Σχολιάζει ο Νίκος Κλειτσίκας « Το σύνολο του χωριού αποφάσισε να εγκαταστήσει μια προτομή του Λένιν και να σεβαστεί τις...
Σχολιάζει ο Νίκος Κλειτσίκας
★ Λεναρμέρντζ (Լեռնամերձ στην Αρμενική γλώσσα)... μικρό χωριό περίπου 500 κατοίκων, 40 χιλιόμετρα βόρεια από την πρωτεύουσα της Αρμενίας το Γιερεβάν, ένα κάστρο σοσιαλιστικής νοσταλγίας, γνωστό ως «Η Μικρή Κούβα», αλλά δυστυχώς γνωστό μόνον σ' όσους είναι "αθεράπευτοι ασθενείς" με το παγκόσμιο σοσιαλιστικό κίνημα και τα Εθνικοαπελευθερωτικά κινήματα.
Στο Λεναρμέρντζ περιμένοντας τον Λένιν, που τον "ανακάλυψαν" μετά την πτώση της Σοβιετικής Ένωσης, ο γέροντας Αzat Barsegyan σημειώνει:
«Θέλω να πω ακόμα μια φορά πως με το σοσιαλισμό η εκπαίδευση κι η υγειονομική περίθαλψη ήταν δωρεάν. Τώρα δεν έχουμε χρήματα για να στείλουμε τα παιδιά μας στην πόλη για να μπορέσουν να έχουν μια ανώτερη εκπαίδευση. Δεν έχει σημασία πόσο έξυπνα είναι τα παιδιά. Υπάρχουν τόσα πολλά ταλαντούχα παιδιά εδώ, αλλά δεν υπάρχει προοπτική, απολύτως καμία ανάπτυξη, ενώ με το σοσιαλισμό είχαμε μια Λέσχη Πολιτισμού, υπήρχε μια ευκαιρία να μελετήσουμε, να κάνουμε αθλήματα. Τώρα δεν υπάρχει τίποτα από αυτό που έφυγε».
Την περίοδο της Σοβιετικής εποχής το χωριό Λεναρμέρντζ ήταν ένα από τα λίγα μέρη στην Αρμενία που δεν είχαν άγαλμα του Λένιν. Οι χωρικοί λένε ότι ήταν αρκετά "παθητικοί" κομμουνιστές και ότι υπήρχαν μόνο επτά οργανωμένοι κομμουνιστές σ' όλο το χωριό. Στη συνέχεια όμως, μετά καταστροφή αγαλμάτων, προτομών του Λένιν και συμβόλων της Σοβιετικής Ένωσης σ' ολόκληρη τη χώρα, μόλις το 1996 οι κάτοικοι του Λεναρμέρντζ, σχεδόν όλοι οι αγρότες, με θυσίες από το υστέρημά τους ανέθεσαν την κατασκευή μιας πολλών τόνων τεράστιας προτομής του Λένιν στη μέση του χωριού, δίπλα στο σχολείο.
Ο 40χρονος χωρικός Arthur Pilosian, λέει:
«Χρειάστηκαν έξι χρόνια και στο τέλος καταλάβαμε πως υπάρχει μόνον μία και μοναδική αλήθεια: ο Σοσιαλισμός. Η προτομή του Λένιν μας δίνει δύναμη κι είναι μια μαρτυρία της πίστης μας για το μέλλον».
Ο 77χρονος Azat Barseghian, Γραμματέας της Τοπικής Οργάνωσης του Κομμουνιστικού Κόμματος στο χωρίο, είναι περήφανος που στο Λεναρμέρντζ εξακολουθεί να επιβιώνει ο σοσιαλισμός και το χωριό του γίνεται γνωστό στον κόσμο ως «Η Μικρή Κούβα» και προσελκύει, έγινε πόλος τουριστικής έλξης για κομμουνιστές κυρίως από τη Ρωσία, το Βιετνάμ, τη Γαλλία, τη Συρία, την Κούβα, αλλά κι άλλες χώρες.
Γύρω από αυτή την πηγή δύναμης οι κάτοικοι οργανώνουν όλες τις σημαντικές εκδηλώσεις του χωριού. Στις πρώτες θέσεις των γιορτών της «Μικρής Κούβας» οι γιορτές για τα γενέθλια του μεγάλου ηγέτη, την ημέρα του θανάτου του, την επέτειο της Οκτωβριανής επανάστασης και τις σοσιαλιστικές διακοπές.
