο Μέτωπο, εκείνου που καταγράφηκε στην ιστορία ως ο "Μεγάλος Πατριωτικός Πόλεμος" εναντίον του ναζισμού και του φασισμού, με την απελευθέρωση της Ευρώπης από τον "Κόκκινο Στρατό".

Μόσχα, Κόκκινη Πλατεία, Στάλιν... 7 Νοέμβρη 1941

«Σύντροφοι κόκκινοι στρατιώτες και κόκκινοι ναύτες, διοικητές και πολιτικοί καπετάνιοι, εργάτες κι εργάτριες στα κολχόζ, εργαζόμενοι διανοούμενοι, αδέλφια κι αδελφές στα μετόπισθεν του εχθρού που έπεσαν προσωρινά στο ζυγό των Γερμανών κλεφτών, άξιοι αντάρτες κι αντάρτισσες που πολεμάτε τους Γερμανούς εισβολείς!
Εκ μέρους της σοβιετικής Κυβέρνησης και του μπολσεβίκικου κόμματός μας, σας χαιρετίζω και σας συγχαίρω για την εικοστή τέταρτη επέτειο της Μεγάλης Σοσιαλιστικής Επανάστασης του Οκτώβρη.
Σύντροφοι, σήμερα πρέπει να γιορτάσουμε την εικοστή τέταρτη επέτειο της Οκτωβριανής Επανάστασης σε δύσκολες συνθήκες. Η παράλογη επιθετικότητα των Γερμανών ληστών και ο πόλεμος που μας επιβλήθηκε έχουν δημιουργήσει απειλή για τη χώρα μας. Έχουμε χάσει προσωρινά ορισμένες περιφέρειες... ο εχθρός βρίσκεται στις πύλες του Λένινγκραντ και της Μόσχας. Ο εχθρός υπολόγιζε ότι από την πρώτη επίθεση ο στρατός μας θα διασκορπιστεί και η χώρα μας θα είχε πέσει στα γόνατά τους. Αλλά ο εχθρός έχει σφάλλει σε μεγάλο βαθμό στους υπολογισμούς του. Παρά τις προσωρινές αποτυχίες, ο στρατός μας και το ναυτικό μας απωθούσαν ηρωικά τις επιθέσεις του εχθρού σε όλο το μέτωπο και προκάλεσαν μεγάλες απώλειες σε αυτόν, κι η χώρα μας, ολόκληρη η χώρα μας, οργανώθηκε σε ένα ενιαίο και μοναδικό πεδίο μάχης, για να συντρίψει, μαζί με το στρατό και το ναυτικό μας, τους Γερμανούς εισβολείς. Υπήρξαν μέρες κατά τις οποίες η πατρίδα μας βρισκόταν σε ακόμη πιο σοβαρή κατάσταση. Θυμηθείτε το 1918, τη χρονιά που γιορτάσαμε την πρώτη επέτειο της Οκτωβριανής Επανάστασης. Τα τρία τέταρτα της πατρίδας μας βρίσκονταν τότε στα χέρια ξένων εισβολέων. Η Ουκρανία, ο Καύκασος, η Κεντρική Ασία, τα Ουράλια, η Σιβηρία, η Άπω Ανατολή χάθηκαν προσωρινά. Δεν είχαμε συμμάχους, δεν είχαμε τον Κόκκινο Στρατό, -μόλις είχαμε ξεκινήσαμε τον σχηματισμό του- μας έλειπε το σιτάρι, μας έλειπε ο εξοπλισμός, δεν είχαμε εξοπλισμό. Στη συνέχεια, 14 χώρες επιτέθηκαν στην πατρίδα μας. Αλλά δεν πέσαμε σε απαισιοδοξία, δεν χάσαμε την ψυχή μας. Στη φωτιά του πολέμου σχηματίσαμε τότε τον Κόκκινο Στρατό και μεταμόρφωσαμε την πατρίδα μας σε ένα οχυρωμένο στρατόπεδο. Το πνεύμα του μεγάλου Λένιν μας ώθησε στη συνέχεια στον πόλεμο εναντίον των εισβολέων. Λοιπόν; Προκαλέσαμε την ήττα στους εισβολείς, μας επέστρεψαν όλες τις χαμένες περιοχές και νικήσαμε.

