Έφυγε ο Παπαφλέσσας της Επανάστασης, αλλά πρόλαβε Λεύτερο το Χαλέπι!

Σχολιάζει ο Νίκος Κλειτσίκας http://nikosklitsikas.gr/ Έφυγε χθες σε ηλικία 94 χρόνων ο Ιλαρίωνας Καπούτσι ( Hilarion Capucci )... Σύ...

Σχολιάζει ο Νίκος Κλειτσίκας
http://nikosklitsikas.gr/

Έφυγε χθες σε ηλικία 94 χρόνων ο Ιλαρίωνας Καπούτσι (Hilarion Capucci)...
Σύμβολο του Αραβικού Έθνους, της Αραβικής Αντίστασης. ο...
παπάς των Παλαιστινίων, Αρχιεπίσκοπος Ιεροσολύμων των Ελληνόρυθμων, ο φίλος και σύντροφος του Ανδρέα Παπανδρέου, του Γιάσερ Αραφάτ, του Άσαντ κι όλων των Ελεύθερων του κόσμου.
Σύρος πολίτης, γεννημένος στο μαρτυρικό Χαλέπι (2 Μάρτη 1922), μέχρι τις τελευταίες του στιγμές η σκέψη του, αλλά κυρίως η καθημερινή δράση του σε δρόμους και πλατείες, η φωνή του Παλαιστινιακού λαού κι ο ένθερμος υποστηρικτής της Συρίας, εναντίον της ιμπεριαλιστικής επίθεσης των τρομοκρατών... για έξι χρόνια.
Η νέα τάξη, η παγκοσμιοποίηση, με τα ΜΜΕ και τη δημοσιογραφική πορνεία, νόμιζε πως θα "εξαφάνιζε" τον Παπαφλέσσα της Επανάστασης, μιας κι ακόμη πολλοί Παλαιστίνιοι, αλλά κι λεγόμενοι "ακτιβιστές", αυτοί οι επαγγελματίες "αντιρατσιστές", οι της "δικαιωματικής αριστεράς" δεν τόλμησαν να πουν ποτέ το όνομά του.

O Επίσκοπος Ιλαρίωνας Καπούτσι, στις 18 Αυγούστου 1974, συλλαμβάνεται από το κατοχικό ισραηλινό καθεστώς με την κατηγορία του "τρομοκράτη", διότι εισερχόμενος από το Λίβανο στη Δυτική Όχθη, βρέθηκαν στο διπλωματικό αυτοκίνητό του, όπλα και εκρηκτικά για την Ο.Λ.Π (Οργάνωση για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης). Το κατοχικό ισραηλινό "δικαστήριο" τον καταδίκασε να σαπίσει στις φυλακές, ενώ σε όλες τις τότε αραβικές χώρες έγινε σύμβολο Αντίστασης.

Για την απελευθέρωση του Αντάρτη παπά ξεσηκώθηκε ένα παγκόσμιο κίνημα διεθνιστικής αλληλεγγύης κι επιτεύχθηκε μετά από τέσσερα χρόνια φυλάκισης. Από τότε ζούσε εξόριστος από τη γη της Παλαιστίνης. Το κίνημα αλληλεγγύης ξεκινούσε από τον Φιντέλ Κάστρο, μέχρι και τον πάπα της Ρώμης. Από την Ελλάδα ο Ανδρέας Παπανδρέου έδωσε μάχες σε όλα τα διεθνή φόρα και συνδέθηκε φιλικά και συντροφικά με τον Καπούτσι και τον Αραφάτ.
Για εκείνο το κίνημα θα πρέπει να σημειώσουμε τη μεγάλη επιχείρηση των Παλαιστίνιων Φενταγίν, προσκείμενων στο Σοσιαλιστικό Κόμμα Μπάαθ (7 Απρίλη 1947... η επέτειος που στην Ελλάδα τιμούσε μόνον ο Ανδρέας Παπανδρέου), που απαίτησαν την απελευθέρωση του με την κατάληψη μια ολόκληρης πόλης στη Γαλιλαία, την Yuval -Kfar Yuval (Hebrew: כְּפַר יוּבַל)-, αλλά και την αεροπειρατεία στην πτήση 139 της Air France -1976-, από το Λαϊκό Μέτωπο για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης... για την απελευθέρωση του Ιλαρίωνα Καπούτσι.