Σύμφωνα με την γηραιότερο κάτοικο του χωριού, τον Σαάκ Μιρζογιάν που έγινε σοσιαλιστής μετά την πτώση της Σοβιετικής Ένωσης, στη «Μικρή Κούβα» της Αρμενίας το πνεύμα του σοσιαλισμού βασιλεύει σχεδόν σε κάθε σπίτι. Στις 103 οικογένειες και 530 κατοίκους του χωριού, οι 102 οικογένειες είναι κομμουνιστές.
Κάτω από το περήφανο και αεικίνητο βλέμμα του Λένιν, τα παιδιά ονομάζονται "Πιονιέροι του Σοσιαλισμού" και γίνονται μέλη της Κομσομόλ.
Σ' αυτή την ηλικία τα περισσότερα παιδιά του κόσμου, κυρίως στη δύση, ονειρεύονται ένα ταξίδι στη Ντίσνεϋλαντ, τη Ρώμη, το Παρίσι, σ' ένα μεγάλο ζωολογικό κήπο. Στη «Μικρή Κούβα» της Αρμενίας το όνειρο των μικρών Πιονιέρων είναι η επίσκεψη το "Μαυσωλείο του Λένιν" και μεγαλύτερο όνειρο η επίσκεψη στη μακρινή Κούβα του Φιδέλ και Τσε. Ίσως, ευχής έργο να ανακαλύψει το όνειρο αυτών των παιδιών μια πρεσβεία της Κούβας και να κάνει πραγματικότητα το όνειρο των μικρών Πιονιέρων.
Ο 13χρονος Πιονιέρος Roman, γεννήθηκε μετά την κατάρρευση της ΕΣΣΔ, αλλά ξέρει σχεδόν τα πάντα για τον Σοβιετικό σοσιαλισμό και δηλώνει θαμπωμένος από τη «βιογραφία του συντρόφου Λένιν», όπως κι αυτή του Τσε. Μπορεί να μιλάει για ώρες σχετικά με τον σοσιαλισμό, το μεγαλείο του Λένιν και την "υπέροχη περίοδο" που ονομάζεται σοβιετική και πιστεύει, έχει την ελπίδα ότι κάποια μέρα η τάξη θα αποκατασταθεί και ότι θα ζήσει μια ανέμελη, ευτυχισμένη ζωή στο σοσιαλισμό.
Για τις εκδηλώσεις οι μικροί Πιονιέροι έχουν μόλις 50 κόκκινα μαντήλια, δεν είναι αρκετά για όλους και φυλάει προσεκτικά στο σπίτι του ο μεγαλύτερος σε ηλικία Πιονιέρος που λέει:
«Συχνά μας κάνουν κοροϊδεύουν ορισμένα άρθρα στον τύπο, γράφοντας ότι μας "βάζουν τα μαντήλια θηλιές στο λαιμό μας τα απομεινάρια του κομμουνισμού". Όχι! Βάζουμε τα μαντήλια γύρω από τους λαιμούς μας για να κρατήσουμε την ψυχή μας καθαρή».
Η «Μικρή Κούβα» της Αρμενίας είναι διάσημη και για το βότανο "Εστραγκόν ή Δρακόντειο" (επιστημονική ονομασία "Artemisia dracunculus"). Πρόκειται για αρωματικό, πολυετές βότανο της οικογενείας των Αστεροειδών, κάτι σαν το γλυκάνισο και περιζήτητο, που η συγκομιδή του από τον Απρίλη ως το Δεκέμβρη τους απέδιδε τα απαραίτητα για τη διαβίωση. Μέχρι το 1990 το περέδιδαν για πώληση απευθείας στην Τυφλίδα κι είχαν ένα σημαντικό εισόδημα. Κατόπιν ήρθαν οι μεσάζοντες, τα καρτέλ των εμπόρων και μεγάλες ποσότητες τις αρπάζουν σε τόσο χαμηλές τιμές που κατέστησαν δύσκολη την επιβίωση στη Λεναρμέρντζ.
