Καλόγριες χαστουκίζουν δημοσιογράφους!

Σχολιάζει ο Νίκος Κλειτσίκας « Ελευθέρωσε μας Κύριε από τον πόλεμο... κι ελευθέρωσε μας από τα...

Σχολιάζει ο Νίκος Κλειτσίκας

«Ελευθέρωσε μας Κύριε από τον πόλεμο...

κι ελευθέρωσε μας από τα...
κακά ΜΜΕ…»

Αυξάνονται και πληθύνονται οι παρά-ανησυχούντες "φιλάνθρωποι αντιεθνικιστές" για τη Γκούτα. Ακόμη κι η Σύγκλητος του Αριστοτέλειου Παναπιστημίου της Θεσσαλονίκης ένιωσε βαθιά τον πόνο για τα παιδάκια που ο "αιμοσταγής δικτάτορας Άσαντ" δολοφονεί στην Γκούτα και έκανε ειδική εκδήλωση! [Σχετικό: Σύγκλητος ΑΠΘ ή Νατοϊκή οργάνωση;]
Αν είμαστε θρησκευόμενοι θα πρέπει να αναφωνήσουμε: «Θοῦ, Κύριε, φυλακὴν τῷ στόµατί µου καὶ θύραν περιοχῆς περὶ τὰ χείλη µου»!
Επισημαίναμε στις 25 Φλεβάρη: Πριν κλάψεις για την Γκούτα..., για η δημοσιογραφία που μαζί με την ιμπεριαλιστική "αριστερά" είναι τα άγρια σκυλιά του υπερεθνικού κεφαλαίου. Σκυλιά-φρουροί του συστήματος, που αναλόγως των περιπτώσεων και περιστάσεων επιλέγουν απλώς μόνον το μήκος του λουριού τους. Επίσης για την προσπάθεια της "μεγάλης δημοκρατικής ευρωπαϊκής οικογένειας" να μας θωρακίσει απέναντι στη διάδοση "ψευδών ειδήσεων": "Ψευδείς ειδήσεις" (fake news)... όταν μια είδηση δεν είναι αρεστή στο υπερεθνικό κεφάλαιο

Σήμερα μια ανοιχτή επιστολή από τις μοναχές ενός Μοναστηριού Τραπιστών* κοντά στο χωριό Mashta Azar, 800 περίπου κατοίκων στην πλειοψηφία τους Ελληνορθόδοξοι, όπου κυριολεκτικά χαστουκίζουν τη δημοσιογραφική πορνεία με ένα μνημειώδες κείμενο που συγκλονίζει! (A letter from Trappist nuns in Syria: “Blood fills our streets, our eyes, our hearts”).

...όταν κάνετε κάποιο χιλιόμετρο με αυτοκίνητο, το κάνετε επειδή κάποιος δολοφονήθηκε κι από τον οποίο έκλεψαν το πετρέλαιο του

Την παραδίνουμε ασχολίαστη, ζητώντας κατανόηση για την πολλές φορές ακρίβεια της μετάφρασης, που ίσως εμπεριέχει -για να τηρηθεί η απόλυτη μετάφραση- συντακτικές αδυναμίες.

Κυριακή 4 Μάρτη 2018

«Ανοιχτή Επιστολή από τις Μοναχές της Συρίας: Ονομάστε τα πράγματα με το όνομά τους... αυτό είναι η έναρξη της Ειρήνης

Πότε θα σιωπήσουν τα όπλα; Και πότε θα σταματήσει η τόσο μεροληπτική δημοσιογραφία;

Εμείς ζούμε στη Συρία κι είμαστε στ' αλήθεια κουρασμένες από αυτή την εμετική γενική απαξίωση που υψ΄νει δάκτυλο καταδίκης σ' όποιον υπερασπίζεται τη ζωή του και τη δική του γη.

