Τα παίρνει σβάρνα μετά την ...Βάρνα ο Ερντογάν!

Τα κυβερνητικά παπαγαλάκια έπιασαν δουλειά τις τελευταίες ημέρες και άρχισαν να βομβαρδίζουν με «διαρροές» και «εκτιμήσεις» για το …πόσο...

Τα κυβερνητικά παπαγαλάκια έπιασαν δουλειά τις τελευταίες ημέρες και άρχισαν να βομβαρδίζουν με «διαρροές» και «εκτιμήσεις» για το …πόσο καλά πήγαν τα πράγματα στην Βάρνα με τον Ερντογάν και πόσο «ικανοποιημένος» είναι ο Τσίπρας από την πίεση που υποτίθεται ότι άσκησαν οι Ευρωπαίοι στον Σουλτάνο. Μόνο που μέσα σε λίγες ώρες διασύρθηκαν γιατί αποδείχθηκε το μεγάλο φιάσκο! Καμία πρόοδος δεν υπήρξε σε κανένα θέμα. Αντιθέτως...

Για να καλύψει την αποτυχία, από τις δηλώσεις που έκαναν ο - πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου- Τουσκ και ο -πρόεδρος της Κομισιόν- Γιούνκερ, η κυβερνητική προπαγάνδα έβγαλε το «συμπέρασμα» ότι καλύφθηκε πλήρως η ελληνική πλευρά και ότι ο Ερντογάν «στριμώχτηκε» για να καταλάβει ότι η πρόοδος στις ευρωτουρκικές σχέσεις περνάει μέσα από την πρόοδο στις σχέσεις της Τουρκίας με την Ελλάδα και την Κύπρο. Τι λέτε, καλέ; Αυτή ήταν η …μεγάλη επιτυχία; Ως απόδειξη για τη δήθεν μεγάλη αυτή επιτυχία παρουσίασαν και το γεγονός ότι Τουσκ και Γιούνκερ, τα τσιράκια της Μέρκελ, «επί 20 ολόκληρα λεπτά συζητούσαν με τον Ερντογάν» για το θέμα των δύο Ελλήνων στρατιωτικών. Και τι έκανε ο Ερντογάν; «Άφησε ανοιχτό ένα ενδεχόμενο για λύση, χωρίς ωστόσο να δεσμευθεί χρονικά..». Πόσο ...ανοιχτό το άφησε, φάνηκε με την απόρριψη χθες -μέσα σε ελάχιστες ώρες δηλαδή- του νέου αιτήματος αποφυλάκισης των Ελλήνων στρατιωτικών!

Πόσο άλλο δούλεμα, λοιπόν, πια; Ακόμη κι ένα μικρό παιδί καταλαβαίνει το θέατρο που παίχτηκε στην Βάρνα. Ο Ερντογάν κορόιδευε τους Ευρωπαίους, οι Ευρωπαίοι τον Τσίπρα και ο Τσίπρας νομίζει ότι μπορεί να συνεχίσει να κοροϊδεύει εμάς…

