Μαρώ Τριανταφύλλου Μήπως να δοκιμάζαμε να απειλήσουμε; Μήπως να ξεκινούσαμε μια διαδικασία εξόδου; Θα μου πεις αχαρτογράφητα νερά, χρεωκο...
Μήπως να δοκιμάζαμε να απειλήσουμε; Μήπως να ξεκινούσαμε μια διαδικασία εξόδου; Θα μου πεις αχαρτογράφητα νερά, χρεωκοπίες και καταστροφές... Ναι, έτσι είναι, αλλά τώρα είναι καλύτερα; Σε λίγο θα 'ναι καλύτερα; θα μου πεις τι κέρδισαν αυτοί στο Μεσολόγγι; Τρία σχεδιάσματα των "Ελεύθερων Πολιορκημένων"; Δεν είναι και λίγο αλλά μάλλον κάτι παραπάνω κέρδισαν. Προτάσσεται το "Ελεύθεροι" του "Πολιορκημένοι". Θα μου πεις, εδώ δεν είναι συμπόσιο ποίησης, είναι ο ρεαλισμός της πολιτικής. Ναι, βεβαίως, αλλά και το βαρέλι δεν έχει πάτο. Μάλλον. Εμείς μπορεί να έχουμε τις αντιρρήσεις μας, να ασκούμε την κριτική μας στην κυβέρνηση΄και στο ΣΥΡΙΖΑ, να μην την βρίσκουμε πραγματικά αριστερή, ικανοποιητικά διεκδικητική (όχι το "ενδοτική" ευτυχώς δεν ακούστηκε ακόμη), αλλά για τους "θεσμούς" (ένας νεότευκτος όρος που παίρνει τερατώδεις διαστάσεις, όπως οι "αγορές") για τους "θεσμούς" είναι οι ακροαριστεροί που πρέπει να παταχθούν. Να μάθουν οι έλληνες να ζουν χωρίς δικαιώματα, μόνο με υποχρεώσεις. Χωρίς ελευθερία, χωρίς ζωή εν τέλει. Να μάθουν μετά και οι άλλοι λαοί. Να πραγματοποιηθούν οι ζοφερότερες δυστοπίες της επιστημονικής φαντασίας: η γη που κυβερνιέται από ένα κογκλάβιο, υποταγμένη στον αυταρχισμό των συμφερόντων του. Μήπως να δοκιμάζαμε την έξοδο; Μήπως ο μόνος τρόπος να υπηρετήσουμε το όραμα της Ευρώπης των λαών, είναι να βάλουμε φωτιά στην Ευρώπη των διευθυντηρίων; Σκέφτομαι φωναχτά... Δεν ξέρω.
Δεν υπάρχουν σχόλια
ΠΡΟΣΟΧΗ! Την ευθύνη για το περιεχόμενο των σχολίων φέρει αποκλειστικά ο συγγραφέας τους και όχι το site. Η ανάρτηση των σχολίων μπορεί να έχει μια μικρή χρονική καθυστέρηση