Αυτούς τους μήνες πήγαμε πολλές φορές στη Δαμασκό. Πήγαμε και μετά τη σφαγή που προκάλεσαν οι βόμβες σε ένα σχολείο κι ήμασταν εκεί πριν λίγες μέρες, την ημέρα που εκτοξεύτηκαν από τη Γκούτα 90 πύραυλοι εναντίον της ελεύθερης πόλης. Ακούσαμε όσα μας είπαν τα παιδιά, το φόβο τους να βγουν από τα σπίτια τους και να πάνε στο σχολείο τους, τον τρόμο να δουν για ακόμη μια φορά συμμαθητές τους να πέφτουν νεκροί, ή να πέσουν τα ίδια αυτά τα παιδιά νεκρά. Παιδάκια που δεν μπορούν να κοιμηθούν τη νύχτα από το φόβο ενός πυραύλου που θα πέσει στο σπίτι τους. Φόβος, δάκρυα, αίμα, θάνατος. Δεν είναι κι αυτά παιδιά που αξίζουν τη δική μας προσοχή;

Γιατί η κοινή γνώμη δεν κούνησε ούτε ένα βλέφαρο, γιατί κανείς δεν αγανάχτησε, γιατί δεν υπήρξαν ανθρωπιστικές εκκλήσεις ή κάτι άλλο για αυτά τα αθώα παιδιά; Και γιατί μόνο, και μόνον όταν η κυβέρνηση της Συρίας επεμβαίνει, προκαλώντας την ευγνωμοσύνη των Σύρων πολιτών που αισθάνονται ότι τους υπερασπίζονται από τον μεγάλο τρόμο, όπως διαπιστώσαμε και μας διηγήθηκαν, αγανακτούμε για την αγριότητα του πολέμου;

Σίγουρα κι όταν βομβαρδίζει ο Συριακός στρατός υπάρχουν γυναίκες, παιδιά, πολίτες τραυματισμένοι ή νεκροί. Και γι' αυτούς προσευχόμαστε. Κι όχι μόνον για αυτούς τους άμαχους... προσευχόμαστε και για τους τζιχαντιστές, γιατί κάθε άνθρωπος που επιλέγει το κακό είναι ένα απολωλό παιδί, είναι ένα μυστήριο κρυμμένο στην καρδιά του Θεού. Κι είναι ο Θεός που θα κρίνει, Αυτός που δεν θέλει το θάνατο αυτού που αμάρτησε, αλλά μετανοεί και ζει.

Όμως αυτό δεν σημαίνει ότι δεν πρέπει να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους. Και δεν μπορεί να γίνεται σύγχυση ανάμεσα σ' αυτόν που επιτίθεται κι αυτόν που αμύνεται.

Στην περιοχή της Δαμασκού και στα περίχωρα της Γκούτα ξεκίνησαν οι επιθέσεις εναντίον αμάχων πολιτών που κατοικούν στην ελεύθερη περιοχή της κυβέρνησης και δεν συνέβη το αντίθετο. Μάλιστα στη Γκούτα -πρέπει να το θυμίσουμε;- οι πολίτες δεν υποστηρίζουν τους τζιχαντιστές και έβαλαν μέσα σε σιδερένια κλουβιά: ανθρώπους, γυναίκες για να τους χρησιμοποιούν ως ανθρώπινες ασπίδες. Η Γκούτα είναι σήμερα οι συνοικίες όπου οι πολίτες θέλουν να δραπετεύσουν, να βρουν καταφύγιο στην κυβερνητική πλευρά εκμεταλλευόμενοι την εκεχειρία και οι ελεύθεροι σκοπευτές των εξεγερμένων τους δολοφονούν....

Γιατί αυτή η τυφλότητα της Δύσης;

Πως είναι δυνατόν και ποιος τους ενημερώνει, ακόμη και στο εκκλησιαστικό περιβάλλον υπάρχει αυτή η μονόπλευρη στάση;

Ο πόλεμος είναι άσχημο πράγμα, ω ναι, ναι άσχημο! Μην έρθετε να το πείτε στο λαό της Συρίας που για επτά ολόκληρα χρόνια είδαν τον πόλεμο στο σπίτι τους... Δεν μπορεί να σκανδαλίζει ο πόλεμος για τη βιαιότητα και να σωπαίνουμε για το ποιος θέλησε τον πόλεμο και τον θέλει και σήμερα... οι Κυβερνήσεις που έστειλαν στη Συρία ισχυρά υπερσύγχρονα όπλα, οι μυστικές τους υπηρεσίες. Για να μην μιλήσουμε για τους μισθοφόρους που ελεύθερα εισέρχονται στη Συρία από τις όμορες χώρες -τόσοι πολλοί που κατόπιν έγιναν Isis, θυμίζοντας στη Δύση πως τουλάχιστον αυτά τα αρχικά γνωρίζει τι σημαίνουν.