Έφυγε ένας αγαπημένος φίλος -μια γνωριμία από τα τέλη του 1970, μέχρι σήμερα, που εξελίχθηκε μέσα στα χρόνια-, αν και για τη σημερινή νεολαία μπορεί να είναι άγνωστο το σύμβολο της Αραβικής Επανάστασης, ή να φαντάζει γραφικός ένας Αρχιεπίσκοπος που λίγο πριν πεθάνει διαδήλωνε στις πλατείες για την υπεράσπιση της Συρίας από την επίθεση των τρομοκρατών, των μισθοφόρων λακέδων των ιμπεριαλιστών. Δεν είναι χωρίς σημασία ότι η αντίδραση τον κατηγορούσε για "κομμουνιστή" και "τρομοκράτη".
Ο Επίσκοπος, στις προσωπικές και αγωνιστικές του σχέσεις, ήταν απλώς ο σύντροφος Ιλαρίωνας, με πόθο την απελευθέρωση της Παλαιστίνης και από την έναρξη της "αραβικής άνοιξης made in usa" στη Συρία, την πατρίδα του, την καταγγελία των ιμπεριαλιστών, την υπεράσπιση της γης των Σελευκιδών του Μεγάλου Αλεξάνδρου.
Δεν υπήρξε εκδήλωση συμπαράστασης στον αντιιμπεριαλιστικό αγώνα του Συριακού λαού, στην οποία απουσίαζε ο Ιλαρίωνας. Δεν υπήρξε διαδήλωση, σε δρόμους και πλατείες, όπου δεν ήταν μπροστά ο Ιλαρίωνας. Ήταν επικεφαλής στη μεγάλη διαδήλωση της Ρώμης -δείτε την φωτογραφία, για κατανόηση του πάθους του-, για να καταγγείλει το δολοφονικό εμπάργκο εναντίον του λαού της Συρίας, που αποφάσισαν τη συνέχισή του οι υπουργοί των Εξωτερικών της "δημοκρατικής" Ευρωπαϊκής Ένωσης, στις 23 Μάη του 2016: Aυτή η Ευρώπη, δεν έχει τίποτα να ζηλέψει από τη χιτλερική Γερμανία...

Κάθε Κυριακή, στο ναό Santa Maria in Cosmedin της Ρώμης, ανελλιπώς από την έναρξη της "αραβικής άνοιξης" στη Συρία, μετά τη Θεία Λειτουργία, ο λόγος του ήταν για την υπεράσπιση της Συρίας.
Ο Ιλαρίωνας, ήταν και κατασκευαστής πολλών γεφυριών διαλόγου, για την ειρήνη. Τον λατρεύουν οι Μουσουλμάνοι κι αδελφικός φίλος του Θρησκευτικού ηγέτη των Μουσουλμάνων της Συρίας, όπως και του Ελληνορθόδοξου Πατριάρχη Αντιοχείας.
Έφυγε ένας φίλος κι έσβησε ένα μεγάλο φως για τους λαούς της Μέσης Ανατολής. Τους Παλαιστίνιους που έκλεψαν τη γη τους, τους Σύριους που δέχονται ιμπεριαλιστική επίθεση, τους λαούς της Μέσης Ανατολής που στενάζουν από αραβικά δικτατορικά καθεστώτα. Ας ευχηθούμε κι ας προσπαθήσουμε να μπορέσουν ν' ανάψουν μικρά κεριά, "μικρά" φώτα, που δεν θα επιτρέψουν στους εχθρούς της ανθρωπότητας και του πολιτισμού, στην παγκοσμιοποίηση, να συνεχίσει την καταστροφή.
"Πέθανε στο σταυρό όπως ο Χριστός, για την ανάσταση ενός λαού"... Λόγια του Ιλαρίωνα στην πολιτική κηδεία του άλλου φίλου που έφυγε στη Γάζα, του Βικ: Έφυγε ο Βίκ (Vittorio Arrigoni)... Zει στις καρδιές των Ελεύθερων!  "Ο Vittorio ήταν ο καλός ποιμένας που θυσιάστηκε για τη δικαιοσύνη και την ειρήνη, που λείπουν από ένα μαρτυρικό λαό. Ο Vittorio ήταν Ιταλός, αλλά με καρδιά και πολιτισμό Παλαιστίνιου...", είχε τονίσει ο Ιλαρίωνας στην κηδεία του Βικ, που τον κάλεσε να λειτουργήσει η μητέρα του Vittorio.