Είναι φανερό ότι ακόμη κι αν κάποια στιγμή, πολύ αργότερα, ο Ερντογάν αφήσει ελεύθερους τους δύο Έλληνες στρατιωτικούς, το πρόβλημα δεν τελειώνει εκεί. Αντιθέτως. Φρόντισε άλλωστε να πει ευθέως στην ευρωτουρκική Σύνοδο Κορυφής ότι «και εγώ έχω τούρκους στρατιωτικούς στην Αθήνα, που τους θέλω πίσω» λες και έχουν καμιά ομοιότητα αυτές οι δυο υποθέσεις. Αυτή από μόνη της πάντως είναι, σε πρώτη ανάγνωση, μια τακτική στυλ Χότζα: «Γεμίζει» το δωμάτιο από προκλήσεις και όταν …αφαιρέσει μερικές στη συνέχεια, οι δικοί μας θα «πανηγυρίζουν» για τον θρίαμβο. Στο μεταξύ είναι και θα παραμένουν στο τραπέζι, κλιμακούμενες, οι τουρκικές προκλήσεις και αξιώσεις σε όλα τα μέτωπα. Και επί όλων αυτών, η Ευρωπαϊκή Ένωση συνεχίζει να ακολουθεί την ίδια άθλια τακτική: «Βρείτε τα» λέει και προς εμάς. Όταν μιλάμε για Ευρ. Ένωση, εννοείται ότι και στα θέματα αυτά κάνει κουμάντο η Μέρκελ και η Γερμανία ενεργούμενα της οποίας είναι, όπως σημειώσαμε, οι δύο απίθανοι τύποι που υποδύονται τους Ευρωπαίους ηγέτες, ο μεθύστακας Γιούνκερ και ο απόγονος των ναζί Τουσκ. Η Γερμανία το έχει ρίξει τα άγρια παζάρια με τον Ερντογάν για τις πωλήσεις όπλων, για το μεταναστευτικό και γενικότερα για τη συνέχιση των γεωπολιτικών σχέσεων τους και στο παιχνίδι αυτό χρησιμοποιεί ως πιόνι τον Τσίπρα και την Ελλάδα. Εφόσον οι Ευρωπαίοι καταλήξουν σε συμφωνία και διαμορφώσουν καινούργιες ισορροπίες μαζί του, εμάς όχι μόνο θα μας αδειάσουν πάλι αλλά θα αρχίσουν να μας πιέζουν εκ νέου για να κάνουμε κι εμείς «υποχωρήσεις» σε Κύπρο, Αιγαίο και Θράκη. Διότι, όπως λένε έμπειροι διπλωμάτες «διαβάζοντας» με το σωστό τρόπο και όχι με τους κυβερνητικούς φακούς τα αποτελέσματα της Βάρνας, αυτό ακριβώς πάει τώρα να γίνει: Να εμφανιστεί δηλαδή ο Ερντογάν ότι ίσως κάποια στιγμή κάνει λίγο πίσω σε δευτερεύοντα θέματα, αλλά στη συνέχεια θα πρέπει να ανταποκριθεί και η ελληνική πλευρά και να …δώσει αυτή ακόμη περισσότερα για να «κατευνάσει» τον Σουλτάνο και να «ηρεμήσουν» τα πράγματα. «Τα δικά μου δικά μου και τα δικά σου δικά μου». Αυτό είναι το σκηνικό που στήνεται και θέλουν να μας το παρουσιάσουν ως …επιτυχία.

Οι ίδιοι διπλωμάτες μου έλεγαν επίσης ότι πέρα από το ελληνοτουρκικό σκέλος η αποτίμηση για τη σύνοδο κορυφής της Βάρνας είχε και μια άλλη ευρύτερη και κυριολεκτικά ανατριχιαστική διάσταση. Ήταν παρόμοια, όπως μου τονίζουν, με τη «συνάντηση του Μονάχου» το 1938. Τότε ο φοβιτσιάρης Τσάμπερλεν πρωθυπουργός της Μεγάλης Βρετανίας και ο ανεπαρκής Εντουάρ Νταλαντιέ, πρωθυπουργός της Γαλλίας, ακολουθώντας την «πολιτική του κατευνασμού» πίστευαν ότι είχαν πετύχει μία «έντιμη ειρήνη» με τον Χίτλερ προκειμένου ν' αποφύγουν την πολεμική σύρραξη. Εκεί υπέγραψαν στις 30 Σεπτεμβρίου, το Σύμφωνο του Μονάχου δια του οποίου συνομολογήθηκε η προσάρτηση της Σουδητίας - περιοχή της Τσεχοσλοβακίας- στο Γ΄ Ράιχ. Επίσης υπέγραψαν και μία διμερή συμφωνία Τσάμπερλεν και Χίτλερ με την οποία «διακήρυτταν την αμοιβαία επιθυμία επίλυσης των όποιων διαφορών πάντα μέσω διαβουλεύσεων» ενώ τόσο ο Τσάμπερλεν όσο και ο Νταλαντιέ επέστρεψαν στις χώρες τους ως θριαμβευτές διακηρύσσοντας την "έντιμη ειρήνη", ή "ειρήνη στην εποχή μας", όπως την έλεγαν, για την απομάκρυνση της απειλής πολέμου...

Στην Βάρνα τους ρόλους Τσάμπερλεν και Νταλαντιέ είχαν μοιραστεί τώρα ο Γιούνκερ και ο Τουσκ. Μετά τη Συμφωνία του Μονάχου τα γεγονότα υπήρξαν όμως καταλυτικά και η διάψευση απόλυτη καθώς ο Χίτλερ, βλέποντας την αδυναμία και την υποχωρητικότητα των συνομιλητών του, κλιμάκωσε τις επιθέσεις και τις προσαρτήσεις με στόχο την αναβίωση της «γερμανικής αυτοκρατορίας». Όπως και ο Ερντογάν τώρα ελίσσεται και εκμεταλλεύεται την παρακμή της Ευρώπης για την αναβίωση της “οθωμανικής αυτοκρατορίας”...

Μ. Γιαλούρος