Σχόλιο Νίκος Κλειτσίκας Δεν μπορούσε ν' απουσιάζει η Δαμασκός της Αντίστασης από τις...
Δεν μπορούσε ν' απουσιάζει η Δαμασκός της Αντίστασης από τις...
εκδηλώσεις για τα 50 χρόνια από τη δολοφονία του Κομαντάντε Τσε. Όχι γιατί στη σημερινή κυβέρνηση της συμμετέχουν τα δύο κομουνιστικά κόμματα της χώρας, όχι γιατί σήμερα στη Δαμασκό ηττήθηκε η "αραβική άνοιξη made in USA", αλλά και γιατί το 1959 εκεί, στη Δαμασκό της Συρίας έφθασε ο Τσε απεσταλμένος του Φιδέλ για να μεταφέρει μήνυμα αλληλεγγύης κι αδελφοσύνης της σοσιαλιστικής Κούβας.
Ο πρέσβης της Κούβας στη Δαμασκό Rogerio Santana, επισήμανε: «Το πνεύμα του θρυλικού επαναστάτη Ernesto Che Guevara ζει στο λαό και το στρατό της Συρίας, όπου η αντίσταση με τον αγώνα έγιναν ένα όπλο για τη σωτηρία της Συρίας κι ολόκληρης της ανθρωπότητας από την τρομοκρατία που δημιούργησε ο ιμπεριαλισμός...».
Η Κούβα με το μόνιμο εμπάργκο εναντίον της, είναι η χώρα που σπάει το φονικό εμπάργκο εναντίον της Συρίας και στέλνει τόνους παιδικών εμβολίων και φαρμάκων στο λαό της Συρίας: Οφειλόμενος σεβασμός στους "δικτάτορες" και τα "δικτατορικά" καθεστώτα!
Το επισημάναμε και χθες, στη δημοσίευση μιας ανέκδοτης στην Ελλάδα επιστολής για τη δολοφονία του Τσε [Ανέκδοτη στην Ελλάδα επιστολή... 50 χρόνια από τη δολοφονία του Τσε!], πως 50 χρόνια από τη δολοφονία του Επαναστάτη οι ιδέες του ανθίζουν και θεριεύουν στη Λατινική Αμερική, τη Λαϊκή Δημοκρατία της Κορέας, το Ντονμπάς... και το χαράκωμα Αντίστασης του Ανθρωπισμού και του Πολιτισμού: τη Συρία των Σελευκιδών του Μεγάλου Αλεξάνδρου!
Το σύνθημα του Τσε "Πατρίδα ή Θάνατος" έγινε η σημαία των λαών εναντίον των ιμπεριαλιστών. Οι ανυπότακτοι κι αδέσποτοι λαοί, οι πολιτικές ηγεσίες λαών που δεν έχουν ξεπουληθεί στο υπερεθνικό κεφάλαιο γνωρίζουν πολύ καλά πως "χωρίς πατρίδα δεν μπορείς να οικοδομήσεις σοσιαλισμό και δημοκρατία"!
Από την επίσκεψη του Τσε στη Δαμασκό το 1959:
.webp)
Αγαπητέ Ερνέστο Γκεβάρα Ντε Λα Σέρνα
ΑπάντησηΔιαγραφή50 χρόνια πέρασαν από τότε πού στην Λα Ιγκέρα, το βρώμικο χέρι της αντίδρασης, αντί όπως πίστευε να σε σκοτώσει, σε εκσφενδόνισε ως φωτιά στα στήθια των ανυπόταχτων αυτής της γης.
Δεν ξέρω αν περνάς καλά εκεί πάνω η αν σε κυνηγάνε ακόμα και ως συμπαντική αστρόσκονη, γιατί ακόμα και έτσι τους ερεθίζεις τα ρουθούνια, αλλά εσένα αυτό ποτέ δεν σε πείραζε, αυτό πού ήταν ουσιαστικότερο ήταν η επίτευξη του σκοπού, με τις πράξεις σου, τη θυσία σου και όχι με τα παχιά λόγια, λειτουργούσες και συνεχίζεις να λειτουργείς ως παράδειγμα.
Είμαι επίσης σίγουρος ότι θα έχεις γραμμένα στα παλιά σου τα παπούτσια, τα εκατομμύρια τις αφίσες, τις μπλούζες, τα τασάκια, τις ταμπακέρες πού έχουν την φωτογραφία σου, αυτό πού σε ενδιέφερε και γι αυτό θυσιάστηκες, ήταν αυτό πού έλεγες ότι «Αξίζει φίλε μου να υπάρχεις, για ένα όνειρο κι ας η φωτιά του να σε κάψει»!
Επίσης είπες, «Δεν είμαι απελευθερωτής, δεν υπάρχουν τέτοιοι, οι άνθρωποι μόνοι τους απελευθερώνουν τους εαυτούς τους», αλλά αυτοί τίποτα, δειλοί και φοβισμένοι περιμένουν το μεγάλο αρχηγό και μάγο πού θα τους κόψει με μαγικό τρόπο τις αλυσίδες από τα χέρια τους, αλλά ποτέ δεν αντιλήφθηκαν τις αλυσίδες πού είναι δεμένο το μυαλό τους.
Κάποιοι ορκίζονται ότι σε βλέπουν καβάλα στη Ποδερόσα, μαζί με τον Αλμπέρτο Γκρανάδο, να περιδιαβαίνεις τις εύφορες πάμπες της Λατινικής Αμερικής.
Άλλοι πάλι σε βλέπουν σαν Δροσουλίτη να καλπάζεις έξω από την Σάντα Κλάρα παρέα με τον Καμίλο Σιενφουέγος.
Δεν ξέρω αν είναι αλήθεια αλλά δεν έχει σημασία, αυτό πού είναι ουσιαστικότερο είναι ότι εμπνέεις ακόμα και η έμπνευση αυτή δημιουργεί ακίδες πού τρυπάει τα πισινά του συστήματος, δημιουργεί εστίες αντίδρασης και ανυπακοής, γεννάει ανθρώπους με ανιδιοτέλεια ένα είδος ανθρώπου πού είναι προς εξαφάνιση, αλλά πού ταυτοχρόνως είναι το πιο επικίνδυνο για το σύστημα, είναι αυτό πού μισεί ως τίποτα άλλο η καθεστηκυία τάξη, πού τα πάντα τα κοστολογεί σε χρήμα, πού οι αξίες είναι μόνο σκόρπιοι αριθμοί έτοιμοι προς άθροιση.
Κάποιοι πιστεύουν ότι μπορούμε να παραμένουμε αδρανείς και κάποια στιγμή από ένα τυχαίο γεγονός ο κόσμος -ο άλλος, όχι ο ίδιος- θα ξεσπάσει και η κατάσταση θα ανατραπεί προς το συμφέρον των αδικημένων, αλλά και αυτό το είχες απαντήσει και με τα έργα σου αλλά και με τα λόγια σου «Η επανάσταση δεν είναι ένα φρούτο, πού θα πέσει όταν είναι ώριμο. Πρέπει να κουνήσουμε το δέντρο για να πέσει»!
HASTA LA VΙCTORIA SIEMPRE COMANDANTE!!!
Κώστας Γκιώνης