Ευδόκιμος Τσολακίδης Σταματημενος στο φαναρι με τ αυτοκινητο βλεπω απο τον καθρεφτη μια κοπελα με ψωνια απ το σουπερ μαρκετ να κοντοστεκ...
Σταματημενος στο φαναρι με τ αυτοκινητο βλεπω απο τον καθρεφτη μια κοπελα με ψωνια απ το σουπερ μαρκετ να κοντοστεκεται στο πλατυσκαλο μιας εισοδου εγκαταλελειμενης μονοκατοικιας στην οποια κοιμοταν ενας αστεγος. Εβγαλε 2-3 συσκευασμενα τροφιμα απο τα ψωνια της και τ ακουμπησε διπλα του. Συνεχισε τον δρομο της και πριν προλαβει να κανει δυο βηματα επεστρεψε και του αφησε ακομα μια "λιχουδια" που δεν ειδα τι ηταν αλλα μου φανηκε σαν να σκεφτηκε να του αφησει και κατι για επιδορπιο.
Και ξαφνικα αρχισε να χειροκροταει ο απο πισω μου οδηγος, κι ο παραπισω κορναρε επιδοκιμαστικα και γω εβγαλα το κεφαλι μου απο το παραθυρο και φωναξα μ ολη μου τη δυναμη "μπραβο".
Και ξαφνικα ενα ασημαντο στενακι της Αθηνας εγινε ο ομορφοτερος δρομος του κοσμου.
Δεν υπάρχουν σχόλια
ΠΡΟΣΟΧΗ! Την ευθύνη για το περιεχόμενο των σχολίων φέρει αποκλειστικά ο συγγραφέας τους και όχι το site. Η ανάρτηση των σχολίων μπορεί να έχει μια μικρή χρονική καθυστέρηση