"Λαοί χωρίς μνήμη... δεν έχουν μέλλον"!...

Σχολιάζει ο Νίκος Κλειτσίκας www.nikosklitsikas.gr/ " Λαοί χωρίς μνήμη... δεν έχουν μέλλον! " Ανδρέας Παπανδρέου Από...

Σχολιάζει ο Νίκος Κλειτσίκας
www.nikosklitsikas.gr/

"Λαοί χωρίς μνήμη... δεν έχουν μέλλον!"

Ανδρέας Παπανδρέου

Από τη σημερινή, αλλά "απόκρυφη" δημοσιογραφία... μεταφέρω ως...

ρεπορτάζ την είδηση, που δεν θα δει το φως από κανένα ΜΜΕ και δεν θα απσχολήσει κανέναν δημοσιογράφο, παρά μόνον εκείνα τα ΜΜΕ και τους δημοσιογράφους, που δεν έχουν "δεσμεύσεις"....

Ο Hilal al-Hilal, Γραμματέα του Αραβικού Σοσιαλιστικού Κόμματος Μπαθ, βρίσκεται σήμερα στην Αβάνα και συναντήθηκε με τον Υπουργός των Εξωτερικών της Κούβα Bruno Rodriguez.

Ο Κουβανός υπουργός δήλωσε πως "Η σθεναρή Αντίσταση του λαού της Συρίας είναι αναγκαία για το μέλλον της ανθρωπότητας" και διαβεβαίωσε ότι "η Κούβα έχει μεγάλο σεβασμό για τον Συριακό λαό και τη σθεναρή του Αντίσταση".

Από τη μεριά του ο Al-Hilal, επισήμανε πως "Το Σοσιαλιστικό Κόμμα της Συρίας, μέσα από την ιστορία των αγώνων του, από το 1947 μέχρι σήμερα, πρόσφερε όλες τις μορφές υποστήριξης στα Εθνικοαπελευθερωτικά Κινήματα σε κάθε μέρος του πλανήτη..." και "Η Κούβα ήταν από τις πρώτες χώρες με τις οπο΄πιες σύναψαν ιδιαίτερες και συντροφικές σχέσεις.... Η επίθεση εναντίον της Συρίας και της Κούβας από τις ΗΠΑ και τους συμμάχους της, αραβικές χώρες για τη Συρία και οι χώρες της ΕΕ από τη δύση, οφείλεται στο γεγονός πως κι οι δύο χώρες είναι προσηλωμένες και δεμένες με την Εθνική Κυριαρχία και την Εθνική Ανεξαρτησία".

Απαντώντας ο Bruno Rodriguez τόνισε: "Η Κούβα αναγνωρίζει και σέβεται τον αγώνα του λαού της Συρίας. Ένας αγώνας κρίσιμος, ένα δικαίωμα και καθήκον του Συριακού λαού, σύμφωνα με τον Χάρτη δικαιωμάτων του ΟΗΕ... Η Κούβα εκτιμάει απεριόριστα τον ηγέτη της Συρίας Άσαντ, τη δύναμή του. Η Κούβα θεωρεί δικό της τον αγώνα της Συρίας, σε διεθνές επίπεδο και θα είναι σίγουρα ένας νικηφόρος αγώνας".

Μια είδηση που φέρνει μελαγχολία για τη στάση των ελληνικών κυβερνήσεων απέναντι στη Συρία.

Πως μπορούν σήμερα, αγωνιστές του αντιδικτατορικού αγώνα και ειδι8κά του Πανελλήνιου Απελευθερωτικού Κινήματος - ΠΑΚ, σ' όποιο πολιτικό χώρο βρίσκονται σήμερα (ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ, κόμμα Γ. Παπανδρέου), να σιωπούν απέναντι στην επίθεση που δέχεται η Συρία;

Πως μπορούν αγωνιστές του ΠΑΚ να ξεχνούν ποια ήταν η χώρα που στήριξε (ΜΕ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΜΟΡΦΕΣ ΠΡΟΣΦΟΡΑΣ) τον αγώνα του ΠΑΚ στο εσωτερικό της Ελλάδας;

Εκτός αν κάποιοι χρησιμοποιούν τον τίτλο του "αγωνιστή ΠΑΚ", αλλά ποτέ δεν είχαν σχέση με την Αντίσταση, δεν πέρασαν ποτέ από την οργάνωση του ΠΑΚ.