Σήμερα στη «Μικρή Κούβα» όλοι οι κάτοικοι δηλώνουν κομουνιστές, σε κάθε σπίτι ανεμίζει η σημαία της Σοβιετικής Πατρίδας ΕΣΣΔ και πιστεύουν: «Ο ήλιος θα λάμψει ξανά με την επιστροφή της Σοβιετικής Ένωσης».
* Ορισμένες φωτογραφίες από την Αρμένισσα δημοσιογράφο Karen Mirzoyan και στοιχεία ρεπορτάζ από τις δημοσιογράφους Grigorian και Karen Mirzoyan, που αρθρογραφούν στο "Armenia Now" του Γιερεβάν.
«Το σύνολο του χωριού αποφάσισε να εγκαταστήσει μια
Προσπαθούμε να επιτύχουμε και να οικοδομήσουμε σοσιαλισμό,
τουλάχιστον σε επίπεδο χωριού.
Μόλις ο Λένιν επιστρέψει, το νερό θα μουρμουρίσει ξανά
στα ρέματα κι οι άνθρωποι θα αρχίσουν να ζουν καλύτερα».
★ Λεναρμέρντζ (Լեռնամերձ στην Αρμενική γλώσσα)... μικρό χωριό περίπου 500 κατοίκων, 40 χιλιόμετρα βόρεια από την πρωτεύουσα της Αρμενίας το Γιερεβάν, ένα κάστρο σοσιαλιστικής νοσταλγίας, γνωστό ως «Η Μικρή Κούβα», αλλά δυστυχώς γνωστό μόνον σ' όσους είναι "αθεράπευτοι ασθενείς" με το παγκόσμιο σοσιαλιστικό κίνημα και τα Εθνικοαπελευθερωτικά κινήματα.
«Θέλω να πω ακόμα μια φορά πως με το σοσιαλισμό η εκπαίδευση κι η υγειονομική περίθαλψη ήταν δωρεάν. Τώρα δεν έχουμε χρήματα για να στείλουμε τα παιδιά μας στην πόλη για να μπορέσουν να έχουν μια ανώτερη εκπαίδευση. Δεν έχει σημασία πόσο έξυπνα είναι τα παιδιά. Υπάρχουν τόσα πολλά ταλαντούχα παιδιά εδώ, αλλά δεν υπάρχει προοπτική, απολύτως καμία ανάπτυξη, ενώ με το σοσιαλισμό είχαμε μια Λέσχη Πολιτισμού, υπήρχε μια ευκαιρία να μελετήσουμε, να κάνουμε αθλήματα. Τώρα δεν υπάρχει τίποτα από αυτό που έφυγε».
Ο 40χρονος χωρικός Arthur Pilosian, λέει:
«Χρειάστηκαν έξι χρόνια και στο τέλος καταλάβαμε πως υπάρχει μόνον μία και μοναδική αλήθεια: ο Σοσιαλισμός. Η προτομή του Λένιν μας δίνει δύναμη κι είναι μια μαρτυρία της πίστης μας για το μέλλον».
Σύμφωνα με την γηραιότερο κάτοικο του χωριού, τον Σαάκ Μιρζογιάν που έγινε σοσιαλιστής μετά την πτώση της Σοβιετικής Ένωσης, στη «Μικρή Κούβα» της Αρμενίας το πνεύμα του σοσιαλισμού βασιλεύει σχεδόν σε κάθε σπίτι. Στις 103 οικογένειες και 530 κατοίκους του χωριού, οι 102 οικογένειες είναι κομμουνιστές.
Σ' αυτή την ηλικία τα περισσότερα παιδιά του κόσμου, κυρίως στη δύση, ονειρεύονται ένα ταξίδι στη Ντίσνεϋλαντ, τη Ρώμη, το Παρίσι, σ' ένα μεγάλο ζωολογικό κήπο. Στη «Μικρή Κούβα» της Αρμενίας το όνειρο των μικρών Πιονιέρων είναι η επίσκεψη το "Μαυσωλείο του Λένιν" και μεγαλύτερο όνειρο η επίσκεψη στη μακρινή Κούβα του Φιδέλ και Τσε. Ίσως, ευχής έργο να ανακαλύψει το όνειρο αυτών των παιδιών μια πρεσβεία της Κούβας και να κάνει πραγματικότητα το όνειρο των μικρών Πιονιέρων.