Η σημερινή κατάσταση στη χώρα μας είναι ασύγκριτα καλύτερη από ό, τι πριν από 23 χρόνια. Η χώρα μας είναι τώρα πολύ πιο πλούσια σε βιομηχανίες, τρόφιμα και πρώτες ύλες από ό, τι πριν από 23 χρόνια. Έχουμε τώρα συμμάχους οι οποίοι, μαζί με εμάς, αποτελούν ένα ενωμένο μέτωπο ενάντια στους Γερμανούς κατακτητές. Τώρα έχουμε τη συμπάθεια και την υποστήριξη όλων των λαών της Ευρώπης που έχουν πέσει κάτω από το ζυγό της χιτλερικής τυραννίας. Τώρα έχουμε ένα θαυμάσιο στρατό κι ένα θαυμάσιο ναυτικό που υπερασπίζονται με το στήθος τους την ελευθερία και την ανεξαρτησία της Πατρίδας μας.
Μπορούμε να αμφιβάλουμε ότι μπορούμε και πρέπει να κερδίσουμε τους Γερμανούς εισβολείς;
Ο εχθρός δεν είναι τόσο ισχυρός όσο κάποιοι φοβισμένοι διανοούμενοι τον παρουσιάζουν. Ο διάβολος δεν είναι τόσο φοβερός όσο τον εμφανίζουν. Ποιος μπορεί να αρνηθεί ότι ο Κόκκινος Στρατός μας έχει επανειλημμένα τρέψει σε φυγή τα φημισμένα γερμανικά στρατεύματα, που έχουν καταληφθεί από πανικό; Εάν κανείς δεν κρίνει από τις φανφάρες των Γερμανών προπαγανδιστών, αλλά από την πραγματική κατάσταση της Γερμανίας, θα είναι εύκολο να καταλάβουμε ότι οι Γερμανοί φασιστικοί εισβολείς αντιμετωπίζουν μια καταστροφή. Η πείνα και η φτώχεια βασιλεύουν σήμερα στη Γερμανία. Σε τέσσερις μήνες πολέμου η Γερμανία έχασε 4 εκατομμύρια στρατιώτες. Η Γερμανία αιμορραγεί, τα ανθρώπινα αποθέματά της εξαντλούνται. Το πνεύμα της αγανάκτησης εισβάλλει όχι μόνο στους λαούς της Ευρώπης, που έχουν πέσει κάτω από το ζυγό των Γερμανών εισβολέων, αλλά και στον ίδιο το γερμανικό λαό που δεν βλέπει τέλος στον πόλεμο. Οι Γερμανοί εισβολείς προσπαθούν με τις τελευταίες δυνάμεις τους. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η Γερμανία δεν μπορεί να διατηρήσει αυτή την ένταση για πολύ. Ακόμα λίγους μήνες, ακόμα μισό χρόνο, ίσως ένα χρόνο περίπου, και η Γερμανία του Χίτλερ θα πρέπει να καταρρεύσει κάτω από το βάρος των παραπτωμάτων της. 
Σύντροφοι κόκκινοι στρατιώτες και κόκκινοι ναύτες, διοικητές και πολιτικοί καπετάνιοι, αντάρτες κι αντάρτισσες!
Όλος ο κόσμος σας βλέπει σαν μια δύναμη ικανή να εξολοθρεύσει τις ορδές των στρατιωτών των Γερμανών εισβολέων. Οι υποδουλωμένοι λαοί της Ευρώπης, που έχουν πέσει κάτω από το ζυγό των Γερμανών εισβολέων, σας βλέπουν ως απελευθερωτές τους. Μια μεγάλη αποστολή απελευθέρωσης εξαρτάται από εσάς. Ως εκ τούτου, αξίζει να είστε άξιοι αυτής της αποστολής! Ο πόλεμος μας είναι ένας πόλεμος απελευθέρωσης, ένας δίκαιος πόλεμος. Μπορούν να μας εμπνεύσουν σ' αυτό τον πόλεμο οι τολμηροί μεγάλοι προγονοί μας - Αλέξανδρος Νέβσκι, Δημήτριος Ντόνσκι, Κοσίμο Μίνιν, Δημήτριος Πογιαρσκι, Αλέξανδρος Σουβορόφ, Μιχέλ Κούτουσοφ! Η νικηφόρα σημαία του μεγάλου Λένιν είναι το σύμβολο για να μας καθοδηγήσει!

Για την πλήρη ήττα των Γερμανών κατακτητών!

Θάνατος στους Γερμανούς εισβολείς!

Ζήτω η ένδοξη Πατρίδα μας, η ελευθερία της, η ανεξαρτησία της!

Κάτω από τη σημαία του Λένιν, εμπρός για τη νίκη»

Δημοσιεύτηκε και στην «Pravda», αρ. 310, 8 Νοέμβρη 1941.