Παραχωρήθηκε εθνικό έδαφος με τη Συμφωνία των Πρεσπών!

ΠΑΡΑΧΩΡΗΣΗ ΕΘΝΙΚΟΥ ΕΔΑΦΟΥΣ ΜΕ ΤΗΝ ΚΥΡΩΣΗ ΤΗΣ...

ΠΑΡΑΧΩΡΗΣΗ ΕΘΝΙΚΟΥ ΕΔΑΦΟΥΣ ΜΕ ΤΗΝ ΚΥΡΩΣΗ ΤΗΣ... ΣΥΜΦΩΝΙΑΣ ΤΩΝ ΠΡΕΣΠΩΝ

Στέλιος Γρηγορίου, Δικηγόρος LLM

Mετά την διάσπαση της ΟΛΔ Γιουγκοσλαβίας, από το 1991 μέχρι σήμερα δημιουργήθηκαν εξ υπαρχής επτά νέα κράτη, με βάση την αρχή του Διεθνούς Δικαίου «uti possidetis», ήτοι «από όσα εδάφη κατέχονται από αυτά». Δεν έγινε ποτέ δεκτόν από τον ΟΗΕ (όπως ακριβώς και εις την περίπτωση της πρώην ΕΣΣΔ) ότι τα αρτισύστατα κράτη διεδέχθησαν τα προγενέστερα συνιστώντα κράτη, με υπεισέλευση εις τα δικαιώματα και τις...

υποχρεώσεις τους, προδήλως προς αποφυγήν αναβιώσεως των υπό λανθάνουσα μορφή εθνικισμών. Κατ’ αυτόν τον τρόπο το αποσχισθέν νότιο τμήμα της ΟΔ Γιουγκοσλαβίας, έγινε επισήμως δεκτό εις τον ΟΗΕ με απόφαση της Γενικής του Συνέλευσης ως αρτισύστατο κράτος, το οποίο συγκεντρώνει όλα τα χαρακτηριστικά ενός κράτους, πλήν της ονομασίας, η οποία τελεί ακόμη και τώρα υπό την αίρεση της επιλύσεως της διαφοράς με την Ελλάδα ως προς το ονοματολογικό, φέρον προσωρινώς την γνωστή ονομασία FYROM, και τούτα βάσει των αποφάσεων 817/1993 και 845/1993 του Συμβουλίου ασφαλείας του ΟΗΕ.

Η συσταθείσα από την τότε Ευρωπαϊκή Κοινότητα Επιτροπή Badinter, με την Γνωμοδότηση της υπ’ αρ. 6/11.1.1992 έκρινε οριστικώς ότι το κράτος με την προσωρινή ονομασία FYROM έφερε όλα τα αναγκαία νομικά χαρακτηριστικά που απαιτούνται για την αναγνώριση ενός κράτους εις τα πλαίσια του ΟΗΕ.

Συνεπώς, οι υφιστάμενες προ του 1991 διμερείς συμφωνίες μεταξύ Ελλάδος και ΟΛΔ Γιουγκοσλαβίας δεν επεκτείνονται αυτομάτως εις τις έννομες σχέσεις μεταξύ Ελλάδος – FYROM, παρά μόνον εφόσον τούτο ορίζεται ρητώς για πρώτη φορά εις την ειδική και νεώτερη Ενδιάμεση Συμφωνία του 1995 μεταξύ Ελλάδος – FYROM.

Την 17/12/1958 υπεγράφη μεταξύ της Ελλάδος/ΟΛΔ Γιουγκοσλαβίας διμερής Συμφωνία, «διά την προστασία, συντήρησιν, και ανανέωσιν των οροσήμων (χερσαίων και πλωτών) επί των Ελληνογιουγκοσλαυικών συνόρων και διά την πρόληψιν, παρεμπόδισιν, τρόπων εξετάσεως και διευθετήσεως των μεθοριακών επεισοδίων» (ΦΕΚ 117/1958, τ. Α’), με την οποία κατ’ ουσίαν οριοθετήθηκε η Λίμνη των Πρεσπών και ειδικώτερα εις το Αρθρο 2 αυτής ορίζεται ρητώς και αναλυτικώς με γεωγραφικές συντεταγμένες η οριοθετική γραμμή μεταξύ των δύο συμβαλλομένων κρατών.

