Η θέση της Γυναίκας στη Συρία!

Σχολιάζει ο Νίκος Κλειτσίκας http://nikosklitsikas.gr/ Οι νεαρές δεν είναι κοπέλες στις ΗΠΑ ή σε κάποια ευρωπαϊκή πρωτεύουσα. Είναι...

Σχολιάζει ο Νίκος Κλειτσίκας
http://nikosklitsikas.gr/

Οι νεαρές δεν είναι κοπέλες στις ΗΠΑ ή σε κάποια ευρωπαϊκή πρωτεύουσα. Είναι νεαρά κορίτσια στη...
σημερινή Συρία, που τα ΜΜΕ μας περιγράφουν με ως ένα "αιμοσταγές καθεστώς" του Άσαντ.
Λες κι υπάρχει ένα πέπλο σιωπής ή αυστηρής λογοκρισίας, ποτέ τα ΜΜΕ δεν μιλούν για τη θέση της γυναίκας στην κοινωνία της Συρίας. Κι αυτό όταν σε χώρες που προβάλλονται με τα καλύτερα λόγια για "επενδύσεις" στη δύση, αγορές όπλων από τη δύση, όπως η Σαουδική Αραβία, η γυναίκα αποτελεί επισήμως ένα "αντικείμενο" αναπαραγωγής. Φυσικά ποτέ δεν έχουμε ακούσει πως στη Σαουδική Αραβία του σκοταδιστή μονάρχη Σαούδ, οι γυναίκες απαγορεύεται να οδηγούν αυτοκίνητο, να περπατούν στο δρόμο χωρίς εκείνο το μαύρο πέπλο που αφήνει ακάλυπτα μόνον τα μάτια και χωρίς τη συνοδεία του συζύγου, ή συγγενούς πρώτου βαθμού (πατέρα ή αδελφού). Όπως και πως τη "βουλή" διορίζει ο μονάρχης με εξουσιοδότηση κι επιφοίτηση από τον Αλλάχ (θεός στην αραβική γλώσσα).

Συρία, βουλευτικές εκλογές 1950... Εκλογικό Τμήμα Γυναικών...

Στη Συρία, το δικαίωμα της ψήφου των γυναικών, το δικαίωμα των γυναικών να εκλέγουν και να εκλέγονται αναγνωρίστηκε το 1949, αμέσως μετά τη γαλλική κατοχή των αποικιοκρατών, όταν στην Ελλάδα οι γυναίκες ψήφισαν για πρώτη φορά το 1956.
Το δικαίωμα τις ισότιμης συμμετοχής κι εργασίας στις δημόσιες υπηρεσίες το 1950, όταν και άσκησαν για πρώτη φορά το δικαίωμα εκλογής κι ανάδειξης στο βουλευτικό αξίωμα, αλλά και την Αυτοδιοίκηση.

Θεατρική παράσταση στη Δαμασκό (1950)

Στο Σύνταγμα του 1970 κατοχυρώνεται και στον Καταστατικό Χάρτη της χώρας, ρητά κι αδιαπραγμάτευτα πως "οι γυναίκες έχουν τις ίδιες ευκαιρίες και ίσα δικαιώματα στη συμμετοχή της πολιτικής ζωής, στην κοινωνία, τον πολιτισμό και την οικονομία της χώρας", καταργώντας κάθε διάταξη που πιθανόν θα βρισκόταν σε αντίθεση με το Σύνταγμα.
Με την έναρξη της "αραβικής άνοιξης made in USA" (2011), του παγωμένου σκοταδιστικού χειμώνα των ιμπεριαλιστών, το 40% της εργατικής δύναμης είναι γυναίκες (συμπεριλαμβανομένων των εργαζόμενων στη γεωργία) και σε ορισμένους τομείς, όπως τη διδασκαλία σε όλες τις βαθμίδες εκπαίδευσης, την Υγεία το ποσοστό των γυναικών ξεπερνάει το 65%.
Πάντα με τα επίσημα στοιχεία του 2011, η παρουσία των γυναικών στο κοινοβούλιο είναι στο 17% (σήμερα πολύ περισσότερο αυξημένο), στο διπλωματικό σώμα 15% (γυναίκα ήταν πρέσβης της Συρίας στην Ελλάδα, μέχρι την απέλασή της από την πατρίδα μας και τη διακοπή των διπλωματικών σχέσεων). Στο δικαστικό σώμα (η Συρία έχει αστική δικαιοσύνη κι όχι σαρία) οι γυναίκες καταλαμβάνουν το 17%, στο δικηγορικό σώμα το 25%. Το 50% των πτυχιούχων Πανεπιστημίων, κατόχων μεταπτυχιακών και διδακτορικών τίτλων οι γυναίκες της Συρίας είναι το 50%. Και φυσικά δεν προσμετράμε πως για χρόνια Αντιπρόεδρος της χώρας ήταν γυναίκα, πολλές γυναίκες υπουργοί και σήμερα πρόεδρος της Βουλής είναι γυναίκα!
Το "οικογενειακό δίκαιο" όπως το γνωρίσαμε με τις αλλαγές του Ανδρέα Παπανδρέου στην Ελλάδα, στη Συρία θεσμοθετήθηκαν το 1953!