Σιωπή για τις Κυβερνήσεις που από αυτό τον πόλεμο κέρδισαν και κερδίζουν. Φτάνει να δούμε που κατέληξαν τα σημαντικότερα πλουτοπαραγωγικά σημεία της Συρίας, οι Συριακές πετρελαιοπηγές. Αλλά αυτό είναι λεπτομέρεια, υπάρχουν σημαντικότερα στο παιχνίδι.
Ο πόλεμος είναι κακός. Αλλά ακόμη δεν φθάσαμε στη μέση, εκεί όπου ο λύκος και το πρόβατο θα ζουν μαζί κι όποιος πιστεύει, είναι θρησκευόμενος, πρέπει να θυμηθεί πως η Εκκλησία δεν καταδικάζει τη νόμιμη άμυνα. Κι αν δεν εύχεται κάποιος την προσφυγή στα όπλα και τον πόλεμο, η πίστη δεν καταδικάζει αυτόν που υπερασπίζεται την πατρίδα του, την οικογένειά του, τη δική του ζωή. Μπορείς να επιλέξεις την άρνηση στη βία μέχρι το θάνατό σου. Αλλά είναι μια προσωπική επιλογή που επιτρέπει να αναλάβει το ρίσκο μόνον αυτός που το επιλέγει προσωπικά. Όμως, σίγουρα δεν μπορείς να το ζητήσεις από ένα ολόκληρο έθνος, από έναν ολόκληρο λαό.
Κανείς άνθρωπος με ελάχιστο ίχνος αληθινής ανθρωπιάς μπορεί να εύχεται πόλεμο. Αλλά σήμερα να λες στη Συρία, στη Συριακή κυβέρνηση να μην υπερασπιστεί το έθνος της είναι εναντίον κάθε μορφής δικαιοσύνη. Πολύ συχνά κάτι τέτοιο είναι ένας τρόπος για να διευκολύνεις το έργο αυτών που θέλουν να λεηλατήσουν τη Χώρα, να κατασφάξουν το λαό της, όπως ακριβώς συνέβη αυτά τα χρόνια όπου οι εκεχειρίες χρησίμευσαν κυρίως για τον εξοπλισμό των εξεγερμένων κι οι ανθρωπιστικοί διάδρομοι για να εισέλθουν περισσότερα όπλα και νέοι μισθοφόροι. Δεν θυμάσαι τι βιαιότητες διαπράχθηκαν αυτά τα χρόνια σ' εκείνες τις περιοχές που ελέγχουν τζιχαντιστές; Βιαιότητες, μαζικές δολοφονίες, βιασμοί γυναικών... οι διηγήσεις αυτών που κατόρθωσαν να δραπετεύσουν;
Αυτές τις εβδομάδες διαβάσαμε ένα πραγματικά απίστευτο άρθρο: πολλά λόγια για να περάσει μία μόνον θεωρία. Πως δηλαδή όλες οι Ανατολικές Εκκλησίες είναι δουλικά της εξουσία... για το συμφέρον τους... Κάποιες όμορφες στοργικές φράσεις του τύπου σεβασμού των Χριστιανών Επισκόπων προς τον Σύρο Σατράπη, σαν τρόπο νομιμοποίησης κάποιας έκκλησης της Εκκλησίας της Συρίας που προσπαθεί να κρύψει την άλλη όψη του νομίσματος, αυτή για την οποία δεν μιλάνε.
Μακρόθεν από κάθε άχρηστη υπεράσπιση και πολεμική ας κάνουμε μια απλή, λογική σκέψη ξεκινώντας από μια θεώρηση. Δηλαδή αυτό που ο Χριστός, ο οποίος γνωρίζει καλά την ανθρώπινη καρδιά, και δηλαδή γνωρίζει πως το καλό και το κακό συγκατοικούν στον καθένα από εμάς, θέλει οι άνθρωποι να είναι ζύμη μέσα στο ζυμάρι, δηλαδή η εμφάνιση σιγά σιγά από μέσα, ώστε να φουσκώσει μια κατάσταση που προσανατολίζεται προς την αλήθεια και το καλό. Αυτή τη θεώρηση υποστηρίζεται όπου πρέπει να υποστηριχτεί κι αλλάζει εκεί που υπάρχει αλλαγή. Με κουράγιο, χωρίς δολιότητες, αλλά από μέσα. Ο Ιησούς δεν υποστήριξε τους γιους της βροντής που επικαλούνταν τη φωτιά ως τιμωρία. Σίγουρα υπάρχει διαφθορά και στη Συριακή πολιτική, όπως σε όλες τις χώρες του κόσμου κι υπάρχει αμαρτία στην Εκκλησία, όπως σε όλες τις Εκκλησίες και γι' αυτό παραπονέθηκε πολλές φορές ο Πάπας.
