Γιατί η παραίτηση Σακελλαρίου ισοδυναμεί με την άρνηση του Μιχαήλ Στασινοπούλου να αναγνωρίσει τη δικτατορία το 1969...

Παναγιώτης Γεννηματάς   Το διάβημα της παραίτησης του προέδρου του ΣτΕ αξίζει λίγο περισσότερης προσοχής. Κατ' αρχήν είναι σαφές ό...

Παναγιώτης Γεννηματάς 

Το διάβημα της παραίτησης του προέδρου του ΣτΕ αξίζει λίγο περισσότερης προσοχής.
Κατ' αρχήν είναι σαφές ότι ο παραιτηθείς πρόεδρος δεν διεκρινετο για ευχέρεια λόγου. Η δήλωσή του δεν έχει το κοφτό και σαφές που θα αναδείκνυε ολοκληρωμένα την επιχειρηματολογία. Παρά ταύτα λέγει πράγματα που πρέπει να προσεχτούν. 

Η ουσία του διαβήματος έγκειται στην πλήρη συνομολόγηση της σκληρής αλλά γνωστής εξ αρχής στους μη εθελοτυφλούντες ότι ολόκληρη η νομοθετική κάλυψη και των τριών μνημονίων υπήρξε αντισυνταγματική. Πού σημαίνει ότι η χώρα από το 2010 διατελεί σε καθεστώς εκτροπής. Πρόκειται για άποψη που ουκ ολίγοι έγκυροι νομομαθείς και συνταγματολόγοι έχουν εγκαίρως επισημάνει. Αλλά το βάρος ενός ανώτατου θεσμικού παράγοντα που έχει ζήσει εκ των έσω τους προβληματισμούς συνείδησης του οιονεί Συνταγματικού Δικαστηρίου της χώρας έχει βαρύνουσα σημασία. Από την άποψη αυτή η δήλωση του παραιτηθέντος προέδρου του ΣΤΕ προσλαμβάνει το βάρος της άρνησης του Μιχαήλ Στασινοπούλου ως πρόεδρου του ίδιου σώματος να αναγνωρίσει τη δικτατορία το 1969.
Ας μην αποπροσανατολιζόμαστε λοιπόν. Η έκφραση πόνου για την τύχη των συνταξιούχων δεν είναι δουλειά ενός προέδρου του ΣΤΕ. Ούτε η αμφισβήτηση της σκοπιμότητας της δημοσιονομικής προσαρμογής. Η καταγγελία όμως για την πολιτειακή εκτροπή ανήκει στην αρμοδιότητά του. Εκεί λοιπόν ας εστιάσουμε την προσοχή και ας στρέψουμε τις πολιτικές μας συνειδήσεις.