Η οριοθέτηση αυτή της Λίμνης των Πρεσπών έλαβε υπόψιν την αναλογία των εδαφών μεταξύ των τριών γειτονικών κρατών, τα σύνορα των οποίων συγκλίνουν εις το λεγόμενον Ελληνο-Γιουγκοσλαυικό-Αλβανικό τριεθνές, ήτοι επί Βορείου γεωγραφικού πλάτους 40^ο 51΄΄ 20΄΄ και Ανατολικού γεωγραφικού μήκους 20^ο 59΄14΄.

Εν τούτοις, μετά την Συμφωνία των Πρεσπών, τίθεται ως ζήτημα ο εκ νέου καθορισμός των γεωγραφικών συνόρων μεταξύ Ελλάδος και του κράτους των Σκοπίων, καθόσον η ενδεχόμενη ένταξή του εις τον ΟΗΕ υπό την νέα Συνταγματική του ονομασία, κατά τις πρόνοιες της εν λόγω Συμφωνίας, επιβάλλει και τον εκ νέου καθορισμό των συνόρων του, βάσει της νέας ιστορικώς διαμορφωθείσης αναλογίας εδαφών των τριών γειτονικών κρατών Ελλάδος - Σκοπίων - Αλβανίας.

Η Ελλάδα αποδεχόμενη σιωπηρώς εις την παρούσα φάση την προ υφιστάμενη οριοθέτηση μεταξύ των τριών γειτονικών κρατών, κατ’ ουσίαν αποδέχεται ότι η αναλογία εδάφους μεταξύ Ελλάδος - ΟΛΔ Γιουγκοσλαυίας και Ελλάδος – FYROM παραμένει αμετάβλητη, παρότι η έκταση της FYROM αποτελεί περίπου το 1/8 του αρχικού ομοσπονδιακού κράτους, του οποίου αποτελούσε συνιστόν ομόσπονδο κράτος.

Τούτο, εν ολίγοις, σημαίνει ότι με την Συμφωνία των Πρεσπών και με την έλλειψη εις αυτήν οιασδήποτε νομικής πρόνοιας επαναοριοθετήσεως της λίμνης των Πρεσπών, έστω και εις το άμεσον προβλεπτό μέλλον, με βάση τα νέα εδαφικά δεδομένα μεταξύ των δύο συμβαλλομένων κρατών, επέρχεται σιωπηρώς συμφωνία προς ουσιώδη παραχώρηση σημαντικού εθνικού εδάφους εντός της Λίμνης των Πρεσπών εκ μέρους της Ελληνικής Δημοκρατίας υπέρ του κράτους υπό την προσωρινή ονομασία FYROM.

Πέραν της εθνικώς απαράδεκτης σιωπηράς παραχωρήσεως εθνικού εδάφους, χωρίς ουδεμία πρόνοια εις την μονογραφείσα Συμφωνία και χωρίς εκτενή συζήτηση εντός του Ελληνικού Κοινοβουλίου προς τούτο, τίθεται αδηρίτως το μέγα πολιτικό ζήτημα ότι η Συμφωνία των Πρεσπών απαιτείται να κυρωθεί με την ψήφο 180 βουλευτών του Ελληνικού Κοινοβουλίου, λόγω της αδιαμφισβήτητης παραχωρήσεως σημαντικού εθνικού εδάφους εις την Λίμνη των Πρεσπών και δεν αρκεί η απόλυτη πλειοψηφία των βουλευτών, παρότι τούτο εντελώς τυπικώς είναι συνταγματικώς επιτρεπτόν.

Η παράλειψη τούτη, κρινομένη ως ουσιώδης, καθιστά την κύρωση της Συμφωνίας των Πρεσπών απολύτως άκυρη και μη παράγουσα έννομα αποτελέσματα εξ επόψεως Διεθνούς Δικαίου.

Κατόπιν της επισημάνσεως τούτης, πλέον ουδείς δύναται να υπεκφύγει πολιτικώς, όλοι οι βουλευτές και όλα τα κόμματα του Κοινοβουλίου τίθενται πρό των εθνικών ευθυνών τους.

Τμήμα του άρθρου δημοσιεύτηκε σήμερα στην εφημερίδα "Παραπολιτικά".