Πως μπορούν να ξεχνούν πως περνούσε μεγάλο μέρος παράνομου αντιστασιακού υλικού στην Ελλάδα;

Πως μπορούν να ξεχνούν ότι η πρώτη επίσημη επίσκεψη του Αρχηγού του ΠΑΚ, μετά την μεταπολίτευση, ήταν η Συρία. Ο Ανδρέας Παπανδρέου έκανε το πρώτο του ταξίδι μετά τη δικτατορία στη Συρία, γι' αυτούς τους λόγους.

Πως μπορεί, όλόκληρο το πολιτικό φάσμα της πατρίδας μας, όλα τα πολιτικά κόμματα, να ξεχνούν τη στάση και το ρόλο της Συρίας στην κρίση του Μάρτη 1987;
Η Συρία ήταν αυτή που στην κρίση του Μάρτη 1987, όταν ο ηγέτης Ανδρέας Παπανδρέου ζήτησε βοήθεια και η Συρία παρέταξε τα στρατεύματά της στα σύνορα με την Τουρκία, τον χωροφύλακα των ΗΠΑ στη Μεσόγειο και Μέση Ανατολή, με σαφή διακήρυξη του προέδρου Άσσαντ προς την Τουρκία: «Τούρκος στρατιώτης σε ελληνικό έδαφος, σημαίνει επίθεση εναντίον της Συρίας»!"

Ο Ανδρέας ήξερε να τιμάει και να ευχαριστεί τους φίλους της πατρίδας μας (Ο Άσαντ στην Αθήνα με τον έλληνα πρωθυπουργό, που δεν ξεχνούσε...)

Πως μπορεί μια κυβέρνηση της αριστεράς κι ο φίλος μου Ν. Κοτζιάς, που πάντα προσδιοριζόταν ως "πατριωτικό ΠΑΣΟΚ", να συνεχίζει την χυδαία πολιτική Αβραμόπουλου-Βενιζέλου, απέναντι στη Συρία;

Ποιες "δυνάμεις" επιβάλουν τη συνέχιση της διακοπής των διπλωματικών σχέσεων με τη Συρία, που αποφάσισαν οι μνημονιακές κυβερνήσεις των κομμάτων ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ;

Γιατί -έστω και λίγοι- βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ, αυτοί που γνωρίζουν από διεθνιστική αλληλεγγύη -για παράδειγμα ο Μάκης Μπαλαούρας, που μαζί βρεθήκαμε μέσα στη βομβαρδιζόμενη Γάζα το 2009-, να καταθέσουν μια ερώτηση για το εμπάργκο (πολιτικό και οικονομικό) της χώρας μας εναντίον ης Συρίας και τη συμμετοχή μας στους "Φίλους της Συρίας", δηλαδή τους τρομοκράτες φονιάδες μισθοφόρους;

Γιατί έστω και ένας ευρωβουλευτής (θα έπρεπε ήδη να το έχει κάνει η φίλη Σοφία Σακοράφα, με την οποία έχουμε ταξιδέψει στη Συρία), δεν αναδεινύει, με μια έστω απλή ερώτηση στο ευρωκοινοβούλιο την επίθεση που δέχεται για πέντε ολόκληρα χρόνια η Συρία;
Η πολιτική κι η αριστερά σήμερα είναι φτωχή -ήπιος χαρακτηρισμός- κι έχει φύγει ο Γιάννης Μπανιάς...

Δυστυχώς, το σημερινό πολιτικό προσωπικό δεν διαθέτει πολιτικό ανάστημα και σθένος. Όμως, όλα αυτά "πληρώνονται" στην πολιτική. Κι ο κάλπικος διεθνισμός πληρώνεται πολύ ακριβά!