Ο 13χρονος Πιονιέρος Roman, γεννήθηκε μετά την κατάρρευση της ΕΣΣΔ, αλλά ξέρει σχεδόν τα πάντα για τον Σοβιετικό σοσιαλισμό και δηλώνει θαμπωμένος από τη «βιογραφία του συντρόφου Λένιν», όπως κι αυτή του Τσε. Μπορεί να μιλάει για ώρες σχετικά με τον σοσιαλισμό, το μεγαλείο του Λένιν και την "υπέροχη περίοδο" που ονομάζεται σοβιετική και πιστεύει, έχει την ελπίδα ότι κάποια μέρα η τάξη θα αποκατασταθεί και ότι θα ζήσει μια ανέμελη, ευτυχισμένη ζωή στο σοσιαλισμό.
Για τις εκδηλώσεις οι μικροί Πιονιέροι έχουν μόλις 50 κόκκινα μαντήλια, δεν είναι αρκετά για όλους και φυλάει προσεκτικά στο σπίτι του ο μεγαλύτερος σε ηλικία Πιονιέρος που λέει:
«Συχνά μας κάνουν κοροϊδεύουν ορισμένα άρθρα στον τύπο, γράφοντας ότι μας "βάζουν τα μαντήλια θηλιές στο λαιμό μας τα απομεινάρια του κομμουνισμού". Όχι! Βάζουμε τα μαντήλια γύρω από τους λαιμούς μας για να κρατήσουμε την ψυχή μας καθαρή».
Η «Μικρή Κούβα» της Αρμενίας είναι διάσημη και για το βότανο "Εστραγκόν ή Δρακόντειο" (επιστημονική ονομασία "Artemisia dracunculus"). Πρόκειται για αρωματικό, πολυετές βότανο της οικογενείας των Αστεροειδών, κάτι σαν το γλυκάνισο και περιζήτητο, που η συγκομιδή του από τον Απρίλη ως το Δεκέμβρη τους απέδιδε τα απαραίτητα για τη διαβίωση. Μέχρι το 1990 το περέδιδαν για πώληση απευθείας στην Τυφλίδα κι είχαν ένα σημαντικό εισόδημα. Κατόπιν ήρθαν οι μεσάζοντες, τα καρτέλ των εμπόρων και μεγάλες ποσότητες τις αρπάζουν σε τόσο χαμηλές τιμές που κατέστησαν δύσκολη την επιβίωση στη Λεναρμέρντζ.
Σήμερα στη «Μικρή Κούβα» όλοι οι κάτοικοι δηλώνουν κομουνιστές, σε κάθε σπίτι ανεμίζει η σημαία της Σοβιετικής Πατρίδας ΕΣΣΔ και πιστεύουν: «Ο ήλιος θα λάμψει ξανά με την επιστροφή της Σοβιετικής Ένωσης».
* Ορισμένες φωτογραφίες από την Αρμένισσα δημοσιογράφο Karen Mirzoyan και στοιχεία ρεπορτάζ από τις δημοσιογράφους Grigorian και Karen Mirzoyan, που αρθρογραφούν στο "Armenia Now" του Γιερεβάν.
Ο σύντροφος Hagop Melkumian, στις 4 Αυγούστου 1922, Διοικητής του
Αρμενικού Τάγματος στον Κόκκινο Στρατό, κατατροπώνει τα τουρκικά στρατεύματα και εκτελεί τον
Τούρκο Enver
Bey (επονομαζόμενο "σφαγέα των Αρμενίων") στην Baldzuhan του
Τουρκμενιστάν.
Παίρνει εκδίκηση για τον λαό του κι οικοδομεί τη
Δημοκρατία της Αρμενίας, που κατόπιν θα ενταχθεί ως αυτόνομη εθνότητα
στην ΕΣΣΔ.
Σχετικό: “Metz Yeghern”... το “Μεγάλο Έγκλημα” ή Γενοκτονία των Αρμενίων!
Δεν υπάρχουν σχόλια
ΠΡΟΣΟΧΗ! Την ευθύνη για το περιεχόμενο των σχολίων φέρει αποκλειστικά ο συγγραφέας τους και όχι το site. Η ανάρτηση των σχολίων μπορεί να έχει μια μικρή χρονική καθυστέρηση