Αλλά ας αναρωτηθούμε με καλή πρόθεση όλοι, ακόμη κι αυτοί που δεν πιστεύουν: ποια είναι μια ρεαλιστική εναλλακτική λύση για τη Συρία; Το ισλαμικό κράτος κι η σαρία; Αυτό στο όνομα της ελευθερίας και της δημοκρατίας του λαού της Συρίας;
Μην μας κάνετε να γελάμε, μάλλον μην μας κάνετε να κλαίμε...
Αν σκέφτεστε πως σε κάθε περίπτωση δεν είναι νόμιμοι οι συμβιβασμοί, τότε για τη συνέπεια σας θυμίζουμε, μόνο για να φέρουμε ένα μικρό παράδειγμα, πως δεν μπορείτε να βάζετε βενζίνη στα αυτοκίνητά σας "χωρίς συμβιβασμούς με ισχυρές εξουσίες", με αδιαμφισβήτητο δεδομένο το πραγματικό γεγονός πως οι περισσότερες εταιρίες αγόρασαν σε χαμηλή τιμή πετρέλαιο από την Isis μέσω Τουρκίας. Έτσι όταν κάνετε κάποιο χιλιόμετρο με αυτοκίνητο, το κάνετε επειδή κάποιος δολοφονήθηκε κι από τον οποίο έκλεψαν το πετρέλαιο του. Καταναλώνοντας το αέριο για να ζεστάνετε το σπίτι σας, κάποιο παιδί της Συρίας δολοφόνησαν για να κλέψουν το αέριο.
Αν παρά ταύτα θέλετε να εξαγάγετε δημοκρατία στον κόσμο, σιγουρευτείτε για τη δική σας ελευθερία από τη Σατραπεία της Δύσης κι ανησυχείτε για τη δική σας συνέπεια πριν επέμβετε σ' εκείνη των άλλων.
Τώρα, δεν έπρεπε να είχε περάσει κάποια υποψία πως ένας χριστιανός ή μουσουλμάνος καταγγέλλει τη βιαιότητα των τζιχαντιστικών οργανώσεων και το γεγονός αποσιωπάται, δεν βρίσκει παρά σπάνια και μικρή δημοσιότητα, συχνά περιθωριακή, ενώ η κριτική στην κυβέρνηση της Συρίας κερδίζει τις πρώτες σελίδες των μεγάλων ΜΜΕ; Κάποιος θυμάται τη συνέντευξη ή την παρέμβαση ενός Επισκόπου της Συρίας σε κάποιο σημαντικό ΜΜΕ της Δύσης; Μπορεί να μην συμφωνούμε, είναι προφανές, αλλά η αληθινή πληροφόρηση προϋποθέτει διασταύρωση από διαφορετικές οπτικές.
Επιπροσθέτως, όποιος λέει για σεβασμό της Συριακής Εκκλησίας έναντι του Προέδρου Άσαντ ως άμυνα των κοντόφθαλμων συμφερόντων των χριστιανών, αποδεικνύει πως δεν γνωρίζει τη Συρία, γιατί σ' αυτή τη γη, σ' αυτή τη χώρα οι Χριστιανοί και οι Μουσουλμάνοι ζουν μαζί. Υπήρξε αυτός ο πόλεμος που τραυμάτισε τη συμβίωση, αλλά στις περιοχές που εξασφάλισε ελεύθερες ο στρατός, σε αντίθεση με εκείνες που ελέγχουν οι "άλλοι", ζούμε ακόμη μαζί. Έχουμε βαθιές πληγές να ξαναράψουμε, δυστυχώς σήμερα με μεγάλη προσπάθεια και συγχώρεση, αλλά πάντως μαζί.
Το καλό είναι καλό για όλους: το μαρτυρούν τα έργα ανακούφισης, αλληλεγγύης, φιλανθρωπίας, ανάπτυξης που εκτελούν μαζί Χριστιανοί και Μουσουλμάνοι.
Βέβαια αυτό το γνωρίζει όποιος ζει εδώ, παρά τις όποιες αντιφάσεις όχι εκείνος που γράφει πίσω από ένα γραφείο για πολλά αντίπαλα στερεότυπα μεταξύ Χριστιανών και Μουσουλμάνων.
“Ελευθέρωσέ μας Κύριε από τον πόλεμο... κι ελευθέρωσε μας από τα κακά ΜΜΕ…”.
Με όλο το σεβασμό για τους δημοσιογράφους που προσπαθούν στ' αλήθεια να κατανοήσουν τις συνθήκες και να πληροφορήσουν την αλήθεια. Αλλά σίγουρα δεν θα είναι αυτοί που έχουν την κακία μας για ότι γράφουν.
Οι μοναχές Τραπιστών στη Συρία»