"Τιμητική φρουρά" στη σωρό του Ιλαρίωνα Καπούτσι, που εκτέθηκε σε προσκύνημα στη Ρώμη, η Παροικία των Σύρων της Συρίας με τον πρόεδρό της Dr. Jamal Abo Abba, η πρέσβειρα της Παλαιστίνης στη Ρώμη Mai Alkaila κι εκείνα τα κινήματα της αριστεράς, που δεν κατόρθωσε να εξαγοράσει η "κοινωνία των πολιτών" του Σόρος και να εντάξει στην "δικαιωματική αριστερά", που εδώ και δύο χρόνια την έχουμε "βαπτίσει" στο φιλόξενο PRESS-GR, με τον αδόκιμο όρο ιμπεριαλιστική "αριστερά" και τώρα με χαρά βλέπουμε να έχει καθιερωθεί στην παγκόσμια νέα πολιτική ορολογία.

Στην Ιταλία που έζησε εξόριστος ο Ιλαρίωνας Καπούτσι, τον τιμάει κι η αριστερά που δεν υποτάχθηκε στη νέα τάξη, την παγκοσμιοποίηση: "Παρών στις διαδηλώσεις αλληλεγγύης με τον λαό της Παλαιστίνης. Αντικείμενο σκληρής επίθεσης από το σιωνιστικό λόμπυ της Ιταλίας, της Corriere della Sera και της Oriana Fallaci. Λειτούργησε για τον ακτιβιστή Vittorio Arrigoni, που δολοφονήθηκε στη Γάζα. Στο πλευρό της Συρίας που αντιστέκεται... θρησκευτικός ιεράρχης, αλλά κι αντιστασιακός, υποχρεωμένος στην εξορία, αλλά σίγουρα όχι σιωπηλός".
Στο ξεκίνημα της "αραβικής άνοιξης made in usa", του βαρύ χειμώνα για τους λαούς, μπροστάρης στη διαδήλωση της Συριακής Κοινότητας Μπολόνια - Ιταλία (17 Δεκέμβρη 2011), εναντίον της ιμπεριαλιστικής επίθεσης εναντίον της Συρίας:

Βρεθήκαμε στην Αδούλωτη κι Αδέσποτη Δαμασκό (2008) και νόμιζες ότι είναι έφηβος, όχι ηλικιακά, αλλά γεμάτος ζωή κι ελπίδα για την Παλαιστίνη, τη Λευτεριά, την ανθρώπινη αξιοπρέπεια...

Με τον Ιλαρίωνα Καπούτσι, στην Ιταλία (1981)

Εραστής του ελληνικού πολιτισμού, θαυμαστής του Ανδρέα Παπανδρέου... Το 1981 στη Νάπολη της Ιταλίας, παρακάλεσε να επισκεφθεί την Κούμα (Κύμη), την πρώτη ελληνική αποικία στη δύση (750 π.Χ) και μας εξέπληξε. Τον συνοδεύσαμε μαζί με τον Νεοκλή Θεοδώρου και τον πρόεδρο των Παλαιστινίων φοιτητών Omar Suleiman και ο Δήμος του Μπάκολι (Bacoli, ο Δήμος της Ιταλίας που περιλαμβάνει το αρχαιολογικό μπάρκο της Κούμας, της πρώτης ελληνικής αποικίας στη δύση) τον τίμησε για τους αγώνες του. Τελευταία επικοινωνία, αρχές Νοέμβρη... "Σεβασμιώτατε, μια εκδήλωση συμπαράστασης στον λαό της Συρίας στην Αθήνα...". Η χαρά του απερίγραπτη... "Είμαι κουρασμένος, στο κρεβάτι... τι λες να μιλήσουμε αρχές Γενάρη;". Δεν πρόλαβε και ποτέ δεν κατάλαβε γιατί η επίσημη Ελλάδα εγκατέλειψε το λαό της Συρίας και συντάχθηκε με τους τρομοκράτες...
Καλό ταξίδι φίλε και σύντροφε Ιλαρίωνα... Εσύ, μπόρεσες να δεις απελευθερωμένο το Χαλέπι, τη γη που γεννήθηκες. Εσύ, μπόρεσες να γευθείς τη νίκη του Συριακού λαού εναντίον της τρομοκρατίας. Είναι κι αυτό μια ανάπαυση... για τους αγώνες σου.