Κι ενώ υπάρχει αυτό θεσμικό πλαίσιο σε ένα κοσμικό καθεστώς με κοινοβουλευτική δημοκρατία κι όλα τα πολιτικά κόμματα νόμιμα, μεταξύ αυτών τα δύο (2) Κομμουνιστικά κόμματα της χώρας -μοναδικό φαινόμενο στον αραβικό κόσμο-, με 18 θρησκευτικές μειονότητες που από αιώνες συμβιώνουν ειρηνικά, σε ορισμένες περιοχές μπορείς να παρατηρήσεις ριζωμένες παραδόσεις θρησκευτικής επιρροής, που όμως σε τίποτα δεν επηρεάζουν την εθνική και κρατική υπόσταση. Σχετικά είχαμε επισημάνει: Ο Γιάννης Μπανιάς δεν θα έμενε σιωπηλά ένοχος...
Κι ενώ αυτή η χώρα, αυτό το έθνος, η Συρία των Σελευκιδών του Μεγάλου Αλεξάνδρου δέχεται ιμπεριαλιστική επίθεση εδώ και έξι χρόνια, δέχεται και τις "πολιτικές" επιθέσεις της δύσης. Επιθέσεις που συμμάχους της νεοφιλελεύθερης δεξιάς βρίσκουν τους αυτοαποκαλούμενους "ευρωπαίους αριστερούς", από τον Μακρόν, τον Μελανσό μέχρι και τον Κόρμπιν: Να φύγει ο δικτάτορας Άσαντ!
Απόλυτα κατανοητό το "φαινόμενο" μιας και το ευρωπαϊκό πολιτικό γίγνεσθαι, το 4ο Ράιχ έχει "στο τσεπάκι" των πολεμικών βιομηχανιών και του υπερ-εθνικού κεφαλαίου όλο το πολιτικό σύστημα.
Ουδόλως απασχολεί τον πολιτικό γαλαξία της Ευρώπης το τι συμβαίνει πραγματικά στη Συρία.
Η ευρωπαϊκή δεξιά κωφεύει μπροστά στην πραγματική αντιπολίτευση της Συρίας: Maria Saadeh, Xριστιανή αντιπολιτευόμενη βουλευτίνα της Συρίας: Ο Άσαντ δεν είναι δικτάτορας...
Οι "Radical chic"... η ευρωπαϊκή "μεταρρυθμιστική αριστερά" δείχνει προκλητικά το ενδιαφέρον της για τα gay pride, την "τεκνοθεσία" (Έγινε "μαμά" κι εγκαταλείπει την "Λίστα Τσίπρα"...), τις ΜΚΟ Σόρος, παρά για τους κομμουνιστές της Συρίας που δίνουν τη δική τους μάχη για πατρίδα και σοσιαλισμό: Γιατί πενθεί η Ελλάδα κι η δύση, με την απελευθέρωση της Παλμύρας;
Οι λεγόμενες δικαιωματικές οργανώσεις, οι φεμινιστικές οργανώσεις ποτέ δεν στήριξαν τον αγώνα των γυναικών της Συρίας, όπως ποτέ δεν έχουν συμπαρασταθεί στις γυναίκες-εργαλεία αναπαραγωγής στο δικτατορικό καθεστώς της Σαουδικής Αραβίας.
Ποτέ δεν απασχόλησε όλους αυτούς και τα ΜΜΕ η θέση της γυναίκας στη Συρία. Τυχαίο και συμπτωματικό;
- Στη Συρία το κοσμικό κράτος είναι πάνω κι υπεράνω θρησκειών...
- Στη Συρία δεν επιβάλλεται στις γυναίκες το μαντίλι. Το φορούν όσες γυναίκες θεωρούν ότι εκφράζει τη θρησκεία τους...

- Στη Συρία οι γυναίκες έχουν τα ίδια δικαιώματα μ' αυτά των ανδρών, τόσο στον κοινωνικό τομέα (ΔΩΡΕΑΝ ΔΗΜΟΣΙΑ Εκπαίδευση σερ όλες τις βαθμίδες, ΔΗΜΟΣΙΑ ΔΩΡΕΑΝ Ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, αλλά κι πλήρης ισότητα στον τομέα της εργασιακής καριέρας...

* Στην Ελλάδα οι γυναίκες απέκτησαν δικαίωμα ψήφου με το νόμο 2159/52 κι οι Ελληνίδες ψήφισαν για πρώτη φορά σε βουλευτικές εκλογές στις 19 Φεβρουαρίου του 1956... (η ανωτέρω φωτογραφία)
 
Πριν από έξι (6) χρόνια, το 1950 είχαν ψηφίσει οι γυναίκες στη Συρία (ακολουθεί η σχετική φωτογραφία):

 

Τι λοιπόν συμβαίνει στη δύση κι υπάρχει αυτή η αντιμετώπιση της Συρίας;
Τα συμπεράσματα στον αναγνώστη...