1 Μάη 2013: Αυτές είναι οι μοναχές που αρνήθηκαν να εγκαταλείψουν το Μοναστήρι τους το 2013, μπροστά στη ραγδαία τότε επέλαση της "αραβικής άνοιξης made in USA", των δολοφόνων μισθοφόρων, των αποκεφαλιστών της "πολιτισμένης" δύσης...

* Οι Τραπιστές είναι μοναστικό τάγμα της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας, που έχει θεσπίσει τις αρχές για την μοναστική ζωή του τηρώντας επακριβώς τον Κανόνα του Αγίου Βενέδικτου. Σταθερότητα και πίστη στην μοναστική ζωή, υπακοή, η εντολή να μιλούν μόνο όταν είναι απαραίτητο είναι ο οδηγός για την μοναστική ζωή τους.

Η στοχαστική σιωπή είναι απόλυτη στη διάρκεια των γευμάτων, ενώ γίνονται αναγνώσεις ιερών κειμένων. Η διατροφή τους είναι χορτοφαγική αλλά σε ορισμένες περιπτώσεις τρέφονται και με ψάρια. Ακολουθούν το άρθρο 48 του Κώδικα που επιβάλει στον μοναχό/μοναχή να ζει με την εργασία των χεριών του, οι μοναχοί παράγουν αγαθά της γης τα οποία ανταλλάσσουν με προμήθειες για τα Μοναστήρια τους. 

(η φωτογραφίες είναι από τις μοναχές που συνέταξαν την ανοιχτή επιστολή)

"Οι Χριστιανοί δεν είναι προσκεκλημένοι ούτε αποδημητικά πουλιά. Είναι από την προέλευση του Έθνους και χωρίς αυτούς, δεν υπάρχει Συρία"!

Πρόεδρος Bashar Al-Assad, 17 Σεπτέμβρη 2017

Πατριαρχείο Αντιοχείας (Δαμασκός - Συρία): "Έχει μεγάλη Τιμή αυτή η Σημαία για τη Σοσιαλιστική Αραβική Δημοκρατία της Συρίας"!  Για τις ελληνόφωνες κυβερνήσεις της Ελλάδος τι τιμή κι αξία έχει;

ΣΧΕΤΙΚΑ:

-  Θρησκευτική κι εμφύλια διαμάχη στη Συρία, ή ιμπεριαλιστική επίθεση;

-  O Χριστός δεν θα γεννηθεί στην Ελλάδα... Φέτος ο Χριστός σταμάτησε στην Κοιλάδα των Χριστιανών!

- Ο "αιμοσταγής δικτάτορας" τίμησε τη γέννηση του Θεανθρώπου, στα Ελληνορθόδοξα Μοναστήρια...
- Tρεις Πατριάρχες της Συρίας, χαστουκίζουν την υποκρισία της Ευρωπαϊκής Ένωσης!
- Άγιος Γεώργιος Δαμασκού... Γι' αυτό ηττήθηκαν Ε.Ε. & ΗΠΑ στη Συρία!
- Ο Προκόπης Παυλόπουλος ζει στην Ελλάδα ή στο Βερολίνο;
- Maria Saadeh: Ο Άσαντ δεν είναι δικτάτορας... 

...κι αυτό το εικονοστάσι των Ελληνορθόδοξων της Συρίας